ΠΑΜΕ ΜΙΑ ΒΟΛΤΑ ΣΤΗΝ ΠΑΛΙΑ ΑΓΟΡΑ ΤΟΥ ΚΑΣΤΕΛΙΟΥ

 Συμπλήρωμα
Στις πρόσφατες βόλτες στην αγορά του 50-60 ίσως ξεχάσαμε να μπούμε σε κάποια μαγαζιά, ή μετατοπίσαμε κάποια, αλλά η μνήμη απατά πολλές φορές και πόσο μάλλον όταν μεγαλώνομε. Επανερχόμαστε, όμως, για να αναφέρομε το καφενείο του Χάρχαλη πολύ παλιό παραδοσιακό

καφενείο, που βομβαρδίστηκε την κατοχή και ανακαινίστηκε και εγκαινιάστηκε ξανά το 52! Δίπλα από το κατάστημα του Ε.Πατερομιχελάκη, όπου υπήρχε και το φωτογραφείο Ανυφαντάκη.

Επίσης να αναφέρομε το καφέ- ζαχαροπλαστείο του Ν. Κατσικανδαράκη, όπου η η γυναίκα του η κ. Μαρίκα, έφτιαχνε ωραίο γαλακτομπούρεκο, αλλά αναλάμβανε και την ετοιμασία μνημοσύνων.

Τέλος μέσα στην αγορά λειτουργούσε το συμβολαιογραφείο του Στεφανή Μαραγκουδάκη και στην πλατεία δίπλα από το Σταθμαρχείο το συμβολαιογραφείο του Μανώλη του Βαρουχάκη. (φωτο)

Το αρχείο του Ανυφαντή ήταν τεράστιο και ευτυχώς που έμειναν κάποιες φωτογραφίες του για να μας θυμίζουν το παλιό Καστέλι, τους ανθρώπους τους, αλλά και την ζωή στην πόλη τότε.

ΠΑΜΕ ΜΙΑ ΒΟΛΤΑ ΣΤΗΝ ΠΑΛΙΑ ΑΓΟΡΑ ΤΟΥ ΚΑΣΤΕΛΙΟΥ; ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ

Μέρος VIII

Γράφει η Ευτυχία δεσποτάκη 

Φώτο Παπαδάκης Ιωάννης

Ιδιαίτερη πινελιά τα πρόσφατα χρόνια αποτελούσαν τα παιδιά με τα ποδήλατα

που πηγαινοέρχονταν απάνω κάτω, από τη μια  άκρη της αγοράς ως την άλλη. Αλλά και τις καθημερινές που τα μαγαζιά ήταν ανοιχτά έξω από κάθε μαγαζί ήταν καρέκλες που καθόταν άνθρωποι, κυρίως η οικογένεια του καταστηματάρχη με φίλους περαστικούς και απολάμβαναν το καλοκαιρινό βραδάκι με κουβέντες και χωρατά και μένα πολύ με στεναχωρούσε που εμείς δεν είχαμε μαγαζί στην αγορά να καθίζομε έξω απ αυτό το καλοκαίρι.

Στην αγορά αυτών των χρόνων δεν έρχονταν οι προμηθευτές. Οι παραγγελίες γινόταν στον παραγγελιοδόχο, ο οποίος έφευγε κάθε πρωί με το λεωφορείο για τα Χανιά εκτελούσε τις παραγγελίες και επέστρεφε το απόγευμα με το φορτηγό φορτωμένο και άφηνε σε κάθε μαγαζί ό,τι είχε παραγγελθεί. Παραγγελιοδόχος συνεπής εκείνα τα χρόνια ήταν ο Μανώλης ο Μαρεντάκης ή Γκρας, ο Μωραιτάκης, ο Κτύπος (Ψωματάκης).

Η ΠΡΩΤΗ ΠΛΑΣΤΙΚΗ ΣΚΟΥΠΑ ΜΠΑΙΝΕΙ ΣΤΗΝ ΑΓΟΡΑ
ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΑΝΩΛΗ ΜΑΡΕΤΝΤΑΚΗ

Οι ανακοινώσεις οι διάφορες και οι επείγουσες, γινόταν από τον τελάλη. Τέτοιος ήταν ο Χαραλάμπης ο Παπασταματάκης από την Καμάρα, που με στεντόρεια φωνή φώναζε την ανακοίνωση και ακουγόταν σε όλη την αγορά και μέχρι το γεφυράκι.

Κυρίως ανακοίνωνε το έργο του σινεμά, ή κάποιο θέατρο περαστικό ή χορό ή συγκέντρωση ή εκδήλωση 

Αυτή ήταν η αγορά του 50 -60 και μετά…….

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ
Ωστόσο η αγορά του Καστελιού είχε κάποιες μέρες την τιμητική της.
Αυτές ήταν:
Του Αγίου Σπυρίδωνος, 12 Δεκεμβρίου.
Ο Άγιος Σπυρίδωνας  πολιούχος της πόλης και  μητροπολιτικός ναός της κωμόπολης, μέχρι που ανοικοδομήθηκε ο ναός της Ευαγγελίστριας, βρίσκεται στην είσοδο δεξιά της κάτω αγοράς, όπως λεγόταν ο δρόμος από κάτω, αργότερα ονομασθείς σε Καμπούρη.

Ανήμερα της εορτής γινόταν η λιτάνευση της εικόνας, ξεκινώντας,από την αρχή της κάτω αγοράς αριστερά, έφτανε στην πλατεία, ανέβαινε και περνούσε όλη την αγορά. Περνώντας την αγορά έβλεπες όλοι οι καταστηματάρχες έξω από τα μαγαζιά τους, τα κουρεία και το φαρμακείο να ραίνουν με κολόνια, ανθόνερο και οι γυναίκες από τα μπαλκόνια, με αναμμένα τα θυμιατά να στέλνουν θυμίαμα.

Ακριβώς η ίδια εικόνα και κατά την περιφορά του επιταφίου, το βράδυ της Μεγάλης Παρασκευής
Κατά τις δύο μεγάλες εθνικές εορτές, 28 Οκτωβρίου και 25 Μαρτίου η αγορά σημαιοστολισμένη από άκρη σε άκρη, ήταν ο χώρος της παρέλασης των σχολείων η δε  πλατεία Τζανακάκη, χώρος για τους εθνικούς χορούς από το Γυμνάσιο, μετά την παρέλαση.

Η αγορά έφτανε στο αποκορύφωμα της, την Μεγάλη Παρασκευή όπου κατέβαιναν οι περισσότεροι άνθρωποι της γύρω περιοχής άνδρες και γυναίκες, να ψωνίσουν για το Πάσχα, από ρούχα, έως τρόφιμα, το ανάλογο αρνί ή κατσίκι και το προσφάι, μυζήθρα για τα καλιτσούνια. Έκαναν τις περασάδες τους, για να καθίσουν μετά σε κάποιο καφενείο ή ζαχαροπλαστείο ή και στο εστιατόριο με σαρακοστιανά. Ήταν μια ευκαιρία για σεργιάνι, αλλά και ευκαιρία, να δει ο νέος την κοπέλα που του προξένευαν από μακριά. Πολλοί γάμοι είχαν την αρχή τους στο παζάρι της Μ.Παρασκευής.
Γύρω στις αρχές  του 1960 εισάγονται και σαν θεσμός οι γιορτές των

Γραμβουσίων(φώτο) με εισήγηση του τότε επισκόπου Ειρηναίου, μακαριστού σήμερα, με σκοπό την ανάδειξη της τοπικής ιστορίας. Συνήθως αυτές οι γιορτές άρχιζαν με ένα βυζαντινό εσπερινό στον Μιχαήλ Αρχάγγελο της αγοράς, με τη συμμετοχή όλων των ιερέων Κισάμου και Σελίνου, ανάλογη ομιλία για το  ρόλο που διαδραμάτισε το κάστρο της Γραμπούσας στους αγώνες για την απελευθέρωση. Στις εορτές αυτές συμπεριλαμβανόταν και ο κρητικός γάμος,καθώς και γιορτή του κρασιού, με εκδηλώσεις που πραγματοποιούνταν μέσα στην αγορά και την πλατεία. Η πομπή του κρητικού γάμου περνούσε μέσα από την αγορά, στα δε μπαλκόνια της αγοράς οι γυναίκες είχαν κρεμάσει παλια υφαντά.
Την έγνοια του και για την αγορά είχε πάντα ο Μακαριστός Ειρηναίος ο οποίος έρχεται ως επίσκοπος το 1958. Επισκέπτεται όλα τα μαγαζιά κατά καιρούς και συζητά με τους εμπόρους. Μετά την επίσκεψη, φεύγοντας τους έλεγε

χαριτολογώντας: «Εγώ έρχομαι στο μαγαζί σας,να έρχεστε κι εσείς στο δικό μου». Είχε δε την άποψη και την εξέφραζε, ότι ο έμπορας δε μπορεί μόνο να ζυγίζει και να πουλεί αλλά να συμμετέχει και στην πνευματική ζωή του τόπου.
Εκ περιτροπής οι περισσότεροι  έμποροι είχαν χρηματίσει επίτροποι στην εκκλησία,με εισήγηση του Δεσπότη.
Το σύνολο των εμπόρων ήταν οργανωμένο σε «εμπορικό σύλλογο», με αξιόλογη παρουσία, που βοηθούσε ο εκάστοτε πρόεδρος.
Σημαντική ήταν για πολλά χρόνια η παρουσία ως προέδρου του, Κώστα Μουντάκη, που και μαγαζί είχε και το σπίτι του ήταν μέσα στην αγορά. Παλαιότερο πρόεδρο θυμάμαι και το Σπύρο Μαρή.
Τέλος η αγορά γιόρταζε και στις 8 του Νοέμβρη εορτή του Μιχαήλ Αρχαγγέλου, μιας και το εκκλησάκι της πλατείας ήταν αφιερωμένο στη χάρη του.

ΠΑΜΕ ΜΙΑ ΒΟΛΤΑ ΣΤΗΝ ΠΑΛΙΑ ΑΓΟΡΑ ΤΟΥ ΚΑΣΤΕΛΙΟΥ;

Μέρος VΙΙ 
(οδός Σκαλίδη τέλη του 50 με αρχές του 60) 
Γράφει η Ευτυχία Δεσποτάκη 
Φώτο Παπαδάκης Γιάννης 
Αυτό τον κόσμο το μικρό άλλοι τον είχαν πρώτα 
Αυτό τον κόσμο το μικρό, άλλοι τον έχουν τώρα 
Αυτό τον κόσμο το μικρό άλλοι τον καρτεράνε………. Σταύρος Ξαρχάκος 

.. Προχωρούμε δεξιά, μετά τα τρία μαγαζιά λίγο παραμερίζοντας από το δρόμο δεξιά είναι το μαγαζί του Ξηρουχάκη του Ηλία(Ξηρουχολία), με πρόκες και σιδηρικά, στη συνέχεια το ραφείο του Νικηφοράκη, πατέρα του αείμνηστου Κωστή του γιατρού και μετά ένα μικρό ιχθυοπωλείο του Καρεφυλλάκη, στησυνέχεια υπήρχε ένα σιδηρουγείο του Γιάννη του Φραγγεδάκη (φώτο), το χρυσοχοείο του Γιώργη του Θεοδωράκη το παντοπωλείο του Περικλή Τζουγανάκη και παραδίπλα το κουρείο του Κλωστράκη. 
Επιστρέφομαι στην αριστερή πλευρά και συνεχίζομε μετά το παντοπωλείο μανάβικο του Κουνελάκη. Στη γωνία είναι ένα καφενείο του Κώστα του Μουντάκη, που ύστερα από λίγο και για πολλά χρόνια θα είναι το εμπορικό κατάστημα της Μαρίκας Μουντάκη με εξαιρετικά είδη ρουχισμού για άνδρες, γυναίκες και παιδιά. Ένα μαγαζί ,που χάρη στην ευγένεια και την καλωσύνη της κ. Μαρίκας ήταν στέκι για πολλές πελάτισσες, να καθίσουν, να κουβεντιάσουν και να ξαποστάσουν στην φιλόξενη πολυθρόνα που η κ. Μαρίκα είχε δίπλα από το γραφειάκι της με το ταμείο. Δίπλα ακολουθεί το υποδηματοποιείο του Κωστή Βαρουχάκη και αυτό με μεγάλη και ωραία βιτρίνα και δίπλα το μεγάλο ζαχαροπλαστείο του Βασίλη Πλευράκη, ο οποίος εκτός τα άλλα ζαχαρώδη που πουλεί φτιάχνει και τυποποιεί λεμονάδα, πορτοκαλάδα και σουμάδα. το καθαριστήριο του Γιάννη Δερουκάκη, που παλιότερα το θυμόμαστε σαν ιατρείο του μακαρίτη του γιατρού Σφακιωτάκη (στο ίδιο έκανε ιατρείο παλαιότερα και ο γιατρός Μαργαρίτης), που λίγο αργότερα έγινε το ψαράδικο του Πατεράκη.(φώτο)

Κλείνει το τετράγωνο με ένα μαγαζί το οποίο στέγαζε τον Ο.Τ.Ε. Προχωρώντας στη γωνία συναντούμε το περίπτερο του Συντζουλάκη στη συνέχεια ένα καθαριστήριο Καρεφυλλάκη δίπλα στο οποίο υπάρχει το εμπορικό του Στέλιου του Φελεσάκη με το όνομα «κοκέτα» και παρακάτω το μαγαζί του Βολικάκη (του Βολικού). Δίπλα είναι ένα καφενείο του Λεωνίδα του Μυλωνάκη και ακολουθεί το λαδάδικο του Τσικαλάκη και μετά ένα πολύ μεγάλο μαγαζί, μια μεγάλη αίθουσα, του Γιάννη του Σταματάκη που ήταν ο χειμερινός κινηματογράφος, λειτουργούμενος από τον ίδιο το Γιάννη. Να σημειωθεί ότι ο Γιάννης ο Σταματάκης επί σειρά ετών και μέχρι που εισέβαλε το video και οι άνθρωποι αγόραζαν από τα video club κασέτες μας έβαζε στο μαγικό κόσμο του σινεμά. Ακολουθεί το κρεοπωλείο του Γιάννη του Κουνελάκηκαι το μαγαζί με τα αποικιακά του Κατσικανδαράκη!(φώτο)

Απέναντι στην αριστερή πλευρά του δρόμου ήταν το πρώτο μαγαζί με ηλεκτρικές συσκευές, του Βαρουχάκη Κωνσταντίνου, εκεί που σήμερα είναι το υποδηματοποιείο του Ανίκητου Βαρουχάκη που πρώτος έφερε τα ψυγεία ΙΖΟΛΑ και τις κουζίνες ΑΕG στην Κίσαμο (φωτο απο τον Αγιασμό) .

Μετά ήταν το μπακάλικο Ξηρουχάκη και ο φούρνος του Μυλωνάκη, ο οποίος έμεινε με την επωνυμία ο Γερμανικός, καθώς ήταν ο πρώτος που εκσυγχρόνισε το φούρνο με γερμανικά μηχανήματα  και έπαψε να είναι ξυλόφουρνος.

Δίπλα από το φούρνο είναι το καρεκλοποιείο του Μαζοκοπάκη που ακουγόταν "ο καρεκλάς" και εδώ έκλεινε η αγορά!
Μετά το καρεκλάδικο περνώντας απέναντι στο δρόμο κτίστηκε το δεύτερο ξενοδοχείο της κωμόπολης του Παπαδημητράκη με το όνομα Φαλάσαρνα, το οποίο στο ισόγειο στέγασε για μεγάλο διάστημα την αγροτική τράπεζα. Πρέπει να αναφέρομε επίσης ότι σε κάποια φάση περνώντας από το στενό δίπλα από του Κοκκινάκη το μαγαζί πίσω σε ένα οικόπεδο ο Κυριάκος ο Κοκκινάκης για πολλά καλοκαίρια λειτουργούσε θερινό σινεμά. Τόσο ο Γιάννης ο Σταματάκης όσο και ο Κυριάκος με το μεράκι τους πρόσφεραν πολιτισμό εκείνα τα χρόνια στο Καστέλι.
Αυτός ήταν ο δρόμος της αγοράς που στο τέλος της δεκαετίας του 50 παίρνει το όνομα Σκαλίδη, καθώς ονοματίζονται και οι δρόμοι του Καστελιού και η πλατεία Τζανακάκη από ονόματα τοπικών ηρώων, και στήνεται και η προτομή του αναγνώστη Σκαλίδη.
Στην πλατεία Τζανακάκη στο σημερινό μουσείο, πάνω στεγάζονται οι δημόσιες

υπηρεσίες ταχυδρομείο, εφορία, ταμείο, ειρηνοδικείο, εκεί γίνεται και το δικαστήριο μια φορά την εβδομάδα. Στο ισόγειο του κτηρίου υπάρχει η βιβλιοθήκη του φιλολογικού Συλλόγου Κισαμικός.
Λίγο παραπέρα το Μονοπώλιο (φώτο). Κρατικό μαγαζί που πουλούσε πετρέλαιο,

οινόπνευμα, αλάτι και σπίρτα, είδη που δεν επωλούντο στην αγορά, που το είχε ο Μιχάλης Θεοδωράκης. Πρώτο υποκατάστημα τράπεζας έρχεται της εμπορικής, ακολουθεί η Αγροτική, ενώ η εθνική Τράπεζα έχει  αντιπρόσωπο τον Βαγγέλη Σαββάκη.
Στο Καστέλλι ζει μεγάλος αριθμός υπαλλήλων, αστυνομικών και εκπαιδευτικών, που συμμετέχει στην κοινωνική ζωή της κωμόπολης.
Ο φιλολογικός Σύλλογος είναι ο σύλλογος που άνθρωποι έμποροι περισσότερο με πνευματικές ανησυχίες, βοηθούμενοι από άλλους πνευματικούς ανθρώπους ίδρυσαν.
Απέναντι από το μουσείο ο Πέτρος Ξηρουχάκης κάνει το πρώτο βήμα για σύγχρονο ξενοδοχείο, CASTELL HOTEL(φωτο), με ωραία και μεγάλη σάλα στο

ισόγειο, που λειτουργεί σαν εστιατόριο. Η αίθουσα όμως αυτή για πολλά χρόνια αργότερα χρησιμοποιείται για τους χορούς τους αποκριάτικους τόσο των μεγάλων όσο και των μικρών οι ball d’enfant.
Μέχρι πρότινος οι χοροί γινόταν σε μια μεγάλη αίθουσα, αποθήκη του Μανόλη του Ξηρουχάκη απέναντι από το σημερινό κρεοπωλείο «έντεκα αδέλφια». Εκεί δινόταν και θεατρικές παραστάσεις πάνω σε σκηνή πρόχειρα φτιαγμένη με σανίδες πάνω σε βαρέλια.  
Και μερικές λεπτομέρειες που έχουν χαραχτεί ανεξίτηλες στο παιδικό μυαλό.  Τα μαγαζιά της αγοράς τα περισσότερα είχαν ρολά από λαμαρίνα και ήταν χαρακτηρισμός ο θόρυβος που ακουγόταν από μακριά την ώρα που άνοιγαν και την ώρα που έκλειναν διαδοχικά. Τα πιο παλιά είχαν ξύλινες πόρτες με μπάρες και μεγάλα λουκέτα. Το βράδυ ο φωτισμός ήταν χαμηλός μέχρι που ήρθε η Δ.Ε.Η. και το τριφασικό ρεύμα.
Η παραγωγή ρεύματος γινόταν μέχρι τότε από μια γεννήτρια που ήταν

ΑΠΟ ΤΑ ΕΓΚΑΙΝΙΑ ΤΗΣ ΓΕΝΝΗΤΡΙΑΣ ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ
ΡΕΥΜΑΤΟΣ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ ΤΗΣ ΚΙΣΑΜΟΥ

εγκατεστημένη στο χώρο της Ενώσεως Γεωργικών Συνεταιρισμών με μηχανικό κάποιο Περαθωράκη. Τα φώτα έσβηναν στις 12 τα μεσάνυχτα. Ο φωτισμός χαμηλός σε σπίτια και μαγαζιά. Στα σπίτια δυνάμωνε το φως μετά τις εννέα  το βράδυ που έκλειναν τα μαγαζιά.
Συνήθως  πάνω από το μαγαζί  ήταν το σπίτι του καταστηματάρχη, με μπαλκόνι που προσφερόταν να κάθονται οι άνθρωποι και να χαζεύουν την κίνηση της αγοράς κάτω.
Η αγορά εξυπηρετούσε το Καστέλι και τα γύρω χωριά. Από τα κοντινά χωριά, οι άνθρωποι έφταναν με τις αστικές γραμμές του ΚΤΕΛ. Πολλοί όμως έφταναν με γαϊδουράκια ή μουλάρια ή άλογα. Γι΄αυτό στην πάνω μεριά της αγοράς υπήρχαν και σωμαράδες και πεταλωτές, όπως ο Αναστάσης ο Χαιρετάκης και ο Παναγιώτης ο Μυλωνάκης. Τα λεωφορεία που κατέβαζαν τους ανθρώπους από τα Εννιά χωριά και το Σέλινο έφταναν 8 το πρωί και έφευγαν στις 2 το μεσημέρι. Οι άνθρωποι είχαν το χρόνο να επισκεφτούν γιατρό, να τακτοποιήσουν υποθέσεις να ψωνίσουν, να φάνε ίσως και στου Παπαδόγιαννη και να φύγουν. 
Περί τις δώδεκα το μεσημέρι η αγορά έσφυζε από ζωή. Ήταν η ώρα «περί πλήθουσαν αγοράν» όπως  έλεγαν οι αρχαίοι συγγραφείς και προσδιόριζαν την ώρα 11-12π.μ. 
Ιδιαίτερη ζωντάνια είχε η αγορά τα καλοκαιρινά βράδια. Κάθε βράδυ η αγορά  από νωρίς  έκλεινε έξω τα λιγοστά αυτοκίνητα και οι άνθρωποι   με τα παιδιά τους ήταν ελεύθεροι να περπατήσουν. Ιδιαίτερη ήταν η βόλτα της Κυριακής πάνω- κάτω, αφού όλοι με τις οικογένειες τους κατέβαιναν για τη βόλτα. Αρκετοί μετά από τον περίπατο καθόταν για γλυκό ή παγωτό σε ένα από τα ζαχαροπλαστεία που προαναφέραμε. Πάστες, παγωτό κασάτο, κανταΐφι, γαλακτομπούρεκο, αναψυκτικό, ουζάκι .
Ιδιαίτερη πινελιά αποτελούσαν τα παιδιά με τα ποδηλατάκια που πηγαινοέρχονταν απάνω κάτω, από τη μια  άκρη της αγοράς ως την άλλη. Αλλά και τις καθημερινές που τα μαγαζιά ήταν ανοιχτά έξω από κάθε μαγαζί ήταν καρέκλες που καθόταν άνθρωποι, κυρίως η οικογένεια του καταστηματάρχη με φίλους περαστικούς και απολάμβαναν το καλοκαιρινό βραδάκι με κουβέντες και χωρατά και μένα πολύ με στεναχωρούσε που εμείς δεν είχαμε μαγαζί στην αγορά να καθίζομε έξω απ αυτό το καλοκαίρι.
Αυτή ήταν η αγορά του 50 -60 
Σήμερα όλα έχουν αλλάξει, η παλιά αγορά είναι γερασμένη, φαίνεται να μετατοπίζεται ωστόσο έχει μια γραφικότητα, και με κατάλληλους χειρισμούς και ανθρώπους που ξέρουν να χειρίζονται τις καινούριες συνθήκες πολλά μπορούν να γίνουν.

ΠΑΜΕ ΜΙΑ ΒΟΛΤΑ ΣΤΗΝ ΠΑΛΙΑ ΑΓΟΡΑ ΤΟΥ ΚΑΣΤΕΛΙΟΥ;

Μέρος VΙ (Το πρώτο μέρος ΕΔΩ, το δεύτερο μέρος ΕΔΩ, το τρίτο μέρος ΕΔΩ, το τέταρτο μέρος ΕΔΩ το πέμπτο μέρος ΕΔΩ) 
(οδός Σκαλίδη τέλη του 50 με αρχές του 60) 
Γράφει η Ευτυχία Δεσποτάκη 
Φώτο Παπαδάκης Γιάννης 
Αυτό τον κόσμο το μικρό άλλοι τον είχαν πρώτα 
Αυτό τον κόσμο το μικρό, άλλοι τον έχουν τώρα 
Αυτό τον κόσμο το μικρό άλλοι τον καρτεράνε………. Σταύρος Ξαρχάκος

Δίπλα από του Κουτσουρέλη το καφενείο (φώτο) και στρίβοντας πια το δρόμο για την πλατεία, είναι το παπλωματάδικο του Μπικάκη, το ραφείο του Σκευάκη (φώτο) και το λαδάδικο του Κατζουράκη και λίγο κατηφορίζοντας είναι το κουρείο του Τσουρουδιακάκη και δίπλα το Χρυσοχοείο του Βεργεράκη.

Απέναντι ακριβώς απο αυτά τα μαγαζιά κάτω από το σπίτι του Ξηρουχολία είναι το κουρείο του Μαργαριτάκη Θεόφιλου (φώτο) και του Καστανάκη του Μιχάλη
Ας γυρίσομε πίσω στον κεντρικό δρόμο. Δίπλα από του Πατερομιχελή το μαγαζί ήταν το μαγαζί του Νίκου Πατερομιχελάκη που πουλούσε αλεύρια και δίπλα το Φωτογραφείο του ανεπανάληπτου Γιώργη Ανυφαντή (φώτο) με την ξεχωριστή

φωτογραφική τεχνική του που έχει απαθανατίσει ανθρώπους και φύση του τόπου μας όσο κανένας άλλος.
Παραδίπλα είναι το παντοπωλείο του Μανώλη του Βαρουχάκη (φώτο) και δίπλα το ζαχαροπλαστείο του Χαράλαμπου Πατεράκη με τις εξαίρετες πάστες αμυγδάλου, το γαλατομπούρεκο το μιλφέιγ και τα αμυγδαλωτά του..

Μετά το ζαχαροπλαστείο του Πατεράκη είναι το μεγάλο κατάστημα του Χαραλάμπη του Μαρή που πουλάει οικιακές συσκευές ηλεκτρικές και μη. Ψυγεία, πλυντήρια, σόμπες, πετρογκάζ. 

Δίπλα είναι ο Κωστής ο Σγούρος (φώτο), ο δράκος όπως τον έλεγαν, με το μαγαζί του που πουλεί πρόκες, μπογές και εργαλεία. Ακολουθεί το μαγαζί του Μανόλη Ξηρουχάκη, πρατήριο υγρών καυσίμων με αντλία και προϊόντα της SHEL. Ακολουθεί το κρεοπωλείο του Αντωνομανωλάκη και μετά το   εμπορικό κατάστημα της Ένωσης Γεωργικών Συνεταιρισμών με υφάσματα, ρούχα και υαλικά, ένα λαϊκό μαγαζί προσιτό στους αγρότες με υπάλληλο τον Μανόλη τον Μυλωνάκη. Δίπλα  είναι ένα μεγάλο καφενείο του Μιχελιουδάκη. Στη συνέχεια είναι το μαγαζί του Ξηρουχάκη Δημήτρη (Ξηρουχοδημήτρη), ο φούρνος του Μελισσιανού (φωτο) το μαγαζί του Σκουνάκη που είχε σχέση με τσιμέντα και αργότερα το παντοπωλείο του Γιώργη Κουνελάκη (Φλάσκα) το οποίο κατεδαφίστηκε για διαπλάτυνση της οδού «ομογενών Αμερικής»

Ας περάσομε, όμως απέναντι στο χώρο του Μιχαήλ Αρχάγγελου και στη θέση που είναι το συντριβάνι. Εδώ υπήρχαν τρία μαγαζιά που και αυτά κατεδαφίστηκαν  για το άνοιγμα της πλατείας(!!!). Το ένα μαγαζί ήταν υποδηματοποιείο με ωραία βιτρίνα του Αντώνη του Ξηρουχάκη(Ξηρουχαντώνη). Δίπλα ήταν το ραφείο του Στέλιου Ξηρουχάκη και ένα άλλο μαγαζί του Δ. Σκουνάκη με λάδια. Να σημειωθεί ότι κοντά στην δυτική πόρτα του Μιχαήλ Αρχαγγέλου ήταν να κομψό περίπτερο με τσιγάρα, και κάποιες εφημερίδες που δεν έφερνε ο  Φώτης, του

Γιώργη του Ξηρουχάκη (φώτο). Το κομψό περίπτερο μετατοπίστηκε για να ανοίξει ο χώρος της εκκλησίας και έδωσε τη θέση του σε ένα άκομψο έκτρωμα που έκλεισε και την πλατεία και τη θέα προς τη θάλασσα(!)
Επίσης να σημειωθεί ότι μπροστά από την κύρια είσοδο του Μιχαήλ Αρχαγγέλου κάθε πρωί κάποιοι ψαράδες έστηναν πάγκους μέχρι το μεσημέρι και πουλούσαν τα ψάρια τους!!

Ο ΨΑΡΟΠΑΓΚΟΣ ΤΟΥ ΤΣΙΧΛΗ

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

ΠΑΜΕ ΜΙΑ ΒΟΛΤΑ ΣΤΗΝ ΠΑΛΙΑ ΑΓΟΡΑ ΤΟΥ ΚΑΣΤΕΛΙΟΥ;

Μέρος V (Το πρώτο μέρος ΕΔΩ, το δεύτερο μέρος ΕΔΩ, το τρίτο μέρος ΕΔΩ, το τέταρτο μέρος ΕΔΩ)
(οδός Σκαλίδη τέλη του 50 με αρχές του 60)
Γράφει η Ευτυχία Δεσποτάκη
Φώτο Παπαδάκης Γιάννης
Αυτό τον κόσμο το μικρό άλλοι τον είχαν πρώτα
Αυτό τον κόσμο το μικρό, άλλοι τον έχουν τώρα
Αυτό τον κόσμο το μικρό άλλοι τον καρτεράνε……….

   Σταύρος Ξαρχάκος
.....Ακριβώς απέναντι δεξιά  ήταν το μαγαζί του Χαραλάμπη του Δαρατσιανού επίσης με όμοια ζαχαρώδη προϊόντα.

Δίπλα από το Δαρατσιανό ήταν το Εμπορικό κατάστημα Αφοί Μαρή. Την εποχή που αναφερόμαστε ιδιοκτήτες είναι ο Σπύρος και Ιάκωβος Μαρής εξάδελφοι. Ένα μακρυνάρι είναι το μαγαζί, με ξύλινο βάθρο για το ταμείο. Μία βιτρίνα

μακρόστενη δεξιά και αριστερά της πόρτας, με υφάσματα ή κουβέρτες η μία, ή άλλη με κάποιο καλό σερβίτσιο. Ακριβότερο πάντα μαγαζί στις τιμές του αλλά πρώτο σε ποιότητα. Πίσω από τους πάγκους πολλά τόπια ύφασμα και στο βάθος υαλικά. Η κοπέλα πωλήτρια πάντα πίσω από τον μακρύ πάγκο. Δίπλα το περιποιημένο και πλούσιο  παντοπωλείο των αδελφών Ανουσάκη (Φώτο πάνω) 

και στη συνέχεια το εμπορικό κατάστημα των Αδελφών Πατερομιχελάκη, (Φωτο) Μανώλη, Γιάννη, Μιχάλη, όλοι καθημερινά παρόντες εκ περιτροπής και ο Γιώργης μόνιμα στο ταμείο. Επίσης μαγαζί με βιτρίνα, μακρινάρι, αλλά και με δεύτερο πάτωμα στο οποίο σε ανέβαζε μια ξύλινη σκάλα εσωτερική. Στο μπαλκόνι του πάνω πατώματος κρεμόταν χαλιά τάπητες και ήταν χαρακτηριστικός αυτός με την προσωπογραφία του Βενιζέλου. Πολύ γεμάτο μαγαζί με πολλά τόπια όλων των κατηγοριών γι΄αυτό και προσιτότερο σε τιμές επίσης  με πολλά σερβίτσια και γυαλικά, με τρεις τέσσερις εμπορουπαλλήλους μέσα.
Στη δεξιά  πλευρά μετά του Θοδωρή το μαγαζί ήταν το ψιλικαντζίδικο –στιλβωτήριο του Τσικιντίκο, μικρασιατικής καταγωγής με μύρια μικροπράγματα και παιχνίδια αλλά και με μια εγκατάσταση υπερυψωμένη  με πολυθρόνες όπου ανέβαινε  αυτός που ήθελε να βάψει ή να γυαλίσει τα παπούτσια του. 
Στη συνέχεια ήταν το κουρείο του Αντρέα του Κυριτσάκη (Φώτο) και δίπλα το μπακάλικο, παντοπωλείο του Γιώργη του Μυλωνάκη με τα καλύτερα πάντα προϊόντα και σαφώς ακριβότερα.
Δίπλα είναι το εμπορικό κατάστημα του Λυκούργου του Καμηλάκη επίσης με υφάσματα και γυαλικά  και  πάντα με μια κοπέλα να βοηθά στις πωλήσεις. Πνευματικός άνθρωπος ο Λυκούργος συγκεντρώνει στο μαγαζί του όλο και ενδιαφέροντες συζητητές, αλλά  είναι και το στέκι  όλων των εννιαχωριανών λόγω καταγωγής του Λυκούργου και της γυναίκας του της Αρετής. (Φώτο)

Μετά το Λυκούργο είναι το βιβλιοπωλείο του Φώτη Παπαδογιάννη, που επίσης φέρνει τις εφημερίδες. Το βιβλιοπωλείο εξυπηρετεί όλους τους μαθητές από το δημοτικό μέχρι το Λύκειο τόσο σε βιβλία όσο και σε γραφική ύλη, καθώς και όλες τις υπηρεσίες. Στο μέσα χώρο ήταν ο χώρος των παιχνιδιών. Επίσης ο

Φώτης (φώτο) είχε και γυαλιά πρεσβυωπίας για τους ώριμους σε ηλικία που έλυναν το πρόβλημα τους χωρίς να επισκέπτονται τον οφθαλμίατρο στα Χανιά. Ο Φώτης την Κυριακή έβγαζε έξω τις εφημερίδες με ένα κουτί για ταμείο και όποιος ήθελε εφημερίδα έπαιρνε μόνος του και έβαζε το αντίτιμο στο κουτί κάτι ανάλογο με το πάντα ανοιχτό καφενείο του Σκουνάκη.
  Στρίβοντας για την πλατεία Τζανακάκη στη γωνία  είναι ένα μεγάλο μακρόστενο μαγαζί που σε πρώτη φάση είναι το ζαχαροπλαστείο του γέρο- Αντώνη Σχετάκη με αρχιμαστόρισσα στα γλυκά την νύφη του την ακούραστη κ.Ελευθερία. Όλα της τα γλυκά πετυχημένα ανεξαιρέτως, αλλά το εκλέρ και το κοκ ήταν νομίζω κάτι το  μοναδικό. Αργότερα το ζαχαροπλαστείο μετακομίζει και το μαγαζί γίνεται το καφενείο του Γιώργη Κουτσουρέλη, αριστοκρατικό καφενείο, που του προσδίδει ιδιαίτερη βαρύτητα  η προσωπικότητα του Κουτσουρέλη, δεξιοτέχνη του λαγούτου. Κάποιες φορές που είχε διάθεση και βρισκόταν με φίλους μερακλήδες έπιανε το λαούτο και η αγορά αντιλαλούσε.

 Στο καφενείο του Κουτσουρέλη "ΠΑΛΛΑΣ" απόλαυσαν τον καφέ τους, το ουζάκι αλλά και τις πενιές του, τόσο ο Μίκης Θεοδωράκης όσο και ο δικός μας ο Μάνος ο Κατράκης.

ΠΑΜΕ ΜΙΑ ΒΟΛΤΑ ΣΤΗΝ ΠΑΛΙΑ ΑΓΟΡΑ ΤΟΥ ΚΑΣΤΕΛΙΟΥ;

Μέρος ΙΙΙΙ (Το πρώτο μέρος ΕΔΩ, το δεύτερο μέρος ΕΔΩ, το τρίτο μερος ΕΔΩ)
(οδός Σκαλίδη τέλη του 50 με αρχές του 60)
Γράφει η Ευτυχία Δεσποτάκη
Φώτο Παπαδάκης Γιάννης
Αυτό τον κόσμο το μικρό άλλοι τον είχαν πρώτα
Αυτό τον κόσμο το μικρό, άλλοι τον έχουν τώρα
Αυτό τον κόσμο το μικρό άλλοι τον καρτεράνε……….
   Σταύρος Ξαρχάκος
....Ξαναβρισκόμαστε αριστερά  όπου μετά το κρεοπωλείο του Κωστή ήταν το μπακάλικο του Θεοχάρη του Χορευτάκη, που αργότερα ενοικιάστηκε για μεγάλο διάστημα για τα γραφεία της Δ.Ε.Η. Δίπλα  είναι το παντοπωλείο του Κυριάκου του Κοντοπυράκη, ύστερα  ένα μικρό κουρείο και αρωματοπωλείο του Στέλιου του Μαρεντάκη και δίπλα το κρεοπωλείο του Πλευράκη.
Απέναντι δεξιά είναι μια μικρή αυλή με σπίτι που υπάρχει το πρώτο κομμωτήριο του Νότη του Μαρεντάκη. Δίπλα ένα μικρό μπακάλικο του Μανόλη Καμπουράκη και στη συνέχεια το εμπορικό του Ευτύχη του Φουντουλάκη και μετά  το μαγαζί του Ηλία Κακαουνάκη (Φώτο) που πουλάει πρόκες σφυριά, σκαπέτια και άλλα σιδηρικά.
Απέναντι δεξιά γωνιακό είναι το εμπορικό του Μανόλη Μαυρομάτη και της Λιλίκας με υφάσματα και υαλικά, υπάλληλοι και οι δύο  προηγουμένως  στο μεγάλο εμπορικό των Πατερομιχελάκηδων κάνουν το βήμα και φτιάχνουν το δικό τους μαγαζί που για πολλά χρόνια πρόσφερε τις υπηρεσίες του στο χώρο του εμπορίου.
Απέναντι από το εμπορικό του Μαυρομάτη είναι το υποδηματοποιείο του Μανόλη Κουρτάκη που φτιάχνει παπούτσια αφού πάρει μέτρα στον πελάτη πελάτισσα και φέρνει και έτοιμα που κοσμούν την ωραία του βιτρίνα. Μέσα καθισμένη στη μηχανή της είναι η κοπέλα κορδελιάστρα που τον βοηθά. (Φώτο)

Στη συνέχεια είναι το ραφείο του Αντώνη Κατσικανδαράκη σπουδαίου ράφτη αλλά και ψάλτη στην εκκλησία και με άλλες πολλές ανησυχίες πνευματικές για την  τοπική ιστορία, που σήμερα με βιβλία του έχει καταθέσει.
Ήδη βρισκόμαστε στο κέντρο της αγοράς του παλιού Καστελιού που η ζωή της τότε εποχής  σε όλες τις μορφές της σφύζει.
Στην αριστερή πλευρά είναι ο φούρνος του Γιάννη Κοντοπυράκη ένας φούρνος ποιότητας και συνέπειας με αρχιεργάτη μέσα το Δεληκωνσταντίνου και τον Μιχαηλίδη, δίπλα το μαγαζάκι του Κοντοπυραντώνη ή μπάρμπα Αντώνη (Φώτο) με τσιγάρα και δίπλα το παντοπωλείο του Σπύρου Φαραγγιτάκη και στη συνέχεια το μαγαζί του Γιάννη Χαλκιαδάκη με τσιγάρα και αργότερα πρακτορείο εισιτηρίων της Α.Ν.Ε.Κ.
Στην δεξιά πλευρά και πριν από το στενό με τα σκαλιά που σε κατεβάζει στον κάτω δρόμο στου Μαρή τη βρύση είναι τρία μαγαζιά στη σειρά των Παπαδάκηδων. (Φώτο)
Εστιατόριο με ψυχή τον Παπαδόγιαννη και αργότερα τους γιους του, τον Παπαδοκωστή και Παπαδόγιαννη σεφ και οι δύο της εποχής ανεπανάληπτοι στη φασολάδα και στο ψητό τους, αναφερόμενοι στους τότε ελάχιστους

τουριστικούς οδηγούς. Δίπλα το καφενείο του Παπαδοστεφανή και αργότερα του Παπαδοκωστή με το όνομα «Ετέα». Από πάνω που ανεβαίνεις με εσωτερική σκάλα είναι το ξενοδοχείο ύπνου του Παπαδοσήφη ο «Μορφέας», το μοναδικό της περιοχής. Το καφενείο του Παπαδοστεφανή από τα πιο πολυσύχναστα είναι κομμάτι της ιστορίας του τόπου. Εδώ συχνάζει η μεσαία τάξη.

ΠΑΠΑΔΟΓΙΑΝΝΗΣ

Καθώς το Καστέλι δεν έχει δημοτικό κατάστημα, δημαρχείο ακόμη, σε αυτό το καφενείο γίνεται η συνάντηση κρατικών φορέων και αρχών της κωμόπολης για επίλυση ζητημάτων. Εδώ θα συναντήσει ο νομάρχης το δήμαρχο και τους συμβούλους, αλλά και ο βουλευτής οποιασδήποτε παράταξης στο καφενείο του Παπαδάκη θα συναντήσει οπαδούς.
Σε κάθε προεκλογική περίοδο το μπαλκόνι επάνω προσφέρεται για να μιλήσουν οι υποψήφιοι στον συγκεντρωμένο από κάτω λαό.
Ποιοι και πόσοι δεν έχουν μιλήσει και πόσες φορές! Μητσοτάκης, Πολυχρονίδης, Βενιζέλος, Μπακλατζής, ο παλιός Βολουδάκης κ.α. 
Μετά το στενό με τα σκαλάκια είναι το μαγαζί του Θοδωρή Κοντοπυράκη. Αυτό το μαγαζί πουλάει ζαχαρώδη προϊόντα, ζάχαρη, κουφέτα, φιστίκια, φουντούκια και επίσης  έχει μπαχαρικά. Στη μέση του μαγαζιού υπάρχει ένα μακρόστενο

ΣΟΦΟΚΛΗΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ ΣΤΗΝ ΑΓΟΡΑ ΤΟΥ ΚΑΣΤΕΛΛΙΟΥ

ξύλινο έπιπλο άσπρο με ράφια, που εκεί επάνω είναι τοποθετημένοι μεγάλοι γυάλινοι βάζοι με κάθε είδους καραμέλες. Ένα μέρος αυτού του μαγαζιού μέσα σε άσπρες ντουλάπες είχε σχολικά είδη, τετράδια, μολύβια, γόμες και σε μια ιδιαίτερη βιβλιοθήκη είχε λογοτεχνικά βιβλία και ιδιαίτερα τις εκδόσεις της Εστίας. Το Σεπτέμβρη το μαγαζί άλλαζε όψη, καθώς όλους τους πάγκους έπιαναν τα σχολικά βιβλία και τα σχολικά τετράδια με αντίστοιχα βοηθήματα. Επίσης σε αυτό το μαγαζί σύχναζαν πνευματικοί άνθρωποι του τόπου. 
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

