Γράφει ο Γιώργος Πευκιανάκης
Ετεόκρητες μεγαλήτορες
Κύδωνες τε τριχάικες Δωριείς (Όμηρος)
Μεγαλόψυχοι Ετεόκρητες Ανατολικά
Κύδωνες και τρία δωρικά φύλα Δυτικά
είναι οι κάτοικοι της Κρήτης
Στην ιστορική πορεία των λαών, υπάρχουν περίοδοι που για διαφόρους λόγους και κυρίως σκλαβιάς, η τυραννίας, η δημιουργική συμβολή των λογίων ατροφεί μέχρι παρακμής.
Η ομάδα, όμως, το σύνολο, ο λαός, στις ίδιες συνθήκες βλέπει τον ψυχικό του κόσμο να πλαταίνει σε συναισθήματα, να βαθαίνει σε ευαισθησία και να ξεχειλίζει μέσα από την καρδιά του, σημειώνει ο Μιχάλης Περάνθης σε εισαγωγή του για το Δημοτικό μας τραγούδι.
Με τη δική του γλώσσα δημιουργεί στίχους και εκφράζει τον πόνο και την αγωνία του τη χαρά και την ευφροσύνη του για όλα τα μεγάλα γεγονότα της ζωής. Έτσι φτιάχνει τη δική του φιλολογία. Και ύστερα τραγουδεί το στίχο του με δικό του μέλος και μόνος και με τους άλλους μαζί και τα παραδίδει και τα δυό στις επερχόμενες γενιές. Πίσω από κάθε τραγούδι είναι ένας ποιητής αγράμματος, άγνωστος, δεν τον ενδιαφέρει να γίνει γνωστό το όνομα του. Αυτό, όμως, που εκφράζει αντιπροσωπεύει το κοινό αίσθημα. Καθένας το θεωρεί δικό του, μάλιστα, πολλές φορές προσθέτει και το δικό του στίχο. Κι έτσι από στόμα σε στόμα τα τραγούδια διαδίδονται από τόπο σε τόπο με διάφορες παραλλαγές, και διάφορες ντοπιολαλιές. Η ποίηση του λαού το δημοτικό μας τραγούδι, αφήνει τον πρώτο άγνωστο δημιουργό και ταξιδεύει στο χρόνο.
Η Κρήτη έχει και αυτή το δημοτικό της τραγούδι: Το δημοτικό τραγούδι της Κρήτης είναι η μαντινάδα της, το ........
Ετεόκρητες μεγαλήτορες
Κύδωνες τε τριχάικες Δωριείς (Όμηρος)
Μεγαλόψυχοι Ετεόκρητες Ανατολικά
Κύδωνες και τρία δωρικά φύλα Δυτικά
είναι οι κάτοικοι της Κρήτης
Στην ιστορική πορεία των λαών, υπάρχουν περίοδοι που για διαφόρους λόγους και κυρίως σκλαβιάς, η τυραννίας, η δημιουργική συμβολή των λογίων ατροφεί μέχρι παρακμής.
Η ομάδα, όμως, το σύνολο, ο λαός, στις ίδιες συνθήκες βλέπει τον ψυχικό του κόσμο να πλαταίνει σε συναισθήματα, να βαθαίνει σε ευαισθησία και να ξεχειλίζει μέσα από την καρδιά του, σημειώνει ο Μιχάλης Περάνθης σε εισαγωγή του για το Δημοτικό μας τραγούδι.
Με τη δική του γλώσσα δημιουργεί στίχους και εκφράζει τον πόνο και την αγωνία του τη χαρά και την ευφροσύνη του για όλα τα μεγάλα γεγονότα της ζωής. Έτσι φτιάχνει τη δική του φιλολογία. Και ύστερα τραγουδεί το στίχο του με δικό του μέλος και μόνος και με τους άλλους μαζί και τα παραδίδει και τα δυό στις επερχόμενες γενιές. Πίσω από κάθε τραγούδι είναι ένας ποιητής αγράμματος, άγνωστος, δεν τον ενδιαφέρει να γίνει γνωστό το όνομα του. Αυτό, όμως, που εκφράζει αντιπροσωπεύει το κοινό αίσθημα. Καθένας το θεωρεί δικό του, μάλιστα, πολλές φορές προσθέτει και το δικό του στίχο. Κι έτσι από στόμα σε στόμα τα τραγούδια διαδίδονται από τόπο σε τόπο με διάφορες παραλλαγές, και διάφορες ντοπιολαλιές. Η ποίηση του λαού το δημοτικό μας τραγούδι, αφήνει τον πρώτο άγνωστο δημιουργό και ταξιδεύει στο χρόνο.
Η Κρήτη έχει και αυτή το δημοτικό της τραγούδι: Το δημοτικό τραγούδι της Κρήτης είναι η μαντινάδα της, το ........