ΟΔΗΓΙΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΚΙΣΑΜΟ

 Αστέρια, Πουλιά, Οδηγοί. Γύρω στο 1962  δημιουργήθηκε στο Καστέλι   για πρώτη φορά  Σώμα Ελληνίδων Οδηγών (Σ.Ε.Ο.) για τα κορίτσια, κάτι αντίστοιχο με το σώμα Ελλήνων Προσκόπων (ΣΕΠ) που υπήρχε για τα αγόρια από πολύ παλαιότερα. Τόσο ο προσκοπισμός, όσο και ο Οδηγισμός αποτελούσαν τότε εξωσχολικές δραστηριότητες των παιδιών που ζούσαν στις πόλεις και κωμοπόλεις. Όπως είναι φυσικό, η εκπαίδευση όσο και οι εξωσχολικές δραστηριότητες των παιδιών πάντοτε καθοδηγούνται και επηρεάζονται από τις αξίες του εκάστοτε υπάρχοντος πολιτεύματος, με σκοπό τη διαμόρφωση αντίστοιχων πολιτών. 
Τόσο, λοιπόν ο Προσκοπισμός όσο και ο Οδηγισμός, δραστηριότητες που ξεκίνησαν από την Αγγλία και είχαν εμπνευστή τον λόρδο Μπέιντεν Πάουελ ήταν υπό την αιγίδα των τότε βασιλέων και των μεν προσκόπων αρχηγός ήταν ο διάδοχος τότε  Κων/νος, των δε οδηγών η πριγκίπισσα Σοφία. Εδώ στην Ελλάδα η πρώτη  αρχηγός ήταν η  Άννα Καλλιγά. Έτσι λοιπόν το 1962 ζήτησαν παιδιά από τα σχολεία να δημιουργήσουν την ομάδα των οδηγών και στο Καστέλι, γραφτήκαμε αρκετές κοπέλες του Γυμνασίου και του Λυκείου και αρχηγός μας ήταν μια συμπαθέστατη νηπιαγωγός, η Κική Τζωρτζίνη. Οι υπεύθυνοι ήταν εκπαιδευτικοί που ανελάμβαναν στα πλαίσια του κοινωνικού έργου.
Η στολή μας ήταν μπλε φούστα, γκρίζο πουκάμισο, γαλάζια γραβάτα και μπλε μπερές. Ζώνη καφέ και σήμα το τριφύλλι. Σύνθημα μας ήταν το «΄Εσο Έτοιμος».
Μια φορά την εβδομάδα είχαμε συγκέντρωση. Στην αρχή δεν είχαμε εστία και πηγαίναμε στο Α΄Νηπιαγωγείο που τότε στεγαζόταν πίσω από το σημερινό μουσείο. Αργότερα η εστία  μας ήταν κάτω από το ενοριακό κέντρο του Αγίου Σπυρίδωνος. Η ομάδα μας είχε τρεις ενωμοτίες. Ενωμοτία, Κυκλάμινο, Ανεμώνη και Μαργαρίτα. Οι αρχές του οδηγισμού που περιλάμβανε η Υπόσχεση που δίναμε ήταν: Πίστη στο Θεό,  Αγάπη στην πατρίδα μας, Αγάπη στη φύση, Αγάπη στο συνάνθρωπο που μεταφραζόταν σε μια καλή πράξη την ημέρα. Το σύνθημα έσο έτοιμος σήμαινε ότι έπρεπε να είμαστε πάντα σε ετοιμότητα για να προστατεύσομε τον εαυτό μας αλλά να βοηθήσομε και τους άλλους. Οι περισσότερες συγκεντρώσεις γινόταν έξω, καθισμένες σε κύκλο γύρω από τη φωτιά. Πηγαίναμε όμορφες εκδρομές, κάναμε εθελοντισμό, μαθαίναμε πρακτικά πράγματα, να δένομε κόμπους, να ιχνηλατούμε, πως μπορούμε να ανάψομε φωτιά, δίδαμε ωραίες θεατρικές παραστάσεις συμμετείχαμε σε παρελάσεις, σε κοινωνικές εκδηλώσεις και ιερές ακολουθίες. Γενικά ήταν μια όμορφη δραστηριότητα με τα δεδομένα εκείνης της εποχής, όπως τονίστηκε στην αρχή και μας άφησε όμορφες αναμνήσεις, από την ομαδική ζωή αλλά και ομόρφυνε την τότε κοινωνία. 

Εμείς μεγαλώσαμε, φύγαμε. Για λόγους αλλαγής πολιτεύματος και διακυβερνήσεων ο Οδηγισμός και ο προσκοπισμός παρεξηγήθηκαν, πέρασαν κρίση και ατόνισαν. Έπαψαν να είναι αυτοδιοικούμενα σώματα και όταν ο Οδηγισμός επανέρχεται διοικείται και εποπτεύεται από εκλεγμένα συμβούλια γυναικών. Αναφέρω γυναίκες του τόπου που ασχολήθηκαν με κίνδυνο να παραλείψω ίσως κάποιες:

Οι κυρίες: Μ. Τουλουπάκη, Μ. Κοκολάκη, Παρασκευούλα Γιακουμάκη, Φωτεινή Κουτσαυτάκη, Χριστίνα Ροδουσάκη κ.α. 
Είναι η περίοδος της δεύτερης άνθησης του Οδηγισμού.
Γύρω στο 1980 ο μακαριστός Ειρηναίος εισηγείται και παροτρύνει και πάλι εκπαιδευτικούς να δημιουργήσουν ομάδα προσκόπων και πραγματοποιείται η επαναδημιουργία. Να σημειωθεί ότι η επιδίωξη είναι η βελτίωση του ανθρώπου και σύνθημα το του  Ομήρου «Αιέν αριστεύειν».
Ευτυχία Δεσποτάκη