ΠΑΜΕ ΜΙΑ ΒΟΛΤΑ ΣΤΗΝ ΠΑΛΙΑ ΑΓΟΡΑ ΤΟΥ ΚΑΣΤΕΛΙΟΥ;

Μέρος ΙΙΙ (Το πρώτο μέρος ΕΔΩ το δεύτερο μέρος ΕΔΩ)
(οδός Σκαλίδη τέλη του 50 με αρχές του 60)
Γράφει η Ευτυχία Δεσποτάκη
Φώτο Παπαδάκης Γιάννης
Αυτό τον κόσμο το μικρό άλλοι τον είχαν πρώτα
Αυτό τον κόσμο το μικρό, άλλοι τον έχουν τώρα
Αυτό τον κόσμο το μικρό άλλοι τον καρτεράνε……….
   Σταύρος Ξαρχάκος

Αριστερά μας απέναντι είναι το κατάστημα του Κωστή Ζουρίδη (φώτο) με κουμπιά, ζώνες, τσάντες και με νυφικά στη βιτρίνα. Από μέσα έχει μεταφέρει το ραφείο της η Μαρία Μπερντίου, σύζυγος τώρα του Ζουρίδη, η οποία τώρα ενοικιάζει και νυφικά. Ο άντρας της ψηλός και λεβέντης ντύνει κουμπιά στο μαγαζί και φτιάχνει ζώνες, πουλάει δε κάθε τι σχετικό με τη ραπτική.
Δίπλα είναι το καφενείο του Μανώλη Ροδουσάκη που έχει και μπιλιάρδο και ποδοσφαιράκια και δίπλα το μπακάλικο του Στάθη του Μαρεντάκη.
Στο χώρο που μέχρι σήμερα λειτουργούσε η Εμπορική Τράπεζα, πολύ παλιότερα θυμάμαι κάποιο μπακάλικο του Καλογρίδη, (φώτο) και αργότερα και για πολλά

χρόνια παίρνει τη θέση του το καφενείο του Μιχάλη Σκουνάκη με το όνομα «Ελβετία».Ένα λαϊκό καφενείο, ανοιχτό μέρα και νύχτα, πάντα με πελάτες να παίζουν χαρτιά, τάβλι και να απολαμβάνουν τον καφέ και το ποτό τους. Πουλούσε και τσιγάρα. Η παρουσία του καλοκάγαθου ευγενικού Μιχάλη και της Βασιλικής της γυναίκας του, ήταν καταλυτική  για την εκεί γειτονιά της αγοράς, που και σήμερα μνημονεύεται από τους παλαιούς. Το θαυμαστό σε αυτό το

ΚΑΦΕ ΕΛΒΕΤΙΑ

μαγαζί ήταν ότι δεν κλείδωνε ποτέ. Εάν κάποιος ξέμενε από τσιγάρα και η ώρα ήταν περασμένη, μπορούσε να πάει να πάρει τσιγάρα να αφήσει τα χρήματα στον πάγκο να ξανακλείσει και να φύγει. Το ίδιο γινόταν και με πολλούς ξενύχτηδες, που ξημερώματα περνούσαν μόνοι τους έφτιαχναν καφέ, άφηναν το αντίτιμο έσερναν την πόρτα και έφευγαν. Δίπλα από το καφενείο πάντα προχωρώντας δυτικά ήταν το κεράδικο του Πέτρου του Φουρναράκη, μοναδικό. Δυο τρεις λαμπάδες μεγάλες, από γνήσιο κερί στη βιτρίνα του και ένα πελώριο κομμάτι μοσχολίβανο πάνω από κιλό σε εντυπωσίαζε. Στην μια γωνία του μαγαζιού η Κικώ νεαρό κορίτσι με τη μηχανή της μόνταρε τις γυναικείες κάλτσες.

Απέναντι είναι το υποδηματοποιείο του Ηλία Καπή, (φώτο) ενός ανθρώπου με χιούμορ και καλοσύνη, αλλά και πειραχτήρι, μια χαρούμενη πινελιά της γειτονιάς και δίπλα του το μαγαζί του Χαρίλαου Κοκολάκη που είχε σχέση με κρασιά.
Δίπλα από του Καπή ήταν το μοναδικό φαρμακείο της Κισάμου, του Χαρίλαου Λυγιδάκη, ο οποίος χρημάτισε και δήμαρχος. Λίγο υπερυψωμένο, με σανιδένιο πάτωμα, ένα ωραίο ξύλινο γραφείο και ψάθινες καρέκλες επίσης ωραίες,χώρος με τη χαρακτηριστική μυρωδιά του φαρμάκου πουλούσε μόνο φάρμακα όλα μέσα σε  ντουλάπες και κάποια σε χαρακτηριστικά βάζα.  Πάνω στον πάγκο είχε τον μπρούτζινο ζυγό ακριβείας όπου ζύγιζε  θεραπευτικές σκόνες, αλλά και αμμωνία ή βανίλια για τα γλυκά. Συνήθως μέσα υπήρχαν πάντα πνευματικοί άνθρωποι καθισμένοι στο σαλονάκι  και συζητούσαν.

Απέναντι από το φαρμακείο ήταν το κρεοπωλείο του Κωστή του Μαρακάκη, με τον Κωστή πάντα γελαστό να κάνει το λογαριασμό επάνω στο χασαπόχαρτο και απαραιτήτως δίπλα από τον πολλάπλασιασμό, τη δοκιμή του πολλαπλασιασμού. Στην δεξιά πλευρά είναι το ραφείο του Παναγιώτη Φωτάκη και δίπλα το μαγαζί του Γιώργη του Φωτάκη, παπουτσή (φώτο). Καλοί τεχνίτες οι Φωτάκηδες, καθώς και ο αδερφός Μανώλης επιπλοποιός είχαν έντονη παρουσία στην αγορά. Παραδίπλα λίγο, αργότερα υπάρχει το επιδιορθωτήριο παπουτσιών του Θεοχάρη του Χαιρετάκη, (φώτο) το οποίο σε κάποιο διάστημα πουλούσε και παντόφλες.

Ποδοσφαιριστής του «Κισαμικού» ο Θεοχάρης πάντα συγκέντρωνε νεολαία στο μικρό μαγαζί του, αλλά και ωραίος συζητητής και θυμόσοφος μέχρι και σήμερα στον άλλο του χώρο μπορούσε  και μπορεί και επικοινωνεί με τους πάντες.
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