ΜΙΑ ΠΡΟΤΑΣΗ - ΟΡΑΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΙΚΡΗ ΜΑΣ ΠΟΛΗ

Πριν λίγες μέρες στο χώρο του Δημαρχείου Κισάμου παρακολουθήσαμε  μια ενδιαφέρουσα πρόταση για ανάδειξη μέρους του ιστορικού κέντρου της μικρής και παραμελημένης πόλης μας, του παλιού Καστελιού. Το  κομμάτι που θα μπορούσε να γίνει αυτή η παρέμβαση και ανάδειξη αφορούσε τη βόρεια πλευρά της πόλης και συγκεκριμένα κάτω απο την πλατεία Τζανακάκη, από του σημείου όπου οι παλιές τουαλέτες, το μελλοντικό Βυζαντινό μουσείο και μέχρι τη βρύση του Μαρή. Είναι η βόρεια πλευρά της οδού Καμπούρη.
Την πρόταση αυτή παρουσίασε η συντοπίτισσα μας, κ. Νεκταρία Λαινάκη-Σταματάκη, διακοσμήτρια παρουσία δημοτικών αρχόντων παλαιών και καινούριων, του Μητροπολίτη μας, εκπαιδευτικών, μηχανικών, αρχαιολόγων και άλλων πολιτών. Παιδί του τόπου μας η Νεκταρία, καλή μαθήτρια των σχολείων μας και καλλιτεχνικής καταγωγής, κόρη του Νίκου Λαινάκη τεχνίτη του ξύλου της ελιάς και όχι μόνο και της επιπλοποιίας εν γένει επί χρόνια στην Κίσαμο. 
Η πρόταση ήταν η διπλωματική της εργασία κατά την αποφοίτηση της από την Αρχιτεκτονική σχολή, καθότι ακούραστη και με μεράκι συνεχίζει τις σπουδές της παράλληλα με την εργασία της. Η αγάπη της για το γενέθλιο τόπο και ένα όραμα της για ανάδειξη του τόπου, την έκανε να επιλέξει το παλιό Καστέλι σαν θέμα στη διπλωματική της εργασία και της αξίζει ένα μπράβο γι αυτό παρουσίαση ήταν πολύ ενδιαφέρουσα, και υποστηρίχθηκε από χάρτες, φωτογραφίες και αντίστοιχη μακέτα.
Ένα μικρό κομμάτι του τόπου που θα μπορούσε να είναι ένας μικρός παράδεισος, εάν μάλιστα προχωρούσε πέρα απο τον Άγιο Σπυρίδωνα και συναντούσε την άλλη κρυμμένη βρύση που χρόνους πολλούς κελαρύζει  βγαίνοντας μέσα από ένα πανέμορφο βράχο, σπήλιο, ασταμάτητα, τη Βρύση του Παπά.
Αξίζουν πολλά συγχαρητήρια στην Νεκταρία για την  εργασία της, τον τρόπο παρουσίασης, αλλά και την όμορφη προσωπική κλασσική  παρουσία της και τέλος την πρωτοβουλία της, μια ευκαιρία αφύπνισης, να αναζητήσομε και το όμορφο σε αυτό τον τόπο. Από το όμορφο θα' ρθει και το χρήσιμο. 

Να σημειώσουμε ότι το κομμάτι αυτό της πόλης δεν έχει άλλη διέξοδο προς τη θάλασσα πλην της σκάλας του Αγίου Σπυρίδωνος που μεγάλη προσπάθεια και μεράκι υλοποίησε ο Παπά –Μανώλης  Μπαριωτάκης, κατά την πρόσφατη συντήρηση και ανάδειξη του ιστορικού ναού του Αγίου Σπυρίδωνος.     
Ωστόσο φύγαμε με μια πικρία και αίσθημα μελαγχολίας, καθώς διαπιστώθηκαν κάποια πράγματα και διατυπώθηκε μάλιστα και η απογοήτευση. Το γιατί ποιο ήταν.
Απλούστατα, παραλείψεις σειράς προηγουμένων αρχόντων, έλλειψη πολιτικής βούλησης, αδυναμία των ανθρώπων να καταλάβουν ότι η απαλλοτρίωση και ο δρόμος και το πεζοδρόμιο και το πάρκο και η πλατεία αξιοποιούν εν τέλει και πάλι την περιουσία μας, έστω και μακροπρόθεσμα, ψηφοθηρικές πολιτικές, παρεμβάσεις ανωτέρων που  επέτρεψαν μετατοπίσεις δρόμων και ορίων και τέλος παρεμπόδιση έργων. Αποτέλεσμα, δεν υπάρχει σχέδιο πόλεως, (την υπόθεση σχέδιο πόλεως την ακούω από τη μικρή μου ηλικία) ή δεν έχει διαμορφωθεί σχέδιο πόλεως, επικαιροποιημένο, προϋπόθεση απαραίτητη για άλλες παρεμβάσεις. Όλα τα παραπάνω αποτελούν αυτή τη στιγμή εμπόδιο για να προχωρήσει όχι μόνο αυτή η πρόταση, αλλά και όποια  άλλη και να γίνουν μελέτες. Γιατί κακά είναι τα ψέμματα αλλά για να αναπλάσομε πρέπει πρώτα να πλάσουμε.
Και πάλι ευχαριστούμε την Νεκταρία και τη συγχαίρουμε για την ολοκλήρωση των σπουδών της και ευχόμαστε επιτυχία στις επαγγελματικές προσπάθειες.
Ευτυχία Δεσποτάκη