γράφει:
ΤΟΥ ΣΚΑΛΙΔΗ
*Η δημοτική ποίηση θα ψάλλει έτσι τον ήρωα της Κισάμου (Γεώργιο Σκαλίδη):
*---Ε! σεις βουνά των Γρεβενώ, και λεύκες των Λευκόρω,
για λίγο χαμηλώσετε, δυό ντουφεκιώ βεζύρη
για να φανούν τα Γρεβενά κι αυτό τ' ωραίο Σπήλι,
που πολεμούν οι Ελληνες με τούρκικο νιζάμη.
Πέφτουν τα βόλια σα βροχή, κι οι σφαίρες σα χαλάζι.
κι αυτά τα λιανοντούφεκα, σαν άμμο της θαλάσσης,
Καντινοπούλα πρόβαλεν από το παραθύρι
---Πάψε Ζακάμ, τον πόλεμο, να μετρηθεί τ ασκέρι.
Μετριούνται οι Τούρκοι τρεις φορές, λείπουνε τρεις χιλιάδες
Μετριούνται τα Ελληνόπουλα, λείπουνε τρείς λεβέντες.
Από τα Γρεβενά ν' ογείς, κι άλλος από το Σπήλι
κι άλλος από την Κρήτη μας ο Καπετάν Σκαλίδης.!*
Και η λαϊκή ρίμα, συνεχίζει ο Σταμάτης, θα τραγουδήσει την θυσία του με αυτά τα λόγια:
*Την προδοσία οι Βούλγαροι την έχουνε παιγνίδι,
μ αυτόν τον τρόπο πρόδωσαν το σώμα τού Σκαλίδη,
Κι οι Τούρκοι πήγαν κι είπαν του να δώσει τ άρματά ντου,
γιατί θα χάσει τη ζωή με όλα τα παιδιά ντου.
* Δεν ήρθα από την Κρήτη εδώ, για να σας καμαρώσω,
μόν ήρθα εις τούς σκλάβους σας Ελευθεριά να δώσω!*
Τέσσερις ώρες πόλεμο εκάναν του Σκαλίδη,
κι ο ήλιος εβασίλεψε κι εγίνηκε σκοτίδι
Επέσανε Τούρκοι πολλοί, δεν είναι παραμύθια,
οι σφαίρες τούς τρυπήσανε τα σκώτια και τα στήθεια.
Επεσε κι ο Αρχηγός μαζί με τα παιδιά του
δεν είδε την Ελευθεριά πού είχε πρόγραμμά του!*.
Στην συνέχεια αντιγράφει το ιστορικό της αυτοθυσίας των Γιώργη Σκαλίδη και Βαγγέλη Νικολούδη από Λάκκους.από το "Μακεδονικόν Ημερολόγιον" (Εν Αθήναις 1908) και καταλήγει το Ημερολογιον:.
-Τοιούτος θάνατος ήρμοζεν εις τοιούτους πολεμιστάς, αλλά διατί να μη τούς σεβασθή, ούτος, αφού ήσαν είκοσι δύο μόνον ετών και αφού η λέξις απλώς "Γεώργης" και "Βαγγέλης" παρέλυε τα σχέδια των Βουλγάρων και έδιδε ζωήν εις τούς δύσμοιρους πληθυσμούς τού Μοριχόβου.
Ροδουσάκης Κυριάκος
