ΙΣΤΟΡΙΕΣ

90άρης και βάλε ο Δημητράκης έχει φάει με το κουτάλι την ζωή! Τις προάλλες στο καφενείο η κουβέντα είχε φουντώσει για τα καλά και το θέμα ήταν, τι πράγματα πρέπει να φοβάται κανείς στην ζωή του. Καθένας έλεγε το μακρύ και το κοντό του, αλλά συμπέρασμα δεν έβγαινε!
Μια στιγμή ρωτά ένας τον Δημητράκη!
-Ίντα γνώμη έχεις εσύ πολυκάτεχε;
-Κοπέλια να φοβάστε το βουί από μπροστά, το μουλάρι από πίσω και την γυναίκα ..από γύρου-γύρου!!

ΙΣΤΟΡΙΕΣ

-Ξέρεις τι παθαίνει όποιος παίρνει ψεύτικο όρκο; Ρώτηξε ένας δικαστή ενα βοσκό!
-Και βέβαια κύριε πρόεδρε, κερδίζει την δίκη!!

ΙΣΤΟΡΙΕΣ

Η ΣΠΕΣΙΑΛΙΤΕ

Mπαίνει ένας Αθηναίος στο μαγέρικο του Παπαδόγιαννη, γνωστού για τα φοβερά φαγητά, αλλά και το χιούμορ του.

-Τι είναι σήμερα η σπεσιαλιτέ του καταστήματος;

-Γλώσσα μοσχαρίσια με μανιτάρια! του λέει ο Παπαδόγιαννης

-Ά δε μ΄αρέσει ότι βγαίνει από το στόμα.

-Έ να σου τηγανίσω δυο αυγά... τότες!!!

ΙΣΤΟΡΙΕΣ

ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΚΟΤΗΤΑ

-Γιατί είσαι σκεφτικός Νικολάκι;
- Mαμά όταν μεγαλώσω, θα κάμω φαλάκρα σαν τον μπαμπά;
-Όχι παιδί μου, γιατί η φαλάκρα είναι κληρονομική!!

ΙΣΤΟΡΙΕΣ

Ένα πανέρι κέρατα έστειλε γνωστός πλακατζής του Λευτεράκη μαζί με την κάρτα του με τις ευχές του! Δεν πέρασε ούτε δέκα λεπτά και ο Λευτεράκης του γύρισε πίσω το πανέρι.... γεμάτο λουλούδια και μια σημείωση:
"Ότι έχει ο καθένας στέλνει"

ΙΣΤΟΡΙΕΣ

ΑΠΟΚΡΙΕΣ

Εντύθηκε ατσίγγανος και πήρε και μια μαϊμού ο μακαρίτης ο Παπαδονικολής και εγύριζε τα χωριά τις απόκριες σκορπώντας άφθονο γέλιο στον κόσμο!
Σαν έφτασε σε ένα χωρίο τονε είδε ένας άνοστος ξενοχωρίτης και του είπε:
-Πάρε μπρε το μαϊμούνι τούτονε και φέρτο στο χωριό μας για να γελάσουμε και μεις!
Εγέλασε ο Παπαδάκης αλλά του απάντησε με νόημα!
-Εγώ μπρε το πάω όπου δεν έχουνε, εκειά έχουνε εσένα!

ΙΣΤΟΡΙΕΣ

O METAΝΑΣΤΗΣ

Δεν πέρασε μήνας που ήταν στην Αμερικα ο Νικολής και στέλνει γράμμα στην γυναίκα του!

"Πέμπω σου μια εκατοπενηνταριά ντόλαρς να καλικώσεις τα κοπέλια και δατς ολ"

Δεν πέρασε ούτε βδομάδα και παίρνει τηλεγράφημα απο την κερά του!

"Επήρα τα δολλάρια, μα το δατς ολ δεν έφτασε παρα άμε στο ταχυδρομείο να δεις ίντα απόγινε"

ΙΣΤΟΡΙΕΣ

Η ΜΟΥΣΤΑΡΔΑ

Εκάτσανανε στο ομορφοστρωμένο τραπέζι, ο Μανωλάκης με τον Σηφαλιό, στο γάμο του Παπαδάκη. Με το που κάτσανε ο Μανωλάκης είδε ένα βαζάκι μουστάρδα πάνω στο τραπέζι που είχε μέσα ένα κουταλάκι. Δεν άντεξε την περιέργεια και αρπάζοντας το κουταλάκι έφαγε μια καλογεμάτη κουταλιά. Σε λίγο τα μάθια του γέμισαν δάκρυα και έγινε κατακόκκινος!

Ο Σηφαλιός τον είδε και τον ερώτηξε!

-Γιάντα μωρέ κλαις;

-Εθυμήθηκα μωρέ τον μακαρίτη τον αδελφό μου!

-Εδά αχαΐρευτε εβρήκες την ώρα; Και για να αλλάξει θέμα του λέγει: ίντα είναι εκειονέ που 'φαγες

-Γιαούρτι!

-Γιαούρτι μωρέ... τοσονά κίτρινο;

-Αγελαδινό νε μπρε, πάρα φάε και συ!

Πολύ βαθιά έχωσε το κουταλάκι ο Σηφαλιός κι έφαγε και αυτός, σε λίγο τονε ρώτηξε ο Μανωλάκης!

-Μα γιάντα μπρε κλαις και συ;

-Τον αδελφό σου εθυμήθηκα κι εγώ που ήτανε πραγματικός άνθρωπος και όχι γάιδαρος σαν και σένα!!

ΙΣΤΟΡΙΕΣ

ΤΟ ΦΛΙΤΖΑΝΙ

Σαν έπιασε το φλιτζάνι να πιει τον καφέ που παράγγειλε, είδε μια μύγα να πλέει ανάμεσα στις φουσκάλες!

-Μιχαλάκη μια μύγα είναι στον καφέ! είπε δυνατά για να τ΄ακούσει όλο το καφενείο!

-Με μια δραχμή ίντα περίμενες να βρεις δηλαδή;

ΙΣΤΟΡΙΕΣ

Η ΜΟΥΣΤΑΡΔΑ

Εκάτσανανε στο ομορφοστρωμένο τραπέζι, ο Μανωλάκης με τον Σηφαλιό, στο γάμο του Παπαδάκη. Με το που κάτσανε ο Μανωλάκης είδε ένα βαζάκι μουστάρδα πάνω στο τραπέζι που είχε μέσα ένα κουταλάκι. Δεν άντεξε στην περιέργεια και αρπάζοντας το κουταλάκι, έφαγε μια καλογεμάτη κουταλιά. Σε λίγο έγινε κατακόκκινος και τα μάθια του γέμισαν δάκρυα!

Ο Σηφαλιός τον είδε και τον ερώτηξε!

-Γιάντα μωρέ κλαίς;

-Εθυμήθηκα μωρε τον μακαρίτη τον αδελφό μου!

-Εδά αχαΐρευτε εβρήκες την ώρα; Και για να αλλάξει την συζήτηση του λέει: Ίντα είναι εκειονέ που 'φαγες;

-Γιαούρτι!

-Γιαούρτι μωρέ... τοσονά κίτρινο;

-Αγελαδινό νε μπρε, παρα φάε και συ!

Πολύ βαθιά έχωσε το κουταλάκι ο Σηφαλιός κι έφαγε και αυτός, σε λίγο τόνε ρώτηξε ο Μανωλάκης!

-Μα γιάντα μπρε κλαις και συ;

-Τον αδελφό σου εθυμήθηκα κι εγώ που ήτανε πραγματικός άνθρωπος και όχι γάιδαρος σαν και σένα!!

ΙΣΤΟΡΙΕΣ

ΟΙ ΜΑΝΙΤΕΣ

Στα ολόμαυρα εμπήκε ο ξενομπάτης στο καφενείο. Εκεράσανέ ντονε και του πιάσανε την κουβέντα.
-Γιάντα κουμπάρε, φορείς μαύρα;
-Η τρίτη γυναίκα μου απόθανε οψές!
-Τρεις γυναίκες επήρες και αποθάνανε και τρεις;
-Κι τρεις!! 
-Κι από ίντα απόθανε κουμπάρε η πρώτη σου;
-Από τσι μανίτες!
-Κι δεύτερη
-Από τσι μανίτες!
-Κι η τρίτη;
-Αυτή απόθανε απο βεργιά στην κεφαλή, γιατί δεν έτρωε τσι μανίτες!!

ΙΣΤΟΡΙΕΣ

 ΜΙΑ ΟΛΙΑ.....

 Η υπόθεση έφτασε στο δικαστήριο και ήταν πολύ σοβαρή για την περιοχή. Ήταν σίγουρη η καταδίκη του Αντωνιού που τον κατηγορούσε μια τσαπερδόνα ότι την βίασε!
Ο δικηγόρος απευθύνθηκε στο θύμα:
-Δεσποινίς ο πελάτης μου έχει δεν έχει 1.50 μπόι, εσείς όπως σας βλέπω είσαστε πάνω από 1,80 και όμως ισχυρίζεστε ότι σας βίασε και μάλιστα ...όρθια! Είναι δυνατόν;
Και η σουσουράδα......
- Έ κατέχω 'γω. Μπορεί να έσκυψα και μια ολιά!!!

ΙΣΤΟΡΙΕΣ

Μια πρωία πάει ο Νταγκουνόγιαννης στο αστυνομικό τμήμα του Καστελλιού -βρισκόταν στον παράλληλο της Σκαλίδη- και ζητά από τον γραμματέα της χωροφυλακής να γράψει μια μήνυση εναντίον του γιατρού Μαργαρίτη, που ζει στα Χανιά.
Ο γραμματέας ντόπιος και γνωστός του Νταγκουνόγιαννη, τον ερωτάει!
-Μπάρμπα του γιατρού θα κάνεις μήνυση, που είναι και φίλος σου;
-Ναι και γράψε ότι μου έκλεψε όλο τον ασβέστη από το σπίτι!
-Μα είσαι σίγουρος, αυτός ήταν; του λέει ξανά ο γραμματέας!
- Ναι σιγουρότατος!
Γράφει την μήνυση ο γραμματέας και την κοινοποιεί και του γιατρού!
Όταν έγινε το δικαστήριο λοιπόν ο πρόεδρος ερώτησε τον Νταγκουνόγιαννη αν είναι αλήθεια όλα αυτά που γράφει η μήνυση.Τότε αφοπλιστικά ο Νταγκουνόγιαννης του λέει:
-Κύριε πρόεδρε δεν μου έκλεψε τίποτα κανείς; Ψέματα είναι!
-Και γιατί κάνεις μήνυση στον γιατρό;
Κύριε πρόεδρε με τον γιατρό είμαστε φίλοι, αλλά από τότε΄σας που άνοιξε την κλινική στα Χανιά δεν τονε θωρώ καθόλου, οπότε τον μήνυσα για να υποχρεωθεί να ρθει στο δικαστήριο, κι ετσα θα τον δω.
Παπαλα ο πρόεδρος.....

ΙΣΤΟΡΙΕΣ

 Ο ΝΤΑΓΚΟΥΝΟΓΙΑΝΝΗΣ

Ο Nταγκουνόγιαννης, ήταν ίσως ο ποιο παραδοσιακός Κισαμίτης του περασμένου αιώνα, τον θυμάμαι πιτσιρίκι να μας κυνηγάει που του κλέβαμε τα ρόδια από το σπίτι του. Παραδοσιακός κρητικός σαν τον προπάππου μου τον Παπαδοκωστή, ποτέ δεν αποχωρίστηκε τις βράκες του και τ' άσπρα του στιβάνια!!

Στα νιάτα του ήταν ένας γεροδεμένος εργάτης που όλοι τον ήθελαν στην δούλεψη του. Φοβερός τύπος, με τρομερή δύναμη και απίθανες ιστορίες.

Κάποτε έσκαβε το αμπέλι ενός Καστελλιανού, του Καμηλοχαραλάμπη, κατά το μεσημεράκι ο ιδιοκτήτης του αμπελιού του πήγε φαγητό και λίγο κρασί για να φάει! Εκείνη όμως την στιγμή περνούσε από εκεί ο Μανωλιός Κ. που είχε διαφορές με τον ιδιοκτήτη και με το που αντάμωσαν άρχισαν να λογοφέρουν σαν τα κοκόρια .... η μια κουβέντα έφερε την άλλη, ώσπου στο τέλος πιάστηκαν στα χέρια!

Ο Νταγκουνόγιαννης που καιροφυλακτούσε παραπέρα, με μια κίνηση βουτά τον Μανωλιό και τον κάνει μαύρο στο ξύλο. Τρεις μέρες ήταν κατάκοιτος από το ξύλο που του έδωσε ο Νταγκουνόγιαννης. Όταν συνήλθε βέβαια ο Μανωλιός πήγε στην αστυνομία και έκανε μήνυση στον Νταγκουνόγιαννη. Δεν πέρασε πολύς καιρός και έγινε η δίκη στο ντόπιο ειρηνοδικείο, εκεί ο πρόεδρος αφού διάβασε την μήνυση είπε στον Νταγκουνόγιαννη:

- Είναι αλήθεια όλα αυτά;

Και ο Νταγκουνόγιαννης με πάσα ειλικρίνεια απάντησε:

- Κύριε πρόεδρε εγώ απάνω στο μεροκάματο μου είτε δέρνω, είτε σκάβω το ίδιο μου κάνει!

Kαι ο πρόεδρος

- Αθώος ο κατηγορούμενος....

Η ΣΟΥΠΑ

Μια φορά, ένας συγγενής του Νασρεντίν που είχε πάει κυνήγι, ήρθε το βράδυ για να τον δει Χότζα και του έφερε ως δώρο μια μικρή πάπια. Χαρούμενος ο Χότζας έβαλε να μαγειρέψει αμέσως μια υπέροχη «σούπα - πάπιας» και κράτησε και τον επισκέπτη του να φάει μαζί τους. Σε λίγο, όμως, η μυρωδιά που έβγαινε από το σπίτι, έφερε κι άλλο επισκέπτη που είπε ότι είναι φίλος του συγγενή του που έφερε την πάπια και κάθισε στο τραπέζι. Τι να κάνει ο Χότζας, αραίωσε λίγο τη σούπα για να φτάσει και του έβαλε κι εκείνου ένα πιάτο. Μετά από λίγο ήρθε κι άλλος ένας που είπε ότι είναι φίλος του φίλου του συγγενή που έφερε την πάπια και κάθισε κι αυτός στο τραπέζι και σερβιρίστηκε κι αυτός σούπα, αφού ο Χότζας την αραίωσε και πάλι. Στο τέλος, αφού ήρθαν κι άλλοι, και κάθε φορά αραίωνε τη σούπα ο Χότζας, άρχισε πια να εκνευρίζεται όταν ήρθε κι άλλος ένας που είπε: «Είμαι ο φίλος, του φίλου, που έχει φίλο τον φίλο τού συγγενή σου που έφερε την πάπια» και κάθισε κι αυτός στο τραπέζι για φαγητό. Κάθισε όπως κι οι υπόλοιποι περιμένοντας τη σούπα του, κι ο Νασρεντίν του έφερε σε λίγο ένα πιάτο με ζεστό νερό. «Τι είναι αυτό», ρώτησε ο τελευταίος επισκέπτης. Κι ο Χότζας του απάντησε: «Είναι η σούπα της σούπας, από τη σούπα της σούπας από την πάπια, που έφερε ο συγγενής μου».

ΙΣΤΟΡΙΕΣ

Ο Νασρεντίν ερέθιζε συνεχώς τους φίλους του με την αιώνια αισιοδοξία του. Όσο άσχημη κι αν ήταν μια κατάσταση, εκείνος έλεγε πάντοτε:
- Θα μπορούσε να είχε συμβεί κάτι χειρότερο.
Για να τον θεραπεύσουν από αυτή του την ενοχλητική συνήθεια, οι φίλοι του αποφάσισαν να του παρουσιάσουν μια κατάσταση τόσο μαύρη, τόσο ζοφερή, που να μην μπορούσε ο Νασρεντίν να βρει καμία ελπίδα σ’ αυτήν.
Μια μέρα, ένας απ’ αυτούς τον πλησίασε στο καφενείο και του είπε:
- Νασρεντίν, άκουσες τι συνέβη στον Αλί; Χθες βράδυ, πήγε στο σπίτι του, βρήκε τη γυναίκα του στο κρεβάτι με έναν άλλο άντρα, τους σκότωσε και τους δύο κι ύστερα αυτοκτόνησε.
- Τρομερό θα μπορούσε όμως να είχε συμβεί κάτι χειρότερο, είπε ο Νασρεντίν.
- Τι στα κομμάτια θα μπορούσε να είχε συμβεί, που να ήταν χειρότερο απ’ αυτό;
- Αν είχε συμβεί προχθές, τώρα θα μπορούσα να είμαι εγώ ο σκοτωμένος.

ΙΣΤΟΡΙΕΣ

Ο κλέφτης

Μια νύχτα, εκεί που κοιμόταν ο Νασρεντίν, νοιώθει τη γυναίκα του να του σκουντάει τον ώμο και να τον ξυπνάει λέγοντάς του ψιθυριστά στο αυτί:

- «Κάποιος κλέφτης μπήκε στο σπίτι».

- «Μην βγάζεις άχνα», της λέει το ίδιο ψιθυριστά ο Νασρεντίν, «δεν έχουμε τίποτα για να μας κλέψει κι αν είμαστε και λίγο τυχεροί, μπορεί να μας αφήσει και κάτι αυτός».

'Η ο Σουλτάνος πεθαίνει ή η καμήλα ψοφάει !

Μια φορά, λέγεται, ότι ο Ναστρεντίν Χοτζας έκλεισε συμφωνία με το Σουλτάνο να μάθει σε πέντε χρόνια στην καμήλα του γράμματα. Όλοι όσοι τ’ άκουσαν έμειναν έκπληκτοι και νόμισαν ότι ο Χοτζας τρελάθηκε!!! Αυτός όμως, πήγε στο σπίτι του και δείχνοντας στη γυναίκα του τις χίλιες λίρες της είπε ότι είναι ο μισθός του, που θα μάθει στην καμήλα του Σουλτάνου γράμματα. Καταλαβαίνετε τώρα τη στεναχώρια της γυναίκας του. Αλλά ήσυχος και θυμόσοφος ο Ναστρεντίν της είπε: Μη στεναχωριέσαι γυναίκα· σε τόσα χρόνια ποιός ξέρει; η ο σουλτάνος πεθαίνει, η η καμήλα ψοφάει