Μερος Ι
Η ΛΥΔΙΑ ΛΙΘΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΚΟΜΜΑΤΩΝ
Του Ιατρού Μιχάλη Μπονατάκη
Υπάρχουν δυο ειδών φαρμακευτικές εταιρείες. Αυτές που παράγουν πρωτότυπα φάρμακα και είναι κατά κανόνα πολυεθνικές με έδρα την Αμερική ή την Ευρώπη και αυτές που παράγουν γενόσημα, δηλαδή αντίγραφα φάρμακα (GENERICS). Στην Ελλάδα υπάρχουν αρκετές φαρμακευτικές εταιρείες που παράγουν γενόσημα με υψηλές ποιοτικές προδιαγραφές που τροφοδοτούν την εσωτερική αγορά και εξάγουν φάρμακα στην βόρεια Ευρώπη και σε άλλες χώρες.
Σε όλες τις χώρες η κάθε φαρμακευτική εταιρεία που θα ανακαλύψει ένα καινούριο φάρμακο το πατενταρει και το διακινεί κατ' αποκλειστικότητα επί μια δεκαετία διατηρώντας την αρχική τιμή. Μετά το τέλος της δεκαετίας οποιαδήποτε εταιρεία μπορεί να παράγει αντίγραφο του εν λόγω φαρμάκου χωρίς να επιβαρύνεται με το κόστος της έρευνας, οπότε έχοντας ελάχιστο κόστος μπορεί ελεύθερα να μειώσει τις τιμές με αποτέλεσμα να κατεβαίνει αμέσως λόγω ανταγωνισμού και η τιμή του πρωτότυπου φαρμάκου. Με αυτόν τον τρόπο μειώνεται αποφασιστικά ...
.... η φαρμακευτική δαπάνη και κατ' επέκταση τα έξοδα των ασφαλιστικών ταμείων. Αυτό το σύστημα εφάρμοσε η Βρετανία, η Σουηδία και σχεδόν όλες οι βόρειες χώρες της Ευρώπης με μεγάλη επιτυχία.
Το σωτήριο έτος 1989, επί οικουμενικής κυβέρνησης, το υπουργείο εμπορίου εφάρμοσε μια τιμολογιακή πολιτική με την οποία καθόρισε τον τρόπο κοστολόγησης των φαρμάκων με ένα και μοναδικό σκοπό την υπερκοστολόγηση τους σε βάρος των ασφαλιστικών ταμείων και επ' ωφέλεια των φαρμακευτικών εταιρειών
Το Υπουργείο εμπορίου διατηρούσε την τιμή των πρωτότυπων φαρμάκων στα ίδια υψηλά επίπεδα για απεριόριστο χρονικό διάστημα ακόμη και μετά την λήξη της πατέντας. Η περιβόητη αγορανομική διάταξη 14/1989 στο άρθρο 442 Β αναφέρει ότι οι τιμές των γενοσημων φαρμάκων θα είναι υποχρεωτικά στο 80% των τιμών των πρωτότυπων. Με αυτήν την αγορανομική το κράτος καθιερώνει νομοθετικά την ύπαρξη ΚΑΡΤΕΛ στο φάρμακο, με αποτέλεσμα τα φάρμακα στην Ελλάδα να πωλούνται ως ΔΕΚΑ ΦΟΡΕΣ ακριβότερα από ότι στην Αγγλία η την Σουηδία με λαμπρό παράδειγμα την "κλοπιδογρελη" η οποία στην Ελλάδα κοστολογουνταν περίπου 65 ευρώ το κουτί το γενόσημο ενώ στην Αγγλία το ίδιο γενόσημο κόστιζε 5 ευρώ.
Την ίδια τιμολογιακή ακολούθησαν και όλες οι μετέπειτα κυβερνήσεις. Το αποτέλεσμα αυτής της υπερκοστολόγισης των πρωτοτύπων και γενόσημων φαρμάκων στην Ελλάδα ήταν να εκτιναχθεί η φαρμακευτική δαπάνη στα έξι (6) δις το 2009 και 2010 και κατά άλλες εκτιμήσεις στα οκτώ (8) δις, ενώ την ίδια χρονιά στην Σουηδία και το Βέλγιο, χώρες με παρόμοιο πληθυσμό με την Ελλάδα το κόστος ήταν τρία (3) δις. Το κράτος αντί να προστατεύσει τα ασφαλιστικά ταμεία, τα καταρράκωσε οικονομικά με παράνομο και αντισυνταγματικο τρόπο προς όφελος των πολυεθνικών και των ντόπιων φαρμακευτικών εταιρειών και παράλληλα με σημαντικά κέρδη για τον κλάδο των φαρμακοποιών και παροχές στους γιατρούς από τις εν λόγω φαρμακευτικής εταιρείας.
