Ο ΥΠΕΡ-ΔΗΜΟΣ ΤΩΝ 11.111 ΚΑΤΟΙΚΩΝ

«Ας σταματήσουμε τις ανά τετραετία τελετουργίες που για μια μέρα ο λαός απολαμβάνει την ψευδαίσθηση της συμμετοχής του στα κοινά. Ας κοντράρουμε τις υποσχέσεις που ως είθισται φέρνουν μόνο πρόσκαιρες ελπίδες».

Φωτιές ανάβει η νέα διοικητική μεταρρύθμιση και από ότι φαίνεται η αλλαγή που προωθείτε θα είναι ριζική με ένα αχταρμά συνενώσεων, χωρίς όραμα, σοβαρό σχεδιασμό, χωρίς μέλλον, μάλλον ούτε με ….. μελέτη.
Έτσι με το μαχαίρι στο λαιμό θα πρέπει τα δημοτικά συμβούλια να καταθέσουν τις προτάσεις τους με γνώμονα μια χρυσή τομή ώστε να έχουμε ένα δήμο λειτουργικό, ποιο ανθρώπινο, ένα δήμο που να μπορεί να αντιμετωπίσει τουλάχιστον την καθημερινότητα και όχι ένα δήμο παραγγελιά κάποιων που παίζουν τα πολιτικά παιχνίδια επί …… χάρτη.
Ο νέος Καποδίστριας ήθελε ισχυρότερους δήμους, δήμους που να μπορούν να απορροφούν τα κονδύλια, εύρωστους οικονομικά, δήμους που να πληρούν τα πληθυσμιακά κριτήρια. Όμως τα παραδείγματα τους διαψεύδουν!
Παράδειγμα προς αποφυγήν, αλλά δικό μας, είμαστε ο τέταρτος δήμος από τους 23 στον Νομό με 7.500 περίπου κατοίκους και 149.000 τ.μ. Αύριο με την συνένωση που μας προωθούν θα αυξηθούμε πληθυσμιακά στους 11.500 κάτοικους και η έκταση μας θα φτάσει τα 340.000 τ.μ. Όμως θα γίνουμε ο πέμπτος δήμος σε σύνολο έξι, δηλαδή τελευταίοι από πρώτοι.

Στο έκτακτο δημοτικό συμβούλιο του δήμου μας, την 1η του Οκτώβρη ακούστηκαν και τι δεν ακούστηκαν, από τις γνωστές πελατειακές σχέσεις ως και για διαμελισμό της ιστορικής μας επαρχιακής ταυτότητας. Από τον σκοτεινό πολιτικό δάκτυλο που μπήγεται παντού ως και για κάποια αυτοδιοικητική συντεχνία που κάποιοι κακόβολοι καρεκλάτοι προωθούν. Συμπεράσματα βέβαια δεν ήταν δυνατόν να παρθούν γιατί απλά πρώτο δεν μπορούσαν να κατασταλάξουν αν το χωροταξικό, που κατά την γνώμη μου είναι το σπουδαιότερο, είναι ποιο σημαντικό από το να χάσουμε κάποια εδάφη Κισαμίτικα που τα γλυκοκοιτάζουν οι Πλατανιανοί. Και κατά δεύτερο δεν είχαν μια ολοκληρωμένη πρόταση, πλην του κ. Καλαιτζάκη, που να δικαιολογεί έστω…… γιατί έγινε αυτή η συνάντηση.

Δυστυχώς άλλη μια φορά φάνηκε ότι είμαστε έξω από το παιχνίδι και μόνο με σπασμωδικές κινήσεις μπορούμε να ψιλοαντισταθούμε στα κολπάκια που κάνουν κάποιοι που αντί να προωθούν την αποκέντρωση, δημιουργούν αντίθετες καταστάσεις.
Ως γνωστό τα Χανιά γλυκοκοιτάζουν τους Αγ. Αποστόλους χρόνια τώρα και φυσικά δεν θα αφήσουν μέσα από τα χέρια τους να χαθεί το κερασάκι από την τούρτα, αυτό έχει σαν αποτέλεσμα ο Πλατανιάς ο άλλος κορεσμένος δήμος, μην μπορώντας να επεκταθεί και να συνενωθεί όπως έπρεπε προς ανατολικά να γλυκοκοιτάξει τα γυμνά ακόμα παράλια του Κολυμβαρίου. Εδώ έχουμε όμως το πρόβλημα, το Κολυμπάρι σαν δήμος παίρνει ένα μεγάλο κομμάτι του κόλπου, του δικού μας κόλπου. Φανταστείτε τον Πλατανιά λοιπόν να παίρνει τα σκουπίδια από το κάμπινγκ στα Νοπήγεια ! Φανταστείτε τα Νοπήγεια ..Πλατανιά. Όμως έτσι κάποιοι θέλουν να γίνει!!

Ιστορικά η επαρχία Κισάμου πρέπει να μείνει ενωμένη και πιστεύω λίγοι έχουν αντίθετη άποψη για αυτό. Φυσικά ο Καπετάν Σκαλίδης, ο Καμπούρης, ο Καρτσώνης, ο Γιαννουδοβαρδής και τόσοι άλλοι Κισαμίτες ήρωες δεν παίζουν στα χαρτιά της ΚΕΔΚΕ, ούτε θα μας λυπηθούν που θα χάσουμε την Γωνιά, τον Γκιώνα, τα Ροδοπού, αλλά ούτε καρφάκι θα τους καεί αν το Γαβαλομούρι Κισάμου γίνει απότομα Γαβαλομούρι Πλατανιά.
Τα φιλέτα στην μοιρασιά είναι πολλά και αντί η Κίσαμος να πάει ανατολικότερα ο Πλατανιάς μας «ακουμπάει» επικίνδυνα εδαφικά όσο και συναισθηματικά.

Το Καστέλι, η Κίσαμος, είναι μια μικρή πόλη που ως και σήμερα αναδεικνύεται ως αδιαμφισβήτητο κέντρο της επαρχίας, από την άλλη δεν μπορούμε να αγνοήσουμε την εξάρτησή της από την ενδοχώρα.
Η εξέλιξη και η πρόοδος της πόλης μας εξαρτάται και συνδέεται πολύ στενά από τα γύρω χωριά μας, αυτό όμως μάλλον δεν το εκτιμούμε, έτσι αντί να είμαστε οι συντονιστές, οι συνεκτικοί, το παίζουμε κυρίαρχοι. Χωρίς καν χωροταξικό σχεδιασμό καταντήσαμε τον κόλπο ένα άναρχο χωνευτήρι ξενοδοχείων, μικρών βιομηχανιών, σπιτιών, εργοστασίων, καταστρέφοντας και το τελευταίο κομμάτι της ανάπτυξης μας. Χωρίς ούτε μια διαδημοτική συνεργασία με όραμα, τα τελευταία χρόνια καταντήσαμε τον τόπο υποανάπτυκτο με βούλα.
Η ζωή μας είναι όλος αυτός ο κόλπος, όλος αυτός ο κάμπος, αυτό όμως θα γίνει μόνο με ένα δήμο που θα περιλαμβάνει απ΄άκρο σ΄άκρο τον κόλπο. Έτσι από την στήλη αυτή υποστηρίζω ότι η καλύτερη λύση είναι να παραχωρηθούν κάποια εδάφη στον δήμο Μυθήμνης –από τον δήμο Κολυμβαρίου- που μετά και την τριπλή συνένωση να υπάρχει ένας μόνο δήμος μες στον κόλπο.
Έτσι και αλλιώς και από ανέκαθεν κατηφορίζοντας τα βουνά των Πλακαλώνων ο αέρας ήταν πάντα …. διαφορετικός.

Υ.Σ Σίγουρα δεν θα χάσουμε την Ιστορική μας ταυτότητα αν ακόμα και οι παραπλήσιοι δήμοι κάνουν τα γνωστά πηδηματάκια προς ανατολάς, σίγουρα όλοι νοιώθουμε Κισαμίτες ακόμα και αν δεν φτιαχτούν δυο κισαμίτικοι δήμοι, όμως είναι αμαρτία αλλά και τεράστια αδικία αν δεν αγωνιστούμε ώστε να ακουστούνε παραέξω οι θέσεις μας. Οι πολίτες σήμερα αγνοούν πολλά από αυτά που θα συμβούν, γιατί ούτε η στοιχειώδη ενημέρωση υπάρχει από τους αυτοδιοικούντες αλλά και από την άλλη ούτε και ενδιαφέρον από του πολίτες υπάρχει.
Θα περίμενα ένα συμβούλιο γροθιά με μια κοινή πρόταση που θα περιείχε και τις θέσεις των δυο άλλων δήμων που μας προορίζουν να ενωθούμε, αντ΄αυτού εκτός της πρότασης του κ. Καλαιτζάκη, όλοι οι άλλοι είχαν …. μόνο απορίες.

ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑ ΑΙΜΑΤΟΣ ΣΤΑ ΜΑΓΟΥΛΑ ΤΩΝ ΥΠΕΥΘΥΝΩΝ

Πριν λίγες μέρες πήρα ένα γράμμα από κάποιον Αθηναίο Κισαμίτη, ανάμεσα στα άλλα, μου έγραφε για τον «μάταιο αγώνα του απλού επιστολογράφου» ενάντια στα κουφιοκέφαλα μυαλά, και στις ξεθωριασμένες ιδέες. Μου συνιστούσε ακόμα να γράφω και να «ξαγλίζω» τα κακώς κείμενα της περιοχής μας, μιας περιοχής που τόσο πίσω έχει μείνει, έκλεινε το γράμμα του με τα ακόλουθα:
«Οι αρχές πρέπει να μάθουν ότι βλέπουμε καθημερινά τις παραλήψεις τις εκμεταλλευτικές σκοπιμότητές τους και το ξεφτιλίκι τους και να επιβάλουμε ξανά την κυκλοφορία του αίματός τους και στα μάγουλά τους.»

Προχθές λοιπόν κατάλαβα τα παραπάνω λόγια και «επέβαλα την κυκλοφορία του αίματος στα δικά μου μάγουλά» όταν έκανα μια ημερήσια εκδρομή στις Αρχάνες Ηρακλείου. Οι Αρχάνες είναι ένα πρώην «χωριό» και σημερινό στολίδι της Κρήτης, 15 χιλιόμετρα βόρεια του Ηρακλείου, που ξεκίνησε από το μηδέν και κατάφερε μέσα σε λίγα χρόνια να γίνει το 2ο ομορφότερο χωριό της Ευρώπης και το 1ο της Ελλάδος, χάρις τις ιδέες και την αγάπη μερικών ανθρώπων. Μάλιστα κύριοι όπως το ακούτε είναι και δεν είναι και τίποτα σπουδαίο αν ένα σαββατοκύριακο το διαθέσετε για να τις επισκεφτείτε. Εκτός αν ντραπείτε και σεις όπως ντράπηκα και γω προσπαθώντας να κάνω μια μικρή σύγκριση, με τα δικά μας χωριά. Ένοιωσα μικρός και συνάμα ταπεινωμένος όταν προσπάθησα να αντιπαραθέσω - τοπικιστής γαρ- τις φυσικές ομορφιές μας Φαλάσαρνα – Ελαφονήσι – Μπάλος – Γραμβούσα, με τα έργα τους, βέβαια κατάλαβα το λάθος μου και κοκκινίζοντας προσπάθησα να διορθώσω την γκάφα μου.
Και τι δεν είδαν τα ματάκια μου, στις λίγες ώρες που περπάτησα στα στενά δρομάκια του ομορφότερου Χωριού της Ευρώπης, κατά αρχάς μέτρησα πάνω από 160 αναπαλαιωμένα παραδοσιακά κτίρια, είδα πάνω από 30 χιλιάδες τ.μ. κοινοχρήστων χώρων όμορφα αναπλασμένους. Φανταστείτε δεν είδα πουθενά ούτε μια αλουμινοκατασκευή. Τα δε χρώματα των σπιτιών με τρέλαναν λες και είναι βγαλμένα μέσα από τα Μινωικά χρόνια, τα καλώδια της ΔΕΗ είναι υπόγεια σε όλο τον οικισμό ακόμα υπάρχει καλωδιακή τηλεόραση σε πάρα πολλά κτίρια. Ας μην γράψω για πόσες παιδικές χαρές συνάντησα, γιατί θα γίνω κακός. Τέλος πάντων η αισθητική αναβάθμιση που έχει γίνει στις Αρχάνες είναι πρωτόγνωρη ακόμα και για τα ευρωπαϊκά δεδομένα, πόσο δε για τα εγχώρια ατροφικά ματάκια μου.
Ο ντόπιος ξεναγός μου, μάλλον κατάλαβε την αμηχανία μου βλέποντας να με λούζει κρύος ιδρώτας και μου σιγανοψυθίρισε. «Λύσαμε τα προβλήματα υποδομής και όλα αυτά μας έδωσαν την μεγάλη αυτή διάκριση που είναι τιμή για την Ελλάδα. Έτσι συναγωνιζόμαστε τα αγροτικά χωριά της Ευρώπης που έχουν προχωρήσει σε αναβάθμιση της ζωής των κατοίκων τους και την ανάπτυξη που όλοι οραματιζόμαστε για ένα καλύτερο αύριο. Για μας τους ίδιους και τα παιδιά μας».
- Άντε να φύγουμε είπα από μέσα μου γιατί δεν το αντέχω άλλο. Δεν πρόλαβα όμως να αποτελειώσω την σκέψη μου και να μπρός μου η Αρχαιολογική Συλλογή του Χωριού.
- Και μουσείο έχετε είπα και ξεροκατάπια τον αναθεματισμένο κόμπο που είχα στο λαιμό.
- Και μουσείο έχομε μου είπε, αλλά και Θερινό Δημοτικό Κινηματογράφο και στέκι νέας γενιάς και πνευματικό κέντρο και λαογραφικό μουσείο και δημοτικό γυμναστήριο. Και μην ξεχνάς ότι κάνουμε κάθε χρόνο Πανελλήνιο διαγωνισμό Κιθάρας με τον Καβάκο, φέρνουμε την Καμεράτα και την Ορχήστρα των Χρωμάτων και πολλές άλλες εκδηλώσεις. Σιγά - σιγά το ένα έφερε το άλλο και η αλυσίδα συμπληρώθηκε με πολύ σημαντικό αποτέλεσμα και με την βοήθεια βέβαια του ΥΠΕΧΩΔΕ και όλων των Υπουργείων της πολιτείας και της περιφέρειας Κρήτης, δεδομένου ότι είμαστε ένας δήμος που δεν έχει δικούς του πόρους και για κάθε τι που κάνουμε πρέπει να βρούμε χρηματοδότηση.
- Άντε να φύγουμε είπα, φωναχτά πλέον, να μην καλομάθω και ζητώ και γω από τα ίδια. Γρήγορα στην μιζέρια μας, είπα στην κυρά μου, που κοντοστάθηκε και κοίταξε ξοπίσω της με δέος, ενώ φεύγαμε καμιά δεκαριά φορές……μην πιστεύοντας ούτε αυτή στα μάτια της για τις ομορφιές του «Χωριού».
- Το ταξίδι της επιστροφής έγινε βασανιστικό, σε όλη την διαδρομή προσπαθούσα να βρω τα καλά και πετυχημένα δικά μας έργα, στο τέλος το πήρα απόφαση « για να μην ξανά-συγχυστώ να μην ξαναπάω πουθενά.

Γουίλιαμ Στίλμαν 1828-1901

William James Stillman Αμερικάνος δημοσιογράφος και υπέροχος φωτογράφος.
Στα Χανιά βρίσκεται το 1865 σαν περιστασιακός πρόξενος των Η.Π.Α
Με ελεύθερο χρόνο κατόρθωσε να γυρίσει το νησί στα δύσκολα χρόνια που συνέπεσαν και με την επανάσταση του 1866, ήταν φιλοκρητικός και αυτό φάνηκε στις πολλές αναφορές που έστελνε στην Αμερική για αφύπνιση της κοινής γνώμης για τον δίκαιο αγώνα των Κρητικών. Αυτές οι αναφορές του στοίχισαν και την ανάκληση του, αφού ήταν μεγάλος ο αναβρασμός στον οθωμανικό πληθυσμό προς το πρόσωπο του. Το 1874 στην Νέα Υόρκη τυπώνει το περίφημο βιβλίο του με τίτλο The Cretan Insurrection of 1866-7-8 τo οποίο αποτέλεσε βασικό βοήθημα για τους ιστορικούς που μελέτησαν την μεγάλη επανάσταση του΄66.

Η μετάφραση του έξοχου βιβλίου έγινε από την Λίζα Εκκεκάκη σε Επιμέλεια Γ. Εκκεκάκης στο Ρέθυμνο το 2002.

Μερικά αποσπάσματα από το βιβλίο του που αφορούν την Κίσαμο!

« Ήταν ευτύχημα που η πρώτη μου γνωριμία με την Κρήτη και τους Κρητικούς έγινε λίγο πριν από το ξέσπασμα της επανάστασης, που τώρα έχει φέρει το νησί στο επίκεντρο της προσοχής του κόσμου. Οι μελλοντικοί ταξιδιώτες αυτής της γενιάς δεν θα μπορέσουν να δουν την Κρήτη όπως την είδα εγώ, στο υψηλότερο δηλαδή σημείο μιας σχετικής ευημερίας……πριν αρχίσει εκείνη η καταστροφική πορεία, που τώρα έχει μετατρέψει τον τόπο σε μια έκταση στην οποία κυριαρχούν η φτώχεια και η ερήμωση.
(Αυτό είναι ένα κομμάτι από τον πρόλογο του ταξιδιώτη, έτσι αποκαλεί τον εαυτόν του ο περιηγητής, που δείχνει την δύσκολη κατάσταση που βρισκόταν το νησί τα χρόνια εκείνα)

….Τα χωριά ελάχιστα διαφέρουν μεταξύ τους. Τα συνηθισμένα σπίτια έχουν δυο μόνο δωμάτια και οι κάτοικοι, λίγο απέχουν από το να στερούνται τα απαραίτητα της καθημερινής διαβίωσης. Οι ελιές που τους δίδουν τους βασικούς τους πόρους έχουν μια αβέβαιη σοδειά. Από την υπεραφθονία μιας χρονιάς, το λίγο που συσσωρεύουν το απορροφά συνήθως η άλλη χρονιά με λειψή σοδειά. Είναι αναγκασμένοι να δανείζονται από τους τοκογλύφους για την καλοκαιρινή διαβίωση, πληρώνοντας με λάδι, όταν έλθει. Το δάνειο είναι με τόκο 12-20% για έξι μήνες και με την προϋπόθεση να πουλήσουν το λάδι στο δανειστή κάπου πέντε πιάστρες το μιστάτο κάτω από την τιμή πώλησης…….
….Προγευματίσαμε στη Γωνιά, όπου οι καλόγεροι μας καλωσόρισαν με διπλή θέρμη, επειδή είχε περάσει καιρός από την τελευταία φορά που είχαν επισκέπτη από το εξωτερικό, κι επειδή η εθνικότητα μου τους δημιούργησε προσδοκίες συμπαράστασης στις πατριωτικές βλέψεις των…..Σε όλα τα επαναστατικά κινήματα η Γωνιά είχε την φήμη ότι αποτελούσε το αρχηγείο των επαναστατών και την αποθήκη των πυρομαχικών τους……
….Περνώντας κοντά από την Αγία Ειρήνη, όπου υπάρχουν κάποια αρχαία τείχη –πιθανώς τα απομεινάρια της Αχαΐας- διασχίσαμε την κορυφογραμμή της χερσονήσου και κατηφορίσαμε σε μια μικρή απομονωμένη κοιλάδα, με ένα χωριό τόσο σαγηνευτικά χωμένο μέσα στους πυκνούς ελαιώνες της, …….Περάσαμε δίπλα από την κοιλάδα, και ανεβαίνοντας στο κορφοβούνι στην πέρα πλευρά, βρεθήκαμε να έχουμε μια καταπληκτική θέα της πεδιάδας της Κισάμου. Όπως εκείνη των Χανίων, είναι μια μεγάλη έκταση με ελαιώνες και λευκά χωριά να διακρίνονται εδώ κι εκεί. Πέρα μακριά ήταν το Καστέλι της Κισάμου, κι πιο πέρα η χερσόνησος της Γραμβούσας που συναγωνίζεται τη Σπάθα στο άπλωμα της προς τα συγγενικά ελληνικά εδάφη.

…...Φτάσαμε στην Κίσαμο περίπου στις τέσσερις μετά μεσημβρίας, και γυρέψαμε τον Μοντίρη, για τον οποίο είχα ένα σημείωμα από τον Γενικό Διοικητή που, φαινομενικά, του εφιστούσε την προσοχή στις επιθυμίες μου. Στην πραγματικότητα όμως- όπως υποθέτω- τον προειδοποιούσε να έχει τον νου του για τις δολοπλοκίες μου. Αυτά που ήθελα ήταν από αυτόν ήταν πολύ λίγα. Να μου βρει μια στέγη για την νύχτα στο σπίτι κάποιου αναμφίβολα αξιόπιστου προσώπου, ώστε να μην κατηγορούμουν μετά για κατάστρωση συνομωσιών, και να δω δυο αγάλματα που είχαν πρόσφατα βρεθεί σε ανασκαφή στην πόλη. Το πρώτο το εξασφάλισα από τον καπετάνιο της πόλης, που πάντα είναι όργανο της κυβέρνησης, και σε αυτήν την περίπτωση εμφανώς ο πιο ευκατάστατος της Κισάμου. Ο Μουντούρης ήταν ένας παλιός στρατιωτικός με ντόμπρους στρατιωτικούς τρόπους και…..πολύ στρουμπουλός……..
Με υποδέχτηκε καπνίζοντας τον ναργιλέ του μπροστά στο δημόσιο καφενείο….ειδοποίησε ένα υποδηματοποιό από εκεί κοντά, που εκτελούσε γι’ αυτόν χρέη δραγουμάνου και γραμματέα, για να διαβάζει το γράμμα και να μεταφράζει.
ΤΑ ΑΓΑΛΜΑΤΑ *
………Ένα από αυτά, ο κορμός ενός Ρωμαίου αυτοκράτορα με τμήμα ενός ποδιού και ενός χεριού, ήταν σε περίκομψο ρωμαϊκό στιλ, βαρύ. Πλαστική πόζα και ακαλαίσθητο στη σύνθεση του. Ήταν όμως προσεγμένο στις λεπτομέρειες της διακόσμησής του, με την πανοπλία να φέρει μια οπλισμένη Αθηνά που στέκεται πάνω στη λύκαινα, με τους Ρωμαίους δίδυμους ,και να στεφανώνεται από δυο φτερωτές Νίκες……
………Το άλλο, ένα άγαλμα ελληνικό, ήταν μια Αθηνά, που ήταν σπασμένη σε αρκετά κομμάτια της έλειπε όμως το δεξί χέρι. Όταν ήταν συναρμολογημένη, φανέρωνε την τέλεια πρόθεση της, καθώς ήταν προφανές ότι το δεξί χέρι προεξείχε. Το αριστερό της που το έφερνε σταυρωτά στο στήθος, κρατούσε μια φωλιά από την οποία ξεκουλουριαζόταν ένα φίδι……..Και τα δύο παρουσιάστηκαν στο περιοδικό The Illustrated London News πέρυσι.
(Η Κίσαμος ήταν ένας τόπος παρθένος αρχαιολογικά και με σχετικά ευκολία κάθε αρχαίο αντικείμενο –άγαλμα-επιγραφή που βρισκόταν περνούσε στα χέρια του «Καπετάνιου» -σίγουρα Τούρκου- και από εκεί στα καράβια των υπερδυνάμεων. Το άγαλμα του Ρωμαίου Αυτοκράτορα βρίσκεται ακόμα εδώ στην Κίσαμο στ νέο Μουσείο μας (αίθουσα 3 ισόγειο), όσο για το άλλο, κανείς δεν ξέρει που βρίσκεται. Θα ήταν πραγματικά ενδιαφέρον να βρισκόταν το περιοδικό που παρουσιάστηκαν τα δυο αγάλματα το 1873. Διοικητής στα Χανιά την περίοδο αυτή ήταν ο Ισμαήλ Πασάς, επίσκοπος Κισάμου και Σελίνου ο Γεράσιμος Στρατάκης από το Σηρικάρι όσο για τον Μοντίρη- τοπικός διοικητής ίσως λεγόταν Σάρχος) .
…Το πρωί σεργιανίσαμε στο μέρος αυτό και μπήκαμε σε ένα μικροσκοπικό οχυρωματικό έργο σε συγκριτικά με εκείνα των Χανίων και του Χάνδακα, ανίκανο να αντισταθεί σε μια πυροβολαρχία με πεδινό πυροβολικό*. Καταλήφθηκε μετά από πολιορκία στον πόλεμο της ελληνικής ανεξαρτησίας, αφού ολόκληρη η φρουρά είχε πεθάνει από πανούκλα*.

( *Αυτές ήταν οι εκτιμήσεις του Στίλμαν για το μικρό φρούριο του Καστελιού λίγους μήνες πριν την επανάσταση του 1866, η πολιορκία του φρουρίου έγινε στις 20-Νοεμ-1866 και παρ’ όλες τις φιλότιμες προσπάθειες των Ελλήνων αξιωματικών, αλλά και των Κρητικών οπλαρχηγών, Α. Σκαλίδη, Κ. Κριάρη, Γ. Καμπούρη, μαζί με το σώμα των Γάλλων εθελοντών απέτυχαν να το καταλάβουν. Στην πολιορκία αυτή σκοτώθηκε ο Ταγματάρχης Κυρ. Φρουδάκης μαζί με άλλους 12 Κισαμίτες , ανάμεσα τους ο Μιχ. Μαυροδημητράκης, ο Εμμ. Μαυρομματάκης, ο Α Παπαδάκης, ο Παντελάκης και ο Σαμψάκης, ο Ι. Κουτελάκης κ.α.
…Τα ερείπια της αρχαίας πόλης βρίσκονται στην πεδιάδα, νότια* της σημερινής πόλης. Πρόκειται για τα συντρίμμια μιας ρωμαϊκής πλινθοδομής, τα θεμελιακά τοιχώματα ενός κτίσματος που εμένα μου φαινόταν ότι είναι θέατρο*. Αποκαλύφθηκαν κατά την πρόσφατη ανασκαφή λίγες σκόρπιες κολώνες εδώ κι εκεί στην πόλη και γύρω από αυτή, και κάποια κομμάτια γλυπτά, τοποθετημένα στα τείχη του κήπου. Ένα από αυτά, μια Άρτεμη, πρέπει να ήταν έργο εκλεκτό, αλλά τώρα δεν ήταν παρά ένα συντρίμμι. Τα απομεινάρια, κι αν ήταν λίγα, μαρτυρούν μια πλούσια πόλη και προβλέπω ότι, αν γίνουν ποτέ ανασκαφές κάποια θαυμάσια έργα θα έρθουν στο φως*.
(*Όλοι οι περιηγητές που πέρασαν από την Κίσαμο τα χρόνια αυτά αναφέρονται στα αρχαία κατάλοιπα νότια της τότε πόλης « η τότε πόλη ήταν το φρούριο και λίγα σπίτια γύρω από αυτό, η Καμάρα ήταν ένα ξεχωριστό χωριό που το αναφέρει και ο Πασλευ το 1834, βασικά τα χρόνια αυτά κατοικείτο μόνο από τούρκους και γενίτσαρους »
*Το αρχαίο θέατρο που υπέθεσε ο συγγραφέας πρέπει να βρισκόταν κάπου μεταξύ του Α΄ νηπιαγωγείου και της πλατείας του Ο.Τ.Ε, οι δε κολόνες που αναφέρει αρκετές από αυτές βρίσκονται και στον Άγιο Σπυρίδωνα σήμερα.
*Δυστυχώς για το αν ποτέ γίνουν ανασκαφές, κάποια θαυμαστά έργα θα έρθουν στο φως κανείς δεν φαντάστηκε το μέγεθος της αρχαίας πόλης όλοι σχεδόν οικοδομούμαι πάνω στην ρωμαϊκή Κίσαμο και θα ήταν ευχής έργο αν το σύγχρονο Καστέλι ήταν 3 χιλιόμετρα πιο ανατολικά, το μέγεθος των αρχαιολογικών ευρημάτων θα ήταν τεράστιο. Τώρα με την προγραμματική σύμβαση του Υπ. Πολ. , και τα προγράμματα της Ε.Ε οι ανασκαφές έχουν σκοπό μόνο την γρήγορη απελευθέρωση των οικοπέδων.)

...Πριν πιάσει για τα καλά η ζέστη της ημέρας, ξεκινήσαμε να επισκεφτούμε την Πολυρρήνια., της οποίας τα ερείπια στεφανώνουν έναν από τους λόφους νότια της Κισάμου. Ο δρόμος είναι υπερβολικά άσχημος και απότομος…….
…η σύσταση του βράχου εδώ μοιάζει με ψαμμίτη, ένα πέτρωμα εύκολο να σκαφτεί. Βρήκαμε εδώ κι εκεί ίχνη από τάφους. Ένας ιδιαίτερα ήταν πραγματικά αξιοπρόσεκτος. Σα να είχε σπάσει στα δυο από σεισμό και ο δρόμος περνούσε από ανάμεσα από τα τμήματα………
ΠΟΛΥΡΡΗΝΙΑ
...Ένας δύσκολος δρόμος και απόκρημνος ανεβαίνει ψηλά ,περίπου ένα μίλι, ως μια πηγή που αναβλύζει από μια σκαμμένη στέρνα, η οποία τροφοδοτείται από μια δεξαμενή σκαμμένη στο βράχο. Ο αγωγός είναι τόσο μεγάλος που μπορεί να περπατήσει μέσα σε αυτόν άνθρωπος ελαφρά σκυμμένος. Κάποιοι χωρικοί που πότιζαν τα πρόβατα τους μας είπαν ότι μπορούμε να περπατήσουμε μέσα σε αυτόν για μια ώρα και να βγούμε από την άλλη μεριά του λόφου κοντά στην κορυφή. …....
…Μπροστά από τη σπηλιά υπάρχει ένα οχύρωμα ρωμαϊκής κατασκευής, το οποίο περιέχει κομμάτια μαρμάρου με στολίσματα θαυμάσια σκαλισμένα, προφανώς αρχιτεκτονικά μέλη ενός πρώιμου κτίσματος…………
……Το ίδιο το χωριό είχε να παρουσιάσει τάφους που, για οικονομία, τους χρησιμοποιούν ως σπίτια και στάβλους…….Τα απομεινάρια της αρχαίας πολιτείας είναι πολύ ενδιαφέροντα. Υπάρχουν ακόμα στέρνες που έχουν νερό, καθώς και τείχη ελληνικά και ρωμαϊκά, με κάποια οχυρά κατασκευασμένα από Σαρακηνούς.
Ανέγραψα μερικές επιγραφές από την ελληνική και ρωμαϊκή εποχή………επιδοκιμάζω το γούστο εκείνων των Αχαιών και των Λακώνων που ήρθαν εδώ και συνοίκησαν με τους Πολυρρήνιους. Έχοντας μάθει μέσα σε τείχη την τέχνη της οικοδόμησης, εγκαθίδρυσαν μια μεγάλη πολιτεία- κράτος ανάμεσα στ’ άλλα της Κρήτης αποσπώντας από την Κυδωνία το δυτικό μέρος του νησιού. Τα απομεινάρια υποδεικνύουν μια μεγαλοπρεπή πόλη, ακόμα και επί Ρωμαίων αυτοκρατόρων. Και γνωρίζομαι ότι ήταν ένας τόπος ιδιαίτερης ιερότητας, αφού ο Αγαμέμνων, επισκεπτόμενος το νησί στη διάρκεια της εξορίας του, ήρθε εδώ και πρόσφερε θυσία. (ημιτελής ή Κρητική θυσία)
...Υπάρχουν δυο κτήσεις της Πολυρρήνιας, που διεκδικούσαν την προτεραιότητα της επίσκεψης μου, πριν φύγω από το Καστέλι: η Κούτρη, η αρχαία Φαλάσαρνα δηλαδή, και η Ρόκα (κατά την αρχαιότητα η γραφή ήταν Rhokka). Με είχαν αποτρέψει από την πρώτη επιλογή οι περιγραφές του δρόμου προς τα εκεί ………Ο δρόμος από την Πολυρρήνια για την Ρόκα ήταν ευδιάκριτος αν και ανώμαλος και μπορούσα να δω την τοποθεσία από εκεί που καθόμουν ……… Ο ήλιος είχε αρχίσει να πέφτει όταν βρεθήκαμε στην ανοικτή πεδιάδα, και δεν υπήρχε χρόνος να γυρίσουμε στη Γωνιά. Έτσι ο οδηγός μου είχε ένα συγγενή που ζούσε στο Δρεπανιά ,στρίψαμε τα άλογα μας προς το μέρος εκείνο. Ήμασταν τυχεροί που φτάσαμε λίγο πριν σκοτεινιάσει, καθώς ο οδηγός δεν ήξερε ακριβώς που έμενε ο συγγενής του, τον βρήκαμε στα περίχωρα του χωριού, σε ένα ερειπωμένο βενετσιάνικο σπίτι από το οποίο μόνο δυο δωμάτια ήταν κατοικημένα, ένα για τα άλογα ,και ένα για την οικογένεια του, την γυναίκα του δηλαδή και 5-6 παιδιά. Το μισό από το δωμάτιο ήταν υπνοδωμάτιο και το άλλο κουζίνα. Ανείπωτη απελπισία με κυρίευσε στη σκέψη ότι θα περάσω μια νύχτα σε τέτοιες συνθήκες……….
…Ευτυχώς ψάχνοντας για το σπίτι, είχαμε πέσει πάνω στον φύλακα της καραντίνας στην Κίσαμο, που έμενε στον Δρεπανιά…….ήταν το μόνο πρόσωπο στην επαρχία που μιλούσε αγγλικά ……Μας είχε ακολουθήσει, και διαπιστώνοντας την δυσχέρεια στην οποία βρισκόμουν με προσκάλεσε στο σπίτι του…………ήταν εργένης υπάλληλος του λοιμοκαθαρτηρίου στο Καστέλι……..
…Ο οικοδεσπότης μου, μου έδωσε κάμποσα είδωλα από τερακότα, τα οποία είχε πάρει ο ίδιος από τη νεκρόπολη αυτού που τώρα είναι γνωστό ως Σέλινο –Καστέλι,
( Παλιόχωρα) στην νότια ακτή, καθώς και μια λάμπα με ασυνήθιστη φόρμα, στο σχήμα ενός ανθρώπινου πέλματος.
Η διαδρομή (της επιστροφής) την επόμενη μέρα με τα ζώα ήταν από έναν δρόμο ελαφρώς διαφορετικό από εκείνον που είχαμε κατά τον ερχομό μας .

ΚΙΣΑΜΙΤΙΚΟΙ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΙ ΦΑΛΑΣΑΡΝΑ-ΓΡΑΜΒΟΥΣΑ -ΜΠΑΛΟΣ

ΝΥΜΦΗ ΦΑΛΑΣΑΡΝΗ
Ωκεανίδες, Νηρηίδες, Γοργόνες, Νύμφες και Σειρήνες, πλάσματα βγαλμένα από την μυθολογία μας αλλά και την φαντασία μας. Κόρες του Δία, θεότητες των γλυκών νερών οι Νύμφες γεννήθηκαν στον ουρανό κατέληξαν όμως να κατοικήσουν στους επίγειους παραδείσους, στα δάση, στις πηγές ποταμών και στα καταπράσινα λιβάδια
Σε όλα τα μέρη της Ελλάδας οι σπηλιές που ο υγρός τους θόλος στάζει στάλα-στάλα και σχηματίζει σταλακτίτες, προπαντός οι πολύ μικρές σπηλιές και οι κοιλότητες των βράχων που αναβλύζουν κρυστάλλινες πηγές ήταν η φυσική κατοικία των Ναϊάδων. Μια τέτοια Ναϊάδα έτυχε να ζήση κατά την παράδοση ή τα λεγόμενα μας στην δυτική μεριά του δήμου μας, η νύμφη Φαλασάρνη.
Μάλλον από αυτήν την νύμφη πήρε το όνομα της η ομορφότερη περιοχή του νομού μας, την περιοχή με την φανταστική αμμώδη παραλία και τα πεντακάθαρα γαλανοπράσινα νερά, τους μικρούς γραφικούς κολπίσκους που αναβλύζουν πηγαία νερά, και όσους απόμειναν από τους υπέροχους αμμόλοφους με τα κάτασπρα κρινάκια.
Φαλασάρνη η νύμφη μας, προστάτιδα αυτής της εξαίσιας ομορφιάς λοιπόν.
Σήμερα τα Φαλάσαρνα είναι μια από τις ομορφότερες περιοχές της Ελλάδος, και πάμπολλα βραβεία τιμούν κάποιους τοίχους κάποιων αδιάφορων καρεκλοκένταυρων. Η καλύτερη παραλία για το 2003 και πάντα μέσα στην δεκάδα τα τελευταία χρόνια κατακλύζεται το καλοκαίρι από χιλιάδες παραθεριστές που λαχταρούν να παιχνιδοκολυμπίσουν στα πεντακάθαρα νερά της περιοχής θαυμάζοντας συνάμα κι ένα μοναδικό ηλιοβασίλεμα. Είναι βέβαια και ένας τεράστιος κάμπος υψηλής παραγωγικότητα.

ΤΟ ΝΗΣΙ ΤΩΝ ΠΕΙΡΑΤΩΝ
H Χερσόνησος του Τηγανιού τα νησάκια Άγρια & Ήμερη Γραμβούσα, αλλά και το Ποντικονήσι, βρίσκονται στα βορειοδυτικά της επαρχίας μας και προστατεύονται από το ευρωπαϊκό δίκτυο Φύσης 2000.
Πάνω στην Ήμερη Γραμβούσα, το κάστρο που κατασκευάστηκε από τους Ενετούς το 1582 είναι μνημείο ιστορικό, και φυσικά ενταγμένο στο πρόγραμμα «Κάστρων Περίπλους» του υπουργείου Πολιτισμού.
Νησί πολυδιαφημισμένο, πολυπερπατημένο, πολυτραγουδισμένο, πόλος έλξης χιλιάδων τουριστών κατά τους καλοκαιρινούς μήνες, και ημερήσιας περιπέτειας των ντόπιων κατά φαντασία «πειρατών».
Για την ανάδειξη της κληρονομιάς μας αυτής στο κάστρο αλλά και γενικά στο νησί της ήμερης Γραμβούσας έγιναν κάποια έργα, όπως αναστηλώσεις στο τείχος του κάστρου, κατασκευή τριών κτισμάτων, κατάλυμα για τον φύλακα και τους επιστήμονες που θα πραγματοποιούν μελέτες στο νησί, αναψυκτήριο και τουαλέτες για τους επισκέπτες.
Ο παράδεισος του ψαροτουφεκά.

ΟΤΑΝ Ο ΘΕΟΣ ΕΧΕΙ ΚΕΦΙΑ
Τελευταίο σε αυτή την μίνι περιήγηση που ξεκίνησα σχετικά με τους επίγειους παράδεισους της επαρχίας μας, άφησα τον Μπάλο. Σε αυτή την βορειοδυτική γωνιά της επαρχίας, δεν μπήκαν μόνο τα κατώτερα κλιμάκια των Θεών (π.Χ Νύμφες και γοργόνες) αλλά μάλλον κι ο ίδιος ο θεός έβαλε την μαεστρία και την τέχνη του, κατάφερε δε και δημιούργησε ένα απίστευτο σύμπλεγμα νησιών –όρμων και μιας μοναδικής για τα ελληνικά δεδομένα λιμνοθάλασσας.
Εξωτικό-εξωπραγματικό- αδύνατον- παραδείσιο- φοβερό- ανεπανάληπτο- μαγεία- είναι πολλά από τα κοσμητικά επίθετα που της δίνουν πρώτο- αντικρίζοντας την περιοχή οι κάθε λογής επισκέπτες.
Ημερήσιοι επισκέπτες 1000 και βάλε, που κάθε χρόνο γίνονται περισσότεροι. Τρόπος επίσκεψης, με τα ιδιωτικά καραβάκια ( αχ κάποιοι κάποτε να μπορούσαν να σκεφτούν τι έχαναν που ήθελαν μόνο Μυρτιδιώτισες) από το λιμάνι μας, αλλά και όσοι θαρραλέοι αψηφούν την μικρή τους περιουσία (αυτοκίνητο) και πάνε από ένα δρόμο που υπάρχει μόνο και μόνο για να μας δυσφημεί. Καρόδρομος για χάρη της ιδιωτικής εκμετάλλευσης λένε πολλοί και μάλλον δεν πέφτουν και όξω.
Η ομορφιά είναι εξωπραγματική και η αντιθέσεις στην χερσόνησο της Γραμβούσας πολλές, το δε τοπίο που πρωτοαντικρίζει ο επισκέπτης από του Μπελιβάνη το ίσωμα, του δημιουργεί δέος που κάνει και τον ερασιτέχνη φωτογράφο να μην μπορεί να αντισταθεί, προσφέροντας μας άθελα του μια σίγουρη διαφήμιση.

Καλό χειμώνα και του χρόνου πάλι μαζί !

ΠΡΙΝ 46 ΚΑΙ ΚΑΤΙ ΧΡΟΝΙΑ

«Είμαστε ένας μικρός τόπος γεμάτος ανθρώπους που το πρώτο και βασικότερο χαρακτηριστικό τους είναι η έλλειψη σιγουριάς. Κληρονομιά αιώνων σκλαβιάς, επιδρομών και καταπίεσης.
Η έλλειψη σιγουριάς οδηγεί σε μια υπερβολική (και αναγκαστική) υπερτροφία του εγώ. Το εγώ νιώθει διαρκώς πως κινδυνεύει, οι μηχανισμοί αυτοπροστασίας θριαμβεύουν, ο εγωισμός γίνεται μέθοδος επιβίωσης……..»
Ν. Δήμου

«Τα προβλήματα του Καστελλιού αλλά και ολόκληρης της περιοχής της Κισάμου είναι πολλά. Δεν είναι μόνο η κατασκευή του λιμανιού, η διάνοιξη του δρόμου προς τον λιμενίσκον Κοπριανό;, και η δρομολόγησις του «φέρρυ- μπωτ» προς την ηπειρωτική Ελλάδα, που η λύση τους θα δώσει ζωή και κίνηση στον τόπο, δυστυχώς είναι και άλλα πολλά προβλήματα που περιμένουν την λύση τους. Η τουριστική μας κίνηση πρέπει να ενισχυθεί, γιατί ο τόπος μας μπορεί και πρέπει να συγκεντρώσει το ενδιαφέρον των αρχαιόφιλων. Η αρχαιολογική συλλογή πρέπει να αναγνωριστεί. Το κτήριο υπάρχει για την καλή στέγαση του. Ο Δήμος διαθέτει σήμερα οικόπεδο 2.500 τ.μ για την ίδρυση επαρχιακού κτηνιατρείου. Η ενίσχυση του κράτους μένει να δοθεί για να δημιουργηθεί ένα έργο που θα ωφελήσει πολύ την ανάπτυξη της κτηνοτροφίας στην περιοχή μας. Για τα σφαγεία μας, άλλο απαραίτητο έργο, υπάρχει η σχετική μελέτη, περιμένουμε την έγκριση και την πιστοδότηση της. Μια προσπάθεια ακόμη που πρέπει, γιατί αξίζει τον κόπο να ενισχυθεί, είναι η ετήσια έκθεση κρητικών προϊόντων που γίνεται στην πόλη μας. Υπάρχει τρόπος ακόμα να στεγαστούν όλες οι δημόσιες υπηρεσίες η σχετική μελέτη υπάρχει. Θα πρέπει να ενισχυθεί η προσπάθεια του δήμου για την βελτίωση της πόλεως. Το Καστέλλι με μεγάλη ιστορία και από τους πρόσφατους αγώνες, αξιώνει να τύχει την προσοχή των αρμοδίων. Ο τουρισμός θα μπορούσε να προσφέρει πολλά στην περιοχή μας. Μια τεράστια παραλία 7-8.000 μέτρων περιμένει την αξιοποίηση της. Ο υγειονομικός σταθμός που διαθέτει 12 κρεβάτια θα πρέπει να επανδρωθεί κατάλληλα. Το γυμναστήριο μας που θα συμβάλλει στην άσκηση της νεολαίας μας δεν είναι δυνατόν να γίνει αν δεν διατεθούν από την πολιτεία 350.000 δρχ.»

Τα παραπάνω δεν είναι τα λόγια ενός σημερινού υποψήφιου δημάρχου, που κάλλιστα θα μπορούσαν να ήταν, εξάλλου λίγο πολύ οι κάθε υποψήφιοι έτσι μας τα ξεφουρνίζουν από το βήμα κάθε τετραετία, αλλά αποτελούν μια συνέντευξη του τότε δημάρχου κ. Ι. Φουρναράκη στην εφημερίδα Αθηναϊκή το 1962, δηλαδή 46 χρόνια πριν, με τίτλο : «Η ΑΘΗΝΑΪΚΗ κοντά στο λαό της εγκαταλελειμμένης μεγαλονήσου».
46 χρόνια πριν τα ίδια λίγο –πολύ προβλήματα απασχολούσαν τον τόπο μας. 46 χρόνια τώρα οι μελέτες ανακυκλώνονται περιμένοντας τον «κατάλληλο». 46 χρόνια για το γυμναστήριο, το Μουσείο, τα σφαγεία, την τεράστια παραλία, την στέγαση των δημόσιων υπηρεσιών, τον υγειονομικό σταθμό. Μια ολάκερη ζωή χαμένη!!
Όμως διαβάζοντας το παραπάνω άρθρο της Αθηναϊκής, καταλαβαίνω αλλά και αντιλαμβάνομαι γιατί τα τελευταία χρόνια δεν μπήκε έστω και μια καινούργια ελπιδοφόρα ιδέα στα μυαλά των υπευθύνων. Όλες τελικά είναι παλιές, σίγουρα υλοποιήσιμες, αλλά εκτός από παραπεταμένες, ξεχασμένες ή χιλιοειπωμένες προς ψηφοθηρία, είναι και ιδέες…. άλλων.
Το αιώνιο πρόβλημα μας δηλαδή σε όλο του το μεγαλείο : δεν μπορεί να γίνει καμιά μελέτη, δεν είναι υλοποιήσιμο κανένα σχέδιο, αν η ιδέα αυτό το ονειρικό πλάθεμα της φαντασία μας, δεν είναι αποκλειστικά δικό μας (πατενταρισμένα εγωιστικά δηλαδή). Κανείς δεν αποφασίζει να κάνει μελέτη του προηγούμενου δημάρχου, απλά και μόνο επειδή είναι του ….. προηγούμενου.
Έτσι αυτός ο ταλαιπωρημένος λαός παραληρεί- αγανακτεί- και φυσικά αδικείται. Αντί να έχει απέναντί του νηφάλιους, διαυγείς, λογικούς «μαέστρους» που να τον βοηθήσουν να αναπτυχθεί, να ζήσει καλύτερα, βρίσκεται μπροστά σε αδιάφορους οι οποίοι τον ταΐζουν το ναρκωτικό που επιτείνει την εξάρτηση του, που δεν είναι άλλο από την χρόνια προσμονή του θα, του αύριο, και της αιώνιας μελέτης που κάπου κόλλησε.
Σε αυτήν την περίπτωση χωρίς να θέλω να κάνω τον δικηγόρο κανενός σας αναφέρω ότι μόνο ένας το τόλμησε λιγάκι σε ολόκληρο τον Νομό και μάλλον από τα λεγόμενα πολλών πέτυχε πολλά. (βλέπε Βιρβιδάκη).
Δυστυχώς εκείνα τα χρόνια, το 1962 δηλαδή, μετά τα Χανιά το μόνο μέρος που έβλεπες και κανένα άνθρωπο να κυκλοφορεί ήταν στο Καστέλλι. Σήμερα έγινε το αντίθετο αν ξεκινήσεις από τα Χανιά κι έρχεσαι προς τα όξω, υπάρχουν χωριά και χωριά καλύτερα ανεπτυγμένα, πιο ζωντανά, που πριν ούτε ο τοπικός χάρτης δεν τα είχε, όσο για μας, εκεί που ήμασταν και πριν 46 χρόνια, στάσιμοι, αδιάφοροι, σίγουροι για την αποτυχία μας.

- Στην ίδια εφημερίδα, δεν θα μπορούσα να μην το αναφέρω, υπάρχει και το ακόλουθο σχόλιο: «Στον τομέα της παιδείας, όπως και γενικότερα της τοπικής κοινωνικής πρόνοιας, πολλά χρωστάνε και οι δυο επαρχίες, στο Μητροπολίτη κ. Ειρηναίο, για την χριστιανική του μορφή αλλά προπαντός για το έργο του».
Μια άγια μορφή που δεν σταμάτησε να μας προσφέρει 46 ολάκερα χρόνια, ιδέες, έργα, πάντα ακούραστα, πρωτοπόρα και προπαντός προς όφελος του κοινωνικού συνόλου.

ΤΟ ΠΑΡΑΤΣΟΥΚΛΙ ΜΑΣ

- Χθες πήρα μια παλιά ασπρόμαυρη φωτογραφία και προσπάθησα να αναγνωρίσω τα πρόσωπα που υπήρχαν σε αυτή. Μεγάλη η δυσκολία, πολλά τα χρόνια, άνθρωποι άγνωστοι σε μένα, έτσι αναγκαστικά απευθύνθηκα σε ανθρώπους μεγαλύτερης ηλικίας που έζησαν και γνώριζαν τα πρόσωπα εκείνης της εποχής.
- Να αυτός μου μοιάζει με τον πλακωτό, μου είπε κάποιο γεροντάκι , ο άλλος δεξιά είναι ο σίγουρα ο Γιάννης ο Τόγκος ή καπετάνιος .
Έκανα ένα μορφασμό, αλλά γρήγορα κατάλαβα ότι δεν ήταν τα πραγματικά τους ονόματα αλλά τα παρατσούκλια τους. Οι «παλιοί» τους γνώριζαν έτσι, με τα πρόσθετα …… παρωνύμια τους. Κάτι σαν και τα δικά μας που χρησιμοποιούσαμε και μεις στο σχολείο, στο καφενείο, στο γήπεδο, βέβαια πάντα για ……… πείραγμα.
Ο κοτσυφός, ο σπουργίτης, ο (μ)πάφιλας, ο Ρώσος, ο μπίρμπιλος, ο Ρούκος, ο δράκος, ο φλάσκας, ο αχίλας, η Μυτιληνιά, ο Σαμιώτης, ο Ναύτης, ο κουραμπιές, ο μπουρίκος … και χιλιάδες άλλα είναι από τα χαρακτηριστικά παρατσούκλια που μας κόλλησαν φίλοι, συμμαθητές, δάσκαλοι, αλλά και συγγενείς.
-Ποιος δεν φώναξε ή πείραξε κάποιον φίλο του ή συμμαθητή του, πάντα βέβαια χαριτολογώντας με το παρατσούκλι του. Τις πιο πολλές φορές πειραχτήκαμε, τσατιστήκαμε, ίσως και να στεναχωρηθήκαμε, όμως μας έγινε συνήθεια και στο τέλος φυσικό επακόλουθο του ονόματος μας. Τα περισσότερα τα διακρίνει το χιούμορ και η ευφυΐα, και αυτών που τα δημιούργησαν, αλλά και αυτών που …………αναγκαστικά τα δέχονται.
Έχουν σχηματιστεί από τα γενικά χαρακτηριστικά του προσώπου, την σωματική διάπλαση, τον τρόπο ντυσίματος, το επάγγελμα, τις συνήθειες, το σουλούπι μας, αλλά και από τον τόπο καταγωγής μας.
Στην εποχή της ταχύτητας που ζούμε αλλάζει η φυσιογνωμία μας και αναγκαστικά και αυτά χάνονται, σβήνουν, ξεχνιούνται μες στον χρόνο. Στα χωριά με την τρομερή συνωνυμία σήμερα, πολλοί παραμερίζουν το επίθετο και για πιο καλή και ποιο γρήγορη συνεννόηση συστήνονται «ο Γιώργος του Κωστή ο Μανούσος του Παναγιώτη, η Χαρούλα της Μαρίκας …..πάνε τα παρατσούκλια».
Σήμερα μόνο στους αθλητές κολλάει καλά ένα παρατσούκλι :
Ο άνεμος, ο μάγος, ο πάπιας, ο βιρτουόζος, η σαΐτα, ο ντοπαρισμένος ….κ.α
Το σίγουρο είναι ότι πριν μερικά χρόνια, ακόμα και στην δική μου εποχή το 70΄και το 80΄ ο καθένας μας είχε το παρατσούκλι του, σήμερα χάθηκαν διαγράφηκαν και με το συμπάθιο μόνο η νέα προσφώνηση του «μαλ…κα» μας έμεινε. Πρέπει λοιπόν να σωθούν να ετυμολογηθούν και να καταγραφούν με χαρακτήρα ερευνητικό. Δεν είναι λοιπόν ντροπή να «σέρνουμε» το παρατσούκλι μας, εξάλλου όλοι μας λίγο- πολύ υπερηφανευόμαστε για το καυστικό χιούμορ που διαθέτουμε νεώτεροι αλλά και παλαιότεροι. Φυσικά και να μην ξεχνάμε οτι όλες οι παλιές ιστοριούλες που καθημερινά ακούγονται στα καφενεία, στις παρέες, στις γιορτές μας, για του παλιούς γραφικούς «τύπους» της κισάμου, συνοδεύονται πάντα με παρατσούκλια, έτσι μας είναι σήμερα γνωστοί και τους θυμόμαστε ακόμα.

ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΜΕ ΝΟΗΜΑ

«Τα παραμύθια κρύβουν πάντα την αλήθεια και δείχνουν τις αξίες, αρκεί να ψάξεις να τις βρεις.» Γράφει στον πρόλογο του ο Χάνς Κρ. Άντερσεν .
Έψαξα και γω και ως εκ θαύματος, βρήκα τρεις μικρές παραμυθοιστοριούλες. Τρανά παραδείγματα για τις αξίες που σήμερα δίνονται πλουσιοπάροχα σε ανθρώπους που καλλικατζαρίστικα σκαρφαλώνουν σε θέσεις και αξιώματα και ουδόλως διαφέρουν από τα ηθικά διδάγματα των παραμυθιών μας.
Απολαύστε λοιπόν.

Ι. Η ΚΟΡΥΦΗ ΕΙΝΑΙ ΔΥΣΚΟΛΗ ΠΟΛΥ ΔΥΣΚΟΛΗ !!!!
ΤΟ ΓΕΡΑΚΙ ΚΑΙ Ο ΛΑΓΟΣ
Μια φορά αλλά όχι πολύ παλιά ένα γεράκι καθόταν σε ένα δέντρο και λιαζόταν όλη την μέρα. Ένας μικρός λαγός που είδε το γεράκι να κάθεται αραχτό στο κλαδί, το ρώτησε με απορία : «Μπορώ κι εγώ να κάθομαι σαν κι εσένα και να μην κάνω τίποτα όλη μέρα;»
Το γεράκι απάντησε: «Μα φυσικά! Γιατί όχι;»
Έτσι, ο λαγός άπλωσε την κορμάρα του κάτω από το δέντρο και άραξε κι αυτός. Έξαφνα φάνηκε μια αλεπού, βλέπει αραχτό τον λαγό και τον τρώει!
Ηθικό δίδαγμα:
Αν θες να κάθεσαι και να μην κάνεις τίποτα, πρέπει να έχεις φτάσει ήδη πολύ ψηλά!

ΙΙ. ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙΣ ΟΜΩΣ ΝΑ ΦΤΑΣΕΙΣ ΨΗΛΑ !!!!
Η ΓΑΛΟΠΟΥΛΑ ΚΑΙ ΤΑ ΣΚΑΤΑ ΤΟΥ ΤΑΥΡΟΥ
Μια άλλη φορά πριν λίγο καιρό μια γαλοπούλα μίλαγε μ’ έναν ταύρο. «Θα μου άρεσε να σκαρφαλώσω στο δέντρο εδώ δίπλα», είπε η γαλοπούλα, «αλλά δεν έχω τη δύναμη. Χρειάζομαι ενέργεια!
«Γιατί δεν τρως τις κοπριές μου;» Απάντησε ο ταύρος. «Είναι γεμάτες θρεπτικά συστατικά!
Η γαλοπούλα έφαγε μια ικανή ποσότητα από τις κοπριές του ταύρου. Όντως της έδωσαν αρκετή δύναμη για να φτάσει στα πρώτα κλαδιά του δέντρου. Τη δεύτερη μέρα, αφού έφαγε κι άλλες κοπριές έφτασε στα δεύτερα κλαδιά. Την τρίτη μέρα, αφού κόντεψε να σκάσει από τις κοπριές του ταύρου, έφτασε περήφανη στην κορυφή του δέντρου. Τότε την πήρε χαμπάρι ένας κυνηγός, που πέρναγε από κάτω και χωρίς να το καλοσκεφτεί της έριξε μία με το δίκαννο και της άλλαξε τα φώτα.
Ηθικό δίδαγμα:
Με τα σκατά δε φτάνεις στην κορυφή. Ακόμα όμως κι αν φτάσεις, σύντομα θα ξαναβρεθείς κάτω.

ΙΙΙ. ΜΑΘΕ ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΕΧΘΡΟΣ ΣΟΥ ;
ΤΟ ΑΜΥΑΛΟ ΣΠΟΥΡΓΙΤΑΚΙ
Κάποτε ένα σπουργίτι, ζηλεύοντας τα χελιδόνια, αποφασίζει να αποδημήσει κι αυτό. Μετά από λίγο όμως, μην αντέχοντας το τσουχτερό κρύο, πέφτει κάτω παγωμένο. Εκείνη την ώρα περνάει μια αγελάδα και χέζει επάνω του. Παρά το αηδιαστικό συναίσθημα, η ζέστη από τα τέτοια της αγελάδας κάνει το σπουργιτάκι να συνέλθει. Από τη χαρά του που τη γλίτωσε αρχίζει το τραγούδι.
Λίγο πιο πέρα καθόταν μια γάτα, που ακούγοντας το τραγούδι του, τρέχει, το πιάνει, το καθαρίζει και το τρώει.
Ηθικό δίδαγμα:
Αυτός που σε βάζει στα σκατά, δεν είναι αναγκαστικά εχθρός σου.
Αυτός που σε βγάζει από τα σκατά, δεν είναι αναγκαστικά φίλος σου.
και:
Όταν είσαι χαρούμενος, καλύτερα να κρατάς το στόμα σου κλειστό
Και μετά μου λέτε πως όλα αυτά τα παραμυθάκια δεν είναι βγαλμένα από την σημερινή πραγματικότητα. Α΄ ρε άτιμη κενωνία.

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΑΣ

ΑΥΤΟΣ Ο ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ !!!

«Δεν πίστευα ποτέ ιδιαιτέρως στη δύναμη της ελληνικής δημοσιογραφίας. Μικρά είναι τα μεγέθη στην Ελλάδα, σε όλους τους τομείς. Καλά κείμενα πάντα υπήρχαν: ο Ραφαηλίδης στο παλιό ημερήσιο «Βήμα», ο Σταματίου στα «Νέα», η Σούλα Αλεξανδροπούλου στην «Ελευθεροτυπία», ο Βότσης στην ακραία του εποχή, ο Καρκαγιάννης πριν γίνει διευθυντής - αρκετοί άλλοι. Ποτέ όμως δεν είχες την αίσθηση ότι οι δημοσιογράφοι, ως σύνολο, διαμορφώνουν επ' αγαθώ την Ελλάδα. Γιατί κανένας τους δεν ήταν πραγματικά ατρόμητος, απόλυτα ανεξάρτητος (να το πω και παλιομοδίτικα: απόλυτα απροσκύνητος) μέχρι τα στερνά της ζωής του -και ως γνωστόν, τα στερνά τιμούν τα πρώτα».
Αυτά και άλλα πολλά έχει γράψει ο Στάθης Τσαγκαρουσιάνος σ΄ένα πολύ ενδιαφέρον κείμενο στην «Ε» με τίτλο «Το τέλος της ελληνικής δημοσιογραφίας».
..................................................
Πολλοί που το διάβασαν κούνησαν συγκαταβατικά την κεφαλή τους και όσοι δεν το διάβασαν μη μου πείτε ότι δεν βιώνουμε καθημερινά όλα αυτά τα κομπλεξικά δημοσιογραφικά τερτίπια που μας σερβίρουν τηλεόραση και τύπος ;
Φερέφωνα, λαλίστατα παπαγαλάκια, δεξιά και αριστερά, έχουν βαλθεί να μας αποτρελάνουν, μας κάνουν το άσπρο–μαύρο, την μέρα-νύχτα, μας χαχολίζουν με το έτσι θέλω και το πιο αστείο είναι ότι το καταφέρνουν χωρίς να συναντούν την παραμικρή αντίσταση!
Κομπλεξικοί νέο-δημοσιογράφοι μας μιλάνε για την θεία μου, την Κατίνα, που στα 60 της αποφάσισε να γίνει τηλε-σταρ και πέρασε με επιτυχία από τα πρώτα στημένα ερωτοδικία των μεσημεριανών εκπομπών. Πλήρη εκμετάλλευση του ανθρώπινου πόνου και της δυστυχίας.
Κακές εφημερίδες που με αθέμιτο τρόπο αυξάνουν την πώλησης των φύλλων τους και αγοράζονται κατά χιλιάδες μόνο και μόνο επειδή έχουν καμιά δεκαριά γκουσκουνικά τσοντόβια CD.
Κάκιστοι καλοπληρωμένοι μεγάλο-δημοσιογράφοι που τα κείμενά τους δεν τα διαβάζει κανείς ή αν τα διαβάσει κάποιος αντιλαμβάνεται αμέσως ...... γιατί γράφτηκαν .
.........................................
Και συνεχίζει ο Στάθης Τσαγκαρουσιάνος.........
«Οι μεγάλοι εκδοτικοί οργανισμοί είναι πια εταιρείες, με κόρπορεϊτ αντανακλαστικά -δρουν γρήγορα, με αποκλειστικό γνώμονα το κέρδος. Αλλά και οι δημοσιογράφοι έχουν φροντίσει να απαξιωθούν μόνοι τους, από πριν: ιδίως οι μεγαλοδημοσιογράφοι, που δρουν σαν μονοπρόσωπες ΕΠΕ, κυνηγούν χύδην κάθε συμφερότερη μετεγγραφή σαν αμοράλ σκυλάκια, δίχως καμιά κοινωνική ή πολιτική πίστη, σταθερότητα ή αρχές (εδώ καγχάζουν): ένας εσμός από δήθεν ανταγωνιστές που αλληλογλείφονται σε ένα όργιο ψευδωνυμίας και κέρδους, μέχρι που χάνει η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα. Έτσι έστρωσε η ελληνική δημοσιογραφία κι έτσι κοιμάται».
...........................................
Σήμερα υπάρχουν πολλοί νέοι που θέλουν να ασχοληθούν με την δημοσιογραφία, τους ελκύει το επάγγελμα, το λέει η καρδιά τους, το έχουν στο αίμα τους, αλλά χάνονται γιατί δεν έχουν τα πρότυπα ( πλην ολίγων εξαιρέσεων) που θα τους οδηγήσουν να κάνουν σωστά αυτό που πραγματικά θέλουν.
Το να βγάλει κανείς μια σχολή δημοσιογραφίας σήμερα δεν σημαίνει ότι είναι και δημοσιογράφος. Ο καλός δημοσιογράφος γεννιέται, έχει το μεράκι μέσα του, δεν κατασκευάζεται όπως συμβαίνει την σήμερον.
Σήμερα τα πράγματα άλλαξαν, ο δημοσιογράφος δικάζει, καταδικάζει, καλύπτει τα συμφέροντα, προκαλεί φανατισμό, κυκλοφορεί αναξιόπιστες πληροφορίες, συγχέει την είδηση με το σχόλιο, εισβάλλει παντού και ανεξέλεγκτα σκανδαλολογεί. Φυσικά άμα χρειαστεί πετά ελικόπτερο, οδηγεί καράβι, κάνει τον πρωθυπουργό, τον υπουργό, τον παπά, τον αθώο, τον σωτήρα, τον ειδικό, τον ...θεό.
Και κλείνω φυσικά με Στάθη Τσαγκαρουσιάνο .......
....... «το σύστημα, έτσι όπως το ξέραμε μέχρι σήμερα, υπερφορτώθηκε και κάηκε. Ως μπίζνα λειτουργεί -όμως αυτό δεν είναι δημοσιογραφία».

ΚΙΣΑΜΟΣ ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΑ

Η ΚΙΣΑΜΟΣ ΚΑΙ ΤΑ 12 ΑΡΧΟΝΤΟΠΟΥΛΑ

Ο Τριβάν στα περίφημα χρονικά του στις σελ. 6-7 μας δίνει μια ευχάριστη ιστορία για τα 12 αρχοντόπουλα, που την συνδυάζει μάλιστα για ετυμολογήσει και πως προήλθε η ονομασία της Κισάμου:
…Ο αυτοκράτορας Αλέξιος Κομνηνός έστειλε το 1182 μ.Χ τον υιό του Ισαάκιο με δώδεκα αρχοντόπουλα και άλλους αποίκους στην Κρήτη για να καταλάβουν τους επαναστάτες (η ιστορία αναφέρει ότι την περίοδο αυτή έγινε μια επανάσταση από τον δούκα Καρύκη που σκοτώθηκε μάλιστα στην στάση που προετοίμαζε). Ο στόλος αποτελούνταν από 101 γαλέρες και προσορμίστηκε στο λιμάνι του Μαύρου Μώλους. Αφού αποβιβάστηκαν και ξεφόρτωσαν όλα τα πολεμοφόδια, ο Ισαάκιος διέταξε να κάψουν τα πλοία εκτός από μια γαλέρα που έστειλε πίσω στην Πόλη, η οποία και θα μετέφερε την είδηση στον πατέρα του ότι έφτασαν σώοι στην Κρήτη με το συνθηματικό : εγγίξαμε= φτάσαμε. Από τότε η περιοχή, λένε, ονομάστηκε Κίσαμος.
Η αλήθεια βέβαια σχετικά με το όνομα είναι μακριά και μάλλον πρόκειται για μια ακόμα ιστοριούλα. Το όνομα της Κισάμου είναι σίγουρα προελληνικό και δύσκολο να ετυμολογηθεί ως και σήμερα.
Όμως τα 12 αρχοντόπουλα ίσως να αποβιβάστηκαν στην Κίσαμο, οι περισσότεροι ιστορικοί που ασχολήθηκαν με το θέμα αυτό μιλούν και γράφουν για μια καθαρά εγκατάσταση αποίκων (ποιος άλλωστε ο λόγος να κάψουν τα πλοία τους ;) με σκοπό να αποτελέσουν ισχυρό έρεισμα αυτοκρατορικής εξουσίας (Βυζαντινής) στο νησί, και αυτό μάλλον είναι και το σωστό.
Τα αρχοντόπουλα λοιπόν που ήλθαν στο παλιό λιμάνι μας είχαν τα ακόλουθα επώνυμα :
Φωκάς, Σκορδίλης, Γαβαλάς, Καλαφάτης, Αρκολέος, Χορτάτζης, Μουσούρος, Βαρούχας, Μελισσηνός, Λίτινας, Αργυρόπουλος, και Βλαστός. Πολλά από τα επώνυμα επιβιώνουν ακόμα και σήμερα αυτούσια ή με μικρές παραλλαγές, σε όλη την Κρήτη ακόμα και στην Κίσαμο. Βαρουχάκης-Καλαφατάκης-Μελισσιανός-Λιτινάκης-Βλαστάκης, Σκορδιλάκης κ.α.π
Όλους αυτούς που η ιστορία τους ονομάζει «δυνατούς» αγωνίστηκαν μετά την εγκατάσταση τους εναντίον των Βενετών για να κατοχυρώσουν τα προνόμια τους και να διατηρήσουν τους τίτλους ευγενείας τους επικαλούμενοι την καταγωγή τους, υπογράφοντας μάλιστα σε πολλά επίσημα έγγραφα, σαν παλιές βυζαντινές κρητικές οικογένειες.
Βέβαια κανείς δεν μπορεί με σιγουριά να στηρίξει όλη την ιστορία αυτή και αν πρόκειται για μια πραγματικότητα ή είναι ένας ακόμη μεσαιωνικός θρύλος, το σίγουρο όμως είναι ότι σε αρκετές από αυτές τις οικογένειες επί βασιλείας του Κομνηνού Α΄ τους παραχωρήθηκαν τεράστιες εκτάσεις στην Κρήτη για τις μεγάλες στρατιωτικές και πολιτικές υπηρεσίες τους.

ΟΙ ΑΓΝΩΣΤΟΙ ΝΟΜΟΙ

- Έψαξα τις τελευταίες μέρες να βρω τρανταχτές δηλώσεις πολιτικών που να αποδείχτηκαν «φούμαρα». Κάτι που κάποιος είπε και μετά το πήρε πίσω. Κάτι που κάποιος πρέσβευε κάποτε και τώρα το γύρισε τούμπα. Γέμισα τριάντα τρεις σελίδες τέτοιων υποσχέσεων. Απογοητεύτηκα. Ήθελα να βγάλω κάτι καλό, όχι επειδή το χρειαζόμουν, ούτε για να εκτονωθώ αλλά για να δω αν υπάρχουν ακόμα ντόμπροι άνθρωποι. Μπας και καταφέρω να βρω μέσα σε αυτό το υποσχολόγιο μια δήλωση, μια υπόσχεση, που να έχει και λίγη τσίπα.
Μπας και βρω δηλαδή την εξαίρεση του πρώτου νόμου του Μέρφι.
«Αν αφήσεις τα πράγματα στην τύχη τους, έχουν την τάση να πηγαίνουν απ’ το κακό στο χειρότερο».Που τέτοια τύχη !! Εμείς αφήνουμε τα πράγματα μας, τα βασικά μας, στα χέρια άλλων, πιστεύουμε στις ρηχές υποσχέσεις, αδιαφορούμε για τα βασικά μας, οπότε αναπόφευκτα πάμε από το κακό στο χειρότερο.
******
Από όλο αυτό το σκουπιδαριό των δηλώσεων που βρήκα, με τις επώνυμες δηλώσεις- υποσχέσεις, που είναι φυσικά αδύνατον να γραφτούν σε αυτές τις λίγες αράδες, κάποιες είναι τόσο κτυπητές που αμέσως καταλαβαίνεις πόση αλήθεια έχει το ανεπανάληπτο «πολιτική= ψευτιά».
Όλοι γνωρίζουμε ότι η πολιτική είναι διπλωματία, ευελιξία, προσαρμοστικότητα και ρητορεία. Άλλο όμως διπλωματία και άλλο ψέμα. Άλλο ευελιξία και άλλο απάτη. Άλλο προσαρμοστικότητα και άλλο ξερό συμφέρον. Άλλο ρητορεία και άλλο δημαγωγία. Πως λοιπόν να μην νοιώθεις απογοητευμένος, πώς να μην σιχαθείς όλα αυτά τα κομματικά τερτίπια που μας περιβάλουν. Δυστυχώς η αλήθεια είναι ότι μας παραμυθιάζουν .
Εδώ κολλάει ο άλλος νόμος του Μέρφι.
«Αφού τα πράγματα έχουν πάει ήδη από το κακό στο χειρότερο, ο κύκλος αυτός θα επαναλαμβάνεται συνεχώς».
Πασίγνωστο σε μας αφού έχουμε νοιώσει αλλά και νοιώθουμε την κακή επανάληψη, χρόνια τώρα.
******
Βέβαια από την άλλη, εμείς επιμένουμε να ψάχνουμε ακόμα για τους ανθρώπους- πολιτικούς, είμαστε βλέπετε ή πολύ ευκολόπιστοι ή ακόμα στην πολύ εξάρτηση, αλλιώς δεν εξηγείτε όλη αυτή η εμμονή και επιμονή μας στην επανάληψη; Εδώ ισχύει ένας άλλος άγνωστος νόμος, του Τούσμαν
«Τίποτα δεν είναι τόσο αναπόφευκτο, όσο ένα λάθος που πρόκειται να γίνει».Στην περίπτωση μας υπάρχει φυσικά το αναπόφευκτο, δηλαδή, ήδη γνωρίζουμε τι μας περιμένει, υπάρχει και το λάθος, αυτό που θα κάνουμε έτσι και αλλιώς.
*******
Αντί για να βάλουμε λοιπόν μυαλό, εκεί εμείς, ξερόλες, στρατιώτες της κομματικής γραμμής, υπηρέτες του αδηφάγου κόμματος. Βέβαια όξω – όξω το παίζουμε και λίγο ανεξάρτητοι (για τα θεαθήναι). Εδώ ισχύει ο νόμος του Χιλλ.
«Οι άνθρωποι ορισμένες φορές σκοντάφτουν πάνω στην αλήθεια, αλλά μετά σηκώνονται και συνεχίζουν το δρόμο τους».
******
Όμως είμαι σίγουρος ότι δειλά-δειλά μέσα σας αρχίζετε να μην πιστεύετε πια στην λογική ενός «κόμματος». Τους έχετε ψιλο-καταλάβει, τους ψιλοχαμπαριάσατε, τους βαρεθήκατε, αλλά να είσαστε σίγουροι ότι και αυτοί έχουν πια καταλάβει ότι τους μάθατε, και εδώ χρειάζεται προσοχή, γιατί θα κάνουν τα αδύνατα δυνατά να μας ξανατουμπάρουν. Εδώ ισχύει ο νόμος του Jacobs:
«Το λανθάνειν είναι ανθρώπινο. Το να τα φορτώνεις όμως σε κάποιο τρίτο είναι ακόμα πιο ανθρώπινο».
Συμπέρασμα :
Χαμογελάστε... Ούτως ή άλλως το αύριο θα είναι χειρότερο. Αν αισθάνεστε καλά σήμερα, μην ανησυχείτε... σίγουρα κάποια στιγμή θα σας περάσει.

ΒΟΗΘΕΙΑ Ο ΝΩΜΑΤΑΡΧΗΣ

«Ποτέ μην πιστεύεις ότι ακούς, μπορείς όμως κάλλιστα να το μεταδώσεις.»

- Πολλές φορές έχω πει ότι η ζωή δεν είναι μόνο τα προβλήματα και οι δυστυχίες που αντιμετωπίζουμε στον καθημερινό αγώνα της επιβίωσης, αλλά υπάρχει και η χιουμοριστική πλευρά του κάθε πράγματος, που απαλύνει για λίγο την ψυχή μας, την σκέψη μας. Αυτή λοιπόν την πλευρά, την χιουμοριστική, θα δούμε με ένα ανεπανάληπτο ιστορικό ντοκουμέντο. Ένας καλός φίλος μου έδωσε μια φωτοτυπία μιας εγκυκλίου διαταγής γραμμένη το 1883 στην Δημητσάνα, ( ιστορικό χωριό της Αρκαδίας με καθοριστικό ρόλο στην επανάσταση του 1821 λόγω των πολλών μπαρουτόμυλων της) παραμονή της εορτής του Αγ. Νικολάου. Ο τότε διοικητής Λαγουδάκης Εμμ. Υπερνοματάρχης (μοιάζει για Κρητικός) προετοιμάζει με εγκύκλιο την καθαριότητα της πόλης, αλλά καθορίζει και την συμπεριφορά των κατοίκων της- και όχι μόνο- όσο θα διαρκέσει ο εορτασμός του Αγίου. Τα άρθρα που περιλαμβάνει η εγκύκλιος είναι 13, τα περισσότερα όχι μόνο είναι αδύνατον να εφαρμοστούν, αλλά και αδύνατον να υπάρχει «υγιείς» νους που να μπορεί απλά να τα σκεφτεί. Αστυνομία-αστυνομεύω- νόμος και ο νοματάρχης, λέξεις που έπαιξαν και παίζουν πρωτεύοντα ρόλο στην ζωή μας. Πάμε λοιπόν να δούμε την εγκύκλιο, διατηρώντας την ανορθογραφία του κειμένου.

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΔΙΑΤΑΓΗ –ΕΝΤΟΛΕΣ ΕΝΟΜΑΤΑΡΧΟΥ
Εν όψει της εορτής του Αγ. ΝικολάουΠρος απάσας τας Αρχάς του Κράτους, Νομάρχας και Δημάρχας της υπ΄εμέ Αστυνομικής Περιφέρειας της πόλεως Δημητσάνας.
1ον. Παρακαλούνται πάντες και πάσαι όπως μεθαύριο Πέμπτην επτά Δεκεμβρίου 1883 κατά την πανυγηρικήν εορτήν του Αγίου Νικολάου και επι τη εσχάτη ευκαιρία της συγκεντρώσεως των ξένων οι κάτοικοι της δικαιοδοσίας μου εκτελέσωσι γενικήν καθαριότητα των δρόμων της εγχωρίου ταύτης πόλεως.
2ον. Να ενώσωσι δια στερεών αλύσεων τους κύνας και τους σκύλους και άπαντα τα κακοποιά στοιχεία τα δυνάμενα να προσβάλωσι την εγχώρια αιδώ.
3ον. Να θέσωσι φύμοτρα ανα τα στόματα των φωνασκούντων εμψύχων ζώων και κτηνών, διαφόρων καταγωγών, γένους και φύσεως ή και ανθρωπογυναικών, ακαταλήλων συμπεριφοράς εις τους ξένους κατά τη υπερτελούμενην ενταύθα πανήγυριν.
4ον. Να εμποδιστούν βία το γκάρισμα των όνων και των μουλαριών, το χλιμίντρισμα των ίππων και των γαλών δηλαδή των κατσουλιών.
5ον. Θα τους πεθάνω δι’ άρθρων. Τι νομίζουν πως είναι οι αυγοπώλαι, καπνοπώλαι, λαχανοπώλαι μη εξαιρουμένων και των γνωστών εν γένει εμπορευομένων. Να τηρήσουν άκραν κάθαρσιν, καλήν ζύγησην, αρίστην ποιότητα και να σκευάζουν δικαιοστάσιον των ζυγαριών, των σταθμών των, και των μέτρων των, προς τα συμφέροντα της υπηρεσίας.
6ον. Απαγορεύεται το πλύσιμο εν τη θαλάσση. Επίσης η είσοδος αμφοτέρων των γενών και ουδετέρων εις θερμούς λουτήρας καθ’ όλην την διάρκεια της εορτής. Ωσαύτως η διανυκτεύρεσις και μετάβασις προς ρεμβασμόν εις τους πρόποδας της θαλάσσης και παρά τας θαλάσσας αμφοτέρων των γενών προς αποφυγήν ακουσίου απαγωγής μεταξύ των.
7ον. Όσοι παρ’ εμού οφθώσιν και των οργάνων μου εργολαβούντες άρρενες μετα θήλεων θέλουσι ραβδιστή ανελιπώς εν τω κρατητηρίω.
8ον. Απαγορεύεται η διέλευσις ανθρώπων επί κτηνών, προς αποφυγήν κατακρατήσεως παίδων ως και από ελεύνοντος πόδας των κτήνων και ως λόγου χάριν είδον ο υποφαινόμενος άρρενα σπεύδοντα ψιτ-ψιτ-ψιτ όπισθεν θηλέου τινός ούτινος οι πόδες ηστόχησαν και καταπάτησαν την εσθήτα του ποδός ταύτης και ας είναι άλλην ημερών θα εξετάσω και δια το σπουδαίον τούτο ζήτημα.
9ον. Το κλείσιμο των καταστημάτων κανονίζω πλην των λεσχών την δύσιν του ηλίου και των οινοπωλείων την 11ην της νυκτός των δε θεαμάτων την 12ην μερονύχτιον πλην του δημοσίου θεάματος της καραγκιοζαρίας την πρωίαν περί το λυκαυγές άμα τη εμφανίσει του ηλίου εις την γην αβοηθήτων κοινοτήτων .Και αυτό διότι θα παρίσταται ο υποφαινόμενος εν μεγάλη στολή και παρασημοφορία.
10ον. Απαγορεύεται ενώπιον ξένων η μαγγουροφορία, ο πυροβολισμός, το απότομον βήξιμον, η εκκαθάρισις της ρινός, εν απομεμακρυσμένη συνοικία και περί λύχνον αφάς όπως λέγανε οι παπούδες μας.
11ον. Απαγορεύεται το συνομιλείν εντός λουτήρος με άτομα εις άλλους λουτήρας ως και το τάραγμα του ύδατος δι αερίων αφεδωνοκρουστών.
12ον. Απαγορεύεται κατά το ουρείν το παίξιμο του κρέατος .
13ον. Η εκτέλεσις της παρούσης ανατίθεται εις τα υπ’ εμέ όργανα.

Εν Δημητσάνα τη 3-12-1883
Ο Αστυνομικός διοικητής
Γ. ΛΑΓΟΥΔΑΚΗΣ

- Θα μπορούσε να είναι ένα καλό ευθυμογράφημα του Τσιφόρου ή μια καλή ελληνική κινηματογραφική παρωδία με τον αξέχαστο Χατζηχρήστο. Όμως και ο πρωταγωνιστής μας είναι αληθινός όπως και η εγκύκλιος του και εν λόγω υπερονοματάρχης αμ τι άλλο μας κάνει να γελάμε πολύ. Αξιοσημείωτο ότι στην Δημητσάνα του 1883 γιόρταζαν τον Αγ. Νικόλα στις 7α του Δεκέμβρη. Αποτελεί ιστορικό κειμήλιο και φυλάσσετε στην βιβλιοθήκη της ελληνικής παροικίας του Καναδά.

Υ.Σ Ο κάθε παραλληλισμός με την σημερινή αστυνόμευση θα ήταν ανεπιτυχής, όμως αν προσέξουμε λίγο θα δούμε ότι και η σύγχρονη πόλη μας δεν διαφέρει και πολύ από την ταλαίπωρη Δημητσάνα του 1883 όπως στα άρθρα 1, 5, 9, 10, και φυσικά το 12 , μετά συνχωρήσεως. Τελικά μήπως μας χρειάζεται ένας νέος νωματάρχης Λαγουδάκης ;

ΚΙΣΑΜΙΤΙΚΟΣ ΜΑΖΟΧΙΣΜΟΣ

ΧΤΥΠΑ ΜΕ ....... ΑΝΤΕΧΩ !!!!!

Επειδή ζούμε σε ένα κόσμο γεμάτο αντιθέσεις και αποκλίσεις, θεωρώ χρήσιμο να χρησιμοποιήσω μια σεξουαλική απόκλιση για τίτλο του σημερινού μου άρθρου. Σεξουαλική απόκλιση είναι ο όρος που ορίζει την σεξουαλική συμπεριφορά κάθε ατόμου, πέρα από κάθε γνωστή πραγματικότητα . Μια από αυτές λοιπόν τις αποκλίσεις είναι και ο μαζοχισμός "χτύπα με αφέντη, ήμουνα κακός".
Χωρίς αμφιβολία οι μαζοχιστικές τάσεις που έχουμε σαν λαός και σαν άνθρωποι πολλές φορές μας δημιούργησαν, αλλά και μας δημιουργούν καταστάσεις μη αναστρέψιμες και πολύ επώδυνες όχι μόνο σε προσωπικό αλλά και σε τοπικό επίπεδο.
Αν τρέξουμε λίγο πίσω στην Ιστορία της περιοχής και αναλογισθούμε τις τόσες οικονομικές ή πολιτιστικές προσωπικότητες που έδειξαν ενδιαφέρον για την περιοχή μας και απογοητεύτηκαν, θα καταλάβουμε πάραυτα -όπως θα έλεγε και ο σοφός ΣΑΝΤ του Καστελλιού -τις καταστρεπτικές όσο και μαζοχιστικές ικανότητες που διαθέτομαι .
Φυτράκης- Θεοχαράκης- Παπαδόπουλος -Αννουσάκη- Βαρδινογιάννης κάθε ένας από αυτούς σε διαφορετική στιγμή έδειξε το ενδιαφέρον του για την Κίσαμο και δυστυχώς απογοητεύτηκε πάραυτα- όπως θα καταλάβαινε και ο κάθε μη σοφός ντόπιος ΣΑΝΤ.
Ο κάθε επενδυτής -δωρητής έτσι τους ονομάζω, γιατί κάθε ένας τους επενδύει και δωρίζει τέχνη- γνώση- ικανότητα -χρήμα μες στην μικρόχρονη δημοτική –κοινωνική- πολιτιστική πορεία της πόλης και της επαρχίας μας κυνηγήθηκε –κτυπήθηκε –δυσφημήθηκε –απογοητεύτηκε και τελικά εκδιώχθηκε. Αφήνοντας όλους εμάς να διερωτόμαστε ;
- Τι στο διάολο φταίει : το κλίμα ή εγωμαζοχιστική μας ιδιοσυγκρασία .
Αν οι σημερινές πολιτιστικές εκδηλώσεις έχουν μια κάποια επιτυχία, αν οι έως και σήμερα δωρητές πρόσφεραν- και κανείς δεν λέει το αντίθετο- πόσο θα ήταν η επιτυχία αν η ισχυρογνωμοσύνη ή τα εγωιστικά μας σύνδρομα ήταν σε μικρότερη κλίμακα;
Φυτράκης. Ο άγνωστος ΔΩΡΗΤΗΣ λίγοι το γνωρίζουν.
Θεοχαράκης. Ας είναι καλά με το αθλητικό του κέντρο.
Παπαδόπουλος Λευτέρης. Βράδυ έφυγε αν και μπορούσε και ήθελε να προσφέρει στον πολιτιστικό τομέα .
Αννουσάκη. Η δικιά μας δημοσιογράφος που μαζί με την αδελφή της Μαρία ήθελαν -να μας τιμήσουν- φτιάχνοντας το σπίτι της Κρητικιάς γυναίκας, απέτυχαν γιατί «τράκαραν» σε ανεγκέφαλους.
Βαρδινογιάννης. Ο πλούσιος Κρητικός που επένδυσε στην Κίσαμο και αυτός απογοητεύτηκε-μηνύθηκε- μόνο και μόνο επειδή σκέφτηκε να επενδύσει στην περιοχή μας, λες και θα τον ταΐζομαι .
Κύριοι καλό το λίρι- λίρι, καλή και η κάθε εμπορικοποιημένη πανήγυρις, καλή και η κάθε τιμητική βράβευση σε ζωντανούς και αποθαμένους, όμως τα μακροπρόθεσμα και σίγουρα κεφάλαια της ανάδειξης της περιοχής από γνώστες και πετυχημένους οικονομικοπολιτιστικούς ανθρώπους χρειάζονται περισσότερο προσοχή και προπαντός ιδιαίτερη τέχνη στον τομέα της μεταχειρίσεις. Άλλος θα προσφέρει την γνώση, άλλος την ικανότητα του και άλλος την οικονομική στήριξη, που τόσο η περιοχή μας έχει ανάγκη.
Λίγο λοιπόν νερό στο κρασάκι σας κύριοι δεν βλάπτει.
Σιγά-σιγά αρχίζω να καταλαβαίνω γιατί είμαστε τόσο καλοί στο μοιρολόι. Σίγουρα αυτό- μαστιγωνόμαστε, κλαίγοντας μετά ομαδικώς για το χάλι μας.

ΑΣΤΥΝΟΜΕΥΣΗ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΕΣ

ΓΚΕΤΟΠΟΙΗΣΗ

Διάβασα το τελευταίο άρθρο των Νέων οριζόντων για τα δυο αστυνομικά τμήματα που θα υπάρχουν σε ολάκερη την επαρχία μας και έπαθα … πλάκα !
25.000 κάτοικοι και σε μια μεγάλη έκταση χωρίς καλό οδικό δίκτυο θα εξυπηρετούνται από τούδε και πέρα με τους 3-5 αστυνομικούς, όσους δηλαδή θα βρίσκονται σε υπηρεσία.
Εύγε κύριε υπουργέ !
- Ούτε νέφτι να τους βάλετε δεν θα προλαβαίνουν το τρακάρισμα στο Ελαφονήσι αν συμπέσει με ένα μια ληστεία η ένα σοβαρό καβγά στον Κάμπο. Εκτός αν οι νέοι αστυνόμοι θα είναι βγαλμένοι από την σχολή του Σουπερμαν και πετούνε.
Πολύ αμφιβάλλω βέβαια ότι θα καλυτερέψουν τα πράγματα, έτσι μάλλον θα ζήσουμε το ανεπανάληπτο όσο και επαναλαμβανόμενο «Είμαι μόνος και δεν μπορώ να φύγω από το αστυνομικό τμήμα» . Ο θεός να βάλει το χέρι του λοιπόν μην έχουμε και τίποτα σοβαρότερα!

Πλησιάζει βέβαια και ο χειμώνας οπότε καταλαβαίνετε τι έχει να γίνει με τα καραβάνια των μαζωχτάδων που προγραμματίζουν να μας επισκεφτούν. Οι καιροί είναι χαλεποί για το κλεινό άστυ και μετά τις διαμαρτυρίες των υψηλόβαθμων βολευτών ότι η Αθήνα γκετοποιείται και το ιστορικό της κέντρο εξαθλιώνεται, μάλλον ας προετοιμαστούμε να δεχτούμε την μεγαλύτερη εσωτερική λαθρομετανάστευση των τελευταίων χρόνων .
Η ανεξέλεγκτη μετανάστευση πυροδοτεί ανεξέλεγκτες κοινωνικές εξεγέρσεις και καταλαβαίνετε ότι αυτό το εκμεταλλεύονται κάτι δήθεν ¨πατριώτες¨ που μας τα έσουραν πέρυσι και μας κατηγόρησαν ανοιχτά για ρατσιστές! Πρέπει λοιπόν από φέτος αν θέλουμε να αποφύγουμε τις ύποπτες κατηγορίες του κάθε φόρουμ να οργανωθούμε και να προετοιμαστούμε κατάλληλα για να δεχτούμε τους «μαζωχτάδες» μας. Δυστυχώς το οικονομικό «σύστημα» στην Ελλάδα είναι αναχρονιστικό, φαύλο, σαθρό και κρατικοδίαιτο. Αφού δεν θέλουν ή δεν μπορούν να εισαγάγουν καινοτομίες, εισάγουν χαμηλότερο εργατικό δυναμικό σε κόστος, οπότε όλοι αυτοί είναι, προσωρινά όσο κρατούν οι ελιές,…… μάννα εξ ουρανού.

Μιας και είναι δύσκολο λοιπόν να φέρουμε τόσους όσους χρειαζόμαστε για να κάνουμε τις δουλειές μας καλό είναι να σκεφτούμε από τώρα πως θα μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε και μεις μια γκετοποίηση που κακά τα ψέματα μας εκθέτει και σαν ανθρώπους αλλά και σαν χώρα.
Δεν μπορούμε να απαγορεύσουμε σε κανένα να μην έλθει, σε κανένα να μην εργαστεί, αλλά τουλάχιστον ας μείνουν ανάμεσα μας, ας συγκατοικήσουμε, σαν άνθρωποι και όχι σαν ζώα όπως τους ζήσαμε τον περασμένο χειμώνα.
Η δημοτική αρχή πρέπει να αρχίσει να καταγράφει τα χαμόσπιτα που για τον άλφα ή βήτα λόγο μένουν έτσι και γίνονται εστίες παραβιάσεων, να ειδοποιήσει τους ιδιοκτήτες τουλάχιστον, άμα δεν το καταφέρει ας τα σφραγίσει προσωρινά.
Σπίτια να νοικιάσουν υπάρχουν πολλά, δουλειές φέτος λόγω βεδέμας πολλές, συσσίτια θα γίνουν, ας προλάβουμε λοιπόν τα χειρότερα που δεν είναι αυτοί ταλαίπωροι και εξαθλιωμένοι όσο μια μερίδα που ψάχνει ευκαιρία να μας πει Ρατσιστές.

Επειδή κάποιοι θα με κατηγορήσουν, λέω ότι όλοι μας έχουμε εθνική συνείδηση, αλλά φοβόμαστε ή ντρεπόμαστε να το πούμε, επειδή κινδυνεύουμε να χαρακτηριστούμε “εθνικιστές” από τους δήθεν……εκσυγχρονιστές, τους γνωστούς, αυτούς που «ψοφούν» για τηλεόραση. Όμως είναι απόλυτο φυσιολογικό ο κάθε ένας μας να αγαπάει την πατρίδα του, το μαθαίνουμε από πολύ μικροί, όσο και όπως γουστάρει.

ΠΕΡΙΒΑΛΟΝ ΚΑΙ ΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ

ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ
ΚΙΣΑΜΟΥ

Η Οικολογική πρωτοβουλία Κισάμου, μια νεοσύστατη κίνηση, άρχισε να κάνει αισθητή την παρουσία της στην Κίσαμο πόλη. Με μια συγκέντρωση και μια πρωτοβουλία κατάφερε να μας αφυπνίσει λίγο και να μας δώσει να καταλάβουμε ότι δυστυχώς τα μεγάλα προβλήματα όπως η προστασία του ανθρώπου και του φυσικού περιβάλλοντος δεν βρίσκουν όχι λύσεις, αλλά ούτε απλή κατανόηση από τα μεγάλα κόμματα.
Είναι αλήθεια ότι σήμερα λειτουργούν εκατοντάδες οικολογικές οργανώσεις και έχουν πεδία δράσης την υγιή ανάπτυξη, την χωροταξία, το περιβάλλον, την ανακύκλωση, τους κινδύνους που μας «σπρώχνουν» χωρίς να το καταλαβαίνουμε οι έξυπνοι και επιτήδειοι, την προστασία και την διασφάλιση. Είναι ακόμα αλήθεια ότι ο κόσμος δεν καταλαβαίνει και πολλά από αυτά, έτσι προσπερνά αμήχανα την κάθε νέα οικολογική κίνηση, γιατί τον κουράζει η παράξενη ονοματολογία, τον παραπλανεί η αυθαίρετη εξήγηση, είναι πολύ δεμένος με το παλιό, έχει ακόμα αμυδρές ελπίδες στον (ανύπαρκτο) λόγο του πολιτικού (χαχαχα).
***************
Άκουσα στο καφενείο και δεν πίστευα στα αυτιά μου τις προάλλες, ότι οι οικολογικές οργανώσεις είναι υποχθόνια κυκλώματα, καπηλευτές του ευρωπαϊκού χρήματος, μπουλούκια προοδευτικών μαλλιάδων, γητευτές φιδιών, διαπλεκόμενοι και ακραίοι πρωτευουσιάνοι που κυνηγούν την ανάδειξη, την προβολή, την οικονόμα.
- Φυσικά δεν είναι έτσι και οι λαλίστατοι πολιτικάντηδες απλά κινδυνολογούν. Από την άλλη δεν είναι και όλοι όσοι το δηλώνουν οικολόγοι, μιας και κακά τα ψέματα το φαινόμενο είναι πολύ της μόδας τελευταία με όλα αυτά τα κακά που μας φόρτωσε και μας φορτώνει ο δικομματισμός, έτσι αναπόφευκτα μερικοί απλά το «παίζουν» οικολόγοι.
***************
Η νέα κίνηση που κάνει δειλά τα πρώτα της βήματα στην Κίσαμο, χρειάζεται κατανόηση, λίγο χρόνο και πολύ υποστήριξη, μόνο έτσι θα μπορέσει να φανεί η προσπάθεια που κάνει μια μερίδα πολιτών για να αναδείξει τα σοβαρά προβλήματα μας αλλά και να μας κάνει να καταλάβουμε ότι οι πραγματικοί "διαχειριστές" και προστάτες της Ελληνικής ζωής και φύσης είμαστε εμείς, οι κάτοικοι του χωριού και της υπαίθρου.
Οι τοπικές οικολογικές - περιβαλλοντικές οργανώσεις ως επί το πλείστον έχουν στόχο να μας ευαισθητοποιήσουν ώστε να αντιδράσουμε στην συνεχή υποβάθμιση της ζωής αλλά και να πολεμήσουμε την καθημερινή καταστροφή που συντελείτε δίπλα μας, ενώ εμείς ως συνήθως αρμενίζουμε. Είναι οργανώσεις μακριά από το αδηφάγο κράτος, μακριά από τις κομματικές γραμμές, μακριά από τα οικονομικά συμφέροντα. Οργανώσεις που οι αποφάσεις των παίρνονται πολύ δημοκρατικά και φυσικά με γνώμονα την προστασία των πολιτών και της φύσης.
Εκεί που ο εθελοντισμός βρίσκεται πάντα στο επίκεντρο, εκεί που όλοι οι πολίτες μπορούν να πουν την γνώμη τους, το πρόβλημα τους και να ακουστούν, εκεί που οι καταγγελίες κατά του φυσικού περιβάλλοντος θα δημοσιοποιούνται στις αρμόδιες αρχές, ώστε αυτές να προβούν στις ανάλογες ενέργειες με βάση τη δικαιοδοσία που τους δίνει ο νόμος.
Αν όλοι κατανοήσουμε ότι δεν είναι υπεύθυνοι μόνο οι πολιτικοί και οι κρατικοδίαιτοι για το χάλι μας, φυσικά έχουν το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης αφού αγνοούν και αδιαφορούν για λύσεις, ούτε βέβαια και οι οικολόγοι θα λύσουν όσα στραβά γίνονται ως δια μαγείας, αλλά να καταλάβουμε ότι οι ευθύνες είναι κοινές και είμαστε όλοι συνυπεύθυνοι και υπόλογοι για τα όσα κάνουμε και κυρίως για τα όσα δεν κάνουμε.
*************
Κάποιοι άνθρωποι που μπορεί να περνούν απαρατήρητοι μες στην καθημερινότητα μας ίσως κρύβουν το θάρρος και την δύναμη για να μας βοηθήσουν στη λήψη σωστών αποφάσεων και όχι απρόσωπων συχνά κακόβουλων αποφάσεων (αποφασίζω και διατάσω) που παίρνονται εύκολα και στο πόδι.
Είναι άνθρωποι της διπλανής πόρτας που αγωνιούν για ένα καλύτερο αύριο και θέλουν αν όλοι γίνουμε μια γροθιά να πιέσουμε δήμο και νομαρχία να αλλάξουν έστω και λίγο την παράλογη πολλές φορές πολιτική τους. Αυτή η κίνηση λοιπόν χρειάζεται την προσοχή μας όχι για να σώσει τον κόσμο αλλά απλά να τον κάνει καλύτερο πιο υποφερτό και για μας αλλά ιδιαίτερα για τα παιδιά μας.
Κάθε αρχή και δύσκολη, αλλά κάλλιστα μπορούμε να ξεκινήσουμε από τα απλά, αυτά που όλοι μας καθημερινά τα σχολιάζουμε, τα κατακρίνουμε αλλά όχι μόνο δεν απαιτούμε να λυθούν αλλά τα χρόνια τα ανεχόμαστε.
Η προστασία των βιότοπων, η αύξηση των χώρων πρασίνου, η δημιουργία πεζόδρομων, η περιβαλλοντική εκπαίδευση των μαθητών και των πολιτών, η κατάργηση και απομάκρυνση των κεραιών τηλεφωνίας, το καθάρισμα των ποταμών είναι μια αρχή και αυτή η οικολογική κίνηση μας θέλει δίπλα της για να μπορέσει να ορθώσει τον λόγο της που τόσο λείπει από την περιοχή μας.

ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ

ΠΟΙΝΗΝ ΕΚΤΙΟΥΝ ;

Σήμερα νοιώθω θυμωμένος, πολύ θυμωμένος και μάλλον θα ξεσπάσω στον εύκολο «σάκο». Θα τα γράψω για να εκτονωθώ αλλά και να «ξελαμπικάρω» με την απαράδεκτη κατάσταση που επικρατεί σε όλους σχεδόν τους δρόμους της πόλης μας.
Κατ’ αρχάς θέλω να σας πω ότι εννέα στους δέκα πολίτες, που για τους γνωστούς ή άγνωστους λόγους επισκέπτονται το Καστέλι την ημέρα, νοιώθουν τεραστία αηδία με το αδιανόητο άναρχο μποτιλιάρισμα που συναντούν σε όλους σχεδόν τους δρόμους.
Μπετονιέρες-φορτηγά –διανομείς – τριαξονικά από το λιμάνι – νταλίκες με κηπευτικά- μηχανάκια –καροτσάκια και κάθε λογής τροχοφόρα προσπαθούν εναγωνίως να μας διαπεράσουν από τον μοναδικό δρόμο μας και μάλιστα με κάθε τρόπο, σωστό ή παράνομο, πρωί και βράδυ.
Τραγικές ως άκρως τραγελαφικές καταστάσεις διαδραματίζονται καθημερινά στην «λεωφόρο μας» όπου τα κορναρίσματα, οι εκνευρισμοί, τα τρακαρίσματα, αλλά και οι ψιλό-παρεξηγήσεις είναι πια σε καθημερινή βάση και αποτελούν μια καλή ατραξιόν για όλους μας.

Δεν ξέρω από ποιο δρόμο κινούνται οι δημοτικοί σύμβουλοι μας, δεν ξέρω αν κινούνται βράδυ ή πρωί, δεν ξέρω ακόμα αν κάνουν τις σύνηθες διαδρομές μες στην πόλη που κάνει ο απλός επισκέπτης μας ή Καστελιανός ;
Δεν ξέρω αν καταλαβαίνουν, αν βλέπουν ή αν αισθάνονται την τραγική κατάσταση που συντηρούν για να μην πω δημιουργούν !!!
Δεν ξέρω ακόμα, αν μπορούν να δώσουν λύσεις σήμερα ή θα παραδοθούν όπως συμβαίνει τελευταία στα περισσότερα προβλήματα μας, σε αυτά που με το πρώτο εμπόδιο σηκώνουμε τα χέρια και με αφοπλιστική «ειλικρίνεια» τα ρίχνουμε στην αφραγκία μας, στην νοοτροπία μας, στην παιδεία μας, και τέλος στην κάθε ανίκανη κυβέρνηση που δεν μας λογαριάζει.
-Εμένα μου μοιάζει σαν να ντρέπονται και γι΄αυτό δεν πολυκυκλοφορούν, ας με συγχωρέσουν, αλλά από ότι φαίνεται δεν ενδιαφέρονται για την πόλη, δεν τους νοιάζει, μάλλον δεν την αγαπούν!
Φυσικά αν θέλουν έχουν καιρό να με κάνουν να φανώ ψεύτης, δεν θα με πείραζε καθόλου, αλλά με την διογκωμένη τραγική κατάσταση σήμερα μοιάζουν σαν να ανέχονται, να συντηρούν και να θέλουν την άσχημη πόλη, μάλλον ούτε αυτό το χατίρι θα μου κάνουν τελικά.
Το ανεπανάληπτο «Ποινή εκτίω» δεν μου περνάει καθόλου από το μυαλό ότι κάποιοι μπορεί να το υιοθετούν.

Δημοτική αστυνομία δεν υπάρχει, αστυνομία ούτε για δείγμα δεν μπορεί πλέον να συμμορφώσει τους παραβάτες και αν ποτέ εμφανιστεί από άλλο αστυνομικό τμήμα κοιτάζει για ζώνες μόνο μες στην πόλη του Καστελλιού.
Κάθε ένας μας κάνει καθημερινά πάνω από πέντε –έξι οδικές παρανομίες, από παρκαρίσματα ως και αντίθετα «πηγαινοέλα» σε μονόδρομους, από κλείσιμο στενών ως και παραβίαση όλων των γνωστών και άγνωστων σημάτων.
Τέτοια αναρχία δεν υπήρχε ούτε θα υπάρχει σε άλλο μέρος του κόσμου.
Ο φόβος της παράβασης, της κλήσης, της πληρωμής, της αφαίρεσης πόντων από το δίπλωμα, της αφαίρεσης της πινακίδας είναι άγνωστες λέξεις και λίγο πολύ η δική μας κατάσταση στο θέμα αυτό θυμίζει «Ζωνιανά».

Επειδή ποτέ μα ποτέ δεν είναι αργά αλλά και επειδή κάποιοι θέλουν να προσφέρουν σε αυτόν τον τόπο, άντε βρε παιδιά να μονοδρομήσετε τους κύριους δρόμους μας ώστε να ξεφρακάρουμε λιγουλάκι από την κατάσταση που εσείς δημιουργήσατε.
Το Καστέλι του 60, του70, του 80 ακόμα και του 90, δεν έχει καμιά σχέση με το πολλά αναπτυσσόμενο και υποσχόμενο Καστέλι του 2008, άρα μάλλον εσείς έχετε και την απόλυτη ευθύνη να δώσετε τις λύσεις που χρειάζονται. Οι άλλοι έκαναν το λάθος να φτιάξουν δρομάκια και μας τα παρουσίασαν για λεωφόρους, κάποιοι άλλοι έκρυψαν καλά την περιφερειακή αρτηρία που θα ξεμπλοκάριζε το Καστέλι στο χρονοντούλαπο και κάποιοι άλλοι μονοδρομούσαν για πλάκα και για ψιλο-χατηράκια τα στενοσόκακα, εσείς ας πάρετε μια γενναία απόφαση που θα μας κάνει πάλι να φανούμε μια καθωσπρέπει πόλη.

Και το τέλος της ιστορίας !
Παίρνει τηλέφωνο ο αντιδήμαρχος στην αστυνομία για να καταγγείλει μια ατασθαλία και ο αστυνόμος του απαντάει με ειλικρίνεια.
- Είμαι μόνος και δεν μπορώ να φύγω από το τμήμα.
Τα λόγια είναι περιττά.

ΓΚΕΜΠΕΛΙΣΜΟΙ

AD HOMINEM
(Προσωπικές επιθέσεις στον συνομιλητή μας)

Το παρακάτω σχόλιο γίνεται μεταξύ σοβαρού και αστείου και είναι μόνο και μόνο για να καταλάβουμε ότι παρ΄ όλο τα (πολιτικά) χρόνια περνούν ανεπιστρεπτί, οι κακές συνήθειες παραμένουν ριζωμένες βαθιά μέσα μας.
- Την δεκαετία του 80΄όλοι μας γνωρίσαμε τα μπλε και πράσινα καφενεία, τότε που κρατώντας αναμάσκαλα την Αυριανή ή την Ακρόπολη, πολλές φορές διαβάζοντας τις και ανάποδα, κάναμε την καθημερινή επίδειξη των πολιτικών μας προτιμήσεων άντε ...πεποιθήσεων. Τότε που οι συζητήσεις γινόταν μεταξύ ομοειδών, ομοιογενών, ομοιοπαθών, ομοήχων, ομοιόχρωμων και όλων των συναφών όμοιο... τότε που οι εντάσεις ήταν φανερές, οι διαφωνίες περισσότερες, τότε που δεν υπήρχαν κανόνες αλλά και πολύ περισσότερο τότε που απουσίαζε παντελώς ο αντίλογος. Τότε που από τον συνωστισμό άκουγες και την άκρως «ρατσιστική» ερώτηση, «μωρέ δικό μας είναι τούτος;». Τότε που άλλαξε .... η Ελλάς!
- Σήμερα βέβαια τα πράγματα φαινομενικά έχουν αλλάξει. Η ταμπέλα του πράσινου ή του μπλε πολύ δε περισσότερο του κόκκινου δεν μετράει όπως τότε, ..... βέβαια ως την στιγμή που θα αρχίσει η πολυπόθητη πολιτική κουβέντα. Ως την στιγμή δηλαδή που όλοι εμείς οι νέο-πολιτικο-αναλυτές θα καταθέσουμε τα όποια επιχειρήματα μας για να υποστηρίξουμε ή να καταδικάσουμε τις νίλες, τις απάτες, τις μπαγαποντιές, τις κουζουλάδες των πολιτικοσυμπαθούντων μας ή μη.
.............................................................
Όταν αρχίζει λοιπόν η πολιτική καφενόβια αντιπαράθεση, όσο νηφάλιοι και να δείχνουν οι ομιλητές να είσαστε σίγουροι ότι δεν θα αργήσει να έλθει η συζήτηση μακριά από τους γνωστούς «κανόνες» (savoir vivre), του έλα να σε κεράσω ή τι χαμπάρια σύντεκνε, και σε κλάσματα δευτερολέπτου να γίνει μια σφοδρή και ελεεινή προσωπική επίθεση προς κάθε συνομιλητή μας, ασχέτως ηλικίας, συγγένειας ή φιλίας.
Κλέφτες οι πολιτικοσυμπαθείς σου, κλέφτης και συ, απατεώνες οι φίλοι των φίλων των συμπαθούντων μας, απατεώνας μέγας και συ.
Και δεν φτάνουν μόνο αυτά, υπάρχει και ο παλιός αλλά σίγουρος τρόπος :
«Άντε μωρέ φερέφωνο των Αμερικάνων» ή «Έπρεπε να είναι ακόμα ανοικτή η Γυάρος και θα σου’ λεγα εγώ αν άνοιγες το στόμα σου». »Δεν κάτεχα εγώ τι ψήφιζε ο παππούς σου ;» « Εγώ ξέρω που και ποιόν έχεις γλείψει» ....και καλό πολιτικό ξημέρωμα.
Έτσι λοιπόν χτυπάμε τα άτομα σήμερα, αντί να μιλάμε και να αναλύουμε τις ιδέες, τις σκέψεις, βρίζουμε. Φυσικά όπως καταλαβαίνεται δεν κερδίζει στην κουβέντα η καλύτερη ιδέα αλλά ο ταλαντούχος υβριστής, ο ποιο καπάτσος λασπολόγος.
Άρα που να βρεις το δίκιο σου όσο δίκιο και αν έχεις, όσο καλά κι αν είναι τα επιχειρήματα σου, αφού πάντα η τελευταία κουβέντα μας θα περιέχει μπόλικη λάσπη και λιγοστά .... επιχειρήματα.
Και μην νομίσετε ότι αυτά συμβαίνουν από την άγνοια μας !!! Μπααα μας τα έμαθαν, μας τα καλοδίδαξαν τηλεόραση και μικροπολιτικάντιδες! Τα μαθήματα ακόμα και σήμερα τα παίρνουμε δωρεάν, από τα τηλεπαράθυρα. Εκεί που οι καθωσπρέπει γραμματιζούμενοι, οι βρισκόμενοι σε διαρκές παραλήρημα, αλληλοσυγκρούονται, αλληλοβρίζονται, αλληλοκατηγορούνται, αλληλοεξοντώνονται για μιας δεκάρας αξιοπρέπεια, εκεί που δεν κρίνονται οι απόψεις, αλλά τα πρόσωπα, τα εκ γενετής ελαττώματα, οι χρόνιες αδυναμίες.
.......................................................
Λασπολογίας το ανάγνωσμα λοιπόν, που είναι μια σύγχρονη μορφή τρομοκρατίας, γιατί φοβίζει τους ανθρώπους, τους κάνει να μην μπορούν να πουν δημόσια την γνώμη τους, να εκφραστούν ελεύθερα. Και όταν δεν υπάρχει ελευθερία σκέψης, λόγου, τότε δεν υπάρχει και δημοκρατία, γιατί σε 5 λεπτά γίνεσαι από φίλος, γνωστός, συνάδελφος, συμμαθητής,..... ο χουντικός, ο αναρχικός, ο δεξιός ή αριστερός πράκτορας, ο ρουφιάνος, ανάλογα δε με το ποιος σε ελεεινολογεί !!!.
Ένα ελεεινό φακέλωμα, μιας σύγχρονης εποχής !

ΘΑΛΑΣΣΟΡΕΖΙΛΕΜΑΤΑ

ΑΝΕΝ-ΟΧΛΗΤΟΙ !! Σε όλους μας είναι γνωστό ότι ηλικιακά το καράβι (τους) Μυρτιδιώτισσα βρίσκεται κοντά στον βιολογικό του «θάνατο» μιας και κλείνει τα ...άντα και βάλε θαλασσινής ζωής, αλλά δεν περίμενα ένα ολόκληρο Δ.Σ να μην τους καίγεται καρφί για το μέλλον της εταιρείας.
«ΑΝΕΝ-όχλητους», σαν να μην τρέχει εντελώς τίποτα τους ξαναφήσαμε να αλωνίζουν και αυτοί μάλιστα βγήκαν και από πάνω !!!!
Έτσι κάτι που ήταν πολύ δικό μας έγινε συν το χρόνο μόνο δικό τους.
Αν κάποιος θέλει να βρει τι έγινε και η μεγάλη ιδέα ναυάγησε, τι έγινε και κάποιοι φωνάζουν για τα λεφτά τους (αυτό ισχύει όθε την Καλαμάτα), τι έγινε που ακόμα και οι ίδιοι οι διοικούντες δεν γνωρίζουν που έχει φτάσει το χρέος, δεν έχουν άλλη λύση από το να φωνάξουν τους καλύτερους ντετέκτιβ του κόσμου και μιλάω για τα τρανταχτά ονόματα της παγκόσμιας αστυνομικής ιστορίας όπως ο Πουαρό, η Αγκάθα Κρίστι, ο αστυνόμος Σαΐνης, ο περίφημος Κλουζό, ώστε να λύσουν το μυστηριώδες σχέδιο που υλοποιήθηκε και εκτελέστηκε με μαεστρία και είχε για πρωταγωνιστές κάμποσους αυλικούς από την πέρα γειτονιά.
Φυσικά επειδή όλοι σας έχετε λίγο αστυνομικό δαιμόνιο μέσα σας, σας παραθέτω μερικά στοιχεία, μήπως κατορθώσετε να βρείτε εσείς πρώτοι τι έφταιξε όλα αυτά τα χρόνια και φτάσαμε στο ........ έγκλημα.
19 Μάρτιος 1998. Πληροφορίες αναφέρουν πως η ΑΝΕΚ πρόσφατα υπέβαλλε αίτηση στο Υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας (ΓΕΑΣ) για την αποδρομολόγηση του επιβατικού - οχηματαγωγού πλοίου "ΚΑΝΤΙΑ". Η αρμόδια επιτροπή (ΓΕΑΣ) απέρριψε τη σχετική αίτηση και απεφάνθη ότι η απόσυρση του πλοίου δεν είναι δυνατή γιατί εξυπηρετεί τη σύνδεση των Κυθήρων με τον Πειραιά και την Κρήτη. Βέβαια στόχος της ΑΝΕΚ είναι η δρομολόγηση ενός άλλου Ο/Γ - Ε/Γ πλοίου για την μόνιμη εξυπηρέτηση της γραμμής με τη δημιουργία της νέας Ναυτιλιακής Εταιρείας ;;;;;; Εφημερίδα ΚΥΘΗΡΑΙΚΗ ΙΔΕΑ
Τελικά ποιανού ήταν η ιδέα βρε παιδιά για να γίνει η ΑΝΕΝ;
*********************
14 Ιουλίου 2000. Συνεχίζεται η διάθεση μετοχών της Ανώνυμης Ναυτιλιακής Εταιρίας Νοτίου Ελλάδος (ΑΝΕΝ Α.Ε.) με δημόσια εγγραφή. Ο Διευθύνων Σύμβουλος της ΑΝΕΝ θεωρεί πως η νέα εταιρία έχει ευνοϊκές προοπτικές, η ΑΝΕΚ θα στηρίξει όσο μπορεί τη νέα εταιρία με την εμπειρία της και τα μέσα που έχει στην διάθεσή της για τουλάχιστον 3 χρόνια και παράλληλα θα συμμετάσχει στο μετοχικό της κεφάλαιο με 20 - 30%. Από την ΑΝΕΝ προγραμματίζεται ν' αγοραστεί έναντι 1,5 δισεκατομμυρίου δρχ. πλοίο ηλικίας έως 10 ετών, που θα κινείται στην γραμμή Κίσσαμος - Αντικύθηρα - Κύθηρα - Γύθειο - Καλαμάτα και ενδεχομένως Πειραιά. Εφημ. ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
Τα τρία χρόνια που έγιναν εννιά και πάμε για δέκα, όσο και η ηλικία του πλοίου που θέλαμε να αγοράσουμε!!!
*******************
29 Ιανουαρίου2001 ολοκληρώνεται η αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου της Ανωνύμου Ναυτιλιακής Εταιρείας Νότου (ΑΝΕΝ), με στόχο τη συγκέντρωση 900 εκατομμυρίων δρχ. . Όπως επισημάνθηκε τα χρήματα της αύξησης θα διατεθούν ως εξής: 1) Περίπου 225 εκατομμύρια δρχ. θα δοθούν για την αποπληρωμή του πλοίου «Μυρτιδιώτισσα» και την προσαρμογή του στις απαιτήσεις Eurosolas. 2) Το υπόλοιπο ποσό των 675 εκατομμυρίων δρχ. βάσει του επενδυτικού σχεδιασμού της εταιρείας, θα αποτελέσει προκαταβολή για την απόκτηση δεύτερου πλοίου, μικρότερης χωρητικότητας, το οποίο θα είναι είτε νεότευκτο είτε μικρής ηλικίας -κάτω των δέκα ετών- για την εκτέλεση τοπικών δρομολογίων, όπως από Γύθειο προς Κύθηρα και Αντικύθηρα. Η αγορά νέου σκάφους κρίνεται αναγκαία, διότι το υπάρχον «Μυρτιδιώτισσα» δεν επαρκεί για την εκτέλεση της γραμμής Κίσσαμος - Αντικύθηρα - Κύθηρα - Γύθειο - Καλαμάτα - Πειραιάς.. Εφημ ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ
Κουβέντες διευθύνων συμβούλου και μάλιστα Κισαμίτη. Κουβέντες του αέρα ; Μήπως θυμάστε και μια μακέτα που κυκλοφόρησε με το νέο καράβι; Λέω μήπως!!!!
*******************
Το καράβι που πήραμε είναι το γνωστό «ΑΝΕΜΟΣ» ηλικίας σήμερα 32 χρονών, τότε 25, καλοτάξιδο έναντι 1.620.000.000 δρχ όταν την ίδια εποχή, απόφασης αριθμ. 5/204/14.11.2000 της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς, πουλήθηκαν δυο καλύτερα και μεγαλύτερα πλοία της ΑΝΕΚ το «ΚΑΝΤΙΑ» και το «ΡΕΘΥΜΝΟ» στην τιμή του 1.300.000.000 δρχ. μαζί ή 2.150.000 ντόλαρς για το καθένα δηλ. 645.000.000 δρχ το έκαστο
Ανακοίνωση ΧΡΗΜ. ΑΞΙΩΝ ΑΘΗΝΩΝ
Καράβι.......άσπρο και παχύ της μάνας του καμάρι!!!
Αχ Μοναχοκάραβο –Μοσχοακριβοπληρωμένο που λένε και οι φίλοι και οι οχτροί μας !!!
*********************
- Και τώρα θα πω μια σκέψη μου σχετικά με την υπόθεση μήπως και σας βοηθήσω λίγο στην λύση:
Η ΑΝΕΚ ίσως δεν ενδιαφέρεται πλέον για την ΑΝΕΝ, ίσως να θέλει να απεμπλακεί από την εταιρεία, και από μια μπάντα καλά κάνει αν σκεφτούμε ότι με πλοίο ηλικίας 33 ετών ούτε επιδοτούμενες γραμμές δεν θα μπορεί να πάρει, για να μας καλοπιάσει μάλιστα μας χαρίζει 400.000 Ε που μας έχει δανείσει ως και σήμερα. -Πάρτε και μια επιβεβλημένη απορία :
Ο Νομός Χανίων έχει ή δεν έχει 4 βουλευτές, αν ναι !!! ενδιαφέρετε κανείς για τις τύχες μας; Αντιθέτως διαβάζω ότι ο μόνος που πάει να κινηθεί λίγο είναι ο Δραγασάκης του ΣΥΝ (βουλευτής Β΄Αθηνών), ο οποίος είναι μεν Κρητικός στην καταγωγή, αλλά δεν είναι βουλευτής Χανίων. Οι βουλευτές Χανίων, άραγε νοιάζονται για την ΑΝΕΝ, την «θυγατρική» της ΑΝΕΚ ;
Μπαααααααααααα!!!!!!
- Και μια ερώτηση !
Αξίζει άραγε για μας να μπούμε σε διαδικασίες αντικατάστασης του πλοίου ; Ποιος θα τολμήσει να μας ξαναζητήσει τον οβολό μας; Υπάρχει κανείς ; Αλλά και να το τολμήσει θα ξαναδώσει κανείς ;

Υ.Σ Το μέρισμα παιδιά της ΑΝΕΝ πότε το δίνετε;