ΤΟ ΨΥΧΟΣΑΒΒΑΤΟ

Καλότυχοι νεκροί που λησμονούνε τις πίκρες  της ζωής  

κι όντας βυθίσει ο ήλιος

Και το σούρουπο ακολουθήσει,
μην τους κλαις, ο καημός σου όσος και νάναι.
Τέτοια ώρα διψάνε και παν στης λησμονιάς την κρύα βρύση.
Κι αν στάξει δάκρυ, το νεράκι θα μαυρίσει.
Κι αν πιουν θολό νερό ξαναθυμούνται
πόνους παλιούς που τώρα κοιμούνται.
Αν δε μπορείς παρά να κλαις το δείλι,
Τους ζωντανούς τα μάτια σου ας θρηνήσουν
Θέλουν μα δε βολεί να λησμονήσουν...

Η Λήθη του Λορέντζου Μαβίλη

Τα Ψυχοσάββατα στην εκκλησιαστική μας παράδοση είναι δύο.
Το ένα είναι το Σάββατο προ των Απόκρεω και το δεύτερο, το Σάββατο προ της Πεντηκοστής (50 μέρες μετά το Πάσχα).
Αν και όλα τα Σάββατα του έτους είναι αφιερωμένα στις ψυχές των χριστιανών, που έχουν αποβιώσει ανά τους αιώνες, με την ελπίδα της ανάστασής τους κατά τη Δευτέρα Παρουσία, σύμφωνα με τις Γραφές, η Ορθόδοξη Χριστιανική Εκκλησία τιμά και ειδικά τη μνήμη τους τα δύο προαναφερθέντα Σάββατα.
Τα δύο Ψυχοσάββατα τιμώνται από τους πιστούς με μνημόσυνα στις εκκλησίες, τρισάγια στους τάφους των προσφιλών τους προσώπων, μοίρασμα κολλύβων και ελεημοσύνες στους φτωχούς («ψυχικό»). 

Ευτυχία Δεσποτάκη