Η επίσκεψη στην Κίσαμο είναι μοναδική εμπειρία. Η γνωριμία με την επαρχία δεν έχει να κάνει μονάχα με το ζεστό και φωτεινό ήλιο, την κρυστάλλινη θάλασσα, τα φαράγγια, την παρθένα γη, την μεγάλη χρονική διάρκεια διακοπών σας στην περιοχή. Η γνωριμία με την επαρχία Κισάμου είναι ταυτόχρονα κι ένα ταξίδι στην μακραίωνη ιστορία της, τον πολιτισμό, την παράδοση, τα ήθη και έθιμα, την φιλόξενη ψυχή των ανθρώπων της....Όσοι δεν μπορείτε να το ζήσετε... απλά κάντε μια βόλτα στο ιστολόγιο αυτό και αφήστε την φαντασία σας να σας πάει εκεί που πρέπει...μην φοβάστε έχετε οδηγό.... τις ανεπανάληπτες φωτογραφίες του καταπληκτικού Ανυφαντή.






Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΑΚΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΑΚΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Σάββατο 2 Ιανουαρίου 2021

ΤΟ ΕΞΑΦΑΝΙΣΜΕΝΟ ΧΩΡΙΟ "ΤΟ ΚΑΡΥΔΑΚΙ"

Το Καρυδάκι ήταν χωριό της σημερινής Κοινότητος Βλάτος. Το χωριό αυτό έχει σβήσει από το χάρτη και τώρα παραμένει ως αγροτική τοποθεσία. Η περιοχή της Κοινότητος Βλάτους, είναι μια από τις 
παραγωγικότερες των ’Εννιά χωριών. Κατέχει μια πολύ μεγάλη ελαιόφυτη έκταση, μέσα στην οποία είναι κατεσπαρμένες αραιά οι γειτονιές του χωρίου. Στο σημερινό μας σημείωμα, δεν θ’ ασχοληθούμε για το χωριό Βλάτος, σαν σύνολο. Θ’ ενδιαφερθούμε μονάχα, για το ξεχασμένο χωριό το «Καρυδάκι».
Από που πήρε το όνομα «Καρυδάκι» δεν έχω ακούσει. Καρυδιές δεν υπάρχουν στη περιοχή, ούτε ακούσαμε από τους παλιούς μας ότι υπήρχαν. Το Καρυδάκι είναι προς τα βόρια. Είναι μια περιοχή που περιστοιχίζεται από λόφους και χαμηλόβουνα. Τ’ όλο σχήμα του, βλέποντάς το κανείς, από τα βουνά, μοιάζει σαν καρυδόκουπα. Ίσως απ’ αυτό το χαρακτηριστικό σχήμα να πήρε τ’ όνομα «Καρυδάκι». Τα τριγύρω χαμηλόβουνα είναι κατάφυτα από πυκνά καταπράσινα κουμαροδάση. Το πεδινό του μέρος (το σιόπατο) είναι πολύ βολικό και προστατεύεται απ’ όλους τους καιρούς και είναι κατάφυτο από ελιές. Πάρα πολύ καλές, τσουνατολιές με μεγάλη απόδοση, θεωρούνται οι καλύτερες λαδολιές του Βλάτους. Ξακουστές, (οι Καρυδακιανές).
Το Καρυδάκι ήταν ένα μικρό ωραίο χωριό με τρεις γειτονιές. Οι κάτοικοί του, ζούσαν από το λάδι και την κτηνοτροφία. Τώρα το Καρυδάκι, σαν χωριό, δεν υπάρχει. Είναι μια αγροτική περιοχή πού ανήκει στους Βλατιανούς. 
Να όμως πως κατεστράφη το θαυμάσιο αυτό χωριουδάκι.
- Όταν κατά την επανάσταση τού 1821* επαναστάτησε και η Κρήτη, κινήθηκαν πολλοί ένοπλοι απ’ όλα τα Εννιά χωριά, πήγαν και από το Βλάτος, πήγαν και οι Καρυδιανοί για να πολιορκήσουν τους Τούρκους του Καστελλιού μαζί με τους άλλους Κισαμίτες. Πράγματι τότε οι χριστιανοί μπήκαν στο Καστέλλι και κατέλαβαν και το φρούριο. Τότε είχε παρουσιαστεί μια φοβερή επιδημία πανώλης (πανούκλας) και είχε καταρημάξει τους Τούρκους του φρουρίου. Οι χριστιανοί άρχισαν το πλαστικολόι χωρίς να ξέρουν ότι οι Τούρκοι είχαν πανούκλα. Έτσι όταν οι Τούρκοι το επανακατέλαβαν το φρούριο και το Καστέλλι οι χριστιανοί φεύγοντας κουβάλησαν μαζί με τα πλιάτσικα, στα σπίτια τους.... και την πανούκλα. Εκεί όμως που κυριολεκτικά φώλιασε η φοβερή αυτή αρρώστια ήταν στο Καρυδάκι το όποιο και το κατέστρεψε κυριολεκτικά. Τότε, περίπου ρήμαξαν και πολλές γειτονιές του Βλάτους. Ο Άγιος Κων/νος, το Βαθύρημα, το Τσικαλόσπιτο και το Τσουκνιαρόσπιτο.
Παραθέτω εδώ τι ακριβώς μας έλεγε η συχωρεμένη η λάλη μου η Καμηλοκωνσταντίνα για το τέλος των Καρυδακιανών. 
"Στο τέλος είχαν μείνει 4 μονάχα. Κάθε μέρα θάφτανε ένα δυο. Κανείς Βλατιανός δεν εσήμωνε στο Καρυδάκι. Μόνο κάθε μέρα, πήγαινε ένας μέχρι τα Λακκούδια, και των φώναζε. Κάποιος απαντούσε! Ζούμε ακόμη 3. Χθες πέθανε ο Μιχάλης. Μετά από 2 μέρες πήγε πάλι κάποιος από το Κάτω Χωριό. Φώναξε και μόλις που ακούστηκε η φωνή του τελευταίου. Ήταν ο Αντώνης, εγώ μόνο ζω ακόμη, τους έθαψα όλους, ο κακορίζικος! Μόνο όταν ξαναφωνάξετε και δεν μ’ ακούσετε να μιλήσω, τότε θα καταλάβετε πώς πέθανα και εγώ. Κανείς όμως να μην έλθει. Μην τολμήσετε να με θάψετε. Γιατί ή πανούκλα, θα σας φάει όλους. Την άλλη μέρα πήγαν δυο (ήταν όλοι συγγενείς). Φώναξαν, ξαναφώναξαν. Τίποτε, καμιά απάντηση. Τότε κατάλαβαν πώς είχε πεθάνει και ό Αντώνης.
Γύρισαν στο χωριό καταλυπημένοι και έφεραν την μαύρη είδηση. Πέθανε και ο Αντώνης, ο τελευταίος Καρυδακιανός. Έκαμαν διάφορα συμβούλια και οι περισσότεροι είπαν να μη πάει κανείς... όμως παρά τον μεγάλο κίνδυνο τέσσερις Κατωχωριανοί απεφάσισαν και πήγαν να τον θάψουν. ’Άνοιξαν ένα λάκκο κοντά στην εκκλησία « Άγιος Γεώργιος» και μετά έκοψαν ξύλα με γάντζους (κατσούνες) πήγαν στο σπίτι τον τράβηξαν με τις κατσούνες τον έβαλαν πάνω σε μια πόρτα (σανίδα) και μετά τραβώντας τη πόρτα πάλι με τις κατσούνες, χωρίς να τον αγγίξουν τον έφεραν στο λάκκο και τον έθαψαν. Έκαμαν το σταυρό τους και έφυγαν ολοταχώς χωρίς να πουν σε κανένα τίποτα, για να μη δημιουργήσουνε τρομάρες και φόβους.

Το κράτησαν μυστικό και ύστερα από 2 χρόνια σε μια λουτρουγιά που τους εκάμανε οι Κατωχωριανοί στον Άγιο Αντώνη, εκειά το είπαν. Εν τω μεταξύ η αρρώστια είχε περάσει. Έκτοτε και για πολλά χρόνια κανείς δεν επλησίαζε στο Καρυδάκι. Ούτε ελιές μάζευαν. Ούτε περνούσε κανείς από το πεθαμένο χωριό. Φόβος τρόμος είχε δημιουργηθεί στη περιοχή τους. Φαντάσματα πειρασμικά (σατανικά) και καταχανάδες τριγύριζαν στα χαλάσματα. Τέτοιες δεισιδαιμονίες είχαν καρφωθεί στις καρδιές των Βλατιανών. Με το πέρασμα του χρόνου όμως κάποιος ψύχραιμος, αγόρασε από τούς κληρονόμους των Καρυδακιανών το Καρυδάκι και έγινε μεγάλο νοικοκύρης." 
Σήμερα το Καρυδάκι ανήκει κατά το πλείστο μέρος στους αδελφούς Στρατή, Μιχάλη και Θανάση Μιχελάκη. Το έχουν αρκετά αξιοποιήσει και ανακαίνισαν και την εκκλησία του Αγίου Γεωργίου στην όποια κάθε χρόνο γίνεται ένα μικρό ωραίο πανηγυράκι το «Καρυδακιανό» έτσι μνημονεύονται και οι Καρυδακιανοί.

*Η πολιορκία του φρουρίου του Καστελιού τέλειωσε τον Μάιο του 1823 με την παράδοση των Τούρκων. Όπως γράφει στην ιστορία του ο Μιχάλης Αναστασάκης .... το μόνο δυστύχημα και κακόν, το οποίον έπαθον οι Κρήτες κατα την παράδοσιν του Καστελλιού ήτο, οτι παρέλαβον την πανώλην εκ των Τούρκων, ήτις διαδοθείσα πλείστους εθανάτωσεν. Πρόκειται περί επιδημικής νόσου, ην ωνομάζον οι γέροντες τότε Μαυροτήγανον. 

Τις πληροφορίες για το Καρυδάκι μου τις έστειλε ο Γιάννης Παπαδημητράκης και ήταν δημοσιευμένες στο περιοδικό ΠΑΛΜΟΙ ΤΗΣ ΥΠΑΙΘΡΟΥ που εξέδιδε ο πολιτιστικός σύλλογος ΒΛΑΤΟΥΣ το 1972-1975. 
Ο χάρτης στο περίπου και η επόμενη βόλτα θα είναι στην περιοχή!!

Πέμπτη 31 Δεκεμβρίου 2020

ΤΟ ΛΙΟΤΡΙΒΙ ΣΤΑ ΜΟΘΙΑΝΑ ΒΛΑΤΟΥΣ

ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΠΑΡΑΔΟΧΕΣ
 Γράφει ο Γιάννης Παπαδημητράκης
Το χωριό Βλάτος δημιουργήθηκε τον 15ο μ.Χ. αιώνα. Δεν υπάρχει καμιά αναφορά που να βεβαιώνει, ότι κατά την πρώτη Βυζαντινή περίοδο (3ος-9ος μ.Χ. αι.) ή κατά την δεύτερη (9ος-13ος μ.Χ. αι.) υπήρχε στην περιοχή οικισμός με το όνομα Βλάτος. Το ίδιο ισχύει και για την περίοδο της Αραβοκρατίας (824-961 μ.Χ.) 
Το 1252, έρχεται μέγας αριθμός Ενετών και εγκαθίστανται σε εδάφη της Δυτικής Κρήτης. Η εγκατάσταση Ενετών στην Δυτική Κίσαμο αρχίζει από το 1252 στις μεγάλες πόλεις, ενώ ο εποικισμός της υπαίθρου άρχισε πολύ μεταγενέστερα, στις αρχές του 14ου αιώνα, πιθανότατα δε μετά το σεισμό της 8ης Αυγούστου του 1303 και με κάποια επιφύλαξη θα λέγαμε γύρω στο 1336 (σύμφωνα με πηγές του Gerola).
Γνωστά τιμάρια της Δ. Κισάμου είναι της οικογένειας Trivisano στην περιοχή Δραπανιά και επίσης, των οικογενειών Michelli Minotto στην περιοχή των Τοπολίων μέχρι το Λούχι και Nicholo Minotto στην περιοχή του Κεφαλιού. 
Από τις ενετικές οικογένειες που λίγο πριν αναφέραμε αυτή που συνδέεται με την ίδρυση του Βλάτους είναι εκείνη του Michelli Minotto.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει το ιστορικό της κτίσεως του Ναού της Αγ. Τριάδος στο Βλάτος στα «Αρχοντικά»,χώρος κατοικίας του Ενετού τοπάρχη. Ο συγκεκριμένος Ναός συνδέεται με την εγκατάσταση στο Βλάτος του ενετού Πατρικίου Μ.Minotto το 1472, ο οποίος και οικοδόμησε μικρό ναΐσκο αφιερωμένο στον Άγιο Γεώργιο και στην Κυρία των Αγγέλων, για να εξυπηρετούνται οι θρησκευτικές ανάγκες της οικογενείας του. 
Με την αποχώρηση των Ενετών από την περιοχή και την εγκατάσταση των Τούρκων, ο Ναός μετονομάζεται σε Ναό αφιερωμένο στην Αγία Τριάδα, γίνεται ο κεντρικός Ναός του χωριού με πρώτο εφημέριο τον παπα-Μιχελή Minotto, απόγονο της ενετικής οικογένειας, ο οποίος παρέμεινε ως ιερέας στην περιοχή διατηρώντας και αρκετό μέρος της περιουσίας του. 
Πιο συγκεκριμένα στην απογραφή του Φραντζέσκο Βασιλικάτα το 1577 αναφέρεται λεπτομερώς η Μηλιά όπως και τα διπλανά χωριά Καρυδάκι και Κεραμάρι. Πρώτη φορά αναφέρεται ρητώς το ΒΛΑΤΟΣ το 1583 στην απογραφή του Καστροφύλακα με 52 κατοίκους.
Μετέπειτα στην Απογραφή του Τριβιάν το 1645 αναφέρονται τα χωριά Βλάτος ή  Βουκοπέρασματα, Καρυδάκι, Μηλιές κλπ. Είναι και η περίοδος που το χωριό μας παίρνει την μορφή ενός οργανωμένου χωρίου, με την εγκατάσταση οικογενειών τους οποίους έφερε η οικογένεια Μinotto, προκειμένου να συντονίσουν τις εκτεταμένες ελαιοκαλλιέργειες του χωριού.
Χαρακτηριστική τοποθεσία με ενετική καθαρά σημασία είναι ..στου ΣΠΕΤΣΙΑΚΟΥΡΟΥ, σύνθετη από το Βενετσιάνικο «σπέτσιο» που σημαίνει παρατηρώ, προσέχω και «κούρα» που σημαίνει παρατηρώ, φροντίζω. Σημείο παρατηρητήριο στην στρατηγική αυτή τοποθεσία Β.Δ του Βλάτους.
Επίσης έχουμε και την τοποθεσία ΜΠΟΥΜΠΟΥΡΟΥ ή ΜΠΟΥΜΠΟΥΛΟΥ βορείως της συνοικίας Κουτσουνάρα. Από το βενετσιάνικο «μπούμπουλος» που σημαίνει βοδινός και μπουμπουλκός που σημαίνει βουϊδοβοσκός. Και έτσι  έχει επικρατήσει η παράφραση -Μπουμπούρου. 
Κατά πάσα πιθανότητα αυτήν την περίοδο γύρω στα 1650 μ.χ ξεκίνησε ο συστηματικός οικισμός της περιοχής με την συστηματική καλλιέργεια της τσουνάτης ελιάς ενώ από τότε αρχίζουν να εμφανίζονται τα λιοτρίβια απαραίτητα για την έκθλιψη της ελιάς που τόσο συστηματικά, φρόντισαν να καλλιεργούν οι Ενετοί.
Το κοντινότερο ελαιουργείο της γειτονιάς των «Αρχοντικών» τόπος κατοικίας του Ενετού τοπάρχη είναι αυτό των Μοθιανών και της σημερινής οικίας Φραγκιουδάκη, (Φραγκιός.. απόγονος Φράγκων προγόνων, κατά πάσα πιθανότητα) με μεγάλη περιουσία καλλιέργειας ελιάς.
Το ομώνυμο λιοτρίβι του Μοθιανών ίσως είναι το πρώτο και παλαιότερο του Βλάτους  και συγκεκριμένα εκείνης της περιόδου περί τα 1650 μ.χ. περιλαμβάνει πετρόχτιστες τοξωτές καμάρες και αρχιτεκτονικές επιρροές από την περίοδο της Ενετοκρατίας. Η έπαυλη-οικία  και το ελαιοτριβείο αποτελούν μία ενιαία κατασκευή δύο ορόφων με ιδιαίτερα σημαντικά αρχιτεκτονικά στοιχεία..
Την περίοδο ακριβώς αυτή φαίνεται να διαμορφώνονται τα γνωστά Βλαθιανά επώνυμα από τις οικογένειες που χρίστηκαν ως ακτήμονες από τον Ενετό τοπάρχη διαμορφώνοντας ονόματα οικογενειών και τις ομώνυμες γειτονιές.
Πάντως παλαιές οικογένειες του Βλάτους που έχουν επίθετα από την πρώιμη εποχή αυτή,  είναι οι Ντεγιανοί, οι Ντερούκοι, οι Τσουρούνηδες, οι Μπερτίοι, οι Βαρουξήδες, οι Μότηδες, οι Μετζίδηδες και έξω από το χωριό (Ρογδιά) Λιμπέρηδες κ.α. 
Επώνυμα  που έχουν στις ρίζες τους  έντονο το ενετικό στοιχείο και την ενετική καταβολή όπως Ντε-Γιάννος, Ντε-Ρούκος,Μότος,Μπέρτιος, Μέτζος κ.α  όπως προείπαμε.
Τέλος αν αναλογιστούμε  ότι από γενιές 25 περίπου προγόνων μας, έφτασαν αναλλοίωτα έως σήμερα τα μνημεία –λιοτρίβια  αυτά, μας υποχρεώνει να σεβαστούμε τον χώρο και να είμαστε πολύ προσεκτικοί σε όποιου είδους επεμβάσεις ή αναπαλαιώσεις  παραδίδοντάς τα, αλώβητα, στις επόμενες γενεές, στον επόμενο κρίκο της αλυσίδας, της ζωής.

Δευτέρα 12 Ιανουαρίου 2015

ΠΕΡΙ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗΣ ….ΚΑΙ ΝΑΖΙΣΤΙΚΩΝ ΣΥΝΘΗΜΑΤΩΝ. Ο ΠΑΝΤΑ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΟΣ ΕΙΡΗΝΑΙΟΣ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ!

Προσωπικά ενθυμούμαι τα διαγγέλματα του Χίτλερ για μια ΝΕΑ ΤΑΞΗ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ στην Ευρώπη και δυσπιστώ και φοβούμαι για όλους εκείνους που είτε από άγνοια είτε από παραπλάνηση προπαγανδίζουν ναζιστικά συνθήματα.
Οπωσδήποτε ο Χριστιανισμός που σέβεται τον άνθρωπο ως εικόνα του Θεού και αρνείται να ανταλλάξει την πνευματικότητα του με οποιοδήποτε υλικό αντάλλαγμα και αντιτίθεται σε τέτοια ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ όπως την σχεδιάζουν οι σημερινοί σχεδιαστές της .
«Τι γαρ ωφελήση άνθρωπον εάν τον κόσμο όλον, κερδίση και ζημιωθή την ψυχήν αυτού»
Ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ προτείνει την δική του ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ.
Μια ενότητα ανθρώπων και λαών μέσα στο πνεύμα της Ελευθερίας ,της Δικαιοσύνης και της Αγάπης του ΧΡΙΣΤΟΥ.
Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ του Χριστού ξεκίνησε το 33 μ.χ στο Ιεροσόλυμα με τρεις χιλιάδες πιστούς και σήμερα αριθμεί περί τα δύο δισεκατομμύρια ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ απλωμένους σε όλο το πρόσωπο της Γης.
Παπαδημητράκης Γιάννης

Παρασκευή 26 Δεκεμβρίου 2014

ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΕΓΑΛΟ ΘΟΡΥΒΟ...

Πέρα από το μεγάλο θόρυβο, εγώ θέλω να ακούσω την μεγάλη σιωπή. Θέλω να ακούσω την σιωπή των δέντρων που στέκονται και προσεύχονται αμίλητα. Θέλω να ακούσω την φωνή των βράχων, την φωνή της λίμνης και των ποταμών που ζουν και τρέχουν μα δεν ακούονται. Ναι θέλω να ακούσω την φωνή του Απείρου, του Ανέκφραστου και του Αιώνιου μέσα στην μυστηριώδη ηχώ που κάνει η Παρουσία του μέσα στον κόσμο. θέλω να ακούσω εκείνους τους μυστικούς ψιθύρους που μονολογεί βαθιά το είναι μας .. στις όμορφες και ειρηνικές στιγμές του: Ζωή, Αιωνιότητα, ψυχή, Θεός, αγάπη, λύτρωσις.
Θαρρώ πως κάναμε λάθος στον δρόμο που τρέχομε για την πρόοδο και την ευτυχία. Ζητούμε να βρούμε το φως και πιάσαμε το αστροπελέκι. Ζητάμε να μειώσουμε τις αποστάσεις της γης και μεγαλώνουμε το χάος της ψυχής μας. Ζητάμε να γεμίσουμε το σύμπαν με τα έργα και την παρουσία μας και αδειάζουμε την ψυχή μας από την ουσία και την ομορφιά της.
Είναι καιρός να γυρίσουμε στο νόημα του ανθρώπου. Η ουσία βρίσκεται βαθιά στην ψυχή μας και η ψυχή μας είναι αιώνια και ακατάληπτη όπως την έπλασε ο δημιουργός της. Πίσω στο νόημα του ανθρώπου, δηλ, πίσω στην κατανόηση, το σεβασμό και την συγνώμη. Πίσω στο νόημα του ανθρώπου, δηλ πίσω στον θεό. Γιατί δεν μπορούμε να αξιολογήσουμε τον άνθρωπο, αν δεν μπούμε βαθιά στο νόημα του, αν δεν ξεκινήσουμε από Κείνον που τον έπλασε και του έδωσε αυτό το μεγαλειώδες νόημα που έχει…
Παπαδημητράκης Γιάννης

Δευτέρα 8 Δεκεμβρίου 2014

Η ΑΓΑΠΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΣΥΝΑΝΘΡΩΠΟ!

Πόσο μου αρέσουν οι άνθρωποι που κρατούν στον ένα ώμο τον Σταυρό και στον άλλο την αγάπη! Κείνοι που πίνουν αδιάκοπα από το ποτήρι της πίκρας και όμως μιλούν πάντα με ωραία λόγια. Κείνοι που ζούνε σε ένα καμίνι πυρωμένο και όμως τραγουδούν για τον Θεό. Κείνοι που πονούν ίσως στην λάσπη και στις σκληρές πέτρες των δρόμων της ζωής ,μα τα μάτια της ψυχής τους είναι στραμμένα στα υπερκόσμια οράματα και στον θεό!

Τρίτη 2 Δεκεμβρίου 2014

ΣΤΟ ΧΕΡΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Φαντάζομαι πόση χαρά θα μπορούσε να εκφράσει το αλέτρι και το δρεπάνι στα χέρια του γεωργού που το κρατά και με τον κόπο και τον ιδρώτα του κάνει την γη όμορφη και καρποφόρα.
Ένα αλέτρι και ένα δρεπάνι είναι ένα κομμάτι σίδερο άχρηστο ίσως και σκουριασμένο για κάποιους. Από την στιγμή όμως που γεωργός θα το πάρει στα χέρια του γίνεται ένα πολύτιμο εργαλείο και παίρνει μια ιδιαίτερη αξία.
Τι υπέροχο πράγμα να συναισθανόμαστε ότι μέσα από τα χέρια μας και μέσα από τον κόπο μας περνά και γίνεται το έργο του Θεού! Τι υπέροχο πράγμα να συναισθανόμαστε ότι από τα χέρια μας περνά το Φως του Θεού, η Σοφία του Θεού για να «ενσαρκωθεί» στην πράξη της ζωής και να γίνει οδηγός ελπίδας και στήριγμα αναρίθμητων πράξεων.
Χριστιανέ μου θα ήθελα να σου αποκαλύψω και να σου γνωρίσω αυτή τη μεγάλη αλήθεια που έμαθα και γω σιγά-σιγά. Την αλήθεια πως είσαι…. πως μπορείς δηλ. να γίνεις το όργανο του Θεού. Σκέψου πως κάθε ανάγκη του κόσμου είναι μια κραυγή του Θεού και πως κάθε πόνος του κόσμου είναι μια πληγή που θεός θέλει να κλείσει με τα δικά σου χέρια.
Χριστιανέ, κάμε αυτή την ύψιστη τιμή και χαρά στη ζωή σου να είσαι παντού, όπου και να βρίσκεσαι, το όργανο του θεού!

Σάββατο 22 Νοεμβρίου 2014

ΠΕΡΙΜΕΝΕ ΛΙΓΟ……

Αδελφέ μου, υπάρχουν στιγμές και περιπτώσεις στην ζωή μας που πρέπει να κάνουμε γρήγορα. Να βιαστούμε, να σπεύσουμε, να μην βρεθούμε πίσω.
Μα υπάρχουν ωστόσο και στιγμές που πρέπει να κάνουμε υπομονή, να περιμένουμε λίγο… Οι στιγμές που έχομε μια θλίψη, μια αρρώστια, μια δυστυχία, οι δύσκολες στιγμές της ζωής μας. Οι στιγμές που το μυαλό μας σκοτεινιάζει, στιγμές που όλες οι πόρτες φαίνονται κλειστές, οι στιγμές που ο κόσμος δεν μπορεί ή δεν θέλει να δώσει τίποτα…
Να περιμένουμε λοιπόν γιατί μπορεί να μην είναι τόσο μεγάλη ….η δυστυχία και η καταστροφή μας όσο εμείς νομίζουμε. Να περιμένουμε γιατί πέρα από τον άνθρωπο , μας περιμένει η πόρτα του Θεού. Πέρα και πάνω από τον άνθρωπο υπάρχει η θεία Πρόνοια, η Θεία Ευσπλαχνία, αυτό που λέει ο απλός άνθρωπος «έχει ο Θεός…». 
Μάθε άνθρωπέ μου να κρύβεις το κεφάλι σου και την καρδιά σου κάτω από τον μανδύα του θεού κάθε φορά που η καταιγίδα της ζωής βροντά και αστράφτει μέσα σου και ολόγυρά σου…
Υπάρχει μια ανοιχτή πόρτα σκέπης και προστασίας που σε περιμένει και σε καλωσορίζει με τα αιώνια τούτα λόγια. «Δεύτε προς με πάντες οι κοπιώντες και πεφορτισμένοι καγώ αναπαύσω υμάς…»

Δευτέρα 10 Νοεμβρίου 2014

Ο ΝΟΜΟΣ ....

 …….του σεβασμού.
Κάποτε ο Άγιος Φραγκίσκος γονάτισε στο χώμα, αγκάλιασε ένα όμορφο λουλούδι και του μίλησε με τρυφερότητα. «Αδελφούλη μου λουλουδάκι».
Ήταν ο ίδιος Άγος που είδε βαθιά την ομορφιά του κόσμου και την αγάπησε όχι σαν ειδωλολάτρης αλλά ως Άγιος, γιατί μόνο οι Άγιοι μπορούνε να δούνε βαθιά την ομορφιά του κόσμου και της ζωής και όχι οι κολασμένοι και οι ακάθαρτοι.
«Αδελφούλη μου λουλουδάκι» Να ο μεγάλος, ο βασικός Νόμος της ζωής, ο Νόμος του Σεβασμού. «Υπεράνω ημών» έλεγε ο Γκαίτε γιατί υπάρχουν οι μεγάλες ηθικές αρχές και τα αιώνια ιδανικά που φέρει η καθαρή και φωτισμένη ζωή του ανθρώπου και πάλι «κάτω ημών» υπάρχει το μικρό και ταπεινό και το ελάχιστο μέσα από το οποίο εκφράζεται και αντικατοπτρίζεται το Μέγιστο και το Ύψιστο.
Νομίζεις ότι κοιτάς τον ζητιάνο, τον εργάτη και τον ελάχιστο αλλά να μην βλέπεις το κατώτερο σου αλλά να βλέπεις τον ίσο, τον αδελφό σου και τον συνάνθρωπο σου.
Στάσου με ευλάβεια και σεβασμό να χαιρετήσεις την ζωή και μην αφήσεις ποτέ τα μάτια σου να βλέπουν περιφρονητικά την αγία περιοχή της «Ψυχής των Άλλων».
Παπαδημητράκης Γιάννης

Σάββατο 1 Νοεμβρίου 2014

TA ΠΡΟΤΥΠΑ ΜΑΣ

Είμαι βέβαιος ότι οι συνετοί και φτωχοί χωρικοί γονείς, δεν έστειλαν στο σχολειό τα παιδιά τους για να γίνουν «αστέρες και γόησσες».

Τα έστειλαν για να γίνουν καλές γυναίκες, καλές μητέρες, καλές Ελληνίδες, απλοί παιδαγωγοί των αυριανών γενεών να γίνει τέλος πάντων, κάτι που κρατούσε τα παιδιά μας στην φύση τους, στον προορισμό τους και στην ουσία της ζωής.
Σήμερον όπως οι περισσότεροι άνθρωποι θέλουν να ζουν την ζωή στην απεικόνιση και την ρεκλάμα ,στην προσποίηση και την αναπαράσταση της. Έτσι ολόκληρη η ζωή μας κινδυνεύει να γίνει ένα μεγάλο θέατρο και οι περισσότεροι άνθρωποι ετοιμάζονται να παίξουν σε αυτό το «θέατρο» και όχι να ζήσουν αληθινά. Η αληθινή όμως ζωή δεν είναι θέατρο αλλά είναι πράξη και αγώνας και αληθινή συγκίνηση της ίδιας της καρδιάς μας που θέλει να ανακαλύψει και να κατακτήσει τις μεγάλες και όμορφες στιγμές της.
Η ζωή έχει νόημα αλλά μόνο τότε που την ζούμε υπεύθυνα στα καθήκοντα και στις υποχρεώσεις της, τότε μόνο που αφιερώνουμε την ύπαρξη της στα ιδανικά και στους αιώνιους σκοπούς της…Τότε μόνο που η αφιέρωση του ανθρώπου σε μια αληθινή αποστολή τον κάνει πραγματικά μεγάλο…

Πέμπτη 25 Σεπτεμβρίου 2014

ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΑΚΟΥΣΜΑ

Οὐ παραμένει ὁ πλοῦτος, οὐ συνοδεύει ἡ δόξα·
ἐπελθὼν γὰρ ὁ θάνατος, ταῦτα πάντα ἐξηφάνισται..
Φίλε και αδελφέ μου. 
Η κοινωνία σε χρειάζεται στο κοπάδι της. Σου δίδει ένα όνομα, σε ανεβάζει σε μια θέση, να κραυγάζεις να θορυβείς. Να κάνεις εκείνο τον μεγάλο θόρυβο που θα σκεπάσει το μεγάλο κενό της καρδιάς και της ζωής εκείνων που αρνήθηκαν ή χάσανε την αλήθεια της ζωής και την ουσία του ανθρώπου.
Η μοίρα σου όπως και η αποστολή όμως δεν είναι αυτή και δεν πρέπει να πιστέψεις πως είναι αυτή, όταν ο κόσμος σε φωνάζει, οι σειρήνες σε καλούν από όλες τις πλευρές.
Όπου και να είσαι στην Πολιτεία ή στην ερημιά, στάσου μια φορά από τον μεγάλο θόρυβο και άκουσε. Άκουσε όπως άκουαν πάντα οι ταπεινοί και οι απλοί, οι σοφοί και οι άγιοι. Άκουσε την συναυλία που παίζει το δοξάρι του θεού πάνω στο όργανο του κόσμου πάνω στις ιερές χορδές της ζωής σου. 
Άκουσε γιατί σε αυτό το μεγάλο άκουσμα έγκειται όλη η ουσία της ζωής σου!

Τρίτη 23 Σεπτεμβρίου 2014

ΚΑΙ ΕΙΣΑΙ.....

 …ευτυχής;
Και όμως αγαπητά μου τέκνα. Για έναν που σέβεται την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, για έναν που θέλει να δημιουργήσει μια αληθινή προσωπικότητα, η ευτυχία μπορεί να είναι ένα μεγάλο εμπόδιο και ένας σοβαρός κίνδυνος.
Πολλοί μέσα στην δυστυχία αγωνιστήκανε να και υψωθήκανε ,ενώ άλλοι μέσα στην ευτυχία γκρεμίσανε και τους εαυτούς των και πολλούς άλλους…Γιατί μπορεί μέσα στο κυνηγητό της ευτυχίας, μπορεί να λησμονηθεί το κυνηγητό της τελειότητας που αποτελεί την αληθινή ευτυχία του γνήσιου ανθρώπου.
Έχει λοιπόν η ευτυχία τις δυσκολίες της και χρειάζεται πολύ δύναμη και πολύ σύνεση για να την κρατήσει κανείς στα χέρια του χωρίς να ζημιωθεί ο ίδιος και προπαντός να μην ζημιώσει τους άλλους.
Η ευτυχία που δεν φωνάζει στους δρόμους, η ευτυχία που δεν προκαλεί και δεν σκανδαλίζει, η ευτυχία που δεν ληστεύει τους άλλους. Η ευτυχία που απλώνει το σεμνό φόρεμα της για την γύμνια των άλλων η ευτυχία που λέει στο θεό ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ και γίνεται θεραπαινίδα των πολλών και των αδυνάτων…
 Η ταπεινή ευτυχία…..

Τρίτη 16 Σεπτεμβρίου 2014

ΘΥΤΗΣ Ή ΘΥΜΑ;

Πολλές φορές η κακία των άλλων μας χτυπά και μας αναγκάζει να υποφέρουμε και να σταυρωθούμε αλλά και σε αυτές όμως τις ιδιαίτερες περιπτώσεις το φιλότιμο μας και η ευγένειά μας , μας κάνει να υπομένουμε.
Και θέλω να έρθω να σε βρω, ώ άγιο θύμα της ζωής, άνθρωπε της θυσίας και της προσφοράς και να σε ασπαστώ στο φωτεινό σου, μαρτυρικό μέτωπο.
Αν είσαι ταπεινός άνθρωπος και είσαι σκυμμένος στο χωράφι σου, στο εργαστήρι σου, στο νοικοκυριό, στο γραφείο σου και μοχθείς και διακονείς και θυσιάζεσαι αθόρυβα και ταπεινά για το καλό των άλλων τότε κάνε πιστά την σιωπηλή σου θυσία και να είσαι σίγουρος ότι θα έρθει η αναγνώριση. Το ΦΩΣ θα λάμψει και η ΑΡΕΤΗ θα θριαμβεύσει.
Το αμαράντινο στεφάνι που οι άνθρωποι αρνούνται να βάλουν στο κεφάλι των μαρτύρων του καλού, το βάζει πάντα ο χρόνος και ο θεός και κάνει αθάνατη την μνήμη και την δόξα των…

Σάββατο 13 Σεπτεμβρίου 2014

ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΙΑ ΣΟΥ...

Άνθρωπε της σημερινής εποχής, της ευμάρειας και του πλούτου,….μην χάσεις την ανθρωπιά σου όπου και να βρεθείς.. Υπάρχουν άνθρωποι που νικούν τον αγώνα του ψωμιού, νικώνται όμως στον αγώνα της ψυχής και αυτοί δεν είναι οι νικητές, είναι οι νικημένοι. Έτσι ο αγώνας της ζωής δεν είναι μόνο ο αγώνας για το ψωμί, τον πλούτο, τον εγωισμό.
Άνθρωπε Χριστιανέ, μην χάνεις την ανθρωπιά σου όπου και να βρεθείς. Αν βρίσκεσαι σε πλάνες στιγμές άνοιξε τα μάτια σου και αρματώσου από τα όπλα της αλήθειας και της αρετής. Σκέψου, πρόσεξε. Η καλοπέραση, η εφήμερη δόξα, η χαρά της στιγμής μην σταθούνε εμπόδιο στον υπέρτατο σκοπό και προορισμό σου. Να ζεις να δημιουργείς μόνο για την αιωνιότητα. Μην χάσεις το μεγάλο στοίχημα της ζωής σου, μην χάσεις την αιωνιότητα, μην χάσεις την ίδια σου την ζωή!
Αιωνιότητα έργων και πράξεων, όπου δεν υπάρχουν η αμαρτία, ο πόνος, ο θάνατος αλλά το φως, η γαλήνη και η «ζωή ατελεύτητος»

Τρίτη 9 Σεπτεμβρίου 2014

ΔΟΞΑ ΤΟ ΘΕΩ

Τι να επιζητούμε από την Ζωή ;
Πολλές φορές οι άνθρωποι επιζητούν από την ζωή πολλά περισσότερα από όσα αυτή μπορεί να του δώσει σε αυτόν τον κόσμο.
« H νοσταλγία του άπειρου εις εν ον πεπερασμένον… ιδού τι είναι ο άνθρωπος» που σημαίνει πως ο άνθρωπος είναι συχνά πλειό μεγάλος από την ζωή που δεν μπορεί να τον χωρέσει και να τον χορτάσει.
Χρειάζεται λοιπόν να έχομε την στοιχειώδη σύνεση και να μην ζητούμε από την ζωή πράγματα που δεν μπορεί να μας δώσει. Έπειτα συμβαίνει η ζωή να δίδει πολλά αγαθά μόνο σε άξιους, μόνο σε γενναίους.
Πολλοί άνθρωποι δεν γνωρίσανε την χαρά, γνωρίσανε όμως …την αρετή της υπομονής, γνωρίσανε την βαθιά …μυσταγωγία του πόνου και είδαν ήδη από την όχθη ετούτου του κόσμου, το ανέσπερο φως της αιωνιότητας.
Πολλοί άνθρωποι δεν γνωρίσανε την εφήμερη δόξα και την αλαζονική λαμπρότητα της ζωής ,γνωρίσανε όμως την ταπεινοφροσύνη και την απλότητά της και χαρήκανε την ειρήνη και την βαθειά γαλήνη της…
Με όλα αυτά θέλω να πω ότι υπάρχει νόημα και σε αυτό που λέγεται στέρηση της ζωής….Έτσι η ζωή προσφέρει τα πάντα μόνο σε αυτούς που καλωσορίζουν την ζωή με ένα ειρηνικό χαμόγελο και που μπορούν να πουν κάθε στιγμή στη ζωή τους, το «Δόξα τω θεώ»

Σάββατο 6 Σεπτεμβρίου 2014

ΑΠΟ ΛΟΦΟ ΣΕ ΛΟΦΟ...

Κυρίες και Κύριοι,
Με την δύναμη του θεού θα συνεχίσουμε το αφιέρωμα μας στον Μέγα Επίσκοπο της ανιδιοτελούς προσφοράς, τον Επίσκοπο της άνευ όρων και ορίων, στον ταπεινό, στον καταξιωμένο στις συνειδήσεις μας, Παππού και Πατέρα της Κρήτης. 
"ΤΗΝ ΖΩΗ ΤΗΝ ΖΟΥΜΕ ΜΙΑ ΦΟΡΑ"
Τα χρόνια ανακυκλίζουν, οι μήνες, οι μέρες και οι ώρες επαναλαμβάνονται και όμως η κάθε στιγμή που περνά γίνεται παρελθόν και δεν ξαναγυρνά ποτέ πλειά. Η ελπίδα και η προσδοκία που είναι μεγάλοι νόμοι μέσα στη ζωή μας, τα όνειρα, οι πόθοι, οι αγώνες και τα γεγονότα κάνουν ένα όμορφο και αθώρητο γιοφύρι που στεκόμαστε σαν ακίνητοι και ΖΟΥΜΕ. Κάτω όμως από το γιοφύρι η ζωή τρέχει, η ζωή περνά και η ζωή χάνεται.
Όταν είμαστε μικρά παιδιά, θέλομε να μεγαλώσουμε, να σπουδάσουμε, να παντρευτούμε, λες και κάτι μας σπρώχνει και μας βιάζει να τελειώνουμε αυτόν τον όμορφο κύκλο της ζωής. Ποτέ δεν ζούμε δύο φορές την ίδια μέρα, τον ίδιο χρόνο, την ίδια στιγμή.
Μα αφού την ζωή μας την ζούμε μόνο μια φορά ,πρέπει αυτήν την μοναδική στιγμή να την ζήσουμε. Πρέπει να βρούμε την αλήθεια της και το νόημα της, την ποίηση και την ομορφιά της. Η ζωή μέσα στις μικρότητες και την αμαρτία, είναι μια χαμένη ζωή και μόνο η ζωή μέσα στην καλοσύνη και μέσα στους αγώνες για κάθε μεγάλο και ευγενικό, μόνο αυτή μπορεί να είναι η αληθινή και γνήσια ζωή. Μια ζωή που μπορεί να φαίνεται μεγάλη και πολύχρονη, στο τέλος όμως γίνεται μια μικρή στιγμή.
«Από λόφο σε λόφο, από κορφή σε κορφή ας ανεβαίνουμε πάντα ψηλότερα..»

Τετάρτη 30 Απριλίου 2014

Η ΚΡΗΤΗ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΦΥΓΕΙ ΜΠΡΟΣΤΑ

Αγαπητά μου παιδιά , θέλω να υπενθυμίσω σε όλους σας ότι τα περασμένα δύσκολα χρόνια, η Κρήτη με όλη τη σκλαβιά και την αγραμματοσύνη της, με όλη την χωριατιά και την φτώχεια της, έβγαλε μεγάλες μορφές και έδωκε στον κόσμο Αγίους και δασκάλους.
Γνωρίζω όμως παιδιά μου, ότι ο σημερινός κόσμος δεν σκοτίζεται για Αγίους και ήρωες. Όμως ένας ισορροπημένος πολιτισμός δεν γίνεται χωρίς αγίους και το σημερινό μεγάλο δράμα του παγιοποιημένου κόσμου είναι ότι λείπει το «άλας της ζωής» η αρετή…
Και αν η γενεά των πατεράδων μας πήγε στον παράδεισο, τι θα κάμωμε εμείς σήμερο, με τα παντελόνια και τις μίνι φούστες;
ΤΙ ΘΑ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ Η ΚΡΗΤΗ στις ΕΠΟΜΕΝΕΣ ΓΕΝΕΕΣ;
Τι θα αφήσομε κληρονομιά στα παιδιά μας;
Η ΚΡΗΤΗ έχει ένα μεγάλο παρελθόν. ΠΡΕΠΕΙ όμως να έχει και ένα λαμπρό μέλλον και αυτό είναι η έγνοια και η ευθύνη όλων μας…..

Τετάρτη 23 Απριλίου 2014

Η ΚΡΗΤΗ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΦΥΓΕΙ ΜΠΡΟΣΤΑ....

Πολλές φορές η Ελλάδα ακούμπησε στην Κρήτη, αν και είναι αλήθεια πως χωρίς τον αρχαίο Ελληνικό Πολιτισμό δεν θα υπήρχε η σημερινή Ευρώπη, ενώ η Κρήτη που έθεσε πρώτη τα θεμέλια στον πολιτισμό αυτό, γίνεται πλειό μεγάλη και σημαντική και μπαίνει πρωτοπόρα στην παγκόσμια οικουμενική προσφορά προς την ανθρωπότητα.
Τώρα όμως με την λεγόμενη παγκοσμιοποίηση και την προσπάθεια οικονομικής υποδούλωσης λαών, χρειάζεται να συνεχίσει την ιστορία της, να ξαναγεννήσει πολιτισμούς και ιδέες, να γεφυρώσει λαούς και τόπους, να υπερασπίσει την πίστη του Χριστού, τις αξίες της και πάνω απ΄όλα την προσωπικότητα του ανθρώπου.
Οι μεγάλες ώρες ξανάρχονται για την Κρήτη. Χρειάζονται μόνο οι οραματιστές και οι βιγλάτορες των νέων καιρών…

Παρασκευή 14 Μαρτίου 2014

ΕΙΡΗΝΑΙΟΣ

Kάμετε το σπίτι σας Σχολείο και Εκκλησία!
Ελληνόπουλα της Γερμανίας.
Γνωρίζω πως έχετε ελάχιστες ώρες για τα μαθήματα των θρησκευτικών σας και σας λείπουν τα απαραίτητα βιβλία για το μάθημα αυτό.
Σε μερικά σχολειά μάλιστα, που δεν υπάρχουν Έλληνες διδάσκαλοι, τα Ελληνόπουλα μαθαίνουν καθολική ή Προτεσταντική Διδασκαλία και φοβούμαι μήπως τα παιδιά μας, λησμονήσουν την Ορθόδοξη Παράδοση μας και παρακαλώ τους ιερείς μας, με τα κατηχητικά σχολεία και του Έλληνες γονείς με την θρησκευτική αγωγή του σπιτιού τους, να αναπληρώσουν το κενό αυτό.
Γι΄αυτό επαναλαμβάνω και τονίζω. Έλληνες γονείς!
Κάμετε και το σπίτι που μένετε, όσο μικρό και φτωχικό και εάν είναι, κάμετε το Ελληνικό σχολείο και Ορθόδοξη εκκλησία. Η ελληνική γλώσσα, το καντήλι, το εικόνισμα και το θρησκευτικό βιβλίο δεν πρέπει να λείπουν από το σπίτι σας.
Εμείς οι Έλληνες δεν μπορούμε να ξεχάσομε τις ανθρωπιστικές μας Παραδόσεις. Δεν μπορούμε να ξεχάσομε αυτό που έγραψε ο μεγάλος μας σοφός Πλάτων, «πάσα επιστήμη χωριζομένη αρετής πανουργία εστίν». 
Ουψάλα 1968

Πέμπτη 19 Απριλίου 2012

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΜΗΛΙΑΣ -ΒΛΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΡΟΓΔΙΑΣ


Από τον Παπαδημητράκη Ιωάννη του Γεωργίου. Ομιλία στο ξωκλήσι του Αγίου Γεωργίου Μηλιάς, κατά την εορτή του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου.
Αγαπητοί συγχωριανοί, συγγενείς και φίλοι.
Μαζευτήκαμε σήμερα 8 του Μάη στον μαγευτικό χώρο της Μηλιάς και στο ξωκλήσι του Αγίου Γεωργίου για να τιμήσουμε, την εορτή του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου.
Τι είναι αυτό άραγε, που πέραν της Χριστιανικής μας πίστης, μας κάνει να επισκεπτόμαστε κάθε χρόνο τα ξωκλήσια αυτά και να αφιερώνουμε τάματα και προσφορές προς Χάριν των Αγίων;
Μήπως πέραν της Πιστής αυτής υπάρχει έμφυτη βαθειά μέσα μας, η ανάγκη να ψηλαφήσουμε το παρελθόν και την ιστορία μας, να μνημονεύσουμε τους προγόνους και προκάτοχους μας 
αλλά και να προσθέσουμε με την παρουσία μας αυτή έναν ακόμα συνδετικό κρίκο στην μακραίωνη ιστορία του τόπου;
Ξεκινάμε λοιπόν από την πρώτη Βυζαντινή περίοδο, που η Κρήτη και η Κίσσαμος πέφτουν στα χέρια των Αράβων από το 824 ως το 961 μ.χ .
Σφαγές και λοιμοί αποδεκατίζουν τον όποιο ντόπιο πληθυσμό και αναγκάζουν τον Βυζαντινό Αυτοκράτορα Νικηφόρο Φωκά, αρχές του