— Ως εδώ! είπε κι άφησε το κουλούρι κάτω.
Βέβαια πρώτα το έφαγε και μετά το άφησε κάτω, δηλαδή άφησε λίγα από τα σουσάμια του κουλουριού. Αυτό όμως δεν είχε σημασία, γιατί η απόφαση είχε παρθεί.
Η γυναίκα του, η κυρά-Φρόσω, δεν πίστεψε ούτε για μια στιγμή την απόφαση του άντρα της. Δεν είχε πρόβλημα στα μάτια της ούτε στα χέρια της, που ήταν και τα πιο πολύπαθα, μιας και αυτή έπλενε τα ταψιά και τα πιάτα από τα φαγητά που κατανάλωνε και ξεκούμπωνε το παντελόνι του με την βοήθεια μιας πένσας.
— Θα γίνω λεπτός! της είπε.
— Ελπίζω να μην εννοείς να μπεις στο φέρετρο πλαγίως, του απάντησε εκείνη με το μαύρο χιούμορ που τη διέκρινε.
Ξεκίνησε λοιπόν ο κυρ-Μπάμπης δίαιτα. Αγόρασε ζυγαριά ή μάλλον αγόρασε τέσσερις ζυγαριές! Η πρώτη έσπασε. Η δεύτερη διαλύθηκε. Η τρίτη έκανε θόρυβο κι έφυγε τροχάδην μόνη της κάτω απ’ το κρεβάτι. Η τέταρτη τον έδειξε 143 κιλά και 900 γραμμάρια με το ένα πόδι σηκωμένο.
Ημέρα Πρώτη
Πρωινό: Νερό και μισή φέτα καρπούζι.
Μεσημεριανό: Νερό κι ένα γιαούρτι αγελάδας 2%.
Βραδινό: Πείνα
Στις έντεκα το βράδυ τον πιάσανε οι λιγούρες. Άνοιξε το ψυγείο, το κοίταξε βαθιά στα μάτια και του είπε:
— Εγώ κι εσύ είμαστε οι καλύτεροι φίλοι. μαζί μεγαλώσαμε.
Το φίλησε και μετά πήρε το ταψί με το παστίτσιο «να το δει μόνο και να το μυρίσει, όχι να το φάει». Το πρωί βρέθηκε να κοιμάται στον καναπέ αγκαλιά με το άδειο ταψί, με μακαρόνια στη μασχάλη και μπεσαμέλ στο αυτί.
Ημέρα Δεύτερη
Γράφτηκε στο γυμναστήριο. Η αλήθεια είναι πως δεν είχε πάει ποτέ σε τέτοιο μέρος. Νόμιζε ότι ο διάδρομος είναι για ν' ακουμπάς το μπουφάν κι ότι το ελλειπτικό είναι ιατρικό μηχάνημα, σαν εκείνα που κάνουν ακτινογραφίες! Ο γυμναστής, ένας σαραντάρης fit με μπράτσα σαν του Μασίστα του είπε:
— Θα κάνουμε διαλειμματική προπόνηση.
Πολύ χάρηκε μ' αυτή την πρόταση ο Μπάμπης και απάντησε:
— Εγώ να κάνω το διάλειμμα κι εσύ την προπόνηση.
Έκανε μία κίνηση στον διάδρομο. Έσπασε.το άτιμο το μηχάνημα του διαβόλου! Έκανε δύο βήματα με βάρη. Ζαλίστηκε! Στην τρίτη απόπειρα στο στατικό ποδήλατο, εγκλωβίστηκε ανάμεσα στη σέλα και το τιμόνι και χρειάστηκε ειδικό γερανάκι, εκείνο με τους ιμάντες, για να τον ελευθερώσουν.
Ημέρα Τρίτη
Αποφάσισε να κάνει «προσωπική μέθοδο» αδυνατίσματος. Σηκώθηκε, έδεσε την κοιλιά του με δερμάτινες ταινίες αποσκευών, φόρεσε φόρμα κι αποφάσισε να περπατήσει από το σπίτι ως την γωνία, εκεί δίπλα στον φούρνο. Εκεί....έχασε την πειθαρχία του. Πήρε «ένα μισό κιλό κουλουράκια, δύο τυρόπιτες και μια μπουγάτσα». Για τη λιγούρα, όπως είπε. Όταν η κυρά-Φρόσω του ’βαλε τις φωνές, απάντησε:
— Δεν τα ’φαγα! Τα μετέφερα δια του στόματος.
Την τρίτη εβδομάδα, αφού είχε σπάσει έξι καρέκλες, σφήνωσε δύο φορές στο ασανσέρ, με αποτέλεσμα να κινητοποιηθεί η πυροσβεστική. Τότε ήταν που αποφάσισε να δοκιμάσει χορό "χούλα χουπ" στο ΚΑΠΗ, αυτό ομως είχε απρόσμενη κατάληξη στο ΚΑΤ. Με τις σκέψεις να γυρίζουν γύρω από το πάχος και τη δίαιτα… αποφάσισε ότι η ψυχική ηρεμία είναι ανώτερη του σωματικού του βάρους και επισκέφτηκε ανάλογο γιατρο. Κάθισε στην πολυθρόνα της ψυχιάτρου, έβγαλε από μια πλαστική τσάντα μια πίτα γύρο με όλα κι άρχισε να μασουλάει το έδεσμα ανηλεώς. ενώ δεν παρέλειψε να της πει…
— Το πάχος, κυρία μου, είναι στάση ζωής. Κι εγώ δεν αλλάζω τη στάση μιας ολόκληρης ζωής τόσο εύκολα.
Ο κυρ-Μπάμπης είχε μπει πλέον στο στάδιο του αγώνα. Όχι για κάποιους Ολυμπιακούς, μα για τον στίβο της υγιεινής διατροφής. Το moto του: «Θα χάσω κιλά ή θα με χάσουν οι ζυγαριές!» Ο γιατρός του συνέστησε λαπά ρυζιού γι αποτοξίνωση. Η κυρά-Φρόσω του ’βαλε ένα μπολάκι λαπά με μια σταλιά λάδι και λεμόνι.
— Και το κυρίως πιάτο πού είναι; ρώτησε.
— Αυτό είναι! του είπε.
— Δηλαδή, αυτό δεν είναι υπόθετο;
Το έφαγε με βαριά καρδιά κι ελαφρύ στομάχι. Μετά, με το στομάχι να παίζει αλέγκρο μουσική , μπήκε στο ίντερνετ και ρώτησε: Μπορώ να βάλω στον λαπά μερικά σουτζουκάκια και να μετράει ακόμα για δίαιτα;
Αγόρασε μια «έξυπνη ζυγαριά» που μετράει βάρος, λίπος, ηλικία, ψυχολογική κατάσταση και (κυρίως) αυτοεκτίμηση.
Πρώτη μέτρηση:
Βάρος: 144,8 κ
Ηλικία σώματος: 68 ετών ( και όχι 45)
Αυτοεκτίμηση: -3
Σχόλιο συσκευής: Μη με ξαναπατήσεις, σε παρακαλώ.
Δεύτερη μέτρηση:
Γυμνός για περισσότερη ακρίβεια.
Η ζυγαριά έγραψε: Σφάλμα ! Μη αναγνωρίσιμη μάζα!
Σε άλλο γιατρό που πήγε του συνέστησε το βράδυ να τρώει μια φρυγανιά. Τότε ο Μπάμπης ρώτησε με απορία:
— Τη φρυγανιά, γιατρέ, θα την τρώω πριν ή μετά το φαγητό;
Έπαθε υπαρξιακή κρίση και πήγε να πιει χαμομήλι για να ηρεμήσει. Τελικά ήπιε σοκολατούχο γάλα. Κι έφαγε και τα κρουασάν με γέμιση σοκολάτας «γιατί θα ήταν κρίμα να μείνουν μόνα τους και θα ήταν παραπονεμένα".
Η κόρη του, διατροφολόγος, του έκανε δώρο πακέτο ευεξίας σ’ ένα ξενοδοχείο ευρωπαϊκών προδιαγραφών στην Ερέτρια. Όλα οργανωμένα: πρωτεϊνούχα shakes, pilates, καροτοχυμοί, πεζοπορία κι επαφές με φαγόπυρο και fit προϊόντα!
Ο κυρ-Μπάμπης έφτασε στο λόμπι και μόλις είδε τον μπουφέ, άκουσε βιολιά μέσα του. Η κοιλιά του διαμαρτυρόταν σ' έντονους ρυθμούς.
Πρώτο πρωί:
Όλοι οι άλλοι έτρωγαν σπόρους chia με γάλα αμυγδάλου. Ο κυρ-Μπάμπης τούς κοίταζε κι έλεγε:
— Εγώ τέτοιο πράγμα στο καναρίνι μου το βάζω, όχι στο πιάτο μου!
Και κατέβασε τρία μπολάκια γιατί, λέει, θα πάθαινε υπογλυκαιμία.
Το βράδυ, έπρεπε να συμμετάσχει σε ομαδικό yoga detox. Ξάπλωσε στο στρώμα, σήκωσε το πόδι.... κι ακούστηκε ένα ανατριχιαστικό κρακ!
— Κάποιος διαφωτίστηκε, είπε η δασκάλα.
— Όχι, το ισχίο μου τα έπαιξε, απάντησε ο Μπάμπης.
Δοκίμασε κι ένα «θαυματουργό ρόφημα αποτοξίνωσης». Το ήπιε το βράδυ κι ως το ξημέρωμα είχε περπατήσει .....12 χιλιόμετρα απ' το σαλόνι στην τουαλέτα. Στο τέλος είπε:
— Δεν ξέρω αν έχασα κιλά, αλλά σίγουρα έχασα τον ύπνο μου!
Αποφάσισε την τελευταία μέρα του μήνα να πάει μια βόλτα να «ξεδώσει». Πολύ κοντά στο ξενοδοχείο είχε έναν παλιό φίλο απ' τον στρατό, τον Στέλιο τον ψητοπώλη.
— Ρε συ Μπάμπη, έλα να σε κεράσω ένα σπέσιαλ πιτόγυρο.
— Όχι, φίλε. Σήμερα γιορτάζω μια επέτειο στη διαίτα!
— Μπράβο, ρε θηρίο!
— Αλλά δώσε μου ένα διπλό με μπόλικο τζατζίκι. Γιατί τι είδους ζωή είναι αυτή χωρίς μια σταλιά απόλαυση ενός πιτόγυρου;
Έφαγε, έσκουξε, έκλαψε, από τη χαρά του, ευχαριστήθηκε! Και είπε:
— Η ζωή είναι μικρή για ζυγαριές, ρε παιδί μου. Εγώ γεννήθηκα ευτραφής! Γιατί να λεπτύνω τώρα;
Επισκέφθηκε γιατρό κρυφά απ' όλους. Του εξήγησε το φανερό πρόβλημα και του είπε στο τέλος:
— Γιατρέ πες ότι θέλεις! Εγώ γυμναστική αποκλείεται να κάνω! Βρες τρόπο να μου δώσεις κάτι, χάπια ίσως.
Ο γιατρός κατάλαβε το πρόβλημα. Αφού σκέφτηκε λίγο, πήγε στο διπλανό δωμάτιο και μετά από λίγη ώρα γύρισε μ' ένα τεράστιο βάζο γεμάτο με πολύχρωμα χάπια. Το έδωσε στον Μπάμπη κι αυτός ρώτησε με ελπίδα:
— Τι; Θα πιω αυτά τα χάπια και θ' αδυνατίσω;
— Όχι, του απάντησε ο γιατρός. Απλά τρεις φορές την ημέρα θα τα πετάς προς το ταβάνι κι αφού σκορπίσουν παντού στο πάτωμα, θα τα μαζεύεις ένα ένα και θα τα βάζεις στο βάζο πάλι.
Έφυγε απελπισμένος απ' το ιατρείο. Σχεδόν έκλαιγε!
Ανδρέας Μαρολαχάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου