ΠΑΜΕ ΜΙΑ ΒΟΛΤΑ ΣΤΗΝ ΠΑΛΙΑ ΑΓΟΡΑ ΤΟΥ ΚΑΣΤΕΛΙΟΥ;

Μέρος V (Το πρώτο μέρος ΕΔΩ, το δεύτερο μέρος ΕΔΩ, το τρίτο μέρος ΕΔΩ, το τέταρτο μέρος ΕΔΩ)
(οδός Σκαλίδη τέλη του 50 με αρχές του 60)
Γράφει η Ευτυχία Δεσποτάκη
Φώτο Παπαδάκης Γιάννης
Αυτό τον κόσμο το μικρό άλλοι τον είχαν πρώτα
Αυτό τον κόσμο το μικρό, άλλοι τον έχουν τώρα
Αυτό τον κόσμο το μικρό άλλοι τον καρτεράνε……….

   Σταύρος Ξαρχάκος
.....Ακριβώς απέναντι δεξιά  ήταν το μαγαζί του Χαραλάμπη του Δαρατσιανού επίσης με όμοια ζαχαρώδη προϊόντα.

Δίπλα από το Δαρατσιανό ήταν το Εμπορικό κατάστημα Αφοί Μαρή. Την εποχή που αναφερόμαστε ιδιοκτήτες είναι ο Σπύρος και Ιάκωβος Μαρής εξάδελφοι. Ένα μακρυνάρι είναι το μαγαζί, με ξύλινο βάθρο για το ταμείο. Μία βιτρίνα

μακρόστενη δεξιά και αριστερά της πόρτας, με υφάσματα ή κουβέρτες η μία, ή άλλη με κάποιο καλό σερβίτσιο. Ακριβότερο πάντα μαγαζί στις τιμές του αλλά πρώτο σε ποιότητα. Πίσω από τους πάγκους πολλά τόπια ύφασμα και στο βάθος υαλικά. Η κοπέλα πωλήτρια πάντα πίσω από τον μακρύ πάγκο. Δίπλα το περιποιημένο και πλούσιο  παντοπωλείο των αδελφών Ανουσάκη (Φώτο πάνω) 

και στη συνέχεια το εμπορικό κατάστημα των Αδελφών Πατερομιχελάκη, (Φωτο) Μανώλη, Γιάννη, Μιχάλη, όλοι καθημερινά παρόντες εκ περιτροπής και ο Γιώργης μόνιμα στο ταμείο. Επίσης μαγαζί με βιτρίνα, μακρινάρι, αλλά και με δεύτερο πάτωμα στο οποίο σε ανέβαζε μια ξύλινη σκάλα εσωτερική. Στο μπαλκόνι του πάνω πατώματος κρεμόταν χαλιά τάπητες και ήταν χαρακτηριστικός αυτός με την προσωπογραφία του Βενιζέλου. Πολύ γεμάτο μαγαζί με πολλά τόπια όλων των κατηγοριών γι΄αυτό και προσιτότερο σε τιμές επίσης  με πολλά σερβίτσια και γυαλικά, με τρεις τέσσερις εμπορουπαλλήλους μέσα.
Στη δεξιά  πλευρά μετά του Θοδωρή το μαγαζί ήταν το ψιλικαντζίδικο –στιλβωτήριο του Τσικιντίκο, μικρασιατικής καταγωγής με μύρια μικροπράγματα και παιχνίδια αλλά και με μια εγκατάσταση υπερυψωμένη  με πολυθρόνες όπου ανέβαινε  αυτός που ήθελε να βάψει ή να γυαλίσει τα παπούτσια του. 
Στη συνέχεια ήταν το κουρείο του Αντρέα του Κυριτσάκη (Φώτο) και δίπλα το μπακάλικο, παντοπωλείο του Γιώργη του Μυλωνάκη με τα καλύτερα πάντα προϊόντα και σαφώς ακριβότερα.
Δίπλα είναι το εμπορικό κατάστημα του Λυκούργου του Καμηλάκη επίσης με υφάσματα και γυαλικά  και  πάντα με μια κοπέλα να βοηθά στις πωλήσεις. Πνευματικός άνθρωπος ο Λυκούργος συγκεντρώνει στο μαγαζί του όλο και ενδιαφέροντες συζητητές, αλλά  είναι και το στέκι  όλων των εννιαχωριανών λόγω καταγωγής του Λυκούργου και της γυναίκας του της Αρετής. (Φώτο)

Μετά το Λυκούργο είναι το βιβλιοπωλείο του Φώτη Παπαδογιάννη, που επίσης φέρνει τις εφημερίδες. Το βιβλιοπωλείο εξυπηρετεί όλους τους μαθητές από το δημοτικό μέχρι το Λύκειο τόσο σε βιβλία όσο και σε γραφική ύλη, καθώς και όλες τις υπηρεσίες. Στο μέσα χώρο ήταν ο χώρος των παιχνιδιών. Επίσης ο

Φώτης (φώτο) είχε και γυαλιά πρεσβυωπίας για τους ώριμους σε ηλικία που έλυναν το πρόβλημα τους χωρίς να επισκέπτονται τον οφθαλμίατρο στα Χανιά. Ο Φώτης την Κυριακή έβγαζε έξω τις εφημερίδες με ένα κουτί για ταμείο και όποιος ήθελε εφημερίδα έπαιρνε μόνος του και έβαζε το αντίτιμο στο κουτί κάτι ανάλογο με το πάντα ανοιχτό καφενείο του Σκουνάκη.
  Στρίβοντας για την πλατεία Τζανακάκη στη γωνία  είναι ένα μεγάλο μακρόστενο μαγαζί που σε πρώτη φάση είναι το ζαχαροπλαστείο του γέρο- Αντώνη Σχετάκη με αρχιμαστόρισσα στα γλυκά την νύφη του την ακούραστη κ.Ελευθερία. Όλα της τα γλυκά πετυχημένα ανεξαιρέτως, αλλά το εκλέρ και το κοκ ήταν νομίζω κάτι το  μοναδικό. Αργότερα το ζαχαροπλαστείο μετακομίζει και το μαγαζί γίνεται το καφενείο του Γιώργη Κουτσουρέλη, αριστοκρατικό καφενείο, που του προσδίδει ιδιαίτερη βαρύτητα  η προσωπικότητα του Κουτσουρέλη, δεξιοτέχνη του λαγούτου. Κάποιες φορές που είχε διάθεση και βρισκόταν με φίλους μερακλήδες έπιανε το λαούτο και η αγορά αντιλαλούσε.

 Στο καφενείο του Κουτσουρέλη "ΠΑΛΛΑΣ" απόλαυσαν τον καφέ τους, το ουζάκι αλλά και τις πενιές του, τόσο ο Μίκης Θεοδωράκης όσο και ο δικός μας ο Μάνος ο Κατράκης.