Κυριακάτικο Ξύπνημα
Έπεφτα, έπεφτα, έπεφτα… Στο κενό… Προσπαθούσα να καταλάβω τι μου συνέβαινε. Γύρω πηχτό σκοτάδι. Από πού έπεφτα… Γιατί… Η σύγκρουση που φοβόμουνα άργησε, αλλά ήρθε επώδυνη.Άκουσα μέσα στο κεφάλι μου τα κόκαλα μου να σπάνε, καθώς προσέκρουσα πάνω στο σκληρό δάπεδο. Παγωμένο δάπεδο. Μυρωδιές από κόπρανα και ούρα. Ξένες μυρωδιές. Έκλεισα τα μάτια. Τα ξανάνοιξα. Το ίδιο πηχτό σκοτάδι. Προσπάθησα να κουνήσω τα πόδια μου. Αδύνατον. Ούτε τα χέρια μου. Δεν αισθανόμουν τα άκρα μου. Σαν να ήμουν παράλυτος, αλλά ο πόνος ήταν ανυπόφορος. Η σιωπή απόλυτη. Ήθελα να ουρλιάξω, ήθελα να ζητήσω βοήθεια, αλλά δεν έβγαινε η κραυγή μου από μέσα μου. Μόνο τα βλέφαρα μπορούσα να ανοιγοκλείνω. Ανάσκελα με το στόμα ανοιχτό και την πλάτη στο παγωμένο πάτωμα, ανέπνεα βαριά αλλά δεν μπορούσα ......