ΚΥΠΡΙΟΙ (τινές) ΚΛΗΡΙΚΟΙ (τινές;) ΚΑΙ ΤΑ ... ΧΑΝΙΑ

Εμείς την Κύπρο την αγαπάμε. Για την Κύπρο και πολλοί Χανιώτες πολέμησαν και αρκετοί έδωσαν το αίμα τους.
Λίγο η νησιωτική δομή της Κύπρου λίγο οι εθνικοαπελευθερωτικοί αγώνες τους και ευάριθμες και επώνυμες θυσίες τους και σχεδόν τους αισθανόμαστε σαν αδελφούς μας. Τόσο αδελφούς μας που παραβλέπουμε μια σειρά από κινήσεις τους που πλέον καθίστανται (και αναδρομικά) ύποπτες:
Πως και από πού αντλούν και διαθέτουν τόσο χρήμα για να αγοράζουν ..Χανιά;
Σαν λαός παραμένουμε θρησκευόμενοι- έως θρησκοληψίας-έχοντας ουσιαστικά αποδεχτεί την ταύτιση του κράτους με την θεοκρατία και μάλιστα ετεροβαρώς εις βάρος της νόμο κρατούσας πολιτείας.
Ο σεβασμός των Ελλήνων προς το ράσο έχει καταστήσει πολλούς ή έστω τινές που το έχουν περιβληθεί, προσχηματική διαδικασία, και μηχανισμό απροσχημάτιστου πλουτισμού και πηγή ισχύος και διαμόρφωσης γνώμης ( και εν τέλει ψήφου, μητροπολίτες εκλέγουν βουλευτές και δημάρχους, και μονές συμβούλους και προέδρους γονέων κλπ)) και γεννάται το ερώτημα:
Πως και από ποιο ιερό κανόνα αντλούν εξουσιοδότηση για ανθρώπινες μπίζνες κατά το λεγόμενο και διευρυνόμενο παπά management ;
Τα φαινομενικά άσχετα αυτά θέματα έχουν σημαντικό μερίδιο επικαιρότητας αλλά το κυριότερο συνάφειας στη σύζευξη συμφερόντων.
Ο Εφραίμ είναι Κύπριος.(ο αδελφός του ακροδεξιός ηγέτης στην Κύπρο) και αγοράζουν γη και αγοράζουν φιλέτα, και προκύπτει αβίαστα το ερώτημα:
Μήπως είμαστε λοιπόν προ μιας οικονομικοπολιτικής συνομωσίας;
Τι είναι οι μονές και διαθέτουν πριγκιπικές σουίτες, θησαυροφυλάκια και πολυτελή (και αφορολόγητα) 4χ4;γιατί να είναι τόσο ψευδεπίγραφη η ιεροσύνη τους και τόσο ανάλγητη και αδηφάγα η συμπεριφορά τους;
Στα Χανιά έχουμε λοιπόν εκπληκτικές σε μέγεθος αγορές από Κυπρίους (ανάδελφους).Προ ημερών έγιναν προσύμφωνα αγοράς 6000 στρ Χανίων. Δηλαδή το 2.5 τοις χιλίοις του νομού.! Δεν πάνε πολλά χρόνια που γνωστός μπασκετάνθρωπος τριγύριζε το νομό και αγόραζε στο όνομα Κύπριου αδελφού(του, μας;).
(Ήδη και η ΑΝΕΚ σε Κυπριακό άρμα έχει δεθεί «λόγω και έργω..»)
Ασφαλώς με εκκλήσεις δεν γίνεται τίποτα. Οι Κύπριοι και όποιοι κρύβονται πίσω τους, έτσι πιστεύει ο λαός μας, λειτουργούν με διαδικασίες που θυμίζουν ξέπλυμα χρήματος ;Αγοράζουν αφήνοντας να διακινείται επενδυτική στρατηγική και αναπτυξιακή προοπτική και καλλιεργώντας προσδοκίες αμβλύνουν τα πατριωτικά αισθήματα των Κρητικών και οι εκτάσεις συσσωρεύονται σε χαρτοφυλάκια με .. κυπριακή βιτρίνα.
Είχαμε γράψει παλιότερα για τον θεσμό της επιφάνειας ώστε οι παραχωρήσεις να γίνονται με χρονικό ορίζοντα, το συμβόλαιο να έχει ημερομηνία λήξεως και η υπεραξία να επιστέφει στον τόπο ,του οποίου τους φυσικούς πόρους ανάλωσε η επένδυση.
Να ένας στόχος που πρέπει να παλέψει ο Νομός αν δεν θέλει να βρεθεί προ εκπλήξεων. Να ένας στόχος για την ηγεσία του τόπου (που συνέρχεται σε άτυπα όργανα για άτυπες δεσμεύσεις) να αποτρέψει αυτό που τώρα φαίνεται μοιραίο.
Τα εγκλήματα σήμερα έχουν άλλη μορφή, δεν κάνουν θόρυβο και δεν προκαλούν εκατόμβες, αλλά, τρέφονται από τη διαπλοκή την παράλειψη την αδιαφορία και την άγνοια και βεβαίως από τον (και μεταφυσικό) φόβο.
Γ.Φ

ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΚΑ

Πριν αρκετά χρόνια μια ατυχής δήλωση ενός περιφερειάρχη, για το που τελειώνει η Κρήτη είχε κάνει αρκετή αίσθηση στην περιοχή μας, ταυτόχρονα είχε αναδείξει το μεγάλο πρόβλημα του πόσο (δυστυχώς) απομονωμένοι είμαστε. Ατυχής είπανε η δήλωση, ατυχείς όμως ήταν και οι δικές μας προσπάθειες για να αποδείξουμε το αντίθετο τόσα χρόνια.
Σίγουρα και δεν τελειώνει η Κρήτη στο Κολυμπάρι αλλά μην νομίσετε ότι και σήμερα ξέρουν πολλοί αξιωματούχοι (με έδρα την ντόπια πρωτεύουσα μας) που πραγματικά τελειώνει;
Θα μου πείτε καλά τι έπαθες απότομα και ξαγλίζεις παλιοκαταστάσεις, και πράματα που είναι παρελθόν.
- Απλά βλέπω ότι η ιστορία μπορεί να επαναλαμβάνεται, η αδιαφορία να είναι στα χάι της και ο ηθελημένος παραγκωνισμός μας από τα πράσινα και μπλε ανθρωπάκια σε καθημερινή βάση, όμως αν το καλοδείτε μπορεί και να μας βγει σε καλό γιατί αν μας ξέρανε ποιος δεν μου λέει ότι ο υπερδήμος του Πλατανιά δεν θα μας έπαιρνα …..αμπάρζα και μας.
Βέβαια αυτοί που χρόνια τώρα μας ζητάνε την ψήφο μας, που ανήκουν και στις δυο παρατάξεις, που ποτέ δεν μας ξεχνούν όταν και άμα μας έχουν ανάγκη κρατούν σιγή ιχθύος για τους νέους δήμους, λες και μετά τα γεγονότα στο Ελαφονήσι αποφάσισαν να μην ξανασχοληθούν με τα της τοπικής αυτοδιοίκησης.
Λέτε ;

Μια πληροφορία πολύ σοβαρή που σιγοκαίει στα μπέτια μερικών στην νότια μεριά, είναι ότι δεν ενθουσιάζονται και τόσο με την ιδέα για συγχώνευση του δήμου τους με τους άλλους δύο δήμους. Βέβαια υπάρχει μουγκαμάρα για τους λόγους, αλλά μια πηγή μου είπε ότι είναι ευνόητο αν και εφόσον έλθουν βόρεια πάλι θα ξαναρχίσουν τα γνωστά προβλήματα που υπήρχαν με τον Πελεκάνο, αλλά θα χαθεί η καλή και από κοινού επενδυτική προσπάθεια των τελευταίων χρόνων. Λέτε ;
Φυσικά για να μην ξεχνιόμαστε, εκεί υπάρχει και η μόνη αναπτυξιακή εταιρεία της Επαρχίας, πολύ κερδοφόρα και με μέλλον, κάτι που οι δικοί μας δήμαρχοι τόσα χρόνια δεν μπορούσαν να κάνουν στις αποδώ ομορφιές μας, αφήνοντας Μπάλο και Φαλάσαρνα σε ξένα χέρια. Πολλά τα λεφτά λοιπόν στην παραλία του Ελαφονησιού !

Ένα άλλο θέμα που μπορεί να μην είναι της στιγμής αλλά «μπήγει τα νύχια του» στην κουβέντα περί συνενώσεων είναι αν οι δήμαρχοι που κυβερνούν τώρα θα είναι και υποψήφιοι στον νέο υπερδήμο, κάτι που όπως και να το κάνουμε παίζει πολύ, όχι εδώ που έχουμε τελευταία αποκτήσει άλλες συνήθειες, αλλά στους γύρω μας ! Με ένα δήμο 11.000 κατοίκων καθόλου δύσκολο να βρεθεί ο κατάλληλος που θα τον γνωρίζουν όλοι, εξάλλου σε μια γειτονιά ζούμε, όμως σε μια γειτονιά τύπου επαρχίας που ονειρεύονται κάποιοι, τα κουκιά είναι πολύ διαφορετικά και μάλλον γέρνουν προς τα ανατολάς !
Βέβαια ας μην προτρέχουμε γιατί σε κάποια στιγμή και δεν υπάρχει αμφιβολία ότι θα συμβεί αυτό, τα πρασινομπλέ μπερέ θα ενεργοποιηθούν και τότε σίγουρα θα έχουμε και τους γνωστούς …….. διορισμούς.
Εδώ όθε τα μέρη μας μια άλλη πηγή, κρουσταβραχιονάτη, μου είπε ότι και κάποιοι πρώην δήμαρχοι ευελπιστούν να είναι υποψήφιοι στον υπερδήμο μιας και έχασαν παλαιότερα τις ευκαιρίες να διοικήσουν Καποδιστριακά.
Λέτε;

Όμως επειδή ζούμε στην εποχή των φαινομένων της γιγάντωσης της πολιτικής διαφθοράς, στην εποχή της εξασθένησης της συμμετοχής στα κοινά σε τοπικό επίπεδο, μήπως συνάμα με τους νέους δήμους θα έπρεπε να αλλάξει και ο κώδικας στην Τοπική αυτοδιοίκηση και να γίνει λίγο ποιο δημοκρατικός;
Σήμερα ο δήμος είναι ο δήμαρχος, τα τοπικά συμβούλια είναι χωρίς αρμοδιότητες, το εκλογικό σύστημα μόνο απαγορεύει, δεν υπάρχει συμμετοχικός θεσμός, η αντιπολίτευση είναι αποκλεισμένη και φυσικά το σπουδαιότερο δεν εκλέγεσαι αν δεν ανήκεις σε κάποιο κομματικό μηχανισμό.
Βέβαια αυτά είναι ψηλά γράμματα όμως τα ερωτήματα θα μένουν !
- Μπορεί να αλλάξει το εκλογικό σύστημα του 42%;
- Μπορεί να αλλάξει ο τρόπος εκλογής του δημάρχου;
- Μπορεί τα τοπικά συμβούλια να έχουν καθορισμένες αρμοδιότητες ;
- Μπορεί κάποιος που αγαπάει το τόπο του και θέλει να ασχοληθεί με τα κοινά να κατέβει στις εκλογές χωρίς υποχωρήσεις για συνεργασίες με κεντρικά σχήματα;
Αν όλα αυτά τεθούν στο τραπέζι τότε ο Καποδίστριας 2 και κάθε Καποδίστριας θα μπορεί να είναι χρήσιμος και μόνο τότε θα ακουστεί ότι ο Καποδίστριας 2 ΔΕΝ είναι άσκηση γεωγραφίας, ΔΕΝ είναι αποτέλεσμα παρεμβάσεων εξυπηρέτησης τοπικών συσχετισμών κομματικού χαρακτήρα, αλλά αποτελεί όραμα ανάπτυξης !

ΜΙΑ ΜΗ ΒΙΩΣΙΜΗ ΠΟΛΗ

Η Κίσαμος, δυστυχώς δεν είναι μια ελκυστική πόλη, ούτε φυσικά προσφέρει τέτοια ποιότητα ζωής που να μας κάνει περήφανους. Μποτιλιαρίσματα στους περισσότερους δρόμους, άναρχα παρκαρίσματα, πολλά σκουπίδια, καταπατημένες δημοτικές εκτάσεις, δρόμοι δίχως πεζοδρόμια, υποβαθμίζουν την ποιότητα ζωής και μας φορτώνουν, άγχος, απελπισία και αηδία.
Το αστικό κέντρο που κάποτε ασφυκτιούσε από ζωή και κίνηση κατάντησε τόπος συνάντησης, μόνο για τα περήφανα γηρατειά μας, τα μοναδικά μαγαζιά που «ακόμα» δουλεύουν είναι τα καφενεία και οι φούρνοι.
Η Σκαλίδη, ο εμπορικός δρόμος της πόλης, σήμερα με τα έργα που εκτελέστηκαν και με το «στένεμα της» οδηγήθηκε σε οικονομικό μαρασμό (προσωρινό άραγε;) που αργά ή γρήγορα όλοι όσοι έχουν εκεί τα μαγαζιά τους να σκεφτούν για επαναχρήσεις των κτιρίων τους με νέες λειτουργίες. Σίγουρα αυτό θα πάρει καιρό, που μας κάνει πολύ δύσπιστους όχι μόνο για να το δούμε να λειτουργεί αλλά και να το συνηθίσουμε σαν ιδέα.
Η κατάσταση αυτή σήμερα φαίνεται ότι έχει μόνο αρνητικές επιπτώσεις και οι περισσότεροι καταστηματάρχες αγωνιούν. Η ντόπια οικονομία περνά μια κρίση και αυτό θα φανεί και αργότερα αφού πια είναι ανοικτός ο δρόμος για την δημιουργία μεγάλων εμπορικών κέντρων, έξω από το αστικό κέντρο που θα εξοντώσουν την οικονομία της πόλης και θα επιβάλλουν το Ι.Χ για περισσότερα μποτιλιαρίσματα και άναρχα παρκαρίσματα.
…..ρινόπουλοι και …..λκιαδάκηδες ήδη πυρετωδώς προετοιμάζονται να μαζέψουν τον παρά.
Κάποιοι το είπαν συγκυρία αλλά εμένα δεν μου μοιάζει έτσι. Πονά η ψυχή σου να βλέπεις τον εμπορικό δρόμο μας….. να σου θυμίζει Βηρυτό.
Η βιώσιμη πόλη είναι προϊόν ολοκληρωμένου σχεδιασμού με ενεργή συμμετοχή των πολιτών και κάθε τέτοια πόλη πρέπει να ικανοποιεί τις οικονομικές, κοινωνικές και περιβαλλοντικές ανάγκες των δημοτών. Η Κίσαμος δυστυχώς ξέφυγε από αυτήν την λογική και χωρίς να το καταλάβουμε κατάντησε να τελεί ο κάθε δημότης κάτοικος της, υπό διωγμό. Ολόκληρη η πόλη ανήκει πια στα αυτοκίνητα και όχι στους πολίτες, ούτε στα παιδιά, στους πεζούς, στους ποδηλάτες, στα άτομα με ειδικές ανάγκες, στους ηλικιωμένους!
Οι δημόσιοι δρόμοι της πόλης μας που από μια άποψη έπρεπε να ήταν αγαθό κατάντησαν ιδιωτικοί χώροι παρκαρίσματος και μάλιστα με ταμπέλα.
Τρελή λογική που δεν μπορώ να το καταλάβω. Από το Μουσείο και ως και το νέο χώρο στάθμευσης στην παραλία κάθε δρομάκι και στενάκι είναι γεμάτο από αυτοκίνητα, ο χώρος στάθμευσης άδειος.
Παράλογη λογική. Όλο το Καστέλι είναι απροσπέλαστο, αδιάβατο, χαώδης η κατάσταση και εμείς ενώ έχουμε ψωνίσει και θέλουμε να βγούμε από την πόλη γρήγορα, αντί να χρησιμοποιήσουμε τους παραλιακούς δρόμους που είναι τελείως άδειοι πάμε από την λεωφόρο, που ο θεός να την κάνει λεωφόρο, από εκεί που πάνε όλοι, φορτηγά, μπιτονιέρες, βυτιοφόρα, τρακτέρ, καμικάζι, και αργόσχολοι νεαροί.
Κουφή λογική. 4 δήμαρχοι και καμιά 80αριά σύμβουλοι τα τέσσερα τελευταία χρόνια γνωρίζουν, καταλαβαίνουν, βλέπουν, αντιλαμβάνονται ότι υπάρχει τεράστιο πρόβλημα στους δρόμους μας, όμως κανείς μα κανείς δεν τόλμησε να κάνει πράξη το ποιο απλό, το ποιο αποτελεσματικό για μας και την πόλη, να μονοδρομήσει με σωστά κριτήρια τους κατά τα άλλα στενούς δρόμους. Μονοδρομώντας τους και περισσότερα αμάξια θα παρκάρουν αλλά και γρηγορότερα θα γίνετε η κίνηση στους δρόμους.

Στις συζητήσεις μας παντού και καθημερινά διεκδικούμε «καθαρή» πόλη, χωρίς σκουπίδια, ρύπανση, μποτιλιάρισμα, χωρίς να υποβαθμίζουν την ποιότητα ζωής, χωρίς να «αρρωσταίνουμε». Το συζητάμε βέβαια, γιατί στην πράξη πάμε αλλιώς.
Λάθη έγιναν, γίνονται και θα ξαναγίνουν το θέμα είναι ότι δυστυχώς δεν μαθαίνουμε από αυτά. Το πρόβλημα που είχε η Σκαλίδη με τα διπλοτριπλοπαρακαρίσματα μεταφέρθηκε στην Ηρώων Πολυτεχνείου (πόσο ωραία ακούγεται) και θα μεταφέρετε και ούτω καθ΄εξής αν οι άρχοντες μας δεν κάνουν μια γενναία όσο και απαραίτητη κίνηση ακόμα …. παρκόμετρα και ισχυρή αστυνομία. Μόνο τότε θα μπορέσει και η Σκαλίδη να βρει την ησυχία της (μετά τον θάνατο της γυρίζει σαν βρικόλακας) αλλά και η Λεωφόρος μας θα γίνει πραγματική …..λεωφόρος.

ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΚΡΗΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΕΙΑ

Τα παρακάτω τα αλίευσα από Ηρακλειώτικες εφημερίδες.
Στη Βουλή έφτασαν με τη σημαία της Κρητικής Πολιτείας οι μαθητές σχολείου από το Ηράκλειο, το οποίο επισκέφτηκε χθες το πρωί το ελληνικό Κοινοβούλιο και είχαν σταμπαρισμένη στις μπλούζες τους τη σημαία της Κρητικής Πολιτείας!!!!

Στο Παγκρήτιο Στάδιο, στη διάρκεια διεξαγωγής του τελικού της Ε.Π.Σ Ηρακλείου μεταξύ ΠΑΝΟΜ και ΑΕΚ, νεαροί από τα Μάλια ανάρτησαν ένα τεράστιο πανό της Κρητικής Πολιτείας, στο οποίο ανέγραφαν «Ανεξαρτησία 2012»!!!!!!

Ολοένα και περισσότερες σημαίες “φιγουράρουν” σε σπίτια, ενώ δεκάδες είναι πλέον τα αυτοκίνητα - ακόμη και επιφανών Κρητικών - στα οποία είναι τοποθετημένο το σύμβολο της Κρητικής Πολιτείας στις πινακίδες. Το φαινόμενο είναι εντονότερο στο Ηράκλειο, όπου εκατοντάδες περιπτώσεις ανθρώπων έχουν κάνει κεντρικό τους σύνθημα την “Κρητική Πολιτεία” και το όραμα της “αυτόνομης Κρήτης” !!!!!!
Τελικά από ανατολάς είναι μάλλον ο αποσταθεροποιητικός παράγων και παρ’ όλο που μας είναι γνωστός, αδυνατούμε, όχι να τον συνετίσουμε, αλλά ακόμα και να τον κατανοήσουμε. Περιστατικά παρόμοια γίνονται πολλά στην νεώτερη πρωτεύουσα της Κρήτης, που από ότι φαίνεται έχει βαλθεί να γίνει και πρωτεύουσα αυτόνομου κράτους !!!! Και το παράδοξο είναι ότι πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, δηλαδή 2-3 βολευτών, που εξ ανάγκης δυσανασχετούν, δεν υπήρξε άλλη αντίδραση ή έστω καταδίκη του θέματος, απλά μια κάλυψη έγινε, ένα εσωτερικό κουκούλωμα.
Τα τελευταία χρόνια όλοι μας ζούμε την δημόσια λεηλασία που οι εξ ανατολάς γείτονες κάνουν και μάλιστα όπως φαίνεται και με τα παραπάνω με σχέδιο και χρονοδιάγραμμα.
.........................................
Οι Μεγάλες Δυνάμεις, που πάντοτε ενδιαφέρονταν για την Κρήτη λόγω της στρατηγικής της σημασίας, προχώρησαν σε οριστική λύση του κρητικού ζητήματος, με τη διεθνή κατοχή του νησιού και την ανακήρυξή της σε αυτόνομη Πολιτεία στις 20 Μαρτίου 1897, και χώρισαν το νησί σε διεθνείς τομείς. Οι Άγγλοι διοικούσαν το νομό Ηρακλείου, οι Ρώσοι το νομό Ρεθύμνου, οι Γάλλοι το νομό Λασιθίου και οι Ιταλοί τους νομούς Χανίων και Σφακιών. Μάλλον κάτι τέτοιο έχουν κατά νου και θέλουν πάλι κηδεμονία, αλλά αν σκέφτονται αυτό τουλάχιστον να μας πουν ποιανού κηδεμονία θα έχουμε ;
Βενιζέλο ούτε γέννησαν αλλά ούτε θα γεννήσουν και αυτό εκτός από τεράστιο κόμπλεξ, τους σπρώχνει και σε ακραίες ιδέες. Από τότε αδυνατούν να κατανοήσουν οι πρωτευουσιάνοι, όχι μόνο τον συγκρητισμό αλλά και τους απλούς κανόνες καλής γειτονίας (Βλέπε Κτελ- Εφετείο- αεροδρόμιο-υπηρεσίες ποδόσφαιρο). Βέβαια για του στραβού του δίκιο, δεν είναι όλοι έτσι αλλά συν το χρόνο θα αποχαβλωθούν και οι υπόλοιποι.
.......................................
Στην συγκεκριμένη πρωτεύουσα, που σε αρχοντοχωριατιά ξεπερνά τις υπόλοιπες πόλεις ή χωριά της Κρήτης, όλοι την έχουν δει πολιτισμένοι και βάλλουν κατά των "υπανάπτυκτων". Τρανό παράδειγμα το παρακάτω κείμενο που βρήκα σε ένα φανταστικό «μπλοκ» που το υπογράφει ο Ρεθεμνιώτης Yannis.
Κλασσική Ηρακλειώτισα, μοντέλο σούπερ κιτς με ομιλία γεμάτη αγγλικούς χαζογκομενο-όρους (πχ "helloουυυ!) συνδυάζοντας την βαριά κρητική προφορά μπαίνει σε καφετέρια στο Ρέθεμνος !!!!!
Με το που μπουκάρει η μουσκάρα με το συμπάθιο, αρχίζει να ωρύεται:
-"Μα ίντα νε ετούτο να το μέρος;;;; Εμείς στο Ηράκλειο έχουμε ναααα τσε μεγάλες καφετέριες! Τσε ίντα μουσική είναι αυτή που παίζει; Στο Ρέθεμνο δεν έχουν φτάσει ακόμη οι επετυχίες ;;; Ααααχ άντε μπρε να ζυρίσω στο Ηράκλειο άπου είναι τσε ο πολιτισμός!!!"
Το καταλάβατε στο Ηράκλειο είναι ο πολιτισμός !!!!!! Εντάξει τοπικιστής αλλά να μην περνάς και τα όρια, βέβαια αν κάποιος τους προτρέπει να συσπειρωθούν για το μεγάλο όραμα, που για αυτούς λέγετε ανεξαρτησία της Κρήτης, ευκαιρία είναι να μας το πουν και εμάς, μπας και συμφωνήσουμε. Γιατί αν είναι από τις επιλογές που είχαν τα προηγούμενα χρόνια! Ε΄τσε άστα βράστα.
Υ.Σ «Κάλλιο να σε βαστά η μάνα σου και ας είναι να σε βαστά από τους αστραγάλους με το κεφάλι ίσια κάτω» είπε ο Μπαντουβάς και συμπληρώνω εγώ
« Που είναι και η μοναδική περίπτωση (γι’ αυτούς) να ανέβει λίγο αίμα και στην απάνω κεφαλή».

ΓΝΩΜΗ ΦΙΛΩΝ

Καποδίστριας ΙΙ και Κίσαμος επαρχία.

Ασφαλώς καλύτερη περίοδος για μεταρρυθμίσεις είναι, η περίοδος οικονομικής καχεξίας σε ένα κράτος, με προφανή ευεργετήματα για τον εκάστοτε κυβερνώντα σχηματισμό.
Εν πάση περιπτώσει, αν υπάρχει κάποια ουσία στα εξαγγελθέντα, αυτή είναι η διάσπαση της Επαρχίας Κισάμου, για να μη μιλήσουμε για τα του οίκου μας.
Το αυτονόητο της συνένωσης των τριών Δήμων, Κισάμου Ιναχωρίου και Μηθύμνης δεν αίρει την πίκρα της διάσπασης μιας πολιτισμικής, ιστορικής, θρησκευτικής και παραγωγικής ενότητας.
Και αλήθεια, ποιος θα είναι πλέον ο ιδιοπροσδιορισμός των κατοίκων των Δήμων Κολυμβαρίου και Βουκολιών;
Πρώην Κισαμίτες; Αρνητική φόρτιση σε ένα ιστορικό όνομα!
Πράγματι, υπάρχει μια γεωγραφική ιδιαιτερότητα, υπάρχει μια «ανηφόρα» η οποία όμως, γιατί να παράξει τέτοια αποτελέσματα;
Αν όμως τελικά δεν είναι εφικτή, χρήσιμη και αρεστή μια πενταπλή συνένωση, τουλάχιστον ας ενωθούν οι δύο τους. Ας γίνει ένας Δήμος (Βουκολιών και Κολυμβαρίου), που θα μπορούσε να φέρει το όνομα «Δήμος Ανατολικής Κισάμου».
Θα υπάρξει συνέχεια και συνέπεια και ένας νέος τόπος συνάντησης ανθρώπων προϊόντων και υπηρεσιών.
Γ. Φ

ΕΚΛΕΙΣΕ Ο ΚΥΚΛΟΣ ΤΟΥ ΔΙΚΟΥ ΜΑΣ ΚΟΥΡΟΥΠΗΤΟΥ

Στις 8 -0κτωμβρίου στο Εφετείο Κρήτης συνεχίστηκε η διακοπείσα δίκη για την φωτιά που ξεκίνησε από τον Κισαμίτικο «κουρουπητό», τον Αύγουστο του 2002 και κατέληξε στην θάλασσα καίγοντας μερικές χιλιάδες ελαιόδεντρα. Κατηγορούμενοι όλοι οι τότε δημοτικοί σύμβουλοι, συμπολίτευσης και αντιπολίτευσης.
Φυσικά η απόφαση του δικαστηρίου ήταν….
- Πριν σας πω, αν δεν έχετε μάθει ως τώρα την απόφαση, ας δούμε μερικά στοιχεία που πράγματι έχουν πολύ ενδιαφέρον. Λέω ενδιαφέρον γιατί ενώ πραγματικά κάηκαν πολλά ελαιόδεντρα και σίγουρα η φωτιά ξεκίνησε από την χωματερή του δήμου, κανείς από όλους τους πληγέντες δεν έχει αποζημιωθεί ακόμα παρ΄όλο που οι υποσχέσεις ήταν διαφορετικές απο όλους τους δημάρχους.
Έξι χρόνια και κάτι αναβολών επί αναβολών, όχι για το αν θα αποζημιωθούν οι πληγέντες που θα έπρεπε να είναι και η ουσία, αλλά για το αν θα αθωωθούν ή καταδικαστούν οι υπεύθυνοι, αυτή βέβαια η καθυστέρηση έγινε γιατί υπήρχαν ….. και κάτι υποσχέσεις ….για νερό, ….. για δεξαμενές και δίκτυα άρδευσης των καμένων, …. για χίλιους δυο λόγους, τους γνωστούς που προεκλογικά ευκολοδίνονται.
Οι πληγέντες αν και κατέθεσαν βεβαιώσεις, υπεύθυνες δηλώσεις στον δήμο για την καταστρεμμένη περιουσία τους και αυτή με την σειρά της ως όφειλε θα τα μεταβίβαζε στην διεύθυνση γεωργίας της νομαρχίας, άγνωστο βέβαια αν το έκανε, δυστυχώς ακόμα περιμένουν !
Σαφώς και εκείνο τον Αύγουστο του 2002 οι καιρικές συνθήκες ήταν ……. για φωτιά, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι κάθε που φυσάει θα καίγονται και περιουσίες και κάποιοι δεν θα αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους ; Ακόμα μετέωρο είναι και κατά πόσο το ανακριτικό της πυροσβεστική έβγαλε πόρισμα ή αν διορίστηκε εμπειρογνώμονας, πολύ αμφιβάλλω και αν υπάρχει πόρισμα σίγουρα θα ήταν εφτασφράγιστο μυστικό και δεν θα το κάνανε …ντουντούκα.
Τελευταίο άφησα το ποιο ενδιαφέρον, γράφτηκε λοιπόν στην εφημερίδα μας ότι η χωματερή, η άλλοτε χωματερή για την ακρίβεια πουλήθηκε σε καλή τιμή σαν οικόπεδο και μάλιστα αυτό το ισχυρίστηκε πρώην δήμαρχος !!!!
Επειδή ζούμε σε μια εποχή που όλα μπορούν να συμβούν –Εφραίμ που είσαι Εφραίμ- καλό είναι να υπάρξει μια απάντηση από το δημοτικό μας συμβούλιο, γιατί αν και εφόσον πουλήθηκε η δημοτική περιουσία, εκτός του γιατί; να και η …. αποζημίωση για τους πληγέντες.
Φυσικά από τις έως και σήμερα κουβέντες αυτό διαψεύδετε.
Με τα σημερινά δεδομένα και το πόσο οικολογικά ευαίσθητοι είμαστε, αυτό που έγινε τότε στον Κουρουπητό μας ήταν έγκλημα και μάλιστα μεγάλο για τον μικρό τόπο μας, όμως τότε υπήρχαν παραδείγματα αλλού (προς αποφυγήν σήμερα) όπου νομάρχες συντηρούσαν και μεγαλύτερους Κουρουπητούς.
- Τώρα στα της δίκης, νομίζω ότι όποια και αν είναι η απόφαση του δικαστηρίου, δεν έχει καμιά απολύτως σημασία σήμερα για μας και μόνο κάποιοι λίγοι θα νοιώσουν ηθικά δικαιωμένοι που καταδίκασαν ένα ….δήμαρχο, οι υπόλοιποι μάλλον τον ευχαριστούμε και δημόσια που τόσα χρόνια λουπά - λουπά μας έπαιρνε τα σκουπίδια μας, όσο οικολόγοι και αν αισθανόμαστε.
*********
Στις περισσότερες ανθρώπινες καταστροφές η φιλοσοφία μας είναι γνωστή «ας αφήσουμε το χρόνο και η φύση θα ξαναγεννηθεί κι αν δεν τα καταφέρει θα προσαρμόσουμε την παλιοκατασταση που κάναμε, αυτή που ζούμε, αυτή που βλέπουμε, στα μέτρα μας».
Αυτή είναι και η διαφορά μας από τους άλλους ανθρώπους της γης;
- Εμάς μας πειράζουν αυτά που δεν θα έπρεπε.
Μας πειράζει περισσότερο όταν μας βάζουν κάποιο πρόστιμο, παρά από την συντελούμενη καταστροφή.
Μας πειράζει περισσότερο ο παγκόσμιος διασυρμός και η κατακραυγή από το να ζούμε και να χαιρόμαστε την φύση σαν άνθρωποι.
Μας πειράζει περισσότερο να μην εκτεθούμε, να μην ρεζιλευτούμε σαν χώρα, σαν νομός, σαν πόλη από το να είμαστε σοβαροί και υπεύθυνοι και να προστατεύσουμε αυτά που βρήκαμε.
Αντίθετα δεν μας πειράζει που χάνουμε τις ομορφιές αυτές που χρειάστηκαν αιώνες και βάλε για να γίνουν, γιατί απλά έχουμε …φωτογραφίες.
Δεν μας πειράζει που στερούμε κάτι από τα παιδιά μας γιατί απλούστατα θα τα δουν σε κάποιο ντοκιμαντέρ.
Δεν μας νοιάζει σχεδόν για τίποτα, όμως έχομε την απαίτηση να πείσουμε τους άλλους ότι ζούμε στην Εδέμ ……… αμ δε.

Υ.Σ Ι. Τώρα κουρουπητός έγινε ο κόλπος και κάθε απόκρημνη πλαγιά που βλέπει θάλασσα, τώρα κουρουπητός έγινε και κάθε ρυάκι μικρό ή μεγάλο που φτάνει θάλασσα, τώρα κουρουπητός έγινε και το δημοτικό μας αποχετευτικό δίκτυο που πέφτει θάλασσα, τώρα λέτε να άνοιξε η όρεξη και άλλων για ….. μηνύσεις;

ΓΑΜΟΣ ΜΙΑ ΕΡΕΥΝΑ ΜΕΤΑΞΥ ΣΟΒΑΡΟΥ ΚΑΙ ΑΣΤΕΙΟΥ

Σημαντική κρίση περνάει τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας ο θεσμός του γάμου. Τα διαζύγια που εκδόθηκαν την τελευταία δεκαετία αυξήθηκαν κατά 87,2% ενώ βρίσκονται σταθερά πάνω από το 14% των γάμων. Ιδιαίτερα το 2002, το 2006 αλλά και περυσινή χρονιά ήταν η χειρότερη όλων των εποχών αφού τα διαζύγια στην Ελλάδα έφτασαν τα 15.309. Σύμφωνα με έρευνα που δημοσίευσε η εφημερίδα "Το Έθνος", οι αλλαγές στις σχέσεις των δύο φύλων, οι αλλαγές στην επαγγελματική και οικονομική θέση των γυναικών αλλά και η απροθυμία των ζευγαριών να διατηρήσουν μία σχέση η οποία δεν τους γεμίζει είναι οι βασικές αιτίες για τους γάμους που διαλύονται. Με αφορμή αυτό κάποιοι αθεράπευτα «μοναχικοί λύκοι», μου έστειλαν να απολαύσω ένα σπάνιο χειρόγραφο του 1868 με τίτλο :
«Στατιστική του γάμου μετά τον μήνα του μέλιτος» .
1868 -2008 εκατό σαράντα χρόνια . Ο κόσμος μας, η χώρα μας, η πόλη μας αλλά και η γειτονιά μας, άλλαξαν. Οι ατομικές ελευθερίες στο φόρτε τους, οι σχέσεις των δυο φύλων στο ζενίθ της σύγχρονης δυτικής απελευθέρωσης, οι οικογενειακές σχέσεις τραβούν τον γνωστό Γολγοθά. Έτσι …..
Διαβάστε αυτό το κείμενο, για απόλαυση, προβληματισμό και ποιος ξέρει, ας πάρουν μια ιδέα οι απανταχού αναποφάσιστοι ή ας παρηγορηθούν όλοι αυτοί οι δύστυχοι συζυγοκαβουρντισμένοι……

* Η του Γάμου χώρα, λέγουσι οι Άραβες, έχει τούτο το ιδιάζον «ότι οι μεν ξένοι επιθυμούσι να εισέλθωσιν εις αυτήν, οι δε εγχώριοι να απέλθωσιν εκείθεν».
Ως βλέπετε, χαρίεσσαι αναγνώστριαι, αδίκως κολαυκευόμεθα με την ιδέαν ότι έχομεν εις όλα τα πράγματα le brevet d’invention, (την πρωτοπορία, την κατοχύρωση) υπάρχουσιν εις τον κόσμο και άλλοι τόποι πρότυποι ή πρωτότυποι, όπως η του Γάμου χώρα, με την διαφορά όμως ότι οι κάτοικοι αυτής δεν ομοιάζουσι καθόλου με ημάς.
Με όλας του Θεού ευλογίας και των υπουργών του τας ευχάς η άλλοτε παράδοξος αύτη χώρα κινδυνεύει να καταντήση ελληνική πολιτεία.(τοιαύτη είναι φαίνεται η τύχη των προτύπων τόπων). Ο ξενισμός, η τιμή, η ιδιοκτησία, τα τιμαλφέστερα του πολίτου συμφέροντα είναι η λεία, το έρμαιον του ξένου. Αν ο διάβολος δεν βάλη το χέρι του – διότι ο Θεός απέσυρε το εδικόν του – η του Γάμου χώρα θα ομοιάση την περί τα τέλη της Αυτοκρατορίας της Ρώμης, ένθα οι αλήται, οι τυχοδιώκται, οι απελεύθεροι, οι υιοί των δούλων είχον καταλάβει την θέσιν των παροίκων.
Η εξής στατιστική ην, προς οικοδομήν του αναγνώστου, οι γεωγράφοι του Αττικού Ημερολογίου επιμελώς κατήρτισαν, υπολογίζουσιν :
1360...... Γυναίκες εγκατέλειψαν τους νόμιμους αυτών άνδρας, ίνα
ακολουθήσωσι τους συζύγους της καρδίας των, κοινώς εραστάς.
2361...... Άνδρας απελθόντες, ίνα μη πλέον συμβιώσωσι μετά τας
προσφιλούς αυτών συζύγους
4120......Συνετά ζεύγη, οικοιωθελώς αποχωρισθέντα..
191023..Καρτερικά ζεύγη, ζώντα υπό αυτήν στέγην εν εμπόλεμω καταστάσει
162320..Διπλωματικά ζεύγη, αμοιβαίως απεχθανόμενα, αλλά από ευγενή
συμπεριφοράν καλύπτοντα το μίσον των.
510132..Φιλοσοφικά ζεύγη, βιούντα εν διακεκριμένη αδιαφορία.
1102......Επίζηλα ζεύγη, ευτυχή υπό του κόσμου εκλαμβανόμενα,
πραγματικώς όμως στερημένα της οικιακής εκείνης ευδαιμονίας, ήν
υποθέτουσιν αυτοίς.
138........Αξιοσημείωτα ζεύγη, ευτυχή σχετικώς προς τον μέγα αριθμών των
δυστυχών.
9............Μυθώδη ζεύγη, πραγματικώς όλβια. (ευτυχισμένα)
Αν οι γεωγράφοι του Ημερολογίου δεν ηπατήθησαν, ο πίναξ ούτος αποδυκνύει ότι η συζυγική ευδαιμονία ομοιάζει την ευδαιμονία των ουρανών, «ένθα πολλοί μεν εισί κλητοί, ολίγοι δε εκλεκτοί».
Και το υστερόγραφο του κειμένου.
Επί 1000 καταδίκων οι 563 ήσαν άγαμοι, επί 1346 φρενοβλαβών 595 δεν είχον συζύγους, και 209 τας είχον απολέση. Είναι όμως επίσης αληθές ότι κατά το σωτήριον έτος 1867 τοιαύτη ανεξαρτησίας αύρα έπνεεν εις τας μυρτοστεφείς Αθήνας, ώστε οι δικασταί ηναγκάσθησαν να προσλάβωσι βοηθούς όπως εκδίδωσιν ανεξαρτοχάρτια, κοινώς διαζύγια.
Και το συμπέρασμα, « Ας το πάρουμε απόφαση, ακόμα και από τότε, η κοινωνία μας ήταν πολύ μοναχική, και το ατομικό συμφέρον σημαντικότερο του συλλογικού».

ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΟ ΝΕΡΟ ΕΙΝΑΙ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ

- Δεν είναι περίεργος ο τίτλος; Όταν τον διάβασα σε μια εφημερίδα χαμογέλασα. Ακούς εκεί δικαίωμα στο νερό; Χαμογέλασα αλλά μετά κατάλαβα την πικρή αλήθεια που κρύβει ο τίτλος. Φτάσαμε στο σημείο αγαπητοί μου να παλεύουμε για να έχουμε το δικαίωμα πρόσβασης στο πιο σημαντικό και απαραίτητο στοιχείο της φύσης μας. Το νερό, αυτό που καλύπτει πάνω από το 70% του πλανήτη μας αλλά μόνο το 1% αυτού του να είναι, δυστυχώς, πόσιμο.
Σήμερα εκατομμύρια άνθρωποι δεν έχουν στην διάθεση τους αυτό το πολύτιμο αγαθό, όπως και εκατομμύρια άλλοι που διαθέτουν παροχή νερού ή παροχές νερού, αλλά αγνοούν την πραγματική αξία του. Σε αυτήν την κατηγορία ανήκουμε και μεις.
Αποτελεί κοινή διαπίστωση όλων μας ότι το νερό είναι ένα πολυτιμότατο αγαθό, που μέρα με τη μέρα γίνεται παγκοσμίως ολοένα και πιο έντονη η ανεπάρκειά του.
Ο Μανώλης Γκλέζος γράφει στο βιβλίο του Ύδωρ Αύρα Νερό : «Το ύδωρ έγινε νερό και ξανάρθε στη ζωή μας ως υδραγωγείο και υδροφόρος ορίζοντας και ως υδραγωγός, για να μας ξεδιψάσει, όταν κορακιάζουμε από τη δίψα και λέμε το νερό νεράκι. Τι απέγιναν άραγε ο "υετός"*, η "πηγή" και η "κρήνη";»
Σήμερα ο υδροφόρος ορίζοντας χάθηκε και όπου υπάρχει μόνο κάτι νερόλαδα αναβλύζουν, οι γεωτρήσεις στερεύουν, τα πηγάδια έγιναν βόθροι, μερικοί υδραγωγοί είναι ακόμα από αμίαντο και οι παλιές πηγές, όσες απόμειναν μυρίζουν φυτοφάρμακα. Αφήστε την βροχή, όπως πέφτει έτσι πάει και στην θάλασσα, τι θα την κρατήσει πια στο έδαφος, τα κάψαμε όλα !!!!
Φυσιολογικό επακόλουθο λοιπόν να υπάρχει μείωση της προσφερόμενης, αύξηση της ζητούμενης ποσότητας νερού, έτσι αναπόφευκτα η αξία του νερού μεταφορικά αλλά και κυριολεκτικά να τραβά μεγάλη ανηφόρα.
………………………………………………………
Στην γειτονιά μας τώρα, μπορεί να μην κορακιάζουμε από δίψα, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν μεγάλα προβλήματα. Ένα από αυτά είναι το παλιό και σάπιο δίκτυο ύδρευσης που χρειάζεται γρήγορη αντικατάσταση. Οι παλιοί και σκουριασμένοι σωλήνες συνεχώς σπάνε και δημιουργούν προβλήματα, δεν προσφέρονται για τη μεταφορά πόσιμου νερού παρότι όλοι μας σχεδόν επιμένουμε ακόμη να πίνουμε από κει.
Υπάρχουν ακόμα κάποια χωριά ένα γύρω, που πίνουν νεράκι από αμιαντοσωλήνες, παρόλο που υπάρχει σχετική οδηγία για επιδοτούμενο ξήλωμα αυτών των καρκινογόνων αγωγών.
- Ποια είναι αλήθεια η ποιότητα του νερού μας;
- Ποιος μέτρησε και πότε ήταν η τελευταία φορά που πάρθηκαν και αναλύθηκαν δείγματα από τις βρύσες μας, επαναλαμβάνω από τις βρύσες μας και όχι από τις δεξαμενές;
Κάποιος που για πολλά χρόνια βρίσκεται στα κοινά μου είπε, το Καστέλι χρειάζεται Α κυβικά την ημέρα και σήμερα έρχονται και καταναλώνονται 4Α .
-Που πάνε άραγε τόσα πολλά κυβικά;
-Υπάρχουν τόσες διαρροές και σπασίματα που χάνεται το τετραπλάσιο από αυτό που χρειάζεται για κατανάλωση;
-Δεν είναι ανάγκη να μας το πουν, οι περισσότεροι το βλέπουμε και το ζούμε με τα χιλιάδες μπαλώματα που αναγκάζονται να κάνουν καθημερινά οι τεχνικοί του δήμου. Τρέχουν και δεν φτάνουν.
Στην πόλη μας όλοι μας νομίζουμε ότι αφού τρέχει από την βρύση μας μπόλικο σημαίνει ότι υπάρχει και θα υπάρχει πάντα, λάθος και μάλιστα μεγάλο και αυτό θα το βρούμε μπροστά μας στα επόμενα χρόνια. Ήδη για όσους δεν το ξέρουν από την ίδια πηγή που παίρνουμε και μεις νερό παίρνει και ο δήμος Κολυμβαρίου.
Μπορεί εύκολα να δεσμευτεί κάποιος ότι θα αντικαταστήσει ή θα βελτιώσει όσο μπορεί το παλιό και άχρηστο δίκτυο, δεν μπορεί όμως κανείς να μας δεσμευτεί ότι θα βρει νέες πλούσιες πηγές αν στερέψουν οι υπάρχοντες.
- 670.000 Ε είναι το χρέος των δημοτών προς τον δήμο από το νερό. Κάποιων το χρέος πήγε στην εφορία και αναγκαστικά θα το πληρώσουν, βέβαια είναι ελάχιστοι, οι υπόλοιποι ποιούν την πάπια και μάλιστα κράζοντας αδιάφορα.
Ας ανάψουν κανένα καντήλι οι χρεώστες στον Δαφέρμο, γιατί σε άλλες εποχές θα μαθαίναμε και ονόματα. Από τα λεγόμενα της δημοτικής αρχής υπάρχουν και εκλεγμένοι σύμβουλοι που χρωστάνε μερικά εκατομμύρια !!! Άραγε πως γίνετε αυτό ;

ΤΟ ΝΕΟ JURASSIC PARK ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ

Που και που αισθάνομαι μια ικανοποίηση που η μοίρα με ρίζωσε σε αυτό το κομμάτι της Κρήτης, όπως πιστεύω και άλλοι συμπολίτες μου. Τα φυσικά πλούτη που ο Θεός μας χάρισε είναι πολλά, και λίγες περιοχές μπορούν να συγκριθούν με τις απαράμιλλες φυσικές ομορφιές μας. Δαντελένιες παραλίες, λιμνοθάλασσες, φαράγγια, όμορφα χωριά, υπέροχες διαδρομές, κάστρα και μοναστήρια συνθέτουν την ομορφιά της γης μας. Κατά καιρούς οι πάσης φύσεως τουριστικοί οδηγοί μιλούν για τους επίγειους παράδεισους μας και τα προγραμματισμένα ημερήσια ταξίδια στην περιοχή μας είναι πολλά. Ελαφονήσι- Χρυσοσκαλίτισσα-Μπάλος- Γραμβούσα- Φαλάσαρνα –Πολυρρήνια και τόσες άλλες διαδρομές, φέρνουν τους πολλούς τουρίστες στα μέρη μας.
«Φέρνουν» βέβαια που έχει μεγάλη διαφορά από το «μένουν», έτσι η ανάπτυξη είναι σε λήθαργο, που μαζί με την ξεροκεφαλιά μας και την αδιαφορία των υπευθύνων, μας στερούν το πλεονέκτημα της «ανεπτυγμένης περιοχής» .
Τώρα τελευταία αρχίσαμε να κάνουμε δειλά μερικά βήματα και ενω στην αρχή φαινόταν να ξεπερναμε τις αδυναμίες μας, τις δόλιες τακτικές, αλλά και τα παράξενα οξ΄ από δω συμφέροντα που μας έκλείναν την δίοδο προς την ανάπτυξη, να σου οι επιτήδειοι. Επιτήδειοι είναι η νέα τάξη ανθρώπων, είναι αυτοί που προσπαθούν να δημιουργήσουν (στα λουπά) μια επαρχία οικολογική, μια επαρχία γεμάτη οικότοπους – υδροβιότοπους, μια επαρχία με περιοχές προστατευόμενες, με περιοχές φυσικού κάλους, με αρχαιολογικές περιοχές, με ιστορικές περιοχές, περιοχές με όρους και υποχθόνιες διαδρομές που να στερούν ή περιορίζουν την ανάπτυξη, με μόνη επιδιώξη την διατήρηση της δήθεν περιβαλλοντικής κληρονομιάς μας. Με λίγα λόγια οι επιτήδειοι ΑΠΟΦΑΣΙΣΑΝ, ότι εμείς μόνο μείναμε, εμείς είμαστε οι τελευταίοι που θα σώσουμε την δυτική Κρήτη από την τσιμεντοποίηση, την αλόγιστη φυσική καταστροφή και την χωρίς υποδομή τουριστική ανάπτυξη.
Στα Χανιά κηρύχθηκε και επίσημα η έναρξη των εργασιών ενός ακόμη μεγαλόπνοου έργου το «ΖΩΗ- ΦΥΣΗ» που θα ασχοληθεί, ΚΡΑΤΗΘΕΙΤΕ με την διάσωση των Εποχιακών τελμάτων στην Δυτική Κρήτη, που αποτελούν ΛΕΝΕ τους δείκτες της οικολογικής ισορροπίας στο Ν. Χανίων. Βλέπετε τι σας λέω ακόμα και τα βούρκα και τα έλη που κάποτε ήταν εστία μόλυνσης σήμερα προστατεύονται, βάσει οδηγίας. Βέβαια δεν θα με πείραζε αν τα τέλματα και τα βούρλα ήταν μέσα στα Χανιά ή στον Πλατανιά, όμως αυτά ως δια μαγείας βρέθηκαν σε αυτό το κομμάτι που ριζώσαμε. Στην Χρυσοσκαλίτισσα στο Ελαφονήσι και τα Φαλάσαρνα.
Τελικά μόνο στο δυτικό και Νότιο κομμάτι θα τηρούνται οι περιβαλλοντικοί όροι; Λέτε να το κάνουν για να μην ξεμπαλατζάρει η ζυγαριά;
Πράγματι δεν μπορώ να τους καταλάβω, αλλά δεν μπορώ να καταλάβω και γιατί δεν μπορούμε να αντισταθούμε, γιατί ενώ βλέπομαι τα λεφτά μας να σκορπιούνται άδικα σιωπούμε. Άραγε δεν τα χουμε ανάγκη κάπου αλλού; Αλλά θα μου πείτε τι είναι μερικές χιλιάδες ευρώ για να σώσουμε λίγα μέτρα βάλτους;
Το μεγαλόπνοο αυτό έργο που εταίροι είναι το Μ.Α.Ι. Χανίων, η οικολογική πρωτοβουλία Χανίων, το πολυτεχνείο Χανίων, παρατηρήσατε πως όλα τελειώνουν σε Χανίων, πιστεύει και προσδοκά ότι θα έχει την συμμετοχή της τοπικής αυτοδιοίκησης και της τοπικής κοινωνίας (Αλλά ποιος τους ρωτάει αυτούς;). Μας κοιμίζουν κύριοι σιγά-σιγά και το πρόβλημα είναι ότι δεν το καταλαβαίνουμε.

Φαλάσαρνα: Περιοχή φυσικού κάλους – Αρχαιολογική περιοχή – υψηλή παραγωγικότητα, τώρα και οικότοπος εξαιρετικής σημασίας εποχιακών τελμάτων (τελματώσαμε)
Ελαφονήσι : Περιοχή φυσικού κάλους – προστατευόμενη βάσει οδηγίας 3170 Natura- Ιστορική περιοχή- τώρα και οικότοπος εξαιρετικής σημασίας εποχιακών τελμάτων. (Βουρκιάσαμε).
Μπάλος: Περιοχή φυσικού κάλους –προστατευόμενη βάσει οδηγίας 3170 Natura- Αρχαιολογική περιοχή – τώρα πως τους ξέφυγε και δεν θα γίνει και οικότοπος εξαιρετικής σημασίας, απορίας άξιον.
Χρυσοσκαλίτισσα: μια από τα ίδια.
Το τραγικό βέβαια στην ιστορία είναι με το τι έργα θα ασχοληθούν οι εταίροι και συμμετέχοντες, και εδώ είναι το αστείο, ακούστε ή καλύτερα διαβάστε:
1. Ορθολογική βόσκηση.
2. Ελεγχόμενη βόσκηση.
3. Κατασκευή δρόμων.
4. Κατασκευή θέσεων parking. (Αγγλιστί)
5. Δημιουργία «όασης» υδρολογικών και υδροβιολογικών συνθηκών.
6. Αποκατάσταση της φυσικής υδροπεριόδου. Παλαιολιθικά λοιπόν !!!!!!!!!
7. Αποκατάσταση και διατήρηση της ποιότητας του νερού. Αιντέεεεεεεεεεεε!!!!
8. Σταθεροποίηση των κλιματικών αλλαγών. Καληνύχτα !!!!!!!!!!!!!

Ποιος λοιπόν θα χτίσει ξανά στα Φαλάσαρνα ή στην Χρυσοσκαλίτισσα όταν μια κολύμπα στάσιμα νερά θα θεωρούνται προστατευόμενα; Ας το πάρουμε απόφαση λοιπόν, για να μην μας κοροϊδεύουν κάθε τόσο ……. Ας μας πάρουν και το ηλεκτρικό, το τηλέφωνο, τις περιουσίες μας, έτσι θα προστατεύσουμε για τα καλά την πρωτόγονη κληρονομιά μας. Μαλάουι μας κάνουν.!!!!!!!!!!
- Δεν είναι δυνατόν από την μια να ζητούμε επενδυτές, και από την άλλη όλα τα υποτιθέμενα αναξιοποίητα μέρη μας να χαρακτηρίζονται οικολογικές και προστατευόμενες περιοχές. Θα οικολοβουρκιάσουμε στο τέλος !!!!!!
Αν μας θέλουν έτσι, ας βάλλουν ηλεκτροφόρο φράχτη από το Κολυμπάρι, που να δηλώνει πια ότι η περιοχή αυτή είναι το νέο Jurassic park της Κρήτης.

Ο ΥΠΕΡ-ΔΗΜΟΣ ΤΩΝ 11.111 ΚΑΤΟΙΚΩΝ

«Ας σταματήσουμε τις ανά τετραετία τελετουργίες που για μια μέρα ο λαός απολαμβάνει την ψευδαίσθηση της συμμετοχής του στα κοινά. Ας κοντράρουμε τις υποσχέσεις που ως είθισται φέρνουν μόνο πρόσκαιρες ελπίδες».

Φωτιές ανάβει η νέα διοικητική μεταρρύθμιση και από ότι φαίνεται η αλλαγή που προωθείτε θα είναι ριζική με ένα αχταρμά συνενώσεων, χωρίς όραμα, σοβαρό σχεδιασμό, χωρίς μέλλον, μάλλον ούτε με ….. μελέτη.
Έτσι με το μαχαίρι στο λαιμό θα πρέπει τα δημοτικά συμβούλια να καταθέσουν τις προτάσεις τους με γνώμονα μια χρυσή τομή ώστε να έχουμε ένα δήμο λειτουργικό, ποιο ανθρώπινο, ένα δήμο που να μπορεί να αντιμετωπίσει τουλάχιστον την καθημερινότητα και όχι ένα δήμο παραγγελιά κάποιων που παίζουν τα πολιτικά παιχνίδια επί …… χάρτη.
Ο νέος Καποδίστριας ήθελε ισχυρότερους δήμους, δήμους που να μπορούν να απορροφούν τα κονδύλια, εύρωστους οικονομικά, δήμους που να πληρούν τα πληθυσμιακά κριτήρια. Όμως τα παραδείγματα τους διαψεύδουν!
Παράδειγμα προς αποφυγήν, αλλά δικό μας, είμαστε ο τέταρτος δήμος από τους 23 στον Νομό με 7.500 περίπου κατοίκους και 149.000 τ.μ. Αύριο με την συνένωση που μας προωθούν θα αυξηθούμε πληθυσμιακά στους 11.500 κάτοικους και η έκταση μας θα φτάσει τα 340.000 τ.μ. Όμως θα γίνουμε ο πέμπτος δήμος σε σύνολο έξι, δηλαδή τελευταίοι από πρώτοι.

Στο έκτακτο δημοτικό συμβούλιο του δήμου μας, την 1η του Οκτώβρη ακούστηκαν και τι δεν ακούστηκαν, από τις γνωστές πελατειακές σχέσεις ως και για διαμελισμό της ιστορικής μας επαρχιακής ταυτότητας. Από τον σκοτεινό πολιτικό δάκτυλο που μπήγεται παντού ως και για κάποια αυτοδιοικητική συντεχνία που κάποιοι κακόβολοι καρεκλάτοι προωθούν. Συμπεράσματα βέβαια δεν ήταν δυνατόν να παρθούν γιατί απλά πρώτο δεν μπορούσαν να κατασταλάξουν αν το χωροταξικό, που κατά την γνώμη μου είναι το σπουδαιότερο, είναι ποιο σημαντικό από το να χάσουμε κάποια εδάφη Κισαμίτικα που τα γλυκοκοιτάζουν οι Πλατανιανοί. Και κατά δεύτερο δεν είχαν μια ολοκληρωμένη πρόταση, πλην του κ. Καλαιτζάκη, που να δικαιολογεί έστω…… γιατί έγινε αυτή η συνάντηση.

Δυστυχώς άλλη μια φορά φάνηκε ότι είμαστε έξω από το παιχνίδι και μόνο με σπασμωδικές κινήσεις μπορούμε να ψιλοαντισταθούμε στα κολπάκια που κάνουν κάποιοι που αντί να προωθούν την αποκέντρωση, δημιουργούν αντίθετες καταστάσεις.
Ως γνωστό τα Χανιά γλυκοκοιτάζουν τους Αγ. Αποστόλους χρόνια τώρα και φυσικά δεν θα αφήσουν μέσα από τα χέρια τους να χαθεί το κερασάκι από την τούρτα, αυτό έχει σαν αποτέλεσμα ο Πλατανιάς ο άλλος κορεσμένος δήμος, μην μπορώντας να επεκταθεί και να συνενωθεί όπως έπρεπε προς ανατολικά να γλυκοκοιτάξει τα γυμνά ακόμα παράλια του Κολυμβαρίου. Εδώ έχουμε όμως το πρόβλημα, το Κολυμπάρι σαν δήμος παίρνει ένα μεγάλο κομμάτι του κόλπου, του δικού μας κόλπου. Φανταστείτε τον Πλατανιά λοιπόν να παίρνει τα σκουπίδια από το κάμπινγκ στα Νοπήγεια ! Φανταστείτε τα Νοπήγεια ..Πλατανιά. Όμως έτσι κάποιοι θέλουν να γίνει!!

Ιστορικά η επαρχία Κισάμου πρέπει να μείνει ενωμένη και πιστεύω λίγοι έχουν αντίθετη άποψη για αυτό. Φυσικά ο Καπετάν Σκαλίδης, ο Καμπούρης, ο Καρτσώνης, ο Γιαννουδοβαρδής και τόσοι άλλοι Κισαμίτες ήρωες δεν παίζουν στα χαρτιά της ΚΕΔΚΕ, ούτε θα μας λυπηθούν που θα χάσουμε την Γωνιά, τον Γκιώνα, τα Ροδοπού, αλλά ούτε καρφάκι θα τους καεί αν το Γαβαλομούρι Κισάμου γίνει απότομα Γαβαλομούρι Πλατανιά.
Τα φιλέτα στην μοιρασιά είναι πολλά και αντί η Κίσαμος να πάει ανατολικότερα ο Πλατανιάς μας «ακουμπάει» επικίνδυνα εδαφικά όσο και συναισθηματικά.

