Η ΣΕΛΙΔΑ ΤΟΥ RASKOLNICK

Κοντός ψαλμός, αλληλούια και για τον μπάρμπα-Νίκο!

Θα ήταν αστείο να μιλάμε, σήμερα, για έξοδο από το ΝΑΤΟ, έτσι αδύναμους και ανυπόληπτους που μας έχουν καταντήσει, οι λεροί και οι αχρείοι που μας κυβερνούν. Ζώντας σε μια περιοχή που μοιάζει με καζάνι που βράζει, το τελευταίο που θα μας χρειαζόταν τώρα, για να αντιμετωπιστεί η επιθετικότητα των γειτόνων μας και η διεθνής αβεβαιότητα γύρω μας, θα ήταν η αποχώρηση της Ελλάδας από το ΝΑΤΟ.
Αντίθετα, θα γινόταν σπουδαιότερος ο διεθνής ρόλος της Ελλάδας, ως κράτους-μέλους, με μια κυβέρνηση που στο μέλλον θα λέει «όχι» στην υποστήριξη νεοναζιστικών καθεστώτων, όπως αυτό της Ουκρανίας και θα έχει έναν Πρωθυπουργό που δεν θα είναι Charlatan, με πλακάτ να γράφει “Je Suis Charlie”, περπατώντας παραδίπλα .....
...... από τον Ουκρανό φασίστα, που ήταν κι αυτός, τρομάρα του, Charlie. Ρεζιλίκια πράγματα!
Ούτε είναι προτεραιότητα της Ελλάδας να φύγει από την Ευρωπαϊκή Ένωση αυτή τη στιγμή που έχει γίνει τόσο κακό στον τόπο μας. Ασφαλώς, με διαλυμένη την παραγωγική βάση της χώρας και με ρημαγμένα τα μέσα παραγωγής από κακές πράξεις και χειρότερες παραλείψεις δεκαετιών, δεν είναι αυτή η πρώτη μας ανάγκη. Μόνο που χρειαζόμαστε έναν πραγματικό Πρωθυπουργό κι όχι αυτόν τον παράφρονα που κάθεται στα τέσσερα, σαν το σκυλάκι στα πόδια της αφέντρας του, κουνώντας την ουρά του για ένα μπισκοτάκι. Έχομε ανάγκη από έναν Πρωθυπουργό, που θα πάει στην Εσπερία και θα απαιτήσει, επί τέλους, την εφαρμογή των συνομολογημένων συνθηκών. Τίποτα λιγότερο δε χρειαζόμαστε, αυτήν την ώρα.
Αυτά όλα, είναι και καθαρά και ξάστερα στο μυαλό του γείτονά μου, του μπάρμπα-Νίκου, που διαβάζει από τα γεννοφάσκια του τον «Ριζοσπάστη» και ψηφίζει από πάντα το κόμμα του Λαού. Αλλά τώρα που έχει φουντώσει το κακό, καταλαβαίνει κι αυτός ότι έχει φτάσει ο κόμπος στο χτένι κι ότι τα εγγόνια του κινδυνεύουνε να γίνουνε σκλάβοι στα νύχια των εμπόρων των εθνών και των ξεπουλητάδων των οραμάτων, των ονείρων και των ελπίδων όλων μας, όπως λέει.
Αυτά κι άλλα πολλά μου κουβέντιαζε χτες το βράδυ ο μπάρμπα-Νίκος. Καθαρά και ξάστερα τα βλέπει τα πράγματα, αυτός ο απλός, αλλά καθόλου απλοϊκός άνθρωπος, έτσι που τα λέγαμε, πίνοντας ξεροσφύρι ένα φρέσκο, νόστιμο κοκκινέλι από το πατρογονικό αμπελάκι του, που φοβάται ότι θα του το πάρει κι αυτό η τράπεζα, για εκείνο το παλιό δάνειο που το έχει πληρώσει χρυσό, τόσα χρόνια, αλλά που δεν αντέχει πια να το εξυπηρετεί.
Εκτιμώ, μου έλεγε στενοχωρημένος, ότι η λυσσαλέα και μονόπλευρη πολεμική του Γενικού μας Γραμματέα κατά του Συ.Ριζ.Α., θα συρρικνώσει ακόμα περισσότερα τα εκλογικά ποσοστά του κόμματος, στις κάλπες της ερχόμενης Κυριακής. Πιστεύω, μουρμούρισε, αφού έκανε μια μικρή παύση για να πιει αργά μια γουλιά κρασί, ότι θα συμβεί ξανά, αυτό που παρατηρήθηκε και τον Ιούνιο του 2012(*), και μάλιστα σε μεγαλύτερο βαθμό, διότι, μην ακούς, εμείς οι κομμουνιστές αντιλαμβανόμαστε μια χαρά ποιο είναι το διακύβευμα της ερχόμενης Κυριακής και ξέρομε ότι αν δεν βγει πρώτος ο Αλέξης, τότε τις 50 έδρες θα τις πάρουν πάλι οι αχαρακτήριστοι που μας κυβερνούν. Τους χαρακτήρισε, δηλαδή, τους ανάξιους κυβερνήτες μας, αλλά με λόγια βαριά, που δεν γράφονται: είναι και αθυρόστομος, ο μπάρμπα-Νίκος, μιλούσε και το κοκκινέλι στο άδειο του στομάχι...   
"Αλίμονο μας, μονολόγησε, αν συνεχίσουν να μας κυβερνούν αυτοί οι προδότες. Αλίμονό μας, παιδί μου, αν παραμείνουν κατσικωμένοι  στους σβέρκους μας, ετούτοι! Και μην ακούς, τι λένε οι δημοσκοπήσεις! Άλλο τι λέει ο κόσμος μέσα στον ενθουσιασμό του κι άλλο τι θα κάνει ο καθένας από μόνος του, όταν βρεθεί ενώπιος, ενωπίω της κάλπης", μου εξομολογήθηκε.
Και συνέχισε:"Τρέμουν πολλοί γέροι σαν κι εμένα, τι θ’ απογίνουνε αν δεν πάρουνε τις κουτσουρεμένες συντάξεις τους κι ας το ξέρουν ότι θα κουτσουρευτούν κι άλλο, αν κάτι δεν αλλάξει δραστικά–κι ο ένας τρόμος, ότι θα συνεχίσουν να μας κυβερνούν αυτοί οι άθλιοι, τους τρώει τα σωθικά, αλλά  είναι κι ο άλλος φόβος κι ο πανικός που σπέρνουν οι κερατάδες από τις τηλεοράσεις, που επηρεάζουν τόσον πολύ κόσμο! Καμιά σιγουριά δεν μου εμπνέουν οι δημοσκοπήσεις, γιατί ο τρομαγμένος κι ο αδύναμος, την τελευταία στιγμή, κιοτεύει μπροστά στην κάλπη και τον φοβάμαι τον ραγιά, πολύ τον φοβάμαι…"
Ο μπάρμπα-Νίκος, βλέπει καθαρά το πρόταγμα της ερχόμενης Κυριακής κι ας μην τους έχει σε πολύ σπουδαία εκτίμηση, τους παλιούς του συντρόφους, τους οπορτουνιστές, κατά που τους χαρακτηρίζει ο Γενικός Γραμματέας και κατά που γράφει κι ο «Ριζος» και συμφωνεί κι ο ίδιος…
Τι θα κάνει την Κυριακή, δεν μου είπε ο Μπάρμπα-Νίκος κι ούτε που τόλμησα να τον ρωτήσω. Αλλά είναι ηλίου φαεινότερο ότι το καταλαβαίνει μια χαρά κι από μόνος του, ότι το καλπονοθευτικό  σύστημα –όπως το χαρακτηρίζει, χωρίς να έχει καθόλου άδικο, θα κατανείμει πάλι την ψήφο του στο πρώτο κόμμα. Αφού του την κλέβουν που του την κλέβουν την ψήφο, γιατί να μην την χαρίσει καλύτερα σ’ εκείνους που, τουλάχιστον, βλέπουν και υπόσχονται φως στο βάθος του τούνελ? Κι αν πάει χαράμι η ψήφος του, αν έχει δίκιο ο Γενικός του Γραμματέας, πρώτη φορά θα είναι? 

Στο κάτω-κάτω της γραφής, η ψήφος του μπάρμπα-Νίκου, από τη Μαραθοκεφάλα, πάνω από το Κολυμπάρι των Χανίων, που μια ζωή ψηφίζει ΚΚΕ πάντα χαράμι πήγαινε. Η ψήφος του χαράμι πάντα πήγαινε και χαράμι θα πηγαίνει εις τον αιώνα τον άπαντα, αν δεν βρεθεί μια έντιμη κυβέρνηση που να εφαρμόσει, επιτέλους, την απλή αναλογική...    
Βιοπαλαιστής από γεννησιμιού του ο μπάρμπα-Νίκος, τον έμαθε η ίδια η ζωή να βάζει τις προτεραιότητές του και να αναλαμβάνει τις ευθύνες του. Κοντός ψαλμός, αλληλούια και για τον μπάρμπα-Νίκο.  
(*) Ο, όπως πάντα εμπεριστατωμένος,  Γιώργος Δελαστίκ, μας θύμισε ότι μετά την κατάρρευσή του, που ακολούθησε το «βρώμικο» 1989 και την εκλογική ανυποληψία του ΚΚΕ κατά την επόμενη εικοσαετία, το κόμμα εκτινάχθηκε στο 8,48% στις βουλευτικές εκλογές του Μαΐου του 2012, για να καταβαραθρωθεί εκ νέου, στο χαμηλότερο ποσοστό της ιστορίας του με 4,50% στις εκλογές του αμέσως επόμενου Ιουνίου 2012, λόγω της εκλογικής πόλωσης. 
Εκείνη η διαφορά των τεσσάρων μονάδων ανάμεσα στις δύο εκλογικές αναμετρήσεις του Μαΐου και του Ιουνίου του 2012, αντικατοπτρίζει τη συμπεριφορά των φίλων του ΚΚΕ, όπως ο μπάρμπα-Νίκος, καλή ώρα, που βλέπουν τα πράγματα λίγο διαφορετικά∙ κυρίως εκείνοι που προέρχονται από τις εκλογικές περιφέρειες όπου το ΚΚΕ ως κόμμα, με δεδομένο το ληστρικό εκλογικό σύστημα υπέρ του πρωτεύσαντα των εκλογών, δεν έχει ελπίδες εκπροσώπησης...