ΣΥΝΘΗΜΑΤΑ

Γράφει η Ευτυχία Δεσποτάκη
Η πλατεία ήταν γεμάτη με το νόημα πού 'χει κάτι από τις φωτιές 
Στις γωνίες και στους δρόμους από συντρόφους οικοδόμους φοιτητές. 
Κι εσύ έφεγγες στη μέση αυτού του κόσμου. 
Κι ήσουν φως μου κατακόκκινη λαμπάδα σε γιορτή. 
Σε γιορτή που δεν ξανάδα στη ζωή μου τη σκυφτή. 
 Δ. Σαββόπουλος (η συγκέντρωση) 
Κάποτε υπήρχε το φοιτητικό κίνημα το ενσάρκωνε η Ε.Φ.Ε.Ε. η εθνική φοιτητική ένωση Ελλάδας. Ο αγώνας ήταν για καλύτερες μέρες και ξεκινούσε από τα νιάτα, ύστερα ακολουθούσαν και οι άλλοι….. 
 Οι νέοι δεν είχαν αυτοκίνητα, ούτε φορούσαν σινιέ ρούχα, ο καφές καθημερινά ήταν δύσκολος. Ψωμί παιδεία ελευθερία ήταν το ένα σύνθημα. Το άλλο σύνθημα ήταν το Ένα- Ένα- Τέσσερα (1-1-4). Το δεύτερο θα προστάτευε και όλα τα άλλα και ήταν το τελευταίο άρθρο του τότε συντάγματος που ίσχυε, και είχε 114 άρθρα. Το σύνταγμα είχε παραβιαστεί πολλές φορές από άρχοντες και αρχόμενους, διατάσσοντες και διατασσόμενους. Το άρθρο έλεγε. Το παρόν επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων. Ο λαός θα έπρεπε και πρέπει πάντοτε να το υπερασπίζεται. Είναι γεγονός ότι ήρθαν καλύτερες μέρες τα συνθήματα έγιναν πραγματικότητα σε μεγάλο βαθμό, στο διάστημα που πέρασε. Όμως στην πορεία κάτι έφταιξε κι όλα άλλαξαν,για να μην πούμε χάλασαν. Τι να φταίει; Η ελευθερία που έγινε ασυδοσία; Η πολλή δημοκρατία που γίνεται φασισμός γύρω μας; Το ψωμί που χάνεται εξ αιτίας μιας διαστρεβλωμένης παιδείας των καταλήψεων; 
Η κατακόκκινη λαμπάδα που έβλεπαν οι τότε ερωτευμένοι νέοι και που σήμερα μισοσβήνει; Τώρα πάλι από την αρχή. Πάλης ξεκίνημα νέοι αγώνες……
Το πρόβλημα το λύνει η ανάγκη όχι αυτοί που υπόσχονται…… 
 Όμως κάτι έφταιξε! ΤΙ;