Μέσα σε όλες τις συζητήσεις, πολλές αναφέρονται και στη σχέση των ανθρώπων με την εκκλησία, των χριστιανών με τις λατρευτικές τελετές. Αρκετοί απο τους συζητητές απο όλες τις πλευρές φτάνουν σε ακρότητες. Κάποιοι πιστεύουν ότι δεν υπάρχει ιός, άλλοι φοβούνται μήπως χαθεί η πίστη των ανθρώπων με το κλείσιμο των εκκλησιών, άλλοι αναφέρονται στον αντίχριστο κ.α. πολλά.
Τόσο η Θρησκεία, όσο και η εκκλησία είναι θεσμοί της κοινωνίας, βασιζόμενοι στην πίστη στο Θεό και στις μεταφυσική αγωνία του ανθρώπου, για το τι υπάρχει μετά. Είναι απόλυτα σεβαστοί και αποτελούν στοιχεία του πολιτισμού. Οι ευχές και προσευχές, τα ιερά κείμενα, οι ακολουθίες, η υμνολογία και ψαλμωδία, τα μυστήρια με κορυφαίο αυτό το της Θείας Ευχαριστίας αίρουν τον πιστό άνθρωπο σε ανώτερες σφαίρες και οδηγούν σε εσωτερικό διάλογο.
Στην χριστιανική πίστη υπάρχει η Μέλλουσα Κρίση, η μέρα της απολογίας μας έτσι όπως αυτή ακούγεται σε μια παραβολή του Ευαγγελίου την Κυριακή των Απόκρεω, όπου ο Κύριος θα μας κάνει μια απλή ερώτηση.... «τι εποιήσατε» δια τους ελάχιστους, έστω και σε ένα.
Μου άρεσε ο τρόπος που ένας ιερέας, ταπεινός λευίτης ερμήνευσε την παραβολή στο κήρυγμα που ακολούθησε. Είπε λοιπον ο ιερέας «Προσέξατε αδελφοί μου τι ερώτησε ο Κύριος την ώρα του απολογισμού; Δεν ερώτησε ούτε σε πόσες λειτουργίες πήγαμε, ούτε πόσους σταυρούς και μετάνοιες κάναμε, ούτε πόσες εκκλησίες φτιάξαμε, αλλά τι εποιήσαμε έναντι των αδελφών μας των ελαχίστων.
Ο ελάχιστος, ο εμπερίστατος, ο άπορος, ο άρρωστος, ο αδύναμος, που η ανάγκη δεν τον αφήνει να σηκώσει το ανάστημα του και να ανασάνει.
Για να καταλήξει. Εφόσον εποιήσατε κάτι έναντι των αδελφών μου των ελαχίστων εν εμοί εποιήσατε... Ελάτε μαζί μου. Σας ανήκει μέρος της Βασιλείας των ουρανών.
Καλά Χριστούγεννα
Ας μείνουμε στη χαρά πως υπάρχουν Χριστούγεννα
και στην ελπίδα για καλύτερες μέρες....
Ευτυχία Δεσποτάκη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου