“Ανεξάρτητοι” υποψήφιοι στον “Καλλικράτη”
Του Βασίλη Τσιτωνάκη, Υποναύαρχου ε.α.
Η καθ’ όλα δικαιολογημένη δυσαρέσκεια του κόσμου προς τα κοινοβουλευτικά πρόσωπα και τα κόμματα, έχει δημιουργήσει μία τάση, τις προϋποθέσεις θα έλεγα, να εμφανιστούν οι λεγόμενοι “καιροσκόποι” της πολιτικής σκηνής, οι οποίοι αποποιούμενοι την όποια πολιτική τους ταυτότητα και ιδεολογία, ενδύονται με το μανδύα του ανεξάρτητου ή και του μη πολιτικοποιημένου πολλές φορές υποψηφίου, νομίζοντας ότι κατ’ αυτόν τον τρόπο εξασφαλίζουν την ψήφο τού κάθε δυσαρεστημένου από το πολιτικό σύστημα τού τόπου μας. Το φαινόμενο αυτό έχει επηρεάσει εν πολλοίς και τα πολιτικά κόμματα, τα οποία βλέπουμε να διστάζουν να δώσουν το λεγόμενο “χρίσμα” σε υποψηφίους δημάρχους και ακόμα τη λεγόμενη “στήριξη” την παρέχουν με πολύ μεγάλη προσοχή και έτσι έχουμε και το φαινόμενο των “δήθεν ανεξάρτητων”. Η ενασχόληση με την τοπική αυτοδιοίκηση, ιδιαίτερα τώρα με τον “Καλλικράτη”, κατά τη γνώμη μου αποτελεί πολιτική πράξη και πρέπει να έχει πολιτικό στίγμα, πολιτική αφετηρία ,αρχές και χαρακτήρα.
Τι σημαίνει λοιπόν ανεξάρτητος; Ανεξάρτητος από τι;
Από τις πελατειακές σχέσεις;
Από τα οργανωμένα συμφέροντα;
Από τους διάφορους προστάτες/σπόνσορες;
Από τις γνωστές οικογένειες που δίνουν το δικό τους “χρίσμα”;
Από τη διαπλοκή και την αναξιοκρατία;
Από την αλαζονεία της εξουσίας και το συγκεντρωτισμό, που είναι αντίθετος στις αρχές του “Καλλικράτη”;
Από την απραξία που είναι το μεγαλύτερο επίτευγμα των Αυτοδιοικητικών αρχόντων της τελευταίας περιόδου στο Νομό μας;
Όχι βέβαια !!!!!
Απλά, ανεξάρτητος (αποστασιοποιημένος, απαλλαγμένος) από το βάρος των όποιων σφαλμάτων και παραλείψεων των κομμάτων που άσκησαν ή δεν άσκησαν κεντρική εξουσία στον τόπο μας.
Θα ήμουν ο τελευταίος που θα υποστήριζα ότι τα πολιτικά κόμματα και οι κοινοβουλευτικοί εκπρόσωποι δε φέρουν ευθύνη για την κατάσταση της χώρας στον οικονομικό, κοινωνικό, διοικητικό και... τόσους άλλους τομείς.
Θα ήμουν όμως εξαιρετικά άδικος, αν μέσα από τη λογική της ισοπέδωσης, που αποτελεί, ίσως, τη μεγαλύτερη μορφή φασισμού, δεν εξαιρούσα τους πολιτικούς που τόσα χρόνια πολιτεύονται, δρουν, αποφασίζουν, διαχειρίζονται, διεκδικούν και το όνομα τους παραμένει καθαρό και μπορούν να κοιτούν ακόμα τον κόσμο στα μάτια.
Το δικαίωμα αυτό τους το δίδει η πολιτική τους διαδρομή και το ήθος τους, που δεν επέτρεψε ποτέ να συνδεθεί το όνομά τους με τη λεγόμενη διαπλοκή, την κακοδιαχείριση, την αναξιοκρατία, τη διασπάθιση του δημοσίου πλούτου και τόσες άλλες παθογένειες της πολιτικής πραγματικότητας στη χώρα μας.
Θα προτιμούσα, λοιπόν, οι υποψήφιοι δήμαρχοι να καταθέσουν το πολιτικό τους στίγμα, τις πολιτικές τους αρχές και αξίες και τα προγράμματα που σχετίζονται με το πολιτικό τους όραμα.
Να λειτουργήσουν για το κοινό συμφέρον, ώστε ο τόπος αυτός να αποκτήσει, επί τέλους, δημοτικούς άρχοντες αντάξιους των πολιτών και της ιστορικής συμβολής των στη πολιτική διαδρομή της χώρας μας.
Δημοσιεύτηκε στα Χαν. Νέα
