(Προσωπικές επιθέσεις στον συνομιλητή μας)
Το παρακάτω σχόλιο γίνεται μεταξύ σοβαρού και αστείου και είναι μόνο και μόνο για να καταλάβουμε ότι παρ΄ όλο τα (πολιτικά) χρόνια περνούν ανεπιστρεπτί, οι κακές συνήθειες παραμένουν ριζωμένες βαθιά μέσα μας.
- Την δεκαετία του 80΄όλοι μας γνωρίσαμε τα μπλε και πράσινα καφενεία, τότε που κρατώντας αναμάσκαλα την Αυριανή ή την Ακρόπολη, πολλές φορές διαβάζοντας τις και ανάποδα, κάναμε την καθημερινή επίδειξη των πολιτικών μας προτιμήσεων άντε ...πεποιθήσεων. Τότε που οι συζητήσεις γινόταν μεταξύ ομοειδών, ομοιογενών, ομοιοπαθών, ομοήχων, ομοιόχρωμων και όλων των συναφών όμοιο... τότε που οι εντάσεις ήταν φανερές, οι διαφωνίες περισσότερες, τότε που δεν υπήρχαν κανόνες αλλά και πολύ περισσότερο τότε που απουσίαζε παντελώς ο αντίλογος. Τότε που από τον συνωστισμό άκουγες και την άκρως «ρατσιστική» ερώτηση, «μωρέ δικό μας είναι τούτος;». Τότε που άλλαξε .... η Ελλάς!
- Σήμερα βέβαια τα πράγματα φαινομενικά έχουν αλλάξει. Η ταμπέλα του πράσινου ή του μπλε πολύ δε περισσότερο του κόκκινου δεν μετράει όπως τότε, ..... βέβαια ως την στιγμή που θα αρχίσει η πολυπόθητη πολιτική κουβέντα. Ως την στιγμή δηλαδή που όλοι εμείς οι νέο-πολιτικο-αναλυτές θα καταθέσουμε τα όποια επιχειρήματα μας για να υποστηρίξουμε ή να καταδικάσουμε τις νίλες, τις απάτες, τις μπαγαποντιές, τις κουζουλάδες των πολιτικοσυμπαθούντων μας ή μη.
.............................................................
Όταν αρχίζει λοιπόν η πολιτική καφενόβια αντιπαράθεση, όσο νηφάλιοι και να δείχνουν οι ομιλητές να είσαστε σίγουροι ότι δεν θα αργήσει να έλθει η συζήτηση μακριά από τους γνωστούς «κανόνες» (savoir vivre), του έλα να σε κεράσω ή τι χαμπάρια σύντεκνε, και σε κλάσματα δευτερολέπτου να γίνει μια σφοδρή και ελεεινή προσωπική επίθεση προς κάθε συνομιλητή μας, ασχέτως ηλικίας, συγγένειας ή φιλίας.
Κλέφτες οι πολιτικοσυμπαθείς σου, κλέφτης και συ, απατεώνες οι φίλοι των φίλων των συμπαθούντων μας, απατεώνας μέγας και συ.
Και δεν φτάνουν μόνο αυτά, υπάρχει και ο παλιός αλλά σίγουρος τρόπος :
«Άντε μωρέ φερέφωνο των Αμερικάνων» ή «Έπρεπε να είναι ακόμα ανοικτή η Γυάρος και θα σου’ λεγα εγώ αν άνοιγες το στόμα σου». »Δεν κάτεχα εγώ τι ψήφιζε ο παππούς σου ;» « Εγώ ξέρω που και ποιόν έχεις γλείψει» ....και καλό πολιτικό ξημέρωμα.
Έτσι λοιπόν χτυπάμε τα άτομα σήμερα, αντί να μιλάμε και να αναλύουμε τις ιδέες, τις σκέψεις, βρίζουμε. Φυσικά όπως καταλαβαίνεται δεν κερδίζει στην κουβέντα η καλύτερη ιδέα αλλά ο ταλαντούχος υβριστής, ο ποιο καπάτσος λασπολόγος.
Άρα που να βρεις το δίκιο σου όσο δίκιο και αν έχεις, όσο καλά κι αν είναι τα επιχειρήματα σου, αφού πάντα η τελευταία κουβέντα μας θα περιέχει μπόλικη λάσπη και λιγοστά .... επιχειρήματα.
Και μην νομίσετε ότι αυτά συμβαίνουν από την άγνοια μας !!! Μπααα μας τα έμαθαν, μας τα καλοδίδαξαν τηλεόραση και μικροπολιτικάντιδες! Τα μαθήματα ακόμα και σήμερα τα παίρνουμε δωρεάν, από τα τηλεπαράθυρα. Εκεί που οι καθωσπρέπει γραμματιζούμενοι, οι βρισκόμενοι σε διαρκές παραλήρημα, αλληλοσυγκρούονται, αλληλοβρίζονται, αλληλοκατηγορούνται, αλληλοεξοντώνονται για μιας δεκάρας αξιοπρέπεια, εκεί που δεν κρίνονται οι απόψεις, αλλά τα πρόσωπα, τα εκ γενετής ελαττώματα, οι χρόνιες αδυναμίες.
.......................................................
Λασπολογίας το ανάγνωσμα λοιπόν, που είναι μια σύγχρονη μορφή τρομοκρατίας, γιατί φοβίζει τους ανθρώπους, τους κάνει να μην μπορούν να πουν δημόσια την γνώμη τους, να εκφραστούν ελεύθερα. Και όταν δεν υπάρχει ελευθερία σκέψης, λόγου, τότε δεν υπάρχει και δημοκρατία, γιατί σε 5 λεπτά γίνεσαι από φίλος, γνωστός, συνάδελφος, συμμαθητής,..... ο χουντικός, ο αναρχικός, ο δεξιός ή αριστερός πράκτορας, ο ρουφιάνος, ανάλογα δε με το ποιος σε ελεεινολογεί !!!.
Ένα ελεεινό φακέλωμα, μιας σύγχρονης εποχής !
