Τα προηγούμενα χρόνια ο Αγροτικός Αύγουστος ήταν το αγαπημένο μας πανηγύρι, και των Χανιωτών και των επισκεπτών μας του Αυγούστου. Όλοι περνάγαμε -πολίτες, πολιτικοί, αλλοδαποί και ημεδαποί τουρίστες-από τα περίπτερα, κάναμε καταχρήσεις με λουκουμάδες και παστέλια, πίναμε κεράσματα τσικουδιές και κρασιά και αποχωρούσαμε μέσα στη καλή χαρά. Φέτος, ήξερα ότι τα πράγματα θα είναι διαφορετικά. Πλησιάζοντας ανακάλυψα πως οι αστυνομικοί ήταν περισσότεροι από τους εκθέτες, και στους λίγους επισήμους υπήρχε μια γενική παγωμάρα.... Όταν την ώρα των ομιλιών ακούστηκαν τα πρώτα συνθήματα, και μετά απλώθηκαν τα δυο πανό, σκέφτηκα πως το σωστό θα ήταν οι άνθρωποι που δίκαια και ευπρεπέστατα διαδήλωναν να μιλήσουν με τους "εκλεγμένους", οι αποδοκιμασίες δεν δίνουν λύση. Ούτε φαγητό στους πεινασμένους, ούτε συντάξεις στους συνταξιούχους. Γιατί ξεχάσαμε μέσα σ΄αυτή τη κρίση αξιών που διαλύει τη χώρα να μιλάμε "σιγά- ανθρώπινα- κι απλά" για να καταλαβαινόμαστε όπως 'έγραψε ο Ρίτσος. Και δεν μιλάμε, μόνο βριζόμαστε, κοροιδευόμαστε και βολοδέρνουμε, κι έτσι στενοχωρημένη σας αποχαιρετώ για σήμερα με τα δυσάρεστα, για να ανεβάσω αύριο αυτά που μου αρέσει να φωτογραφίζω. Ανθρώπους! Ανθρώπους που είδα στον Αγροτικό Αύγουστο και μου χάρισαν από τη καρδιά τους ένα ζεστό χαμόγελο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου