Η επίσκεψη στην Κίσαμο είναι μοναδική εμπειρία. Η γνωριμία με την επαρχία δεν έχει να κάνει μονάχα με το ζεστό και φωτεινό ήλιο, την κρυστάλλινη θάλασσα, τα φαράγγια, την παρθένα γη, την μεγάλη χρονική διάρκεια διακοπών σας στην περιοχή. Η γνωριμία με την επαρχία Κισάμου είναι ταυτόχρονα κι ένα ταξίδι στην μακραίωνη ιστορία της, τον πολιτισμό, την παράδοση, τα ήθη και έθιμα, την φιλόξενη ψυχή των ανθρώπων της....Όσοι δεν μπορείτε να το ζήσετε... απλά κάντε μια βόλτα στο ιστολόγιο αυτό και αφήστε την φαντασία σας να σας πάει εκεί που πρέπει...μην φοβάστε έχετε οδηγό.... τις ανεπανάληπτες φωτογραφίες του καταπληκτικού Ανυφαντή.





Παρασκευή 5 Φεβρουαρίου 2021

1884-1984 ΕΝΑΣ ΑΙΩΝΑΣ ΜΕΣΤΗΣ ΠΡΟΣΦΟΡΑΣ ΣΤΗΝ ΤΕΧΝΗ

Εμμανουήλ Θεοδοσάκις Εποιεί
 Γράφει ο Νικος Γιαννακάκης
Tέλη του 19ου αρχές του 20 αιώνα και η χωρα μας έχει επηρεαστεί έντονα στο χωρο της εικαστικής δημιουργίας από το καλλιτεχνικό ρεύμα της Ιταλικής Αναγέννησης. Εγκαταλείφθηκε το πατροπαράδοτο και τη θέση του παίρνει το Δυτικό εικονογραφικό θεματολόγιο στον εκκλησιαστικό χώρο, επηρεασμένο έντονα από την αντιμεταρρύθμιση της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας κι έτσι ανατράπηκε εντελώς η τεχνοτροπική παράδοση της Βυζαντινής και μεταβυζαντινής ζωγραφικής. Ένα φαινόμενο σχέσεων της Ορθόδοξης Ανατολής και της Λατινικής Δύσης στην εικονογραφία, μια επαφή με την Δυτική τέχνη που επιτρέπει στο ζωγράφο να πλησιάζει το θρησκευτικό θέμα με σκηνές από την κοσμική ζωή. Ο συνδυασμός του θρησκευτικού και του κοσμικού περιεχομένου του θεάματος εντάσσει τις εικόνες στην κατηγορία των έργων της εκκοσμίκευσης της εκκλησιαστικής ζωγραφικής.
Μέσα σ' αυτό το κλίμα βρίσκουμε το Μανώλη Θεοδοσάκη, μαθητή του Δημοτικού Σχολείου να παλεύει με τις εικαστικές του ανησυχίες. Ο χώρος που ζούσε, που μεγάλωνε με τις εναλλασσόμενες φυσικές ομορφιές, τα απομεινάρια της ιστορίας των θρύλων και των παραδόσεων του τόπου,τα έντονα ερεθίσματα και οι προβληματισμοί που γοητεύουν και διεγείρουν την παιδική του φαντασία, που καταγράφει με την ματιά και τα περνά στο κατάστιχο του μυαλού για να 'ναι δικά του.
ΠΑΝΑΓΙΑ ΣΤΟ ΡΑΦΙΟΛΙ

Όμως πόσο κρατά η θύμηση και μάλιστα όταν συνοδεύεται από τη φαντασία. Έπρεπε να τα καταγράψει, να τα κάμει κτήμα του, να τα χαίρεται στο δικό του χώρο, στο κρεβάτι του πριν σβύσει το λύχνο για να κοιμηθεί. Έτσι αρχίζει ο αγώνας της απεικόνισης με τα πρωτόγονα υλικά. Με μια μικρή πετρούλα χαράζει πάνω σε μια μεγαλύτερη επίπεδη, παραστατικά αυτό που τον συγκινούσε οπτικά είτε αυτό ήταν ένα λουλούδι, ένα βουνό, η θάλασσα, ένα δένδρο. Αργότερα τη θέση της πέτρας πήρε η πλάκα με το κοντύλι. Όταν ο δάσκαλος στην τάξη μιλούσε για τον Τρωικό Πόλεμο, σήκωσε στο μάθημα το μικρό μαθητή.
- «Πες μας Μανώλη για τον Οδυσσέα».
Κι ο Μανώλης σηκώνεται και δείχνει με ικανοποίηση στο δάσκαλο την πλάκα που 'χε σχεδιάσει, μ' όλη εκείνη την παιδική αφέλεια, τον Οδυσσέα μ' ένα τεράστιο ξύλο να τυφλώνει τον μονόφθαλμο Πολύφημο.
Μπορεί όλα αυτά να μοιάζουν με φαντασία, μπορεί να βρίσκονται μεταξύ μύθου και πραγματικότητας, όμως το ίδιο το έργο του το μαρτυρεί με τον παραστατικό φυσικό τρόπο της απεικόνισης στην εικαστική του απόδοση. Τα μαθήματα που πήρε σε δάσκαλο αγιογράφο στο Καστέλλι και στην Αθήνα αργότερα, του επιτρέπουν να γίνει καλός γνώστης του Ακαδημαϊκού σχεδίου και της τεχνικής στο χρώμα, πράγμα που τον βοηθά στην σωστή τοποθέτηση από τη μια και από την άλλη στην τέλεια χρωματική απόδοση των θεμάτων του στο χώρο που επιθυμεί.
Όμως ο Θεοδοσάκης υπηρέτησε με θρησκευτικό φανατισμό την τεχνική της απεικόνισης και παραστατικότητας η οποία διέπει το έργο του σε όλο του το φάσμα. Ορθολογιστής, φίλος της γνώσης, της τάξης και της μάθησης, λάτρεψε τη ζωγραφική χαϊδεύοντας την με τους πιο θερμούς γλυκασμούς και τις πιο έντονες χρωματικές ισορροπίες σ' ένα αριστοτεχνικό παίξιμο του φωτός, σ' ένα δέσιμο της σύνθεσης που στο σύνολό της θυμίζει συναυλία Αγγέλων.
Γοητεύεται από την Ιταλική Αναγέννηση και προσεγγίζει τους μεγάλους δασκάλους. Παρατηρώντας κανείς το έργο του και την καλλιτεχνική του πορεία, είναι δύσκολο να ξεχωρίσει στάδια μάθησης και ώριμης περιόδου. Αυτό δείχνει άνθρωπο ταλαντούχο, χαρισματικό, υπεύθυνο, συνεπή στην ίδια την ζωγραφική του. Στο στάδιο της μάθησης τα έργα του είναι σπουδές, δοκίμια. Τα κρατά για τον εαυτό του. Τα έργα που βγαίνουν προς τα έξω διακρίνονται από μια ωριμότητα παρ' όλο το νεαρό της ηλικίας του. Όλο του το έργο απαρτίζεται από θρησκευτικά θέματα σε φορητές εικόνες. Έργα με ελεύθερα θέματα συναντούμε πολύ λιγότερα. Θα 'λεγε κανείς ότι τα εκτελούσε για δική του ευχαρίστηση, για ξεκούραση. Γιατί όλα χαρακτηρίζονται εκτός από τη Νατουραλίστικη απόδοσή τους και από μια ρομαντική διάθεση.
Η τέλεια ανατομία του σχεδίου, η ισορροπία της σύνθεσης, τα θερμά χρώματα οι απαλοί τόνοι και οι διάφανοι γλυκασμοί, χαρακτηρίζουν το έργο του Θεοδοσάκη αναδεικνύοντάς τον σε μια δυνατή προσωπικότητα και ισχυρό γνώστη του χρωστήρα. Γοητεύεται από την φυσική πραγματικότητα, απολαμβάνει τη χαρά της ζωής και την μεταφέρει στην τέχνη του. Η εικαστική απόδοση του χώρου που περιβάλλει τις μορφές των Αγίων είναι συμβατική, σε μια φυσιοκρατική διάθεση των αντικειμένων, ανάλογα με το θέμα που περιβάλλουν.
Βλέποντας το έργο φαντάζεσαι τον δημιουργό. Τον συνταυτίζεις μ' αυτό. Ανάλογα μ' εκείνο που σ' αγγίζει, που σε εκφράζει, δημιουργείς τα ανάλογα συναισθήματα για τον ίδιο τον δημιουργό. Μαθητής του Γυμνασίου αποφάσισα να τον επισκεφτώ στο εργαστήρι του. Με δέχτηκε καλωσυνάτα. Την γαλήνη, την ηρεμία, την αισιοδοξία που αναδύει το έργο του την είδα στα μάτια του. Κι όταν του 'πα πως μ' αρέσει η ζωγραφική και θέλω να ασχοληθώ με το αντικείμενο, άφησε το πινέλλο που κρατούσε με τα μακρυά του δάκτυλα, με κύτταξε στα μάτια και μου 'πε:
«Μπράβο, να μάθεις να ζευγραφίζεις. Ο ζωγράφος είναι ανώτερος άνθρωπος. Έχει ένα ιδιαίτερο τρόπο να προσεγγίζει τα πράγματα, τον άνθρωπο, τη φύση, τον ίδιο τον Θεό. Μπορεί να αποτυπώνει με το χρώμα κάθετί το όμορφο και να το κάνει δικό του, να το διατηρεί μ' αυτή του την ομορφιά για πάντα ως την αιωνιότητα».
ΑΓ. ΠΟΛΥΚΑΡΠΟΣ
ΛΟΥΣΑΚΙΕΣ

Λάτρης του φυσικού κάλλους ο Θεοδοσάκης συνεχίζει με το ίδιο πάθος, με την ίδια δύναμη, με την ίδια αγάπη αλλά και την ίδια χρωματική 
γκάμα και τεχνική επεξεργασία, την καλλιτεχνική του πορεία. Το ένα έργο διαδέχεται το άλλο σ' ένα οργασμό πνευματικής δημιουργίας. Η παρουσία του αυστηρού Ακαδημαϊκού σχεδίου, η χρωματική απόδοση του έργου με τους απαλούς τόνους, η έλλειψη συγκεκριμένης και χαρακτηρισμένης φόρμας με τα χαλαρά αχνά ή και καθόλου περιγράμματα, ένδειξη της Αναγεννησιακής Ζωγραφικής, χαρακτηρίζει για δεκαετίες το έργο του Θεοδοσάκη.
Τα θερμά χρώματα με τους απαλούς και ευαίσθητους γλυκασμούς στην ενδυματολογία, η λεπτομεριακή Μανιερίστικη απόδοση των οργάνων στα σαρκώματα, σε απόλυτη φυσιοκρατική διάσταση - προσωπική έκφραση και χαρακτήρας του Θεοδοσάκη - τον χαρακτηρίζουν μέσω των έργων του αυτής της γόνιμης περιόδου, ως ένα καταπληκτικό δεξιοτέχνη και Μανιερίστα. Όταν κάποια στιγμή που τον είχα επισκεφτεί ξανά στο εργαστήρι του και βλέποντας στα έργα του το περιβάλλον - τα φόντα, την φύση με τα αχνά περιγράμματα, τον ορίζοντα με τα βιολέ και ροζέ χρώματα που θυμίζει γλυκοχάραμα, τόλμησα να ρωτήσω. 
Γιατί;
«Ναι, μου λέει, είναι γλυκοχάραμα. Μια καινούρια μέρα αρχίζει, μια ζωή αρχίζει, κάτι νέο γεννιέται. Κάποιο μήνυμα θα φέρει η καινούρια μέρα».
Λόγια σοφά - προφητικά. Αυτό ήταν. Αντλούσε χαρά και αισιοδοξία μέσα από τα έργα που αυτός δημιούργησε, αντλούσε δύναμη για ζωή, για δράση, για δημιουργία. Λάτρεψε τα έργα του. Στη δεκαετία του '50 διαπιστώνουμε στο έργο του μια στροφή, μια προσπάθεια προσέγγισης στο έργο του Θεοτοκόπουλου. Αρκετά έργα αυτής της περιόδου έχουν δεχτεί επιρροές από τον τεχνοτροπικό χαρακτήρα του EL GRECO. Η αφαίρεση της σάρκας, η επιμήκυνση της φιγούρας, η εξαΐλωση της μορφής, τα αδρά περιγράμματα, η έντονη χρωματική γκάμα, η απότομη μετάβαση από τόνο σε τόνο, χαρακτηριστικά γνωρίσματα του θεοτοκόπουλου, τα συναντούμε διάσπαρτα στα έργα του Θεοδοσάκη εκείνης της περιόδου.
Δεκαετία του '60 και η χώρα μας αναζητά στο παρελθόν τον χαμένο πολιτισμό της, την πολιτισμική της ταυτότητα, την Ελληνορθόδοξη παράδοσή της, που δεν είναι άλλη από την Βυζαντινή Τέχνη. Την Τέχνη - και συγκεκριμένα την ζωγραφική - που για αιώνες κράτησε αναλλοίωτο το Ελληνικό πνεύμα. Μια προσπάθεια επαναφοράς της Βυζαντινής τέχνης στον εκκλησιαστικό χώρο, (εικόνες και ξυλόγλυπτα τέμπλα).
Όλη αυτή η κατάσταση δεν άφησε ασυγκίνητο τον Θεοδοσάκη. Διαπιστώνουμε στο έργο του, μια τάση προσέγγισης στη Βυζαντινή Ζωγραφική. Όμως σύντομα οπισθοχωρεί και επανέρχεται στον κλασικό χαρακτήρα, χωρίς όμως αυτό να αφήσει ανεπηρέαστο το μετέπειτα έργο του.
Δεν μπορούσε να δεχτεί, όπως απάντησε σε πρόταση εργοδότη του, που ζητούσε η εικόνα να εκτελεσθεί σύμφωνα με τα Βυζαντινά πρότυπα, «ότι η Παναγία με την μακριά μύτη, το θλιμμένο βλέμμα και τα κοκαλιάρικα χέρια, γέννησε έναν Χριστό. Η Παναγία που γέννησε τον Χριστό πρέπει να ήταν όμορφη. Δεν έχεις ακούσει όταν εξυμνούν τα κάλλη μιας κοπέλας, λένε πως είναι όμορφη σαν την Παναγία».
Από 'δω μπαίνουμε στην τελευταία περίοδο της καλλιτεχνικής δημιουργίας του θεοδοσάκη και που στο έργο του διακρίνουμε καθαρά πια τον προσωπικό του χαρακτήρα σε ύφος, σύνθεση και χρώμα. Είναι δύσκολο να χαρακτηριστεί τεχνοτροπικά το έργο αυτής της περιόδου. Είναι μια μίξη επιρροών από το καλλιτεχνικό ρεύμα της Αναγέννησης και της Βυζαντινής Ζωγραφικής.
Τα έντονα περιγράμματα, είτε αυτά ανάγονται στις πτυχολογίες των ενδυμάτων, είτε στα χαρακτηριστικά των σαρκωμάτων, μας μιλούν καθαρά, ότι ο θεοδοσάκης αρχίζει να βρίσκει το προσωπικό του στυλ. Το χρώμα υποχωρεί αισθητά στην φωτεινή του διάθεση, η φόρμα γίνεται συγκεκριμένη, λίγο γεωμετρική και κάνει έντονη την παρουσία της στην εκτέλεση της ενδυματολογίας. Τα έντονα περιγράμματα στα χαρακτηριστικά του προσώπου και των γυμνών μελών του σώματος, τα εκφραστικά και μεγάλα μάτια με την διάχυτη πνευματικότητα, φέρνουν τον παρατηρητή σε μια διαρκή αμεσότητα. Το περιβάλλον γίνεται πιο διακριτικό χωρίς την έντονη παρουσία του, αλλά ως καθαρά συμβατικό και συμπληρωματικό στοιχείο που εξυπηρετεί τις ανάλογες ανάγκες του θέματος.
ΝΙΚΟΣ ΓΙΑΝΝΑΚΑΚΗΣ 
Προβάλλεται έντονα η παρουσία του εικονιζομένου ή των εικονιζομένων μορφών, ενώ υποχωρούν διακριτικά το φυσικό ή το αρχιτεκτονικό περιβάλλον. Τονίζεται έντονα η εκφραστικότητα της μορφής του προσώπου, ως κέντρο του πνεύματος και γίνεται έντονη η χειρονομία των άκρων ανάλογα με τις ανάγκες του θέματος. Τα μάτια, το έντονο χαρακτηριστικό του προσωπικού στυλ του Θεοδοσάκη της τελευταίας περιόδου, γίνονται μεγαλύτερα, εκφραστικότερα, έντονα χαρακτηρισμένα στην φυσιοκρατική τους απόδοση, αλλά χωρίς τη Νατουραλίστικη ευαίσθητη αισθητική διάθεση, σε μια ρεαλιστική αμεσότητα κρίσης ή συγχώρεσης του εικονιζομένου με το κοινό.
Αυτή η αμεσότητα που τον καθιερώνει και τον κατατάσσει στους Ζωγράφους εκείνους με την προσωπική έκφραση, στυλ και χαρακτήρα θα τον συνοδεύει ως ένα δειλινό της Άνοιξης του 1984 που άφηνε ήσυχα τη φθορά της ζωής κι έμπαινε στο άφθαρτο της αθανασίας.
Ο θεός του 'δώσε την ζωή, η φύση του χάρισε το ταλέντο, η ιστορία και η παράδοση τη δύναμη και η Άνοιξη που την ύμνησε και την λάτρεψε στα έργα του, τον συνόδεψε στην αιωνιότητα.

Πέμπτη 4 Φεβρουαρίου 2021

ΑΝ ΚΑΙ ΕΧΟΥΜΕ ΝΕΡΟ ..ΔΙΨΑΜΕ

Το φράγμα του ποταμού Ταυρωνίτη και τον αγωγό που θα το συνδέσει με την δυτική Κίσαμο, δεν είναι κάτι καινούργιο. Μάλιστα είναι μήλο της έριδος ανάμεσα στην προηγούμενη δημοτική  αρχή και την σημερινή. Είναι το έργο που χαιρετίστηκε όταν ανακοινώθηκε προεκλογικά στην πρώτη πολιτική συγκέντρωση μετά απο πολύ καιρό στην Κίσαμο, στην πλατεία Τζανακάκη απο την βουλευτή της Ν.Δ κ Ντόρα Μπακογιάννη. Μάλιστα απο τότε, στο αρχείο του blog υπάρχουν, οι κόντρες για το νερό που θα μας έφερναν στα διψασμένα χωριά της Κισάμου (με φυσική ροή) ήταν πολλές. 
Θα σταθώ βέβαια στις δηλώσεις των τριών κατ εξοχήν ενδιαφερόμενων, που έγιναν από τον Οκτώβρη του 2019 ως και σήμερα. Δηλαδή απο την στιγμή που το θέμα αυτό...χαρακτηρίστηκε σαν Εθνικό έργο, ως και προχθές που τελικά θα ξεδιψάσουμε τον Πλάτανο την Γραμβούσα- τις Λουσακιές απο τα δικά* μας νερά.
Οκτώβρης 2019
- Η απόφαση αυτή (σαν Εθνικό έργο) αποτελεί δικαίωση για την δημοτική αρχή Κισάμου, που από το 2013 πίστεψε και προώθησε τη λύση αυτή και παρακολουθούσε και στήριζε τις προσπάθειες της Αντιπεριφέρειας Χανίων την τελευταία 3ετία. Πλέον, οι κάτοικοι ειδικά σε Πλάτανο – Γραμβούσα και Λουσακιές, μπορούν να ελπίζουν βάσιμα σε πλήρη επίλυση των αρδευτικών προβλημάτων τους, σε συνδυασμό πάντα και με τα λοιπά σχετικά έργα που μελετώνται και θα μελετηθούν στην περιοχή. 
Μυλωνάκη Γιώργος.
Οκτώβρης 2019
Τώρα οι κάτοικοι, ειδικά σε Πλάτανο – Γραμβούσα και Λουσακιές μπορούν να ελπίζουν……Το ζήσαμε και αυτό…. Να βγαίνει δελτίο τύπου του δήμου Κισσάμου για  να δηλώσει δικαιωμένος ο δήμαρχος επειδή ανακοινώθηκε ως Εθνικό έργο “Η Αξιοποίηση του Υδατικού Δυναμικού του Ταυρωνίτη”, λες και μπορούσε να χαρακτηριστεί κάτι άλλο. Ήμασταν παρόντες πολλοί στην παρουσίαση της επικαιροποίησης της μελέτης του 1992… για το έργο αυτό, από το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, και ακούσαμε και είδαμε… Οι υπόλοιποι θα περάσουν άλλα τόσα χρόνια και θα δούμε …τι θα δούνε.
Σταθάκης Θεόδωρος
Και ακολουθεί και η τρίτη δήλωση Γενάρης 2021
- Κατά τα προηγούμενα έτη, μετά από πολλές προσπάθειες και παλινωδίες η Περιφέρεια Κρήτης με την Αντιπεριφέρεια Χανίων ωρίμασαν φάκελο του παραπάνω έργου, προκειμένου το σύνθετο Φράγμα Ταυρωνίτη και τα συνοδά έργα ( αγωγοί μεταφοράς νερού, αντλιοστάσια κλπ) να μπουν σε διαδικασία υλοποίησης. Παρακαλούμε όπως επιμεληθείτε και προσωπικά για την ενεργοποίηση όλων των απαιτούμενων διαδικασιών προκειμένου, ένα στρατηγικής σημασίας για τον αγροτικό τομέα έργο, να δρομολογηθεί σε τροχιά υλοποίησης.
Γιάννης Μαλανδράκης

Με απλά λόγια στον Πλάτανο στην Γραμβούσα και στις Λουσακιές θα ξεδιψάσουν κάποτε... αλλά αυτό το πότε δεν εξαρτάται και πολύ απο μας...γιατί αν θέλαμε να τους ξεδιψάσουν απο τον Ταυρωνίτη, τι περιμένουν 29 χρόνια (1992) και δεν το κάνουν;
 Αν βέβαια θέλαμε να τους ξεδιψάσουμε απο τα εκατομμύρια κυβικά των Νοπηγείων γιατί δεν το κάναμε τόσα  χρόνια; Τι μας εμπόδιζε;

* Για την απορία που έχει πρώην δημοτικός σύμβουλος ποιος ξεδιψάει πρώτα, του αναφέρω την οδηγία του 2000  
- Ναι το νερό είναι δημόσιο αγαθό και πρέπει να έχει ενιαία διαχείριση πάντα, βέβαια αφού καλυφτούν κατά προτεραιότητα οι ανάγκες της περιοχής του υδροφορέα. Εμείς όμως δεν καλύπτουμε τις προτεραιότητες μας.... αλλά απο το ίδιο νερό τις καλύπτουν κάποιοι άλλοι. 

ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΘΕΛΕΙ ΛΥΣΗ

Γράφει ο Μιχάλης Ανδριανάκης
Το τραγικό γεγονός της πριν ακριβώς ένα χρόνο κατάρρευσης της Βενετσιάνικης έπαυλης Treνizan στο Δραπανιά και η ετοιμορροπία της άλλης πολύ σημαντικής έπαυλης Retonta στις Καλάθενες Κισσάμου, θέτουν επιτακτικά το θέμα της σωτηρίας αυτών των σημαντικών μνημείων.
Στην περιοχή μάλιστα της Κισσάμου, τα μνημεία αυτά είναι περισσότερα από κάθε άλλη επαρχία της Κρήτης, εξαιτίας της ευφορίας της, που οδηγούσε πολλούς Βενετούς φεουδάρχες να έχουν εκεί τη δεύτερη κατοικία τους. Ανάλογα ισχύουν και για τα χρόνια της Τουρκοκρατίας, εποχή που επίσης κατασκευάστηκαν κυρίως από τους μουσουλμάνους, εντυπωσιακές κατοικίες με αγροτικά εργαστήρια και διαμορφώθηκε μια ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα τοπική αρχιτεκτονική, ιδίως στην περιοχή της Ανατολικής Κισσάμου.
Σήμερα πολλά από αυτά τα σημαντικά αρχιτεκτονικά έργα, είτε έχουν κατεδαφιστεί, είτε έχουν αλλοιωθεί από τις σύγχρονες επεμβάσεις, είτε σώζονται σε κατάσταση ετοιμορροπίας, πολλές φορές επικίνδυνης. Το προβληματικό ιδιοκτησιακό καθεστώς με τους πολλούς συνήθως ιδιοκτήτες και το μεγάλο κόστος αποκατάστασης, προκαλούν την αδυναμία, ή την αδιαφορία για της τύχη τους. Αυτό συνέβη με την έπαυλη Trevizan (ήταν αναμενόμενο), αυτό θα συμβεί «μοιραία» και σε άλλες περιπτώσεις, αυτό συμβαίνει και σε όλη τη χώρα που είναι γεμάτη από διατηρητέα ερείπια. Και θα πει κάποιος «δεν πειράζει, έχουμε μπόλικα» (σωστό πριν από μερικές δεκαετίες), όμως η απώλεια της αρχιτεκτονικής μας κληρονομιάς έχει φτάσει πια σε οριακό σημείο.

Δυο-τρεις φορές στο παρελθόν είχε επέμβει η Αρχαιολογική Υπηρεσία με σωστικές εργασίες στην περίπτωση του Δραπανιά και έτσι «κρατήθηκε» μέχρι πρόσφατα, όμως οι απαιτούμενες εργασίες ήταν μεγάλης έκτασης και δεν ήταν δυνατό νομικά να γίνουν σε ένα ιδιωτικό κτίσμα. Από παλιά είχαμε κάνει την πρόταση να απαλλοτριωθεί το μνημείο με διαδικασία από το ΥΠΠΟ και δαπάνες του Δήμου και να προχωρήσουν άμεσα οι σωστικές επεμβάσεις, μέχρι να δοθεί μια λύση για τη χρήση του. Παρά το ότι φάνηκε να υπάρχει ενδιαφέρον, αυτό δεν έγινε πράξη μέχρι σήμερα από την πλευρά του Δήμου και το Υπουργείο Πολιτισμού έχει να αντιμετωπίσει τεράστια θέματα απαλλοτριώσεων-και όχι μόνο-σε ολόκληρη τη χώρα.

Με το θέμα θα πρέπει να ασχοληθούν, εκτός από το Υπουργείο Πολιτισμού, οι «άμεσοι κληρονόμοι», που (εκτός από τους κατά το Νόμο ιδιοκτήτες) είμαστε όλοι εμείς και εκπροσωπούμαστε από την Περιφέρεια και το Δήμο. Θα πρέπει να υπάρξει μια σύσκεψη, όπου να αποφασιστούν και να δρομολογηθούν λύσεις, με αξιοποίηση της Νομοθεσίας για τα επικινδύνως ετοιμόρροπα, ή της αναγκαστικής απαλλοτρίωσης.
Προτείνεται λοιπόν η απόκτησή τους από το Δήμο και η μετατροπή τους μετά την αποκατάσταση σε δημοτικούς χώρους φιλοξενίας. Καλό θα ήταν να αξιοποιηθεί η διαδικασία των ΣΔΙΤ, όσον αφορά στη χρηματοδότηση και τη χρήση με ειδικούς φυσικά όρους. Σε κάποιες περιοχές της χώρας μας έχει εφαρμοστεί με επιτυχία. Ίσως είναι η μόνη λύση και μην πιάσει κανένα μας «ιερή αγανάκτηση» για την πρόταση. Πολυτελείς κατοικίες φεουδαρχών ήταν και στο παρελθόν, μεγάλα συγκροτήματα είναι, αρκεί να υπάρξουν (και να τηρηθούν) κάποιοι όροι από το ΥΠΠΟΑ.
Η λύση «το φτιάχνω και το αφήνω στην τύχη του», ή «το κάνω Μουσείο» (αν δεν υπάρχει λόγος και δυνατότητα λειτουργίας) δεν περπατά και σύντομα οδηγεί στην απαξίωση και ερήμωσή του. Παραδείγματα υπάρχουν, να μην τα λέμε.

Μια δεύτερη λύση, που πρότεινα πριν από πολλά χρόνια στο πρώτο Συνέδριο για τον Αποκόρωνα (και είχε μερική εφαρμογή, αλλά όχι και συνέχεια), είναι η συνεργασία των ιδιοκτητών με το Δήμο. Μπορεί να γίνεται παραχώρηση για κάποια χρόνια, να αξιοποιούνται επιδοτήσεις και δάνεια για την αποκατάσταση και να μετατρέπονται σε χώρους φιλοξενίας.
Τα έσοδα να κατανέμονται για την εξόφληση των δανείων, στους ιδιοκτήτες και στη Δημοτική Επιχείρηση, στην οποία μπορεί να είναι οι ίδιοι μέτοχοι. Έτσι μπορούν να σωθούν αρκετά, αν βέβαια δεν επικρατήσει το γνωστό σύστημα, που «καταπίνει» πόρους, χωρίς να γίνεται ουσιαστικά έργο.
Και για να μην παρεξηγούμαστε, τα παραπάνω δεν ισχύουν για κάποια δημόσια κτήρια, που έχουν ιδιαίτερη σημασία και συνδέονται με την Ιστορία του τόπου.
Αυτά αναμφισβήτητα μπορεί να έχουν μόνο δημόσια χρήση, ιδίως όταν υπάρχει και ανάγκη, όπως είναι το μνημειακό συγκρότημα της Μεραρχίας στην καρδιά της παλιάς πόλης.
Αναφερόμαστε σε ΙΔΙΩΤΙΚΑ μνημεία αυτής της κατηγορίας, των οποίων η τύχη είναι προδιαγεγραμμένη και η αδυναμία επέμβασης δεδομένη. Και εκεί η σωτηρία των Βενετσιάνικων επαύλεων της Κισάμου έχει απόλυτη προτεραιότητα.
Για τα θέμα αυτό «φωνάζαμε» εδώ και πολλά χρόνια από το Σύλλογο Ελλήνων Αρχαιολόγων, αλλά και πολλοί άλλοι φορείς το έχουν θέσει επιτακτικά, Και μακάρι κάποτε να υπάρξουν σοβαρά νομικά (ως προς το ιδιοκτησιακό καθεστώς και τις υποχρεώσεις) και οικονομικά (ως προς τις υψηλές δαπάνες αποκατάστασης) κίνητρα για τους ιδιοκτήτες για να πάψει να γεμίζει η Ελλάδα “ωραία, διατηρητέα ερείπια”.
Κάτι άκουσα πως έγινε τελευταία από πλευράς Νομοθεσίας, ας το αξιοποιήσουμε οργανωμένα. Αρκετά χάθηκαν μέχρι σήμερα…

ΕΝΙΣΧΥΘΗΚΕ Η ΘΥΕΛΛΑ ΣΤΟ ΣΤΙΒΟ

Την αγωνιστική της ενίσχυση πραγματοποίησε την φετινή μεταγραφική περίοδο η ομάδα Στίβου της Θύελλας προσθέτοντας στο δυναμικό της δυο καταξιωμένους Κισαμίτες αθλητές τον Λένι Λέσι  και τον Σώζων Παπαδογιαννάκη οι όποιοι έχουν πλούσιες  αγωνιστικές εμπειρίες σε Πανελλήνια και Διασυλλογικά Πρωταθλήματα.
Ο Λένι Λέσι ήταν Πρωταθλητής Κρήτης το 2018 στα 800μ παίδων και αγωνίζεται κυρίως στις μεσαίες και μεγάλες αποστάσεις ενώ ο Σώζων Παπαδογιαννάκης κυρίως στα 400μ.
 Με τις προσθήκες αυτές η Κισαμίτικη ομάδα ολοκληρώνει τη σύνθεση του αγωνιστικού τμήματος για την τρέχουσα αγωνιστική περίοδο το οποίο απαριθμεί 23 αθλητές–ιες θέτοντας υψηλούς στόχους για τη νέα σεζόν.

Τετάρτη 3 Φεβρουαρίου 2021

Ο ΠΑΛΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΛΛΙΩΣ ..ΚΑΙ ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ ΓΙΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΧΡΗΣΙΜΟΣ

ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΤΟΥ ΒΟΥΛΕΥΤΗ ΧΑΝΙΩΝ Ν.Δ. ΜΑΝΟΥΣΟΥ ΒΟΛΟΥΔΑΚΗ ΣΤΟ ΔΗΜΑΡΧΕΙΟ ΚΙΣΑΜΟΥ
 Με αφορμή την επίσκεψη του βουλευτή Χανίων της Ν.Δ. Μανούσου Βολουδάκη την Δευτέρα 1/2/2021 στο δημαρχείο Κισάμου  και την συμμετοχή του στην σύσκεψη με όλους τους εμπλεκόμενους φορείς για το θέμα εξεύρεσης λύσης για την άρδευση της Δυτικής Κισσάμου, θα θέλαμε να τον ευχαριστήσουμε ιδιαίτερα για το συνεχή και αμέριστο ενδιαφέρον του για τα σημαντικά θέματα που απασχολούν το δήμο Κισάμου. 
Όσον αφορά στο θέμα της συζήτησης για την άρδευση δυτικής Κισάμου, κ. Βολουδάκης τόνισε ότι παραμένει στη διάθεση του Δήμου και του ΟΑΚ για συνεργασία στην προώθηση του έργου για χρηματοδότηση και δεσμεύθηκε να φέρει το θέμα στο γραφείο του Υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης προκειμένου αυτή να εξασφαλισθεί.
Ο Δήμαρχος Γιώργος Μυλωνάκης, στο τέλος της προχθεσινής συνάντησης, ευχαρίστησε ιδιαίτερα τον Μανούσο Βολουδάκη και για την σημαντική συμβολή του τόσο στην τροποποίηση του νομοσχεδίου για τους Σταθμούς Μεταφόρτωσης Απορριμμάτων, όπου γίνεται ειδική αναφορά στην έγκριση της θέσης του Σ.Μ.Α του Δήμου Κισάμου η οποία ουσιαστικά διευθέτησε το πρόβλημα της χωροθέτησής του, όσο και για τις προτάσεις του στην αλλαγή της νομοθεσίας σχετικά με την αδεσποτία παραγωγικών ζώων και τον τρόπο επιβολής προστίμων που είναι ένα μεγάλο πρόβλημα της ευρύτερης περιοχής μας και που καλούμαστε συνεχώς να αντιμετωπίσουμε στο δήμο, αλλά και για την ουσιαστική παρέμβασή του στην μείωση του ποσοστού του ανταλλάγματος υπέρ του δημοσίου στο 10% επί των ακαθάριστων εσόδων από την εκμετάλλευση των παραλιών αντί του 40% της αρχικής ΚΥΑ.

ΜΙΑ ΠΑΛΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ

Μια φωτογραφία που ανέβασε ο Μανώλης Μπατζάκης χθες και δείχνει την Ε' τάξη του 1ου Δημοτικού σε εκδρομή στην Λίμνη το 1962, με την δασκάλα τους Ερμιόνη Γαλανάκη - Μυλωνάκη.
 Να πως την αλήθεια οτι παρόλο που κάποια κορίτσια είναι γνωστά εντούτοις αναγνωρίζω πολύ καλά μόνο τα αγόρια και με την προϋπόθεση να βάλουν και τα κορίτσια το όνομα τους στον σωστό αριθμό.
1. Ψωματάκης Παναγιώτης, 2. Νίκος Τριποδάκης, 3. Μπατζάκης Μανώλης, 4. Κατσικανδαράκης Κωστής (μπαλαδόρος) 5. Αντωνομανωλάκης Γιώργος, 6. Χαρχαλάκης Κωστής, 7. Αλυγιζάκης Ανδρέας, 8; 9;
Από τα κορίτσια τα μόνα που αναγνώρισα είναι οι 4. Ντοκάκη Στέλλα, 5. Ψωματάκη Χριστίνα, και 12. Ροδουσάκη Χριστίνα.

ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΠΑΛΑΙΩΝ ΕΝΤΥΠΩΝ ΑΔΕΙΩΝ ΧΕΙΡΙΣΤΗ ΤΑΧΥΠΛΟΟΥ ΣΚΑΦΟΥΣ

 ΜΕΣΩ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗΣ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ e-ΔΛΑ
1. Γνωρίζεται ότι η ηλεκτρονική εφαρμογή e-ΔΛΑ, που αφορά στην ηλεκτρονική καταχώρηση και διεκπεραίωση αιτήσεων αρμοδιότητας Λιμενικής Αστυνομίας, επεκτάθηκε με τη δυνατότητα υποβολής αιτήσεων για αντικατάσταση παλαιών εντύπων αδειών χειριστή ταχυπλόου σκάφους (με τη νέα μορφή πλαστικής κάρτας). 
2. Η είσοδος στην εφαρμογή γίνεται μέσω του συνδέσμου: https://edla.hcg.gr, με χρήση των προσωπικών κωδικών TaxisNet.
3. Ταυτόχρονα υπενθυμίζεται ότι, η ανωτέρω ηλεκτρονική εφαρμογή στηρίζει και όλες τις άλλες κατηγορίες αιτήσεων που αφορούν άδειες χειριστή ταχυπλόων σκαφών (συμμετοχή υποψηφίων σε εξετάσεις, απόκτηση άδειας άνευ εξετάσεων, ανανέωση άδειας λόγω συμπλήρωσης ορίου ηλικίας, έκδοση αντιγράφου λόγω απώλειας/φθοράς/αλλαγής στοιχείων).
4. Τονίζεται ότι, μετά την επιτυχή υποβολή της ηλεκτρονικής αίτησης από πλευράς ενδιαφερομένων θα πρέπει να πραγματοποιείται επικοινωνία με το αρμόδιο Γραφείο της Υπηρεσίας μας, προκειμένου διευκρινιστούν λεπτομέρειες για την υποχρεωτική επιστροφή του παλαιού εντύπου άδειας χειριστή που κατέχουν σήμερα, προκειμένου εν συνεχεία διεκπεραιωθεί το σχετικό αίτημά τους, ηλεκτρονικά.
5. Η αντικατάσταση των παλαιών εντύπων αδειών χειριστή ταχυπλόου πρέπει να έχει ολοκληρωθεί μέχρι την 31-12-2021.
6. Για οποιαδήποτε διευκρίνιση επί του θέματος οι ενδιαφερόμενοι να έρχονται σε επικοινωνία με το Γραφείο Γενικής Αστυνομίας της Υπηρεσίας μας (τηλέφωνο: 28210-98888, email: chania.dla@hcg.gr)

ΕΠΙΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΤΥΛΙΦΟΥ (παρατηρήσεις στην ερμηνεία της Επιγραφής)

Μια από τις σημαντικότερες επιγραφές της Κρήτης που ήλθαν στο φως τα τελευταία χρόνια είναι ένα αντίγραφο της συνθήκης ειρήνης και συμμαχίας μεταξύ Φαλάσαρνας και Πολυρρηνίας, με την οποία οι δύο γειτονικές πόλεις, μάλλον μετά από μια περίοδο έντασης στις σχέσεις τους, αναγνωρίζουν τα υφιστάμενα σύνορά τους, συμφωνούν για θέματα εξωτερικών σχέσεων και στρατιωτικής συνεργασίας, για τη δυνατότητα αμοιβαίας πρόσβασης και χρήσης των εδαφών των επικρατειών τους και άλλα συναφή θέματα. Άλλο αντίγραφο της ίδιας συνθήκης είχε βρεθεί παλιά στο Δικτυνναίο ιερό στη θέση Μένιες του ακρωτηρίου Σπάθα. Το νέο αντίγραφο (Φωτ. 1) βρέθηκε τυχαία το 1991 κατά την διάρκεια εργασιών διαμόρφωσης του χώρου γύρω από την βυζαντινή εκκλησία της Κοιμήσεως της Θεοτόκου (άλλοτε Καθολικό Μονής), στη θέση Τύλιφος (ή Κύλιφος, με ακουστική ορθογραφία), ΒΑ της Φαλάσαρνας, στο μέσο του λαιμού του ακρωτηρίου της Γραμβούσας, περί τα 2 χλμ. από το χωριό Αζογυράς.
Αρχικά κατατέθηκε στο Μουσείο Χανιών (αρ. ευρ. Ε 191), ενώ σήμερα εκτίθεται στο Μουσείο Κισάμου. Το αμάρτυρο μέχρι τώρα τοπωνύμιο Τύλιφος φαίνεται να είναι αρχαίο. Αναφέρεται ως κύριον όνομα ενός Αρκάδα βοσκού, που βρήκε στη φωλιά μιας λύκαινας και διέσωσε τα βρέφη Λύκαστον και Παρράσιον, δίδυμους γιους του Άρη από την ένωσή του με την ηρωίδα Φυλονόμη και μετέπειτα βασιλείς των Αρκάδων.
Πρόκειται για στήλη από πορώδη ασβεστόλιθο, με αέτωμα που φέρει επίτιτλο ανάγλυφο, σύμφυτο με την κυρίως στήλη που διασώζει 24 στίχους από την αρχή της επιγραφής, το κείμενο της οποίας πρέπει να συνεχιζόταν σε άλλον εφαπτόμενο προς τα κάτω λίθο. Είναι σχετικά καλής διατήρησης και ευανάγνωστη, εκτός από τους δύο τελευταίους στίχους που έχουν υποστεί φθορές. 
Χρονολογικά εντάσσεται στην περίοδο μεταξύ 304 και 275 π.Χ., με προτίμηση την β' δεκαετία του 3ου αι. Η κ. Μαρκουλάκη πιστεύει ότι η στήλη είχε τοποθετηθεί από τους Φαλασαρνίους σε αρχαίο ιερό άγνωστης ανδρικής θεότητας που βρισκόταν στην Τύλιφο και υπαγόταν στην Φαλάσαρνα, κατ’αντιστοιχία προς το άλλο αντίγραφο που πρέπει να ιδρύθηκε από τους Πολυρρηνίους στο ιερό της Δίκτυννας στις Μένιες, που τότε υπαγόταν στην επικράτειά τους. Η ύπαρξη αρχαίων ερειπίων στην Τύλιφο, όπου σημειωτέο άλλοτε ανέβλυζε πλούσια πηγή νερού, και η συνέχιση της λατρείας στα χριστιανικά χρόνια καθιστούν σχεδόν βέβαιη την ύπαρξη αρχαίου ιερού σε αυτή την θέση. Μάλιστα το γεγονός ότι η πρόσθια επιφάνεια της στήλης καθώς και μια ταινία κατά στην ακμή των τριών πλευρών της (εκτός της κάτω) είναι καλά λειασμένες, ενώ οι υπόλοιπες επιφάνειες έχουν αδρή λάξευση, οδήγησε στο συμπέρασμα ότι η στήλη ήταν εντοιχισμένη στην πρόσοψη αρχαίου ναού. Πιθανώς σε ναό αφιερωμένος στο θεό Αιακό, χθόνια θεότητα, που όμως βρίσκει αντιρρήσεις στην επιστημονική κοινότητα μιας και δεν υπάρχει άλλη αναφορά του θεού αυτού στην Δυτική Κρήτη.

Οι Πολυρρήνιοι και οι Φαλασαρνοί υπέγραψαν την ακόλουθη συμφωνία παρουσία του Κλεονύμου και των άλλων Λακεδαιμονίων που στάλθηκαν από την πόλη τους - Ισόδαμος, Κερκίδας και Αναδάς
Η επιγραφή γράφει
Θα έχουμε τους ίδιους φίλους και εχθρούς, από την πρώτη μέρα και τώρα και για όλη την ώρα στην Κρήτη, ο καθένας κρατά τη δική του πόλη και το έδαφος σύμφωνα με την αρχαία συνήθεια και ο καθένας χρησιμοποιεί τους δικούς του νόμους. Σε σχέση με αυτό που συλλαμβάνουμε, εάν οι Πολυρρήνοι καλούν βοήθεια και έως και είκοσι άντρες είναι παρόντες, οι Φαλασαρνοί θα λάβουν το ένα τέταρτο των λεηλασιών και των χρημάτων. και οι Πολυρρήνοι θα διατηρήσουν το παραδοσιακό μέρος για το θεό. Εάν οι Φαλάσαρνοι καλέσουν τους Πολυρρήνους και έως και σαράντα άνδρες είναι παρόντες, οι Πολυρρήνοι θα λάβουν το ένα τέταρτο των λεηλασιών και τα χρήματα. και οι Φαλάσαρνοι θα διατηρήσουν το παραδοσιακό μέρος για τον θεό. Οι Πολυρρήνοι θα παρέχουν προμήθειες στους Φαλάσαρνους στο έδαφος του Πολύρχεν, και οι Φαλάσαρνοι θα παρέχουν στους Πολυρρήνους στο έδαφος της Φαλάσαρνα. αλλά αν κάνουν αποστολή σε ξένη επικράτεια, ο καθένας θα παρέχει τις δικές του προμήθειες. Οι Πολυρρήνοι θα ηγούνται εκστρατειών χερσαίας, και οι Φαλασαρνοί θα ηγούνται εκστρατείες δια θαλάσσης. Αν κάποιος ξεκινήσει πόλεμο εναντίον των Φαλασαρνών, οι Πολυρρήνοι θα βοηθήσουν όσο το δυνατόν περισσότερο, και οι Φαλασαρνοί θα βοηθήσουν τους Πολυρρήνους με τον ίδιο τρόπο. Οι Φαλασαρνοί δεν θα στείλουν πρεσβεία για τον πόλεμο και την ειρήνη στην Κρήτη χωρίς τους Πολυρρήνους, ούτε θα στείλουν οι Πολυρρήνοι πρεσβεία χωρίς τους Φαλασαρνούς. Το έδαφος του Πολύρχεν θα. . . στο Πολύρχεν, και το έδαφος της Φαλασάρνας θα. . . στη Φαλάσαρνα. Ένας Φαλασαρνός θα μπορεί να αγοράζει γη στην περιοχή του Πολύρχεν. Όποιος επιθυμεί να το κάνει αυτό, θα δουλέψει τη γη στο έδαφος του Πολύρχεν και θα καταβάλει τέλη στο Πολύρχεν. . . και θα χρησιμοποιήσει το κυνήγι. .

Με τα νέα δεδομένα οι τελευταίοι στίχοι της επιγραφής και βάση της άποψης του επιγραφολόγου κ. Χ. Κριτζά δεν αναφέρονται σε ιερό και θεό, αλλά η λέξη που αναγράφεται και οδήγησε λαθεμένα στην Θεότητα, δεν ειναι ΑΙΑΚΟΝ αλλά ΑΡΑΚΟΝ που ειναι το αρχαίο όνομα του βίκου, που ακόμα και σήμερα οι γεωργοί σπέρνουν στην Κισαμίτικη γη.
Έτσι σιγά σιγά με την έρευνα αλλάζουν πολλά δεδομένα εκτός βέβαια απο το νόμισμα της Κισάμου που εδώ και 50 χρόνια προσπαθούμε να το βρούμε με αναφορές οτι κάποιοι το είδαν και οτι υπάρχει..που δεν υπάρχει!! Όλες τις παρατηρήσεις του κ. Κριτζά για την επιγραφή της ΤΥΛΙΦΟΥ αλλά και για άλλες 3 της περιοχής μας, μπορείτε να τις διαβάσετε ΕΔΩ.

ΞΕΚΙΝΗΣΕ Η ΔΕΥΤΕΡΗ ΦΑΣΗ ΤΗΣ ΑΝΑΒΑΘΜΙΣΗΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΤΑΔΙΟΥ ΚΙΣΑΜΟΥ.

Το  δεύτερο κονδύλι απο το έργο  «Αναβάθμιση Δ. Σταδίου Κισάμου – Ανακατασκευή χώρου στίβου προϋπολογισμού 300.000 ευρώ, (έχει υλοποιηθεί το πρώτο με τα 360.000 Ε) ξεκίνησε χθες απο την κατασκευαστική εταιρεία «LYDAKIS CONSTRUCTION» με στόχο την αποκατάσταση και των χώρων εσωτερικά του στίβου, που αφορά το δυτικό και ανατολικό κυκλικό τομέα και τη διαδρομή μήκους 60 μ του αγωνίσματος "άλμα εις μήκος " νότια του γηπέδου ποδοσφαίρου, συνολικής επιφάνειας 2.900,00 Μ2. Εδώ θα γίνει επίστρωση συνθετικού τάπητα (ταρτάν) και γραμμογράφηση σύμφωνα με τις διεθνείς προδιαγραφές.
Στην εσωτερική μεριά, του δυτικού και ανατολικού κυκλικού τομέα, θα κατασκευαστεί κανάλι απορροής όμβριων το οποίο θα συνδεθεί με το υπάρχον κανάλι. Στη βορειοδυτική πλευρά του σταδίου θα τοποθετηθούν διαφανή ανακλαστικά πετάσματα για τη προστασία του χώρου του στίβου από τη θάλασσα, έργο συμπληρωματικό ιδέα του νυν Αντιδήμαρχου Γιάννη Κελαιδή, ο οποίος κατέλαβε μεγάλη προσπάθεια να προστατευτεί το στάδιο απο το βοριά. 
Προχωρά έστω και με αργά βήματα η αποκατάσταση του Δημοτικού σταδίου, και ελπίζουμε οτι το επόμενο έργο θα είναι οι κερκίδες που και αυτές βρίσκονται σε πολύ κακή κατάσταση. Να θυμίσω οτι είμαστε  μοναδικός δήμος σε όλη την Ελλάδα με ένα γήπεδο ποδοσφαίρου σε όλη την έκταση του, δίχως προσπάθεια εύρεσης χώρου για κάποιο άλλο.

Ο ΕΠΟΜΕΝΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΕΜΦΥΛΙΟΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΝΕΡΟ (ΜΑΣ)!!

 Μαλανδράκης σε Υπ. Υποδομών: Να ενεργοποιηθούν οι διαδικασίες για το φράγμα Ταυρωνίτη
Ο Δήμαρχος Πλατανιά κ. Ιωάννης Μαλανδράκης, απέστειλε επιστολή στην ηγεσία του Υπουργείου Υποδομών & Μεταφορών και σε υπηρεσιακούς παράγοντες, σχετικά με την  επίσπευση ολοκλήρωσης μελετών Κατασκευής σύνθετου Φράγματος Ταυρωνίτη (Σεμπρωνιώτη - Ντεριανού) και των Συνοδών έργων.
Ο Δήμαρχος,  στην επιστολή του, αναφέρθηκε στην απόφαση του Πρωθυπουργού της χώρας κ. Κυριάκου Μητσοτάκη, από τον Αύγουστο του 2019, ότι το παραπάνω φράγμα εντάχθηκε στα έργα πρώτης προτεραιότητας και εθνικής σημασίας.
Μεταξύ άλλων ο κ. Μαλανδράκης  επισήμανε ότι “ .... κατά τα προηγούμενα έτη, μετά από πολλές προσπάθειες και παλινωδίες η Περιφέρεια Κρήτης με την Αντιπεριφέρεια Χανίων  ωρίμασαν φάκελο του παραπάνω έργου, προκειμένου το σύνθετο Φράγμα Ταυρωνίτη και τα συνοδά έργα (αγωγοί μεταφοράς νερού, αντλιοστάσια κλπ) να μπουν σε διαδικασία υλοποίησης.
Όπως έχομε ενημερωθεί έχουν διαβιβασθεί στην αρμόδια Γενική Διεύθυνση Υδραυλικών, Λιμενικών και Κτιριακών Υποδομών του Υπουργείου, οι μελέτες- επιστημονικές υπηρεσίες που είχαν συνταχθεί μετά από προγραμματική σύμβαση της Περιφέρειας Κρήτης και του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου.    
Με δεδομένο ότι το σύνθετο Φράγμα Ταυρωνίτη, χωροθετείται στη Διοικητική Περιφέρεια του Δήμου μας, όπου κυρίως θα καλύψει δεκάδες χιλιάδες στρέμματα καλλιεργούμενων παραγωγικών εκτάσεων. (άμα πάρουμε νερό εμείς να μου τηλεφωνήσετε)
Παρακαλούμε όπως επιμεληθείτε και προσωπικά για την ενεργοποίηση όλων των απαιτούμενων διαδικασιών προκειμένου, ένα στρατηγικής σημασίας για τον αγροτικό τομέα έργο, να δρομολογηθεί σε τροχιά υλοποίησης....”

- Γατόνι ο δήμαρχος και καλά κάνει έτσι πρέπει να λειτουργεί... αφού παίρνει το νερό βάση αποφάσεων απο την Κίσαμο και βλέποντας οτι εμείς κάναμε μια κίνηση να πάρουμε απο τον ΤΟΕΒ το περίσσεμα για Πλάτανο-Γραμβούσα και Λουσακιές, έστειλε επιστολή για τον θυμίσει στον πρωθυπουργό την υπόσχεση του... 
Να μην ξεχάσει όμως οτι απ αυτό το νερό κάνει να πάρουμε και μεις βάση υπόσχεσης..αν μετράει βέβαια.

ΑΠΑΣΦΑΛΙΣΕ ΚΑΙ Ο κ. ΣΤΑΘΑΚΗΣ ΜΕ ΤΙΣ ΚΑΘΥΣΤΕΡΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΑ ΝΕΑ ΛΥΚΕΙΑ

 Για την ανέγερση των νέων Λυκείων Κισσάμου. 
Ήμασταν πολλοί από κάτω και ακούγαμε δεσμεύσεις, χρονοδιαγράμματα, "ειρωνικά γελάκια", στις επισημάνσεις μας. Τώρα; 
Ξέχασαν ότι ακούγαμε πολλοί.
 "Δεν μίλησαν για την πορεία ανέγερσης των νέων Λυκείων, δεν μίλησαν για χρονοδιάγραμμα, μόνο ότι όλα θα πάνε καλά και βήμα βήμα, κάποτε... θα αποκτήσουμε αυτό που δικαιούμαστε". 
Όχι κύριοι, υποσχεθήκατε: 
Α) Ότι αρχές του καλοκαιριού 2020, θα είχαμε τα σχέδια χωροθέτησης των σχολείων (διότι υπήρχε έτοιμη μελέτη δωδεκαθέσιου Γενικού Λυκείου). 
Β) Τον Οκτώβριο του 2020 θα εντάσσονταν στο ΠΕΠ Κρήτης η κατασκευή του Γενικού Λυκείου και Καλοκαίρι του 2021 θα ξεκινούσαν οι εργασίες. 
Γ) Ταυτόχρονα θα υλοποιούνταν οι μελέτες για το ΕΠΑΛ, διότι δεν είχε έτοιμες η ΚΤΥΠ και με διαφορά ενός έτους, 2022, θα ξεκινούσε και η ανέγερση του ΕΠΑΛ, στο νέο ΕΣΠΑ (2023 - 2030), το οποίο θα ανοίγετε νωρίτερα ως δικαίωμα προαίρεσης, όπως αναφέρθηκε. Αυτά είναι καταγεγραμμένα στα αυτιά των παρευρισκομένων και στα μικρόφωνα των ΜΜΕ, που κατέγραφαν τα πάντα εκείνη την περίοδο. Τώρα και αυτά αρκούνται μόνο σε ανάρτηση δελτίου τύπου. 
Τα προκάτ δεν είναι χώρος εκπαίδευσης. 
Τα παιδιά, οι γονείς, οι εκπαιδευτικοί του δήμου μας περιμένουν να υλοποιήσετε τα δεσμευμένα, σύντομα και όχι στο διηνεκές.
Θεόδωρος Σταθάκης 
Τέως δήμαρχος και επικεφαλής της μείζονος αντιπολίτευσης δήμου Κισσάμου.

Τρίτη 2 Φεβρουαρίου 2021

ΜΙΑ ΠΑΛΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ

Όπως διάβασα εδώ πάνω στα βουνά των Χανίων, όταν βρέθηκε ο μακαριστός Ειρηναίος για να αναρρώσει, είχε κλείσει συμφωνία με τους εκεί βοσκούς για δωρεάν γάλα στα οικοτροφεία της Ιεράς Μητρόπολης Κισάμου και Σελίνου.

ΝΕΡΟ ΣΤΟΝ ΠΛΑΤΑΝΟ ΜΕ ΑΓΩΓΟΥΣ (5η ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΗ ΛΥΣΗ)

Ο Μανούσος βρέθηκε χθες στην Κίσαμο και κουβέντιασε με την δημοτική αρχή. 
Μια μέρα μετά και την επίσκεψη του κ. Διγαλάκης βρέθηκε και ο έτερος βουλευτής Χανίων της Ν. Δ στην πόλη μας. Αν και δεν βγήκε ανακοίνωση όπως συνέβει με τον κ. Διγαλάκης, η κουβέντα ήταν για θέματα γενικού ενδιαφέροντος, πλην ενός, που σίγουρα τις επόμενες μέρες θα σηκώσει πάλι ψηλούς τόνους μεταξύ δημοτικής αρχής και αντιπολίτευσης και αφορά το νερό προς τον Πλάτανο. 
Ναι το νερό προς τον Πλάτανο που θα προσπαθήσει να πάει η Δημοτική αρχή απο το Κολένι με νέους αγωγούς προς τα δυτικά. 
Όπως εύκολα λοιπόν καταλαβαίνει κανείς ... το όνειρο μιας λιμνοδεξαμενής εκεί δεν είναι εύκολο έργο, ούτε γρήγορο, .. ούτε μπορεί να περιμένουν πότε θα φτιαχτεί το φράγμα στον Ταυρωνίτη για να μεταφέρουν, με φυσική ροή, στον υποσχόμενο Πλάτανο, νερό (αυτό κι αν είναι δύσκολο), έτσι έριξαν στο τραπέζι ακόμα μια ιδέα. Μεταφορά νερού απο το Κολένι προς στο Πλάτανο, έργο των 20.000.000 Ε, συν καμιά δεξαμενή που θα χρειαστεί για να αποθηκεύσουν τις μεγάλες ποσότητες που θα χρειαστούν. 
Ας ελπίσουμε οτι κάποτε θα λυθεί το πρόβλημα, μιας και ήδη έχουμε πάει μέσα σε 5 χρόνια σε 5η διαφορετική προτεινόμενη λύση, δίχως να υπάρχει περίπτωση να πραγματοποιηθεί και αυτή εύκολα ...  
Το ωραίο είναι οτι με αυτό το νερό θα ικανοποιηθεί ο Πλάτανος και η Γραμβούσα αλλά πρέπει να ικανοποιηθούν και οι Λουσακιές... οπότε πολύ πιθανόν το έργο θα κολλήσει στην διαδρομή...απο Λουσακιές ή απο Γραμβούσα; 

ΟΙ ΕΝΤΥΠΩΣΕΙΣ ΕΝΟΣ ΣΥΓΧΡΟΝΟΥ ΠΕΡΙΗΓΗΤΗ

Το 1957 δημοσιεύεται στην Ελβετική εφημερίδα "Weltwoche" με τίτλο "Περιήγηση στην Κρήτη" οι εντυπώσεις του Manuel Gosser ενός σύγχρονου περιηγητή... Δυο κειμενάκια του ένα για τα Χανιά και ένα για το Φόδελε αναρτώ.

Χανιά
 Το θαυμάσιο εις τα Χανιά είναι τα Λευκά Όρη μια μεγάλη οροσειρά σε πέντε υψηλές κορυφές, η οποία εγείρεται ακριβώς πίσω από την πόλιν των Χανίων, και η οποία αν και είναι μόλις δύο χιλιάδες πεντακόσια μέτρα υψηλή, όταν την βλέπει κανείς από τη θάλασσα φαίνεται ασυγκρίτως ψηλότερη. Τα Λευκά αυτά Όρη ήσαν ακόμη τότε καταχιονισμένα, και όταν τα έβλεπε κανείς ως ολόλευκο φόντο των μιναρέδων της πόλεως, των φοινικοδένδρων και των ανθισμένων τροπικών δένδρων παρουσίαζαν παραμυθένιου εικόνα.
Τα Χανιά είναι μια μικρά ήσυχα εργαζομένη πόλις. Εις τούς δρόμους σφυροκοπούν, άλλοτε δυνατά άλλοτε σιγά-σιγά και βαριά, την μεταμεσημβρίαν, όταν κοιμούνται οι κάτοικοι. Εις ένα πλάγιον δρόμον κατασκευάζονται μπαούλα, στερεά ταξιδιωτικά μπαούλα, περιβεβλημένα έξωθεν με τενεκέν, επάνω του οποίου ζωγραφίζουν με γλυκερά χρώματα κίτρινα μήλα, ή κόκκινα ρόδα.
Μπορεί κανείς να φαντασθεί ότι ένα τέτοιο μπαούλο με φιστικιά ή μενεξελιά ή κόκκινα χρώματα θα φέρει μαζί του κάπως μια πνοή της Μεσογείου ή της Πατρίδας εις το θλιβερόν δωμάτιον ενός μετανάστου εις διάφορα άλλα Κράτη.
Η Αμερική παίζει γενικώς μεγάλου ρόλου εις την ζωήν της Κρήτης.
Αν καθίσει κανείς μισή ώρα εις ένα πάγκο (παγκάκι) θα το δεις. Εις μακρές-σειρές περιμένουν γέροντες, άνδρες και γυναίκες, δια να πληρωθούν τα συναλλάγματα, τα όποια τα παιδιά ή τα εγγόνια των τους έχουν στείλει από τα διάφορα Κράτη που έχουν μεταναστεύσει.
Και οι σειρές αυτές των ανθρώπων στέκουν κάθε ημέρα μπροστά από τις θυρίδες των Τραπεζών εις όλην την Ελλάδα. Ένας χείμαρρος χρυσαφιού χύνεται με τον τρόπο αυτόν εις την χώραν.
Την ονομασίαν «πρωτεύουσα» μου την ενέπνευσεν όχι μόνον η επεριγράπτως ωραία ει ων μεταξύ της ζαφειρένιας θάλασσας και των χιονισμένων βουνών, όχι μόνον η πληθώρα των εκπληκτικών ρόδων, των κρίνων, της δενδρομολόχας και της αγράμπελης εις όλους τους κήπους, αλλά και η ξέγνοιαστη ζωή εις όλους τους δρόμους, η χαρούμενη κίνησις εις τις ταβέρνες του λιμανιού, προπαντός δε εις το εστιατόριον «Καβούρια» πού ευρίσκεται παραπλεύρως του εξακορύφου τζαμιού εις το λιμάνι.
Η αίθουσα του εστιατορίου εκεί συνδέεται, όπως εις όλα τα Κρητικά εστιατόρια, με την κουζίνα, και ο πειρασμός του φαγητού είναι μεγάλος.
Εις το στόμα κατεβαίνουν τα σάλια, αν θελήσει να περιγράψει το τι φαγητά βλέπει κανείς εκεί εκτεθειμένα και σωρευμένα. Κρέατα και ψάρια, αστακούς και μεγάλα καβούρια, λαχανικά και οπωρικά εις μεγάλην ποικιλίαν και ποιότητα. Αντ’ αυτού θέλω να αναγράψω μια συνταγή που μου έδωκεν ο μάγειρας εις μιαν τρομεράν ανάμειξιν ελληνικών γαλλικών και αγγλικών λέξεων. Πρόκειται δια την παρασκευή μιας σάλτσας σκορδαλιάς ονομαζόμενης την οποίαν μεταχειρίζονται όταν τρώγουν λαχανικά παρασκευασμένα με λάδι μελιτζάνες κολοκυθάκια ή ψάρια, ποτέ όμως με κρέας.
Φόδελε
Εις το Φόδελε δεν υπάρχει εστιατόριον, υπάρχει μόνον ένα μικρόν καφενείον, το όποιον ευρίσκεται πολύ πλησίον εις το αφρίζον νερό του χειμάρρου μέσα εις ένα πορτοκαλεώνα. Επειδή ήτο Κυριακή ήσαν όλα τα τραπέζια κατειλημμένα. Άνδρες και νεαροί έπιναν ρακί και τουρκικόν καφέν. Εφορούσαν όλοι πανταλόνια Ιππασίας και υψηλά πέτσινα υποδήματα χρώματος καφέ, κίτρινου ή κοκκίνου. Η ενδυμασία αυτή των έδινε κάτι τι το ιπποτικόν και το ριψοκίνδυνον. Εις τους τοίχους του καφενείου εκρέμοντο γεωγραφικοί χάρται της Εύρώπης και της Βορείου και Νοτίου Αμερικής.
Μου έφεραν εις το τραπέζι μου ψωμί και κρασί μαύρο, σφικτά αυγά, τυρί και φρεσκοκομμένα πορτοκάλια. Εζήτησα έπειτα να πληρώσω, αλλά ο ξενοδόχος ηρνήθη να πάρει χρήματα.
Σεις, μου είπε, ήλθατε από τόσον μακράν εως ότου φτάσετε εδώ πρέπει να σας φιλοξενήσουμε.
Όταν το αποχαιρέτησα μου γέμισε και τις τσέπες μου με πορτοκάλια.

ΑΝΥΣΗΧΟΥΝ ΟΙ ΣΥΛΛΟΓΟΙ ΓΟΝΕΩΝ ΚΑΙ ΔΙΔΑΣΚΟΝΤΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΑΡΧΗΣ

Επιστολή προς τον Δήμαρχο κ. Γεώργιο Μυλωνάκη, αλλά και στους αρμόδιους αντιδημάρχους και προέδρους σχολικών επιτροπών έστειλε ο σύλλογος γονέων και κηδεμόνων αλλά και ο σύλλογος διδασκόντων του 1ου Δημοτικού σχολείου, με το χάλι του σχολείου απο δυτικά, εξαιτίας διάνοιξης δημοτικού δρόμου, τονίζοντας τις ανησυχίες τους για την ασφάλεια των μαθητών αλλά και του σχολείου.
Αξιότιμε κύριε Δήμαρχε,
Σύσσωμο το Δ.Σ. του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων και ο Σύλλογος Διδασκόντων του 1ου Δημοτικού Κισάμου σας απευθύνουμε την παρούσα επιστολή για να σας μεταφέρουμε τις ανησυχίες και τους προβληματισμούς των μελών μας – γονέων και εκπαιδευτικών - αναφορικά με τις ενέργειες που έλαβαν χώρα στην αυλή του σχολείου μας.
Χωρίς καμία προηγούμενη ενημέρωση και εν ώρα λειτουργίας του σχολείου μαθητές, εκπαιδευτικοί και γονείς αιφνιδιάστηκαν από τα μηχανήματα του Δήμου που έσκαψαν την αυλή αφαιρώντας ένα μεγάλο τμήμα της στη δυτική πλευρά, προκειμένου να πάρει την τελική της μορφή η οδός Πνευματικάκη σύμφωνα με το σχέδιο πόλεως που είχε σχεδιαστεί πολλές δεκαετίες πριν.
Ως εκ τούτου, κατεδαφίστηκε το τοιχίο της περίφραξης του σχολείου αφήνοντας εκτεθειμένα όχι μόνο το κτίριο που στέκει από Τουρκοκρατίας αλλά και μια προκατασκευασμένη αίθουσα που βρίσκονται ακριβώς δίπλα στον ανολοκλήρωτο δρόμο. Η μεταφορά των κάγκελων δεν προσφέρουν ασφαλή προστασία παρά μόνο οριοθετούν υποτυπωδώς το χώρο του σχολείου. Επιπλέον, λόγω των βροχοπτώσεων μεγάλος όγκος νερού, όπως θα δείτε και στις φωτογραφίες που συνοδεύουν την επιστολή μας, συγκεντρώνεται κοντά στα θεμέλια του σχολείου που πλέον είναι εκτεθειμένα σε κοινή θέα δημιουργώντας σοβαρούς κινδύνους για τη βιωσιμότητα του κτιρίου και την ασφάλεια των χρηστών του προσθέτοντας ένα θλιβερό θέαμα. 
Την εικόνα αυτή παρουσιάζει το σχολείο μας εδώ και μήνες ενώ ακόμα και ο δρόμος δίπλα στο σχολείο (οδός Πνευματικάκη), για τον οποίο έγιναν όλες αυτές οι ενέργειες, παραμένει ανολοκλήρωτος και ιδιαίτερα επικίνδυνος για τους διερχόμενους, με απουσία προειδοποιητικής σήμανσης. Ως γονείς μαθητών του σχολείου, μέλη του Δ.Σ. του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων και ως εκπαιδευτικοί διερωτόμαστε: 
•Ήταν απαραίτητο όλο αυτό το γκρέμισμα και η παραίτηση του «έργου» σε αυτή την κατάσταση;
•Ένα σχέδιο πόλεως που εκπονήθηκε πριν από δεκαετίες δεν επιδέχεται τροποποιήσεις ανάλογα με τις σύγχρονες ανάγκες; 
•Και αφού έγιναν οι παραπάνω ενέργειες, γιατί δεν έχουν επισπευστεί οι διαδικασίες αποκατάστασης αλλά υπάρχει στασιμότητα; 
Θεωρούμε δεδομένο ότι έχετε καταρτίσει ένα χρονοδιάγραμμα εργασιών, το οποίο αιτούμαστε να μας γνωστοποιήσετε. Θα ήταν αδιανόητο να μην υπάρχει ¨πλάνο¨, πριν προβείτε σε παρεμβάσεις πλησίον - και κυρίως εντός - μιας ενεργούς σχολικής μονάδας, της οποίας το ανθρώπινο δυναμικό ξεπερνά τα 150 άτομα. Λαμβάνοντας υπόψη ότι πρόκειται για σχολείο που βρίσκεται σε λειτουργία παρακαλούμε θερμά, χωρίς άλλη καθυστέρηση, να μεριμνήσετε ώστε να επιθεωρηθεί ο χώρος από κάθε αρμόδιο και να προχωρήσουν άμεσα οι εργασίες που θα κριθούν απαραίτητες για την ασφάλεια μαθητών και εκπαιδευτικών όπως και η επιδιόρθωση και ολοκλήρωση του τοιχίου περίφραξης περιμετρικά του σχολείου. Παρακαλούμε για: 1) την άμεση ενημέρωση της σχολικής κοινότητας σχετικά με τη βλάβη που έχει υποστεί το σχολείο και 2) το πλάνο εργασιών που έχετε καταρτίσει.
Στους δύσκολους καιρούς που διανύουμε τα σχολεία στην Κίσαμο δεν περισσεύουν. Οφείλουμε να τα στηρίζουμε, καθώς από αυτά κρίνεται το μέλλον των παιδιών μας. Προχωρήστε στη διόρθωση «ασαφειών και παραλήψεων» στην Πράξη Εφαρμογής Ζώνης Επαφής Παλαιού Σχεδίου Πόλεως Κισάμου και επέκτασης του» για να βοηθήσετε την κοινωνία μας στο σύνολό της. Η ασφαλής και ομαλή λειτουργία του σχολείου πρέπει ν΄ αποτελεί προτεραιότητα για το Δήμο μας και επιβάλλεται να ξεπεραστεί κάθε εμπόδιο που ευθύνεται για περαιτέρω καθυστέρηση.
Δ.Σ. ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΓΟΝΕΩΝ ΚΑΙ ΚΗΔΕΜΟΝΩΝ
ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΔΙΔΑΣΚΟΝΤΩΝ
1ου ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΚΙΣΑΜΟΥ


ΚΑΡΑΓΚΙΟΥΛΕΣ KARA GULY = ΜΑΥΡΟ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟ .....

 
Μεγάλος Τουρκοκρητικός μουσικός από την Κίσαμο, που το έργο του έμεινε ανεξίτηλο στην κρητική μουσική παράδοση, ήταν ο Μουσταφάς Καραγκιουλές (1845-1930;) από τα Καλλεργιανά, δημιουργός του πασίγνωστου συρτού του Καραγκιουλέ, ενός από τα περισσότερο δισκογραφημένα κρητικά μουσικά κομμάτια. 
Για τον Καραγκιουλέ διαβάζουμε στο βιβλίο του Αθανασίου Π. Δεικτάκη Χανιώτες Λαϊκοί Μουσικοί που δεν υπάρχουν πια, Καστέλι Κισάμου 1999, σελ. 56-58: 
Οθωμανός ήταν πάππου προς πάππου. Ο ανώτερος πολιτισμός των υποδούλων τον κατέκτησε. Έμαθε τη μουσική μας και την υπηρέτησε σωστά. Τρεις τέσσερις τούρκικες οικογένειες συναποτελούσαν τα Μαντονιανά. Ξέχωρα από τη χριστιανική γειτονιά Πλούσιος, είχε σαράντα μαζώχτρες στη βεδέμα και πολλούς μετοχάρηδες στα σπαρτά του και τ' ανοιχτά χωράφια του, αφανάτιστος. Παραχώρησε κομμάτι από το χωράφι του για να επεκταθεί ο περίβολος της εκκλησίας του χωριού. Ήταν κοντά το αλώνι του, λυχνίζοντας τ' άχυρα οι «κουμούρες» έμπαιναν στο χριστιανικό ναό. Μετέφερε αλλού το αλώνι και χάρισε στον Άγιο το χωράφι του, λέγεται πως ο Άι Γιώργης ένα βράδυ τον έδειρε και συμμορφώθηκε. Μερακλής. Έπαιζε το βιολί του και τραγουδούσε γλυκά σε κάθε χαροκοπιά. Δεν έκανε διάκριση σε χριστιανούς και Τούρκους 
Σκορπούσε τη γλυκάδα του δοξαριού του σε οντάδες και κατώγια και των δυο αντίπαλων φυλών. Έσβηναν τα μίση, σιγούσαν τα πάθη. Σε κάποιες περιπτώσεις συνδιασκέδαζαν χριστιανοί και Τούρκοι. Ήταν όμορφος σωματικά, επιβλητικός, λεβαντάνθρωπος, με ωραίο μουστάκι. Ο μουσαφίρ-οντάς του Καραγκιουλέ σώζεται και σήμερα στα Καλλεργιανά. Με τις τελευταίες κρητικές επαναστάσεις οι Τούρκοι της υπαίθρου κρύφτηκαν στα κάστρα. Έφυγε και ο Καραγκιουλές, πήγε πρώτα στο Καστέλι κι ύστερα στα Χανιά... Ακολούθησε η ανταλλαγή των πληθυσμών. Ο Καραγκιουλές πήγε στη Σμύρνη άνοιξε ένα καφενείο και πέθανε το 30΄. Γνωστοί σκοποί του είναι: 
1ος συρτός Καραγκιουλές το 1882. 
2ος συρτός Καραγκιουλές το 1886. 
Γιουσούφης συρτός το 1888. Καλεργιανός συρτός το 1890 . 
Υ.Σ Άλλοι μεγάλοι Χανιώτες, τουρκοκρητικοί, μουσικοί ήταν ο Χασάν Αγάς ο Χανιώτης, ο Μεχμέτ Μπέης Σταφιδάκης, αλλά και ο Σελινιώτης Χουσεΐν Τζίνης. 
 Βιβλιογραφία: Νικολάου Π. Ανδριώτη Κρυπτοχριστιανικά Κείμενα, Εθνική Βιβλιοθήκη, δημοσιεύματα της Εταιρίας Μακεδονικών Σπουδών, Θεσσαλονίκη 1974. Γιάννη Δ. Τσίβη Χανιά 1252-1940, εκδ. Γνώση, Αθήνα 1993. Αθανασίου Π. Δεικτάκη Χανιώτες Λαϊκοί Μουσικοί που δεν υπάρχουν πια, Κίσαμος 1999

Όσο για τον δικό μου τίτλο Μαύρο Τριαντάφυλλο, αν μεταφράσεις το Καραγκιουλές στα Ελληνικά απο τα Τουρκικά. 

2 ΤΟΥ ΦΛΕΒΑΡΗ

Της Υπαπαντής σήμερα και γιορτάζει η εκκλησία στα Χάμπαθα, με την μοναδική θέα στον κόλπο της Κισάμου. Σε άλλες εποχές .... όμως!!

Δευτέρα 1 Φεβρουαρίου 2021

MΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗΝ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΜΕΛΙΝΑ

 ΣΤΗ ΜΕΛΙΝΑ 
Σ΄ώμους γυναίκας άσπρο απλώσαμε μαντήλι
Κατά που λεν΄τα έθιμα της Κρήτης σε χαρές 
Ακόμη και στην προσμονή θανάτου.
Σημάδι ελπίδας
Βραβείο το λένε σήμερα. 
Κι αν το γιατί σ΄Αυτήν ρωτάτε
Ψάξτε μοναχοί
Μην είν΄η Παναγιά μπροστά στο σταυρωμένο Γιο της 
Ή και μην είναι Κρητικιά που κουνενούς κρασί κερνά 
Μαζί με το τουφέκι
Ή μη Σουλιώτισσα που κουβαλά στο μετερίζι βόλια
Να μη μολέψουν τις ξερολιθιές
Σκορπιοί ξενόφερτοι και φίδια…
Μπορεί και να ‘ν’ Μανιάτισσα γυναίκα
Που θρηνεί, αδέρφια, κόρες, άντρα ;.
Ίντιρα λέγανε την αδερφή;
Ούλοφ τον άντρα;
Μη τα μαλλιά της άσπρισε η τέφρα η ραδιενεργή
Μάνα Γιαπωνέζα στη Χιροσίμα;
Ή μη θρηνεί μπροστά στο ακέφαλο κουφάρι του παιδιού της
της Αρμενίας γυναίκα;
Ξεριζωμένη πάλι βρέθηκε
μακρυά απ’την Εστία, Κυπριοτοπούλα κόρη
αναφτή κρατώντας την φωτιά της πατρίδας;
ή μάνα Παλαιστίνια, σκυφτή μαζεύει λείψανα του γιού
στη παγκόσμια Γκουέρνικα
στ’Ανώγεια και στην Κάντανο
στη Μαλάθυρο της Κίσσαμος;….
Στην αιώνια γυναίκα 
Μάνα, αδερφή, νύφη, ειρηνεύτρα, βυζάστρα ή μοιρολογίστρα
Εμείς εδώ για τις γυναίκες
όλου του κόσμου
όλου του χρόνου
καλούδι της αγάπης μας, σπονδή ελπίδας
για το μέλλον, τα παιδιά, για τον Πολιτισμό και την Ειρήνη
χαρίζουμε από καρδιάς με εκτίμηση σε μια Γυναίκα:
Στη Μελίνα Μερκούρη
Στη Μελίνα του Κόσμου
Στην ύστατη αυτή πετρογωνιά της Κρήτης
δίπλα σε Κύκλωπες και σε Αττίλες βάρβαρους
τούτες τις πυρωμένες κι άγριες μέρες
που χωροφύλακες του Κόσμου
αδιάντροπα
της δύναμης και της αλαζονείας
το καμουτσί χτυπούν 
για να λουφάξουν οι μικροί
να προσκυνήσουν τον Μεγάλο Αδερφό
Κατάντικρυ στον κόλπο του θανάτου*
δίπλα στην γραμμή του θανάτου
εδώ
στον κόλπο της Ειρήνης
τον Κισσαμόκορφο
χαρά μας να σας βλέπουμε, να σας γροικούμε
δεήσεις να υψώνετε για την Ειρήνη.
Σήμερα που το είδος του ανθρώπου μακελεύεται…
σκορπιοί και φίδια, ύαινες, ερπετά και όρνια
ξεχύθηκαν στις παγκόσμιες στράτες καρτέρι
για γιουρούσι στη ζωή και την ελπίδα…
Σήμερα που το είδος άνθρωπος παραφρονεί
στοιβάζοντας όπλα θανάτου κι εργαλεία φονικά
μαστορεύοντας βιαστικά την τελευταία ταφόπλακα…
ποιος θα διαβάσει άραγε το «ενθάδε κείται»;
Της Γής εσπάσαν οι αρμοί
Προφήτες του ανθρωπισμού δολοφονούνται
Λούθερ Κινγκ, Καμίλο Τόρρες, Ούλοφ Πάλμε
αύριο ποιος…;
Και για ποιο αύριο…;
Μέσα σ’ αυτό το μακελειό 
την αγωνιά και την ζάλη
Την πείνα και την δυστυχία που αφήσαμε να ζει το μισό της Γής
Παρέα κάθε μέρα με χιλιάδες θανάτους
Παρασκευάζοντας τον ολικό θάνατο
Τούτη η ξερολιθιά της Κρήτης η Κίσσαμος
τούτος ο τόπος ο μικρός κι ακρινός
σας καλωσορίζει με αγάπη, κουράγιο κι ελπίδα
πως δεν θα ‘ρθουν λειψές μέρες και μεγάλες νύχτες…
Με προσμονή, ότι το μόνο κόκκινο 
που θα χτυπά στο μάτι
θα’ ναι το κόκκινο της ανοιξιάτικης παπαρούνας
το λυγερό κόκκινο της χειμωνιάτικης φωτιάς στο τζάκι
ή το κόκκινο που βάφει τα μάγουλα του θηλυκού
προσμένοντας το ταίρι του στο αιώνιο αλισβερίσι του πόθου
Καλώς ορίσατε Κυρία Υπουργέ  Καλώς ήλθες Μελίνα
Αντ. Ελ. Σχετάκης
Διαβάστηκε στο Δημαρχείο Κισσάμου, στα εγκαίνια πανελλήνιας έκθεσης ζωγραφικής, με την ευκαιρία της απονομής από τον μακαριστό Ειρηναίο του βραβείου «ΛΕΥΚΌ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙ» στην Μελίνα  
*Τις ίδιες μέρες υπήρχε μεγάλη ένταση και ανησυχία από πιθανή εμπλοκή Αμερικανικών αεροπορικών δυνάμεων με Λιβυκές του Καντάφι  στον Κόλπο της Μεγάλης Σύρτης.

ΣΤΗΝ ΑΣΠΡΗ ΛΙΜΝΗ ΣΤΗΝ ΧΡΥΣΟΣΚΑΛΙΤΙΣΣΑ

Σε δημόσια καταγγελία προχώρησε κάτοικος της περιοχής της Χρυσοσκαλίτισσας μετά και τις καταστροφές που κάποιοι -αχαρακτήριστοι- έκαναν στις περιφράξεις αλλά και τα αυτοσχέδια παγκάκια της περιοχής της Άσπρης Λίμνης. Γράφει λοιπόν η κ. Καλομοιράκη στην σελίδα της 
-Το ωραίο δε αρέσει λυπάμαι για την κατάντια της Άσπρης Λίμνης για όσοι έρχονται και κάνουν καταστροφές. Μάλλον αρέσουν περισσότερο τα πλέγματα που είναι μέχρι την θάλασσα.

Σε μια περιοχή άγνωστη σε πολλούς αλλά υπέροχη και προπαντός προστατευόμενη μιας και αποτελεί τη δυτική αποικία του φοίνικα του Θεόφραστου, του προστατευόμενου κρητικού φοινικόδεντρου. 
Ας ελπίσουμε το ο Δήμος Κισάμου αλλά και η τοπική κοινότητα, θα κάνουν μια γρήγορη αποκατάσταση των ζημιών, ειδικά του φράκτη..μιας και στο παρελθόν οι "κουρασμένοι" κολυμπητές περνούσαν μέσα απο την λίμνη για να πάνε στην απέναντι μεριά της για πιν-νικ.
Η τελευταία φώτο απο το Α. Ρηνιώτη.