ΣΤΟΝ ΓΙΑΝΝΗ ΤΖΑΝΑΚΑΚΗ
Σαν αποθάνω θάψτε με σε δροσερό λιβάδι. Σε μια μεριά του τάφου μου θέλω ‘να παραθύρι, να μπαίνει ο ήλιος το πρωί, δροσιά το μεσημέρι και το φεγγάρι της νυχτιάς.
Μόνο με ριζίτικο τραγούδι σου αξίζει να σε ξεπροβοδίσουμε συγκλονισμένοι, ξεχωριστέ μας Γιάννη, αφού ήσουν ένας σύγχρονος λάτρης και εκφραστής της παράδοσης, κυρίως του ριζίτικου τραγουδιού, αλλά και του χορού.
Ήσουν ένας απλός βιοπαλαιστής, αλλά άνθρωπος χαρισματικός, και αφτιασίδωτος, με λεπτά αισθήματα, πολλή ευαισθησία, περισσή ευγένεια, ξεχωριστός σε χιούμορ και κέφι στην παρέα, με αρχές ήθους.
Ασχολήθηκες με πάθος με το γνήσιο, το σωστό ριζίτικο και σε ενδιέφερε η διάσωση, η καταγραφή και η διάδοσή του. Με το ξεχωριστό σου παράστημα και την μοναδική δύναμη της φωνής σου, έχεις σημαδέψει σημαντικές στιγμές στις τοπικές και όχι μόνο εκδηλώσεις. Έχεις κάνει να ριγήσουν εκατοντάδες ψυχές με το τραγούδι σου. Με αυθεντικότητα με καθαρότητα και ταλέντο, έβγαζες αυθόρμητα και αβίαστα την φωνή της ίδιας της παράδοσης. Για το Σύλλογο Ριζιτών, ήσουν ένα από τα ιδρυτικά μέλη, για την ομάδα μας ήσουν ο δάσκαλος, ο σολίστας, ο μαέστρος, ο Αντιπρόεδρός μας. Άνοιξες κυριολεκτικά δρόμους στο ριζίτικο και στην παράδοση, για να πατήσουν οι νεότεροι. Από σήμερα δεν είναι φτωχότερος μόνο ο Σύλλογος Ριζιτών, αλλά η παράδοση, και ο τόπος μας. Θα συνεχίσεις όμως να είσαι για πάντα μαζί μας και θα αντηχεί σε κάθε εκδήλωση η φωνή σου πλάι μας. Η φωτογραφία σου θα είναι σε περίοπτη θέση στο στέκι του συλλόγου μας.
Λάτρευες τον τόπο που μεγάλωσες κι αγάπησες τόσο, τις Λουσακιές και την Κίσσαμο γενικότερα, γι αυτό και ενώ έφυγες για λίγο στην Αθήνα, επέστρεψες, για να αναπαυθείς τελικά για πάντα δίπλα στους αγαπημένους σου γονείς, στο δροσερό λιβάδι του άλλου κόσμου. Από εκεί θα απολαμβάνεις τον ήλιο το πρωί, τη δροσιά το μεσημέρι και το φεγγάρι της νυχτιάς.
Μάλλον πως το ΄θελες να φύγεις σεμνά κι αθόρυβα, ως ήσουν μαθημένος και γι αυτό διάλεξες τούτη τη χειμωνιάτικη μέρα, για να σου πούμε το στερνό αντίο , αγαπητέ κι αξέχαστε φίλε και συνεργάτη Γιάννη. Στη βιασύνη σου όμως ξέχασες να αποχαιρετήσεις όλους εμάς, όλους όσους αγάπησες και σ΄ αγάπησαν ειλικρινά. Δεν κάναμε ένα παρεάκι όπως συνηθίζαμε, δεν μας έσφιξες, κι εμείς δεν προλάβαμε να σου σφίξουμε το χέρι φεύγοντας. Δεν χαιρέτησες πολύ αγαπητά σου πρόσωπα, τους συγγενείς, τους φίλους σου και τους χωριανούς σου. Δεν σε ξέραμε τέτοιο άνθρωπο. Πως τα κατάφερες έτσι? Εμείς όμως δεν σου μετρούμε αυτό το λάθος και σε αποχαιρετούμε όπως αξίζει σ΄ένα ξεχωριστό άνθρωπο σαν εσένα. Κονταροχτυπήθηκες νωρίς από το χάρο ύπουλα και σε νίκησε. Κρίμα. Είχες να δώσεις πολλά ακόμη. Πάλεψες όμως παλικαρίσια, χωρίς να παραπονεθείς, χωρίς να υποτάσσεσαι στον πόνο και την αρρώστια σου. Μέχρι και μια μέρα πριν που σε επισκέφθηκα, τίποτα δεν προμήνυε το φευγιό σου. Περιφρονούσες την ιδέα του θανάτου και ανέμελα συζητούσαμε για διάφορα, για το ριζίτικο και τις εκδηλώσεις. Δεν είχε πει όμως ο Χάρος την τελευταία του λέξη. Ο θάνατός σου μας αιφνιδίασε και μας συγκλόνισε. Σε αποχαιρετούμε με ένα πικρό δάκρυ, για το αιώνιο ταξίδι σου κι αφήνουμε για σένα μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά και στην μνήμη μας, γιατί κατάφερες με τις σχέσεις μας στη ζωή, και στο σύλλογο, να την έχεις κερδίσει. Σου αξίζει. Για μεν τους μεγαλύτερους στην ηλικία θα είσαι ζωντανή κι αξέχαστη παρουσία, για δε τους νεότερους θα παραμείνεις ένα πραγματικό βίωμα και σημείο αναφοράς.
Στους δικούς σου ανθρώπους, που η απουσία σου θα είναι αισθητή, ευχόμαστε κουράγιο και δύναμη, να ζουν πολλά χρόνια να σε θυμούνται, συνεχίζοντας τα βήματα της ζωής, που εσύ χάραξες.
Με μαντινάδες και βιολιά αγγέλοι τραγουδούνε, στην πύλη του παράδεισου, να σε υποδεχτούνε.
Ασχολήθηκες με πάθος με το γνήσιο, το σωστό ριζίτικο και σε ενδιέφερε η διάσωση, η καταγραφή και η διάδοσή του. Με το ξεχωριστό σου παράστημα και την μοναδική δύναμη της φωνής σου, έχεις σημαδέψει σημαντικές στιγμές στις τοπικές και όχι μόνο εκδηλώσεις. Έχεις κάνει να ριγήσουν εκατοντάδες ψυχές με το τραγούδι σου. Με αυθεντικότητα με καθαρότητα και ταλέντο, έβγαζες αυθόρμητα και αβίαστα την φωνή της ίδιας της παράδοσης. Για το Σύλλογο Ριζιτών, ήσουν ένα από τα ιδρυτικά μέλη, για την ομάδα μας ήσουν ο δάσκαλος, ο σολίστας, ο μαέστρος, ο Αντιπρόεδρός μας. Άνοιξες κυριολεκτικά δρόμους στο ριζίτικο και στην παράδοση, για να πατήσουν οι νεότεροι. Από σήμερα δεν είναι φτωχότερος μόνο ο Σύλλογος Ριζιτών, αλλά η παράδοση, και ο τόπος μας. Θα συνεχίσεις όμως να είσαι για πάντα μαζί μας και θα αντηχεί σε κάθε εκδήλωση η φωνή σου πλάι μας. Η φωτογραφία σου θα είναι σε περίοπτη θέση στο στέκι του συλλόγου μας.
Λάτρευες τον τόπο που μεγάλωσες κι αγάπησες τόσο, τις Λουσακιές και την Κίσσαμο γενικότερα, γι αυτό και ενώ έφυγες για λίγο στην Αθήνα, επέστρεψες, για να αναπαυθείς τελικά για πάντα δίπλα στους αγαπημένους σου γονείς, στο δροσερό λιβάδι του άλλου κόσμου. Από εκεί θα απολαμβάνεις τον ήλιο το πρωί, τη δροσιά το μεσημέρι και το φεγγάρι της νυχτιάς.
Μάλλον πως το ΄θελες να φύγεις σεμνά κι αθόρυβα, ως ήσουν μαθημένος και γι αυτό διάλεξες τούτη τη χειμωνιάτικη μέρα, για να σου πούμε το στερνό αντίο , αγαπητέ κι αξέχαστε φίλε και συνεργάτη Γιάννη. Στη βιασύνη σου όμως ξέχασες να αποχαιρετήσεις όλους εμάς, όλους όσους αγάπησες και σ΄ αγάπησαν ειλικρινά. Δεν κάναμε ένα παρεάκι όπως συνηθίζαμε, δεν μας έσφιξες, κι εμείς δεν προλάβαμε να σου σφίξουμε το χέρι φεύγοντας. Δεν χαιρέτησες πολύ αγαπητά σου πρόσωπα, τους συγγενείς, τους φίλους σου και τους χωριανούς σου. Δεν σε ξέραμε τέτοιο άνθρωπο. Πως τα κατάφερες έτσι? Εμείς όμως δεν σου μετρούμε αυτό το λάθος και σε αποχαιρετούμε όπως αξίζει σ΄ένα ξεχωριστό άνθρωπο σαν εσένα. Κονταροχτυπήθηκες νωρίς από το χάρο ύπουλα και σε νίκησε. Κρίμα. Είχες να δώσεις πολλά ακόμη. Πάλεψες όμως παλικαρίσια, χωρίς να παραπονεθείς, χωρίς να υποτάσσεσαι στον πόνο και την αρρώστια σου. Μέχρι και μια μέρα πριν που σε επισκέφθηκα, τίποτα δεν προμήνυε το φευγιό σου. Περιφρονούσες την ιδέα του θανάτου και ανέμελα συζητούσαμε για διάφορα, για το ριζίτικο και τις εκδηλώσεις. Δεν είχε πει όμως ο Χάρος την τελευταία του λέξη. Ο θάνατός σου μας αιφνιδίασε και μας συγκλόνισε. Σε αποχαιρετούμε με ένα πικρό δάκρυ, για το αιώνιο ταξίδι σου κι αφήνουμε για σένα μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά και στην μνήμη μας, γιατί κατάφερες με τις σχέσεις μας στη ζωή, και στο σύλλογο, να την έχεις κερδίσει. Σου αξίζει. Για μεν τους μεγαλύτερους στην ηλικία θα είσαι ζωντανή κι αξέχαστη παρουσία, για δε τους νεότερους θα παραμείνεις ένα πραγματικό βίωμα και σημείο αναφοράς.
Στους δικούς σου ανθρώπους, που η απουσία σου θα είναι αισθητή, ευχόμαστε κουράγιο και δύναμη, να ζουν πολλά χρόνια να σε θυμούνται, συνεχίζοντας τα βήματα της ζωής, που εσύ χάραξες.
Με μαντινάδες και βιολιά αγγέλοι τραγουδούνε, στην πύλη του παράδεισου, να σε υποδεχτούνε.
ΑΙΩΝΙΑ ΣΟΥ Η ΜΝΗΜΗ
ΚΩΝ/ΝΟΣ ΔΗΜ. ΧΑΡΤΖΟΥΛΑΚΗΣ
Υ.Γ. Ο επικήδειος αυτός εκφωνήθηκε στην εξόδιο ακολουθία στις Λουσακιές στις 12/2/2024
Υ.Γ. Ο επικήδειος αυτός εκφωνήθηκε στην εξόδιο ακολουθία στις Λουσακιές στις 12/2/2024
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου