Η επίσκεψη στην Κίσαμο είναι μοναδική εμπειρία. Η γνωριμία με την επαρχία δεν έχει να κάνει μονάχα με το ζεστό και φωτεινό ήλιο, την κρυστάλλινη θάλασσα, τα φαράγγια, την παρθένα γη, την μεγάλη χρονική διάρκεια διακοπών σας στην περιοχή. Η γνωριμία με την επαρχία Κισάμου είναι ταυτόχρονα κι ένα ταξίδι στην μακραίωνη ιστορία της, τον πολιτισμό, την παράδοση, τα ήθη και έθιμα, την φιλόξενη ψυχή των ανθρώπων της....Όσοι δεν μπορείτε να το ζήσετε... απλά κάντε μια βόλτα στο ιστολόγιο αυτό και αφήστε την φαντασία σας να σας πάει εκεί που πρέπει...μην φοβάστε έχετε οδηγό.... τις ανεπανάληπτες φωτογραφίες του καταπληκτικού Ανυφαντή.





Τετάρτη 17 Νοεμβρίου 2021

ΜΙΑ ΑΠΟΓΡΑΦΗ ΤΟΥ 1903.... ΚΑΙ Η ΠΟΤΑΜΙΔΑ

H Ποταμίδα, είναι ένα χωριό που αναφέρεται στην Κρητική Χωρογραφία του 1903, του λοχαγού Γιάννη Νουχάκη, αλλά με πολύ λίγους κατοίκους (23). Στο ίδιο κεφάλαιο ο λοχαγός αναφέρει τους οικισμούς  Γαλανιανά, Μπαμπά Αχμέτ,  Αγίας Άννας, Μαζοκοπιανά  και Παπαδιανά... που σήμερα όλα μαζί αποτελούν την Ποταμίδα.
Αν και δεν είναι επιβεβαιωμένο 100 % η απάντηση στην παραπάνω απορία έχει να κάνει με τον αμαξωτό δρόμο.
Από όλους τους παραπάνω οικισμούς περνούσαν τα παλιά μονοπάτια που συνέδεαν την πόλη της Κισάμου με τα Εννιά χωριά. Μονοπάτια βατά, που μπορούσες να τα διασχίσεις έφιππος, ή με τα πόδια. Το ένα ήταν απο τα Καλουδιανά, διαμέσου Κουρθιανών και από εκεί στο Μπαμπά Αχμέτ (Μπαμπαμέτη όπως τον λέμε σήμερα) στην συνέχεια ακολουθώντας την κορυφογραμμή Πάνω Βουλγαρω και έβγαινε κοντά στου Περιστερά το σπίτι στα Τοπόλια. Το άλλο μονοπάτι ξεκινούσε απο την Αγία Τριάδα στα Καλουδιανά και έπιανε την ανατολική όχθη του Τυφλού περνούσε από τα Παπαδιανά, την Αγία Άννα, τα Γαλενιανά και στην συνεχεια Καμάρα, Δερμιτζιανά, Χουδαλιανά, Μάκρωνας, και συνέχιζε προς Τρία Αλώνια και δεξιά προς Κατοχώρι, Λατζιανά, Μουρί, Νησί και πάλι μέσω Βάρδας στα Τοπόλια. (υπάρχουν οι σχετικές γέφυρες μια προς Βουλγάρω απο την Καμάρα και μια παραμέσα που ενώνει και σήμερα το Μουρί και μια στην Βάρδα για Τοπόλια). 

- Όταν χάραζαν τον πρώτο αμαξωτό (Καλουδιανά- Έλος), οι Μπρέδηδες που ήταν ονομαστή οικογένεια του χωριού, χάρισαν όσο κομμάτι γης χρειαζόταν ώστε ο δρόμος να περάσει απο την γυροποταμιά που περνάει και σήμερα, ξεχνώντας το κομμάτι που πήγαινε από την κορυφογραμμή. (τους συνέφερε άλλωστε) Το ίδιο ακριβώς έγινε και στο Βουλγάρω, την πληροφορία αυτή την έχω απο τον παππού μου γιατρό και κοινοτάρχη του χωριού Χρήστο Αναγνωστάκη, που και αυτοί εγκατέλειψαν την ιδέα του δρόμου από το πάνω Βουλγάρω για χάρη των Πουλακιανών, Παπουτσιανών και των Καστρινιανών. 
Με την πάροδο των χρόνων οι κάτοικοι της πλαγιάς κατηφόρισαν στη γυροποταμιά, εγκαταλείποντας όχι όλοι, αλλά οι περισσότεροι, τις παλιές γειτονιές τους. Έτσι έγινε και η Ποταμίδα... και το Βουλγάρω έγιναν μεγάλα χωριά.
Πάντως έχει ενδιαφέρον ο πληθυσμός των χωριών το 1903. Ειδικά για τις Λουσακιές έχω πολλές αμφιβολίες αν οι κάτοικοι της ήταν μόλις 12.... 
Στην αεροφωτογραφία ο οικισμός του Μπαμπά Αχμέτ που κρατούσε σαν ένα χωριό το οικοδόμημα, που είναι τέλη του 1500.
Ευχαριστώ για τις πληροφορίες τον Στέφανο Καπή και φυσικά τον αείμνηστο παππού μου γιατρό Χρήστο Αναγνωστάκη.

Δεν υπάρχουν σχόλια: