ΚΟΙΤΑ ΝΑ ΔΕΙΣ ΟΜΟΙΟΤΗΤΕΣ

Μια φορά κι έναν καιρό… ήταν ένας φύλαρχος

Διαφέντευε τους ιθαγενείς του με στιβαρή αποφασιστικότητα και ασαφείς υποσχέσεις…
Ηγεμόνας νέος και πλούσιος, ταγμένος στο πλευρό των μεγάλων χορηγών του, φρόντιζε να αποκοιμίζει τους –συνήθως σιωπηρούς- ιθαγενείς του, μοιράζοντάς τους καθρεφτάκια, χάντρες και καραμέλες…
Το βασίλειό του δεν τον απασχολούσε ιδιαίτερα: Το είχε εκχωρήσει προς εκμετάλλευση σε μεγάλης εμβέλειας συμφέροντα…
Με συμβούλους και παρατρεχάμενους κυβερνούσε αλαζονικά και αυτάρεσκα, έχοντας την απόλυτη βεβαιότητα της κυριαρχίας που του εξασφάλιζε το χρήμα, οι απειλές και οι σαρωτικές διώξεις των ανυπάκουων ιθαγενών του…
Αμάθητος στα «όχι», φρόντιζε να αξιοποιεί την εξουσία του στην καταστολή των αντιφρονούντων… πού όλους –όπως ο ίδιος παινεύονταν- μπορούσε να τους… εκμηδενίσει!
Φύλαρχος… cool, ξέχειλος από αυτοπεποίθηση, τις ώρες της υποχρεωτικής μοναξιάς του, κούρνιαζε στη βασιλική του τέντα μονομαχώντας με εμμονές και αβεβαιότητες που απρόσκλητα τρύπωναν στο μυαλό του…
Με κόλακες και αυλικούς, τροφοδοτούσε τη ματαιοδοξία του…
Με ανασφάλεια και τρόμο, με προσχήματα κι ένα απέραντο κενό, «ζούσε» τη ζωή του…
Ήταν κάποτε ένας φύλαρχος…

Από την Νέα τηλεόραση και την Κατερίνα Πολύζου
Ποιόν μου θυμίζει; Ποιόν;