Όχι, δεν έχω πρόθεση να γράψω τουριστικό οδηγό για νησί των Κυκλάδων... αλλά επειδή είμαι οπαδός της φιλοσοφίας ότι τα ταξίδια είναι σοφία και γνώση κι επειδή διαβάζω κατά καιρούς το blog σας και τα «κακώς κείμενα» της περιοχής της Κισάμου, ήρθαν αυθόρμητα οι συγκρίσεις από πρόσφατο ταξίδι στην Πάρο...Αρχής γενομένης από το πλοίο της γραμμής. Η οργάνωση της ακτοπλοϊκής εταιρίας που μετέφερε, μεσούντος Ιουλίου, επιβάτες και οχήματα σε δύο διαφορετικά νησιά (Πάρο-Νάξο) ήταν παραδειγματική. Οι εργαζόμενοι του πλοίου, ήταν σε κάθε σκάλα και κάθε έξοδο του πλοίου, εξυπηρετώντας την επιβίβαση και αποβίβαση οδηγών και επιβατών. Οι οδηγοί επέβαιναν στα αυτοκίνητά τους, χωρίς δυσκολία ή εκνευρισμό και δεν εμπλέκονταν με τους επιβάτες. Στην έξοδο του λιμανιού της Πάρου κατατοπιστικές πινακίδες, όπως και παντού στο νησί. Σε κάθε καίριο σταυροδρόμι ήξερες πού να στρίψεις για τον προορισμό σου. Επιπλέον, υπήρχαν καθρέπτες σε κάθε επικίνδυνο σημείο των δρόμων! Το οδικό δίκτυο εξαιρετικά καλό για νησί και κυρίως χωρίς σκουπίδια στις γύρες των δρόμων. Στις δύο μεγάλες πόλεις του νησιού, Νάουσα και Παροικιά, αλλά και στα ορεινά χωριά, υπήρχαν χώροι στάθμευσης, όπου άφηνες το αυτοκίνητό σου για να μπεις αποκλειστικά πεζός στα σοκάκια του νησιού. Μετρήσαμε τουλάχιστον τέσσερις αριθμημένους χώρους στάθμευσης αυτοκινήτων στην Παροικιά, (είναι το κεντρικό λιμάνι) ενώ επιπλέον περιφερειακός δρόμος ένωνε κι αποσυμφόριζε τις δύο κεντρικές πόλεις, σε μια περίοδο που το νησί βούλιαζε από επισκέπτες.Εντυπωσιακά τα ορεινά χωριά! Σε οδηγούσε εκεί η ιστορία τους και δυνατές πολιτιστικές εκδηλώσεις. Εκτός της γραφικότητάς τους (καθώς σε όλο το νησί τηρείται κατά κανόνα το παραδοσιακό οικιστικό σχέδιο) και του λαογραφικού ενδιαφέροντος, ήταν εμφανή η αγάπη και το μεράκι των κατοίκων και διαμενόντων για τον τόπο, αλλά και ισχυρή η παρουσία εθελοντισμού. Το νησί ολάκερο, τα σπίτια, τα σοκάκια, οι κοινόχρηστοι χώροι όλα φροντισμένα, βαμένα πλακόστρωτα,
Ραϊσάκη Ειρήνη
Εκπαιδευτικός
