Το σίλφιον ήταν φυτό της οικογένειας ferula, συγγενικό ίσως με το μάραθο ή το σέλινο. Παρά τις προσπάθειες των ερευνητών δεν έχει ταυτιστεί με συγκεκριμένο φυτικό είδος. Φύτρωνε μόνο στην Κυρηναϊκή (Β.Αφρική) και είχε πολλές θεραπευτικές ιδιότητες. Το θεωρούσαν φάρμακο γενικής χρήσης (ακόμα και μέσο για αντισύλληψη ή για διακοπή κύησης). Ωστόσο είχε ευρεία χρήση και ως καρύκευμα. (Αθηναίος Δειπνοσοφισταί 3.117d Παστό ψάρι μαριναρισμένο με κρασί, λάδι και σίλφιο). Τέλος ολόκληρο το φυτό ήταν πολύ καλή τροφή για τα ζώα. Ακόμα και από τις σχισμές στη ρίζα και το βλαστό του εκκρινόταν ρητινώδης ουσία με φαρμακευτικές ιδιότητες. Κατά συνέπεια η υπερεκμετάλλευση του σιλφίου λόγω των παραπάνω ιδιοτήτων υπήρξε και η κύρια αιτία της εξαφάνισής του.
Ο Πλίνιος αναφέρει ότι το τελευταίο φυτό δόθηκε στο Νέρωνα (το προσέφεραν ως το τελευταίο δείγμα αυτού του φυτού). Εντούτοις μια ύστατη μαρτυρία από τον Συνέσιο τον Κυρηναίο επιβεβαιώνει την ύπαρξη μιας μικρής ποσότητας σιλφίου στα τέλη του 4ου μ.Χ. Αδιάσειστα τεκμήρια για την ύπαρξη του σιλφίου στην αρχαιότητα δίνουν .....