Το οτι τρέχουμε πάντα πίσω απο τα γεγονότα ειναι συνήθεια μας, το οτι δεν μπορούμε να καταλάβουμε την σπουδαιότητα μιας κατάστασης ειναι απο τα "χαρίσματα" μας...
Έτσι και χθες τρέχαμε στα Ηράκλεια να σώσουμε ότι μπορούσαμε απο αυτό που έρχεται και δεν ειναι άλλο απο την αδειοδότηση 3 λατομικών ζωνών στον Προφήτη Ηλία, στο Ιναχώριο, και την καταστροφή της περιοχής. Η αλήθεια ειναι οτι δεν το περιμέναμε και ελπίζαμε στην καλή πίστη και στο φιλότιμο κάποιων εκλεγμένων μας, που θα μας έλυναν το πρόβλημα.
Έτσι και χθες τρέχαμε στα Ηράκλεια να σώσουμε ότι μπορούσαμε απο αυτό που έρχεται και δεν ειναι άλλο απο την αδειοδότηση 3 λατομικών ζωνών στον Προφήτη Ηλία, στο Ιναχώριο, και την καταστροφή της περιοχής. Η αλήθεια ειναι οτι δεν το περιμέναμε και ελπίζαμε στην καλή πίστη και στο φιλότιμο κάποιων εκλεγμένων μας, που θα μας έλυναν το πρόβλημα.
Γελαστήκαμε...
Χωροταξικά η περιοχή ειναι σημειωμένη σαν λατομική ζώνη... με αυτό και μόνο οι πιθανότητες να μην δοθεί άδεια ειναι πολύ λίγες εως απειροελάχιστες.... και η απορία ειναι γιατί τόσα χρόνια κανείς δεν έκανε μια προσπάθεια να αλλάξει κάτι ; Το ΓΠΣ ξεχασμένο, το ΣΧΟΑΠ του πρώην δήμου Ιναχωρίου ειναι στάσιμο εδώ και 12 χρόνια, άρα εμείς ψάχνουμε ένα θαύμα και την βελόνα μέσα στα άχυρα για να κλείσουμε τις πληγές που οι ίδιοι με την αδιαφορία μας ανοίξαμε.
Η συντονίστρια που θα πάρει και την τελική απόφαση (ανανεώθηκε και η θητεία της μόλις προχθές) βασίζεται σε αυτά και το συναισθηματικό ειναι δευτερεύον όταν μάλιστα δεν έχει άποψη για την περιοχή. Θα έλθει λέει και αυτή συνοδευόμενη σίγουρα απο την ομάδα της να δει (και ο κ. Ξηλούρης ήρθε και είδε) και να αποφασίσει επι τόπου. Η μόνη μας ελπίδα λοιπόν.. αν και όπως φαίνεται τα πράγματα ειναι προαποφασισμένα.
Χωροταξικά η περιοχή ειναι σημειωμένη σαν λατομική ζώνη... με αυτό και μόνο οι πιθανότητες να μην δοθεί άδεια ειναι πολύ λίγες εως απειροελάχιστες.... και η απορία ειναι γιατί τόσα χρόνια κανείς δεν έκανε μια προσπάθεια να αλλάξει κάτι ; Το ΓΠΣ ξεχασμένο, το ΣΧΟΑΠ του πρώην δήμου Ιναχωρίου ειναι στάσιμο εδώ και 12 χρόνια, άρα εμείς ψάχνουμε ένα θαύμα και την βελόνα μέσα στα άχυρα για να κλείσουμε τις πληγές που οι ίδιοι με την αδιαφορία μας ανοίξαμε.
Η συντονίστρια που θα πάρει και την τελική απόφαση (ανανεώθηκε και η θητεία της μόλις προχθές) βασίζεται σε αυτά και το συναισθηματικό ειναι δευτερεύον όταν μάλιστα δεν έχει άποψη για την περιοχή. Θα έλθει λέει και αυτή συνοδευόμενη σίγουρα απο την ομάδα της να δει (και ο κ. Ξηλούρης ήρθε και είδε) και να αποφασίσει επι τόπου. Η μόνη μας ελπίδα λοιπόν.. αν και όπως φαίνεται τα πράγματα ειναι προαποφασισμένα.
Όλα τα υπόλοιπα, λιμενικά έργα, απο που θα γίνεται η μεταφορά και η εκφόρτωση του προϊόντος είναι προς το παρόν δευτερευούσης σημασίας... προέχουν οι αδειοδοτήσεις, μετά θα δούνε τα υπόλοιπα... άρα αντιλαμβανόμαστε οτι υπάρχει και χρονική πίεση.....
Εκλογές έρχονται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου