Σπεύδομε όλοι να πετάξουμε τις σκούφιες μας με ενθουσιώδεις αλαλαγμούς επιδοκιμασίας στο άρθρο της έγκριτης Wall Street Journal και να πανηγυρίζομε την υπόδειξη του δημοσιογράφου τους, που εγκαλεί τους συνδίκους της ελληνικής πτώχευσης και υποδεικνύει στην επικεφαλής του ΔΝΤ να ζητήσει συγνώμη από την Ελλάδα, επειδή δεν πίστεψε, λέει, ότι οι Ολετήρες που μας κυβερνούν θα επιτύγχαναν πρωτογενές πλεόνασμα για το 2013.
Μόνο που όσοι πανηγυρίζομε για την υπόδειξη αυτή της WSJ, ξεχνάμε ότι το πρωτογενές πλεόνασμα του 2013 δεν ήταν παρά ένα απόσταγμα των δακρύων μας. Ξεχνάμε ότι το πρωτογενές πλεόνασμα του 2013 δεν ήταν παρά ένα πικρό καταπότι φτιαγμένο από θλίψη, αίμα και οδύνη. Ένα παρανοϊκό πείραμα που συνεχίζεται να εφαρμόζεται. Ένα ........
.........πρόγραμμα με λάθος πολλαπλασιαστές, λάθος διαιρέτες και τερατώδη μιγαδικά αποτελέσματα. Ένα πρόγραμμα που οδηγεί από το μονοπάτι του «τίποτα», στον γκρεμνό του πουθενά.
Δεν έχει καμιά υποχρέωση, η επικεφαλής του ΔΝΤ να ζητήσει συγνώμη από τους Ολετήρες κυβερνήτες μας. Δεν έχει τέτοια υποχρέωση η κυρία. Αυτής παράσημο της αξίζει από τον Πρόεδρο της Τηλεδημοκρατίας μας, επειδή συναίνεσε στις λογιστικές αλχημείες –μετά τα Greek Statistics, κάποτε θα γραφτούν στα κιτάπια της Ιστορίας και οι τερατολογίες του Greek Public Accounting.
Όχι, δεν έχει καμιά τέτοια υποχρέωση, η κυρία!
Αντιθέτως, οι δικοί μας οι Κουίσλινγκοι, θα πρέπει να την ευχαριστούν, που συνυπέγραψε την εκταμίευση μερικών πεντακοσάρικων σε ζεστό χρήμα κι έτσι τις προάλλες αγοράστηκαν ορισμένες ψήφοι και πήρε νέα αναβολή η κατάρρευση του σαθρού, αναποτελεσματικού και διεφθαρμένου οικοδομήματος τους.
Οι δικοί μας θα πρέπει να την ευχαριστούν, γιατί τους ξέρει η κυρία τι κουμάσια είναι, οι Κουίσλινγκοι, από την μακρινή εκείνη εποχή που ως υπουργός είχε πρωτοδεί εκείνην τη λίστα που έγινε διαβόητη -της δώσαμε της λίστας, τιμής ένεκεν, και τ’ όνομά της μαντάμ. Η κυρία τους έχει ξεχωρίσει σαν τις κάλπικες λίρες μέσα στο πουγκί της, τους Έλληνες εξωμότες και τους θλιβερούς ψυχασθενείς που μας κυβερνούν. Ξέρει, η κυρία, ότι η απάτη που έχει παιχθεί στην πλάτη του ελληνικού λαού, προκειμένου να διασωθούν οι λίσταρχοι και οι λήσταρχοι των τραπεζών, θέτει σε κίνδυνο την εισπραξιμότητα και των κεφαλαίων για τα οποία και η ίδια είναι υπεύθυνη∙ κι όμως συνεχίζει να συνυπογράφει τις λογιστικές χρεώσεις και τις έντοκες πιστώσεις, στα κιτάπια του πτωχού κράτος μας, με το διάφορο των τόκων στις πλάτες των δισέγγονων του ραγιά, συναινώντας κι αυτή στην απόφαση να συνεχίσει να συντηρείται το παραμύθι της βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους ζωντανό.
Αυτοί λοιπόν –και μόνον αυτοί, χρωστούν ευχαριστίες και χειροφιλήματα στην κυρία.
Ίσως όμως θα έπρεπε με αυτή την αφορμή, να την ευχαριστήσουμε κι όλοι εμείς οι Έλληνες την κυρία, που με τις διακριτικές δηλώσεις της, άλλη μια φορά μας σκουντάει, μήπως και ξυπνήσουμε. Διότι, αν παραμερίσομε την αστεία υπόδειξη περί υποβολής συγνώμης, το άρθρο της WSJ μας θυμίζει τις αιτιάσεις του ΔΝΤ, για την υπεραισιοδοξία των πτωχών μας τραπεζιτών, στο τι μπορούν και τι δεν μπορούν να ανακτήσουν από τα κόκκινα δάνεια. Έχει δίκιο η μαντάμ του ΔΝΤ να θεωρεί τις εκτιμήσεις υπερβολικά αισιόδοξες, διότι η πιστωτική ασφυξία μοιραία θα συνεχίζεται, αφού ουδέποτε προκύπτει ανάπτυξη από λογιστικές χρεώσεις και πιστώσεις.
Πλήττεται, έτσι, θανάσιμα η όποια ανάκαμψη κι οι λήσταρχοι ετοιμάζουν την επιδρομή τους. Επειδή χωρίς ανάπτυξη δεν επιστρέφονται τα δανεικά, αυτοί προχωράνε στο σχέδιο «Β», τυλίγοντας τις υποθήκες μας σε περίτεχνα swaps∙ γιατί αυτοί, οι πολλοί και διάφοροι, Κουίσλινγκοι, δεν σώζουν τις τράπεζες. Για άλλη μια φορά σώζουν τους τραπεζίτες!
Μόνο που όσοι πανηγυρίζομε για την υπόδειξη αυτή της WSJ, ξεχνάμε ότι το πρωτογενές πλεόνασμα του 2013 δεν ήταν παρά ένα απόσταγμα των δακρύων μας. Ξεχνάμε ότι το πρωτογενές πλεόνασμα του 2013 δεν ήταν παρά ένα πικρό καταπότι φτιαγμένο από θλίψη, αίμα και οδύνη. Ένα παρανοϊκό πείραμα που συνεχίζεται να εφαρμόζεται. Ένα ........
.........πρόγραμμα με λάθος πολλαπλασιαστές, λάθος διαιρέτες και τερατώδη μιγαδικά αποτελέσματα. Ένα πρόγραμμα που οδηγεί από το μονοπάτι του «τίποτα», στον γκρεμνό του πουθενά.
Δεν έχει καμιά υποχρέωση, η επικεφαλής του ΔΝΤ να ζητήσει συγνώμη από τους Ολετήρες κυβερνήτες μας. Δεν έχει τέτοια υποχρέωση η κυρία. Αυτής παράσημο της αξίζει από τον Πρόεδρο της Τηλεδημοκρατίας μας, επειδή συναίνεσε στις λογιστικές αλχημείες –μετά τα Greek Statistics, κάποτε θα γραφτούν στα κιτάπια της Ιστορίας και οι τερατολογίες του Greek Public Accounting.
Όχι, δεν έχει καμιά τέτοια υποχρέωση, η κυρία!
Αντιθέτως, οι δικοί μας οι Κουίσλινγκοι, θα πρέπει να την ευχαριστούν, που συνυπέγραψε την εκταμίευση μερικών πεντακοσάρικων σε ζεστό χρήμα κι έτσι τις προάλλες αγοράστηκαν ορισμένες ψήφοι και πήρε νέα αναβολή η κατάρρευση του σαθρού, αναποτελεσματικού και διεφθαρμένου οικοδομήματος τους.
Οι δικοί μας θα πρέπει να την ευχαριστούν, γιατί τους ξέρει η κυρία τι κουμάσια είναι, οι Κουίσλινγκοι, από την μακρινή εκείνη εποχή που ως υπουργός είχε πρωτοδεί εκείνην τη λίστα που έγινε διαβόητη -της δώσαμε της λίστας, τιμής ένεκεν, και τ’ όνομά της μαντάμ. Η κυρία τους έχει ξεχωρίσει σαν τις κάλπικες λίρες μέσα στο πουγκί της, τους Έλληνες εξωμότες και τους θλιβερούς ψυχασθενείς που μας κυβερνούν. Ξέρει, η κυρία, ότι η απάτη που έχει παιχθεί στην πλάτη του ελληνικού λαού, προκειμένου να διασωθούν οι λίσταρχοι και οι λήσταρχοι των τραπεζών, θέτει σε κίνδυνο την εισπραξιμότητα και των κεφαλαίων για τα οποία και η ίδια είναι υπεύθυνη∙ κι όμως συνεχίζει να συνυπογράφει τις λογιστικές χρεώσεις και τις έντοκες πιστώσεις, στα κιτάπια του πτωχού κράτος μας, με το διάφορο των τόκων στις πλάτες των δισέγγονων του ραγιά, συναινώντας κι αυτή στην απόφαση να συνεχίσει να συντηρείται το παραμύθι της βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους ζωντανό.
Αυτοί λοιπόν –και μόνον αυτοί, χρωστούν ευχαριστίες και χειροφιλήματα στην κυρία.
Ίσως όμως θα έπρεπε με αυτή την αφορμή, να την ευχαριστήσουμε κι όλοι εμείς οι Έλληνες την κυρία, που με τις διακριτικές δηλώσεις της, άλλη μια φορά μας σκουντάει, μήπως και ξυπνήσουμε. Διότι, αν παραμερίσομε την αστεία υπόδειξη περί υποβολής συγνώμης, το άρθρο της WSJ μας θυμίζει τις αιτιάσεις του ΔΝΤ, για την υπεραισιοδοξία των πτωχών μας τραπεζιτών, στο τι μπορούν και τι δεν μπορούν να ανακτήσουν από τα κόκκινα δάνεια. Έχει δίκιο η μαντάμ του ΔΝΤ να θεωρεί τις εκτιμήσεις υπερβολικά αισιόδοξες, διότι η πιστωτική ασφυξία μοιραία θα συνεχίζεται, αφού ουδέποτε προκύπτει ανάπτυξη από λογιστικές χρεώσεις και πιστώσεις.
Πλήττεται, έτσι, θανάσιμα η όποια ανάκαμψη κι οι λήσταρχοι ετοιμάζουν την επιδρομή τους. Επειδή χωρίς ανάπτυξη δεν επιστρέφονται τα δανεικά, αυτοί προχωράνε στο σχέδιο «Β», τυλίγοντας τις υποθήκες μας σε περίτεχνα swaps∙ γιατί αυτοί, οι πολλοί και διάφοροι, Κουίσλινγκοι, δεν σώζουν τις τράπεζες. Για άλλη μια φορά σώζουν τους τραπεζίτες!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου