…ΤΙ Θ' ΑΠΟΓΙΝΕΙΣ ΘΕ ΜΟΥ, ΑΝ ΠΕΘΑΝΩ ....

Είχα την τιμή και χαρά να παρευρεθώ στις φιλόξενες εγκαταστάσεις της Ορθοδόξου Ακαδημίας Κρήτης, προ ημερών, στην παρουσίαση του βιβλίου «Μητροπολίτης Ειρηναίος Γαλανάκης, Νοσταλγικές αναμνήσεις ανθρώπων που έζησαν κοντά του», του συντοπίτη μας Προέδρου των Φίλων του «Ανουσάκειου Ιδρύματος», φαρμακοποιού και επιχειρηματία κ. Παντελή Κατάκη, που ήδη κυκλοφορεί από το  2021, στις 364 σελίδες του οποίου έχουν συγκεντρωθεί  διάφορες ιστορίες συνανθρώπων μας - αειμνήστων δυστυχώς ορισμένων εξ αυτών σήμερα-  από τη ζωή και το έργο του μακαριστού Μητροπολίτου κυρού Ειρηναίου Γαλανάκη. 
Ξεφυλλίζοντας τις σελίδες  του βιβλίου, δεν έρχονται στο νου μόνο μνήμες και μαρτυρίες ανθρώπων που βίωσαν έμπρακτα στοιχεία της προσωπικότητας, της σκέψης αλλά και κυρίως της πράξης του Ιεράρχη μας, αλλά ξεδιπλώνεται γλαφυρά στον αναγνώστη το ιστορικό και κοινωνικό τοπίο της Κισάμου του δευτέρου μισού του 20ου αιώνα και πόσο δραστικό είναι το αποτύπωμα του Ειρηναίου ακόμη και στις μέρες μας. Το βιβλίο αυτό πρέπει να ταξιδέψει. Να ταξιδέψει  στις σχολικές βιβλιοθήκες , για να το διαβάσουν παιδιά και έφηβοι. Να ταξιδέψει στους συλλόγους των πάλαι ποτέ επαρχιών μας για να δίδεται ως αντίδωρο με κάθε αφορμή. Να επικοινωνηθεί το περιεχόμενό του…

Θα αποτολμήσω, εν συντομία, την κατάθεση προσωπικής μαρτυρίας μου από συνάντησή μου με τον Ειρηναίο πριν από 20 και πλέον χρόνια, όταν είχα αναλάβει να επικουρήσω το έργο της σεβαστής συναδέλφου - επίτιμης πλέον σήμερα- δικηγόρου κ. Ιωάννας Βατσολάκη, σε υπόθεση εποπτευόμενου ιδρύματος της Μητροπόλεως. Στο προσωπικό γραφειάκι του με δέχθηκε ο Γέροντας, και αφού ελάχιστα του μετέφερα ενημέρωση για  κάποια διαδικαστικά, με εκείνο το διαπεραστικό του βλέμμα (γνωστό σε όσους είχαν την ευτυχία έστω και μιας ολιγόλεπτης συζήτησης μαζί του) αίφνης με ρώτησε : 

- «Πες μου, Γιώργο, είσαι καλός Χριστιανός» ; Ομολογώ πως με κυρίευσε αμηχανία, από την οποία με ελευθέρωσε μετά από κλάσματα δευτερολέπτου το γελαστό του βλέμμα, ταυτόχρονα με ένα «..προσπαθώ..» που σιγομουρμούρισα συγκαταβατικά. Χρόνια αργότερα κατάλαβα ότι ελάχιστα ενδιέφερε Εκείνον η όποια απάντησή μου εκείνη την στιγμή. Στον εαυτό μου ζητούσε να απαντήσω… Τον εαυτό μου ζητούσε να ρωτήσω. Κατευοδώνοντάς με, μου είπε : - «Διαβάζεις ποίηση; Γνωρίζεις μήπως τον Ρίλκε» ; … « Να διαβάζεις παιδί μου … Μην αφήσεις το πνεύμα και την ψυχή σου να τα στεγνώσει η επιστήμη σου…» .
Για τον συγγραφέα που επιμελήθηκε το εξαίρετο αυτό βιβλίο θα αναφέρω ότι (χωρίς την άδειά του και ελπίζω με την κατανόησή του), προ 20ετίας, με αφορμή την κοινωνική γνωριμία μας, είχε διαμεσολαβήσει καταλυτικά στην επίλυση σοβαρής επαγγελματικής μου υπόθεσης εργατικής φύσης, όταν ο θεσμός της διαμεσολάβησης ήταν άγνωστος στην χώρα μας. 

«Ουχί επί ματαίω…», επομένως, οι διδαχές και τα βιώματα του….
Αντί για κεράκι :  Τι θ’ απογίνεις, Θε µου, αν πεθάνω;
Εγώ είμαι το κανάτι σου (αν σπάσω;)
Εγώ είμαι το ποτό σου (αν πικράνω;)
Εγώ είμαι το έργο σου και το ένδυµά σου,
µαζί µου θα χαθεί το νόηµά σου.
(Ποίηση RAINER MARIA RILKE 1875 –1926)

Κορτσαλιουδάκης Γιώργος