Το πάρτι στο θέμα του φαρμάκου ήταν καλά στημένο, είχε την συμμετοχή δυο ισχυρών επαγγελματικών κλάδων των οποίων τα προνόμια τα αξιοποίησαν στο έπακρο οι φαρμακευτικές εταιρείες οι οποίες κράτησαν το μεγάλο κομμάτι της πίτας για τον εαυτό τους, ένα δεύτερο κομμάτι μοίρασαν στον φαρμακευτικό κλάδο και ότι περίσσευε χρησιμοποιήθηκε για την μετεκπαίδευση των γιατρών με πληθώρα συνεδρίων μερικά εκ των οποίων είχαν τον χαρακτήρα ταξιδίων αναψυχής.
Το μοίρασμα της πίτας ανάμεσα στις φαρμακευτικες εταιρείες, η διατήρηση των τιμών των φαρμάκων σε τιμές διπλάσιες έως δεκαπλάσιες με υποχρεωτικές ρυθμίσεις κατάργησε τον όποιο υγιή ανταγωνισμό, διότι κανένα νοσοκομείο ή ασφαλιστικό ταμείο δεν μπορούσε να αναζητήσει ποιοτικό και φθηνό φάρμακο αφού όλα είχαν περίπου την ίδια τιμή, με αποτέλεσμα ο ανταγωνισμός να γίνεται σε επίπεδο παροχών διαφόρων ειδών με την ανάπτυξη προσωπικών σχέσεων.
Τα κέρδη από το φάρμακο ήταν τόσο μεγάλα ώστε να μένουν όλοι ικανοποιημένοι. Οι μεν πολυεθνικές αύξαναν συνεχώς τα κέρδη τους ελέγχοντας περίπου το 87% της αγοράς αλλά και οι ντόπιες φαρμακευτικές εταιρείες είχαν πολύ μεγάλα κέρδη που δυστυχώς δεν αξιοποίησαν επαρκώς για την ποιοτική αναβάθμιση των παραγομένων φαρμάκων, μη αντιλαμβανόμενες ότι το μέλλον της Ελληνικής φαρμακοβιομηχανίας δεν είναι ο προστατευτισμός του κλάδου αλλά η συνεχής ποιοτική αναβάθμιση μέσω ερευνών και η ανακάλυψη και κατοχύρωση νέων φαρμάκων για να γίνουν ανταγωνιστικες στο παγκοσμιοποιημενο περιβάλλον που ζούμε. Μερικοί δε φαρμακοβιομηχανοι τα επένδυσαν στο μπάσκετ φέρνοντας στην Ελλάδα πανευρωπαϊκά κυπελλάκια με τα λεφτά των Ελλήνων ασφαλισμένων. Αυτή η λεηλασία των αποθεματικών των ασφαλιστικών ταμείων είχε ως αποτέλεσμα την πλήρη κατάρρευση του ασφαλιστικού και υγειονομικού συστήματος.
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
Η ΛΥΔΙΑ ΛΙΘΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΚΟΜΜΑΤΩΝ
Του Ιατρού Μιχάλη Μπονατάκη
Υπάρχουν δυο ειδών φαρμακευτικές εταιρείες. Αυτές που παράγουν πρωτότυπα φάρμακα και είναι κατά κανόνα πολυεθνικές με έδρα την Αμερική ή την Ευρώπη και αυτές που παράγουν γενόσημα, δηλαδή αντίγραφα φάρμακα (GENERICS). Στην Ελλάδα υπάρχουν αρκετές φαρμακευτικές εταιρείες που παράγουν γενόσημα με υψηλές ποιοτικές προδιαγραφές που τροφοδοτούν την εσωτερική αγορά και εξάγουν φάρμακα στην βόρεια Ευρώπη και σε άλλες χώρες.
Σε όλες τις χώρες η κάθε φαρμακευτική εταιρεία που θα ανακαλύψει ένα καινούριο φάρμακο το πατενταρει και το διακινεί κατ' αποκλειστικότητα επί μια δεκαετία διατηρώντας την αρχική τιμή. Μετά το τέλος της δεκαετίας οποιαδήποτε εταιρεία μπορεί να παράγει αντίγραφο του εν λόγω φαρμάκου χωρίς να επιβαρύνεται με το κόστος της έρευνας, οπότε έχοντας ελάχιστο κόστος μπορεί ελεύθερα να μειώσει τις τιμές με αποτέλεσμα να κατεβαίνει αμέσως λόγω ανταγωνισμού και η τιμή του πρωτότυπου φαρμάκου. Με αυτόν τον τρόπο μειώνεται αποφασιστικά ...
.... η φαρμακευτική δαπάνη και κατ' επέκταση τα έξοδα των ασφαλιστικών ταμείων. Αυτό το σύστημα εφάρμοσε η Βρετανία, η Σουηδία και σχεδόν όλες οι βόρειες χώρες της Ευρώπης με μεγάλη επιτυχία.
Το σωτήριο έτος 1989, επί οικουμενικής κυβέρνησης, το υπουργείο εμπορίου εφάρμοσε μια τιμολογιακή πολιτική με την οποία καθόρισε τον τρόπο κοστολόγησης των φαρμάκων με ένα και μοναδικό σκοπό την υπερκοστολόγηση τους σε βάρος των ασφαλιστικών ταμείων και επ' ωφέλεια των φαρμακευτικών εταιρειών
Το Υπουργείο εμπορίου διατηρούσε την τιμή των πρωτότυπων φαρμάκων στα ίδια υψηλά επίπεδα για απεριόριστο χρονικό διάστημα ακόμη και μετά την λήξη της πατέντας. Η περιβόητη αγορανομική διάταξη 14/1989 στο άρθρο 442 Β αναφέρει ότι οι τιμές των γενοσημων φαρμάκων θα είναι υποχρεωτικά στο 80% των τιμών των πρωτότυπων. Με αυτήν την αγορανομική το κράτος καθιερώνει νομοθετικά την ύπαρξη ΚΑΡΤΕΛ στο φάρμακο, με αποτέλεσμα τα φάρμακα στην Ελλάδα να πωλούνται ως ΔΕΚΑ ΦΟΡΕΣ ακριβότερα από ότι στην Αγγλία η την Σουηδία με λαμπρό παράδειγμα την "κλοπιδογρελη" η οποία στην Ελλάδα κοστολογουνταν περίπου 65 ευρώ το κουτί το γενόσημο ενώ στην Αγγλία το ίδιο γενόσημο κόστιζε 5 ευρώ.
Την ίδια τιμολογιακή ακολούθησαν και όλες οι μετέπειτα κυβερνήσεις. Το αποτέλεσμα αυτής της υπερκοστολόγισης των πρωτοτύπων και γενόσημων φαρμάκων στην Ελλάδα ήταν να εκτιναχθεί η φαρμακευτική δαπάνη στα έξι (6) δις το 2009 και 2010 και κατά άλλες εκτιμήσεις στα οκτώ (8) δις, ενώ την ίδια χρονιά στην Σουηδία και το Βέλγιο, χώρες με παρόμοιο πληθυσμό με την Ελλάδα το κόστος ήταν τρία (3) δις. Το κράτος αντί να προστατεύσει τα ασφαλιστικά ταμεία, τα καταρράκωσε οικονομικά με παράνομο και αντισυνταγματικο τρόπο προς όφελος των πολυεθνικών και των ντόπιων φαρμακευτικών εταιρειών και παράλληλα με σημαντικά κέρδη για τον κλάδο των φαρμακοποιών και παροχές στους γιατρούς από τις εν λόγω φαρμακευτικής εταιρείας.
Το πάρτι στο θέμα του φαρμάκου ήταν καλά στημένο, είχε την συμμετοχή δυο ισχυρών επαγγελματικών κλάδων των οποίων τα προνόμια τα αξιοποίησαν στο έπακρο οι φαρμακευτικές εταιρείες οι οποίες κράτησαν το μεγάλο κομμάτι της πίτας για τον εαυτό τους, ένα δεύτερο κομμάτι μοίρασαν στον φαρμακευτικό κλάδο και ότι περίσσευε χρησιμοποιήθηκε για την μετεκπαίδευση των γιατρών με πληθώρα συνεδρίων μερικά εκ των οποίων είχαν τον χαρακτήρα ταξιδίων αναψυχής.
Το μοίρασμα της πίτας ανάμεσα στις φαρμακευτικες εταιρείες, η διατήρηση των τιμών των φαρμάκων σε τιμές διπλάσιες έως δεκαπλάσιες με υποχρεωτικές ρυθμίσεις κατάργησε τον όποιο υγιή ανταγωνισμό, διότι κανένα νοσοκομείο ή ασφαλιστικό ταμείο δεν μπορούσε να αναζητήσει ποιοτικό και φθηνό φάρμακο αφού όλα είχαν περίπου την ίδια τιμή, με αποτέλεσμα ο ανταγωνισμός να γίνεται σε επίπεδο παροχών διαφόρων ειδών με την ανάπτυξη προσωπικών σχέσεων.
Τα κέρδη από το φάρμακο ήταν τόσο μεγάλα ώστε να μένουν όλοι ικανοποιημένοι. Οι μεν πολυεθνικές αύξαναν συνεχώς τα κέρδη τους ελέγχοντας περίπου το 87% της αγοράς αλλά και οι ντόπιες φαρμακευτικές εταιρείες είχαν πολύ μεγάλα κέρδη που δυστυχώς δεν αξιοποίησαν επαρκώς για την ποιοτική αναβάθμιση των παραγομένων φαρμάκων, μη αντιλαμβανόμενες ότι το μέλλον της Ελληνικής φαρμακοβιομηχανίας δεν είναι ο προστατευτισμός του κλάδου αλλά η συνεχής ποιοτική αναβάθμιση μέσω ερευνών και η ανακάλυψη και κατοχύρωση νέων φαρμάκων για να γίνουν ανταγωνιστικες στο παγκοσμιοποιημενο περιβάλλον που ζούμε. Μερικοί δε φαρμακοβιομηχανοι τα επένδυσαν στο μπάσκετ φέρνοντας στην Ελλάδα πανευρωπαϊκά κυπελλάκια με τα λεφτά των Ελλήνων ασφαλισμένων. Αυτή η λεηλασία των αποθεματικών των ασφαλιστικών ταμείων είχε ως αποτέλεσμα την πλήρη κατάρρευση του ασφαλιστικού και υγειονομικού συστήματος.
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου