--Περιδιάβηκα τις τελευταίες δύο μέρες μαζί με τους Βουλευτές του Νομού μεγάλο μέρος από τις πληγείσες περιοχές της ΠΕ Χανίων ιδιαίτερα στις επαρχίες Κυδωνίας ,Σελίνου και Κισάμου. Η διαπίστωση, την οποία άλλωστε έχουν αναφέρει και πολλοί άλλοι, είναι ότι το μέγεθος της καταστροφής και ως προς την έκταση και ως προς την σημασία είναι πρωτόγνωρο. Μόνο σημαντικά παρήγορο είναι ότι δεν υπήρξαν (από τύχη) ανθρώπινα θύματα. Εν μέσω της έκπληξης και απογοήτευσης αυτών που είδα μου γεννήθηκαν αυθόρμητα σκέψεις και διαπιστώσεις που συνοπτικά παραθέτω:
• Η κλιματική αλλαγή δεν είναι μια επινόηση των επιστημόνων. Είναι φαινόμενο της φύσης το οποίο πλέον βιώνουμε και στο σπίτι μας .Δεν είναι αυτό που απλά το βλέπουμε στη τηλεόραση και αφορά τους πάγους της Ανταρκτικής. Είναι μάλιστα φαινόμενο για το οποίο έχουμε «βάλει και εμείς το χεράκι μας».
• Όταν η παρέμβαση του ανθρώπου στο φυσικό περιβάλλον γίνεται όχι με λογική σεβασμού και συνεργασίας με τη φύση αλλά με αλαζονεία και επιπολαιότητα τότε η φύση «υποτάσσει» τα ανθρώπινα έργα στο κύκλο ζωής της. Τότε συντελείται αυτό που ονομάζουμε φυσική καταστροφή. Άραγε όταν κλείνεις ένα φυσικό ρέμα με ένα δρόμο τότε ποιος καταστρέφει τι. Το ρέμα το δρόμο ή ο δρόμος το ρέμα;
• Είδα δρόμους σε χείλος ποταμού, δρόμους σε ρέματα, άσφαλτο πάχους 2-3 εκατοστών επάνω σε χώμα, δρόμους χαραγμένους σε χωματοβούνια χωρίς αντιστήριξη, τεχνικά έργα απορροής με σωλήνες διαμέτρου 50-70 εκατοστών και προφανώς φραγμένα. Ανθρώπινα έργα εκατομμυρίων και υποθέτω πολλά ότι από αυτά έχουν «υποστεί» πολλαπλές «αποκαταστάσεις» από τις κατά καιρούς φυσικές καταστροφές.
• Η καταστροφική αυτή «μπόρα» πρέπει να αποτελέσει μια ευκαιρία αναστοχασμού για όλους. Πρωτίστως για τους θεσμικούς και υπηρεσιακούς παράγοντες των Αυτοδιοικητικών φορέων που έχουν την αρμοδιότητα μέριμνας συντήρησης και αποκατάστασης των υποδομών. Πως σχεδιάζουμε, πως ιεραρχούμε, πως δημοπρατούμε, πως επιβλέπουμε και παραλαμβάνουμε έργα μικρά ή μεγάλα τα οποία πληρώνονται με δημόσια χρήματα.
• Είναι όμως μια πρόκληση και για όλους μας που πρέπει σιγά σιγά να βλέπουμε το ατομικό μας συμφέρον σε αρμονία με τη φύση και όχι να προσδοκούμε ματαιόδοξα η φύση να υποταχθεί στο στενό ατομικό μας μικρό ή μεγάλο συμφέρον.
• Την ώρα αυτή απαιτείται συνεργασία, σύμπνοια, υπευθυνότητα και συντονισμένη δράση. Η μικροπολιτική εκμετάλλευση, σε όλα τα επίπεδα, προσβάλει όλους και μειώνει αυτούς που καταφεύγουν σε αυτήν. Προτεραιότητες:
1.Η άμεση αποκατάσταση της τροφοδοσίας σε αποκομμένους οικισμούς .
2. Η σταδιακή αποκατάσταση της οδικής σύνδεσης σε όλες της περιοχές με καθαρισμούς δρόμων ή εναλλακτικές διαδρομές με παράλληλη επισήμανση σημείων πιθανών καταπτώσεων στο επόμενο διάστημα.
3. Η μελέτη έργων ουσιαστικής αποκατάστασης του οδικού δικτύου με τεχνική επάρκεια και ενισχυμένους όρους ασφάλειας και περιβαλλοντικής συμβατότητας.
4. Να σκεφτούμε πιο σοβαρά σημαντικά έργα υποδομών όπως οι οριοθετήσεις ρεμάτων και ποταμών, η συντήρηση και καθαρισμός τους και γενικότερα ο σχεδιασμός χρήσεων του χώρου.
Τα παραπάνω και άλλες ειδικότερες δράσεις απαιτούν συγκροτημένο σχεδιασμό και συνεργασία Δήμων, Περιφέρειας και Υπουργείων. Πιστεύω ότι βούληση για αυτά υπάρχει, τα αναγκαία χρήματα μπορούν να βρεθούν, νομοθετικά εργαλεία διαφάνειας και γρήγορων διαδικασιών συμβασιοποίησης υπάρχουν.
«Πάρτι» όμως με δημόσιο χρήμα για πολιτική ή οικονομική κερδοσκοπία δεν πρέπει να γίνει .Ούτε πολύ περισσότερο έργα έωλα στην επόμενη κακοκαιρία.
