ΜΠΡΟΣ ΓΚΡΕΜΟΣ ΚΑΙ....

....πίσω ρέμα" στην αντιμετώπιση των απεργών.
Μόνη επιλογή η επικοινωνιακή διαχείριση
Κρίσιμη άσκηση διατήρησης πολύ λεπτών ισορροπιών, από τις οποίες κρέμεται τόσο η κοινωνική συνοχή στη χώρα, όσο και το μέλλον του τρικομματικού κυβερνητικού συνασπισμού, αποτελεί για το Μέγαρο Μαξίμου το ξέσπασμα δυναμικών κινητοποιήσεων και στα πλοία και τους αγρότες, μετά τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς. Τελικά, ως μόνος τρόπος να αντιμετωπιστεί η κατάσταση, φαίνεται ο επικοινωνιακός.
Η κυβέρνηση αντιμετωπίζει ένα πολύ μεγάλο και δύσκολο δίλημμα, καθώς, υπό την τρέχουσα οικονομικο-κοινωνική συγκυρία και οι δύο προφανέστεροι τρόποι αντιμετώπισης της «εξέγερσης» θα έστελναν επικίνδυνα λάθος μηνύματα.
Μέχρι στιγμής το Μαξίμου έχει επιλέξει τη σκληρή γραμμή, επιστρατεύοντας –ή επιτάσσοντας όπως λέει- τους απεργούς στα ΜΜΜ και την ακτοπλοΐα και αντιμετωπίζοντας τους αγρότες με αστυνομικές δυνάμεις, που προς το παρόν απλώς αποτρέπουν τον αποκλεισμό εθνικών οδών.
Εάν όμως οι κινητοποιήσεις συνεχιστούν ή ενταθούν, η θέση της κυβέρνησης θα είναι πολύ δύσκολη. 
Η επιλογή του να προβεί σε κάποιες υποχωρήσεις .......
.... ίσως έστελνε μήνυμα για ακόμα περισσότερες κινητοποιήσεις και άλλων κλάδων ή κοινωνικών ομάδων, που θα «αναθαρρούσαν» ότι μπορεί έτσι να περισώσουν κάποια κεκτημένα. Και αυτό σίγουρα δεν θα μπορούσε να το διαχειριστεί η κυβέρνηση, ενώ άλλωστε θα την καθιστούσε τελικά υπόλογη απέναντι στην τρόικα, εάν δεν προχωρούσαν συγκεκριμένες μεταρρυθμίσεις.
Από την άλλη πλευρά, η διατήρηση της σκληρής γραμμής ή μία περαιτέρω έντασή της θα έθετε σε ακόμα μεγαλύτερο κίνδυνο την κοινωνική σταθερότητα, διογκώνοντας πιθανότατα τη λαϊκή οργή και τις αντιδράσεις.
Παράλληλα, σύμφωνα με την οπτική στελεχών του κυβερνητικού επιτελείου, θα έδινε πρόσφορο έδαφος στο ήδη «ετοιμοπόλεμο» αντικυβερνητικό μέτωπο, ενισχύοντας τη θέση του ΣΥΡΙΖΑ, του ΚΚΕ και των Ανεξάρτητων Ελλήνων, που ήδη εγείρουν ερωτήματα σχετικά με την τήρηση δημοκρατικών κεκτημένων.
Αυτά θα συζητήσουν σήμερα το απόγευμα σε σύσκεψη ο Πρωθυπουργός, Αντώνης Σαμαράς και οι δυο κυβερνητικοί εταίροι, Ευάγγελος Βενιζέλος και Φώτης Κουβέλης.  
Γνωρίζοντας όλα αυτά, ο Αντώνης Σαμαράς είναι μεν ιδιαίτερα ανήσυχος, ωστόσο δεν φαίνεται διατεθειμένος να εγκαταλείψει τη σκληρή γραμμή.
Ακόμη και απέναντι στις πιο δυσοίωνες προβλέψεις, προτιμά να πιστεύει ότι τελικά, η λαϊκή αγανάκτηση θα στραφεί κατά των απεργών λόγω της ταλαιπωρίας που οι κινητοποιήσεις προκαλούν στους πολίτες και όχι κατά της κυβέρνησής του που προσπαθεί να αντιμετωπίσει μια κατάσταση έκτακτης ανάγκης.   
Ήδη το Μαξίμου επιχειρεί να στρέψει προς αυτή την κατεύθυνση την κοινή γνώμη, περνώντας μηνύματα ότι οι απεργοί που ταλαιπωρούν τους πολίτες, προέρχονται από προνομιούχους κλάδους, οι οποίοι αρνούνται να συμβάλουν στο ελάχιστο στην εθνική προσπάθεια.   
Η τακτική όμως αυτή προβληματίζει πολλά κομματικά και κυβερνητικά στελέχη, ακόμα και υπουργούς, που ήδη αποφεύγουν να τοποθετηθούν δημόσια υπέρ του δόγματος της «πυγμής» και τονίζουν στο παρασκήνιο, ότι η χώρα δεν μπορεί να συνεχίσει για πολύ καιρό ακόμα να κυβερνάται με αποφάσεις πολιτικής επιστράτευσης.