Η επίσκεψη στην Κίσαμο είναι μοναδική εμπειρία. Η γνωριμία με την επαρχία δεν έχει να κάνει μονάχα με το ζεστό και φωτεινό ήλιο, την κρυστάλλινη θάλασσα, τα φαράγγια, την παρθένα γη, την μεγάλη χρονική διάρκεια διακοπών σας στην περιοχή. Η γνωριμία με την επαρχία Κισάμου είναι ταυτόχρονα κι ένα ταξίδι στην μακραίωνη ιστορία της, τον πολιτισμό, την παράδοση, τα ήθη και έθιμα, την φιλόξενη ψυχή των ανθρώπων της....Όσοι δεν μπορείτε να το ζήσετε... απλά κάντε μια βόλτα στο ιστολόγιο αυτό και αφήστε την φαντασία σας να σας πάει εκεί που πρέπει...μην φοβάστε έχετε οδηγό.... τις ανεπανάληπτες φωτογραφίες του καταπληκτικού Ανυφαντή.





Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΒΙΒΛΙΑ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΒΙΒΛΙΑ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Τρίτη 3 Φεβρουαρίου 2009

ΒΑΣΙΚΟΣ ΜΕΤΟΧΟΣ

Ένα βιβλίο του Πέτρου Μάρκαρη !
"Τρομοκράτες(!) καταλαμβάνουν το πλοίο της γραμμής από Πειραιά – Κρήτη. Ανάμεσα στους επιβάτες είναι η κόρη και ο γαμπρός του αστυνόμου Χαρίτου –κεντρικού ήρωα σε πολλά βιβλία του Μάρκαρη. Η αγωνία του γονιού παραμερίζει την αίσθηση του καθήκοντος. Συγχρόνως στην Αθήνα, διάσημα στελέχη και ηθοποιοί της βιομηχανίας της διαφήμισης βρίσκονται δολοφονημένοι με πανομοιότυπο τρόπο, μάλιστα από το ίδιο όπλο, μια γερμανική “αντίκα” του Β’ παγκοσμίου πολέμου. Μέσα στη αγωνία για την τύχη της κόρης και του γαμπρού του, ο Χαρίτος επιστρέφει εσπευσμένα στην Αθήνα από την Κρήτη για να προσπαθήσει να εξιχνιάσει τις μυστηριώδεις δολοφονίες. Τότε βρίσκεται αντιμέτωπος με το χαώδη κόσμο των καναλαρχών, των διαφημιστών, που –κακά τα ψέμματα- κινούν την οικονομική ζωή των ΜΜΕ και φυσικά των αδηφάγων δημοσιογράφων.
Ο Μάρκαρης δε διστάζει έμμεσα να καυτηριάσει το φημισμένο νόμο του “βασικού μετόχου” περιγράφοντας στην ουσία την πραγματικότητα που βιώνουμε όλοι μας καθημερινά: τηλεοπτικά παράθυρα, τηλεδικαστές, άπειρα διαφημιστικά μηνύματα, υπουργούς υποταγμένους στην εξουσία των media. Μέσα σε όλους αυτούς ο ευσυνείδητος Χαρίτος προσπαθεί να βρει την άκρη ενός πολύ μπλεγμένου νήματος. Εν τω μεταξύ τα πτώματα μαζεύονται… Απόλαυσα την ανάγνωσή του. Αν και πρόκειται για σχετικά μεγάλου όγκου βιβλίο, είναι από αυτά που με την εξέλιξη της πλοκής τους, το χιούμορ τους και φυσικά τα καυστικά σχόλιά τους, δε σ’ αφήνουν να… τ’ αφήσεις. Δυνατές περιγραφές, αληθινοί χαρακτήρες, δυνατή γραφή χωρίς πλεονασμούς και λογοτεχνικές εξάρσεις, συστατικά που συντελούν στην επιτυχία μιας επιτυχημένης λογοτεχνικής συνταγής."

http://www.drteddy.gr/?p=1294#more-1294

Κυριακή 28 Δεκεμβρίου 2008

ΔΥΟ ΒΙΒΛΙΑ ΔΥΟ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

Έπεσαν στα χέρια μου δυο βιβλία που γράφτηκαν με διαφορά κοντά στους 2 αιώνες, το ένα το 1811 και ο άλλο το 2008. Το πρώτο γράφτηκε από τον Γάλλο περιηγητή J.M. Tancoigne και δημοσιεύτηκε το 1817 στο Παρίσι και αποσπάσματα δημοσιεύονται στο βιβλίο "Βιώματα από την Κρήτη του 1811-1814" (μετάφραση Μ. Εκκεκάκη 2008 ) αλλά και το βιβλίο της Τουρκάλας Σαμπά Αλτίνσαϊ, με τίτλο "Κρήτη μου". Σας παραθέτω μερικά αποσπάσματα από το βιβλίο του Γάλλου σχετικά με τους Τουρκοκρητικούς. - "Ο Τουρκοκρητικός δεν χαίρει ιδιαίτερης εκτίμησης στην υπόλοιπη αυτοκρατορία. Η προκατάληψη εναντίον του είναι καθολική. Οι μεν Μουσουλμάνοι του καταλογίζουν μειωμένη επιμέλεια στην τήρηση των προσταγών του κορανιού, οι δε Χριστιανοί τον κατηγορούν για υπέρμετρη αγριότητα και αφόρητη καταπίεση εις βάρος των Ελλήνων Εντούτοις παντρεύονται συχνά με Χριστιανές ....αλλά αντί να μαλακώσει ο χαρακτήρας των, έχει ακριβώς το αντίθετο αποτέλεσμα.- Που να οφείλεται άραγε αυτό; Ποια μπορεί να είναι η αιτία; Μου φαίνεται ότι αυτό θα πρέπει να το χρεώσουμε στις προδιαθέσεις με τις οποίες γεννιούνται οι κρητικοί και των δύο θρησκευμάτων. Οι απόγονοι συνδυάζουν κατά τρόπο εκπληκτικό όλα τα έμφυτα ελαττώματα των Ελλήνων, όπως πονηριά, δολιότητα και το ψέμα, με το επίκτητο ύφος και την υπεροψία των Μουσουλμάνων. Από την φυσιογνωμία τους και μόνο, τους αναγνωρίζει κανείς με την πρώτη ματιά. Η ομιλία αλλά και η ιδιάζουσα προφορά τους δεν διαφέρει καθόλου από την ομιλία και την προφορά των γηγενών Ελλήνων. Για ένα παρατηρητή που έχει δει αληθινούς Οσμανλίδες της Κωνσταντινούπολης, ο Τουρκοκρητικός μοιάζει περισσότερο με μεταμφιεσμένο Έλληνα. Η λαιμαργία του και η κατανάλωση κρεάτων (χοιρινό) απαγορευμένων από το νόμο του Μωάμεθ τον κάνουν να ξεπέφτει στα μάτια αυτών που τηρούν με αυστηρότητα το κοράνι."
Στο άλλο η Τουρκάλα συγγραφέας Σαμπά Αλτίνσαϊ, από το Τσανάκαλε, στο βιβλίο της "Κρήτη μου" που είναι μυθιστόρημα, μιας και τα περισσότερα τα άκουσε από τον παππού της, τον Ιμπραήμ Γιαρμακαμάκη, Τουρκοκρητικό γεννημένος στα Χανιά, χρυσοχόο με μαγαζί στην οδό Κανεβάρο των Χανίων. Είναι αναπαράσταση μιας ολόκληρης εποχής με κεντρικό ήρωα τον Ιμπραήμ Γιαρμακαμάκη, όταν τον Νοέμβριο του 1923, με την ανταλλαγή των πληθυσμών, τον έστειλαν με όλη την οικογένειά του στο Κιουτσούκ-κουγιού, απέναντι από τη Λέσβο. Μιας εποχή που διακρίθηκε για τη σκληρότητά της και για τα έντονα συναισθήματα που βίωσαν οι πρωταγωνιστές της σε όλη την κλίμακα της αγάπης, του μίσους, της ελπίδας, της προδοσίας. Από την κριτική των ΝΕΩΝ παίρνω το σχόλιο για το βιβλίο ..... είναι ένα βιβλίο που συγκινεί και προβληματίζει, σε ένα βαθμό, για τα ζητήματα της συνύπαρξης και των πολυπολιτισμικών κοινωνιών. Η Κρήτη ως νησί ικανό να παράξει δικό του, ώς ένα βαθμό αυτόνομο, πολιτισμό, θα έπρεπε να είναι το ιδανικό χωνευτήρι. Κι όμως, όπως καλά τα περιγράφει η Αλτίνσαϊ, δεν συνέβη κάτι τέτοιο.

Ιστορικά τώρα στα μέσα του 18ου αιώνα, όταν οι κάτοικοι της Κρήτης ανέρχονταν περίπου σε 260.000, οι περισσότεροι ήταν μουσουλμάνοι, ενώ, στο τέλος του 18ου αι, χάρη στις βελτιωμένες συνθήκες ζωής των χριστιανών, η αναλογία ήταν σχεδόν ένα προς ένα, σύμφωνα με τον Olivier ( G. A. Olivier, Voyage dans l' Empire Ottoman, 6 τόμοι, Παρίσι 1801-1807 ). Μετά το 1821 στη διάρκεια της μάλλον ήπιας αιγυπτιακής κατοχής, οι χριστιανοί αυξήθηκαν- σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του Pashley το 1834 (Robert Pashley, Travels in Crete, 2 τόμοι, Λονδίνο 1837 ) και αποτέλεσαν την πλειονότητα το 1858, όταν 60.000 μουσουλμάνοι αντιστοιχούσαν σε 220.000 χριστιανούς και 907 Εβραίους. Αυτή η υπεροχή των χριστιανών αυξήθηκε κι άλλο στις αρχές του 20ου αιώνα: 303.000 χριστιανοί έναντι 34.000 μουσουλμάνων, που με τη σειρά τους υποχρεώθηκαν να εγκαταλείψουν το νησί το 1923, όταν άρχισε να ισχύει το πρόγραμμα ανταλλαγής πληθυσμών της συνθήκης της Λωζάννης.
Καλό είναι να τα διαβάσετε και τα δυο.

Τετάρτη 10 Δεκεμβρίου 2008

ΕΙΡΗΝΑΙΟΣ Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΜΑΣ

Ένα πολύτιμο βιβλίο - αφιέρωμα στον Ποιμενάρχη της τοπικής Εκκλησίας πρώην Κισάμου και Σελίνου κ.κ. Ειρηναίο παρουσιάσθηκε προχθές το απόγευμα στην Ορθόδοξη Ακαδημία της Κρήτης.
Ο τόμος στις 693 σελίδες του περιλαμβάνει σημαντικά ιστορικά, πνευματικά, εκκλησιαστικά και επιστημονικά κείμενα για τη ζωή, τη δράση και το έργο του πνευματικού Φάρου και Ιεράρχη της Κρήτης και του Δεσπότη της Ειρήνης και του Χριστού, καθώς και πλούσιο φωτογραφικό υλικό. Η έκδοση έγινε από την Μητρόπολη Κισάμου και Σελίνου και τελεί υπό την αιγίδα της Ιεράς Επαρχιακής Συνόδου της Εκκλησίας της Κρήτης.
Ο Μητροπολίτης Κισάμου και Σελίνου κ. κ. Αμφιλόχιος υπογράμμισε ότι «η Μητρόπολή μας, ευχαριστιακά και με ευγνωμοσύνη απέναντι στο σεπτό πρόσωπο του Μητροπολίτη Ειρηναίου, ο οποίος επί πέντε σχεδόν δεκαετίες διακόνησε ευκλεώς και καλλικάρπως τη Μητρόπολη, τους ανθρώπους και τα προβλήματά τους, αισθάνθηκε χρέος τιμής προς το πρόσωπό του να προχωρήσει στην έκδοση ενός τιμητικού χαριστήριου τόμου και αυτό έγινε με την ευλογία της Ιεράς Επαρχιακής Συνόδου της Εκκλησίας της Κρήτης, η οποία έθεσε τον τόμο υπό την αιγίδα της. Ο τόμος αυτός αποτελεί ένα απαύγασμα καταθέσεως, ευγνωμοσύνης, τιμής και σεβασμού, μέσα από πολλούς αξιόλογους συγγραφείς, οι οποίοι έχουν καταθέσει την αγάπη και το σεβασμό τους προς το πρόσωπό του». Ο ίδιος υποστήριξε πως «νομίζω ότι θα χρειαζόταν πολλοί τόμοι, για να μπορέσει κάποιος να περιγράψει την προσφορά του γέροντος Ειρηναίου, όχι μόνο στη Μητροπολιτική Περιφέρεια, την οποία διακόνησε, αλλά επίσης και στη Γερμανία που επί μια δεκαετία κλήθηκε να βοηθήσει στην ανασύσταση της εκεί Μητροπόλεως.
Θα μπορούσε να πει κάποιος ότι ο Ειρηναίος Γαλανάκης υπήρξε ένα οικουμενικό πρόσωπο, εξ’ αιτίας του ότι οι ανοιχτοί του ορίζοντες αγκάλιαζαν ολόκληρο τον κόσμο και γι’ αυτό το λόγο βλέπουμε ότι είναι γνωστό το πρόσωπο, η προσφορά του, το έργο του και η προσωπικότητά του σ’ όλα τα μήκη και τα πλάτη της Ορθοδοξίας και αυτό είναι μια βαριά κληρονομιά που έχει εναποτεθεί στους ισχνούς ώμους της ελαχιστότητάς του.
Προσπαθούμε λοιπόν, στο μέτρο των δυνατοτήτων μας, να συνεχίσουμε αυτή την προσφορά και τη μαρτυρία. Σαφώς αυτός ο τόμος δεν καλύπτει το πλήθος της πολυσχιδούς προσωπικότητάς του, όμως είναι μια σκιαγράφηση και πιστεύω ότι θα υπάρξουν ιστορικοί του μέλλοντός του, οι οποίοι θ’ αναλάβουν αυτό το έργο».
Ο πρωτοπρεσβύτερος Αρχιερατικός Επίτροπος της Μητρόπολης Πέτρας και Χερσονήσου πατήρ Ευάγγελος Παχυγιαννάκης, που έγραψε το πρώτο και το δεύτερο μέρος του χαριστήριου τόμου, ισχυρίσθηκε πως «και στο α΄ και στο β΄ μέρος υπάρχουν Κεφάλαια, τα οποία έχουν γράψει, από το πλεόνασμα της αγάπης και του σεβασμού τους, άνθρωποι που γνώρισαν από κοντά το σεβάσμιο ιεράρχη, είτε σαν απλοί χωριανοί, είτε σαν Επιστήμονες, είτε σαν μαθητές του σεβασμιότατου. Επίσης έγραψαν γι’ αυτόν ορισμένοι κληρικοί, που τον είχαν ως πρότυπο στην Ιεροσύνη και στην Αρχιεροσύνη τους».
Ο ίδιος σημείωσε ότι «η προσφορά του σεβασμιότατου Ειρηναίου Γαλανάκη δεν μπορεί να εκτιμηθεί. Είναι τόσο μεγάλη και πολύπλευρη που για τους σύγχρονους καιρούς που ζούμε τώρα αυτός είναι ένα τεράστιο Κεφάλαιο. Και οπωσδήποτε αυτή η προσφορά του δεν μπορεί να περικλειστεί στις σελίδες του τόμου. Ο σεπτός γέροντας είναι κατ’ αρχήν ένα Κεφάλαιο στην Παιδεία, στη λαογραφία, στον άνθρωπο που ζει και σκέπτεται την πορεία του λαού της Κρήτης, τα ήθη και τα έθιμά του και τις εκδηλώσεις και που έρχονται στη σημερινή εποχή να δώσουν ένα νέο μήνυμα, δηλαδή να ξαναγυρίσουμε στις ρίζες και να επενδύσουμε με τις παλιές καταβολές και αξίες που έχουμε στις νέες αξίες της εποχής μας».
Τέλος ο καθηγητής της θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών Παναγιώτης Χριστινάκης, που είναι μαθητής του Ειρηναίου, παρουσίασε το τρίτο μέρος του χαριστήριου τόμου.
Όπως ανέφερε ο ίδιος, «αυτό το μέρος περιλαμβάνει επιστημονικές εργασίες, που διάφοροι επιστήμονες - μαθητές του, έδωσαν, ώστε αυτός ο τιμητικός τόμος, μαζί με όλα τ’ άλλα συνήθη που έχει να έχει και ένα μέρος καθαρά επιστημονικά, όπου στο μέλλον οι επιστήμονες θα μπορούν να προστρέχουν και να λαμβάνουν τα κρίσιμα στοιχεία για το θέμα τους.
Οι εργασίες που έγιναν θεωρώ ότι είναι αντάξιες με τον τιμώμενο. Νομίζω ότι όλοι οι συγγραφείς, που έγραψαν για το γέροντα, έκαναν το καθήκον τους και έβγαλαν μια αγάπη από τα βάθη της ψυχής τους προς αυτόν αλλά και μια μεγάλη τιμή, που σε τελική ανάλυση επιστρέφει σ’ αυτούς, γιατί όποιος τιμά το δάσκαλό του είναι και αυτός ο ίδιος άξιος τιμής».
Ο ίδιος σημείωσε: «Συγχαίρω όλους όσους βοήθησαν στο να γίνει αυτός ο σπουδαίος τόμος και αυτή η εκδήλωση, η οποία δικαιώνει το μεγάλο γέροντα- αρχιερέα».

Τετάρτη 26 Νοεμβρίου 2008

Η ΗΛΙΟΓΕΝΝΗΤΗ

Κατά το δέκατο έβδομο αιώνα, την εποχή που οι κουρσάροι ήταν ο φόβος και ο τρόμος των νησιωτών, ο πιο φοβερός από αυτούς, ο περιβόητος καπετάν Διάβολος, ναυάγησε με το πλοίο του έξω από το νησί της Γραμβούσας, στην Κρήτη. Εκεί, τον έσωσε από βέβαιο θάνατο η Ηλιογέννητη, η ορφανή κόρη ενός Κρητικού ψαρά. 'Ήταν ξακουστή για την ομορφιά και την λεβεντιά της . Από την πρώτη στιγμή μαγεύτηκε από τον Σίμωνα Ντάνσκερ -όπως ήταν το πραγματικό όνομα του καπετάν Διαβόλου. Ούτε εκείνος όμως έμεινε ασυγκίνητος από τα κάλλη της γενναίας Κρητικοπούλας. Σύντομα οι δυο τους έφυγαν μαζί από το νησάκι της Γραμβούσας σαλπάροντας στην περιπέτεια. Πάνω στο κουρσάρικο του καπετάν Διαβόλου η Ηλιογέννητη θα ζούσε έναν πρωτόγνωρο έρωτα, που κάθε άλλο παρά ανέφελος έμελλε να είναι. Ανταρσίες και πειρατείες χώρισαν το ζευγάρι και η Ηλιογέννητη πήρε μόνη της το κουμάντο του πλοίου. Η μοίρα ετοίμαζε πολλές δοκιμασίες για την άξια καπετάνισσα …………

ένα μικρό απόσπασμα απο το βιβλίο που μόλις τώρα τελειωσα του Δ. ΓΙΑΝΝΟΥΚΑΚΗ