ΟΙ ΦΡΟΝΙΜΑΔΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΤΙΜΕΣ ΤΗΝ ΕΧΟΥΝΕ ΤΗΝ ΧΑΡΗ...

Γράφει ο Αντώνης Μαρτσάκης

Την περασμένη Κυριακή πηγαίνοντας σε κάποιο μνημόσυνο στο χωριό Βουκολιές Κισάμου,  είδα κάτι που απο παιδί άκουγα. Δυο λεβεντόγερους τον Γαρούφαλη και τον Καραύτη, που ήρθαν να ανάψουν το κερί τους για τον παλιό τους φίλου που έφυγε. Καθώς πλησίασαν στην είσοδο της εκκλησίας ακούμπησαν διακριτικά και με τάξη τις κατσούνες απο αμπελιτσιά στο παράθυρο έξω ασφαλώς απο το ναό, και ο ένας απο αυτούς που φορούσε γκιλότες έβγαλε το κεφαλομάντηλο μόλις πάτησε στο πλατύσκαλο της εκκλησίας και το έβαλε στους ώμους του. Βγαίνοντας ξανάβαλε το μαντήλι του και πήρανε τις κατσούνες αθόρυβα και με σεβασμό και έφυγαν. Βρήκα τον τρόπο και αποθανάτισα με αυτή τη φωτογραφία την αρχοντιά και τον σεβασμό του Κρητικού που απ`τα παλιά χρόνια συνεχίζεται μέχρι τις μέρες το πρεπό όπως έλεγαν. Από τους παλαιότερους άκουγα πως έκτος απο την εκκλησία και στο καφενείο που έμπαιναν άφηναν της κατσούνες και τα  ντουφέκια παλαιότερα απ`έξω για να μην θεωρείτε ότι προκαλούν.
"Καλλιά`ναι μια ευγένεια μια αρχοντιά μια τάξη
Παρά του κόσμου τα καλά άνθρωπος να` ποτάξει"
Τη μαντινάδα την πρωτάκουσα απο τον εκλεκτό φίλο και δάσκαλο τον Εμμανουήλ Παττακό ή Παττακομανώλη που την έλεγε ο πατέρας του, μου την ανέφερε για πρώτη φορά σε ηλικία δεκαεννέα ετών όπως και έμαθα απο τον ίδιο πως στην εκκλησία πάντα μπαίνουμε ασκεπής,δηλάδη βγάζουμε τον κεφαλομαντηλό μας σεβόμενοι το οίκο του θεού.Τηρώντας και εγώ απο τότε αυτό που έμαθα,πριν απο αρκετά χρόνια προσκεκλημένοι στο σπίτι του καλού μου φίλου Γιάννη Λέφα στο Γωνί στ` Ασκύφου Σφακίων φέραμε την κουβέντα γι`αυτό το  θέμα και μου έδειξε αυτή την φωτογραφία τον οποίο και ευχαριστώ  που αποθανάτισε ο φωτογράφος τον λεβέντη Μιχάλη Αθητάκη ή Ντουρομιχάλη απο την Ανώπολη Σφακίων να συνοδεύει τη νύφη και να βγάζει σεμνά με μία κίνηση το κεφαλομάντηλο του την ώρα που πατεί το πλατύσκαλο της εκκλησίας.

Θεώρησα όμορφο να αναφέρω τις εμπειρίες μου, τα διδάγματα και τις συμβουλές των παλαιοτέρων μιας και πλέον δύσκολα θα συναντήσεις κάποιον με κεφαλομάντηλο καθημερινά είτε στην εκκλησία, εκτός απο κάποιον χορευτή κάποιου πολιτιστικού η χορευτικού συλλόγου. Η αρχοντιά και το μερακλίκι συνοδεύει τον Κρητικό σε κάθε του πράξη όπου και εάν βρίσκεται.
"Οι φρονημάδες κι οι τιμές την έχουνε τη χάρη
Κι όχι τ`ασημοχρύσαφο και το μαργαριτάρι"

Χαρχαλιανά Κισάμου 16 Μαρτίου 2021