Ο φωτογράφος της Κισάμου.
Αν ιστορικοί, ιστοριοδίφες, λαογράφοι, περιηγητές, καταφέρνουν και μεταλαμπαδεύουν την ιστορία, ενός τόπου, καθένας ξεχωριστά, ο Γιώργος ο Ανυφαντάκης ο φωτογράφος της Κισάμου, κατάφερε μόνος με τη φωτογραφία του όλα αυτά για την Κίσαμο. Ο Γιώργος, συνεχιστής της φωτογραφικής τέχνης του πατέρα του, κατάφερε να εγκλωβίσει με τη μηχανή του το χρόνο της Κισάμου σε ανεπανάληπτες εικόνες, απο τη δεκαετία του 50 και για πενήντα περίπου χρόνια. Τοπία της Κισαμίτικης γης, γειτονιές, χωριά, την πόλη του παλιού Καστελλιού και της σημερινής Κισάμου, πρόσωπα, ζώα, φυτά, θάλασσα, ουρανό, το κάστρο της Γραμβούσας, το Μπάλο, την Αγιά Σοφιά με τους σταλακτίτες, την Ποταμίδα με τους κομολίθους. Και όλα αυτά, γνήσια καρτ-ποστάλ του τόπου μας.
Ενδεικτικά αναφέρω εκείνη την η φωτογραφία με τη παχιά ακόμη ροζ άμμο και το δαντελένιο αφρό στο γυρογυάλι του Λαφονησιού, τους ανθισμένους αθανάτους στη σειρά, την σπηλιά καθώς ταξιδεύομε για τη Γραμβούσα που το κυκλοφόρησε σαν πόστερ, τα ποικιλόχρωμα βότσαλα στην παραλία της Κισάμου, τις πέτρινες φυσιογνωμίες στη σειρά, τον ανθισμένο σταφιλίνακα. Εκείνες οι φυσιογνωμίες ανθρώπων του τόπου που αποθανατίστηκαν αυθόρμητα είτε σκεπτόμενοι, είτε διαβάζοντας, είτε εργαζόμενοι στο μαγαζί τους, ή στο χωράφι τους, ή στον αργαλειό τους, ή στα ζώα τους, ή ακόμη και πάνω στην αδυναμία τους να παρακατσεύουν απο την κλειδαρότρυπα. Αλλά και μια σειρά φωτογραφίες, γραφικών τύπων και θυμοσόφων της κοινωνίας μας. Κάθε φωτογραφία του Γιώργη φιλοσοφία, κοινωνιολογία ψυχολογία.
Αλλά και εκείνα τα πορτραίτα των νέων της εποχής που καθένας και κάθε μια ήθελε να χαρίσει,να κορνιζώσει, που φυλασσόταν σε πορτοφόλια, μυστικά πολλές φορές,ήταν ανεπανάληπτα. Όλες και όλους μας είχε φωτογραφίσει ο Γιώργης με εβδομαδιαίες φωτογραφίες όπως τις έλεγαν και σαν συλλογή είχε κρεμάσει ψηλά στο μαγαζί του όλα τα πορτραίτα, με πρώτο και καλύτερο της Χριστίνας, που μόλις είχε αρραβωνιαστεί.
Ξεφυλλίζω ένα απο τα πρώτα άλμπουμ που έχω στο σπίτι. Έχω πάρα πολλά άλμπουμ και τα θεωρώ ανεπανάληπτα και δεν έχουν καμιά σχέση με τις αποθηκευμένες στα κινητά. Η παιδική και εφηβική ηλικία, η σχολική ζωή και οι εκδηλώσεις και δραστηριότητες στα σχολεία, στον οδηγισμό, στους προσκόπους, στις εκδρομές, στις παρελάσεις,στις λαμπαδηφορίες, όλα αποτυπωμένα σε φωτογραφίες του Ανυφαντή. Μετά απο κάθε εκδήλωση ο Γιώργος έβγαζε έξω τα δείγματα κι εμείς παραγγέλναμε αυτές που θέλαμε.Ένα πανηγύρι ήταν καθώς έφηβες πηγαίναμε στο μαγαζί του με τα χωρατά και τα αστεία του. Και επειδή τότε δεν είχαμε μηχανές, δικές μας αρκετές φορές μας δάνειζε μηχανή, βγάζαμε της φώτο και την επιστρέφαμε να τις εμφανίσει.
