Γράφει ο Κώστας Πιτσιγαυδάκης
Είναι πολύ όμορφο, να παρακολουθείς την πολιτική ζωή από απόσταση. Να μην φανατίζεσαι, να μην έχεις εξαρτήσεις, να παρακολουθείς υποψηφίους από όλα τα κόμματα και να λες αυτός(-η) δείχνει αξιόλογος!
Μετά να σε πιάνει μαύρη κατάθλιψη, αφού δεν πρόκειται να ψηφιστεί ο άξιος, αλλά αυτός που θα βγάλει τσιρίδες, θα κάνει το άσπρο μαύρο, θα προβληθεί περισσότερο, θα ξιφουλκήσει φανατικά, θα διαστρεβλώσει γεγονότα.
Και έρχεται η σειρά των ηγετών που αποφεύγουν το διάλογο κατ' αντιπαράθεση, γιατί ένας από τους δυο, συνήθως αυτός που αισθάνεται πιο ισχυρός, απαξιώνει τον αντίπαλο, δεν τον θέλει πολιτικό φίλο, τον θέλει εχθρό.
Η καρέκλα της εξουσίας είναι αφροδισιακό διεγερτικό, έχει χιλιάδες θέσεις με οικονομικά ανταλλάγματα, έχει ευκαιρίες με προσωπική ωφέλεια.
Καθένας ονειρεύεται τρόπους ν' ανελιχτεί, να προβληθεί, να αισθανθεί σπουδαίος.
Κι αν του δοθεί η ευκαιρία θα την αρπάξει αγοράζοντας σπίτια από πλειστηριασμούς, για να τα βάλει στις πλατφόρμες ή θα φτιάξει ένα fun και θ' αγοράζει κοψοχρονιά τα σπίτια του κοσμάκη, που βρέθηκε χωρίς να το θέλει απροστάτευτος στη μνημονιακή καταιγίδα.
Η λέξη ιδεολογία, δεν υπάρχει από ενσυναίσθηση, αλλά από παράδοση της οικογενείας και από την κοινωνική τάξη, που ανήκει ο καθένας.
Οι διαφορές είναι δυσδιάκριτες, κάποιοι θέλουν περισσότερο κράτος αλλά χωρίς αξιολόγηση, κάποιοι άλλοι ν' ανθίσουν όλα τα επιχειρηματικά λουλούδια, χωρίς όμως αυστηρούς κανόνες!
Η φοροδιαφυγή έχει περιοριστεί, αλλά δεν υπάρχει βούληση να κτυπηθεί!
Γιατί μου φαντάζει εύκολο να γίνει, δεν μπορώ να καταλάβω!
Συλλαμβάνεσαι και δεν κόβεις αποδείξεις, το μαγαζί σου κλείνει για δυο χρόνια.
Δεν δήλωσες τα έσοδα σου ή εξέδωσες εικονικά τιμολόγια, στη φυλακή για δυο μήνες.
Συζητούσαμε μ' ένα χωριανό, για πιο πράγμα είναι πιο δύσκολο κι αυτός απάντησε «μια μέρα στη φυλακή»!
Είχε την εμπειρία.
Τα επιδόματα έχουν γίνει η μάστιγα της εξαγοράς των συνειδήσεων, αν και δεν είμαι σίγουρος ότι θα ωφελήσουν τα κόμματα.
Τα ξεκίνησε η αντιπολίτευση και τα έκανε βίωμα ζωής η κυβέρνηση.
Δεν μιλώ για ανήμπορους, για πολυτέκνους, για συμπολίτες που όλα τους πήγαν στραβά στη ζωή.
Πολλοί είναι εκείνοι που ξεκοκκαλίζουν το επίδομα του παππού ή της γιαγιάς, από τον κοινό λογαριασμό, χωρίς να ενημερώνονται οι ωφελούμενοι.