«Τίποτα θαρρώ δε μου λείπει. Έχω μονάχα την αγιάτρευτη αγωνία της Ελλάδας, που (όλοι) θέλουν να τη γκρεμίσουν. Μα αυτή είναι αιώνια……... ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ
Στις αρχές του περασμένου αιώνα, λίγο πριν από την Ελληνική Επανάσταση και την ανεξαρτησία της Ελλάδας από τον τουρκικό ζυγό, κάποιος υποχθόνιος εγγλέζος έτυχε να είναι πρεσβευτής της Μεγάλης Βρετανίας στην Κωνσταντινούπολη (αχ αυτή η αιώνια ατυχία μας). Την περίοδο αυτή τα διεθνή πολιτικά γεγονότα οδήγησαν την Τουρκία, όπως συμβαίνει και σήμερα πολλές φορές, σε συμμαχία με τη Βρετανία εναντίον της Γαλλίας. Αυτός ο ύπουλος και δόλιος εγγλέζος λοιπόν εκμεταλλευόμενος τη θέση του, τις πολιτικές συγκυρίες και την εύνοια του σουλτάνου, άρπαξε την ευκαιρία για να αποκτήσει σημαντικά αρχαία από την κεντρική Ελλάδα, τα ελληνικά νησιά του Αιγαίου και την Μικρά Ασία, εκεί δηλαδή που άνθησε ο ελληνικός πολιτισμός.
Το 1800 με πρόθεση ότι ήθελε να σχεδιάσει τα μνημεία της Αθήνας και να λάβει εκμαγεία για τη διακόσμηση της έπαυλής του στη Σκοτία έστειλε κατά δω μεριά το συνεργείο του. Βέβαια στο μυαλό του δεν είχε τίποτα άλλο εκτός από τα ως και κείνη την στιγμή άθικτα μνημεία της Ακρόπολης, στα οποία όμως ήταν δύσκολο να τα πλησιάσει κανείς και για τα οποία δεν είχε δοθεί ποτέ άδεια ούτε καν για απλή σχεδίαση.
Με συνεχή και άφθονα δωράκια προς τους Τούρκους της Κωνσταντινούπολης,- άραγε τα ίδια δεν γίνονται και σήμερα- κατάφερε και του παραχωρήθηκε άδεια μόνο για αποτύπωση,
λήψη εκμαγείων με την δέσμευση ότι τα ίδια τα μνημεία δεν θα πάθαιναν καμία βλάβη. Όμως ο βάρβαρος και συνάμα βάνδαλος είχε αντίθετη άποψη, πανούργος στο επάγγελμα(διπλωμάτης γαρ) πίεσε τους Τούρκους της Αθήνας να σιωπήσουν όσο τα συνεργεία του θα αφαιρούσαν τμήματα του γλυπτού διακόσμου των μνημείων της Ακρόπολης. Οι εργασίες ακρωτηριασμού και απογύμνωσης του Παρθενώνα άρχισαν το 1801. Συμπεριφερόμενοι ως βάνδαλοι οι άνθρωποι του, κατέβασαν τα γλυπτά από το ναό, όπου βρίσκονταν επί 2.250 χρόνια. Επί δέκα χρόνια τα συνεργεία του διαμέλιζαν τον Παρθενώνα και συνάμα και την ιστορία μας, αφαιρώντας τμήματα της Ακρόπολης. Στην Αγγλία, έφθασαν τα Μάρμαρα του Παρθενώνα, μετά από μία μικρή οδύσσεια, και αμέσως έγιναν αντικείμενο εμπορικής συναλλαγής μεταξύ αυτού και της Βρετανικής Κυβέρνησης. Το Βρετανικό Κοινοβούλιο, μέσα στο οποίο ο περίφημος λόρδος κατηγορήθηκε ως αρχαιοκάπηλος, αποφάσισε με ψήφους 82 υπέρ και 30 κατά (άλλο που δεν ήθελαν), την αγορά των Μαρμάρων από αυτόν και την παραχώρηση στο Βρετανικό Μουσείο, του οποίου αποτελούν από τότε μέχρι σήμερα μία από τις σημαντικότερες συλλογές.Επί δύο αιώνες που διαρκεί ο ξενιτεμός των Μαρμάρων, διανοούμενοι κα
ι προσωπικότητες της Βρετανίας και ολόκληρης της Ευρώπης στιγμάτισαν και στιγματίζουν την πράξη του υποχθόνιου βρετανού, ως ιεροσυλία. Εμείς σήμερα από την μια με παρακάλια και ικεσίες προσπαθούμε να τα φέρουμε πίσω, όπως συνέβη πριν λίγα χρόνια με πρόφαση την Ολυμπιάδα, άλλοι για εντυπωσιασμό και άλλοι με μορφή μακροχρόνιου δανεισμού. Όμως η αλήθεια είναι ότι μόνο ένας άνθρωπος προσπάθησε όσο κανείς άλλος για την επαναφορά των μαρμάρων στην πατρίδα μας. Στην Μνήμη λοιπόν αυτής της μεγάλης ελληνίδας, ας κάνουμε ακόμα μια κοινή προσπάθεια............ χωρίς πολιτικές σκοπιμότητες."... Βλέπουμε την αλληλουχία των αρχαίων πολιτισμών κομματιασμένη, το παρελθόν γκρεμισμένο και τις θαυμάσιες ιδιαιτερότητες ξεθωριασμένες. Η μνήμη μας απειλείται και η ψυχή μας ξεραίνεται, η δημιουργικότητα ασφυκτιά, το παρόν ξεριζώνεται. Όποιος δεν έχει παρελθόν δεν έχει παρόν, λέει μια αραβική παροιμία. Αυτό το παρελθόν πρέπει να αναδυθεί από τα μουσεία για να γίνει πηγή έμπνευσης και δημιουργίας, να γίνει όργανο και χαρά του λαού ..."
Μελίνα Μερκούρη Μεξικό, 29 Ιουλίου 1982
Η Μελίνα αποχαιρέτησε τον μάταιο τούτο κόσμο, χωρίς να δει το όνειρο της να γίνεται πραγματικότητα, όμως η επιστροφή των Γλυπτών του Παρθενώνα από το Βρετανικό Μουσείο, αποτελεί πράξη τιμής προς τις αρχές δικαίου αλλά και εκδήλωση σεβασμού προς τις πάγιες πολιτιστικές αξίες μας. Αυτό να το καταλάβουμε!!!
Υ.Σ Ένα από τα μεγαλύτερα λάθη που κάνουμε και δηλώνει την αμάθεια μας είναι που συνεχίζουμε να αποκαλούμε αυτόν τον κλεμμένο θησαυρό ¨ελγίνεια μάρμαρα¨.
