Β. Είσαι και θα είσαι ο πρωθυπουργός
Αυτός ο ένας σωτήρας πρωθυπουργός, κάθε φορά, είναι όλοι μαζί οι κρατικοί θεσμοί προσωποποιημένοι: τα υπουργεία και οι υπηρεσίες από αυτόν τον ένα αναμένομε να λειτουργήσουν αποδοτικά, η οικονομία να ανακάμψει, η παιδεία η άμυνα κ.λ.π..
Αλλά αυτός ό ένας είναι νομοθετική και εκτελεστική εξουσία. Ο ένας, που ρητορεύει στο μπαλκόνι, και αφιονίζονται με συνθήματα τα πλήθη αυτός θα μας εξασφαλίσει μισθούς και εργασίες, τα νοσοκομεία της ανθρωπιάς που μας λείπουν, τη σύνταξη του εξευτελισμένου απόμαχου, τη προστασία του αγρότη από τα μεσάζοντα αρπαχτικά του μόχθου του. Εμείς οι πολλοί ακολουθούμε ως οπαδοί, και προστρέχομε σε γήπεδα και σε πλατείες όπου μετά τα τόσα παθήματα, και το γενικότερο ξεπούλημα του κράτους συνεχίζομε να χειροκροτούμε ως νήπια κοινωνιών που προσβλέπουν στην εξουσία, σαν σε υποκατάστατο του πατέρα-αφέντη, της μητέρας- τροφού. Χαμένη ολότελα η κοινωνική δυναμική και η κοινωνική ευθύνη, η επίγνωση ότι το κράτος είμαστε εμείς: εμείς και οι θεσμοί. Η λειτουργία τους είναι οι δικές μας σχέσεις κοινωνίας και ευθύνης, στους Δήμους το δημόσιο στους οργανισμούς κλπ
Ψιλά γράμματα : 300 βουλευτές εκλέγονται μεταξύ 1500 και πλέον υποψηφίων και πολιτευτών. Εξακολουθούν να διατηρούν γραφεία και ασφάλεια με χιλιάδες προσωπικό κύριο και βοηθητικό. Οι εκατοντάδες – χιλιάδες εκλεκτοί των κομμάτων έμαθαν και όχι άδικα να ελπίζουν το όποιο βόλεμα.
Παρά ταύτα και μακροπρόθεσμα δεν έλλειψαν οι καλές προθέσεις και οι προσπάθειες από μικρή αλλά ικανή μερίδα αξίων πολιτικών που με ζήλο υπηρέτησαν αλλά κι εκείνοι διερωτήθηκαν;
Πώς να σώσει την Ελλάδα έστω και ο κορυφαίος των χαρισματικών; Έστω κι αν βρει να μαζέψει γύρω του τους πλέον ικανούς και αδιάφθορους επιτελείς, ποιος θα εφαρμόσει τους επιτελικούς σχεδιασμούς του; Πώς να λειτουργήσουν θεσμοί στην υπηρεσία του πολίτη, όταν σε κάθε κορυφαία έκφραση των θεσμών- ένα άλλο απόστημα ο κομματικός συνδικαλισμός- συγκοινωνούν δοχείο της πολιτικής εκφράζει αδιάντροπα εγωκεντρικά τα συμφέροντα κάθε κλάδου του ταλαίπωρου δημόσιου τομέα, συνήθης ο χρηματισμός και η τακτοποίηση των ημετέρων και για τους πολλούς εμάς ο παγιωμένος εθισμός στη ραθυμία ή την ελπίδα κάποιας εξυπηρέτησης.
Στις γκρίνιες μας φταίνε, οι άλλοι αόριστα και γενικά, οι θεσμοί – φταίει η Παιδεία, φταίει η οικογένεια, φταίνε οι πολιτικοί, φταίει η πνευματική ηγεσία. Στις ελπίδες μας οι θεσμοί ταυτίζονται με τον έναν ηγέτη. Έτσι ο εαυτός μας, το κοινωνικό μας σώμα, μένει πάντοτε απέξω και ξορκίζει φαντάσματα.
Πώς θα ελπίσομε σε ενδεχόμενο κοινωνικής αφύπνισης, συλλογικής ενεργοποίησης;
Φαίνεται ότι η ηλεκτρονική αντικατάσταση της γραφειοκρατίας επιταχύνει την δόμηση ενός άλλου κράτους.
Όσα συνέβησαν τα τελευταία είκοσι χρόνια είναι λίγο ή πολύ γνωστά. Η χρεωκοπία ήταν συνέπεια της καταστροφής της παραγωγικής οικονομίας, της αλόγιστης σπατάλης της περιφρόνησης όποιων αξιών αλλά και της μη σωστής λειτουργίας των θεσμών παιδείας, δήμων εκκλησίας κλπ. Στην γενικότερη απογοήτευση αναδείχτηκε ένα ετερόκλητο κοινωνικό ρεύμα ο ΣΥΡΙΖΑ «προοδευτικές δυνάμεις της Αριστεράς» 2015.
Είναι στους περισσότερους γνωστό σήμερα, ότι και αυτή η Αριστερά η οποία εγκλιματίστηκε μια χαρά στη νομή της εξουσίας και δείχνει πειναλέα να την ξανακερδίσει, δεν πείθει τον μέσο πολίτη που αγωνιά για το μέλλον της χώρας. Πορεία σε εκλογές 2023: Όχι διχαστικά ή αυτοί ή εμείς; Πάλι οι μετριοπαθείς, πώς θα λειτουργήσουν συνεκτικά;
Για τον κ. Ανδρουλάκη- ως πιθανός εταίρος- λοιπόν τα πράγματα είναι πιο σοβαρά. Εάν ήθελε να συμβάλλει στην κυβερνησιμότητα της χώρας δεν θα μιλούσε για ποσοστά. Κάλλιστα μπορεί ακόμα και με λιγότερο από 10% να συνεργαστεί στη βάση δεσμεύσεων (αρχών και όχι προσώπων)με τη ΝΔ και να δώσουν βιώσιμη κυβέρνηση.
Αν αυτό νομίζει ότι θα οδηγούσε σε συρρίκνωση του ΠΑΣΟΚ όπως συνέβη παλαιότερα, δεν ευσταθεί. Διότι η συνεργασία θα βασιζόταν σε προγραμματικές συγκλίσεις και θέσεις. Ίσα ίσα, θα δυνάμωνε το ΠΑΣΟΚ μια τέτοια υπεύθυνη στάση που αποβλέπει σε δύο πράγματα. Πρώτον να περιφρουρήσει την τήρηση των δεσμεύσεων σαν ένας εσωτερικός εγγυητής της κυβέρνησης συνεργασίας και δεύτερον να μην δώσει στην κοινωνία την αφορμή μιας αδιάλλακτης αντιπολίτευσης που θα φέρει πανηγυρικά την αριθμητική του συρρίκνωση την επόμενη μέρα ή δεν ξέρομε ποιες άλλες συνέπειες.
Πολλές φορές η πολιτική συμπυκνούται στο σύνολο των αυτονοήτων.
Όραμα του πρωθυπουργού που θα αλλάξει τη χώρα και θα περάσει στην ιστορία θάναι να μην επανεκλεγεί!