ΜΑΡΙΑ ΗΛ.ΚΑΚΑΟΥΝΑΚΗ
(Το γένος Μιχαλάκη)
...............
"Και των θνητών η γενεά
Των φύλλων ομοιάζει
Των φύλλων άλλα ο άνεμος σκορπά
και άλλα φυτρώνουν ως η άνοιξη
Τα δέντρα αναχλωραίνει...."
................
Με αυτούς τους στίχους ο θείος Όμηρος στην Ιλιάδα προσδιορίζει την αλλαγή της μορφής των κοινωνιών, καθώς φεύγουν οι παλιοί άνθρωποι και νέοι έρχονται στη θέση τους.
Κάθε φορά που ένας άνθρωπος φεύγει για το άλλο ημισφαίριο της ζωής φεύγει και ένα κομμάτι μικροιστορίας ενός τόπου. Όχι οτι γίνεται ο κόσμος πιο άσχημος, όχι.....απλά αλλάζει.
Πριν από λίγο καιρό έφυγε απο ανάμεσα μας μια ωραία και σεβαστή μορφή η Μαρία Κακαουνάκη, σύζυγος του Ηλία, το γένος Μιχαλάκη.
Η Μαρία Κακαουνάκη με καταγωγή απο τη Ρόκκα ήρθε σα νύφη στο Καστέλλι, αγαπημένη σύζυγος του Ηλία.
Δεν ήρθε όμως ,μόνο σα νύφη στη νέα της οικογένεια. Ήρθε και σαν κόρη και μητέρα και σαν αδερφή γιατί το σπίτι είχε ορφανέψει απο τη μάννα και τα άλλα αδέρφια δεν είχαν κάνει ακόμη δική τους οικογένεια.
Η Μαρίκα με την ευαισθησία, την ευγένεια και την αξιοσύνη της στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων και ανάλαβε όλους τους ρόλους της φευγάτης μάννας. Πάντα στο πλάι του Ηλία βοηθός και συνεργάτης στο μαγαζί τους.
Για όλη της αυτή την προσφορά μίλησε, γεμάτος απο συγκίνηση με ωραία και μεστά λόγια κατά την εξόδιο ακολουθία της ο κ. Μιχάλης Χατζογιαννάκης, γαμπρός της οικογένειας.
Με τον Ηλία δημιούργησαν μια ωραία οικογένεια με τρία παιδιά που μόρφωσαν, με τη σειρά τους έφτιαξαν οικογένειες και τους χάρισαν εγγόνια.
Ο γιος τους ο Γιάννης συνεχίζει την οικογενειακή τους επιχείρηση στη πόλη μας επεκτεταμένη και επιτυχημένη.
Η Μ.Κ. πέρα απο την οικογένεια της, είχε και κοινωνική προσφορά, προσφέροντας υπηρεσίες στο Σύλλογο γυναικών της Κισάμου, συνεργάτης και αρωγός της Μητρόπολης. Στο συμβούλιο του Οδηγισμού που υπήρχε παλαιότερα στην πόλη μας.
Αθόρυβη και δραστήρια, η κουβέντα μαζί της με την ήρεμη ψιθυριστή φωνή της ήταν σταγόνες δροσιάς και ευγένειας.
Έφυγε απο τη ζωή, χωρίς να φθαρεί απο αρρώστια κι ανημπόρια.
Ο χρόνος την είχε σεβαστεί και της έδωσε πολλά περιθώρια, αν και της είχε στερήσει πολύ ενωρίτερα τον αγαπημένο της σύντροφο.
Εμείς όση τη γνωρίσαμε και τη συναναστραφήκαμε, συλλυπούμενοι τα παιδιά της και ευχόμενοι να έχουν χρόνους πολλούς να τη θυμούνται, θα την έχουμε στο νού μας σαν μια εμβληματική παρουσία της κοινωνίας μας.
"Τον δρόμον τετέλεκε, την πίστιν τετήρηκε, της απόκειται ο της δικαιοσύνης στέφανος"
Αιωνία της η μνήμη.
(Το γένος Μιχαλάκη)
...............
"Και των θνητών η γενεά
Των φύλλων ομοιάζει
Των φύλλων άλλα ο άνεμος σκορπά
και άλλα φυτρώνουν ως η άνοιξη
Τα δέντρα αναχλωραίνει...."
................
Με αυτούς τους στίχους ο θείος Όμηρος στην Ιλιάδα προσδιορίζει την αλλαγή της μορφής των κοινωνιών, καθώς φεύγουν οι παλιοί άνθρωποι και νέοι έρχονται στη θέση τους.
Κάθε φορά που ένας άνθρωπος φεύγει για το άλλο ημισφαίριο της ζωής φεύγει και ένα κομμάτι μικροιστορίας ενός τόπου. Όχι οτι γίνεται ο κόσμος πιο άσχημος, όχι.....απλά αλλάζει.
Πριν από λίγο καιρό έφυγε απο ανάμεσα μας μια ωραία και σεβαστή μορφή η Μαρία Κακαουνάκη, σύζυγος του Ηλία, το γένος Μιχαλάκη.
Η Μαρία Κακαουνάκη με καταγωγή απο τη Ρόκκα ήρθε σα νύφη στο Καστέλλι, αγαπημένη σύζυγος του Ηλία.
Δεν ήρθε όμως ,μόνο σα νύφη στη νέα της οικογένεια. Ήρθε και σαν κόρη και μητέρα και σαν αδερφή γιατί το σπίτι είχε ορφανέψει απο τη μάννα και τα άλλα αδέρφια δεν είχαν κάνει ακόμη δική τους οικογένεια.
Η Μαρίκα με την ευαισθησία, την ευγένεια και την αξιοσύνη της στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων και ανάλαβε όλους τους ρόλους της φευγάτης μάννας. Πάντα στο πλάι του Ηλία βοηθός και συνεργάτης στο μαγαζί τους.
Για όλη της αυτή την προσφορά μίλησε, γεμάτος απο συγκίνηση με ωραία και μεστά λόγια κατά την εξόδιο ακολουθία της ο κ. Μιχάλης Χατζογιαννάκης, γαμπρός της οικογένειας.
Με τον Ηλία δημιούργησαν μια ωραία οικογένεια με τρία παιδιά που μόρφωσαν, με τη σειρά τους έφτιαξαν οικογένειες και τους χάρισαν εγγόνια.
Ο γιος τους ο Γιάννης συνεχίζει την οικογενειακή τους επιχείρηση στη πόλη μας επεκτεταμένη και επιτυχημένη.
Η Μ.Κ. πέρα απο την οικογένεια της, είχε και κοινωνική προσφορά, προσφέροντας υπηρεσίες στο Σύλλογο γυναικών της Κισάμου, συνεργάτης και αρωγός της Μητρόπολης. Στο συμβούλιο του Οδηγισμού που υπήρχε παλαιότερα στην πόλη μας.
Αθόρυβη και δραστήρια, η κουβέντα μαζί της με την ήρεμη ψιθυριστή φωνή της ήταν σταγόνες δροσιάς και ευγένειας.
Έφυγε απο τη ζωή, χωρίς να φθαρεί απο αρρώστια κι ανημπόρια.
Ο χρόνος την είχε σεβαστεί και της έδωσε πολλά περιθώρια, αν και της είχε στερήσει πολύ ενωρίτερα τον αγαπημένο της σύντροφο.
Εμείς όση τη γνωρίσαμε και τη συναναστραφήκαμε, συλλυπούμενοι τα παιδιά της και ευχόμενοι να έχουν χρόνους πολλούς να τη θυμούνται, θα την έχουμε στο νού μας σαν μια εμβληματική παρουσία της κοινωνίας μας.
"Τον δρόμον τετέλεκε, την πίστιν τετήρηκε, της απόκειται ο της δικαιοσύνης στέφανος"
Αιωνία της η μνήμη.
Δεσποτακη-Πευκιανάκη Ευτυχία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου