ΜΕΤΑΞΥ ΣΟΒΑΡΟΥ ΚΑΙ ΑΣΤΕΙΟΥ

 Τώρα που βλέπω τους καλαντριστάδες να προβάλλουν απο κάθε μεριά της πόλης λέω να βγάλω τα απωθημένα μου, αυτά που κρατώ μέσα μου από παιδί τόσα χρόνια, για όλους εκείνους τους εκ παραδόσεως αποδέκτες χριστουγεννιάτικων τραγουδιών

Θυμάμαι πάντα προσπαθούσα να ψυχολογήσω σε κάθε σπίτι που πήγαινα (τότε) τον νοικοκύρη για να θυμάμαι την επόμενη χρονιά αν θα έπρεπε να τα πω ξανά ή όχι. Έτσι είχα φτιάξει μια νοερή λίστα με τις κυριότερες φυσιογνωμίες ακροατών καλάντων. Μη γελάτε !!!
Κατά αρχάς θέλω να πω ότι πάντα ευχαριστιόμουν αυτές τις Άγιες μέρες και σαν όνειρο θυμάμαι που τις κουταλομετρούσα, ως την παραμονή για να τα ……οικονομήσω.
Ξανάβαλα κάτω λοιπόν την θύμηση μου και ανασύνταξα τις παιδικές μου αναμνήσεις, και ως εκ του θαύματος ξαναθυμήθηκα τους 6 ποιο χαρακτηριστικούς οικοδεσπότες (αποδέκτες) των καλάντων.
     ΕΧΟΜΕ ΛΟΙΠΟΝ
 Ο  Σπάγκος :  Γεμάτος χαρά πρωί-πρωί κτυπάς την πόρτα, και ενώ είσαι έτοιμος να ακούσεις «το πέστα μας», ακούς το γνωστό «δώσαμε- δώσαμε». Τώρα αν έδωσαν φέτος ή πέρυσι είναι άλλο θέμα.
Η Σπαστικιά : Κτυπάς και σου ανοίγει η μεσόκοπη κυρία με τα ρολά στην κεφαλή, με τα πασουμάκια της αλλά με ένα χαμόγελο γεμάτο καλοσύνη. «Πέστα Γιαννάκη»...  Αρχίζεις λοιπόν και τα λες και ενώ φτάνεις ως εκεί που ξέρεις και περιμένεις να ακούσεις τον ήχο των ταλλήρων στο χέρι της κυρίας, ακούς ξαφνικά ένα ξερό «Γιαννάκη μέχρι το τέλος τα λέμε;» Σύξυλος ο Γιαννάκης και κάθε Γιαννάκης, κομπλάρει και τον πιάνει ο γνωστός ξερόβηχας της αμηχανίας.
Ο Παραδοσιακός: Τελειώνεις το άσμα και ο καλός κύριος σε καλεί να περάσεις στο σαλόνι του, ξάφνου η χοντρή κυρά του με την δισκάρα γεμάτη τα γνωστά γλυκά των Χριστουγέννων προσπαθεί να σε τρατάρει με το ζόρι, τότε λοιπόν σε έπιανε ο κρύος ιδρώτας, «θα πάρω και λεφτά ή μόνο γλυκά;» .
Η Τσιγκούνα : Και του χρόνου λες, και ενώ βλέπεις την κυρία να χώνει την χερούκλα της στην ποδιά της έτοιμη να σε πληρώσει (κόπος είναι και αυτός) βγάζει το παλιό το θυμάστε καλέ το πεντοχίλιαρο και σου πετά ένα ξερό «έχεις 4950 δρχ. ρέστα». Μετά από λίγο αφού ψάχνεσαι, -για να μην χάσεις και το πενηντάρικο-, και κοιτάς αμήχανα εδώ και εκεί σου πετά την δεύτερη στερεότυπη κουβέντα « Δεν έχεις; καλά πάρε το 10άρικο που βρήκα στην τσέπη μου, άντε και του χρόνου».
Ο Γρήγορος : Κτυπάς και καθώς ανοίγει η πόρτα και είσαι έτοιμος, δηλαδή έχεις πάρει την βαθιά αναπνοή για να αρχίσεις το ψάλσιμο, σου πετά ένα «καλά φτάνει» και σου ρίχνει μες στο κουτί το κατοστάρικο. Δεν σε πειράζει που δεν ξεκίνησες καν να τα λες, ήταν ο καλύτερος, ακοπίαστα και γρήγορα, ας είναι καλά.
Ο Συγγενής: Προσοχή ποτέ δεν πας με παρέα, πάντα μόνος για να μην μοιραστής το παχουλό (εκείνη την εποχή) πεντακοσάρικο με άλλον και φυσικά πάντα βράδυ που να είναι και ο Θείος εκεί.
   Όλα αυτά είναι μια απλή θύμηση του τότε, τότε που τα πράγματα ήταν πολύ- πολύ σφιγμένα, τότε που σαν συμπλήρωμα παίρναμε και το μπιτόνι για το λάδι (τυρόλαδο μας βάζανε τις περισσότερες φορές), τότε που είχαμε κάνει άτυπη συμφωνία «την καλή εσπέρα» να την λέμε στα μαγαζιά το βράδυ, τότε που το Καστέλλι ήταν δυο γειτονιές, και 5 δρόμοι.
Υ.Σ Τώρα που το ξανασκέφτομαι εμένα μου τύχαιναν πάντα παραδοσιακοί τύποι όταν έλεγα τα κάλαντα. Και ίσως αυτό έκανε την περίοδο των Χριστουγέννων μου πιο όμορφη και διαφορετική και για αυτό έμεινε χαραγμένη μέσα μου τόσο έντονα. Είχαν χαθεί ……..; και οι «γρήγοροι», που σήμερα είναι πολλοί, και ψιλοκουβαρντάδες.
  Και του χρόνου.

ΜΗΝΥΜΑ ΔΗΜΑΡΧΟΥ ΓΙΑ ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ

Τα Χριστούγεννα, η μεγάλη αυτή γιορτή της Χριστιανοσύνης, πέρα από τον συμβολικό τους χαρακτήρα, περικλείουν μέσα τους δυνατά μηνύματα για την κοινωνία μας. Αυτές τις μέρες πρωταγωνιστούν οι λέξεις «Αγάπη», «Ελπίδα», «Αλληλεγγύη». Αυτό δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να τις θυμόμαστε μόνο κατά τη διάρκεια των Άγιων αυτών ημερών, αλλά είναι μία πολύ καλή ευκαιρία για να αναλογιστούμε τι συμβαίνει γύρω μας, να νοιαστούμε για τον συνάνθρωπό μας, να χαρίσουμε αγάπη με όποιον τρόπο μπορούμε. Με την πεποίθηση  ότι η νέα χρονιά που θα ανατείλει σε λίγο θα είναι αφετηρία για ένα καλύτερο και ελπιδοφόρο αύριο, στέλνω τις πιο θερμές ευχές μου σε όλους τους συνδημότες του Δήμου μας. Εύχομαι το Νέο Έτος να χαρίζει σε όλους σας εσωτερική γαλήνη και πληρότητα, υγεία και κάθε προσωπική και οικογενειακή ευτυχία.  Χρόνια πολλά, ευτυχισμένο το νέο έτος! 
Εκ του Δήμου.

ΑΚΥΡΩΣΗ ΕΚΔΗΛΩΣΕΩΝ ΔΗΜΟΥ ΚΙΣΑΜΟΥ

 Μετά την εξαγγελία των νέων μέτρων κατά της διασποράς του κορωνοϊού, τα οποία ισχύουν από σήμερα 24-12-2021, οι ψυχαγωγικές εορταστικές εκδηλώσεις που είχαν προγραμματίσει ο Δήμος Κισσάμου και η Κοινωφελής Επιχείρηση του Δήμου Κισσάμου για τα Χριστούγεννα και για την Πρωτοχρονιά ακυρώνονται.

Ευχόμαστε υγεία πρωτίστως, ευτυχία και δύναμη για να ξεπεράσουμε τις δυσκολίες.

90 ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΣΕ ΒΡΑΧΟΝΗΣΙΔΑ

Περίπου 90 μετανάστες βρίσκονται στη βραχονησίδα - Το ιστιοφόρο που μετέφερε τους μετανάστες, φέρεται να είχε αναχωρήσει από τα παράλια της Τουρκίας με προορισμό την Ιταλία.

Τουλάχιστον τέσσερις σοροί, έχουν εντοπιστεί έως τώρα από τη θαλάσσια περιοχή βόρεια των Αντικυθήρων, μετά την προσάραξη ιστιοφόρου σκάφους με μετανάστες.
Σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες, οι μετανάστες κάλεσαν σε βοήθεια μέσω του ευρωπαϊκού αριθμού κλήσης 112, αναφέροντας ότι στο σκάφος επιβαίνουν περίπου 100 άτομα.
Άμεσα ξεκίνησε μεγάλη επιχείρηση από το λιμενικό σώμα υπό το συντονισμό του Ενιαίου Κέντρου Συντονισμού Έρευνας και Διάσωσης ΕΚΣΕΔ, με αποτέλεσμα να εντοπιστούν στη βραχονησίδα Πρασονήσι, σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες, περίπου 90 άτομα, ενώ τέσσερις σοροί βρέθηκαν στη θαλάσσια περιοχή από πλωτό σκάφος του λιμενικού.
Το ιστιοφόρο που μετέφερε τους μετανάστες, φέρεται να είχε αναχωρήσει από τα παράλια της Τουρκίας με προορισμό την Ιταλία. 
Στην επιχείρηση έρευνας και απεγκλωβισμού των μεταναστών συμμετέχουν ένα πλοίο ανοιχτής θαλάσσης του λιμενικού, δύο πλωτά του λιμενικού σώματος και ένα ελικόπτερο του πολεμικού ναυτικού. Στη θαλάσσια περιοχή των ερευνών πνέουν άνεμοι έντασης 5 μποφόρ.
Πηγή: protothema.gr

Η ΜΙΑ ΔΙΑΡΡΗΞΗ ΕΧΕΙ ΚΑΙ ΠΡΟΕΚΤΑΣΕΙΣ...

Αν και τα σπίτια που έγινε διάρρηξη τις προάλλες στην Κίσαμο ήταν δυο και επίσημα δεν ανακοινώθηκαν ονόματα, εντούτοις το documentonews.gr έβγαλε στην φόρα το ένα, της κ. Τουλουπάκη, προσπαθώντας να συνδυάσει την διάρρηξη με την υπόθεση Novartis. Να τι έγραψε για την διάρρηξη στο σπίτι της μητέρας της.
 "Θύμα διάρρηξης έπεσε (ξανά) η πρώην επικεφαλής της εισαγγελίας Διαφθοράς, Ελένη Τουλουπάκη, αυτή τη φορά στο πατρικό της σπίτι στο Καστέλι Κισσάμου Χανίων. Στο σπίτι δεν βρισκόταν κανείς με αποτέλεσμα οι διαρρήκτες να δράσουν ανενόχλητοι. Για το περιστατικό έχουν ήδη ενημερωθεί οι τοπικές αστυνομικές αρχές οι οποίες ερευνούν το συμβάν."

Όποιο κι αν ειναι το αποτέλεσμα της έρευνας καλό είναι να έχουμε τα μάτια μας ανοικτά και να ειδοποιούμε την αστυνομία με το παραμικρό. Τέτοιες μέρες που κάποιοι απουσιάζουν απο τα σπίτια τους είναι επικίνδυνες και πρέπει να συνεργαζόμαστε με την αστυνομία, η οποία στην Κίσαμο έχει λύσει τις περισσότερες υποθέσεις. Να ειδοποιούμε για το παραμικρό που μας κινεί την υποψία, αυτό μάλιστα έχει τονιστεί πάρα πολλές φορές απο τον ικανότατο διοικητή του Α.Τ Κισάμου κ. Χρήστο Χατζή.

Για την ιστορία οι δυο διαρρήκτες που έγιναν αντιληπτοί στην δεύτερη διάρρηξη ήταν ένας κοντός κι ένας ψηλός.

ΕΤΣΙ ΓΙΑ ΝΑ ΠΕΡΝΑ Η ΩΡΑ

Μέρες που είναι πρέπει να μοιράζεις ευχές -δώρα και συγχωροχάρτια και να μην εκνευρίζεις τους φίλους, τους γνωστούς, τους συμπολίτες σου, ούτε βέβαια να θυμώνεις επειδή απο την ανυπαρξία τους ξεστομίζουν κουβέντες νομίζοντας οτι έτσι θα σώσουν μια κατάσταση. Το να μαζέψουν τα σκουπίδια, να ασπρίσουν τα πεζοδρόμια, όσα έχουμε, το να κουρέψουν το γκαζόν ή να αλλάξουν μια καμένη λάμπα στο στενοσόκκακο δεν είναι έργο, ειναι υποχρέωση. Μην νομίσετε βέβαια οτι αυτό δεν το καταλαβαίνουν, το καταλαβαίνουν αλλά δεν μπορούν να κάνουν και πολλά ώστε να διορθώσουν την παλιοκατάσταση μας, ούτε φυσικά να παρουσιάσουν το έργο που μας είχαν υποσχεθεί...
Δεν είναι της στιγμής να γίνει απολογισμός αν και κάθε τέλος χρόνου με το κλείσιμο του, κάθε δημοτική αρχή, κάνει τις προσθαφαιρέσεις της για να δει αν έκανε, τι ξέχασε να κάνει, και τι θα κάνει την επόμενη χρονιά. 

 Το οτι στόλισε μια πλατεία με λαμπιόνια για να γιορτάσουν τα παιδιά τα Χριστούγεννα εκτός του οτι είναι υποχρέωση της, ειναι και μια ομαδική δουλειά που έχει συνέχεια. Δεν είναι έργο, αλλά μια υποχρεωτική προσπάθεια που θα πρέπει να εμπλουτίζεται και κάθε φορά να γίνεται καλύτερη απο την προηγούμενη. Μάλιστα δεν υπάρχει προβληματισμός, ούτε καθυστέρηση φυσικά ούτε δικαιολογία, για κάτι που το κάνεις κάθε χρόνο και ξέρεις οτι πρέπει να το κάνεις.

Βέβαια μάθαμε σε αυτά και επαναπαυόμαστε σε κάτι πρόχειρα "έργα" των 15 ημερών νομίζοντας οτι έτσι θα αλλάξουν την καθημερινότητα των πολιτών, οτι έτσι θα προσπεράσουν τα χιλιάδες εμπόδια που συναντούμε κάθε μέρα και μας έχουν κάνει .. οτι είμαστε.

Έργα Μιχαλάκη αυτά θέλουμε και όχι μπράβο επειδή αλλάξαμε μια λάμπα..

Ευτυχώς βέβαια που υπάρχουν και κάτι τέτοιες σελίδες -βρώμικες ή καλές, ανάλογα σε ποια θέση βρίσκεσαι (συμπολίτευση ή αντιπολίτευση) και τρέχεις να διορθώσεις ότι δεν μπορείς να δεις. 

Καλές γιορτές και με το καλό το επόμενο έτος.

ΚΑΣΤΕΛΙ ΚΙΣΑΜΟΥ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΔΟ 1828-1830

Του Μανόλη Α. Βουρλιώτη
Το Καστέλι Κισάμου την περίοδο 1828-1830.
Διαμόρφωση ενός διοικητικού κέντρου στη βορειοδυτική Κρήτη
Η επανάσταση του 1821 στην Κρήτη μπορεί να χωριστεί σε τρεις περιόδους, η πρώτη από την έναρξη των πρώτων συμπλοκών στις 14 Ιουνίου 1821 έως την άνοιξη του 1824, όταν κατεστάλη. Η δεύτερη περίοδος, η λεγόμενη της Γραμβούσας, ξεκινάει στις 2 Αυγούστου 1825 με την κατάληψη της Γραμβούσας, χωρίς όμως να γίνει εφικτό να απελευθερωθεί κάποια επαρχία του νησιού και διαρκεί έως το τέλος του 1827. Η τρίτη καλύπτει τα χρόνια 1828-1830, τότε επαναστάτησαν πολλές περιοχές του νησιού, αλλά ήρθε η οριστική καταστολή της το Δεκέμβριο του 1830. Η επανάσταση αυτή έχει ατελέστατα μελετηθεί, ίσως επειδή το μεγάλο σε όγκο βιβλίο του Κυριακού Κριτοβουλίδη.
εκλήφθηκε ως ιστορικό έργο από πολλούς. Στην πραγματικότητα δεν είναι τίποτε άλλο από αυτό που αναγράφει στον τίτλο του, δηλαδή απομνημονεύματα. Καταγράφει όσα συγκράτησε η μνήμη του τρεις δεκαετίες αργότερα με τα αναπόφευκτα λάθη που επέφερε η χρονική απόσταση, διαθλασμένα από την ιδεολογία του και φιλτραρισμένα από τις προσωπικές του επιλογές. Αναφέρει τις κυριότερες μάχες και παραθέτει βιογραφικά λίγων αγωνιστών. Ενδιαφέρον έχουν επίσης τα όσα αποσιώπησε, τα οποία η μελέτη των αρχείων δείχνει ότι ήταν μεγάλης έκτασης.
Η έρευνα λοιπόν πρέπει να στραφεί προς τις πρωτογενείς πηγές της περιόδου, κυρίως στα αρχεία. Δεν υπάρχει καμία συντονισμένη προσπάθεια προς αυτή την κατεύθυνση. Εξάλλου οι ερευνητές που ασχολούνται συστηματικά με αυτή την περίοδο είναι ελάχιστοι. Χρησιμοποιώ κυρίως ελληνικές πηγές και δευτερευόντως λίγες έντυπες δυτικοευρωπαϊκές. Στην περίπτωση της Κρήτης πρέπει να μελετηθούν τα οθωμανικά αρχεία της περιόδου, δεδομένου ότι ο μισός σχεδόν πληθυσμός της τότε ήταν μουσουλμανικός και παραμένει άγνωστο το πώς διαχειρίστηκε η διοίκηση του νησιού την επανάσταση, όπως και το πώς ζούσαν οι κάτοικοι του νησιού και των δύο θρησκευμάτων.
Θα επικεντρωθώ σε αυτή τη μελέτη στην τρίτη περίοδο της επανάστασης στην Κρήτη. Στις 8 Ιανουαρίου του 1828 έφτασε στο Ναύπλιο ο Κυβερνήτης της Ελλάδας Ιωάννης Καποδίστριας, εγκαινιάζοντας μια νέα περίοδο για την επαναστατημένη χώρα, η οποία διαιρέθηκε σε δεκαπέντε διοικητικά διαμερίσματα, κάτι αντίστοιχο με τους μεταγενέστερους νομούς, επικεφαλής των οποίων όρισε από ένα Έκτακτο Επίτροπο. Η Κρήτη δεν συμπεριλαμβανόταν σε αυτά τα διαμερίσματα, ενώ για τη διοίκησή της στάλθηκε ένας Αντιπρόσωπος της Κυβέρνησης που συνήθως ήταν και φρούραρχος της Γραμβούσας με ένα στρατιωτικό σώμα.
Δεν θα ασχοληθώ με το τι γινόταν σε όλο το νησί, αλλά μόνο με το βορειοδυτικό τμήμα του. Εκεί όταν το 1828 έπεσε στα χέρια των επαναστατών το φρούριο στο Καστέλι Κισάμου, οι χριστιανοί έφτιαξαν ένα νέο οικισμό. Δημιουργήθηκε σε σύντομο χρονικό διάστημα ένα νέο διοικητικό κέντρο, όχι μόνο της επαρχίας Κισάμου, αλλά και των γύρω περιοχών. Θα γίνει σύντομη ιστορική αναφορά στο περίγραμμα της εποχής, στο πώς δημιουργήθηκε ο νέος οικισμός, θα επιχειρηθεί να εντοπισθούν τα διάφορα οικήματα μέσα και έξω από το κάστρο, η σχέση των Καστελιανών με τον Αντιπρόσωπο της Κυβέρνησης και τέλος στην συμπαράσταση που έδειξε η κοινότητα σε μέλη της που είχαν κατηγορηθεί για πειρατεία. Στη συνέχεια θα παρουσιαστεί ένας διαπληκτισμός στο Καστέλι ανάμεσα σε ντόπιους και στη φρουρά της Γραμβούσας, θα παρατεθούν μερικά αποσπάσματα από μαρτυρίες απλών ανθρώπων όπως ενός μπακάλη, ενός καφετζή, στρατιωτών και ενός ξένου ανθυπολοχαγού και θα γίνει προσπάθεια να αναλυθεί η διαμάχη αυτή στα ιστορικά συμφραζόμενα της εποχής.
Οι ειδήσεις για το Καστέλι του 18ου αιώνα είναι πενιχρές. Το 1739 ένας Άγγλος περιηγητής έγραψε ότι το κάστρο κατοικούνταν μόνο από μουσουλμάνους, όπως και ένα μικρό περιτειχισμένο χωριό γύρω από αυτό, η περιφέρεια του οποίου δεν ξεπερνούσε το ένα μίλι. Στο μικρό αυτό κάστρο, στο οποίο δεν υπήρχε διοικητής, έδρευαν δύο τάγματα γενιτσάρων, οι μουσταχφιζάν από 40 άτομα το 1742 και 37-40 το 1777-1819 και οι αζάπηδες από 40 άτομα το 1742 και 39 το 1777-1819.

Από τις αρχές του επόμενου αιώνα υπάρχει μία διπλωματική πηγή του 1818 στην οποία δίδονται αριθμητικά στοιχεία για τον πληθυσμό του Καστελίου: «το Κάστρον, Καστέλι ονομαζόμενον, όπου κατοικεί ο Κριτής, όλου του Καδιλικίου. Έχει μέσα εις το τείχος έως 400 στρατιώτας, έως 200 οσπήτια Τουρκικά, και έως 50 μικρά κανόνια, έως 3 οκάδας σφαίρας, και 10 χαβάνια, και εν τζαμίον. Τριγύρω δε του Κάστρου είναι το χωρίον Βαρούσι (ή Ακρόπολις) έχον έως 100 οσπήτια όλοι Τούρκοι». Οι 300 οικίες με ένα οικογενειακό συντελεστή 4 αντιστοιχούν σε 1200 κατοίκους περίπου, αλλά δεν υπάρχει άλλη σύγχρονη πηγή για να γίνει διασταύρωση.
Σε μία εγκυκλοπαίδεια εκδομένη το 1819 το Καστέλι αναφέρεται γενικώς ως πόλη, ενώ σημειώνεται ότι η επαρχία ήταν καλά καλλιεργημένη και παραγωγική, έβγαζε μεγάλες ποσότητες λαδιού και κρασιού, όπως επίσης μέλι, κερί και μετάξι, αλλά λίγο κριθάρι και σιτάρι. Υπήρχαν πολλές βελανιδιές, από τους καρπούς των οποίων οι χριστιανοί έτρεφαν πολλά γουρούνια, όπως επίσης πολλά χαρουπόδεντρα, αλλά τα χαρούπια μεταφέρονταν στα Χανιά. Το κρασί της Κισάμου ήταν διαυγές και καλής ποιότητας, οι χριστιανοί ένα μέρος από αυτό το έκαναν μπράντι για το χειμώνα.
Στην πρώτη φάση της επανάστασης ελάχιστα είναι γνωστά για το Καστέλι, το οποίο κατέλαβαν το 1823 για ένα μικρό χρονικό διάστημα οι επαναστάτες, αλλά σύντομα επανήλθε στην οθωμανική διοίκηση. Στις 2 Αυγούστου 1825 οι επαναστάτες κυρίευσαν τόσο το φρούριο της Γραμβούσας, όσο και αυτό της Κισάμου, εξουδετερώνοντας την οθωμανική φρουρά που τα φύλαγε.
Φυσικά εδώ θα ασχοληθώ μόνο με τη δεύτερη περίπτωση. Οι επαναστάτες συνέταξαν εκεί ένα νέο προσωρινό πολίτευμα, το οποίο δεν σώθηκε, αλλά σε τρεις ή τέσσερις ημέρες αναγκάστηκαν να φύγουν από το Καστέλι, γιατί οθωμανικά στρατεύματα από τα Χανιά έφτασαν και το κατέλαβαν πάλι. Όταν όμως τρία χρόνια μετά στις 2 Αυγούστου 1828 οι χριστιανοί κατήγαγαν νίκες στο Θέρισο και στους Λάκκους, οι τελευταίοι μουσουλμάνοι στο Σέλινο και την Κίσαμο εγκατέλειψαν τα σπίτια τους και βρήκαν καταφύγιο στα Χανιά.
Έτσι το Καστέλι έπεσε πάλι στα χέρια των επαναστατών.
Τον Ιανουάριο του 1828 με την συναίνεση του κυβερνήτη Ιωάννη Καποδίστρια στάλθηκε στη Γραμβούσα μία μοίρα υπό τον Βρετανό υποναύαρχο Στέινς (Thomas Staines) με σκοπό την εξάλειψη της πειρατείας. Όλοι οι κάτοικοί της αναγκάστηκαν να φύγουν, μερικοί κατέφυγαν στην Κίσαμο. Οι Άγγλοι ήθελαν να συλλάβουν τους κύριους πειρατές που τους υπολόγιζαν σε δώδεκα, βέβαια τότε πολλοί, ανάμεσά τους και τα μέλη του Κρητικού Συμβουλίου, είχαν κατηγορηθεί για συμμετοχή σε πειρατεία. Οι ενέργειες αυτές των Άγγλων θα πυροδοτήσουν δυσαρέσκεια σε μερίδα των Κρητικών, οι οποίοι θεώρησαν ότι στοχοποιήθηκαν οι πιο αδύναμοι, ενώ κάποιοι ισχυροί έμειναν απείραχτοι.
Το Νοέμβριο του 1828 ο Κυβερνήτης έγραφε στον φρούραρχο της Γραμβούσας John Hane ότι η κυβέρνηση επιθυμούσε να εξασφαλίσει το φρούριο της Κισάμου από κάθε εχθρική προσβολή. Του ζητούσε να οπλίσει το φρούριο με κανόνια και να διορίσει μια φρουρά εκεί από πενήντα τακτικούς στρατιώτες και άλλους τόσους Ρουμελιώτες. Στις 26 Δεκεμβρίου 1828 ο Εμμανουήλ Αντωνιάδης υπέβαλε στον Ιωάννη Καποδίστρια προτάσεις για να σταλεί φρουρά στο Καστέλι έτσι ώστε να διασφαλισθεί η ελληνική παρουσία στην περιοχή. Σημείωνε:
«Η φρουρά της Κισσάμου θέλει βαστάξει την ευταξίαν και της πόλεως και των πέριξ της Κισσάμου επαρχιών. Θέλει χρησιμεύσει ως ζύμη διά τους νεογυμνάστους στρατιώτας. Θέλει ασφαλίσει εκεί εν μέρος όπου ημπορούν να συρθώσι χωρίς φόβον αι ωποσούν σημαντικαί οικοδομαί των Κρητών και όπου ημπορούν να εύρουν οι πατριώται άσυλον και όπου ημπορεί να γίνεται ένα καλόν εμπόριον. Εννοώ όμως ότι είναι ανάγκη να εφοδιασθή και με τα απαραίτητα κανόνιατο φρούριον». Αυτό έγινε γρήγορα, δεν είναι ακριβώς γνωστό το πότε.
Ο Αντωνιάδης σε μια μεγάλη αναφορά του το 1829 περιγράφει ως εξής την Κίσαμο:
«Επιστρέφοντες εις το δυτικόν μέρος της Κρήτης βλέπει τις εις την Κίσαμον μικράν ευταξίαν, τουλάχιστον τα εισοδήματα του σκαλώματος της Κισάμου συνάζονται τακτικώς πως από τους εμπόρους, από τα οποία σχεδόν και κρατούνται τα περισσότερα έξοδα της Κρήτης. Εις το σκάλωμα τούτο κατεβαίνουν όλα σχεδόν τα λάδια της Κισάμου και της Κυδωνίας, από άλλα όμως σκαλώματα της επαρχίας Κισάμου γίνεται εν ικανόν λαθρεμπόριον του ελαιολάδου, από τα οποία δεν απολαμβάνει το ταμείον σχεδόν τίποτε. Μία δημογεροντία είναι συστημένη εκεί υπό το όνομα Δημογεροντία Κυδωνίας και Κισάμου και αύτη είναι η καθεστώσα των δύο επαρχιών αρχή. Οπλισμένους έχει η επαρχία της Κισάμου έως 800, οπλαρχηγός είναι ο Γεώργιος Δρακονιανός, προς τον οποίον υπάγονται οι μικρότεροι της επαρχίας ταύτης οπλαρχηγοί».
Ο ίδιος τον Ιανουάριο του 1829 προσέθετε τα εξής: «Η επισκευή του φρουρίου της Κισάμου σχεδόν ετελείωσεν. Αρκεταί οικογένειαι ασφαλίζονται εις τούτο, και θα είναι ασφαλισμέναι οπόταν το εφοδιάσετε με τα οποία σας ανέφερα κανόνια, βόλια, μισδράλια κλ.».
Ο Φραγκίσκος Λιμπρίτης έγραψε για το Καστέλι: «Φοβούμενοι οι εν τω φρουρίω Κισσάμου [Τούρκοι] μη επιπέσουν οι Έλληνες κατ’ αυτών και κυριεύσουν εξ εφόδου το φρούριον, εγκατέλειψαν αυτό και μετέβησαν λαθραίως εις Χανία. Λαβόντες οι Έλληνες εις την κυριότητά των το φρούριον τούτο, εδιώρθωσαν αμέσως όλα αυτού τα κατακρημνισμένα τείχη δι’ εκουσίας προσωπικής εργασίας των επαρχιών Κισσάμου, Χανίων και Σελίνου και μ’ ό,τι χρήμα τα ηδυνήθη να χορηγήση το Κρητικόν ταμείον. Εδιώρθωσαν οικίας, μαγαζεία, καφφενεία, εκατοικήθησαν έσωθεν και έξωθεν εκ πολλών οικογενειών, εδιώρθωσαν την εντός του φρουρίου εκκλησίαν με εικόνας κλπ. ωκοδόμουν 60-80
μαγαζεία εις τον λιμένα Μαυρομώλον πλησίον του φρουρίου, εσύχναζον από διάφορα μέρη της Ελλάδος πλείστοι εμπορικοί ένθα εγίνετο εξαγωγή ελαίου, καστάνων, μετάξης κλπ. ώστε εσυνάζετο υπέρ το εν εκατομμύριον γρόσια κατ’ έτος. Ο αριθμός των κατοίκων ηύξανεν επαισθητώς». Δεν είναι γνωστά όλα τα φυσικά λιμάνια, ως σκαλώματα αναφέρονται σε έγγραφα της εποχής, που υπήρχαν τότε στην Κίσαμο. Πάντως σώθηκε ένα έγγραφο σύμφωνα με το οποίο διορίστηκε ως επιστάτης του δασμοτελωνείου Κισάμου ο Γ. Σταματάκης τον Μάιο του 1829.  Αναφέρεται επίσης ότι στα σκαλώματα του Σταυρού και της Γωνιάς θα έχει τους υπαλλήλους του. Αυτό του Μαύρου Μόλου για το οποίο γράφει ο Λιμπρίτης δεν αναφέρεται. Υπερβολικό φαίνεται το ποσό των εσόδων του δασμοτελωνείου. Βέβαια, η τοπική διοίκηση ζητούσε από τη δημογεροντία κατά καιρούς να πληρώνει διάφορα έξοδα. Για παράδειγμα, όταν το Κρητικό Συμβούλιο αποφάσισε να αγοράσει 50 άλογα για το ιππικό της Κρήτης, ζήτησε από τη δημογεροντία Κισάμου και Κυδωνίας να δώσει για το σκοπό αυτό 50.000 γρόσια. Η ίδια δημογεροντία υποχρεώθηκε να πληρώσει έξοδα 3.970 γροσίων για τους πληρεξούσιους της Κρήτης.
Στις αρχές Μαΐου 1829 το Κρητικό Συμβούλιο έγραφε προς τον Ιωάννη Καποδίστρια ότι στην Κρήτη υπήρχε φρικτή αναρχία από τον προηγούμενο Δεκέμβριο και παρά τις προσπάθειες του δραστήριου και ακάματου «Ιωάννου Αίνε» δεν είχε μπει ακόμα τάξη στο νησί. Πρόσθεταν ότι εξασφάλισαν την εύρυθμη λειτουργία του φρουρίου της Κισάμου, όσο και ενός σκαλώματος, στο οποίο βρίσκονταν ευρωπαίοι και άλλοι έμποροι.
Μετά την ολοκλήρωση της επισκευής του φρουρίου, το Καστέλι άρχισε πια να παίρνει τη μορφή μιας κωμόπολης. Οι πηγές αναφέρουν ότι στο φρούριο βρίσκονταν η καζάρμα, δηλαδή ένας στρατώνας, τα γραφεία της δημογεροντίας, ένα αλληλοδιδακτικό σχολείο, μία εκκλησία, σε ένα έγγραφο υπογράφει ο παπά Ιωάννης ο εφημέριος, αλλά και ένα μπακάλικο, ένας φούρνος και ένα καφενείο. Για τον αριθμό των κατοίκων δεν υπάρχουν πληροφορίες, αλλά ένα έγγραφο των Κισαμιτών υπογράφεται από 126 άντρες, αν υποτεθεί ότι όλοι αυτοί έμεναν μέσα στο Καστέλι με τις οικογένειές τους, πρέπει να ήταν περίπου 500 άτομα.
Οι σχέσεις των Κισαμιτών με τον φρούραρχο Γραμβούσας Hane, ο οποίος από τον Φεβρουάριο του 1829 διορίστηκε Αντιπρόσωπος της Κυβέρνησης στην Κρήτη, έγιναν τεταμένες. Αφορμή στάθηκε η σύλληψη μερικών συμπατριωτών τους με την κατηγορία της πειρατείας. Ο πρώτος ήταν ο Μαρτινιανός Περάκης, υπάρχει ένα άρθρο γι’ αυτόν, εδώ θα ανακοινωθούν νέα στοιχεία που προέκυψαν από τη μελέτη των αρχείων. Στις 9 Δεκεμβρίου 1828 κάτοικοι της Κισάμου έστειλαν επιστολή προς τον Ιωάννη Καποδίστρια, στην οποία εξέφραζαν τη βαθιά τους λύπη για τη σύλληψη του πεντακοσίαρχου Περάκη, βεβαίωναν ότι ο άνθρωπος αυτός δεν εισέπραξε περισσότερα από τρεις χιλιάδες γρόσια, αλλά τα έδωσε για αγαθοεργούς σκοπούς και τελικά έμεινε φτωχός. Υπενθύμιζαν την προσφορά του στην πατρίδα, είχε διατελέσει έπαρχος Σελίνου, όπως επίσης είχε πολεμήσει στην Μονεμβασία. Παρακαλούσαν τέλος να του φερθεί με επιείκεια. Το έγγραφο υπογράφουν 126 άτομα, στρατιωτικοί και οι πολίτες. Στο έγγραφο αυτό σώζεται αποτύπωμα σφραγίδας των δημογεροντιών Κυδωνίας (Χανίων), Κισάμου και Σελίνου με ημερομηνία 1829.
Σώθηκαν τα πρακτικά της ανάκρισης. Εκεί αναγράφονται και τα εξής:
«Κατά του Παππά Μαρτινιανού Περάκη, δι’ εξομολογήσεώς του.
1. Ότι από την αρχήν της επαναστάσεως της Κρήτης εξεδύθη το ιερατικόν φόρεμα και έλαβε τα όπλα, ως εις ιερόν αγώνα.
2. Ότι αμαρτήσας έλαβε γυναίκα με την οποίαν εγέννησε τέκνα.
3. Ότι εξαρχής εζήτησε να εμποδίση την πειρατείαν αλλά δεν ηδυνήθη να την παύση, και υστερούμενος των προς το ζην αναγκαίων, ο Σκανδάλης
και Καλατζάκης και έτερος του οποίου το όνομα δεν ενθυμείται τον έδοσαν
μερίδιον εις τρία μικρά πλοία, δανείζοντάς τον μερικά χρήματα διά κεφάλαια.
4. Ότι πολλά ολίγον προϊόν των λειών τον έδωσαν οι Σύνδροφοί του.
5. Ότι εις το τελευταίον Σώμα της Γραμβούσης, ήτον μέλος του συμβουλίου».
Στα ελαφρυντικά του αναγνωρίστηκαν τα εξής:
«1. Εκ της εξομολογήσεως όλων των άλλων ο Μαρτινιανός ήτον καλός άνθρωπος και πάμπτωχος.
2. Εκ της ιδίας αυτού εξομολογήσεως ελύτρωσε την ζωήν εχθρών και φίλων εις ευκαιρίαν, όταν οι πρώτοι εστάθησαν αιχμάλωτοι και οι δεύτεροι εις
κίνδυνον».
Ο Κυβερνήτης τον Ιανουάριο του 1829 αποφάσισε να αποφυλακίσει τον
Μ. Περάκη από τις φυλακές του Ναυπλίου, διέταξε τον Hane να τον κρατήσει υπό φύλαξη στη Γραμβούσα, έως ότου τα δικαστήρια αποφασίσουν για την τύχη του. Ο Περάκης μεταφέρθηκε στην Κρήτη, αλλά στη συνέχεια χάνονται τα αρχειακά ίχνη του. Ενέταξε ο Δ. Αργυριάδης, (βλ. έγγραφο του παραρτήματος, στο εξής Ε3). Μετά από μερικούς μήνες, επειδή δεν είχαν συσταθεί ακόμα τα δικαστήρια του κράτους, επέστρεψε στην Κρήτη, τέθηκε υπό περιορισμό στο φρούριο της Γραμβούσας και οι πηγές δείχνουν ότι μάλλον δεν δικάστηκε ποτέ.
Το πρόβλημα με όσους είχαν κατηγορηθεί για πειρατεία συνέχισε να προκαλεί εντάσεις. Τον Ιανουάριο του 1829 τέσσερις κατηγορούμενοι που ήταν φυλακισμένοι για δέκα μήνες στην Αίγινα και στο Ναύπλιο δραπέτευσαν και γύρισαν στην Κρήτη, επειδή, όπως έγραφαν στον Ιωάννη Καποδίστρια, η πατρίδα τους είχε ανάγκη. Ήταν ο Γρηγόριος Δαμανάκης, γνωστός ως Δαμινός, ο Ιάκωβος Σκανδαλάκης ή Σκανδαλής, ο Γεώργιος Λούπης και ο Παναγιώτης Καλαΐτζάκης. Ο Κυβερνήτης σε μία οργισμένη επιστολή του προς το Κρητικό Συμβούλιο εξέφρασε την απορία και την αγανάκτησή του για το συμβάν και για το ότι οι δραπέτες βρήκαν άσυλο στην επαρχία Κισάμου. Τους διέτασσε να τους συλλάβουν και να τους παραδώσουν στον φρούραρχο Hane.
Σε λίγο οι σχέσεις των Κισαμιτών με τον Hane και τους υφισταμένους του έφτασε σε εκρηκτικό σημείο, γιατί ο Hane ήθελε αμέσως να συλληφθεί μόνο ο Ιάκωβος Σκανδαλάκης από τους τέσσερις καταζητούμενους. Οι Κισαμίτες ισχυρίζονταν ότι ο Σκανδαλάκης είχε εξαφανιστεί, υπέθεταν ότι ίσως να είχε φύγει εκτός Κρήτης ή να πήγε με τους Τούρκους. Εξέφραζαν την απορία τους γιατί ο Hane δεν συνέλαβε τους δράστες που πρόσφατα λήστεψαν ένα γαλλικό πλοίο στα Σφακιά. Κατηγορούσαν τον Hane ότι πήρε στη φρουρά του κάποιους κακούργους και κακοποιούς με επικεφαλής τον εκατόνταρχο Διακονιαράκη από τα Σφακιά, απέδιδαν μάλιστα σε αυτούς το φόνο ενός χριστιανού στα Κεραμιά. Συνεργούς του σε αυτές τις ενέργειες θεωρούσαν τον Θεοχάρη Αγαθάκη, Αντώνιο Αρετίνη, Γεώργιο Σακόρραφο, Ανδρέα Φασούλη και τον πρωτόπαπα Σφακίων Γεώργιο Μοράκη. Ισχυρίζονταν ότι ο Hane έβγαλε διαταγή στις άλλες επαρχίεςτης Κρήτης να στείλουν ενόπλους κατά των επαρχιών Κισάμου, Κυδωνίας, Σελίνου και Αποκορώνου «ώστε οπού το πράγμα καταντά εις εμφύλιον πόλεμον».
Το Κρητικό Συμβούλιο υιοθέτησε αυτές τις αιτιάσεις και κατηγορούσε τον Hane ότι δεν χειρίστηκε την υπόθεση φρόνιμα. Στις 26 Ιουνίου ο Hane διέταξε τη φρουρά που βρισκόταν στο Καστέλι να το εγκαταλείψει και οι Καστελιανοί αισθάνθηκαν ανασφαλείς, δεδομένου ότι οι εχθροί βρίσκονταν κοντά.
Από την πλευρά του ο Hane ισχυρίστηκε ότι παρόλο που διέταξε τους οπλαρχηγούς Βασίλειο Χάλη, Ιάκωβο Κουμή και Γεώργιο Δρακονιανό να συλλάβουν τον Σκανδαλάκη, αυτοί δεν υπάκουσαν. Δήλωνε ότι δεν μπορούσε να εκτελεί τα χρέη του εξ αιτίας των πολλών φατριών που υπήρχαν στην Κρήτη, ως αρχηγούς θεωρούσε τον Σκανδαλάκη και τον Χάλη.
Για τον Σκανδαλάκη δεν είναι γνωστά πολλά για τη ζωή και τη δράση του. Σύμφωνα με το φύλλο μητρώου του γεννήθηκε το 1796 στην Κίσαμο και πολέμησε στην Κρήτη από το 1821 έως το 1830. Πέθανε στην Μονεμβασία στις 3 Ιουλίου 1849.
Στις 14 Ιουνίου 1829 ξέσπασε για ασήμαντη αφορμή ένας διαπληκτισμός ανάμεσα σε στρατιώτες της φρουράς και σε μερικούς Καστελιανούς, απόληξη της διαμάχης για όσους είχαν κατηγορηθεί για πειρατεία. Κατά ευτυχή συγκυρία σώθηκαν αρκετά έγγραφα για αυτό το επεισόδιο και από τις δύο πλευρές. Από τη μεριά της τοπικής δημογεροντίας τα έγγραφα συνέταξε ο γραμματέας της Λαμπρινίδης, στη λόγια γλώσσα της διοίκησης, ενώ αυτά των στρατιωτικών ένας άγνωστος γραφέας, που ευτυχώς γνώριζε ελάχιστα γράμματα, κάνει πολλά ορθογραφικά λάθη, αλλά σε μεγάλο βαθμό πλησιάζει τη λαϊκή ομιλούμενη γλώσσα της εποχής. Πρόκειται μάλλον για τον πιο τεκμηριωμένο καβγά που έγινε στην Κρήτη στις αρχές του 19ου αιώνα.
Την επόμενη του συμβάντος η τοπική δημογεροντία έστειλε μία επιστολή προς το Κρητικό Συμβούλιο στην οποία έδινε τη δική της εκδοχή για τα γεγονότα. Ένας στρατιώτης είχε μόλις πληρωθεί το μισθό του και πήγε στο μπακάλικο του Παναγιώτη Γοβατζάκη για να του αλλάξει ένα ισπανικό τάλιρο σε γρόσια, δηλαδή στο ισχύον νόμισμα που κυκλοφορούσε στην Κρήτη. Δεν γνώριζε την ακριβή ισοτιμία των νομισμάτων και ζήτησε δέκα παράδες παραπάνω. Ο μπακάλης του ανέφερε ότι ο Κυβερνήτης είχε βγάλει διακήρυξη στην οποία αναγραφόταν η αξία των νομισμάτων και ότι έκανε λάθος. Σε λίγο βρέθηκε εκεί ο ανθυπολοχαγός Αντόνιο Καττάνι, ξένος, αλλά δεν είναι γνωστή η εθνικότητά του, ίσως να ήταν ιταλικής καταγωγής, άρχισε να ραβδίζει τον μπακάλη και σε λίγο τον φυλάκισε στο Καστέλι. Εκεί κοντά βρισκόταν και ο Μάρκος Καλούδης, ο οποίος πήρε το μέρος του μπακάλη και μετά αναχώρησε για τη δημογεροντία. Το ίδιο έκανε και ένας άλλος ντόπιος, ο Μιχάλης Σκουλάς, αλλά ο αξιωματικός «ήρχισεν και τον έδερνεν με το τζιμπούκι του». Σε λίγο ο Καττάνι γρονθοκόπησε τον Καλούδη, ο οποίος ανταπέδωσε αμέσως. Αυτά έγιναν το μεσημέρι και όλοι νόμισαν ότι το επεισόδιο είχε τελειώσει.
Το πρωί όμως στις 5 η ώρα ο Καττάνι με στρατιώτες περικύκλωσε το οίκημα της δημογεροντίας και ζητούσε να του παραδοθεί ο Καλούδης, που βρισκόταν μέσα. Οι δημογέροντες έγραψαν ότι ο Καττάνι ήταν πιωμένος και ότι κάποια στιγμή είπε τα εξής με τα σπαστά ελληνικά του: «Μένα ντε σέρει μογγεροντία, ντε σέρει τίποτε, μένα κομαντάτε όλο μέσα έσω Κύσαμο». Τελικά οι ντόπιοι έστειλαν τον Καττάνι στη Γραμβούσα και ζήτησαν την αντικατάστασή του. Το έγγραφο υπογράφουν πέντε δημογέροντες, ο Ιωάννης Χουδάλης, ο Α. Χατζηιωάννου, ο Δημήτριος Χρυσαφόπουλος, ο Ν. Μαρκουλάκης και ο Α. Κοκκαλάκης. Στη συνέχεια υπογράφουν 39 Καστελιανοί με πρώτους τον εφημέριο παπά Ιωάννη και έναν παπά Κωσταντή.
Λίγες μέρες μετά ο Καττάνι έδωσε την δικιά του εκδοχή σε μια επιστολή του προς τον Hane. Περιγράφει ότι στο Καστέλι η κατάσταση ήταν τεταμέπος. Θεωρεί δηλαδή ότι η εχθρότητα προς το πρόσωπό του προήλθε από λίγα άτομα που τον διέβαλαν επειδή προσπαθούσε να κάνει το καθήκον του.
Περισσότερο λεπτομερής γίνεται ο Καττάνι στην κατάθεσή του:
«Πληρώνοντας τους στρατιώτας τα γιμικλίκια τους (σιτηρέσια), ένας ηπήγε ν’ αλλάξη ένα τάλαρο όπ’ επέρναε γρόσια δεκατέσσερα και μισό, το οποίον μην ηξέροντας πόσο επήγε, είπε του μπακάλη ότι περνάει δεκατέσσερα και τριάντα». Ο μπακάλης άρχισε να φωνάζει, ο Καττάνι γράφει ότι επενέβη για να ησυχάσουν τα πνεύματα, έβγαλε μάλιστα από την τσέπη του δέκα παράδες για να τις δώσει στο Γοβατζάκη έτσι ώστε να τελειώσει εκεί το θέμα, αλλά αυτός: «άρχισε με ηβρίσματα και λέει: Ποιος διάβολος σας ήφερε εδώ και άλλες ηβρισίες. Τόσον εθυμώθηκα, ώστε διά τες βρισίες και κατιφρόνεσες,
οπού τον εδιόρισα διά αρέστο», δηλαδή διέταξε τη σύλληψή του. «Έτσι επήγα εις καφενέ και πίναμε καφέ με τον δεύτερον τον αξιωματικόν που ήρθε μουσαφίρης και δεν επέρασεν πολύ ώρα, βλέπω τον Μανολάκη τον καφετζή και έρχεται εις εμέ θυμωμένος και μου λέει: Πάρε, σκατόπιστε, το τάλαρο και δεν μπερνάει τόσο». Στη συνέχεια αναφέρει ότι ο Μάρκος Καλούδης τον γρονθοκόπησε και «έτρεχαν τα αίματα από τη μούρη μου».
Αργότερα πήγε στη δημογεροντία και ζήτησε τέσσερις φορές τον Καλούδη, του απάντησαν όμως ότι είχε φύγει. Το βράδυ ο Καττάνι πήρε έξι στρατιώτες, πήγε στη δημογεροντία και εκεί βρήκε τον Καλούδη που καθόταν με τον Χρυσαφόπουλο. Του ζήτησε να βγει, αλλά αυτός: «μ’ αποκρίθηκε, φύγε, σκύλε και δεν αριβάρισε να ειπή το λόγο, οπού είδαμε με τα γιαταγάνια όξω και τις πιστόλες ασηκωμένες, άλλες από το μαγειρείο, άλλη από την
μπόρτα και άλλη από τα παραθύρια και εφώναξεν: Σκοτώστε τα σκυλιά».
Τελικά όλοι οι στρατιώτες αφοπλίστηκαν και συνελήφθησαν. «Το πουρνό με άρπαξαν ωσάν ένα κλέφτη διά να με διώξουν.Τόσον τους επαρακάλεσα να μου δώσουν ένα πουκάμισον και αυτοί μου το τράβαγαν ωσάν το Χρηστό που επήγαν να τον σταυρώσουν».
Τέλος σώθηκε η αναφορά τεσσάρων στρατιωτών που ανέφεραν ένα άλλο παράλληλο επεισόδιο που προκάλεσε ο κυρ Διαμαντής λίγες ημέρες πριν, ο φροντιστής του φούρνου του Καστελίου, ο οποίος ένα βράδυ ήθελε να μπει στο κάστρο μαζί με άλλους. «Το βράδυ η ώρα τέσσερις εγνωρίσαμε τον κυρ Διαμαντή, τον φροντιστή του φούρνου και ερχότανε με άλλους πολλούς αποκάτω από το Καστέλι και τους εφούγιαξαν», δηλαδή τους εφώναξαν, «οι βάρδιες κατά τα χρέη τους: Τι άνθρωποι είστε;», δηλαδή τους ρώτησαν το μεταγενέστερο, «τις ει;» Κι αυτός αποκρίθηκε κοροϊδευτικά: «Στραβοί είστε και δεν βλέπετε;». Στη συνέχεια άρχισε να περιπαίζει τους στρατιώτες, τους έλεγε: «περιστροφή δεξιά και αριστερά», δηλαδή το παράγγελμα, «στροφή επί δεξιά και αριστερά», αλλά και πάλι δεν δήλωνε την ταυτότητά του. Όταν τον ρώτησαν για δεύτερη φορά, αυτός αποκρίθηκε: «Τι στοχάζεστε ότι είναι τ’ Ανάπλι και φωνάζετε; Δεν ηξέρετε ότι θα σας βγάλομε από το κάστρο, παλιοταχτικοί, κερατάδες;».
Ο Καττάνι στη Γραμβούσα δεν έμεινε ήσυχος, όπως αναφέρεται σε ένα έγγραφο της δημογεροντίας Κισάμου προς το Κρητικό Συμβούλιο τέσσερις ημέρες μετά τα γεγονότα. Τον Κατάνι τον είχαν περιορίσει στο σπίτι του μέχρι να τους απαντήσει ο φρούραρχος Γραμβούσας τι θα γίνει. Ο Κατάνι έγινε έξω φρενών και έπινε δύο μποτίλιες ρακή. Μετά εμφανίστηκε ο διερμηνέας του Πιτζιτζίνι, μάλλον Επτανήσιος για να έχει αυτό το όνομα, ο οποίος δήλωσε ότι αν άφηναν τον Κατάνι ελεύθερο, αυτός θα βομβάρδιζε το φρούριο της Κισάμου, (Ε8). Σε λίγο ο Hane δεν έστειλε τον Καττάνι πίσω στο Καστέλι και διόρισε στη θέση του έναν Αθηναίο ονόματι Πούλο. Πολίτες της περιοχής διαμαρτυρήθηκαν, επειδή δεν θεωρούσαν πρέπον ένας φρούραρχος να δέρνει και να φυλακίζει απλούς πολίτες, ήθελαν μάλιστα να στείλουν εκπροσώπους τους στον Κυβερνήτη για να τον ενημερώσουν. Η κατάσταση φαίνεται να εξομαλύνθηκε με αυτό τον τρόπο και τα πνεύματα ησύχασαν, τουλάχιστον για λίγο. Τον Οκτώβριο ο Hane ανακλήθηκε από τον Ι. Καποδίστρια και στη θέση του στάλθηκε ο Κρητικός Νικόλαος Ρενιέρης, ο οποίος δεν προκάλεσε καμία αντίδραση από τους συμπατριώτες του.
Στο τέλος Ιουνίου ο Hane απέσυρε από το Καστέλι την τακτική φρουρά, πράγμα που προκάλεσε τις διαμαρτυρίες της δημογεροντίας 36 Στις 30 Ιουνίου 1829 οι Κισαμίτες τοποθέτησαν στο Καστέλι δική τους φρουρά και ως φρούραρχο διόρισαν τον Μανόλη Δεικτάκη, ο οποίος βεβαίωνε ότι οι στρατιώτες υπό τις διαταγές του ήταν 30 ή 40. Ο ίδιος τον Ιανουάριο του 1830 δήλωνε ότι τότε είχαν διοριστεί 24 στρατιώτες που δεν επαρκούσαν για την φύλαξη του φρουρίου, αλλά οι πόροι ήταν λιγοστοί για τη συντήρησή τους.
Παρακαλούσε τους Κισαμίτες να λύσουν αυτό το πρόβλημα, έτσι ώστε να μην μείνει το φρούριο απροστάτευτο.

Λίγα βιογραφικά στοιχεία είναι γνωστά για τον Μανόλη Δεικτάκη.
Γεννήθηκε στην Καλυβιανή Κισάμου λίγο πριν από το 1800, μάλλον γύρω στα 1790. Ο Εμμανουήλ Γενεράλις αναφέρεται σε δύο αγωνιστές με το ίδιο ονοματεπώνυμο, ο δεύτερος είχε την επωνυμία Σπανός, αλλά απλώς αντιγράφει τον Κριτοβουλίδη Σώθηκε ο φάκελός του στο Αρχείο Αγωνιστών της ΕΒΕ, που περιέχει έξι έγγραφα. Σε ένα από αυτά οπλαρχηγοί από την Κρήτη πιστοποιούσαν ότι ο «Εμμανουήλ Ανδρέου Δεικτάκης» πολέμησε από το 1821 ως οπλαρχηγός της Κισάμου και ότι αργότερα διορίστηκε φρούραρχος Καστελίου, αυτό έγινε το 1829. Σε δύο έγγραφα υπογράφει ως Μανοΐλ Ανδρέου. Με το τέλος της επανάστασης έφυγε από το νησί του και ζούσε στο ελεύθερο ελληνικό κράτος. Στην Κρήτη κατέβηκε για να πολεμήσει στην επανάσταση του 1841 και σκοτώθηκε στις 14 Μαΐου σε μια μάχη κοντά στο χωριό Πρόβαρμα μαζί με τον φίλο του Γ. Λαμπρινίδη.
Από το καλοκαίρι όμως του 1830 η επανάσταση έβαινε προς το τέλος.
Οι Μεγάλες Δυνάμεις αποφάσισαν να μην περιληφθεί η Κρήτη στο νέο ελληνικό κράτος, αλλά να συνεχίσει να είναι τμήμα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, η οποία την έδωσε στον Βαλή (κυβερνήτη) της Αιγύπτου. Στρατεύματα από την Αίγυπτο κατέκλυζαν το νησί. Στις αρχές Σεπτεμβρίου οπλαρχηγοί από την Κίσαμο και τις κοντινές περιοχές αποφάσισαν να καταλάβουν την Γραμβούσα, η οποία σε λίγο θα παραδιδόταν στους Οθωμανούς. Έστειλαν επιστολή στον τότε φρούραρχο Δουμπινή με την οποία του πρότειναν να δεχτεί δέκα Κρητικούς στη Γραμβούσα για να τους ενημερώνουν για το τι γινόταν εκεί. Φυσικά δεν μπόρεσαν να κάνουν τελικά τίποτε. Στις 16 Δεκεμβρίου διαλύθηκε το Κρητικό Συμβούλιο και τα μέλη του, όπως χιλιάδες συμπατριώτες τους εγκατέλειψαν το νησί.
Κανένας από τους θεσμούς που ίδρυσαν οι επαναστάτες στην Κρήτη δεν έχει μελετηθεί, ιδιαίτερα το Κρητικό Συμβούλιο, παρά την ύπαρξη αρκετού τεκμηριωτικού υλικού. Το ίδιο ισχύει και για τις διάφορες μορφές αυτοδιοίκησης. Ο Κ. Κριτοβουλίδης έγραψε ότι το 1828 ιδρύθηκαν δημογεροντίες σε κάθε μία από τις 24 επαρχίες της Κρήτης41. Στην πραγματικότητα αυτό δεν μπόρεσε να γίνει λόγω των δυσμενών συνθηκών σε πολλά μέρη του νησιού.
Επειδή η πρωτεύουσα της επαρχίας Κυδωνίας, τα Χανιά, ήταν υπό τον ελεγχο των Οθωμανών, δημιουργήθηκε κοινή δημογεροντία με την Κίσαμο. Κάποια στιγμή μάλιστα προστέθηκε και η επαρχία Σελίνου το 1829, όπως προκύπτει από σφραγίδα σε έγγραφο που προαναφέρθηκε.
Τα παραπάνω αποδεικνύονται από τον τόπο καταγωγής των μελών της που υπογράφουν το έγγραφο Ε6, όσων μπόρεσα να εξακριβώσω. Ο Ιωάννης Χουδάλης γεννήθηκε το 1783 στα Περιβόλια Χανίων, πήγε στην Έφεσο ως έμπορος προεπαναστατικά, από το 1821 διακρίθηκε σε πολλές μάχες και τραυματίστηκε σοβαρά. Μετά το τέλος της επανάστασης κατέφυγε στην Ελλάδα, όπου και πέθανε το 1866. Ο Δημήτριος Χρυσαφόπουλος γεννήθηκε στην Κίσαμο γύρω στα 1790, πέθανε το 1860 και η βιογραφία του είναι γνωστή. Ο Νικόλαος Μαρκουλάκης γεννήθηκε το 1786 στο Σέλινο, ενώ το μόνο που είναι γνωστό για τον Αντώνιο Κοκκαλάκη είναι ότι καταγόταν από τους Λάκκους Χανίων. Από τον Οκτώβριο του 1829 το Κρητικό Συμβούλιο προέβη σε μια νέα διοικητική διαίρεση του νησιού σε τρία μόνο τμήματα, των Δυτικών Επαρχιών, της Ρεθύμνης και των Ανατολικών Επαρχιών, ενώ οι δημογεροντίες συνέχισαν να λειτουργούν, αλλά τα σωζόμενα έγγραφα είναι ελάχιστα και δεν δίνουν σαφή εικόνα.
Το Καστέλι μετά το 1830 συνέχισε με αργούς ρυθμούς την πορεία του. Το 1834 ο περιηγητής Pashley αναγράφει ότι κατοικούνταν από 30 οικογένειες μουσουλμάνων, αλλά καμία χριστιανική. Το 1850 ένας Άγγλος υποναύαρχος σημείωνε τα εξής: «Η Κίσαμος αποτελείται από ένα μικρό και ερειπωμένο σήμερα παλιό ενετικό φρούριο, το οποίο είχε κτιστεί πάνω σε ένα μικρό ύψωμα λίγες εκατοντάδες υάρδες από την παραλία του κόλπου, αλλά στη συνέχεια επεκτάθηκε από τους Τούρκους για να χωρέσει τα σπίτια των Μωαμεθανών που κατοικούσαν εκεί. Υπάρχει ένα μικρό χωριό με Έλληνες κατοίκους έξω από το φρούριο». Αλλού αναφέρει ότι, «Η περιοχή της Κισάμου αναπτύσσεται σε παραγωγικότητα και πληθυσμό, πολύ περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο μέρος της Κρήτης, λόγω της άφιξης προσφύγων από το Τσιρίγο, μια και γειτνιάζει μ’ αυτό το πυκνοκατοικημένο νησί. Παράγει εξαιρετικό κρασί». Στην απογραφή του 1881 έφτασε τους 733 κατοίκους.
Tα χρόνια της μεγάλης επανάστασης στην Κρήτη από το 1821 έως το 1830 ήταν περίοδος όχι μόνο πολεμικών συγκρούσεων, αλλά και πολλών αλλαγών. Παράδειγμα ο νέος οικισμός των χριστιανών επαναστατών στο κάστρο της Κισάμου το 1828. Στο Καστέλι δεν συγκεντρώθηκαν μόνο οι σκορπισμένοι Κισαμίτες, αλλά και άλλοι. Το μικρό και ασυντήρητο βενετσιάνικο κάστρο έγινε το μήλο της έριδος ανάμεσα στους μουσουλμάνους και τους χριστιανούς, γιατί προσέφερε ασφάλεια σε πολεμική περίοδο. Έτσι έγινε το σημαντικότερο κέντρο της βορειοδυτικής Κρήτης για ένα μικρό διάστημα. Συνεχίστηκε ένα φαινόμενο που παρατηρείται από την περίοδο της βενετικής κυριαρχίας μέσα και γύρω από τα οχυρά να υπάρχουν οικισμοί που συγκέντρωναν διοικητικές λειτουργίες και ήταν εμπορικά κέντρα.
Το θέμα της σύγκρουσης με τον φρούραρχο της Γραμβούσας εντάσσεται στη μεγάλη εναντίωση που είχαν τα μέλη του Κρητικού Συμβουλίου με αυτόν. Σε πρώτη ανάγνωση θα μπορούσε να είναι η αντίθεση μιας παραδοσιακής κοινωνίας με τον εκπρόσωπο ενός νεωτερικού τύπου κράτους, ο οποίος διαταράσσει τις τοπικές ισορροπίες. Υπάρχει και το κλασικό μοτίβο του «μισητού ξένου», όπως το έχει περιγράψει ο Μακρυγιάννης αυτά ακριβώς τα χρόνια που έρχεται από μακριά και διοικεί μια περιοχή με λογικές τελείως διαφορετικές από αυτές των ντόπιων ή ακόμα χειρότερα χωρίς αυτούς.
Από όσα έγιναν στο Καστέλι ο Κ. Κριτοβουλίδης δεν αναφέρει τίποτε παρόλο που ως μέλος του Κρητικού Συμβουλίου είναι βέβαιο ότι τα γνώριζε.
Περιορίζεται μόνο να γράψει ότι ο Hane είχε δύστροπο χαρακτήρα και ότι μνησικακούσε κατά του Δ. Χρυσαφόπουλου «επί τινι παραλόγω διενέξει» και ότι είχε σκοπό να τον κακοποιήσει, αλλά ο Εμμ. Αντωνιάδης τον απέτρεψε. Δεν αναφέρει καν την κατάληψη του Καστελίου, του δεύτερου φρουρίου που έπεπισμένοι Κισαμίτες, αλλά και άλλοι. Το μικρό και ασυντήρητο βενετσιάνικο κάστρο έγινε το μήλο της έριδος ανάμεσα στους μουσουλμάνους και τους χριστιανούς, γιατί προσέφερε ασφάλεια σε πολεμική περίοδο. Έτσι έγινε το σημαντικότερο κέντρο της βορειοδυτικής Κρήτης για ένα μικρό διάστημα. Συνεχίστηκε ένα φαινόμενο που παρατηρείται από την περίοδο της βενετικής κυριαρχίας μέσα και γύρω από τα οχυρά να υπάρχουν οικισμοί που συγκέντρωναν διοικητικές λειτουργίες και ήταν εμπορικά κέντρα.
 Επειδή ήταν ανοιχτό το Κρητικό Ζήτημα ο Κριτοβουλίδης αποσιώπησε κάποιες αρνητικές πλευρές του αγώνα του 1821 παρουσιάζοντας έτσι μια ωραιοποιημένη εικόνα των επαναστατών. Τόνιζε ιδιαίτερα τον ηρωισμό που επέδειξαν τότε οι Κρητικοί, τους παρουσίαζε να ομονοούν κατά τη διάρκεια του αγώνα, ενώ κάποιες διαφορές τους, όπως η αντίθεση ανάμεσα στους Σφακιανούς και τους Κατωμερίτες, η οποία στα χρόνια που εξετάζονται εδώ έφτασε σε σημείο ένοπλης σύγκρουσης, παραλείπονται εντελώς.
Ο Κριτοβουλίδης ακολουθώντας πιστά τη ρομαντική ιστοριογραφία της εποχής του ασχολείται κυρίως με τις μάχες, κάποιες μικρές δεν τις έχει καταγράψει, παρόλο που αυτές αποτελούσαν ένα μικρό ποσοστό των όσων έγιναν την εποχή εκείνη. Έτσι άφησε έξω από το οπτικό του πεδίο πολλές πλευρές της περιόδου και μιας κοινωνίας που ήθελε να έρθει σε ρήξη με την οθωμανική κυριαρχία. Η κρητική επανάσταση του 1821 δεν έχει ερευνηθεί, μελετηθεί και επεξεγηθεί επαρκώς. Αντίθετα, διακόσια χρόνια μετά σχεδόν όλες οι πτυχές της είναι υπό διερεύνηση.

* Το άρθρο αυτό σε συνοπτική μορφή παρουσιάστηκε το 2016 ως ανακοίνωση στο Α΄ Συνέδριο για την Κίσαμο. Επειδή τα πρακτικά του δεν πρόκειται να εκδοθούν, εμπλούτισα και ενημέρωσα το κείμενο για δημοσίευση.
ΜΑΝΟΛΗΣ Α. ΒΟΥΡΛΙΩΤΗΣ

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΟ ΜΗΝΥΜΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΚΙΣΑΜΟΥ ΚΑΙ ΣΕΛΙΝΟΥ κ.κ ΑΜΦΙΛΟΧΙΟΥ

Προς

Τον Ιερό Κλήρο, τις Μοναστικές Αδελφότητες 

και τον ευσεβή και φιλόθεο λαό των Επαρχιών Κισάμου και Σελίνου 

«Σήμερον ο Δεσπότης ράκει σπαργανούται, ο αναφής ως βρέφος»

(Μεγαλυνάριον Θ ὠδῆς των Χριστουγέννων)

Χριστούγεννα: Η βεβαιότητα ότι ο Θεός μας αγαπά! Το μεγαλείο αυτής της Γέννησης είναι ακριβώς η βεβαιότητα ότι ο Θεός μας αγαπά. Από αγάπη για τον άνθρωπο λαμβάνει «δούλου μορφήν», σαρκώνεται, πτωχεύει, νηπιάζει. Από αγάπη για εμάς, θα πει ο Αγ. Ιωάννης ο Δαμασκηνός, λαμβάνει, με ανέκφραστη ταπείνωση,  ο,τι δεν είχε, την ανθρώπινη φύση, για να μας μεταδώσει ο,τι δεν είχαμε, την θέωση και την αιώνια ζωή. Ο Θεός πήρε κορμί σαν το δικό μας «επί της γης ώφθη και τοις ανθρώποις συνανεστράφη» για να μας κάνει τέκνα φωτομορφα, κληρονόμους της αθανάτου ζωής. Για να μας χαρίσει εκείνα τα δώρα που δεν μπορεί να τα χαρίσει κανένας άλλος παρά μονάχα Εκείνος, χαρίζοντάς μας το μεγαλύτερο δώρο που μπορεί να κάνει ο Θεός στον άνθρωπο, τον Εαυτό Του! 

Το Θείο αυτό μυστήριο, το κρυμμένο ακόμα και από τους αγγέλους, αποκαλύ-πτεται τώρα στην εκ της Παρθένου Γέννηση του Χριστού στη Βηθλεέμ. Αυτό το θαύμα και αυτή η αλήθεια του Χριστιανισμού εκφράζονται με την μοναδική ομολογία: «Και ο Λόγος σαρξ εγένετο και εσκήνωσεν εν ημίν». Δικαίως, λοιπόν, το κέντρο της ζωής της Εκκλησίας είναι η Ενανθρώπισις του Υιού και Λόγου του Θεού.

Χριστούγεννα αδελφοί: Μέσα στην κρίση και τα προβλήματα της εποχής μας. Μέσα στην σύγχυση και την αγωνία των καιρών μας έρχονται, ήλθαν και πάλι τα Χριστούγεννα, καθώς τα εορτάζουμε βιώνοντας πρωτόγνωρα γεγονότα στην ζωή του καθημερινού μας βίου. Φαινόμενα απελπισίας, φόβου, κατήφειας, αβεβαιότητας, απαξίωσης και αποϊεροποίησης των πάντων κυριαρχούν στην ζωή μας και, μοιάζει, να καταδυναστεύουν τον βίο μας. Τι να φταίει, άραγε, που μετατρέψαμε σε βίο α- βίωτο τις ζωές μας; Απάντηση στην ζοφερή αυτή πραγματικότητα δίδει ο όσιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης. Λέει ο όσιος Πορφύριος: «Όταν έλθει ο Χριστός στην καρδιά η ζωή αλλάζει. Τα πάθη εξαφανίζονται. Είσαι ειρηνικός, χαρούμενος, γεμάτος• ούτε μελαγχολία, ούτε αρρώστια, ούτε πίεση, ούτε άγχος, ούτε κατήφεια, ούτε κόλαση… Που να βρεθούν τα μίση, οι αντιπάθειες, οι κατακρίσεις, οι εγωισμοί, τα άγχη, οι καταθλίψεις; Κυριαρχεί ο Χριστός. Όταν όμως δεν ζεις με τον Χριστό, ζεις μες στη μελαγχολία, στη θλίψη, στο άγχος, στη στεναχώρια. Δεν ζεις σωστά…. Το μεγάλο φάρμακο είναι να επιδοθεί κανείς στην λατρεία του Θεού. Τότε όλα θεραπεύονται, όλα λειτουργούν κανονικά. Η αγάπη του Θεού όλα τα μεταβάλλει, τα μεταποιεί, τα αγιάζει, τα διορθώνει, τα αλλάζει, τα μετασχοιώνει. Πολύ θα παρηγορηθεί η ψυχούλα μας όταν λαχταρήσουμε τον Κύριο», καταλήγει ο όσιος πατήρ.

Ιδού, λοιπόν, ποιά η αληθινή αιτία των πολλών και ποικίλων περιπετειών του βίου. Η απουσία του Χριστού από την ζωή μας. Από την οικογένειά μας, τα παιδιά μας, την κοινωνία, την εργασία μας. Επιλέξαμε και χτίσαμε τις ζωές μας χωρίς Θεό, όπου: «τα πάντα επιτρέπονται», σύμφωνα με τον Ντοστογιέφσκι. Μας ενοχλεί η παρουσία Του, καθώς μας βγάζει από το βόλεμά μας. Αποτέλεσμα; Να εορτάζωμε Χριστούγεννα χωρίς Χριστό. Χωρίς διάθεση να Τον αναγνωρίσομε ως βρέφος στην ταπεινή φάτνη των ζώων. Με τα φύλλα της καρδιάς μας παγωμένα• διωγμένο στην Αίγυπτο από τη θηριωδία των παθών μας• τυφλωμένοι από ψεύτικα φώτα η από το άφεγγος σκότος μας.

Ας γίνουν, αδελφοί, τα φετινά Χριστούγεννα ευκαιρία πνευματικού αναστοχα-σμού για όλους μας. Ας προσφέρουμε στον Χριστό αντί για δώρα, όπως οι μάγοι, τις αμαρτίες μας• τις πτώσεις και τις αδυναμίες μας. Τη μετάνοιά μας. Ας ζήσουμε φέτος το μυστήριο της εορτής των Χριστουγέννων για να έλθει «το Παιδίον νέον» στην καρδιά εκάστου εξ ημών• να εμπεριπατήσει και να γίνει εγκάτοικος. Ας ανοίξουμε διάπλατα τις καρδιές να Τον δεχθούν. Να Τον ανακλίνουμε και να Τον αναπαύσουμε εκεί. Να έχουμε τον Χριστό «κατοικούντα εν ταις καρδίαις ημών». Για να διαλυθούν τα νέφη του φόβου και της απελπισίας μας• τα σκοτάδια και οι αγωνίες μας. Για να γίνουμε αληθινοί προσκυνητές της Θείας Του Γέννας. Για να φωτιστούν οι καρδιές και οι ζωές μας από τον νοητό Ήλιο της δικαιοσύνης, ο Οποίος και πάλι «γεννάται εκ Παρθένου».    

Η προσευχή μας την ημέρα αυτή, αλλά και κάθε μέρα της ζωής μας, ας αγκα-λιάσει όλο τον κόσμο. Όλους όσοι πάσχουν, όσοι πονούν, όσοι υποφέρουν. Όσοι δοκιμάζονται από την λοιμική νόσο των καιρών μας. Τους ιατρούς, τους νοσηλευτές και τους διακόνους της υγείας. Τους αδικημένους και κατατρεγμένους της γης• τους πρόσφυγες• τους πενθούντες. Όσοι δεν γνώρισαν τον Χριστό• όσοι Τον αρνούνται και όσοι Τον χλευάζουν. Να χαρίσει ακτίνα φωτός• να αναστήσει την ελπίδα• να ρίξει βάλσαμο και παρηγοριά στις πληγές. Ας παρακαλέσουμε το Θείο Βρέφος να ευλογήσει τον κόσμον όλο, να μας κάνει αντάξιους της μεγάλης Του δωρεάς με την αγία Του Γέννηση και την Θεία Του Ενανθρώπηση. 

Ευφρόσυνα, ευλογημένα Χριστούγεννα, αδελφοί αγαπημένοι. Γεμάτα Χριστό, χαρά, ειρήνη στην καρδιά, υγεία, δύναμη, φως και ζωή.   

Μετ’ ευχών και πολλής της εν Κυρίω αγάπης,

Ο ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΣΑΣ

† Ο Κισάμου & Σελίνου 

ΑΜΦΙΛΟΧΙΟΣ

ΧΑΝΙΩΤΕΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΕΣ ΚΟΝΤΑ ΣΤΟΥΣ ΣΥΝΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΜΑΣ

 «Θέλουμε να μοιράσουμε αγάπη, να βλέπουμε γύρω μας χαμόγελα, να κάνουμε το αυτονόητο για συμπολίτες μας που βρίσκονται σε μια δύσκολη φάση της ζωής τους», αυτό επεσήμαναν μεταξύ άλλων οι Χανιώτες επιχειρηματίες που συγκέντρωσαν και δώρισαν μια μεγάλη ποσότητα τροφίμων στα συσσίτια της Σπλάντζιας.
Η κα Καπετανάκη, εθελόντρια και μέλος του ΔΣ των συσσιτίων, αφού ευχαρίστησε τους επιχειρηματίες για την προσφορά τους τόνισε πως «τέτοιες πράξεις είναι που μας κάνουν να νιώθουμε πως υπάρχει ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο, πως αξίζει να παλεύουμε γιατί υπάρχουν δίπλα μας άνθρωποι που μας υποστηρίζουν. Ευχαριστούμε πολύ όλους τους επιχειρηματίες της πρωτοβουλίας «Επιχειρηματική Αλληλεγγύη στην Πράξη» που για ακόμη μια φορά στάθηκαν δίπλα μας, μας με τον καλύτερο τρόπο».
Αξίζει να αναφερθεί ότι η πρωτοβουλία "Επιχειρηματική Αλληλεγγύη στην Πράξη" αποτελείται από μια ομάδα Χανιωτών επιχειρηματιών, η οποία προσπαθεί να δώσει "χείρα βοηθείας" όπου υπάρχει ανάγκη. Στόχος της ομάδας των Επιχειρηματιών είναι «να μην είναι κάνεις μόνος, κανείς χωρίς φαγητό αυτές τις άγιες μέρες, αλλά και τις δύσκολες περιόδους που διανύουμε ως χώρα λόγω της πανδημίας».
Για την ιστορία, η Επιχειρηματική Αλληλεγγύη στην Πράξη προβαίνει ανά τακτά χρονικά διαστήματα σε δράσεις φιλανθρωπικού χαρακτήρα (και όχι μόνο)–είτε αυτές γνωστοποιούνται, είτε όχι, καθώς όπως λένε οι πρωταγωνιστές της ομάδας «τι αξία έχει να είμαστε καλά, όταν ξέρουμε ότι ο διπλανός μας υποφέρει; Και τι ευλογία είναι όταν δίνουμε τη δυνατότητα σε αυτόν που δεν έχει να φάει, ένα πιάτο ζεστό φαΐ…».  
Η δραστηριοποίηση της «Επιχειρηματικής Αλληλεγγύης στην Πράξη» ξεκίνησε όταν κατά την «έκρηξη» της πανδημίας στη χώρα μας αρκετοί Χανιώτες επιχειρηματίες θέλησαν να βοηθήσουν συναδέλφους τους που αντιμετώπιζαν ισχυρό οικονομικό πρόβλημα, ενώ αμέσως και επειδή η κινητοποίησή τους ήταν άκρως επιτυχημένη, προχώρησαν από τους πρώτους, σε συμβολικές κινήσεις απόδοσης ευγνωμοσύνης προς τους ήρωες της καθημερινότητάς μας (νοσηλευτές, ιατρούς, αστυνομικούς, πυροσβέστες κα), αλλά και στη βοήθεια δομών και οργανώσεων του νομού.
Ευχαριστούμε θερμά τους επιχειρηματίες που συμμετείχαν στη συγκεκριμένη δράση κάνοντας πράξη για ακόμη μια φορά το αυτονόητο:
Παπαθεοφάνους Ηλίας, Μαυροδημητράκης Δημήτρης, Χρήστος Τσοντάκης, Στράτος Μπλαντίνος, Χάρης Κοντοπυράκης, Στέφανος Τσοντάκης, Χρήστος Καπάκης, Στέφανος Μαλαδάκης, Πέτρος Μαστοράκης, Κώστας Καντηλιεράκης

ΠΕΘΑΝΕ Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΓΛΑΚΗΣ - ΣΥΛΛΥΠΗΤΗΡΙΟ ΜΗΝΥΜΑ ΜΥΛΩΝΑΚΗ

Την τελευταία του πνοή άφησε ο Γιάννης Θεοδωρογλάκης, υποστράτηγος εν αποστρατεία της Ελληνικής Αστυνομίας στα Χανιά, βυθίζοντας σε πένθος την οικογένειά του αλλά και την τοπική ΕΛ.ΑΣ.
Ο Γιάννης Θεοδωρογλάκης μετά την αποστρατεία του, έγινε επίτιμος Πρόξενος της Δημοκρατίας της Μολδαβίας, ωστόσο τον τελευταίο καιρό έδινε τη δική του μάχη αντιμετωπίζοντας ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας.

ΣΥΛΛΥΠΗΤΗΡΙΟ ΜΗΝΥΜΑ ΔΗΜΑΡΧΟΥ ΚΙΣΑΜΟΥ

Με θλίψη πληροφορηθήκαμε την απώλεια του Γιάννη Θεοδωρογλάκη, υποστράτηγου εν αποστρατεία της Ελληνικής Αστυνομίας, επίτιμου Πρόξενου της Δημοκρατίας της Μολδαβίας και τέκνου της Κισσάμου.
Ο εκλιπών εργάστηκε με ήθος και ευσυνειδησία και ήταν ιδιαίτερα αγαπητός όχι μόνο ανάμεσα στους συναδέλφους του αλλά και όλους όσοι τον έζησαν από κοντά.
Εκφράζουμε τα θερμά μας συλλυπητήρια στην οικογένεια και τους οικείους του.

Ο Δήμαρχος Κισάμου
Γεώργιος Μυλωνάκης

ΕΚΠΟΝΗΣΗ ΜΕΛΕΤΩΝ ΤΟΠΙΚΩΝ ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΚΩΝ ΣΧΕΔΙΩΝ ΓΙΑ 14 ΔΗΜΟΥΣ ΣΤΗΝ ΚΡΗΤΗ

Απόφαση – σταθμός για πολεοδομικά σχέδια σε 14 Δήμους στην Κρήτη, αλλά η Κίσαμος απουσιάζει!!

 Με ημερομηνία 20 Δεκεμβρίου δημοσιεύθηκε στο Φύλλο Εφημερίδας της Κυβέρνησης η απόφαση του Υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας «Κατάρτιση και έγκριση προγραμμάτων εκπόνησης μελετών Τοπικών Πολεοδομικών Σχεδίων και Ειδικών Πολεοδομικών Σχεδίων (Β΄ τμήμα προγραμμάτων πολεοδομικού σχεδιασμού), σε εφαρμογή της παρ. 1 του άρθρου 14 του ν. 4759/2020, με χρηματοδότηση του Ταμείου Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας και ειδικότερα του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων (ΠΔΕ) - ΣΑΤΑ 075».
Η απόφαση αφορά στην χρηματοδότηση της εκπόνησης μελετών Τοπικών Πολεοδομικών Σχεδίων σε 128 Δήμους της χώρας, από τους οποίους οι 14 Δήμοι στην Κρήτη και με σκοπό την επίλυση χρόνιων προβλημάτων ή την ριζική και αποτελεσματική αντιμετώπιση 
ειδικών ή έκτακτων περιστάσεων.
Όπως αναφέρεται, μεταξύ άλλων στην Υπουργική Απόφαση, εγκρίνεται, κατ΄ εφαρμογή της παρ. 1 του άρθρου 14 του ν. 4759/2020, το Β΄ τμήμα των προγραμμάτων εκπόνησης Τοπικών και Ειδικών Πολεοδομικών Σχεδίων, το οποίο περιλαμβάνει τις εξής μελέτες Τοπικών Πολεοδομικών Σχεδίων στην Κρήτη.

Δυστυχώς δεν είμαστε τυχεροί (λες και έγινε κλήρωση) και δεν είμαστε ανάμεσα στους 14 δήμους μιας και απο την Π.Ε. ΧΑΝΙΩΝ βρίσκονται οι:
ΔΗΜΟΣ ΠΛΑΤΑΝΙΑ (ΔΕ ΒΟΥΚΟΛΙΩΝ, ΚΟΛΥΜΒΑΡΙΟΥ, ΠΛΑΤΑΝΙΑ, ΜΟΥΣΟΥΡΩΝ)
ΔΗΜΟΣ ΣΦΑΚΙΩΝ (ΔΕ ΣΦΑΚΙΩΝ)

Εδώ παρακάτω όλο το ΦΕΚ που μπορεί να το διαβάσουμε να βρούμε κανέναν παραθυράκι μπας και συμπεριλάβουμε και εμείς την προβληματική πολεοδομικά Κίσαμο σε αυτό το πρόγραμμα που χρηματοδοτείται από τις Δημόσιες Επενδύσεις (ΠΔΕ) - ΣΑΤΑ 075, υπό τη γενική ονομασία τίτλου Έργων «ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΚΕΣ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΕΙΣ». Τα Προγράμματα εκπόνησης μελετών Τοπικών Πολεοδομικών Σχεδίων και Ειδικών Πολεοδομικών Σχεδίων εγκρίνονται τμηματικά, με χρονικό επιμερισμό των αναθέσεων των μελετών, με στόχο την ολοκλήρωσή τους έως την 30η Ιουνίου 2025.

Εμείς εκτός απο την Κίσαμο που το πρόβλημα είναι γόρδιος δεσμός έχουμε και μια αναπτυσσόμενη περιοχή που χρειάζεται να της ρίξουμε γρήγορα μια ματιά πριν γίνει μπάχαλο και εννοώ τα Φαλάσαρνα.

ΤΟ ΦΕΚ

Η ΕΛΕΝΗ ΜΕ ΤΑ ΜΟΥΣΙΑ

 Γράφει ο Γιώργος Τσιμπογιάννης

Στο παλιό Καστέλι, εμφανίζονταν κατά διαστήματα διάφορα άτομα και περιφέρονταν, κάποια απ´ αυτά πουλώντας την πραμάτεια τους (καραμπάσι, θραψιανά πήλινα, πατάτες κτλ) και άλλα ζητιανεύοντας. Μια χαρακτηριστική φιγούρα που μας επισκέπτονταν μια-δυο φορές το χρόνο και περιδιάβαινε τους δρόμους ζητιανεύοντας, ήταν η Ελένη με τα μούσια. Μια φιγούρα γυναίκας σε μέση ηλικία, ντυμένη στα μαύρα, με τσεμπέρι και με γνωστά αλλά και φανερά ψυχολογικά προβλήματα που μπορώ να πω ότι φόβιζαν τους μεγαλύτερους και τρόμαζαν εμάς τους μικρότερους.
Ήταν άνοιξη του 1968, εγώ στην τελευταία τάξη του δημοτικού και η Ελένη είχε επισκεφτεί το Καστέλι. Έτυχε να περνά έξω από το σπίτι μας και πίσω της σε απόσταση ασφαλείας την ακολουθούσαν τρεις συμμαθητές μου (σε μια τάξη μικρότεροι αλλά συμμαθητές λόγω συνδιδασκαλίας) ο Κωστής, ο Μιχάλης και ο Γιώργης, φωνάζοντάς της «Μάρκο Ποτόλια». Αυτό, χωρίς να γνωρίζω τί σημαίνει, την εξόργιζε φοβερά, την έφερνε εκτός εαυτού και τους κυνηγούσε πετώντας τους πέτρες. Μόλις με είδαν, που εκείνη την ώρα πήγαινα να αγοράσω ψωμί, με κάλεσαν να λάβω μέρος στο ιδιαίτερο αυτό παιχνίδι τους, κι εγώ για να μη φανώ ότι σε κάτι υστερούσα απέναντί τους, πήρα για λίγο μέρος. Σε λίγο μπήκαν στο χώρο της Οικοκυρικής σχολής και των Ιδρυμάτων της Μητρόπολης, κι εγώ αποχώρησα για το φούρνο.

Φανταστείτε ποια ήταν η έκπληξη και ο φόβος μου, όταν επιστρέφοντας από το φούρνο και μπαίνοντας στο σπίτι μας με το ψωμί στο χέρι, είδα την Ελένη καθισμένη στο τραπέζι της κουζίνας μας, με ένα πιάτο φαγητό μπροστά της. Λέω μέσα μου, τώρα θα πληρώσω τα σπασμένα και για τους άλλους. Η Ελένη με το που με είδε, πήγε να σηκωθεί, πρέπει να με αναγνώρισε, αλλά η μητέρα μου την καθησύχασε και απευθυνόμενος σε μένα μου λέει:

-Γιατί άργησες και σε περιμέναμε να φάμε. Δώσε μου το ψωμί και πήγαινε μέσα. Τρομαγμένος εγώ πήγα στο δωμάτιό μου και κλειδώθηκα καλού κακού. 

Μετά από κάποια ώρα ήρθε η μητέρα μου και της άνοιξα αφού βεβαιώθηκα ότι αποχώρησε η καλεσμένη της. Συζητήσαμε για πολλή ώρα το περιστατικό απο την αρχή μέχρι το τέλος και αφού μου εξήγησε ότι αυτοί οι άνθρωποι έχουν ανάγκη την αγάπη και τη συμπαράστασή μας, μου ζήτησε να μην αναφέρω το γεγονός σε κανένα. 

Ήταν ένα σοκ και μάθημα ζωής που με έκανε να δω με διαφορετικό μάτι πράγματα και καταστάσεις στο μέλλον.

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΩΝ ΕΛΕΓΧΩΝ ΤΑΧΕΙΑΣ ΑΝΙΧΝΕΥΣΗΣ ΑΝΤΙΓΟΝΟΥ Ag (RAPID TEST)

Μικρή σε σχέση με άλλες φορές ήταν η προσέλευση των δημοτών στους ελέγχους ταχείας ανίχνευσης αντιγόνου (rapidtests) που διεξήχθησαν σήμερα 22-12-2021 στον προαύλιο χώρο του Δημαρχείου. Έγιναν 168 τεστ, από τα οποία δύο (2) βρέθηκαν θετικά.
Τα επιβεβαιωμένα κρούσματα έχουν ήδη ειδοποιηθεί από τον ΕΟΔΥ και η διαδικασία ιχνηλάτησης των στενών επαφών τους έχει ήδη αρχίσει. 
Επίσης, ακολουθώντας την αυξητική τάση στην συγκέντρωση του ιικού φορτίου στα λύματα των υπόλοιπων περιοχών της Κρήτης, τα αποτελέσματα των τελευταίων εργαστηριακών ελέγχων που έγιναν στα λύματα της Κισσάμου έδειξαν σημαντική ανοδική τάση του ιικού φορτίου, τυπικό της διασποράς του ιού στην κοινότητα.
Ο εμβολιασμός κατά του κορωνοϊού αποτελεί τη μόνη λύση για την εξάλειψη της πανδημίας αλλά δυστυχώς το ποσοστό εμβολιασμού δεν είναι τόσο υψηλό όσο χρειάζεται. Η ανάγκη τήρησης των μέτρων προστασίας, ειδικότερα μέσα στις γιορτές που η κινητικότητα αναμένεται να αυξηθεί και ο αυξημένος έλεγχος για τον εντοπισμό ασυμπτωματικών φορέων είναι πολύ σημαντικά ώστε να περιοριστεί η περαιτέρω διασπορά του ιού.
Εκ του Δήμου.

ΣΤΟ 2ο ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΚΙΣΑΜΟΥ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ Ε.Ε.ΕΚ. ΚΟΥΤΟΥΦΙΑΝΩΝ

Μετά το δημαρχείο τα παιδιά του Ειδικού σχολείου ΕΕΕΚ, μαζί με τους συνοδούς καθηγητές τους επισκέφτηκαν και τους μαθητές του 2ου Δημοτικού Κισάμου για να τους πουν τα κάλαντα, αλλά και άλλα Χριστουγεννιάτικα τραγούδια. Ήταν μια συγκινητική στιγμή με τους μικρούς μαθητές που ανταπέδωσαν τις Χριστουγεννιάτικες ευχές με ένα πολύ ζεστό χειροκρότημα. 

Χρόνια πολλά με υγεία σε όλα τα παιδιά του κόσμου.

ΚΑΛΑΝΤΑ ΣΤΟΝ ΔΗΜΑΡΧΟ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ ΤΟΥ ΕΙΔΙΚΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΚΟΥΤΟΥΦΙΑΝΩΝ

Τα πρώτα κάλαντα για τα φετινά Χριστούγεννα άκουσαν ο Δήμαρχος Κισάμου κ. Μυλωνάκης και μέλη της δημοτικής αρχής από τα παιδιά του ειδικού σχολείου Κουτουφιανών τα οποία τους επισκέφτηκαν σήμερα, 22 Δεκεμβρίου στο χώρο του Δημαρχείου. 
Τα παιδιά συνοδευόμενα από τους καθηγητές τους τραγούδησαν τα κάλαντα και όμορφα χριστουγεννιάτικα τραγούδια και χάρισαν στον Δήμαρχο μια κάρτα με ευχές και χειροποίητα χριστουγεννιάτικα γλυκά.
Ο κ. Μυλωνάκης, ευχήθηκε στους μαθητές να έχουν υγεία, να περάσουν χαρούμενα Χριστούγεννα και να έχουν μια καλή νέα χρονιά ενώ χάρισε σε κάθε μαθητή από ένα συμβολικό δώρο.

Εκ του Δήμου.

ΕΝΑ ΘΕΤΙΚΟ ΣΤΑ ΤΕΣΤ ΤΟΥ ΔΗΜΑΡΧΕΙΟΥ ΚΑΙ 7 ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΥΓΕΙΑΣ ΚΙΣΑΜΟΥ

Σήμερα Τετάρτη 22-12-2021 πραγματοποιήθηκαν στην είσοδο του Δημαρχείου Κισάμου έλεγχοι ταχείας ανίχνευσης αντιγόνου COVID-19 (rapid tests) για τους δημότες από κλιμάκιο του ΕΟΔΥ.
Οι έλεγχοι ήταν δωρεάν για όλους και ως και πριν λίγη ώρα είχαν γίνει 160 τεστ με ένα μόνο θετικό.

Η δράση αυτή συνδιοργανώνεται από τον ΕΟΔΥ, την 7η ΥΠΕ, την Περιφέρεια Κρήτης / Περιφερειακή Ενότητα Χανίων και το Δήμο Κισσάμου.

Βεβαια δεν είναι να εφησυχαζόμαστε μιας και την ίδια ώρα στο Κέντρο Υγείας Κισάμου απο τα τεστ που έγιναν σήμερα βρέθηκαν παραπάνω απο 7-8 άτομα θετικά. Αυτοί που ξέρουν ή αντιλαμβάνονται οτι έχουν κάτι... πάνε στο Κέντρο Υγείας και όχι στο δρόμο. 

ΗΡΘΕ ΦΑΤΣΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΔΙΑΡΡΗΚΤΕΣ

Προσοχή τέτοιες μέρες οι διαρρήκτες καιροφυλαχτούν. 

Χθες το σούρουπο στις 7 ωρα έγινε διάρρηξη σε σπίτι της πόλης σε πολυσύχναστο σημείο μάλιστα. Οι διαρρήκτες, δυο, με μάσκες, γάντια και φακούς στο κεφάλι μπήκαν σε οικία δευτέρου ορόφου αφού σκαρφάλωσαν απο το μηχανοστάσιο και πιάστηκαν απο λούκι, άνοιξαν την εξώπορτα και εισήλθαν εντός του σπιτιού. Εκείνη την ώρα δεν υπήρχε κανείς μέσα στο σπίτι... αφού οι ιδιοκτήτες του μόλις είχαν φύγει. Για καλή τους τύχη όμως ξέχασε ο άνδρας το κινητό και γύρισε μετά απο 2 λεπτά να το πάρει. Ανοίγοντας την πόρτα ήρθε φάτσα με τον διαρρήκτη που όμως κατόρθωσε μαζί με τον άλλο να διαφύγουν αφού πήδηξαν απο το μπαλκόνι σε παρακείμενη πέργκολα εκμεταλλευόμενοι την πρόσκαιρη σαστιμάρα του ιδιοκτήτη.

Ευτυχώς δεν είχαν προλάβει να ψάξουν σε όλα τα δωμάτια εκτός απο την κρεβατοκάμαρα όπου είχαν ανοίξει την μπιζουτιέρα αποσπώντας μερικά κοσμήματα ... στην διαδρομή για να φύγουν βέβαια τους έπεσαν μερικά απο αυτά.

Η σήμανση βρέθηκε στο σημείο για να συλλέξει αποτυπώματα, ενώ η υπόθεση ερευνάται από την αστυνομία. Ας ελπίσουμε οτι θα πιαστούν οι διαρρήκτες μιας και μετά απο αυτό έγινε γνωστό οτι μπήκαν και άλλο σπίτι, χωρίς να γίνει γνωστό αν έχουν πάρει κάτι από αυτό αφού ο ιδιοκτήτης απουσιάζει.

Η ΕΝΘΡΟΝΙΣΗ ΕΙΡΗΝΑΙΟΥ 1957

Ένα άγνωστο κείμενο του μακαριστού Ειρηναίου απο το προσωπικό του ημερολόγιο, που γραφτηκε λίγες μέρες μετά την αναχωρηση του απο την Κίσαμο για την Γερμανια. 

22-12-1957

Ο καιρός ήταν χειμωνικός μα γλυκός όταν ξεκινήσαμε απο τα Χανιά με τους Γέροντες Γονείς μου, οι αδελφοί Επίσκοποι της Κρήτης κι άλλοι γνωστοί και συγγενείς που πήραν λεωφορεία και ταξί για να 'ρθουν στην Ενθρόνισή μου.

 Όταν πλειά αφήκαμε τα Χανιά και πέρα απο τον Κλαδισό πήραμε το δρόμο για το Καστέλι, είχε γίνει κιόλας μια μεγάλη κολώνα απο αυτοκίνητα που εντυπωσιάζανε τα Χανιά, σκέφτηκα με ευγνωμοσύνη και συγκίνηση, ακολουθούσα πίσω.
 Στη γέφυρα του Ταυρωνίτη που είναι και τα ανατολικά σύνορα κι πύλη της Επισκοπής Κισάμου και Σελίνου έκαμα το σταυρό μου κι είπα στο Θεό να με συνοδεύση.

Οι κάτοικοι του χωριού, απλοί και ταπεινοί ήταν εκεί συναγμένοι να με προϋπαντήσουνε κι ο δάσκαλος Γ.Μ παλιός συμμαθητής μου στο ιεροδιδασκαλείο με σύντομη ομιλία με καλωσόρισε στην Επαρχία. 

Όταν προβάλαμε στις κούρμπες των Πλακαλώνων φάνηκε το Καστέλι, η πρωτεύουσα της Κισάμου κι η έδρα της Επισκοπής. Την ήξερα απο τα χρόνια που ήμουν καθηγητής στο Γυμνάσιο της, κι ο Θεός μου είχε δώσει (δεν διαβάζετε η λέξη)..... το μεγάλο μήνυμα του, με τον τρόπο που ξέρει εκείνος να ρίχνει τη σαΐτα και να σημαδεύει τους δούλους και τις αποστολές τους.

Στον ελαιώνα του Δραπανιά που είναι απο τους ωραιότερους της Κρήτης, μια εικόνα χτύπησε ιδιαίτερα στα μάτια μου κι έμεινε βαθειά χαραγμένη στην ψυχή μου. Ήταν η εποχή που μαζεύουν τις ελιές και κάμποσοι άνθρωποι γυναίκες και παιδιά μάζευαν στα χωράφια αν και ήταν Κυριακή. Καθώς είδαν τα αυτοκίνητα να περνούν απο το δρόμο έτρεξαν με τα καλάθια και τις ποδιές των γεμάτες ελιές για να έλθουν να μας δουν. Ίσως είχαν ακούσει πως θα περνούσε ο νέος Δεσπότης. Ήταν ντυμένες φτωχικά και πασαλειμμένες στα χώματα. Σκέφτηκα αμέσως, αυτό είναι το ποίμνιο σου. Φτωχό, ταπεινό, και ακατήχητο, αφού λησμονούνε πως ήταν ημέρα του Κυρίου και καταργούσε την ιερότητα της.

Αυτή η πρώτη εικόνα, χαράκτηκε βαθειά στην ψυχή μου και μούλεγε σ' όλα τα χρόνια της εκεί ποιμαντορίας μου ποιο ήταν το Ποίμνιο μου και ποιο ήταν το χρέος μου.

 Όταν φτάσαμε στα πρόθυρα του Καστελλιού και στην συνοικία Καμάρα κατεβήκαμε απο τα αυτοκίνητα μας, γιατί μας περίμενε η επίσημη υποδοχή.

Μερικοί παπάδες με το Ευαγγέλιο τα εξαπτέρυγα και τα λάβαρα του Αγιου Σπυρίδωνα, ο Δήμαρχος Ιωάννης Φουρναράκης, το γυμνάσιο και πολλοί άνθρωποι.

Οι ψάλτες με τον αλησμόνητο (δεν διακρίνεται η λέξη) ζωγράφο και λογοτέχνη Γιάννη Αννουσάκη έψαλλαν το "άξιος εστί" και προχωρούσαν μπροστά, κόσμος πολύς ακολουθούσε ξοπίσω και γω στην μέση σήκωνα δειλά-δειλά το χέρι μου απο συγκίνηση και ευλογούσα. Καθώς πηγαίναμε όμως στο δρόμο πάλι έβλεπα την εικόνα της φτώχειας και της ταπεινότητας. Ο δρόμος χωρίς άσφαλτο στενός και γεμάτος λακκούβες με νερό. Τα γύρω σπίτια ήταν σπίτια ενός χωριού κι οι άνθρωποι το ίδιο φτωχοί και αγρότες.

Η εικόνα του Δραπανιά συνέχιζε κι εδώ και μούκανε εντύπωση και δίδαγμα.

Όταν φτάσαμε στον Άγιο Σπυρίδωνα (μια κατανυκτική μα μικρή εκκλησία) που ειναι κι ο καθεδρικός Ναός διαβάστηκε το εν...τηριο γράμμα κι έπρεπε να πω τον ενθρονιστήριο λόγο μου. Αλλά δεν είχα ετοιμάσει κανένα λόγο κι είπα μόνο μερικά λόγια.

"Το έργο ενός Επισκόπου δεν μπορεί να εκτεθεί σε προγραμματικές δηλώσεις. Ο Επισκοπικός θρόνος δεν είναι Βασιλική καρέκλα αλλά ένας σταυρός του Χριστού κι όποιος γνήσια τον ανεβαίνει, ανεβαίνει σένα σταυρό". ..είπα βέβαια και μερικά άλλα για να τα ακούσει μόνο ο Θεός.

Κι αληθινά εκείνη την ημέρα και την ώρα δεν είχα κανένα σχέδιο για όλα εκείνα που έγιναν κατόπιν στην δεκαπενταετή αρχιερατεία μου σ' αυτό τον τόπο.

Είχα μόνο την Πίστη μου και την αγάπη μου στον άνθρωπο. Είχα μόνο το μεγάλο φόβο να μην προδώσω την αποστολή μου, δηλαδή την Εκκλησία του Χριστού. Ύστερα απο την μικρή τελετή στο Ναό πήγαμε πάλι με πομπή στο Επισκοπείο, ένα μέτριο σπίτι που το' χει κτισμένο ένας μακαριστός προκάτοχός μου, ο αοιδιμός Άνθιμος Λελεδάκης, για τον οποίον υπήρχαν τόσες αγαθές αναμνήσεις στους ανθρώπους του τόπου.

Εκεί σ ένα μικρό "σαλόνι" που 'χε μόνο μια καρέκλα κι ένα τραπέζι (τα μόνα έπιπλα που βρέθηκαν εκεί κι αυτά δανεισμένα όπως άκουσα απο τον Ιερέα Δ. Σημανδηράκη) μοίρασα τα κουφέτα κι επήρα τις ευχές των ανθρώπων, που έφυγαν σε λίγο και μ' αφήσαν μοναχό και κουρασμένο.

Μερικοί στενότατοι φίλοι μου δεν απέκρυπταν (δυσανάγνωστες δυο λέξεις) κάποια στεναχώρια των για το οτι το Επισκοπείο ήταν ένα φτωχικό σπίτι κι έδειχνε κι αυτό τη φτώχεια και την ασημότητα της Επισκοπής που μ' έστειλε ο Θεός ή που με έριξαν οι άνθρωποι.

Ωστόσο ήρθε το βράδυ κι έπρεπε, εγώ, η μακαρίτισσα η Μητέρα μου Σοφία και δυο μαθηταί μου να φάμε κάτι και να κοιμηθούμε. Πήραμε λοιπόν απο το εστιατόριο του κ. Παπαδάκη λίγο φαγητό κι απο ένα εμπορικό δυο κρεββάτια και στρώματα (σκεπάσματα είχα φέρει μαζί μου, φαντά απο την Μητέρα μου και τα φυλάω ακόμα)

Από τον κόπο και τις συγκινήσεις της ημέρας κοιμήθηκα αμέσως, αλλά σε λίγο ξύπνησα απο το νερό που έτρεχε στο κρεβάτι μου. Είχε πιάσει βροχή και απο το μουχλιασμένο ταβάνι έτρεχε σαν μικρή βρυσούλα πάνω στα ρούχα μου. Σηκώθηκα μετακίνησα το κρεβάτι μου. κι ψάχνοντας κάπου μ' ένα κερί βρήκα μια σκάφη στο ισόγειο του σπιτιού, την έβαλα στην βάση του σταλαΐτού και πλάγιασα πάλι. Αλλά δεν μπορούσα να κοιμηθώ γιατί μου' φερνε παράξενα αισθήματα και προμηνύματα.

Έτσι το Επισκοπείο μου με καλωσόρισε εκείνη την χειμωνιάτικη νύχτα με μια βροχή που έπεφτε πάνω στο κρεββάτι μου απο τα σύννεφα του ουρανού. Αργότερα μετά δεκαπέντε χρόνια θα εγκαταλείψω το σπίτι αυτό πάλι μια χειμωνιάτικη μέρα και μέσα σε μια βροχή. Μόνο τούτη τη φορά η βροχή δεν θα πέφτει απο τα σύννεφα αλλά απο τα μάτια μου κι απο τα μάτια χιλιάδων ανθρώπων.

Όταν σηκώθηκα την άλλη ήμερα ..(δυσδιάκριτες δυο λέξεις) είδα ακόμα περισσότερο τη ν φτώχεια και την γύμνια του Επισκοπείου μου. Αλλά ήταν ήδη παραμονή των Χριστουγέννων και τα Παιδιά του χωριού τραγουδούσαν την Γέννηση του Χριστού:

     "Εν τω σπηλαίω τίκτεται εν φάτνη των αλόγων

     π βασιλεύς των ουρανών και ποιητής των όλων"

Ο Χριστός και Κύριος μου γεννήθηκε σε ένα σταύλο .......λοιπόν; 

Μέσα σ αυτή την ατμόσφαιρα έκανα τη νύχτα των Χριστουγέννων την πρώτη μου αρχιερατική λειτουργία και ευλόγησα με τρικέρια το φτωχικό μου ποίμνιο.

"Κύριε Κύριε επίβλεψον εξ' ουρανού και ιδέ και επίσκεψε την άμπελον ταύτην."