ΛΙΓΟΣ ΚΟΣΜΟΣ

Λίγα πράγματα που απλά σημαίνει οτι ή φοβόμαστε να το κάνουμε μπας και είμαστε απο αυτούς που έχουν και πρέπει να κλειστούμε τέτοιες μέρες μέσα ή ψιθυριστά λέμε... δεν βαριέσαι ..εγώ δεν έχω. Μια περιοχή που είναι στο βαθύ κόκκινο με πολλά κρούσματα (λένε) θα έπρεπε να είχε μεγάλη συμμετοχή το δωρεάν τεστ για covid-19. Αντίθετα μόλις 65 άτομα πέρασαν την πρώτη ώρα, και με φθίνουσα πορεία η δεύτερη.

Για να δούμε στο υπόλοιπο 3ωρο πόσοι θα το αποφασίσουν να περάσουν.... απο την μικρή μας πλατεία.

 

Ο ΠΡΑΜΑΤΕΥΤΗΣ

Η έλλειψη συγκοινωνίας, οι πολλές γειτονιές δίχως δρόμο, η δυσκολία να κατεβαίνει καθημερινά η νοικοκυρά στην πόλη, δημιουργούσε την ανάγκη να γεννηθεί το επάγγελμα του πραματευτή. Η πραμάτεια γνωστή, κουμπιά, καλτσοδέτες, κορδέλες, κουβαρίστρες, σαπούνια, καραμέλες, μαστίχες, αρώματα, σπίρτα και τσακμακόπετρες, βελόνες, δαχτυλήθρες, παραμάνες, καρφίτσες κλπ.....ψιλικά λογιώ, λογιώ..., όπως λέει και το τραγούδι που γράφτηκε για όλους αυτούς που φόρτωναν τα γαϊδουράκια τους μέσα σε κοφίνια και χαρτόκουτες την πραμάτεια τους και πήγαιναν από σπίτι σε σπίτι για να την πουλήσουν και πολλές φορές βερεσέ. Μάλιστα δεν ήταν λίγες οι φορές που αντί για χρήμα, έπαιρναν αυγά-γάλα-τυρί- ελιές....ότι είχε κάθε νοικοκυριό. Σε κάθε περιοχή υπήρχε και ο αποκλειστικός πραματευτής και πάντα πήγαιναν στάνταρ μέρα... έτσι στα χωριά της μάνα μου όπως μου διηγιέται, δεν ήξεραν το όνομα του, αλλά αφού πήγαινε κάθε Τρίτη τον έβγαλαν "ο τριτάκης" απο τα Καψανιανά, την Παρασκευή πήγαινε ο "Παρασκευάς" απο την Ποταμίδα. χαρακτηριστική βέβαια η φωνή του για να δηλώσει την παρουσία του.

Μια πρόχειρη έρευνα βρήκα οτι το επάγγελμα του γυρολόγου έκαναν αρκετοί στην περιοχή μας. Πρώτα με τα γαϊδούρια και τα μουλάρια και μετά που φτιάχτηκαν οι δρόμοι με τα αυτοκίνητα.

Στην φώτο πάνω ο Χαρίτος Καλοπαιδάκης γυρολόγος απο τον Δραπανιά, υπήρχε κάποιος Τυράκης, ο Μουλογιαννάκης, ο Σγουρομάλλης στις Καλάθενες, ο Μενεγάκης στην Γραμβούσα, Μπαντουράκης Αρτέμης στα ορεινά των Εννιά Χωριών και φυσικά αρκετοί άλλοι που θα τους συμπληρώσετε.

ΠΕΡΙ ΟΝΟΜΑΤΟΔΟΣΙΑΣ (4 ΧΡΟΝΙΑ ΕΙΝΑΙ Π0ΛΛΑ)

Τον Απρίλιο του 2017 πήρε απόφαση το Δημοτικό συμβούλιο για να συσταθεί επιτροπή ονοματοδοσίας για τους δρόμους και τις πλατείες της πόλης μας.
Η επιτροπή που είχε συσταθεί κατ΄υπόδειξη του Δήμου και έχει δημόσιο χαρακτήρα χωρίς πολιτικές σκοπιμότητες την αποτελούσαν σπουδαία πρόσωπα της πόλης, κι όπως έμαθα σχεδόν έχουν τελειώσει τις προτάσεις τους προς στον Δήμο, ώστε να ονομαστούν επιτέλους οι τόσοι πολλοί ανώνυμοι δρόμοι της πόλης.  Δεν ξέρω γιατί αργούν, αλλά καλό είναι ο Δήμος και όλοι αυτοί που ασχολούνται με αυτό το κομμάτι να το κάνουν σύντομα. Η τουριστική περίοδος κουτσά-στραβά θα ανοίξει σε λίγες μέρες, αλλά εκτός του ότι ξεχάσαμε αυτό το θέμα μας έμεινε και στην μέση η συγκοινωνιακή μελέτη, μιας και πέρυσι έγινε μισή δουλειά, αφού είχαν ξεχάσει να παραγγείλουν σήματα του ΚΟΚ. Ας ελπίσουμε οτι φέτος θα κάνουν μια σωστή κυκλοφοριακή ρύθμιση στην παλιά πόλη για να μην έχουμε τα έκτροπα των προηγούμενων χρόνων... όχι τίποτα άλλο αλλά κάποιοι που σήμερα είναι στα πράγματα είχαν ξεσαλώσει πριν 4 χρόνια με τις ρυθμίσεις Σταθάκη.

Η παραπάνω ονοματοδοσία έχει γίνει στα Χανιά ..είναι ένας κάθετος στην Κισάμου προς τιμή του μεγάλου Κισαμίτη παραδοσιακού μουσικοσυνθέτη.

ΠΕΜΠΤΗ ΜΕΡΑ ΣΤΟ ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ

Πέμπτη μέρα στο βαθύ κόκκινο κι αν δεν υπήρχαν τα σημερινά τεστ στην πλατεία Ελευθερίου Βενιζέλου (απο τις 10.00-14.00) δεν θα μιλούσαμε με τίποτα για την χρωματιστή καραντίνα μας. Είμαι σίγουρος όμως οτι και σήμερα όλα τα τεστ θα βγουν καθαρά...εμείς μπορεί να έχουμε "λουβιάσει" αλλά μόνο στα λύματα... φαίνεται. 1000 τεστ όλα αρνητικά είχαμε ως και σήμερα.....για να δούμε αν σπάσουμε την παράδοση.
Κανονικά βέβαια σήμερα θα πρέπει να ανακοινωθούν και τα αποτελέσματα απο τα δείγματα των λυμάτων του βιολογικού του κόλπου, βέβαια υπάρχει το ενδεχόμενο να μην τ' ανακοινώσουν όπως έκαναν και την προηγούμενη φορά που ήταν πολύ χαμηλά για να έχουμε εγρήγορση..και να μην χαλαρώσουμε. Να μην χαλαρώσουμε εμείς που δεν σφιχτήκαμε ποτέ.... και συνάμα μπήκαμε και σε περιπέτειες βαθύ κόκκινου.
- Αν έλειπαν οι καμπάνες που κτυπούν καθημερινά, δυο και τρεις φορές, δεν θα καταλαβαίναμε οτι είμαστε στην Μεγάλη Βδομάδα ...η κίνηση στα γνωστά υποτονικά επίπεδα.. δίχως τους Αθηναίους και τους καλιτσουνάδες είναι δύσκολο να καταλάβεις οτι είμαστε σε γιορτινές μέρες.
- Και δεύτερο εκταφιασμό ετοιμάζουν στην Κίσαμο έμαθα, τώρα πρόκειται για άνδρα πάλι σε χωριό του Δήμου... καθημερινά νέες καταγγελίες ερχονται στο φως, μάλιστα τώρα όχι μόνο για τις απάνθρωπες συνθήκες στο ίδρυμα -κολαστήριο αλλά και προς την αντιπεριφέρεια Χανίων για ελλιπείς ελέγχους ... θα βγουν πράγματα εκεί που θα τρομάξουμε στο τέλος με την κατάντια μας!!
- Την Μεγάλη Παρασκευή όλοι περιμέναμε!!!!! το παζάρι στην πόλη (δεν θέλω γέλια) αλλά τελικά το ανέβαλαν λόγω του κορωνοτέτοιου...Βέβαια μου προκαλεί απορία τι διαφέρει ένα παζάρι με κλειστά τα μαγαζιά όπως είναι τώρα απο μια λαϊκή στα Χανιά... έχετε πάει σε λαϊκή να δείτε τι γίνεται; Τέλος πάντων απο του χρόνου είπαν... αλλά ότι δεν γίνεται κάθε χρόνο μάλλον λησμονιέται εύκολα. 
Μην ξεχνάτε να φοράτε μάσκες και όσοι δεν έχετε κάνει εμβόλιο να το κάνετε ..δεν θα το αποφύγετε να είσαστε σίγουροι.

Ακόμα περιμένουμε βέβαια να μάθουμε γιατί μπήκαμε στο βαθύ κόκκινο.... και όσο δεν μας λένε τόσο μεγαλώνει η απορία μας (αγωνία δεν έχουμε) αλλά και η .. φαντασία μας με τα διάφορα σενάρια που σκαρφιζόμαστε.

ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΜΕΤΑΔΟΣΗ ΘΕΙΩΝ ΙΕΡΩΝ ΑΚΟΛΟΥΘΙΩΝ ΜΕΓΑΛΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ

Εκ της Ι. Μητροπόλεως Κισάμου και Σελίνου ανακοινώνεται ότι, λόγω των ισχυόντων μέτρων και της συμμετοχής περιορισμένου αριθμού πιστών εις τις Ιερές Ακολουθίες και Θείες Λειτουργίες της Μεγάλης Εβδομάδας, και προς διευκόλυνση όσων επιθυμούν την, κατ΄ οικονομία και δια του τρόπου αυτού συμμετοχή, θα μεταδοθούν διαδικτυακά σε απευθείας μετάδοση, μέσω του ενημερωτικού ιστοτόπου «ΣΕΛΙΝΙΩΤΙΚΕΣ ΠΙΝΕΛΙΕΣ», οι κάτωθι Ι. Ακολουθίες και Θείες Λειτουργίες: 
1. Mεγάλη Πέμπτη εσπέρας: Ώρα 18.30 μ.μ. Ακολουθία των Θείων Παθών.
2. Μεγάλη Παρασκευή εσπέρας: Ώρα 18.30 μ.μ. Ακολουθία του Ιερού Επιταφίου
3. Μέγα Σάββατο εσπέρας: Ακολουθία Πανυχίδος, ώρα 20.30 μ.μ. «Δεύτε λάβετε Φως», ώρα 21.00 μ.μ. ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ. Ακολούθως ο Αναστάσιμος Όρθρος και η Αναστάσιμη Θεία Λειτουργία. 
Οι ως άνω Ι. Ακολουθίες και η Αναστάσιμη Θεία Λειτουργία θα μεταδοθούν από τον Ι. Μητροπολιτικό Ναό Ευαγγελισμού της Θεοτόκου (Κίσαμος), ιερουργούντος του  Σεβ. Μητροπολίτου Κισάμου και Σελίνου κ. Αμφιλοχίου. Οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να συνδεθούν είτε μέσω facebook ή στην ιστοσελίδα www.pinelieslive.com. Καρδιακά ευχόμεθα ο Αναστάς Χριστός να χαρίζει σε όλη την ανθρωπότητα την πολυπόθητη υγεία υπομονή, δύναμη και κουράγιο στους ασθενείς, πάσχοντες αδελφούς μας, ενίσχυση και στήριξη στο Ιατρικό και Νοσηλευτικό προσωπικό των Ιδρυμάτων της Πατρίδας μας και του κόσμου σύντομα να ελευθερωθούμε από την δοκιμασία της λοιμικής αυτής νόσου. Ας έχουμε στην νου και την σκέψη μας την συμβουλή Αγιορείτη Γέροντα: «Για τον κορονοϊό να έχετε προσοχή. Και για τον Χριστό μας προσευχή». 
Εκ της Ι. Μητροπόλεως

ΑΡΧΙΕΡΑΤΙΚΟ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ

Επί τη συμπληρώσει οκτώ ετών από της εις Κύριον εκδημίας του αοιδίμου Μητροπολίτου Κισάμου και Σελίνου κυρού ΕΙΡΗΝΑΙΟΥ τελούμεν Αρχιερατικόν Μνημόσυνον υπέρ αναπαύσεως της ψυχής Αυτού εν τω Ιερώ Μητροπολιτικώ Ναώ Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, Κίσαμος, την Μεγάλην Πέμπτην, 29ην  Απριλίου, και παρακαλούμεν δια την συμμετοχήν των τιμώντων την μνήμην Αυτού, τηρουμένων των ισχυόντων μέτρων.

Εκ της Ι. Μητροπόλεως

ΜΑΤΑΙΩΝΕΤΑΙ ΤΟ ΠΑΖΑΡΙ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ ΣΤΗΝ ΚΙΣΑΜΟ

 

Ο Δήμος Κισάμου ανακοινώνει ότι, λόγω των μέτρων που έχουν ληφθεί για την αντιμετώπιση της πανδημίας του κορωνοϊού στη χώρα μας (ΦΕΚ 1682/τ.Β/24-04-2021), δεν θα πραγματοποιηθεί το Παζάρι της Μεγάλης Παρασκευής στην οδό Σκαλίδη στην Κίσαμο.

Με την ελπίδα να τελειώσει όσο το δυνατόν γρηγορότερα αυτή η δοκιμασία, ανανεώνουμε το ραντεβού μας για το 2022.

Εκ του Δήμου.

ΔΕΝΔΡΟΦΥΤΕΥΣΗ ΣΤΟΝ ΠΛΑΤΑΝΟ

Χθες όπως είχαμε προγραμματίσει με πολλή προσοχή και με τα μέτρα που επιβάλλονται φυτέψαμε τα φυτά μας με τα παιδιά και τις μαμάδες τους στον τριγύρω χώρο του Δημοτικού σχολείο και του παιδικού σταθμού του χωριού μας. Στέλνουμε το μήνυμα της συνεργασίας και την αγάπη για το περιβάλλον. Τα παιδιά το χάρηκαν και ήταν απόλαυση να τα βλέπει κανείς να δουλεύουν. Όσοι μεγάλοι ήταν μαζί μας το ίδιο ένοιωθαν! Ευχαριστούμε όλους που βοήθησαν σε αυτό. Τον υπεραθλητή Κώστα Βαρουχακη που μας δείχνει με τη στάση του παντού και πάντα τη δύναμη ψυχής και  την αγάπη που έχει. Του ευχόμαστε καλή επιτυχία στον στόχο του Μαΐου να διασχίσει όλη την Κρήτη από Λασίθι έως Φαλασαρνα ! Την Αργυρώ Κουφογιαννάκη που πάντα συνεργαζόμαστε άψογα την Αργυρώ Τριανταφυλλάκη με τα χειροποίητα κουλουράκια της!! Την Καστανάκη Μαίρη Από το ΔΣ του συλλόγου μας που φυσικά πάντα πρόθυμη σε ότι σχεδιάζουμε. Την κυρία Ευαγγελία Νοικοκυράκη υπεύθυνη του σταθμού και τη συνεργάτιδα της Ευαγγελία Πατελάκη. 

Επίσης τους χορηγούς μας τον Τζανακάκη Δημήτρη που μας έφερε χώμα για να δημιουργήσουμε μια ωραία πρασιά. Τον Μανόλη Λουπασάκη που με το μηχάνημα το έστρωσε. (πάντα πρόθυμος) το ΜΑΝΑ Τσατσαρωνάκη, παντού και πάντα! Το Μάρκετ Κατζουράκης. Τη δασική υπηρεσία Χανίων. Το φυτώριο Σπύρου Ψωματάκη και τον Αγροτικό Συνεταιρισμό  Πλατάνου. 

Θα συνεχίσουμε να δημιουργούμε γωνιές ομορφιάς. Τα λουλούδια τα παιδιά και τα ζωάκια μας δίνουν πολλά μαθήματα. Καλή συνέχεια σε όλους και καλή Ανάσταση.

ΤΕΤΑΡΤΗ ΜΕΡΑ ΣΤΟ ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ

 Τέταρτη μέρα στο βαθύ κόκκινο και τα πράγματα πάνε μια χαρά στην γειτονιά μας. Σήμερα μοιράζονται οι συντάξεις, στις τράπεζες αλλά και στο ταχυδρομείο γίνεται το έλα να δεις... φυσικά κάποιοι νομίζουν οτι αυτά συμβαίνουν μόνο εδώ αλλά δυστυχώς γίνονται παντού. Βέβαια αλλού δεν μπήκαν στις αποχρώσες του κόκκινου και "μας" διασκεδάζουν. Το πως μπήκαμε βέβαια εμείς στο βαθύ κόκκινο εξακολουθεί να μας ταλαιπωρεί και δεν υπάρχει περίπτωση να το μάθουμε με ακρίβεια εκτός κι αν περάσει τη Τετάρτη απο δω ο Χαρδαλιάς που θα γίνουν τα rapid-test την πλατεία E. Βενιζέλου και μας το εξηγήσει. Χθες είχαμε και μια συνέντευξη το προέδρου του ΝΕΣΚ στην Νέα Τηλεόραση που επανέλαβε τα γνωστά... αλλά "έγραψε" και για τις γνωστές απίστευτες ανακοινώσεις που βγήκαν μετά το άκουσμα της καραντίνας. Το οτι γίναμε θέμα στο "zarpaki" δεν πρέπει να μας απασχολεί, αυτά συμβαίνουν... όμως κάτι τέτοια με κάνουν να θυμάμαι κάτι παλιούς ειδικούς συμβούλους του δήμου μας που ήταν πάντα παρόν την κατάλληλη στιγμή και ..ετοιμόλογοι ....ο Κουρής λόγου χάρη, που εκτός των άλλων αρθρογραφούσε και καλά.

Τέλος πάντων, Μεγάλη Βδομάδα είναι, σήμερα Μ. Τρίτη και εκτός απο το τροπάριο της Κασσιανής έχουμε και μερικές παραβολές ενδιαφέρουσες για την προσφορά των ανθρώπων στους συνανθρώπους τους... να τις διαβάσουμε.

Ο ιός βέβαια σε μας ερχεται δεύτερο θέμα...προέχει το θέμα του γηροκομείου που όπως αντιλαμβάνομαι έρχεται μπούμερανγκ σε αυτούς που πάνε να μιλήσουν -όχι οτι δεν έχουν δίκιο, ή δεν είναι αλήθεια όλα αυτά που συνέβαιναν εκεί- αλλά ακούς που και που μια πεταχτή (καρφωτή) "εκεί βρήκατε να τους πάτε;"

Μην ξεχάσετε να φοράτε μάσκα... πάντα και παντού, έτσι θα αποφύγουμε και το πολύ κουτσομπολιό...

- Έ ξέρεις ποιος έχει κορονοτέτοιο; 

- Ο τάδε, και δεν το λένε; 

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΝΙΚΗΦΟΡΑΚΗΣ

Υπάλληλος της Ιεράς Μητρόπολης Κισάμου & Σελίνου ,γεννήθηκε το 1931 στο Μελιδόνι Αποκορώνου και από το 1961 που διορίστηκε ως Γραφέας στην Ι. Μητρόπολη, υπηρέτησε πιστά και πολλά πόστα την Μητρόπολη αλλά και τον μακαριστό Μητροπολίτη Ειρηναίο Γαλανάκη. Βγήκε στην σύνταξη τον Οκτώβρη του 2000 και πέθανε τον Φλεβάρη του 2005 σε ηλικία 74 χρόνων.

Ο Δημήτριος Νικηφοράκης υπήρξε πολύτιμος συνεργάτης του έργου της Μητρόπολης μας, στο οποίο αφιέρωσε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του. Ήταν οδηγός αυτοκινήτων της παλιάς Επισκοπής και εργάστηκε με ζήλο στην οικοδομή των Ιδρυμάτων και στη λειτουργία των Οικοτροφείων της, με τη μεταφορά υλικών και τροφίμων.

 

Η ΚΡΗΤΗ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗ

.... πώς την ηύρα μετά την απελευθέρωση της.
 (Ραδιοφωνική ομιλία του κ. Καζαντζάκη)

Σοβαρό είναι το πρόσωπο της Κρήτης. Πολυβασανισμένο. Μαδάρες γυμνές, τραχείες, αγέλαστες. Κοιτάζεις από το αεροπλάνο την Κρήτη ν’ απλώνεται στη θάλασσα και νοιώθεις πως αληθινά τo νησί τούτο είναι γιοφύρι ανάμεσα στις τρεις ηπείρους. Σημαδεμένο κι’ απ’ τις τρεις τούτες μεγάλες Μοίρες. Για πρώτη φορά στην Ευρώπη πήδηξε κι’ έχτισε φωλιά στην Κρήτη το πεινασμένο αρπαχτικό πουλί που το λέμε Πνεύμα. Άπλωσε τις πτερούγες του στο Κρητικό χώμα και γέννησε το μυστηριώδη, βουβό ακόμα, όλο ζωή χάρη, κίνηση και λαμπρότητα, Κρητικό πολιτισμό.

  Η Κρήτη έχει αληθινά κάτι το πανάρχαιο, το άγιο, το πικραμένο και περήφανο που έχουν οι χαροκαμένες μάνες που γέννησαν παλληκάρια. Έχει τόσο πολύ πολεμήσει και υποφέρει η γης ετούτη, έχει τόσο πολύ συνηθίσει το θάνατο, που τον ξεφοβήθηκε πια και μπορεί να γελάει και να παίζει μαζί του.

  Σαράντα μέρες γύριζα το περασμένο καλοκαίρι, την Κρήτη για να δω τα χωριά που γκρέμισαν κι’ έκαψαν οι βάρβαροι και τούς άντρες και τις γυναίκες που τους έντυσαν τη μαύρη αρματωσιά τού πένθους. Περίμενα ν’ ακούσω κλάματα και να δω χέρια ν’ απλώνονται να ζητούν βοήθεια. Και βρήκα Ανυπόταχτες, απαράδοτες ψυχές και κορμιά μισόγυμνα πεινασμένα και αλύγιστα.

  Τι δύναμη και τι αντοχή είναι τούτη, συλλογιζόμουν και που βρίσκουν τα κορμιά τούτα τόση ψυχή; Και πονά ακριτική πνοή τους δίνει τόση αψηφισιά να παλεύουν με το θάνατο;

Οι Κρητικοί αλήθεια αγαπούν παράφορα τη ζωή και συνάμα ποτέ δε φοβούνται το θάνατο. Μέσα από τα χαλασμένα χωριά πού πέρασα, πάνω από τα νεοανοιγμένα μνήματα πού δρασκέλισα, πίσω από τις κουβέντες που άκουσα, ακατάπαυστα διαπίστωσα τούτη τη μεγάλη δισυπόστατη παλληκαριά: παράφορη αγάπη για τη ζωή και άφοβο αντίκρυσμα τού θανάτου.

   Τούτος είναι και ο πρώτος πολύτιμος καρπός πού γεύεται όποιος τώρα πού καπνίζουν ακόμα τα ερείπια κι’ είναι ακόμα νωπά τα "αίματα στις πέτρες, περιοδεύει τα χωριά της Κρήτης.

   Αδάμαστες ψυχές οι Κρητικοί, χιλιάδες τώρα χρόνια, παλεύουν στα κακοτράχηλα Κρητικά βουνά την πείνα, τη γύμνια, τούς βαρβάρους. Κι’ ούτε η μοίρα ούτε οι άνθρωποι μπόρεσαν ποτέ να τούς κάμουν να σκύψουν το κεφάλι.

   ΟΙ Κρητικοί όπως όλες οι γενναίες ψυχές, στην άκρα απελπισία βρίσκουν τη λύτρωση.

   Πολλοί Κρητικοί, μπροστά από τα τουφέκια των Γερμανών τη στιγμή πού θα τουφεκίζονταν, έβρισκαν τη γαλήνη, και όχι μονάχα τη γαλήνη παρά και τη χαρά της αδάμαστης ψυχής πού αγαλλιάζει γιατί της δίνεται ή ευκαιρία να δείξει την αρετή της. Πολλοί την ύστερη στιγμή, μπροστά από το εκτελεστικό απόσπασμα τραγουδούσαν μαντινάδες Κρητικές ή τον Εθνικό Ύμνο.

 Στα Χανιά, μέσα από το γκρεμισμένο σπίτι του, ένας γεροντάκος πρόβαλε και μας είπε:

-  Έναν δάσκαλο, τον λέγαν Παπαδάκη, πήγαιναν να τον εκτελέσουν, ένας μαθητής του λέει, γιατί να σκοτωθείς;

Να φύγεις. Κι’ ο δάσκαλος του αποκρίθηκε. Όχι, εγώ αυτό που τόσα χρόνια σας δίδασκα τώρα θα το εφαρμόσω, θα πεθάνω για την Πατρίδα.

   Στην κρίσιμη αυτή στιγμή κι’ οι πιο σακάτες γίνουνταν ήρωες. Στις φοβερές φυλακές της Αγιάς, κοντά στα Χανιά οι Γερμανοί διάλεξαν 42 παλληκάρια (διάλεγαν πάντα τους καλύτερους) και πήγαιναν να τους σκοτώσουν. Στο δρόμο ένας σακάτης, καμπούρης, τούς συνάντησε. Σταθείτε φώναξε στους Γερμανούς. 

- «Σκοτώστε βρε εμένα να γλυτώσει ένα παλληκάρι».

  -«Όχι φύγε». Του είπαν εκείνοι. 

- «Τότε σκοτώστε με και μένα να γίνουν 43, φώναξε ο καμπούρης. Ντρέπουμαι να ζω εγώ ο σακάτης και να σκοτωθούν τούτοι οι λεβέντες».

   Ανήμπορες γριές, γέροι σαράβαλα, σήκωσαν τη φωνή τους και μιλούσαν ατρόμητα στους Γερμανούς.

   Σ’ ένα ωραιότατο χωριό, στα Μεσκλά, μια γριά έκρυβε έξι μήνες με κίνδυνο της ζωής της, δυο Εγγλέζους στο σπίτι της. Μια μέρα οι Γερμανοί τούς ανακάλυψαν, τούς έπιασαν. Η γριά τρέχει στον άγριο Γερμανό Φρούραρχο, στάθηκε μπροστά του, τού φώναξε.

   - Να ξέρεις, Κομαντάντε, πώς όλες οι μανάδες στον κόσμο πονούνε κι’ αυτός ο πόνος των μανάδων θα φάει τη Γερμανία. Η Γερμανία θα χαθεί, βάνω την κεφαλή μου: Βάνεις στοίχημα, Κομαντάντε; Εγώ βάνω την κεφαλή μου.

   Στεκόταν απάνω σε μια πέτρα, απόξω από το καμμένο σπίτι της η γριά τούτη και μας μιλούσε, με ορθό το κεφάλι, κουρελιασμένη σα φάντασμα. Τι δύναμη λοιπόν έχει η ψυχή τού ανθρώπου και πώς μπορεί να νικήσει το θάνατο, συλλογιζόμουν!

   Άοπλοι, ανοργάνωτοι, χωρίς βοήθεια από κανένα, οι Κρητικοί από τα χωριά, από τα βουνά κατέβαιναν στ’ ακρογιάλια να υπερασπιστούν το νησί τους από τούς άγριους, πάνοπλους αλεξιπτωτιστές που κατέβαιναν. Στις 19 τού Μάη 1941 σκοτείνιασε ο ουρανός τής Κρήτης από τα αεροπλάνα, άρχισαν οι βομβαρδισμοί οι πρώτοι αλεξιπτωτιστές έπεφταν στο αεροδρόμιο τού Μάλεμε, κοντά στα Χανιά, ύστερα στο Ρέθυμνο, στο Ηράκλειο, παντού.

   Ένας γέρος, από ένα χωριουδάκι κοντά στο Μάλεμε μας διηγείται:

 - Ευθύς ως είδαμε τ’ αεροπλάνα, φωνάξαμε: Απάνω τους, μωρέ παιδιά. Πήραμε τ’ άρματα και χυθήκαμε.

 - Ποια άρματα ρώτησα. Είχατε άρματα;

-  Πώς δεν είχαμε; Άλλοι είχαν παλιές καραμπίνες, άλλοι μαχαίρες κι’ όλοι είχαν ραβδιά. Την ώρα που έπεφτε ένας «ουρανίτης» ήταν ακόμη ζαλισμένος και μεις χιμούσαμε απάνω του, τον σκοτώναμε με τα ραβδιά, με τις μαχαίρες, τον ξαρματώναμε και σιγά - σιγά γέμιζε και μας η φούχτα μας πολυβόλο και περίστροφο.

   Οι Γερμανοί είχαν βρίσει να πάρουν την Κρήτη σε 24 ώρες. Η παραμικρή αργοπορία θα τούς ήταν θανάσιμη.

Ήξευραν πώς οι Κρητικοί ήταν άοπλοι, πώς όλοι οι νέοι ήταν επιστρατευμένοι καί βρίσκονταν ακόμα στην Ελλάδα και πως οι Άγγλοι μήτε στρατό αρκετό είχαν μήτε αεροπλάνα. Ήταν λοιπόν σίγουροι πώς σε 24 ώρες θα παίρναν την Κρήτη. Έκαμαν 8 μέρες. Εξ χιλιάδες αλεξιπτωτιστές σκοτώθηκαν από τα «ραβδιά» και τις μαχαίρες.

  Ένας Κρητικός χωριάτης όταν μ’ είδε να ξαφνιάζομε για την παλληκαριά και την αυτοθυσία των Κρητικών μου είπε τα καταπληκτικά τούτα λόγια:

- «Γιατί παραξενεύεσαι; Εμείς ξέραμε πως γράφαμε ιστορία».

   Δεν ξέρω αν υπάρχει στον κόσμο μια άλλη χώρα, όπου οι χωρικοί να βλέπουν τον πόνο, τη θυσία, την ατομική τους καταστροφή από τόσο ύψος. Ήξερε ο Κρητικός αυτός χωριάτης πως υπάρχει στον κόσμο τούτο ένα αγαθό ανώτερο από τη ζωή και πως για το αγαθό αυτό πάλαιψε και θυσιάστηκε όλη η ράτσα μας και πρέπει τώρα κι’ αυτός, ο Κρητικός χωριάτης να παλαίψει και να θυσιαστεί. Και το αγαθό αυτό λέγεται ιστορία, δηλαδή υστεροφημία δηλαδή αθανασία.

   Πιστεύουν στο αγαθό αυτό οι Κρητικοί, όπως πιστεύουν στην ελευθερία. Πολεμούν, ξεύρουν πως αν δεν μείνει τ’ όνομά τους θα μείνει και θα ζήσει το έργο τους.

Και τώρα που κανείς δε φαίνεται να θυμάται πώς η Κρήτη έσωσε τον Συμμαχικό αγώνα στην Εγγύς Ανατολή και πώς επέδρασε οριστικά στην πορεία του Παγκοσμίου πολέμου - και τώρα που μήτε οι ξένοι, μήτε η Ελλάδα δεν φαίνονται να θυμούνται τη θυσία και την εποποιία της Κρήτης, οι Κρητικοί δεν έχασαν το θάρρος τους και την πίστη τους. Άστεγοι, πεινασμένοι, αδικημένοι, στέκουνται μέσα στα χαλάσματα των σπιτιών των και δε μιλούν. Σφίγγουν τα χείλια τους και δεν μιλούν. Έκαμαν βλέπετε το χρέος τους και τα καλά παλληκάρια δεν προσμένουν αμοιβή. Η ιστορία πού είναι σήμερα ένα με την ελευθερία θα τούς κρίνει κάποτε. Και θα πει τότε για την υπερηφάνεια τους και την παλληκαριά τους - και θα τους προβάλει τότε σαν παράδειγμα ηρωισμού και αυταπάρνησης σ’ όλους τούς μεγάλους και τους ζωντανούς αυριανούς λαούς.

- Δεν έχουμε ένα σκαμνί να σε βάλουμε να καθίσεις, δεν έχουμε ένα ποτήρι να σου δώσουμε νερό να πιεις δέν έχουμε ένα κομμάτι ψωμί αν πεινάς, δεν έχουμε τίποτα - τίποτα. Όλα μας τα 'κάψαν και μας τα πήραν οι σκύλοι οι Γερμανοί.

- Έτσι μούλεγαν κάτω από ένα πλάτανο, στη μέση του γκρεμισμένου χωριού, οι μαυροφόρες που ξεπρόβαλλαν από τα χαλάσματα. Δεν έχουμε μήτε και άντρες να κουβεντιάσουν μαζί σου,

- Να μόνο τούτα τ’ άρσενικά απόμειναν, είπε μια χλωμή γυναικούλα, δείχνοντάς μου δυο - τρία μωρά που βύζαιναν στον κόρφο τους οι μανάδες. Φτάνουν αυτά για μαγιά!!! φώναξε μια γριά. Τα ίδια δεν πάθαμε και στην επανάσταση του 66; Εγώ ήμουν μικρή μα θυμούμαι. Δίο - τρία μωρά είχαν πάλι απομείνει κι’ από αυτά αναπιάστηκε πάλι όλο το χωριό. Μη φοβάστε, πάντα μαγιά απομένει.

   Τα περισσότερα χωριά στην Κρήτη χάθηκαν, οί περισσότεροι άντρες σκοτώθηκαν γιατί φιλοξενούσαν Άγγλους.

Σ’ ένα χωριό, τα Μεσκλά, είδα μια μάνα που της είχαν σκοτώσει τούς δυο γυιούς της γιατί είχε σπίτι της κι έκρυβε 8 μήνες δυο Άγγλους στρατιώτες. Τομάθαν οι Γερμανοί κι’ ήρθαν, της έκαψαν το σπίτι, της σκότωσαν τούς γυιούς της, και τώρα στέκουνταν απόξω ·απο τα χαλάσματα λιγνή, χαροκαμένη, με τα μάτια όλο φλόγα και μου μιλούσε.

- Το ίδιο βράδυ που σκότωσαν τους γυιούς μου πέρασαν νύκτα βαθιά, δυο Εγγλέζοι που τους κυνηγούσαν οι σκύλοι οι Γερμανοί. Κάπνιζε ακόμα το σπίτι μου, μα εγώ είχα τρυπώσει σε μια γωνιά καί έκλαιγα.

   Με άκουσαν οι Εγγλέζοι, ζύγωσαν. Ψωμί, μου φώναξαν, ψωμί! Οι χωριανοί μου είχαν δώσει μια κουλούρα κριθαρόψωμο μα εγώ δεν είχα όρεξη να φάω, δεν κατέβαινε η μπουκιά από τε λαιμό μου. Τους έδωκα το ψωμί. Κρύωναν τους έδωκα και μια κουβέρτα που μου είχαν δώσει, βγήκα από τη γωνιά, τους έβαλα να κοιμηθούν.

-  Γιατί τάκαμες όλα αυτά; ρώτησα. Οι Εγγλέζοι δε φταίγαν που σκότωσαν τους γυιούς σου;

- Τόκανα αποκρίθηκε, γιατί είχαν κι’ αυτοί μανάδες, κατέχω ήντα θά πει πόνος της μάνας.

  Ανθρωπιά μεγάλη είναι τούτη, η μεγάλη ψυχή νικάει τον πόνο τον ατομικό και το πιο φοβερό, άκουγα τη γρηά καί τα μάτια μου βούρκωναν. Ένα βράδυ μπήκα σε φτωχικό χαμόσπιτο σ’ ένα Σφακιανό χωριό. Ο γέρο καπετάνιος, με τη μαύρη φέσα του, ο Κυριάκος Σπερελάκης κάθονταν πλάϊ στό τζάκι και κάπνιζε ένα μακρύ τσιμπούκι. Κάθισα δίπλα του, έφερα την κουβέντα στο θάνατο.

   Στράφηκε ο γέρος Σφακιανός και μου είπε:

- Χαρά στον άνθρωπο, παιδί μου, πού βάνει δυο φορές τη μέρα στο νου του το «θάνατο».

   Κι’ ένας άλλος γέρος εκατοχρονίτης στον κάμπο της Μεσαράς μου είχε πει μια μέρα ένα μεγάλο λόγο. Τον ρώτησα:

-  Πώς σου φάνηκε παππού η ζωή αυτή στα εκατό αυτά χρόνια;

- Σαν είχα ποτήρι κρύο, νερό, μου αποκρίθηκε.

- Γιατί δίψας ακόμη παππού;

   Στράφηκε με κοίταξε με τα θολά μικρούτσικα μάτια του, σήκωσε τη χερούκλα του σα να καταριώταν και είπε:

- Ανάθεμά τον που ξεδίψασε.

 Οι δυσκολίες και οι τραχύτητες της ζωής δε λυγίζουν την Κρητική ψυχή.

 Αντίθετα την πυρώνουν και την δυναμώνουν. Γέρικη, Αβόλευτη, τραχεία είναι η γη της Κρήτης. Κι’ όταν τα βουνά της κι’ οι θάλασσες ή οι ψυχές που πλάστηκαν από τέτοιους βράχους και τέτοιαν αρμύρα δεν σου επιτρέπουν ούτε στιγμή να βολευτείς, να γλυκαθείς, να πεις: Φτάνει.

Τότε η Κρήτη έχει κάτι το απάνθρωπο, δεν ξέρω πια αν αγαπάει ή αν μισεί τα παιδιά της, ένα μονάχα ξέρω: οτι τα μαστιγώνει ως το αίμα.

   Υπάρχει και κάτι άλλο όμως στην Κρήτη, υπάρχει κάποια φλόγα - ας την πούμε τύχη - κάτι πιο πάνω από τη ζωή κι’ από το θάνατο, που είναι δύσκολο να το ορίσεις, δηλαδή να το περιορίσεις. Υπάρχει αυτή η περηφάνια, το πείσμα, η παλληκαριά, η αψηφησιά, και μαζί τους κάτι άλλο, ανέκφραστο κι’ αστάθμητο, που σε κάνει να χαίρεσαι που είσαι άνθρωπος. Να χαίρεσαι, μα και συνάμα να σου δίνει μεγάλη ευθύνη. Γιατί ενώ νοιώθεις πώς έχεις χρέος να κάμεις ό,τι μπορείς για να σώσεις αυτό το λαό, εκείνος βλέπει την προσπάθειά σου με ειρωνεία και περιφρόνηση. Δεν έχει την ανάγκη κανενός για να σωθεί. Σώζει δε σώζεται. Ένα μονάχα σου μένει τότε: να δοκιμάσεις να γίνεις άξιος αυτού του λαού, να κερδίσεις τη δύναμη της δικής του ψυχής, που ποτέ δε καταδέχτηκε ν’ «πατήσει τον εαυτό του ή τούς άλλους και πού πάντα τολμάει ν’ αντικρύζει, πρόσωπο με πρόσωπο, τη Θεά εκείνη που δεν κάνει χατήρια και δεν κάθεται στα πόδια κανενός, την Αγέλαστη κι’ αδάκρυτη Θεά, την ευθύνη.

Η ομιλία αυτή δόθηκε στο ραδιοφωνικό σταθμό Αθηνών τον Δεκέμβρη του 1945.

 

ΑΣ ΞΥΣΟΥΜΕ ΛΙΓΟ ΤΙΣ ΠΛΗΓΕΣ ΜΑΣ

Διαβάζω στην διαύγεια του Δήμου Κισάμου και πράγματι μένω έκπληκτος με την παρακάτω απόφαση του δημοτικού συμβουλίου. 

 ΘΕΜΑ: Γνωμοδότηση ίδρυσης ειδικότητας Νοσηλευτικής στο ΕΠΑ.Λ Κισάμου.
 Αξιότιμες/οι κυρίες/κύριοι.
 Σας ενημερώνουμε ότι έχουν ξεκινήσει οι διεργασίες ίδρυσης της ειδικότητας "Βοηθός Νοσηλευτή" στον τομέα ΥΓΕΙΑΣ – ΠΡΟΝΟΙΑΣ & ΕΥΕΞΙΑΣ του σχολείου μας. Ένα από τα προαπαιτούμενα έγκρισης από το ΥΠΑΙΘ είναι και η θετική γνωμοδότηση του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου μας, στην οποία θα αναφέρεται και η ύπαρξη κατάλληλου εργαστηριακού χώρου στέγασης.
Αντίστοιχη απόφαση γνωμοδότησης είχε εκδοθεί και κατά την ίδρυση της ειδικότητας "Κομμωτικής τέχνης" του ιδίου τομέα την περίοδο 2018-19.
 Παρακαλούμε όπως η απόφασή σας κοινοποιηθεί και στον αρμόδιο Διευθυντή ΔΔΕ Χανίων κ. Τζανάκη.
 Με εκτίμηση
 Νεκτάριος Ζουριδάκης
 Διευθυντής ΕΠΑΛ Κισσάμου.
 Στη συνέχεια η κ.Πρόεδρος κάλεσε το Συμβούλιο να αποφασίσει
 Αριθμός απόφασης 25
 Το Δημοτικό Συμβούλιο μετά τα παραπάνω και διαλογική συζήτηση στη διάρκεια της οποίας δεν υπήρξε αντίρρηση
 Αποφασίζει ομόφωνα
 Γνωμοδοτεί θετικά και εγκρίνει τη λειτουργία της ειδικότητας "Βοηθός Νοσηλευτή" του Τομέα Υγείας-Πρόνοιας και Ευεξίας στην Γ Τάξη του ΕΠΑ.Λ Κισσάμου για το σχολικό έτος 2021-2022, δεδομένου ότι υπάρχει κατάλληλος εργαστηριακός χώρος στέγασης. 

Δεν ξέρω αλλά μάλλον οι εξελίξεις είναι ραγδαίες στο ΕΠΑΛ Κισάμου το οποίο αυτή την στιγμή στερείται εργαστηρίων και οι μαθητές κάνουν -όσο καιρό έκαναν μάθημα -έξω στο ήλιο και στην βροχή, αφού η δέσμευση της περιφέρειας για εργαστήρια μάλλον ξεχάστηκε ως και σήμερα. Διαβάζω επίσης οτι ο αγώνας του διευθυντή να "βάλει" και άλλες ειδικότητες στο ΕΠΑΛ που είναι μεγάλος, ευτυχώς βρήκε ανταπόκριση!!!!! και αφού ζητά την γνωμοδότηση οτι υπάρχει ο κατάλληλος χώρος για τα εργαστήρια του "Βοηθού νοσηλευτή", οι αγαπητοί σύμβουλοι του Δ.Σ του δήμου Κισάμου ομόφωνα δίνουν την άδεια ..... αφού διαβεβαιώνουν οτι υπάρχει!!!

- Δεν αντιλαμβάνομαι αν θα τα κάνουν και αυτά τα εργαστήρια έξω όπως γινόταν ως και σήμερα, ή αν επιτέλους η περιφέρεια αποφάσισε να κάνει πράξη την δέσμευση της και τα 750.000Ε έλθουν ως το καλοκαίρι. Μπορεί βέβαια να ξεκίνησαν οι εργασίες κατεδάφισης του παλαιού σχολείου (δεν περνάμε και πολύ απο εκεί τελευταία) και μέσα σε μια χρονιά θα δούμε έτοιμο... το νέο συγκρότημα. Αλλά η απορία παραμένει, πότε θα γίνουν τα εργαστήρια .... και φυσικά μιας και πιάσαμε ξανά το θέμα που καίει περισσότερο απο κάθε άλλο στην πόλη, πότε θα ξεκινήσουν οι εργασίες για την κατεδάφιση των παλιών Λυκείων; Αυτό πρέπει να λύσουμε πρώτα και όπως βλέπω γι αυτό οι δημοτικοί σύμβουλοι μας δεν μιλάνε.,,βολεύτηκαν και μας βόλεψαν στα προκάτ.

ΜΙΑ ΚΑΣΕΤΑ ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ....

 «Pod4stories: μια κασέτα, μια ιστορία…» 

Η ιδέα
Μια δράση με την οποία θα ενεργοποιηθούν, θα καταγραφούν και θα δημοσιοποιηθούν μνήμες που συνδέονται με ένα αγαπημένο ‘μέσο’: την κασέτα ήχου.
Στο πλαίσιο της δράσης συγκεντρώνουμε Podcast με «πρωταγωνίστρια» μια κασέτα: μια κασέτα που αγάπησες, που χάρισες, που αντέγραψες, μια κασέτα ξεχωριστή, αξιομνημόνευτη, ανατρεπτική, πειρατική, με αφιέρωση ή χωρίς!..
 Η πρόσκληση
Σε προσκαλούμε να μοιραστείς μαζί μας μια ιστορία κασέτας!
Μια κασέτα που έγραψες. Μια κασέτα που αγάπησες. Μια κασέτα που χάρισες. Μια κασέτα που χάρηκες. Μια κασέτα που κάτι σου θυμίσει. Μια κασέτα που κάποιον/α σου θυμίζει. Μια κασέτα…
Δες στο link που ακολουθεί  τις μέχρι τώρα ιστορίες μας αλλά και πως μπορείς να μας στείλεις την δική σου ιστορία.
https://www.chaniafilmfestival.com/pod4stories/

Η ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΒΑΤΟΠΑΙΔΙΟΥ ΣΤΗΡΙΖΕΙ ΤΟ ΑΝΝΟΥΣΑΚΕΙΟ

Η Ι. Μεγίστη Μονή Βατοπαιδίου συνεχίζει την στήριξη της στο Αννουσάκειο Θεραπευτήριο, Ίδρυμα της Ι.Μητροπόλεως Κισάμου και Σελίνου, με την αποστολή μεγάλων ποσοτήτων τροφίμων. Συγκεκριμένα απέστειλε μεγάλες ποσότητες από: πουλερικά, γάλα, γαλακτοκομικά είδη (τυρί, φέτα, κ.α.), ως επίσης και όσπρια, ζάχαρη, κ.α. είδη τροφίμων. Ο Σεβ. Μητροπολίτης Κισάμου και Σελίνου κ.Αμφιλόχιος, Πρόεδρος Δ.Σ. του Ιδρύματος, εξέφρασε τις πολλές και ευγνώμονες ευχαριστίες του Ιδρύματος προς τον Παν. Καθηγούμενο της Μονής, Γέροντα Εφραίμ και την Αδελφότητα του δια την ευγενή αυτή χορηγία και προσφορά αγάπης, σημειώνοντας: «Ευγνώμονα ευχαριστούμε τον Καθηγούμενο της Ι.Μεγίστης Μονής Βατοπαιδίου Γέροντα Εφραίμ και τους περί αυτόν πατέρες δια την έμπρακτη στήριξη της ταπεινής μας διακονίας• προσφορά αγάπης που συμβάλλει ουσιαστικά και αποτελεσματικά στην ανακούφιση πλήθους εμπερίστατων συνανθρώπων μας οι οποίοι ωφελούνται, σε καθημερινή βάση, από τις προνοιακές, φιλανθρωπικές και κοινωνικές δομές και δράσεις του Αννουσάκειου Ιδρύματος. Η διανομή και προσφορά 1500 μερίδων φαγητού εβδομαδιαίως από την Κοινωνική Κουζίνα του Ιδρύματος, η προσφορά, σε εβδομαδιαία βάση,  πλήθους δεμάτων με τρόφιμα και είδη πρώτης ανάγκης από το Κοινωνικό Παντοπωλείο του ως και η φροντίδα και κάλυψη αναγκών των 350 ωφελουμένων από τα 2 Προγράμματα «Βοήθεια στο σπίτι» που λειτουργεί το Ίδρυμα, απαιτούν όχι μόνον αποθέματα αγάπης, φροντίδας και στοργής του προσωπικού του Ιδρύματος, (το οποίο με περισσή φιλοτιμία, σεβασμό, διάκριση και αγάπη διακονεί τα ωφελούμενα πρόσωπα)• οι ολοένα αυξανόμενες αυτές ανάγκες απαιτούν και μεγάλες ποσότητες (τόνους) τροφίμων ως και όλων των λοιπών ειδών. Δόξα τω Θεώ που υπάρχουν πρόσωπα και Ιδρύματα που από τα αποθέματα τόνων της δικής τους αγάπης, γεμίζουν και οι αποθήκες του Ιδρύματος: «σίτο, οίνο, και έλαιο», αντιπροσφέροντας την δική τους αγάπη εις τα εκατοντάδες εκείνα πρόσωπα που έχουν ενταχθεί στις προνοιακές και φιλανθρωπικές δομές του Αννουσάκειου και, καθημερινά, γίνονται αποδέκτες της αγάπης αυτής, ανακουφίζονται οι ανάγκες τους και στηρίζεται η ζωή τους. Ο Καθηγούμενος της Ι. Μεγίστης Μονής Βατοπαιδίου, Γέροντας Εφραίμ, αποτελεί πρόσωπο ξεχωριστό και ιδιαίτερο εις την συμβολή αυτή. Ευχόμεθα εις εκείνον και την Αδελφότητα του όπως βιώνουν αενάως την χαρά του Αναστημένου Κυρίου μας εις τον μοναστικό τους δόλιχο», κατέληξε ο Σεβ.Μητροπολίτης Κισάμου και Σελίνου κ. Αμφιλόχιος. 

ΞΕΠΛΥΜΑ ΤΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ..

.... της παραστρατιωτικής οργάνωσης «Ευρωπαίοι αλεξιπτωτιστές» με Ευρωπαϊκή Ένωση και ΝΑΤΟ.
Η συζήτηση που έγινε στη συνεδρίαση του Περιφερειακού συμβουλίου Κρήτης, στις 22 Απρίλη, για την παραστρατιωτική ομάδα «Σύνδεσμος Ευρωπαίων αλεξιπτωτιστών» και την άθλια «εκδήλωση τιμής» στους ναζιστές αλεξιπτωτιστές, αποδείχτηκε πολύ αποκαλυπτική.
Απέδειξε την προσπάθεια της διοίκησης της περιφέρειας (ΚΙΝΑΛ-ΣΥΡΙΖΑ) και της παράταξης της ΝΔ να συγκαλυφτεί η αλήθεια, να μην αποκαλυφτούν στα μάτια του κρητικού λαού οι πλάτες στο ΝΑΤΟ και την Ευρωπαϊκή Ένωση του ακροδεξιού, παραστρατιωτικού Συνδέσμου Ευρωπαίων Αλεξιπτωτιστών.

Γι αυτό αρνήθηκε η πλειοψηφία να υπερψηφίσει το ψήφισμα της «Λαϊκής Συσπείρωσης». Επειδή ανέφερε ότι ο «Σύνδεσμος ευρωπαίων αλεξιπτωτιστών» πρόκειται για «Νατοϊκή παραστρατιωτική οργάνωση».

Είναι εκτεθειμένη η περιφερειακή αρχή και η παράταξη της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Έκαναν την ανάγκη φιλοτιμία και δημοσιοποίησαν ένα γενικόλογο ψήφισμα για την «καταδικαστέα διοργάνωση» αποκρύβοντας επιμελώς τον ρόλο και τον χαρακτήρα της παραστρατιωτικής οργάνωσης, που η ίδια «αυτοπαρουσιάζεται» ως «εφεδρική μονάδα προσηλωμένη να υποστηρίξει το ΝΑΤΟ και τις φιλικές χώρες σε καιρούς ανάγκης».

Αυτοδιαφημίζεται δηλαδή ότι ανήκει επισήμως στις «εφεδρείες» των στρατιωτικών δυνάμεων της ΕΕ και του ΝΑΤΟ και ακόμα ότι ο πρόεδρος και άλλα μέλη της είναι εν ενεργεία στρατιωτικοί χωρών της ΕΕ. Μάλιστα στην ιστοσελίδα της δηλώνει ότι ο Σύνδεσμος έχει αναγνωριστεί ως επίσημος προμηθευτής του ΝΑΤΟ (NCAGE code AN876).

Δεν είναι η πρώτη φορά που, σε αγαστή συνεργασία, οι εκπρόσωποι των αστικών κομμάτων στο περιφερειακό συμβούλιο έβγαλαν τη βρώμικη δουλειά, που έχουν αναλάβει : να στηρίζουν τη δράση των Ευρωπαίων και ΝΑΤΟϊκών φονιάδων. Το αποδεικνύουν άλλωστε με την υποστήριξη που παρέχουν στη λειτουργία της βάσης της Σούδας, που εκθέτει τον λαό της Κρήτης σε μεγάλους κινδύνους.

Πώς αλήθεια να κάμουν κι αλλιώς αφού και τα κόμματά τους πίνουν νερό στο όνομα των ιμπεριαλιστικών μηχανισμών, εξωραΐζουν την εγκληματική δράση τους ενάντια στους λαούς, δίνουν αέρα στα πανιά κάθε λογής απογόνων των ναζιστών.

Η Λαϊκή Συσπείρωση καλεί τους εργαζόμενους, τα λαϊκά στρώματα και ιδιαίτερα τη νεολαία, να δυναμώσουν την αντιιμπεριαλιστική δράση τους και να μην αφήσουν σε χλωρό κλαρί κανέναν πλαστογράφο, παραχαράκτη της Ιστορίας.

Η ΦΩΤΟ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Από την χθεσινή ανεξήγητη φωτιά σε μια παλιά βάρκα στα Βιγλιά.

ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ ΤΟ ΕΡΓΟ ΣΤΟ 2ο ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΚΙΣΑΜΟΥ

 Η διαμόρφωση του αύλειου χώρου του 2ου Δημοτικού σχολείου με ελαστικό τάπητα (ταρτάν), έργο που έχει συμβάλει τα μέγιστα να γίνει ο νυν διευθυντής του σχολείου κ. Μιχάλης Μπατουδάκης, πλησιάζει στην ολοκλήρωση του. Σε 3 μήνες καλώς εχόντων των πραγμάτων θα έχουμε ένα πλήρες προπονητικό κέντρο στην καρδιά της πόλης 

Το έργο είναι προϋπολογισμού 160.000Ε εγκεκριμένο από την Περιφέρεια Κρήτης με φορέα υλοποίησης την περιφερειακή ενότητα Χανίων και με την υλοποίηση του θα λύσει αρκετά προβλήματα προπονήσεων ακόμα και των αθλητικών ομάδων της πόλης, αλλά φυσικά και του ίδιου του σχολείου.

Το μικρό αυτό στολίδι με την ολοκλήρωση του θα διαθέτει 5 διαδρόμους (κουλουάρ) για ταχύτητες, γήπεδο χάντμπολ, βόλεϊ και μπάσκετ, ενώ ο συνδετικός τάπητας είναι αρίστης ποιότητας.

Ας ελπίσουμε οτι θα το προσέξουμε περισσότερο απο αυτό του Δημοτικού σταδίου που τις τελευταίες μέρες έγινε έρμαιο αδιαφορίας.

Η ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ ΑΛΗΘΙΝΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

 80 χρόνια φέτος απο την Μάχη της Κρήτης και θα ανεβάσω μερικές ιστορίες γραμμένες το 2015 στο υπέροχο περιοδικό του 3ου Δημοτικού σχολείου Κισάμου "Τα Μυστικά του Θρανίου". Ιστορίες που βρήκαν οι μικροί μαθητές αφού ρώτησαν τους πρωταγωνιστές εκείνης της περιόδου ανθρώπους που σήμερα δεν ζουν.

Εγεννήθηκα το 1928. Το 1941, όντενήρθανε οι Γερμανοί,  ήμουνα δεκατριών χρονών. Στην αρχή ήτονε πολύ δύσκολα τα πράματα. Δεν είχαμε να φάμε. Ετρώγαμε ξερά χόρτα, σαν τα πρόβατα, σκέτα, χωρίς ψωμί.     
    Ήμουνα ο μεγαλύτερος από τα έξι αδέρφια που ήμαστονε και ήμουνα υποχρεωμένος να τους βοηθήσω όλους. Και ας ήμουνα μικιός ακόμα. Τα σκολειά ήτονε κλειστά γιατί ήτονε πόλεμος. Και εφοβούμαστανε πολύ. Εφοβούμαστανε πως θα μας εσκοτώσουνε οι Γερμανοί. 
Οι Γερμανοί, εκάνανε εξορμήσεις και κυνηγούσανε τσι αντάρτες. Αυτοί εκρυβότανε στα Μόδια, μια περιοχή ανάμεσα στσι Λουσακιές το Σηρικάρι και τη Μελισσιά. Σε μια από τσι εξορμήσεις που εκάνανε επεράσανε και από κεια που έβοσκε ο πατέρας μου τα πρόβατα. Μαζί του ήτονε τα αδέρφια μου η Χρυσούλα και ο Γιάννης. Τα πρόβατα τα βόσκανε κοντά στο Προφήτη Ηλία, το βουνό στσι Λουσακιές. Εκειά στην εκκλησία του Προφήτη Ηλία είχανε πάει οι Γερμανοί και από εκειά τον είδανε και ύστερα εκατεβήκανε εκειά που έβοσκε. Στα Γούργουθα, έτσα ελέγανε τη τοποθεσία. Ο πατέρας μου έλεγε στα αδέρφια μου να μη φοβούνται, μα δε θα τσι πειράξουνε. Των έλεγε ότι τη προηγούμενη βραδιά είχανε μαγερέψει τω Γερμανώ στρατιωτώ να φάνε και πως ευτός τον είχε δώσει ένα ρίφι. Όμως οι κερατάδες δεν ήτανε οι ίδιοι. Ήτανε άλλοι Γερμανοί. Κιαμιά εικοσαριά ήτανε.
    Όντεν ήρθανε κοντά – κοντά τονε, είπανε στ’ αδέρφια μου να πάνε να φέρουνε τη ταυτότητα του πατέρα μας για να δούνε λέει ποιος είναι. Μόλις τ’ αδέρφια μου εφύγανε, τονε πιάσανε και τον επήγανε πέρα – πέρα, καμμιά πενηνταριά μέτρα σ’ ένα γυραλάκι και τονε σκοτώσανε. Χωρίς κιαμιά αιτία.  
    Η Χρυσούλα με το Γιάννη, τ’ αδέρφια μου ήρθανε στο σπίτι μας, στο Καναβά, τονε δώκαμε τη ταυτότητα για να τηνε πάνε οπίσω να τηνε δείξουνε στσι Γερμανούς. Επήγανε, του φωνάζανε, δε τονε βρήκανε και γυρίσανε οπίσω. Μας είπανε πως δε τονε βρήκανε και εμείς επεριμέναμε να γυρίσει. Επεριμέναμε άδικα γιατί τον είχανε σκοτωμένο. 
    Σαν αργούσε να έρθει τον εγυρεύαμε ούλοι μας. Δε κατέω πόσες μέρες τονε γυρεύαμε. Θαρρώ πέντε μέρες. Σε κείνονά το γυραλάκι που τον είχανε σκοτωμένο δεν εφαινότανε. Τονε έβρηκε ο σκύλος του μπάρμπα μου του Κατόγιαννη. Τονε πήρανε και τονε φέρανε στου Καναβά για να τονε θάψουμε. Έκλαιγε η κακομοίρα η μάνα μου, εκλαίγαμε και εμείς. 
    Έξε αδέρφια είμαστονε. Μιτσά κοπέλια. Απομείναμε ορφανά και εγώ που ήμουνα ο μεγαλύτερος έπρεπε να τα φροντίσω ούλα. Και τη μάνα μου και τ’ αδέρφια μου. Ήμουνα ο προστάτης τονε. Το σαράντα τέσσερα ήμουνα τοτεσας δεκάξι χρονώ. Τονε εκουβάλουνα ότι μπόρουνα. 
Φτώχεια, πείνα, πόνος. Άστα παιδί μου κακές εποχές.
    Να μη ξαναγαίρουνε ποτές, τούτες σας οι μέρες, παιδί μου ! ! !   
  Λαλάκου Χριστίνα, Τάξη Δ΄

Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΚΟΥΡΣΑ

Έφτασα στη διεύθυνση που μου δόθηκε και κόρναρα... Περίμενα λίγα λεπτά, καμιά απάντηση.... Δεδομένου ότι αυτή θα ήταν η τελευταία μου κούρσα, σκέφτηκα προς στιγμή να φύγω, αλλά αφού έβαλα το αυτοκίνητο στο χώρο στάθμευσης πήγα μέχρι την πόρτα και χτύπησα το κουδούνι.
-«Περιμένετε ένα λεπτό», απάντησε μια εύθραυστη, ηλικιωμένη φωνή. Άκουσα κάτι να σέρνεται στο πάτωμα. Μετά από μια μακρά παύση, η πόρτα άνοιξε… Μια μικρόσωμη γυναίκα, γύρω στα 90 της, ήταν μπροστά μου. Φορούσε ένα εμπριμέ φόρεμα και ένα καπέλο που είχε ένα πέπλο καρφωμένο πάνω του, σαν κάποια από ταινία της δεκαετίας του 1940.
Στο πλευρό της ήταν μια μικρή πλαστική βαλίτσα.
Το διαμέρισμα φαινόταν σαν να μην είχε ζήσει κανείς εδώ και πολλά χρόνια. Όλα τα έπιπλα ήταν καλυμμένα με σεντόνια. Δεν υπήρχαν ρολόγια στους τοίχους, ούτε σκεύη ή εργαλεία στα τραπέζια. Στη γωνία ήταν ένα κουτί από χαρτόνι γεμάτο με φωτογραφίες και γυαλικά..
- Μπορείτε να μεταφέρετε την τσάντα μου στο αυτοκίνητο; ρώτησε.
Πήρα τη βαλίτσα στο αυτοκίνητο και στη συνέχεια επέστρεψα για να βοηθήσω τη γυναίκα. Πήρε το χέρι μου και περπατήσαμε σιγά-σιγά προς το φράκτη.  Συνέχισε να με ευχαριστεί για την καλοσύνη μου

- Δεν είναι τίποτα, της έλεγα. Προσπαθώ απλά να μεταχειριστώ τους επιβάτες μου με τον τρόπο που θα ήθελα να μεταχειριστεί κάποιος τη δική μου μητέρα.
-Ω, είσαι τόσο καλό αγόρι έλεγε…. και ξανάλεγε….
Μπήκαμε στο αυτοκίνητο, μου έδωσε μια διεύθυνση,και στη συνέχεια με ρώτησε: 

- Μπορούμε να περάσουμε από το κέντρο της πόλης;
- Δεν είναι ο πιο σύντομος δρόμος, της εξήγησα…
- Ω, δεν με πειράζει, είπε. Δεν βιάζομαι. Είμαι στο δρόμο για το γηροκομείο.
Κοίταξα στον καθρέφτη. Τα μάτια της ήταν γεμάτα δάκρυα.
- Δεν έχω οικογένεια…. συνέχισε με μια τρεμάμενη φωνή, δεν έχω κανένα, ο γιατρός λέει ότι δεν μου έχει απομείνει πολύ χρόνιος για να ζήσω.
Άπλωσα το χέρι μου, και έκλεισα το μετρητή.
- Ποια διαδρομή θα θέλατε να πάρω;» ρώτησα.
Κατά τις επόμενες δύο ώρες, περάσαμε από πολλά μέρη της πόλης....
Μου έδειξε το κτίριο όπου είχε κάποτε εργαστεί ως χειρίστρια ανελκυστήρα. Περάσαμε από τη γειτονιά όπου έζησαν, εκείνη και ο σύζυγός της όταν ήταν νεόνυμφοι. Μου ζήτησε να σταματήσουμε μπροστά από μια αποθήκη επίπλων που ήταν κάποτε μια αίθουσα χορού, όπου είχε χορέψει ως κορίτσι.
Κάποιες φορές μου ζητούσε να σταματήσω ή να επιβραδύνω μπροστά από κάποιο συγκεκριμένο κτίριο ή γωνιά και περιμένοντας εκεί κοίταζε στο σκοτάδι χωρίς να μιλά.
Καθώς άρχισε να ροδίζει η ανατολή ξαφνικά είπε: 

- Είμαι κουρασμένη. Ας πάμε τώρα.
Κάναμε σιωπηλά τη διαδρομή μέχρι τη διεύθυνση που μου έδωσε. Ήταν ένα χαμηλό κτίριο που έμοιαζε με αναρρωτήριο, ακολουθήσαμε ένα δρόμο που περνούσε κάτω από μια στοά.... Σταματήσαμε μπροστά από την είσοδο του κτιρίου. Δυο φύλακες μας πλησίασαν. Πρέπει να την περίμεναν. Άνοιξαν το πίσω μέρος του αυτοκινήτου και πήραν τη μικρή βαλίτσα. Η γυναίκα ήταν ήδη καθισμένη σε μια αναπηρική καρέκλα……
- Πόσα σου χρωστάω; ρώτησε, ψάχνοντας το πορτοφόλι της.
- Τίποτα, είπα.
- Πρέπει να βγάλεις τα προς το ζειν, απάντησε.
- Υπάρχουν άλλοι επιβάτες, απάντησα.
Σχεδόν χωρίς σκέψη, έσκυψα και τη φίλησα. Συνέχισε να με κρατεί σφιχτά.
- Δώσατε σε μια γριά μια μικρή στιγμή χαράς, είπε. Σε ευχαριστωωωωώ…….

Της άφησα το χέρι….. πίσω από μένα μια πόρτα έκλεισε. Ήταν ο ήχος του κλεισίματος μιας ζωής, μιας ολόκληρης ζωής.....
Δεν πήρα άλλους επιβάτες εκείνη την ημέρα, οδήγησα άσκοπα, βυθισμένος σε σκέψεις. Για την υπόλοιπη ημέρα, δεν ήθελα να μιλήσω σε κανένα και για τίποτε.
Τι θα συνέβαινε αν αυτή η γυναίκα έπεφτε σε ένα θυμωμένο ταξιτζή, σκεφτόμουν ή σε κάποιον που ήταν βιαστικός και ανυπόμονος να τελειώσει την κούρσα του;  Τι θα συνέβαινε αν έφευγα, αν δεν είχα την ιδέα να χτυπήσω το κουδούνι της πόρτας; Τι θα συνέβαινε αν ήμουν βιαστικός και την «κουβαλούσα» στο ίδρυμα, ακολουθώντας την πιο κοντινή διαδρομή; Τι θα συνέβαινε αν…….
Με μια γρήγορη ανασκόπηση, δεν νομίζω ότι έχω κάνει κάτι πιο σημαντικό στη ζωή μου.. Συνηθίζουμε να πιστεύουμε ότι οι ζωές μας περιστρέφονται γύρω από μεγάλες στιγμές, αλλά οι μεγάλες στιγμές συχνά μας φτάνουν χωρίς να τις αναγνωρίζουμε, τυλιγμένες, όμορφα, σε αυτό που οι άλλοι, οι πλείστοι, θεωρούν μικρό, πολύ μικρό και ασήμαντο..  
Συγγραφέας: Άγνωστος

Λόγω των γεγονότων......

ΤΡΙΤΗ ΜΕΡΑ ΣΤΟ ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ

Τρίτη μέρα μέσα στο βαθύ κόκκινο η Κίσαμος και τα πράγματα πάνε όπως τα ξέραμε...τα μαγαζιά ετοιμάζονται για το άνοιγμα της μεθεπόμενης Τρίτης και εφόσον δεν υπάρχει κάτι που να αναστείλει αυτό η μέρα περνάει υποφερτά και ευχάριστα. 

Ακόμα περιμένουμε να μάθουμε γιατί μπήκαμε στο βαθύ κόκκινο, αν και πιστεύω οτι οι αποφάσεις παίρνονται στα ανώτερα κλιμάκια που δεν δίνουν και πολλές εξηγήσεις στα κατώτερα. Φυσικά δεν έχουν να κάνουν μόνο με τις μετρήσεις στα λύματα, όπως γράφουν κάποια ΜΜΕ, αλλά ο κυριότερος παράγοντας είναι τα κρούσματα και οι επαφές τους, που σε μας μπορεί να μην ήταν πολλά (κάποιοι λένε οτι έχουμε 26-30 κρούσματα) αλλά δεν κάνανε αυτό που έπρεπε... 

Όμως σήμερα έμαθα οτι υπάρχει και μια άλλη παράμετρος που μπαίνει ένας δήμος στο βαθύ κόκκινο και έχει να κάνει με την καθημερινότητα μας και την συμπεριφορά μας. Το κλιμάκιο του ΚΟΔΥ ήταν για δυο μέρες στην Κίσαμο (το είδαν όλοι να βολτάρει στους δρόμους της πόλης) και μας "φωτογράφισε" ειδικά τι συνέβαινε έξω απο τράπεζες και καφέ... άρα είναι λογικό να ενημέρωσαν και να μπήκαμε στην περιπέτεια των αποχρώσεων του κόκκινου εξαιτίας αυτού. Η ίδια πηγή λέει οτι θα μπουν τις επόμενες μέρες όλοι οι δήμου των Χανίων σε βαθύ κόκκινο.  Η αλήθεια είναι oτι δύσκολα περιοριζόμαστε και αυτό το ξέρουμε...και δεν το αντιλαμβανόμαστε έως ότου μας κτυπήσει την πόρτα ο ιός... μετά κάνουμε τους ανήξερους.
Πάντως την περασμένη βδομάδα που δεν ανακοινώθηκαν οι μετρήσεις για τα λύματα της πόλης, το ιικό φορτίο ήταν σε πολύ χαμηλά επίπεδα... απο ότι την προηγούμενη φορά. Επόμενη μέτρηση την Μεγάλη Τρίτη. 

Φυσικά να μην ξεχάσω οτι στην μικρή μας κοινωνία, οι μεγαλύτερες παρεξηγήσεις λύνονται με ένα ποτήρι ακριβό ουίσκι με πάγο.... που όμως για να το ευχαριστηθείς δεν μπορείς να φοράς και μάσκα. 

ΜΑΡΤΥΡΙΟ ΨΑΡΟΜΗΛΙΓΓΩΝ Δράμα εις πράξεις πέντε!

ΠΡΑΞΙΣ Α'
Η σκηνή παριστάνει στο βάθος το βουνό του Άι Δίκιου. Στις ρίζες του υπάρχει το χωριό των Ψαρομήλιγγων.
Με το άνοιγμα της αυλαίας ή σκηνή φαίνεται άδεια και από μακριά ακούγεται ήχος φιαμπολιού, κουδουνίσματα και κοπαδιών βελάσματα. Σε λίγο ακούγεται να τραγουδιέται με λεβεδιά το παρακάτω τραγούδι στο γνωστό ριζίτικο της Κρήτης ύφος, στο σκοπό του Διγενή.
Παλάτια είσαστε βουνά και ριζιμιά χαράκια
που σάς φιλεί το κρούσταλλο και τ’ ασημένιο χιόνι.
Ο ουρανός δροσολογά απάνω στις κορφές σας...
Σας συντροφευγ’ ο ουρανός σας παιγνιδίζ’ ο ήλιος
χιλιάδες μοσκοβότανα κι αμέτρητα λουλούδια
στεφάνια κάνουν στις πλαγιές μοσχοβολούν τα χνώτα
κάνουν το πάτημ’ αλαφρό, αϊτού φτερά δανείζουν
πώς ατσαλώνει η καρδιά και η ψυχή πλαταίνει
στην συντροφιά σας τόποι μου περήφανα βουνά μου
είμαι στοιχειό, ειμ’ αϊτός και Βασιλιάς και Ρήγας.
   Με την τελευταία στροφή τραγουδώντας μπαίνει μέσα ο Δημήτρης Ψαρομίλιγγος είναι αντιπροσωπευτικός τύπος της κρητικής λεβεντιάς, φορεί ρούχα της μεσαιωνικής εποχής της Κρήτης και κρατά σύνεργα του κυνηγιού.
Στέκεται μετά δύο τρία βήματα και παίρνει μια βαθιά ανάσα. Βάζοντας κατόπι το χέρι γείσο στο μέτωπο, σαν σκεπή στον ήλιο ερευνά τα ολόγυρα βουνά και με τα δάκτυλα σφυρίζει κατά το έθιμο των βοσκών της Κρήτης. Μετά ο Δημήτρης Ψαρομίλιγγος κάνει με τα χέρια είδος τηλεβόα και φωνάζει από την άκρη της σκηνής.....

Το παραπάνω κείμενο είναι η εισαγωγή απο το όχι άγνωστο, αλλά ως και σήμερα χαμένο έργο του Γιάννη Αννουσάκη που το βρήκα σε συνέχειες στην Κρητική Εστία του 1960. Το οποίο αφού καθαρογραφεί θα τυπωθεί σε πολύ περιορισμένα αντίτυπα που θα δωριστούν στην βιβλιοθήκη Κισάμου.

Στην εισαγωγή του έργου που γράφτηκε το 1939 και την ίδια χρονιά ανέβηκε*** σε θέατρο της Αθήνας απο τον Αθηναϊκό θίασο Κεφαλοπούλου, γράφει ο συγγραφέας Ιωάννης Αννουσάκης. 

-Η υπόθεσις εκτυλίσσεται στο σπήλαιον σταλακτιτών Αγίας Σοφίας Τοπολίων Κισάμου όπου υπάρχει παρά τώ λαώ ό θρύλος ο αναφερόμενος υπό του Αντωνιάδου εις την ΚΡΗΤΗΙΔΑ, ότι απεκεφαλίσθη ο Επίσκοπος Κισάμου Μισαήλ μετά του αδελφού του υπό του ανεψιού του, τη προτροπή του, δια να του χαρισθεί η ζωή παρά των Ενετών

 

****Υπάρχει μια πληροφορία οτι το ίδιο έργο ανέβηκα και απο το Γυμνάσιο Καστελίου Κισάμου το 1963-64 με πρωταγωνιστή τον Μιχάλη Φουντουλάκη, οι υπόλοιποι μαθητές ηθοποιοί άγνωστοι ακόμα. Αν κάποιος έχει πληροφορίες ή μια φωτογραφία απο την παράσταση αυτή θα ήταν ευχής έργο να μπει στο ανάτυπο που ετοιμάζεται.

O Ελληνικός Ερυθρός Σταυρός στηρίζει το Αννουσάκειο

Δέκτης της αγάπης του ΕΕΣ έγινε τις ημέρες αυτές, για πολλοστή φορά, το Αννουσάκειο Θεραπευτήριο, Ίδρυμα της Ι. Μητροπόλεως Κισάμου και Σελίνου. Περισσότερες από δέκα (10) παλέτες με μεγάλες ποστότητες από: ζυμαρικά διαφόρων ειδών, ζάχαρη, αλεύρι, πάνες ακράτειας μίας χρήσεως (ιδιαίτερα χρήσιμες και αναγκαίες), ως και πολλά άλλα είδη πρώτης ανάγκης η προσφορά της αγάπης του ΕΕΣ προς το Αννουσάκειο Ίδρυμα. Ο Σεβ. Μητροπολίτης Κισάμου και Σελίνου κ. Αμφιλόχιος, Πρόεδρο του Δ.Σ. του Ιδρύματος, σημείωσε: «Μας συγκινεί ιδιαίτερα και μας χαροποιεί τα μέγιστα η έμπρακτη στήριξη του ΕΕΣ προς το Αννουσάκειο Ίδρυμα της Ι. Μητροπόλεως μας. Πρότυπο Ίδρυμα που οι πολλές και ποικίλλες δομές και δράσεις του καλύπτουν πλήθος προνοιακών, φιλανθρωπικών, κοινωνικών, κ.α. αναγκών εκατοντάδων αναγκεμένων συνανθρώπων μας που βρίσκουν θαλπωρή, φροντίδα, περίθαλψη, μα κυρίως αγάπη, στην πάντα ανοιχτή αγκαλιά του Ιδρύματος• Ίδρυμα που δέχεται το κάθε εμπερίστατο πρόσωπο που χτυπά την πόρτα του χωρίς διακρίσεις και αναστολές. Ευχαριστούμε, ιδιαίτερα τον εκλεκτό Πρόεδρο του ΕΕΣ Δρ. Αντώνιο Αυγερινό, η κοινωνική ευαισθησία και φιλανθρωπία του οποίου είναι παγκοίνως γνωστή, ο οποίος όχι μόνον ανασυγκρότησε τον ΕΕΣ από την τέφρα του, αλλά τον έχει αποκαταστήσει στις συνειδήσεις τόσο εντός, όσο και εκτός της Χώρας μας. Ευχόμαστε το φωτεινό παράδειγμα του να βρίσκει πολλούς μιμητές. Κάνοντας την αλληλεγγύη και την αγάπη πράξη ανασταίνουμε την ελπίδα και την χαρά στην ζωή.  Ας προσπαθήσουμε τις επερχόμενες Άγιες ημέρες, αλλά και κάθε μέρα της ζωής μας, να βιώνουμε την μυστική αυτή χαρά της παρουσίας του Αναστημένου Χριστού, καθώς η μεγαλύτερη απόδειξη για την Ανάσταση Του είναι η «αναστημένη» ζωή εκείνων που ομολογούν την Ανάσταση», κατέληξε ο Σεβ. Μητροπολίτης Κισάμου και Σελίνου κ. Αμφιλόχιος.  

ΔΕΥΤΕΡΗ ΜΕΡΑ ΣΤΟ ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ

Ο καιρός είναι σύμμαχος αδέλφια μου και δεν αφήνει να διασπείρομαι τον ιό. Λες και μας κατάλαβε και απο την επομένη μέρα που το Χαρδαλιάς μας ανακοίνωσε την είσοδο μας στο βαθύ κόκκινο αγρίεψε και μας έκλεισε στα σπίτια μας. Βοριαδάκι όμως πρόσκαιρο μιας και όπως άκουσα απο την Μεγάλη Τετάρτη και μετά θα κτυπήσουμε κάτι 35άρια, οπότε αντί για επιτάφιους και εκκλησίες (που έτσι και αλλιώς δεν χωράμε όλοι στις εκκλησιές, μας βλέπω στις παραλίες....)

Αυτό που δεν έχω καταλάβει ακόμα είναι με το ιικό φορτίο στα λύματα. Παρόλο που έχουμε ειδικούς εντούτοις κανείς δεν μπαίνει στον κόπο, να μας το εξηγήσει απλά για να το καταλάβουμε και μεις οι άσχετοι. Διάβασα στα Hanianews οτι ο ομάδα του Χαρδαλιά εκεί είδε οτι έχουμε "λουβιάσει" και πήρε την απόφαση της να μας αλλάξει το..χρώμα. Είναι το μόνο κακό σε πόλεις και κωμοπόλεις που έχει ο βιολογικός. Αν δεν είχαμε δεν θα ήμασταν σε αυτό το βαθύ κόκκινο -μπορντοκόκκινο -μπορντελοκόκκινο, ή όπως αλλιώς το λένε.

Βαθύ κόκκινο που βέβαια δεν αλλάζει εντελώς τίποτα σε αυτά που κάναμε και σε αυτά που θα κάνουμε... το διαπίστωσα χθες μιας και ήμουν στα Χανιά στην Λαϊκή... είμαστε για γέλια... πως θέλεις να φωνάξει η γραφική πωλήτρια με την μάσκα στο στόμα...κάθε τόσο την έβγαζε λοιπόν φώναζε και έφτυνε για να την ακούσει όλη αγορά.... 3 σαλάτες με κρεμμύδι 2 ευρώ!!! Η άλλη δε που έψηνε τα σουβλάκια κάθε τόσο φώναζε -δίχως μάσκα φυσικά- φέρε μωρέ τα ψωμάκια...και ο κόσμος ουρά!!!  

Το αλαλούμ με τις ανακοινώσεις για τα νέα μέτρα μετά την είσοδο μας στο βαθύ κόκκινο δημιούργησε πρόσκαιρη βεντέτα στην αγορά του Καστελιού, αλλά ευτυχώς με την παρέμβαση των ψυχραιμότερων η κατάσταση ήρθε στα ίσια της. Εκεί έγιναν πολλά φάουλ...απ όλους. Κάτι πρέπει να κάνουμε μιας και όταν στέλνεις κάτι στα ΜΜΕ και μετά απο μια ώρα του στέλνεις διόρθωση δεν μπορείς να κάνεις και πολλά μιας και το άτιμο το "αποτύπωμα" στο ίντερνετ δεν σβήνει ποτέ.. Συντονισμό θέλει και υπευθυνότητα.

Τέλος πάντως μην ξεχνάτε την μάσκα και όσοι δεν έχετε κάνει εμβόλιο ας το κάνετε ..γιατί αυτός είναι ο σκοπός των.... για να δούμε και τι άλλο θα σκεφτούν μετά για να μας κλείσουν μέσα.