Κι όταν μεγαλώσαμε και όσοι μείναμε εδώ αυτός φωτογράφισε τους γάμους μας, τα παιδιά μας μωρά, τα βαφτίσια των παιδιών μας, τα γενέθλια των παιδιών μας.
Ένα κομμάτι της ζωής μας ήταν ο Ανυφαντής.
Αύριο είναι σαράντα μέρες που έφυγε και ο Γιώργος για τον ουρανό με αρκετούς παλιούς Καστελιανούς που έφυγαν φέτος. Ο Γιώργος όμως είχε φύγει χρόνια απο το προσκήνιο, ταλαιπωρούμενος απο ασθένεια, που ανακούφιζε η την καλή και αφοσιωμένη του κα Χριστίνη, που τόσα είχε δώσει για όλους.. και τόσο κουράστηκε, αλλά και πικράθηκε με το φευγιό της Κατερίνας. Ο γιος του και αυτός απο κοντά. Δεν μπορούσε να μας μιλήσει πια, έτσι όσοι τον ξέραμε μέναμε να ερμηνεύομε τη σιωπή του και τις φωτογραφίες του.
Ο Γιώργος έστειλε την Κίσαμο με την καθημερινότητα της, την κοινωνική και πολιτιστική ζωή της στα πέρατα του κόσμου. Έχομε τη χαρά κάθε μέρα να βλέπομε και μια φωτογραφία του απο τον ιστότοπο του Γιάννη του Παπαδάκη. Η Κίσαμος, όλη η ψυχή της και τα άψυχα της τον ευχαριστεί και τον ευγνωμονεί και κάπου σε κάποιο πέρασμα ίσως θα βρει τόπο να χαράξει το όνομα του Γιώργος Ανυφαντής, ο φωτογράφος της Κισάμου.
Ευτυχία Δεσποτάκη
Ξεφυλλίζω ένα απο τα πρώτα άλμπουμ που έχω στο σπίτι. Έχω πάρα πολλά άλμπουμ και τα θεωρώ ανεπανάληπτα και δεν έχουν καμιά σχέση με τις αποθηκευμένες στα κινητά. Η παιδική και εφηβική ηλικία, η σχολική ζωή και οι εκδηλώσεις και δραστηριότητες στα σχολεία, στον οδηγισμό, στους προσκόπους, στις εκδρομές, στις παρελάσεις,στις λαμπαδηφορίες, όλα αποτυπωμένα σε φωτογραφίες του Ανυφαντή. Μετά απο κάθε εκδήλωση ο Γιώργος έβγαζε έξω τα δείγματα κι εμείς παραγγέλναμε αυτές που θέλαμε.Ένα πανηγύρι ήταν καθώς έφηβες πηγαίναμε στο μαγαζί του με τα χωρατά και τα αστεία του. Και επειδή τότε δεν είχαμε μηχανές, δικές μας αρκετές φορές μας δάνειζε μηχανή, βγάζαμε της φώτο και την επιστρέφαμε να τις εμφανίσει.
Ένα κομμάτι της ζωής μας ήταν ο Ανυφαντής.
Αύριο είναι σαράντα μέρες που έφυγε και ο Γιώργος για τον ουρανό με αρκετούς παλιούς Καστελιανούς που έφυγαν φέτος. Ο Γιώργος όμως είχε φύγει χρόνια απο το προσκήνιο, ταλαιπωρούμενος απο ασθένεια, που ανακούφιζε η την καλή και αφοσιωμένη του κα Χριστίνη, που τόσα είχε δώσει για όλους.. και τόσο κουράστηκε, αλλά και πικράθηκε με το φευγιό της Κατερίνας. Ο γιος του και αυτός απο κοντά. Δεν μπορούσε να μας μιλήσει πια, έτσι όσοι τον ξέραμε μέναμε να ερμηνεύομε τη σιωπή του και τις φωτογραφίες του.
Ο Γιώργος έστειλε την Κίσαμο με την καθημερινότητα της, την κοινωνική και πολιτιστική ζωή της στα πέρατα του κόσμου. Έχομε τη χαρά κάθε μέρα να βλέπομε και μια φωτογραφία του απο τον ιστότοπο του Γιάννη του Παπαδάκη. Η Κίσαμος, όλη η ψυχή της και τα άψυχα της τον ευχαριστεί και τον ευγνωμονεί και κάπου σε κάποιο πέρασμα ίσως θα βρει τόπο να χαράξει το όνομα του Γιώργος Ανυφαντής, ο φωτογράφος της Κισάμου.
Ευτυχία Δεσποτάκη