Το Καστέλι, η Κίσαμος, είναι μια μικρή πόλη που ως και σήμερα αναδεικνύεται ως αδιαμφισβήτητο κέντρο της επαρχίας, από την άλλη δεν μπορούμε να αγνοήσουμε την εξάρτησή της από την ενδοχώρα.
Η εξέλιξη και η πρόοδος της πόλης μας εξαρτάται και συνδέεται πολύ στενά από τα γύρω χωριά μας, αυτό όμως μάλλον δεν το εκτιμούμε, έτσι αντί να είμαστε οι συντονιστές, οι συνεκτικοί, το παίζουμε κυρίαρχοι. Χωρίς καν χωροταξικό σχεδιασμό καταντήσαμε τον κόλπο ένα άναρχο χωνευτήρι ξενοδοχείων, μικρών βιομηχανιών, σπιτιών, εργοστασίων, καταστρέφοντας και το τελευταίο κομμάτι της ανάπτυξης μας. Χωρίς ούτε μια διαδημοτική συνεργασία με όραμα, τα τελευταία χρόνια καταντήσαμε τον τόπο υποανάπτυκτο με βούλα.
Η ζωή μας είναι όλος αυτός ο κόλπος, όλος αυτός ο κάμπος, αυτό όμως θα γίνει μόνο με ένα δήμο που θα περιλαμβάνει απ΄άκρο σ΄άκρο τον κόλπο. Έτσι από την στήλη αυτή υποστηρίζω ότι η καλύτερη λύση είναι να παραχωρηθούν κάποια εδάφη στον δήμο Μυθήμνης –από τον δήμο Κολυμβαρίου- που μετά και την τριπλή συνένωση να υπάρχει ένας μόνο δήμος μες στον κόλπο.
Έτσι και αλλιώς και από ανέκαθεν κατηφορίζοντας τα βουνά των Πλακαλώνων ο αέρας ήταν πάντα …. διαφορετικός.

Υ.Σ Σίγουρα δεν θα χάσουμε την Ιστορική μας ταυτότητα αν ακόμα και οι παραπλήσιοι δήμοι κάνουν τα γνωστά πηδηματάκια προς ανατολάς, σίγουρα όλοι νοιώθουμε Κισαμίτες ακόμα και αν δεν φτιαχτούν δυο κισαμίτικοι δήμοι, όμως είναι αμαρτία αλλά και τεράστια αδικία αν δεν αγωνιστούμε ώστε να ακουστούνε παραέξω οι θέσεις μας. Οι πολίτες σήμερα αγνοούν πολλά από αυτά που θα συμβούν, γιατί ούτε η στοιχειώδη ενημέρωση υπάρχει από τους αυτοδιοικούντες αλλά και από την άλλη ούτε και ενδιαφέρον από του πολίτες υπάρχει.
Θα περίμενα ένα συμβούλιο γροθιά με μια κοινή πρόταση που θα περιείχε και τις θέσεις των δυο άλλων δήμων που μας προορίζουν να ενωθούμε, αντ΄αυτού εκτός της πρότασης του κ. Καλαιτζάκη, όλοι οι άλλοι είχαν …. μόνο απορίες.

ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑ ΑΙΜΑΤΟΣ ΣΤΑ ΜΑΓΟΥΛΑ ΤΩΝ ΥΠΕΥΘΥΝΩΝ

Πριν λίγες μέρες πήρα ένα γράμμα από κάποιον Αθηναίο Κισαμίτη, ανάμεσα στα άλλα, μου έγραφε για τον «μάταιο αγώνα του απλού επιστολογράφου» ενάντια στα κουφιοκέφαλα μυαλά, και στις ξεθωριασμένες ιδέες. Μου συνιστούσε ακόμα να γράφω και να «ξαγλίζω» τα κακώς κείμενα της περιοχής μας, μιας περιοχής που τόσο πίσω έχει μείνει, έκλεινε το γράμμα του με τα ακόλουθα:
«Οι αρχές πρέπει να μάθουν ότι βλέπουμε καθημερινά τις παραλήψεις τις εκμεταλλευτικές σκοπιμότητές τους και το ξεφτιλίκι τους και να επιβάλουμε ξανά την κυκλοφορία του αίματός τους και στα μάγουλά τους.»

Προχθές λοιπόν κατάλαβα τα παραπάνω λόγια και «επέβαλα την κυκλοφορία του αίματος στα δικά μου μάγουλά» όταν έκανα μια ημερήσια εκδρομή στις Αρχάνες Ηρακλείου. Οι Αρχάνες είναι ένα πρώην «χωριό» και σημερινό στολίδι της Κρήτης, 15 χιλιόμετρα βόρεια του Ηρακλείου, που ξεκίνησε από το μηδέν και κατάφερε μέσα σε λίγα χρόνια να γίνει το 2ο ομορφότερο χωριό της Ευρώπης και το 1ο της Ελλάδος, χάρις τις ιδέες και την αγάπη μερικών ανθρώπων. Μάλιστα κύριοι όπως το ακούτε είναι και δεν είναι και τίποτα σπουδαίο αν ένα σαββατοκύριακο το διαθέσετε για να τις επισκεφτείτε. Εκτός αν ντραπείτε και σεις όπως ντράπηκα και γω προσπαθώντας να κάνω μια μικρή σύγκριση, με τα δικά μας χωριά. Ένοιωσα μικρός και συνάμα ταπεινωμένος όταν προσπάθησα να αντιπαραθέσω - τοπικιστής γαρ- τις φυσικές ομορφιές μας Φαλάσαρνα – Ελαφονήσι – Μπάλος – Γραμβούσα, με τα έργα τους, βέβαια κατάλαβα το λάθος μου και κοκκινίζοντας προσπάθησα να διορθώσω την γκάφα μου.
Και τι δεν είδαν τα ματάκια μου, στις λίγες ώρες που περπάτησα στα στενά δρομάκια του ομορφότερου Χωριού της Ευρώπης, κατά αρχάς μέτρησα πάνω από 160 αναπαλαιωμένα παραδοσιακά κτίρια, είδα πάνω από 30 χιλιάδες τ.μ. κοινοχρήστων χώρων όμορφα αναπλασμένους. Φανταστείτε δεν είδα πουθενά ούτε μια αλουμινοκατασκευή. Τα δε χρώματα των σπιτιών με τρέλαναν λες και είναι βγαλμένα μέσα από τα Μινωικά χρόνια, τα καλώδια της ΔΕΗ είναι υπόγεια σε όλο τον οικισμό ακόμα υπάρχει καλωδιακή τηλεόραση σε πάρα πολλά κτίρια. Ας μην γράψω για πόσες παιδικές χαρές συνάντησα, γιατί θα γίνω κακός. Τέλος πάντων η αισθητική αναβάθμιση που έχει γίνει στις Αρχάνες είναι πρωτόγνωρη ακόμα και για τα ευρωπαϊκά δεδομένα, πόσο δε για τα εγχώρια ατροφικά ματάκια μου.
Ο ντόπιος ξεναγός μου, μάλλον κατάλαβε την αμηχανία μου βλέποντας να με λούζει κρύος ιδρώτας και μου σιγανοψυθίρισε. «Λύσαμε τα προβλήματα υποδομής και όλα αυτά μας έδωσαν την μεγάλη αυτή διάκριση που είναι τιμή για την Ελλάδα. Έτσι συναγωνιζόμαστε τα αγροτικά χωριά της Ευρώπης που έχουν προχωρήσει σε αναβάθμιση της ζωής των κατοίκων τους και την ανάπτυξη που όλοι οραματιζόμαστε για ένα καλύτερο αύριο. Για μας τους ίδιους και τα παιδιά μας».
- Άντε να φύγουμε είπα από μέσα μου γιατί δεν το αντέχω άλλο. Δεν πρόλαβα όμως να αποτελειώσω την σκέψη μου και να μπρός μου η Αρχαιολογική Συλλογή του Χωριού.
- Και μουσείο έχετε είπα και ξεροκατάπια τον αναθεματισμένο κόμπο που είχα στο λαιμό.
- Και μουσείο έχομε μου είπε, αλλά και Θερινό Δημοτικό Κινηματογράφο και στέκι νέας γενιάς και πνευματικό κέντρο και λαογραφικό μουσείο και δημοτικό γυμναστήριο. Και μην ξεχνάς ότι κάνουμε κάθε χρόνο Πανελλήνιο διαγωνισμό Κιθάρας με τον Καβάκο, φέρνουμε την Καμεράτα και την Ορχήστρα των Χρωμάτων και πολλές άλλες εκδηλώσεις. Σιγά - σιγά το ένα έφερε το άλλο και η αλυσίδα συμπληρώθηκε με πολύ σημαντικό αποτέλεσμα και με την βοήθεια βέβαια του ΥΠΕΧΩΔΕ και όλων των Υπουργείων της πολιτείας και της περιφέρειας Κρήτης, δεδομένου ότι είμαστε ένας δήμος που δεν έχει δικούς του πόρους και για κάθε τι που κάνουμε πρέπει να βρούμε χρηματοδότηση.
- Άντε να φύγουμε είπα, φωναχτά πλέον, να μην καλομάθω και ζητώ και γω από τα ίδια. Γρήγορα στην μιζέρια μας, είπα στην κυρά μου, που κοντοστάθηκε και κοίταξε ξοπίσω της με δέος, ενώ φεύγαμε καμιά δεκαριά φορές……μην πιστεύοντας ούτε αυτή στα μάτια της για τις ομορφιές του «Χωριού».
- Το ταξίδι της επιστροφής έγινε βασανιστικό, σε όλη την διαδρομή προσπαθούσα να βρω τα καλά και πετυχημένα δικά μας έργα, στο τέλος το πήρα απόφαση « για να μην ξανά-συγχυστώ να μην ξαναπάω πουθενά.

Γουίλιαμ Στίλμαν 1828-1901

William James Stillman Αμερικάνος δημοσιογράφος και υπέροχος φωτογράφος.
Στα Χανιά βρίσκεται το 1865 σαν περιστασιακός πρόξενος των Η.Π.Α
Με ελεύθερο χρόνο κατόρθωσε να γυρίσει το νησί στα δύσκολα χρόνια που συνέπεσαν και με την επανάσταση του 1866, ήταν φιλοκρητικός και αυτό φάνηκε στις πολλές αναφορές που έστελνε στην Αμερική για αφύπνιση της κοινής γνώμης για τον δίκαιο αγώνα των Κρητικών. Αυτές οι αναφορές του στοίχισαν και την ανάκληση του, αφού ήταν μεγάλος ο αναβρασμός στον οθωμανικό πληθυσμό προς το πρόσωπο του. Το 1874 στην Νέα Υόρκη τυπώνει το περίφημο βιβλίο του με τίτλο The Cretan Insurrection of 1866-7-8 τo οποίο αποτέλεσε βασικό βοήθημα για τους ιστορικούς που μελέτησαν την μεγάλη επανάσταση του΄66.

Η μετάφραση του έξοχου βιβλίου έγινε από την Λίζα Εκκεκάκη σε Επιμέλεια Γ. Εκκεκάκης στο Ρέθυμνο το 2002.

Μερικά αποσπάσματα από το βιβλίο του που αφορούν την Κίσαμο!

« Ήταν ευτύχημα που η πρώτη μου γνωριμία με την Κρήτη και τους Κρητικούς έγινε λίγο πριν από το ξέσπασμα της επανάστασης, που τώρα έχει φέρει το νησί στο επίκεντρο της προσοχής του κόσμου. Οι μελλοντικοί ταξιδιώτες αυτής της γενιάς δεν θα μπορέσουν να δουν την Κρήτη όπως την είδα εγώ, στο υψηλότερο δηλαδή σημείο μιας σχετικής ευημερίας……πριν αρχίσει εκείνη η καταστροφική πορεία, που τώρα έχει μετατρέψει τον τόπο σε μια έκταση στην οποία κυριαρχούν η φτώχεια και η ερήμωση.
(Αυτό είναι ένα κομμάτι από τον πρόλογο του ταξιδιώτη, έτσι αποκαλεί τον εαυτόν του ο περιηγητής, που δείχνει την δύσκολη κατάσταση που βρισκόταν το νησί τα χρόνια εκείνα)

….Τα χωριά ελάχιστα διαφέρουν μεταξύ τους. Τα συνηθισμένα σπίτια έχουν δυο μόνο δωμάτια και οι κάτοικοι, λίγο απέχουν από το να στερούνται τα απαραίτητα της καθημερινής διαβίωσης. Οι ελιές που τους δίδουν τους βασικούς τους πόρους έχουν μια αβέβαιη σοδειά. Από την υπεραφθονία μιας χρονιάς, το λίγο που συσσωρεύουν το απορροφά συνήθως η άλλη χρονιά με λειψή σοδειά. Είναι αναγκασμένοι να δανείζονται από τους τοκογλύφους για την καλοκαιρινή διαβίωση, πληρώνοντας με λάδι, όταν έλθει. Το δάνειο είναι με τόκο 12-20% για έξι μήνες και με την προϋπόθεση να πουλήσουν το λάδι στο δανειστή κάπου πέντε πιάστρες το μιστάτο κάτω από την τιμή πώλησης…….
….Προγευματίσαμε στη Γωνιά, όπου οι καλόγεροι μας καλωσόρισαν με διπλή θέρμη, επειδή είχε περάσει καιρός από την τελευταία φορά που είχαν επισκέπτη από το εξωτερικό, κι επειδή η εθνικότητα μου τους δημιούργησε προσδοκίες συμπαράστασης στις πατριωτικές βλέψεις των…..Σε όλα τα επαναστατικά κινήματα η Γωνιά είχε την φήμη ότι αποτελούσε το αρχηγείο των επαναστατών και την αποθήκη των πυρομαχικών τους……
….Περνώντας κοντά από την Αγία Ειρήνη, όπου υπάρχουν κάποια αρχαία τείχη –πιθανώς τα απομεινάρια της Αχαΐας- διασχίσαμε την κορυφογραμμή της χερσονήσου και κατηφορίσαμε σε μια μικρή απομονωμένη κοιλάδα, με ένα χωριό τόσο σαγηνευτικά χωμένο μέσα στους πυκνούς ελαιώνες της, …….Περάσαμε δίπλα από την κοιλάδα, και ανεβαίνοντας στο κορφοβούνι στην πέρα πλευρά, βρεθήκαμε να έχουμε μια καταπληκτική θέα της πεδιάδας της Κισάμου. Όπως εκείνη των Χανίων, είναι μια μεγάλη έκταση με ελαιώνες και λευκά χωριά να διακρίνονται εδώ κι εκεί. Πέρα μακριά ήταν το Καστέλι της Κισάμου, κι πιο πέρα η χερσόνησος της Γραμβούσας που συναγωνίζεται τη Σπάθα στο άπλωμα της προς τα συγγενικά ελληνικά εδάφη.

…...Φτάσαμε στην Κίσαμο περίπου στις τέσσερις μετά μεσημβρίας, και γυρέψαμε τον Μοντίρη, για τον οποίο είχα ένα σημείωμα από τον Γενικό Διοικητή που, φαινομενικά, του εφιστούσε την προσοχή στις επιθυμίες μου. Στην πραγματικότητα όμως- όπως υποθέτω- τον προειδοποιούσε να έχει τον νου του για τις δολοπλοκίες μου. Αυτά που ήθελα ήταν από αυτόν ήταν πολύ λίγα. Να μου βρει μια στέγη για την νύχτα στο σπίτι κάποιου αναμφίβολα αξιόπιστου προσώπου, ώστε να μην κατηγορούμουν μετά για κατάστρωση συνομωσιών, και να δω δυο αγάλματα που είχαν πρόσφατα βρεθεί σε ανασκαφή στην πόλη. Το πρώτο το εξασφάλισα από τον καπετάνιο της πόλης, που πάντα είναι όργανο της κυβέρνησης, και σε αυτήν την περίπτωση εμφανώς ο πιο ευκατάστατος της Κισάμου. Ο Μουντούρης ήταν ένας παλιός στρατιωτικός με ντόμπρους στρατιωτικούς τρόπους και…..πολύ στρουμπουλός……..
Με υποδέχτηκε καπνίζοντας τον ναργιλέ του μπροστά στο δημόσιο καφενείο….ειδοποίησε ένα υποδηματοποιό από εκεί κοντά, που εκτελούσε γι’ αυτόν χρέη δραγουμάνου και γραμματέα, για να διαβάζει το γράμμα και να μεταφράζει.
ΤΑ ΑΓΑΛΜΑΤΑ *
………Ένα από αυτά, ο κορμός ενός Ρωμαίου αυτοκράτορα με τμήμα ενός ποδιού και ενός χεριού, ήταν σε περίκομψο ρωμαϊκό στιλ, βαρύ. Πλαστική πόζα και ακαλαίσθητο στη σύνθεση του. Ήταν όμως προσεγμένο στις λεπτομέρειες της διακόσμησής του, με την πανοπλία να φέρει μια οπλισμένη Αθηνά που στέκεται πάνω στη λύκαινα, με τους Ρωμαίους δίδυμους ,και να στεφανώνεται από δυο φτερωτές Νίκες……
………Το άλλο, ένα άγαλμα ελληνικό, ήταν μια Αθηνά, που ήταν σπασμένη σε αρκετά κομμάτια της έλειπε όμως το δεξί χέρι. Όταν ήταν συναρμολογημένη, φανέρωνε την τέλεια πρόθεση της, καθώς ήταν προφανές ότι το δεξί χέρι προεξείχε. Το αριστερό της που το έφερνε σταυρωτά στο στήθος, κρατούσε μια φωλιά από την οποία ξεκουλουριαζόταν ένα φίδι……..Και τα δύο παρουσιάστηκαν στο περιοδικό The Illustrated London News πέρυσι.
(Η Κίσαμος ήταν ένας τόπος παρθένος αρχαιολογικά και με σχετικά ευκολία κάθε αρχαίο αντικείμενο –άγαλμα-επιγραφή που βρισκόταν περνούσε στα χέρια του «Καπετάνιου» -σίγουρα Τούρκου- και από εκεί στα καράβια των υπερδυνάμεων. Το άγαλμα του Ρωμαίου Αυτοκράτορα βρίσκεται ακόμα εδώ στην Κίσαμο στ νέο Μουσείο μας (αίθουσα 3 ισόγειο), όσο για το άλλο, κανείς δεν ξέρει που βρίσκεται. Θα ήταν πραγματικά ενδιαφέρον να βρισκόταν το περιοδικό που παρουσιάστηκαν τα δυο αγάλματα το 1873. Διοικητής στα Χανιά την περίοδο αυτή ήταν ο Ισμαήλ Πασάς, επίσκοπος Κισάμου και Σελίνου ο Γεράσιμος Στρατάκης από το Σηρικάρι όσο για τον Μοντίρη- τοπικός διοικητής ίσως λεγόταν Σάρχος) .
…Το πρωί σεργιανίσαμε στο μέρος αυτό και μπήκαμε σε ένα μικροσκοπικό οχυρωματικό έργο σε συγκριτικά με εκείνα των Χανίων και του Χάνδακα, ανίκανο να αντισταθεί σε μια πυροβολαρχία με πεδινό πυροβολικό*. Καταλήφθηκε μετά από πολιορκία στον πόλεμο της ελληνικής ανεξαρτησίας, αφού ολόκληρη η φρουρά είχε πεθάνει από πανούκλα*.

( *Αυτές ήταν οι εκτιμήσεις του Στίλμαν για το μικρό φρούριο του Καστελιού λίγους μήνες πριν την επανάσταση του 1866, η πολιορκία του φρουρίου έγινε στις 20-Νοεμ-1866 και παρ’ όλες τις φιλότιμες προσπάθειες των Ελλήνων αξιωματικών, αλλά και των Κρητικών οπλαρχηγών, Α. Σκαλίδη, Κ. Κριάρη, Γ. Καμπούρη, μαζί με το σώμα των Γάλλων εθελοντών απέτυχαν να το καταλάβουν. Στην πολιορκία αυτή σκοτώθηκε ο Ταγματάρχης Κυρ. Φρουδάκης μαζί με άλλους 12 Κισαμίτες , ανάμεσα τους ο Μιχ. Μαυροδημητράκης, ο Εμμ. Μαυρομματάκης, ο Α Παπαδάκης, ο Παντελάκης και ο Σαμψάκης, ο Ι. Κουτελάκης κ.α.
…Τα ερείπια της αρχαίας πόλης βρίσκονται στην πεδιάδα, νότια* της σημερινής πόλης. Πρόκειται για τα συντρίμμια μιας ρωμαϊκής πλινθοδομής, τα θεμελιακά τοιχώματα ενός κτίσματος που εμένα μου φαινόταν ότι είναι θέατρο*. Αποκαλύφθηκαν κατά την πρόσφατη ανασκαφή λίγες σκόρπιες κολώνες εδώ κι εκεί στην πόλη και γύρω από αυτή, και κάποια κομμάτια γλυπτά, τοποθετημένα στα τείχη του κήπου. Ένα από αυτά, μια Άρτεμη, πρέπει να ήταν έργο εκλεκτό, αλλά τώρα δεν ήταν παρά ένα συντρίμμι. Τα απομεινάρια, κι αν ήταν λίγα, μαρτυρούν μια πλούσια πόλη και προβλέπω ότι, αν γίνουν ποτέ ανασκαφές κάποια θαυμάσια έργα θα έρθουν στο φως*.
(*Όλοι οι περιηγητές που πέρασαν από την Κίσαμο τα χρόνια αυτά αναφέρονται στα αρχαία κατάλοιπα νότια της τότε πόλης « η τότε πόλη ήταν το φρούριο και λίγα σπίτια γύρω από αυτό, η Καμάρα ήταν ένα ξεχωριστό χωριό που το αναφέρει και ο Πασλευ το 1834, βασικά τα χρόνια αυτά κατοικείτο μόνο από τούρκους και γενίτσαρους »
*Το αρχαίο θέατρο που υπέθεσε ο συγγραφέας πρέπει να βρισκόταν κάπου μεταξύ του Α΄ νηπιαγωγείου και της πλατείας του Ο.Τ.Ε, οι δε κολόνες που αναφέρει αρκετές από αυτές βρίσκονται και στον Άγιο Σπυρίδωνα σήμερα.
*Δυστυχώς για το αν ποτέ γίνουν ανασκαφές, κάποια θαυμαστά έργα θα έρθουν στο φως κανείς δεν φαντάστηκε το μέγεθος της αρχαίας πόλης όλοι σχεδόν οικοδομούμαι πάνω στην ρωμαϊκή Κίσαμο και θα ήταν ευχής έργο αν το σύγχρονο Καστέλι ήταν 3 χιλιόμετρα πιο ανατολικά, το μέγεθος των αρχαιολογικών ευρημάτων θα ήταν τεράστιο. Τώρα με την προγραμματική σύμβαση του Υπ. Πολ. , και τα προγράμματα της Ε.Ε οι ανασκαφές έχουν σκοπό μόνο την γρήγορη απελευθέρωση των οικοπέδων.)

...Πριν πιάσει για τα καλά η ζέστη της ημέρας, ξεκινήσαμε να επισκεφτούμε την Πολυρρήνια., της οποίας τα ερείπια στεφανώνουν έναν από τους λόφους νότια της Κισάμου. Ο δρόμος είναι υπερβολικά άσχημος και απότομος…….
…η σύσταση του βράχου εδώ μοιάζει με ψαμμίτη, ένα πέτρωμα εύκολο να σκαφτεί. Βρήκαμε εδώ κι εκεί ίχνη από τάφους. Ένας ιδιαίτερα ήταν πραγματικά αξιοπρόσεκτος. Σα να είχε σπάσει στα δυο από σεισμό και ο δρόμος περνούσε από ανάμεσα από τα τμήματα………
ΠΟΛΥΡΡΗΝΙΑ
...Ένας δύσκολος δρόμος και απόκρημνος ανεβαίνει ψηλά ,περίπου ένα μίλι, ως μια πηγή που αναβλύζει από μια σκαμμένη στέρνα, η οποία τροφοδοτείται από μια δεξαμενή σκαμμένη στο βράχο. Ο αγωγός είναι τόσο μεγάλος που μπορεί να περπατήσει μέσα σε αυτόν άνθρωπος ελαφρά σκυμμένος. Κάποιοι χωρικοί που πότιζαν τα πρόβατα τους μας είπαν ότι μπορούμε να περπατήσουμε μέσα σε αυτόν για μια ώρα και να βγούμε από την άλλη μεριά του λόφου κοντά στην κορυφή. …....
…Μπροστά από τη σπηλιά υπάρχει ένα οχύρωμα ρωμαϊκής κατασκευής, το οποίο περιέχει κομμάτια μαρμάρου με στολίσματα θαυμάσια σκαλισμένα, προφανώς αρχιτεκτονικά μέλη ενός πρώιμου κτίσματος…………
……Το ίδιο το χωριό είχε να παρουσιάσει τάφους που, για οικονομία, τους χρησιμοποιούν ως σπίτια και στάβλους…….Τα απομεινάρια της αρχαίας πολιτείας είναι πολύ ενδιαφέροντα. Υπάρχουν ακόμα στέρνες που έχουν νερό, καθώς και τείχη ελληνικά και ρωμαϊκά, με κάποια οχυρά κατασκευασμένα από Σαρακηνούς.
Ανέγραψα μερικές επιγραφές από την ελληνική και ρωμαϊκή εποχή………επιδοκιμάζω το γούστο εκείνων των Αχαιών και των Λακώνων που ήρθαν εδώ και συνοίκησαν με τους Πολυρρήνιους. Έχοντας μάθει μέσα σε τείχη την τέχνη της οικοδόμησης, εγκαθίδρυσαν μια μεγάλη πολιτεία- κράτος ανάμεσα στ’ άλλα της Κρήτης αποσπώντας από την Κυδωνία το δυτικό μέρος του νησιού. Τα απομεινάρια υποδεικνύουν μια μεγαλοπρεπή πόλη, ακόμα και επί Ρωμαίων αυτοκρατόρων. Και γνωρίζομαι ότι ήταν ένας τόπος ιδιαίτερης ιερότητας, αφού ο Αγαμέμνων, επισκεπτόμενος το νησί στη διάρκεια της εξορίας του, ήρθε εδώ και πρόσφερε θυσία. (ημιτελής ή Κρητική θυσία)
...Υπάρχουν δυο κτήσεις της Πολυρρήνιας, που διεκδικούσαν την προτεραιότητα της επίσκεψης μου, πριν φύγω από το Καστέλι: η Κούτρη, η αρχαία Φαλάσαρνα δηλαδή, και η Ρόκα (κατά την αρχαιότητα η γραφή ήταν Rhokka). Με είχαν αποτρέψει από την πρώτη επιλογή οι περιγραφές του δρόμου προς τα εκεί ………Ο δρόμος από την Πολυρρήνια για την Ρόκα ήταν ευδιάκριτος αν και ανώμαλος και μπορούσα να δω την τοποθεσία από εκεί που καθόμουν ……… Ο ήλιος είχε αρχίσει να πέφτει όταν βρεθήκαμε στην ανοικτή πεδιάδα, και δεν υπήρχε χρόνος να γυρίσουμε στη Γωνιά. Έτσι ο οδηγός μου είχε ένα συγγενή που ζούσε στο Δρεπανιά ,στρίψαμε τα άλογα μας προς το μέρος εκείνο. Ήμασταν τυχεροί που φτάσαμε λίγο πριν σκοτεινιάσει, καθώς ο οδηγός δεν ήξερε ακριβώς που έμενε ο συγγενής του, τον βρήκαμε στα περίχωρα του χωριού, σε ένα ερειπωμένο βενετσιάνικο σπίτι από το οποίο μόνο δυο δωμάτια ήταν κατοικημένα, ένα για τα άλογα ,και ένα για την οικογένεια του, την γυναίκα του δηλαδή και 5-6 παιδιά. Το μισό από το δωμάτιο ήταν υπνοδωμάτιο και το άλλο κουζίνα. Ανείπωτη απελπισία με κυρίευσε στη σκέψη ότι θα περάσω μια νύχτα σε τέτοιες συνθήκες……….
…Ευτυχώς ψάχνοντας για το σπίτι, είχαμε πέσει πάνω στον φύλακα της καραντίνας στην Κίσαμο, που έμενε στον Δρεπανιά…….ήταν το μόνο πρόσωπο στην επαρχία που μιλούσε αγγλικά ……Μας είχε ακολουθήσει, και διαπιστώνοντας την δυσχέρεια στην οποία βρισκόμουν με προσκάλεσε στο σπίτι του…………ήταν εργένης υπάλληλος του λοιμοκαθαρτηρίου στο Καστέλι……..
…Ο οικοδεσπότης μου, μου έδωσε κάμποσα είδωλα από τερακότα, τα οποία είχε πάρει ο ίδιος από τη νεκρόπολη αυτού που τώρα είναι γνωστό ως Σέλινο –Καστέλι,
( Παλιόχωρα) στην νότια ακτή, καθώς και μια λάμπα με ασυνήθιστη φόρμα, στο σχήμα ενός ανθρώπινου πέλματος.
Η διαδρομή (της επιστροφής) την επόμενη μέρα με τα ζώα ήταν από έναν δρόμο ελαφρώς διαφορετικό από εκείνον που είχαμε κατά τον ερχομό μας .

ΚΙΣΑΜΙΤΙΚΟΙ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΙ ΦΑΛΑΣΑΡΝΑ-ΓΡΑΜΒΟΥΣΑ -ΜΠΑΛΟΣ

ΝΥΜΦΗ ΦΑΛΑΣΑΡΝΗ
Ωκεανίδες, Νηρηίδες, Γοργόνες, Νύμφες και Σειρήνες, πλάσματα βγαλμένα από την μυθολογία μας αλλά και την φαντασία μας. Κόρες του Δία, θεότητες των γλυκών νερών οι Νύμφες γεννήθηκαν στον ουρανό κατέληξαν όμως να κατοικήσουν στους επίγειους παραδείσους, στα δάση, στις πηγές ποταμών και στα καταπράσινα λιβάδια
Σε όλα τα μέρη της Ελλάδας οι σπηλιές που ο υγρός τους θόλος στάζει στάλα-στάλα και σχηματίζει σταλακτίτες, προπαντός οι πολύ μικρές σπηλιές και οι κοιλότητες των βράχων που αναβλύζουν κρυστάλλινες πηγές ήταν η φυσική κατοικία των Ναϊάδων. Μια τέτοια Ναϊάδα έτυχε να ζήση κατά την παράδοση ή τα λεγόμενα μας στην δυτική μεριά του δήμου μας, η νύμφη Φαλασάρνη.
Μάλλον από αυτήν την νύμφη πήρε το όνομα της η ομορφότερη περιοχή του νομού μας, την περιοχή με την φανταστική αμμώδη παραλία και τα πεντακάθαρα γαλανοπράσινα νερά, τους μικρούς γραφικούς κολπίσκους που αναβλύζουν πηγαία νερά, και όσους απόμειναν από τους υπέροχους αμμόλοφους με τα κάτασπρα κρινάκια.
Φαλασάρνη η νύμφη μας, προστάτιδα αυτής της εξαίσιας ομορφιάς λοιπόν.
Σήμερα τα Φαλάσαρνα είναι μια από τις ομορφότερες περιοχές της Ελλάδος, και πάμπολλα βραβεία τιμούν κάποιους τοίχους κάποιων αδιάφορων καρεκλοκένταυρων. Η καλύτερη παραλία για το 2003 και πάντα μέσα στην δεκάδα τα τελευταία χρόνια κατακλύζεται το καλοκαίρι από χιλιάδες παραθεριστές που λαχταρούν να παιχνιδοκολυμπίσουν στα πεντακάθαρα νερά της περιοχής θαυμάζοντας συνάμα κι ένα μοναδικό ηλιοβασίλεμα. Είναι βέβαια και ένας τεράστιος κάμπος υψηλής παραγωγικότητα.

ΤΟ ΝΗΣΙ ΤΩΝ ΠΕΙΡΑΤΩΝ
H Χερσόνησος του Τηγανιού τα νησάκια Άγρια & Ήμερη Γραμβούσα, αλλά και το Ποντικονήσι, βρίσκονται στα βορειοδυτικά της επαρχίας μας και προστατεύονται από το ευρωπαϊκό δίκτυο Φύσης 2000.
Πάνω στην Ήμερη Γραμβούσα, το κάστρο που κατασκευάστηκε από τους Ενετούς το 1582 είναι μνημείο ιστορικό, και φυσικά ενταγμένο στο πρόγραμμα «Κάστρων Περίπλους» του υπουργείου Πολιτισμού.
Νησί πολυδιαφημισμένο, πολυπερπατημένο, πολυτραγουδισμένο, πόλος έλξης χιλιάδων τουριστών κατά τους καλοκαιρινούς μήνες, και ημερήσιας περιπέτειας των ντόπιων κατά φαντασία «πειρατών».
Για την ανάδειξη της κληρονομιάς μας αυτής στο κάστρο αλλά και γενικά στο νησί της ήμερης Γραμβούσας έγιναν κάποια έργα, όπως αναστηλώσεις στο τείχος του κάστρου, κατασκευή τριών κτισμάτων, κατάλυμα για τον φύλακα και τους επιστήμονες που θα πραγματοποιούν μελέτες στο νησί, αναψυκτήριο και τουαλέτες για τους επισκέπτες.
Ο παράδεισος του ψαροτουφεκά.

ΟΤΑΝ Ο ΘΕΟΣ ΕΧΕΙ ΚΕΦΙΑ
Τελευταίο σε αυτή την μίνι περιήγηση που ξεκίνησα σχετικά με τους επίγειους παράδεισους της επαρχίας μας, άφησα τον Μπάλο. Σε αυτή την βορειοδυτική γωνιά της επαρχίας, δεν μπήκαν μόνο τα κατώτερα κλιμάκια των Θεών (π.Χ Νύμφες και γοργόνες) αλλά μάλλον κι ο ίδιος ο θεός έβαλε την μαεστρία και την τέχνη του, κατάφερε δε και δημιούργησε ένα απίστευτο σύμπλεγμα νησιών –όρμων και μιας μοναδικής για τα ελληνικά δεδομένα λιμνοθάλασσας.
Εξωτικό-εξωπραγματικό- αδύνατον- παραδείσιο- φοβερό- ανεπανάληπτο- μαγεία- είναι πολλά από τα κοσμητικά επίθετα που της δίνουν πρώτο- αντικρίζοντας την περιοχή οι κάθε λογής επισκέπτες.
Ημερήσιοι επισκέπτες 1000 και βάλε, που κάθε χρόνο γίνονται περισσότεροι. Τρόπος επίσκεψης, με τα ιδιωτικά καραβάκια ( αχ κάποιοι κάποτε να μπορούσαν να σκεφτούν τι έχαναν που ήθελαν μόνο Μυρτιδιώτισες) από το λιμάνι μας, αλλά και όσοι θαρραλέοι αψηφούν την μικρή τους περιουσία (αυτοκίνητο) και πάνε από ένα δρόμο που υπάρχει μόνο και μόνο για να μας δυσφημεί. Καρόδρομος για χάρη της ιδιωτικής εκμετάλλευσης λένε πολλοί και μάλλον δεν πέφτουν και όξω.
Η ομορφιά είναι εξωπραγματική και η αντιθέσεις στην χερσόνησο της Γραμβούσας πολλές, το δε τοπίο που πρωτοαντικρίζει ο επισκέπτης από του Μπελιβάνη το ίσωμα, του δημιουργεί δέος που κάνει και τον ερασιτέχνη φωτογράφο να μην μπορεί να αντισταθεί, προσφέροντας μας άθελα του μια σίγουρη διαφήμιση.

Καλό χειμώνα και του χρόνου πάλι μαζί !

ΠΡΙΝ 46 ΚΑΙ ΚΑΤΙ ΧΡΟΝΙΑ

«Είμαστε ένας μικρός τόπος γεμάτος ανθρώπους που το πρώτο και βασικότερο χαρακτηριστικό τους είναι η έλλειψη σιγουριάς. Κληρονομιά αιώνων σκλαβιάς, επιδρομών και καταπίεσης.
Η έλλειψη σιγουριάς οδηγεί σε μια υπερβολική (και αναγκαστική) υπερτροφία του εγώ. Το εγώ νιώθει διαρκώς πως κινδυνεύει, οι μηχανισμοί αυτοπροστασίας θριαμβεύουν, ο εγωισμός γίνεται μέθοδος επιβίωσης……..»
Ν. Δήμου

«Τα προβλήματα του Καστελλιού αλλά και ολόκληρης της περιοχής της Κισάμου είναι πολλά. Δεν είναι μόνο η κατασκευή του λιμανιού, η διάνοιξη του δρόμου προς τον λιμενίσκον Κοπριανό;, και η δρομολόγησις του «φέρρυ- μπωτ» προς την ηπειρωτική Ελλάδα, που η λύση τους θα δώσει ζωή και κίνηση στον τόπο, δυστυχώς είναι και άλλα πολλά προβλήματα που περιμένουν την λύση τους. Η τουριστική μας κίνηση πρέπει να ενισχυθεί, γιατί ο τόπος μας μπορεί και πρέπει να συγκεντρώσει το ενδιαφέρον των αρχαιόφιλων. Η αρχαιολογική συλλογή πρέπει να αναγνωριστεί. Το κτήριο υπάρχει για την καλή στέγαση του. Ο Δήμος διαθέτει σήμερα οικόπεδο 2.500 τ.μ για την ίδρυση επαρχιακού κτηνιατρείου. Η ενίσχυση του κράτους μένει να δοθεί για να δημιουργηθεί ένα έργο που θα ωφελήσει πολύ την ανάπτυξη της κτηνοτροφίας στην περιοχή μας. Για τα σφαγεία μας, άλλο απαραίτητο έργο, υπάρχει η σχετική μελέτη, περιμένουμε την έγκριση και την πιστοδότηση της. Μια προσπάθεια ακόμη που πρέπει, γιατί αξίζει τον κόπο να ενισχυθεί, είναι η ετήσια έκθεση κρητικών προϊόντων που γίνεται στην πόλη μας. Υπάρχει τρόπος ακόμα να στεγαστούν όλες οι δημόσιες υπηρεσίες η σχετική μελέτη υπάρχει. Θα πρέπει να ενισχυθεί η προσπάθεια του δήμου για την βελτίωση της πόλεως. Το Καστέλλι με μεγάλη ιστορία και από τους πρόσφατους αγώνες, αξιώνει να τύχει την προσοχή των αρμοδίων. Ο τουρισμός θα μπορούσε να προσφέρει πολλά στην περιοχή μας. Μια τεράστια παραλία 7-8.000 μέτρων περιμένει την αξιοποίηση της. Ο υγειονομικός σταθμός που διαθέτει 12 κρεβάτια θα πρέπει να επανδρωθεί κατάλληλα. Το γυμναστήριο μας που θα συμβάλλει στην άσκηση της νεολαίας μας δεν είναι δυνατόν να γίνει αν δεν διατεθούν από την πολιτεία 350.000 δρχ.»

Τα παραπάνω δεν είναι τα λόγια ενός σημερινού υποψήφιου δημάρχου, που κάλλιστα θα μπορούσαν να ήταν, εξάλλου λίγο πολύ οι κάθε υποψήφιοι έτσι μας τα ξεφουρνίζουν από το βήμα κάθε τετραετία, αλλά αποτελούν μια συνέντευξη του τότε δημάρχου κ. Ι. Φουρναράκη στην εφημερίδα Αθηναϊκή το 1962, δηλαδή 46 χρόνια πριν, με τίτλο : «Η ΑΘΗΝΑΪΚΗ κοντά στο λαό της εγκαταλελειμμένης μεγαλονήσου».
46 χρόνια πριν τα ίδια λίγο –πολύ προβλήματα απασχολούσαν τον τόπο μας. 46 χρόνια τώρα οι μελέτες ανακυκλώνονται περιμένοντας τον «κατάλληλο». 46 χρόνια για το γυμναστήριο, το Μουσείο, τα σφαγεία, την τεράστια παραλία, την στέγαση των δημόσιων υπηρεσιών, τον υγειονομικό σταθμό. Μια ολάκερη ζωή χαμένη!!
Όμως διαβάζοντας το παραπάνω άρθρο της Αθηναϊκής, καταλαβαίνω αλλά και αντιλαμβάνομαι γιατί τα τελευταία χρόνια δεν μπήκε έστω και μια καινούργια ελπιδοφόρα ιδέα στα μυαλά των υπευθύνων. Όλες τελικά είναι παλιές, σίγουρα υλοποιήσιμες, αλλά εκτός από παραπεταμένες, ξεχασμένες ή χιλιοειπωμένες προς ψηφοθηρία, είναι και ιδέες…. άλλων.
Το αιώνιο πρόβλημα μας δηλαδή σε όλο του το μεγαλείο : δεν μπορεί να γίνει καμιά μελέτη, δεν είναι υλοποιήσιμο κανένα σχέδιο, αν η ιδέα αυτό το ονειρικό πλάθεμα της φαντασία μας, δεν είναι αποκλειστικά δικό μας (πατενταρισμένα εγωιστικά δηλαδή). Κανείς δεν αποφασίζει να κάνει μελέτη του προηγούμενου δημάρχου, απλά και μόνο επειδή είναι του ….. προηγούμενου.
Έτσι αυτός ο ταλαιπωρημένος λαός παραληρεί- αγανακτεί- και φυσικά αδικείται. Αντί να έχει απέναντί του νηφάλιους, διαυγείς, λογικούς «μαέστρους» που να τον βοηθήσουν να αναπτυχθεί, να ζήσει καλύτερα, βρίσκεται μπροστά σε αδιάφορους οι οποίοι τον ταΐζουν το ναρκωτικό που επιτείνει την εξάρτηση του, που δεν είναι άλλο από την χρόνια προσμονή του θα, του αύριο, και της αιώνιας μελέτης που κάπου κόλλησε.
Σε αυτήν την περίπτωση χωρίς να θέλω να κάνω τον δικηγόρο κανενός σας αναφέρω ότι μόνο ένας το τόλμησε λιγάκι σε ολόκληρο τον Νομό και μάλλον από τα λεγόμενα πολλών πέτυχε πολλά. (βλέπε Βιρβιδάκη).
Δυστυχώς εκείνα τα χρόνια, το 1962 δηλαδή, μετά τα Χανιά το μόνο μέρος που έβλεπες και κανένα άνθρωπο να κυκλοφορεί ήταν στο Καστέλλι. Σήμερα έγινε το αντίθετο αν ξεκινήσεις από τα Χανιά κι έρχεσαι προς τα όξω, υπάρχουν χωριά και χωριά καλύτερα ανεπτυγμένα, πιο ζωντανά, που πριν ούτε ο τοπικός χάρτης δεν τα είχε, όσο για μας, εκεί που ήμασταν και πριν 46 χρόνια, στάσιμοι, αδιάφοροι, σίγουροι για την αποτυχία μας.

- Στην ίδια εφημερίδα, δεν θα μπορούσα να μην το αναφέρω, υπάρχει και το ακόλουθο σχόλιο: «Στον τομέα της παιδείας, όπως και γενικότερα της τοπικής κοινωνικής πρόνοιας, πολλά χρωστάνε και οι δυο επαρχίες, στο Μητροπολίτη κ. Ειρηναίο, για την χριστιανική του μορφή αλλά προπαντός για το έργο του».
Μια άγια μορφή που δεν σταμάτησε να μας προσφέρει 46 ολάκερα χρόνια, ιδέες, έργα, πάντα ακούραστα, πρωτοπόρα και προπαντός προς όφελος του κοινωνικού συνόλου.

ΤΟ ΠΑΡΑΤΣΟΥΚΛΙ ΜΑΣ

- Χθες πήρα μια παλιά ασπρόμαυρη φωτογραφία και προσπάθησα να αναγνωρίσω τα πρόσωπα που υπήρχαν σε αυτή. Μεγάλη η δυσκολία, πολλά τα χρόνια, άνθρωποι άγνωστοι σε μένα, έτσι αναγκαστικά απευθύνθηκα σε ανθρώπους μεγαλύτερης ηλικίας που έζησαν και γνώριζαν τα πρόσωπα εκείνης της εποχής.
- Να αυτός μου μοιάζει με τον πλακωτό, μου είπε κάποιο γεροντάκι , ο άλλος δεξιά είναι ο σίγουρα ο Γιάννης ο Τόγκος ή καπετάνιος .
Έκανα ένα μορφασμό, αλλά γρήγορα κατάλαβα ότι δεν ήταν τα πραγματικά τους ονόματα αλλά τα παρατσούκλια τους. Οι «παλιοί» τους γνώριζαν έτσι, με τα πρόσθετα …… παρωνύμια τους. Κάτι σαν και τα δικά μας που χρησιμοποιούσαμε και μεις στο σχολείο, στο καφενείο, στο γήπεδο, βέβαια πάντα για ……… πείραγμα.
Ο κοτσυφός, ο σπουργίτης, ο (μ)πάφιλας, ο Ρώσος, ο μπίρμπιλος, ο Ρούκος, ο δράκος, ο φλάσκας, ο αχίλας, η Μυτιληνιά, ο Σαμιώτης, ο Ναύτης, ο κουραμπιές, ο μπουρίκος … και χιλιάδες άλλα είναι από τα χαρακτηριστικά παρατσούκλια που μας κόλλησαν φίλοι, συμμαθητές, δάσκαλοι, αλλά και συγγενείς.
-Ποιος δεν φώναξε ή πείραξε κάποιον φίλο του ή συμμαθητή του, πάντα βέβαια χαριτολογώντας με το παρατσούκλι του. Τις πιο πολλές φορές πειραχτήκαμε, τσατιστήκαμε, ίσως και να στεναχωρηθήκαμε, όμως μας έγινε συνήθεια και στο τέλος φυσικό επακόλουθο του ονόματος μας. Τα περισσότερα τα διακρίνει το χιούμορ και η ευφυΐα, και αυτών που τα δημιούργησαν, αλλά και αυτών που …………αναγκαστικά τα δέχονται.
Έχουν σχηματιστεί από τα γενικά χαρακτηριστικά του προσώπου, την σωματική διάπλαση, τον τρόπο ντυσίματος, το επάγγελμα, τις συνήθειες, το σουλούπι μας, αλλά και από τον τόπο καταγωγής μας.
Στην εποχή της ταχύτητας που ζούμε αλλάζει η φυσιογνωμία μας και αναγκαστικά και αυτά χάνονται, σβήνουν, ξεχνιούνται μες στον χρόνο. Στα χωριά με την τρομερή συνωνυμία σήμερα, πολλοί παραμερίζουν το επίθετο και για πιο καλή και ποιο γρήγορη συνεννόηση συστήνονται «ο Γιώργος του Κωστή ο Μανούσος του Παναγιώτη, η Χαρούλα της Μαρίκας …..πάνε τα παρατσούκλια».
Σήμερα μόνο στους αθλητές κολλάει καλά ένα παρατσούκλι :
Ο άνεμος, ο μάγος, ο πάπιας, ο βιρτουόζος, η σαΐτα, ο ντοπαρισμένος ….κ.α
Το σίγουρο είναι ότι πριν μερικά χρόνια, ακόμα και στην δική μου εποχή το 70΄και το 80΄ ο καθένας μας είχε το παρατσούκλι του, σήμερα χάθηκαν διαγράφηκαν και με το συμπάθιο μόνο η νέα προσφώνηση του «μαλ…κα» μας έμεινε. Πρέπει λοιπόν να σωθούν να ετυμολογηθούν και να καταγραφούν με χαρακτήρα ερευνητικό. Δεν είναι λοιπόν ντροπή να «σέρνουμε» το παρατσούκλι μας, εξάλλου όλοι μας λίγο- πολύ υπερηφανευόμαστε για το καυστικό χιούμορ που διαθέτουμε νεώτεροι αλλά και παλαιότεροι. Φυσικά και να μην ξεχνάμε οτι όλες οι παλιές ιστοριούλες που καθημερινά ακούγονται στα καφενεία, στις παρέες, στις γιορτές μας, για του παλιούς γραφικούς «τύπους» της κισάμου, συνοδεύονται πάντα με παρατσούκλια, έτσι μας είναι σήμερα γνωστοί και τους θυμόμαστε ακόμα.

ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΜΕ ΝΟΗΜΑ

«Τα παραμύθια κρύβουν πάντα την αλήθεια και δείχνουν τις αξίες, αρκεί να ψάξεις να τις βρεις.» Γράφει στον πρόλογο του ο Χάνς Κρ. Άντερσεν .
Έψαξα και γω και ως εκ θαύματος, βρήκα τρεις μικρές παραμυθοιστοριούλες. Τρανά παραδείγματα για τις αξίες που σήμερα δίνονται πλουσιοπάροχα σε ανθρώπους που καλλικατζαρίστικα σκαρφαλώνουν σε θέσεις και αξιώματα και ουδόλως διαφέρουν από τα ηθικά διδάγματα των παραμυθιών μας.
Απολαύστε λοιπόν.

Ι. Η ΚΟΡΥΦΗ ΕΙΝΑΙ ΔΥΣΚΟΛΗ ΠΟΛΥ ΔΥΣΚΟΛΗ !!!!
ΤΟ ΓΕΡΑΚΙ ΚΑΙ Ο ΛΑΓΟΣ
Μια φορά αλλά όχι πολύ παλιά ένα γεράκι καθόταν σε ένα δέντρο και λιαζόταν όλη την μέρα. Ένας μικρός λαγός που είδε το γεράκι να κάθεται αραχτό στο κλαδί, το ρώτησε με απορία : «Μπορώ κι εγώ να κάθομαι σαν κι εσένα και να μην κάνω τίποτα όλη μέρα;»
Το γεράκι απάντησε: «Μα φυσικά! Γιατί όχι;»
Έτσι, ο λαγός άπλωσε την κορμάρα του κάτω από το δέντρο και άραξε κι αυτός. Έξαφνα φάνηκε μια αλεπού, βλέπει αραχτό τον λαγό και τον τρώει!
Ηθικό δίδαγμα:
Αν θες να κάθεσαι και να μην κάνεις τίποτα, πρέπει να έχεις φτάσει ήδη πολύ ψηλά!

ΙΙ. ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙΣ ΟΜΩΣ ΝΑ ΦΤΑΣΕΙΣ ΨΗΛΑ !!!!
Η ΓΑΛΟΠΟΥΛΑ ΚΑΙ ΤΑ ΣΚΑΤΑ ΤΟΥ ΤΑΥΡΟΥ
Μια άλλη φορά πριν λίγο καιρό μια γαλοπούλα μίλαγε μ’ έναν ταύρο. «Θα μου άρεσε να σκαρφαλώσω στο δέντρο εδώ δίπλα», είπε η γαλοπούλα, «αλλά δεν έχω τη δύναμη. Χρειάζομαι ενέργεια!
«Γιατί δεν τρως τις κοπριές μου;» Απάντησε ο ταύρος. «Είναι γεμάτες θρεπτικά συστατικά!
Η γαλοπούλα έφαγε μια ικανή ποσότητα από τις κοπριές του ταύρου. Όντως της έδωσαν αρκετή δύναμη για να φτάσει στα πρώτα κλαδιά του δέντρου. Τη δεύτερη μέρα, αφού έφαγε κι άλλες κοπριές έφτασε στα δεύτερα κλαδιά. Την τρίτη μέρα, αφού κόντεψε να σκάσει από τις κοπριές του ταύρου, έφτασε περήφανη στην κορυφή του δέντρου. Τότε την πήρε χαμπάρι ένας κυνηγός, που πέρναγε από κάτω και χωρίς να το καλοσκεφτεί της έριξε μία με το δίκαννο και της άλλαξε τα φώτα.
Ηθικό δίδαγμα:
Με τα σκατά δε φτάνεις στην κορυφή. Ακόμα όμως κι αν φτάσεις, σύντομα θα ξαναβρεθείς κάτω.

ΙΙΙ. ΜΑΘΕ ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΕΧΘΡΟΣ ΣΟΥ ;
ΤΟ ΑΜΥΑΛΟ ΣΠΟΥΡΓΙΤΑΚΙ
Κάποτε ένα σπουργίτι, ζηλεύοντας τα χελιδόνια, αποφασίζει να αποδημήσει κι αυτό. Μετά από λίγο όμως, μην αντέχοντας το τσουχτερό κρύο, πέφτει κάτω παγωμένο. Εκείνη την ώρα περνάει μια αγελάδα και χέζει επάνω του. Παρά το αηδιαστικό συναίσθημα, η ζέστη από τα τέτοια της αγελάδας κάνει το σπουργιτάκι να συνέλθει. Από τη χαρά του που τη γλίτωσε αρχίζει το τραγούδι.
Λίγο πιο πέρα καθόταν μια γάτα, που ακούγοντας το τραγούδι του, τρέχει, το πιάνει, το καθαρίζει και το τρώει.
Ηθικό δίδαγμα:
Αυτός που σε βάζει στα σκατά, δεν είναι αναγκαστικά εχθρός σου.
Αυτός που σε βγάζει από τα σκατά, δεν είναι αναγκαστικά φίλος σου.
και:
Όταν είσαι χαρούμενος, καλύτερα να κρατάς το στόμα σου κλειστό
Και μετά μου λέτε πως όλα αυτά τα παραμυθάκια δεν είναι βγαλμένα από την σημερινή πραγματικότητα. Α΄ ρε άτιμη κενωνία.

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΑΣ

ΑΥΤΟΣ Ο ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ !!!

«Δεν πίστευα ποτέ ιδιαιτέρως στη δύναμη της ελληνικής δημοσιογραφίας. Μικρά είναι τα μεγέθη στην Ελλάδα, σε όλους τους τομείς. Καλά κείμενα πάντα υπήρχαν: ο Ραφαηλίδης στο παλιό ημερήσιο «Βήμα», ο Σταματίου στα «Νέα», η Σούλα Αλεξανδροπούλου στην «Ελευθεροτυπία», ο Βότσης στην ακραία του εποχή, ο Καρκαγιάννης πριν γίνει διευθυντής - αρκετοί άλλοι. Ποτέ όμως δεν είχες την αίσθηση ότι οι δημοσιογράφοι, ως σύνολο, διαμορφώνουν επ' αγαθώ την Ελλάδα. Γιατί κανένας τους δεν ήταν πραγματικά ατρόμητος, απόλυτα ανεξάρτητος (να το πω και παλιομοδίτικα: απόλυτα απροσκύνητος) μέχρι τα στερνά της ζωής του -και ως γνωστόν, τα στερνά τιμούν τα πρώτα».
Αυτά και άλλα πολλά έχει γράψει ο Στάθης Τσαγκαρουσιάνος σ΄ένα πολύ ενδιαφέρον κείμενο στην «Ε» με τίτλο «Το τέλος της ελληνικής δημοσιογραφίας».
..................................................
Πολλοί που το διάβασαν κούνησαν συγκαταβατικά την κεφαλή τους και όσοι δεν το διάβασαν μη μου πείτε ότι δεν βιώνουμε καθημερινά όλα αυτά τα κομπλεξικά δημοσιογραφικά τερτίπια που μας σερβίρουν τηλεόραση και τύπος ;
Φερέφωνα, λαλίστατα παπαγαλάκια, δεξιά και αριστερά, έχουν βαλθεί να μας αποτρελάνουν, μας κάνουν το άσπρο–μαύρο, την μέρα-νύχτα, μας χαχολίζουν με το έτσι θέλω και το πιο αστείο είναι ότι το καταφέρνουν χωρίς να συναντούν την παραμικρή αντίσταση!
Κομπλεξικοί νέο-δημοσιογράφοι μας μιλάνε για την θεία μου, την Κατίνα, που στα 60 της αποφάσισε να γίνει τηλε-σταρ και πέρασε με επιτυχία από τα πρώτα στημένα ερωτοδικία των μεσημεριανών εκπομπών. Πλήρη εκμετάλλευση του ανθρώπινου πόνου και της δυστυχίας.
Κακές εφημερίδες που με αθέμιτο τρόπο αυξάνουν την πώλησης των φύλλων τους και αγοράζονται κατά χιλιάδες μόνο και μόνο επειδή έχουν καμιά δεκαριά γκουσκουνικά τσοντόβια CD.
Κάκιστοι καλοπληρωμένοι μεγάλο-δημοσιογράφοι που τα κείμενά τους δεν τα διαβάζει κανείς ή αν τα διαβάσει κάποιος αντιλαμβάνεται αμέσως ...... γιατί γράφτηκαν .
.........................................
Και συνεχίζει ο Στάθης Τσαγκαρουσιάνος.........
«Οι μεγάλοι εκδοτικοί οργανισμοί είναι πια εταιρείες, με κόρπορεϊτ αντανακλαστικά -δρουν γρήγορα, με αποκλειστικό γνώμονα το κέρδος. Αλλά και οι δημοσιογράφοι έχουν φροντίσει να απαξιωθούν μόνοι τους, από πριν: ιδίως οι μεγαλοδημοσιογράφοι, που δρουν σαν μονοπρόσωπες ΕΠΕ, κυνηγούν χύδην κάθε συμφερότερη μετεγγραφή σαν αμοράλ σκυλάκια, δίχως καμιά κοινωνική ή πολιτική πίστη, σταθερότητα ή αρχές (εδώ καγχάζουν): ένας εσμός από δήθεν ανταγωνιστές που αλληλογλείφονται σε ένα όργιο ψευδωνυμίας και κέρδους, μέχρι που χάνει η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα. Έτσι έστρωσε η ελληνική δημοσιογραφία κι έτσι κοιμάται».
...........................................
Σήμερα υπάρχουν πολλοί νέοι που θέλουν να ασχοληθούν με την δημοσιογραφία, τους ελκύει το επάγγελμα, το λέει η καρδιά τους, το έχουν στο αίμα τους, αλλά χάνονται γιατί δεν έχουν τα πρότυπα ( πλην ολίγων εξαιρέσεων) που θα τους οδηγήσουν να κάνουν σωστά αυτό που πραγματικά θέλουν.
Το να βγάλει κανείς μια σχολή δημοσιογραφίας σήμερα δεν σημαίνει ότι είναι και δημοσιογράφος. Ο καλός δημοσιογράφος γεννιέται, έχει το μεράκι μέσα του, δεν κατασκευάζεται όπως συμβαίνει την σήμερον.
Σήμερα τα πράγματα άλλαξαν, ο δημοσιογράφος δικάζει, καταδικάζει, καλύπτει τα συμφέροντα, προκαλεί φανατισμό, κυκλοφορεί αναξιόπιστες πληροφορίες, συγχέει την είδηση με το σχόλιο, εισβάλλει παντού και ανεξέλεγκτα σκανδαλολογεί. Φυσικά άμα χρειαστεί πετά ελικόπτερο, οδηγεί καράβι, κάνει τον πρωθυπουργό, τον υπουργό, τον παπά, τον αθώο, τον σωτήρα, τον ειδικό, τον ...θεό.
Και κλείνω φυσικά με Στάθη Τσαγκαρουσιάνο .......
....... «το σύστημα, έτσι όπως το ξέραμε μέχρι σήμερα, υπερφορτώθηκε και κάηκε. Ως μπίζνα λειτουργεί -όμως αυτό δεν είναι δημοσιογραφία».