Κάποτε γύρω στο 1960 ... από την αυλή του Αγίου Φωτίου, ο Μακαριστός Επίσκοπος Κισάμου & Σελίνου, Ειρηναίος ρώτησε τον παππού μου Ιερέα Χρήστο Λουπασάκη να του δώσει πληροφορίες για την περιοχή και τα ξωκλήσια της. Ο παππούς μου μέσα στα πολλά, αναφέρθηκε και στη θέση "Στου Παύλου", ο Ειρηναίος αφού θέλησε να μάθει για το τοπωνύμιο και την ιστορία του, ζήτησε την ανέγερση του ξωκλησιού εκεί κοντά που ο Άγιος άφησε το στίγμα του.
Τα χρόνια ήταν δύσκολα, ο πάπα Χρήστος μόλις ένα χρόνο χειροτονημένος, έσοδα ελάχιστα, χορηγοί και δωρεές δεν υπήρχαν όπως σήμερα, οπότε όλο αυτό δυσχέραινε και την υλοποίηση του έργου μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα. Έτσι λοιπόν διοργάνωσαν μια λοταρία ώστε να μπορέσουν να μαζέψουν ένα ποσό και να ξεκινήσουν τα έργα.
Όποια οικογένεια επιθυμούσε, πρόσφερε ότι είχε ευχαρίστηση για την κλήρωση.
Η γιαγιά μου θυμάται να διέθεσε ένα ζευγάρι υφαντά μαξιλάρια από την προίκα της.
( Άραγε σε ποιο σπιτικό να βρήκαν θέση;)
Μαζεύτηκε λοιπόν ένα ποσό το οποίο όμως και πάλι ήταν πενιχρό μπροστά στο έργο που είχε ανατεθεί στην ενορία.
Το ξωκλήσι στήθηκε, ωστόσο ημιτελές χωρίς σοβάδες.
Αρκετοί κάτοικοι εθελοντές έβαλαν προσωπική εργασία, μα και πάλι έμεναν εκκρεμότητες.
Μια μέρα λοιπόν ανοικτά στο πέλαγος ψάρευαν Χανιώτες ψαράδες όπως συνήθιζαν και οι ντόπιοι δικοί μας μιας και το μέρος έχει τεράστια βάθη με πολλά ψάρια, σκυλόψαρα, φώκιες κτλ και οι ψαριές ήταν πάντα πλούσιες.
Ξαφνικά τους έπιασε μια φοβερή θαλασσοταραχή που κόντεψε να πετάξει το καΐκι τους στα βράχια.
Εκείνοι τρομαγμένοι και γνωρίζοντας ότι η τοποθεσία ήταν γνωστή ως: του Παύλου, παρακάλεσαν τον Άγιο να γλιτώσουν, να σωθούν και να προσφέρουν ότι άλλο χρειαζόταν το ξωκλήσι για να ολοκληρωθούν οι εργασίες του.
Έτσι κι έγινε!
Γλύτωσαν απ' την θαλασσοταραχή και τήρησαν το τάξιμό τους.
Με καΐκι επέστρεψαν και μετέφεραν τα υλικά που χρειαζόταν για το υπόλοιπο έργο.
Το σημείο δύσβατο, δίχως δρομάκια και μονοπάτια, τα γκρεμνά απότομα και κοφτερά σαν λεπίδες, ωστόσο η υπόσχεση στον Άγιο δεν σήκωνε αναβολή.
Το ξωκλήσι μέσα έξω έτοιμο !
Θεμέλιος λίθος 1960
Εγκαίνια 1961
Τα χρόνια ήταν δύσκολα, ο πάπα Χρήστος μόλις ένα χρόνο χειροτονημένος, έσοδα ελάχιστα, χορηγοί και δωρεές δεν υπήρχαν όπως σήμερα, οπότε όλο αυτό δυσχέραινε και την υλοποίηση του έργου μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα. Έτσι λοιπόν διοργάνωσαν μια λοταρία ώστε να μπορέσουν να μαζέψουν ένα ποσό και να ξεκινήσουν τα έργα.
Όποια οικογένεια επιθυμούσε, πρόσφερε ότι είχε ευχαρίστηση για την κλήρωση.
Η γιαγιά μου θυμάται να διέθεσε ένα ζευγάρι υφαντά μαξιλάρια από την προίκα της.
( Άραγε σε ποιο σπιτικό να βρήκαν θέση;)
Μαζεύτηκε λοιπόν ένα ποσό το οποίο όμως και πάλι ήταν πενιχρό μπροστά στο έργο που είχε ανατεθεί στην ενορία.
Το ξωκλήσι στήθηκε, ωστόσο ημιτελές χωρίς σοβάδες.
Αρκετοί κάτοικοι εθελοντές έβαλαν προσωπική εργασία, μα και πάλι έμεναν εκκρεμότητες.
Μια μέρα λοιπόν ανοικτά στο πέλαγος ψάρευαν Χανιώτες ψαράδες όπως συνήθιζαν και οι ντόπιοι δικοί μας μιας και το μέρος έχει τεράστια βάθη με πολλά ψάρια, σκυλόψαρα, φώκιες κτλ και οι ψαριές ήταν πάντα πλούσιες.
Ξαφνικά τους έπιασε μια φοβερή θαλασσοταραχή που κόντεψε να πετάξει το καΐκι τους στα βράχια.
Εκείνοι τρομαγμένοι και γνωρίζοντας ότι η τοποθεσία ήταν γνωστή ως: του Παύλου, παρακάλεσαν τον Άγιο να γλιτώσουν, να σωθούν και να προσφέρουν ότι άλλο χρειαζόταν το ξωκλήσι για να ολοκληρωθούν οι εργασίες του.
Έτσι κι έγινε!
Γλύτωσαν απ' την θαλασσοταραχή και τήρησαν το τάξιμό τους.
Με καΐκι επέστρεψαν και μετέφεραν τα υλικά που χρειαζόταν για το υπόλοιπο έργο.
Το σημείο δύσβατο, δίχως δρομάκια και μονοπάτια, τα γκρεμνά απότομα και κοφτερά σαν λεπίδες, ωστόσο η υπόσχεση στον Άγιο δεν σήκωνε αναβολή.
Το ξωκλήσι μέσα έξω έτοιμο !
Θεμέλιος λίθος 1960
Εγκαίνια 1961
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου