Η Ιστορική Λαογραφική & Αρχαιολογική Εταιρεία Κρήτης, σε συνδιοργάνωση με την Περιφέρεια Κρήτης - Περιφερειακή Ενότητα Χανίων & την Επιτροπή Π.Ε. Χανίων «ΧΑΝΙΑ 1821 -2021», με αφορμή τα 200 χρόνια από την Επανάσταση του 2021, διοργανώνει Διαδικτυακή Διάλεξη με ομιλητή τον Δρ. Γιάννη Σκαλιδάκη, Διδάσκοντα στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης του Πανεπιστημίου Κρήτης, με θέμα:
«Ζητήματα επαναστατικής δυναμικής, κρατικής συγκρότησης και οικονομίας πολέμου κατά την Επανάσταση του 1821 στην Κρήτη. Η περίοδος της Γραμβούσας, 1825-1830»
την Παρασκευή 18 Ιουνίου 2021 και ώρα 19:00.
Την εκδήλωση θα συντονίσει η Δρ. Έλια Βαρδάκη, Κοινωνική Ανθρωπολόγος - Ερευνήτρια Πολυτεχνείου Κρήτης, Ταμίας της Ι.Λ.Α.Ε.Κ.
Για να συμμετάσχετε στην διαδικτυακή συνάντηση-παρουσίαση παρακαλούμε χρησιμοποιήστε τον σύνδεσμο: https://zoom.us/j/93677314806...
Η Ελληνική Επανάσταση και η ίδρυση του Ελληνικού Κράτους, ως πρώτου ανεξάρτητου εθνικού κράτους στην περιοχή της νοτιοανατολικής Ευρώπης, εγγράφεται στο ευρύ πλαίσιο των αναταράξεων του 19ου αιώνα, ο οποίος επέφερε ριζικές ανατροπές στις «σταθερές του παλαιού κόσμου» και έθεσε νέους όρους στο πεδίο της οργάνωσης και της λειτουργίας των ανθρώπινων κοινωνιών. Η Κρήτη αποτέλεσε πεδίο συγκρούσεων καθ’ όλη τη διάρκεια της Ελληνικής Επανάστασης (1821-1830). Στις αρχές Αυγούστου του 1825, Κρητικοί που είχαν καταφύγει στην Πελοπόννησο και τα νησιά κατέλαβαν με μια πετυχημένη επιχείρηση το νησάκι και το φρούριο της Γραμβούσας καθώς και, για ένα μικρό διάστημα, το Καστέλι Κισάμου. Για σχεδόν δύο χρόνια (1825-1827) η Γραμβούσα αποτελούσε τη μόνη επαναστατημένη περιοχή στην Κρήτη, ενώ το μικρό λιμάνι της αναδείχθηκε σε ένα από τα σημαντικότερα πειρατικά κέντρα της Ανατολικής Μεσογείου. Οι δυνάμεις που συγκεντρώθηκαν εκεί, προσπάθησαν να αναζωπυρώσουν την επανάσταση και στο υπόλοιπο νησί, χωρίς ωστόσο ουσιαστικό αποτέλεσμα.
Ο ιστορικός Γιάννης Σκαλιδάκης επιχειρεί να δώσει μία γενική ερμηνεία της αποτυχίας της επανάστασης στην Κρήτη με έμφαση στη σχέση μεταξύ κρατικής συγκρότησης, οικονομίας πολέμου και τοπικών συνθηκών. Και στις δύο περιόδους της επανάστασης στην Κρήτη (μέχρι το 1824 και από το 1825) υπήρξαν προστριβές μεταξύ των παγκρήτιων Αρχών όπως το Κρητικό Συμβούλιο, είτε αυτές είχαν οριστεί από το εθνικό κέντρο είτε εκλέχτηκαν από κρητικές συνελεύσεις, και τοπικών οπλαρχηγών, καθώς και των οπλαρχηγών μεταξύ τους. Οι προσπάθειες για κρατική συγκρότηση, στρατιωτική οργάνωση και οικονομική ενίσχυση του αγώνα μέσω της φορολογίας, του ελέγχου των λειών και αργότερα μέσω της ιδιοποίησης της ελαιοπαραγωγής των μουσουλμάνων και της πειρατείας με κέντρο τη Γραμβούσα, δεν ευδοκίμησαν με αποτέλεσμα την αποτυχία πλήρους επικράτησης της επανάστασης στην Κρήτη.
«Ζητήματα επαναστατικής δυναμικής, κρατικής συγκρότησης και οικονομίας πολέμου κατά την Επανάσταση του 1821 στην Κρήτη. Η περίοδος της Γραμβούσας, 1825-1830»
την Παρασκευή 18 Ιουνίου 2021 και ώρα 19:00.
Την εκδήλωση θα συντονίσει η Δρ. Έλια Βαρδάκη, Κοινωνική Ανθρωπολόγος - Ερευνήτρια Πολυτεχνείου Κρήτης, Ταμίας της Ι.Λ.Α.Ε.Κ.
Για να συμμετάσχετε στην διαδικτυακή συνάντηση-παρουσίαση παρακαλούμε χρησιμοποιήστε τον σύνδεσμο: https://zoom.us/j/93677314806...
Η Ελληνική Επανάσταση και η ίδρυση του Ελληνικού Κράτους, ως πρώτου ανεξάρτητου εθνικού κράτους στην περιοχή της νοτιοανατολικής Ευρώπης, εγγράφεται στο ευρύ πλαίσιο των αναταράξεων του 19ου αιώνα, ο οποίος επέφερε ριζικές ανατροπές στις «σταθερές του παλαιού κόσμου» και έθεσε νέους όρους στο πεδίο της οργάνωσης και της λειτουργίας των ανθρώπινων κοινωνιών. Η Κρήτη αποτέλεσε πεδίο συγκρούσεων καθ’ όλη τη διάρκεια της Ελληνικής Επανάστασης (1821-1830). Στις αρχές Αυγούστου του 1825, Κρητικοί που είχαν καταφύγει στην Πελοπόννησο και τα νησιά κατέλαβαν με μια πετυχημένη επιχείρηση το νησάκι και το φρούριο της Γραμβούσας καθώς και, για ένα μικρό διάστημα, το Καστέλι Κισάμου. Για σχεδόν δύο χρόνια (1825-1827) η Γραμβούσα αποτελούσε τη μόνη επαναστατημένη περιοχή στην Κρήτη, ενώ το μικρό λιμάνι της αναδείχθηκε σε ένα από τα σημαντικότερα πειρατικά κέντρα της Ανατολικής Μεσογείου. Οι δυνάμεις που συγκεντρώθηκαν εκεί, προσπάθησαν να αναζωπυρώσουν την επανάσταση και στο υπόλοιπο νησί, χωρίς ωστόσο ουσιαστικό αποτέλεσμα.
Ο ιστορικός Γιάννης Σκαλιδάκης επιχειρεί να δώσει μία γενική ερμηνεία της αποτυχίας της επανάστασης στην Κρήτη με έμφαση στη σχέση μεταξύ κρατικής συγκρότησης, οικονομίας πολέμου και τοπικών συνθηκών. Και στις δύο περιόδους της επανάστασης στην Κρήτη (μέχρι το 1824 και από το 1825) υπήρξαν προστριβές μεταξύ των παγκρήτιων Αρχών όπως το Κρητικό Συμβούλιο, είτε αυτές είχαν οριστεί από το εθνικό κέντρο είτε εκλέχτηκαν από κρητικές συνελεύσεις, και τοπικών οπλαρχηγών, καθώς και των οπλαρχηγών μεταξύ τους. Οι προσπάθειες για κρατική συγκρότηση, στρατιωτική οργάνωση και οικονομική ενίσχυση του αγώνα μέσω της φορολογίας, του ελέγχου των λειών και αργότερα μέσω της ιδιοποίησης της ελαιοπαραγωγής των μουσουλμάνων και της πειρατείας με κέντρο τη Γραμβούσα, δεν ευδοκίμησαν με αποτέλεσμα την αποτυχία πλήρους επικράτησης της επανάστασης στην Κρήτη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου