Με το μήνυμα της Ανάστασης είναι στενά δεμένες οι Μυροφόρες –Γυναίκες, εκείνες που πρώτες άκουσαν και στη συνέχεια διέδωσαν το γεγονός της Ανάστασης. Ξεπέρασαν σε θάρρος ακόμη και τους μαθητές του Κυρίου, έγιναν δείκτης καθήκοντος και αφοσίωσης, έγιναν υπόδειγμα για το πώς διαχειριζόμαστε κυριαρχικά το φόβο και την ανασφάλεια. Διαλάλησαν την αποστολή της γυναίκας διαχρονικά, σε θέματα πίστης, αγώνα και αποφασιστικότητας. Στο πώς να γεννά δηλαδή στις κενές, όπως τον τάφο ψυχές, τον ίδιο το Θεό, με τα ξεχωριστά αισθήματα που διαθέτει, πώς να σκορπά αρώματα ζωής, πώς να ανασταίνει στον κόρφο της την ίδια τη ζωή. Αιώνες τώρα εμπνέουν εμάς τις επόμενες απλές γυναίκες, πώς να σταθούμε όρθιες μέσα στη γενική αστάθεια. Η εκκλησία δικαίως τις τιμά την δεύτερη Κυριακή μετά το Πάσχα. Ο Μακαριστός Ιεράρχης μας Ειρηναίος, τιμώντας στο πρόσωπό τους όλες τις γυναίκες, ανέθεσε στους Γυναικείους Συλλόγους, την ευθύνη της ανάμνησης των Μυροφόρων και καθιέρωσε ανάλογη εκδήλωση, που και πέρσι και φέτος λόγω των συνθηκών δεν πραγματοποιήθηκαν.
Η γυναίκα πράγματι στο πέρασμα του χρόνου, ανέβηκε δυναμικά ένα- ένα τα σκαλοπάτια της εξέλιξης, παράλληλα με τον άνδρα. Μπήκε σχεδόν σε όλους του χώρους εργασίας, επαναστάτησε, διεκδίκησε, νίκησε. Παραμένει όμως διαχρονικά Μυροφόρα ζωής, σε διάφορες επάλξεις δράσεων, ως σύζυγος, ως μητέρα ως εργαζόμενη, ως μέλος της κοινωνίας. Διακονεί την Εκκλησία και τον κόσμο γενικότερα, έδωσε τον παρόν σε αγώνες για την πατρίδα, αντιστέκεται σαν Μάνα στη σύγχρονη λαίλαπα, βάζει πλάτη όπου χρειάζεται, για να σταθεί ο κόσμος ακέραιος.
Ξεχωριστή ωστόσο μορφή Μυροφόρων, είναι εκείνη που καθρεπτίζεται στο πρόσωπο κάθε Ιατρού και Νοσηλεύτριας στις μέρες μας με την πανδημία. Είναι Μυροφόρες και εκείνες, που διαλαλούν σήμερα, πως μπροστά στο καθήκον δεν υπάρχει ωράριο, που αγνοούν τον κίνδυνο της προσωπικής τους υγείας, πουν ξεχνούν σπίτι, οικογένεια, προσωπική ζωή. Είναι Μυροφόρες και εκείνες, που πέρα από τις τυπικές επαγγελματικές παροχές, βρίσκουν χρόνο και κουράγιο, για ένα ζεστό βλέμμα, για χαμόγελα. Προσφέρουν απλόχερα το περίσσευμα της ψυχής τους σε αισθήματα, για να ζεστάνουν τους παγερούς θαλάμους της απομόνωσης, για να κρατήσουν το χέρι του κάθε ασθενή, για να εμβολιάσουν. Σ’ αυτό το κράτημα ο απελπισμένος από αβεβαιότητα, βρίσκει την θαλπωρή της δικής του οικογένειας. Σαν τις Μυροφόρες του Ευαγγελίου, κυλίουν το λίθο που κλείνει την πηγή της ζωής. Ανασταίνουν τον Χριστό καθημερινά και δοξάζουν την έννοια Άνθρωπος.
Ας συνεχίσει η γυναίκα σε κάθε περίσταση, να στέκει σωστή στη θέση που την έταξε ο Θεός και η φύση της. Ας κρατήσει ως φυλαχτό τις παραινέσεις του παππού Ειρηναίου, από το πάντα επίκαιρο βιβλίο του «Αιώνια γυναίκα». Μείνε γυναίκα, με τον ωραίο ψυχικό κόσμο και με τον ιδιαίτερο προορισμό τη Μητρότητα, για να θυμίζεις σε όλους τον ουρανό και την αιωνιότητα. Μείνε Γυναίκα, με τα ωραία αισθήματα, για να γκρεμίζεις τα τείχη του εγωισμού και να θυμίζεις σε όλους μας, τους όρκους, τις υποσχέσεις που δίνουμε στα μεγάλα και άξια πράγματα της ζωής. Φέρε το άρωμα της ωραίας πίστης του Χριστού και αρωμάτισε τη λερωμένη κι άσχημη ζωή των καιρών μας. Όπου κι αν φτάσεις κράτησε τα χαρακτηριστικά που σε κάνουν να ξεχωρίζεις από τον άνδρα. Την υπομονή, την απέραντη αγάπη, και την φιλανθρωπία, σε κάθε μορφή της.
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ
Νταγκουνάκη-Χαρζτουλάκη Ανθούλα
Πρόεδρος του Συλλόγου Κυριών και δεσποινίδων Καστελίου
«Η ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΠΡΟΝΟΙΑ»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου