ΔΙΑΡΡΗΚΤΕΣ ΜΕ ΓΟΥΣΤΟ

Διάρρηξη σε γνωστό αθλητικό μαγαζί του Kαστελλιού έγινε χθες τα ξημερώματα, οι διαρρήκτες αφού αχρήστευσαν τον συναγερμό, αφαίρεσαν 10 ζευγάρια επώνυμα αθλητικά παπούτσια νούμερο 41, αλλά και πολλές μπλούζες μικρού μεγέθους, medium, αφού πρώτα τις ...δοκίμασαν. Βρήκαν τρία σακβουαγιάζ και αφού τα γέμισαν με διαλεχτά ρούχα αποχώρησαν σαν κύριοι, παίρνοντας και κάμποσα καλά ρολόγια χεριού. Η αστυνομία βέβαια δεν πήρε πρέφα, αλλά και να έπαιρνε τι θα γινόταν; Οι κάμερες από τις παραπλήσιες τράπεζες δεν κατέγραψαν τίποτα, μιας και βλέπουν στον......ουρανό ! Μήπως θα ήταν καλό να μπουν επιτέλους κάμερες σε αρκετά σημεία της πόλης μιας και αστυνόμευση δεν υπάρχει κατά τας βραδυνάς ώρας; Νομίζω ότι κανένας μας δεν θα έχει παράπονο αρκεί να καταγράφουν αυτά που πρέπει. Δυστυχώς οι επιχειρήσεις πρέπει να διασφαλίσουν τα μαγαζιά τους από μόνες τους. Ένας αστυνομικός για 5000 κατοίκους και 30 χιλιόμετρα περίμετρο δεν φτάνει, αλλά μήπως δεν το ξέρουν; Το ξέρουν αλλά..... προτεραιότητα έχει η πρωτεύουσα.

Η ΚΗΔΕΙΑ

Τελικά η συνάντηση για τον τελευταίο ασπασμό έγινε στην αίθουσα εκδηλώσεων του Δήμου μας. Παρόντες άπαντες ακόμα και αυτοί που ως και χθες μας προσπερνούσαν σιγοσφυρίζοντας αδιαφορώντας για την κατάσταση της αποθανούσας ΑΝΕΝ, σήμερα όμως
όλοι εδώ για την «μακαρία».
Εδώ και τα τοπικά κανάλια αυτά που «ψοφάνε» για κάτι τέτοια …. «Πάμε να τραβήξουμε κανένα βουλευτή καμιά δήμαρχο ή σύμβουλο και μετά όλο και κάτι θα βρούμε να τσιμπήσουμε» κηδεία είναι, όλο και κάτι θα έχει, πορτοκαλαδίτσα, βουτηματάκια.

Βέβαια επειδή και οι μεν αλλά και οι δε βιάζονται πολύ, αλλά και τα γεγονότα τρέχουν, θα πάρουμε τις δηλώσεις των δακρύβρεκτων ντόπιων παραγόντων, πριν την οριστική ταφή, εξάλλου ποιος θα καταλάβει πότε το κάναμε; Έτσι εύκολα, οι απότομα προκύψαντες υποστηρικτές μας, θα μπορούν άνετα όταν ηθελημένα το κινητό κτυπήσει, να επικαλεστούν αναλυμένες υποχρεώσεις και να την κάνουν με … «τις μύτες» των μοκασιών τους.
Συμπέρασμα πρώτο, κανείς μα κανείς δεν είχε καταλάβει 3-4 χρόνια τι συμβαίνει σε αυτήν την μικρή περιοχή του Νομού μας, κανείς δεν είχε καταλάβει τα παιχνίδια της μαμάς ΑΝΕΚ που κάθε μέρα έσφιγγε όλο και περισσότερο τον λαιμό του «παιδιού της» και το κατάντησε σε αυτό το σημερινό χάλι.
Τρανό παράδειγμα δήμαρχος που κατοικοεδρεύει μια ασκελιά δρόμο από το Καστέλι που δεν ξέρει που πάει το πλοίο της ΑΝΕΝ όλα αυτά τα χρόνια.
Φυσικά η διοίκηση της ΑΝΕΝ απούσα, (ά ρε ένα χέρι ξύλο που θέλουν μερικοί) όπως και ο Νομάρχης, ευτυχώς ήταν οι εξουσιοδοτημένοι του νομαρχιακοί σύμβουλοι, απούσα βέβαια για άλλη μια φορά η κοινωνία του Καστελιού, αυτό δεν είναι έκπληξη αλλά θα πρέπει να ερευνηθεί διότι είναι πρωτάκουστη αυτή η παρατεταμένη αδιαφορία, απ΄όλα.
Συμπέρασμα δεύτερο, δεν θα κλείσουμε κανένα δρόμο, δεν θα κάνουμε απεργία πείνας, δεν θα κάψουμε ομοίωμα του καραβιού, θα πάμε όμως όλοι με την ΑΝΕΚ στην Αθήνα για να παραδώσουμε ψήφισμα διαμαρτυρίας στον Παπαληγούρα-όχι στον δικό μας τον άντρα τον συγχωρεμένο-αλλά σ΄εκείνον τον υπουργό της γαλάζιας κυβέρνησης.
Συμπέρασμα τρίτο και τελευταίο, αυτήν την περιοχή, τον όμορφο τόπο μας, που κάποτε τον είπα «χώρα των Μαλάουι» και κατηγορήθηκα από όλους γι αυτό, θέλω να ζητήσω μια ειλικρινή συγνώμη για την τότε αυθάδεια μου, από τούδε και πέρα θα τον λέω ο τόπος του ……..τίποτα, και του κανένα. Γιατί να κατηγορώ τους Μαλάουι…….. για κάτι που δεν φταίνε;

Στα σαράντα μην ξεχάσετε να έλθετε θα μοιράσουμε και κόλλυβα, θα΄χουμε και καφεδάκι.

ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑ ΑΙΜΑΤΟΣ ΣΤΑ ΜΑΓΟΥΛΑ ΤΩΝ ΥΠΕΥΘΥΝΩΝ

Πριν λίγες μέρες πήρα ένα γράμμα από κάποιον Αθηναίο Κισαμίτη, ανάμεσα στα άλλα, μου έγραφε για τον «μάταιο αγώνα του απλού επιστολογράφου» ενάντια στα κουφιοκέφαλα μυαλά, και στις ξεθωριασμένες ιδέες. Μου συνιστούσε ακόμα να γράφω και να «ξαγλίζω» τα κακώς κείμενα της περιοχής μας, μιας περιοχής που τόσο πίσω έχει μείνει, έκλεινε το γράμμα του με τα ακόλουθα:
«Οι αρχές πρέπει να μάθουν ότι βλέπουμε καθημερινά τις παραλήψεις τις εκμεταλλευτικές σκοπιμότητές τους και το ξεφτιλίκι τους και να επιβάλουμε ξανά την κυκλοφορία του αίματός τους και στα μάγουλά τους.»

Προχθές λοιπόν κατάλαβα τα παραπάνω λόγια και «επέβαλα την κυκλοφορία του αίματος στα δικά μου μάγουλά» όταν έκανα μια ημερήσια εκδρομή στις Αρχάνες Ηρακλείου. Οι Αρχάνες είναι ένα πρώην «χωριό» και σημερινό στολίδι της Κρήτης, 15 χιλιόμετρα βόρεια του Ηρακλείου, που ξεκίνησε από το μηδέν και κατάφερε μέσα σε λίγα χρόνια να γίνει το 2ο ομορφότερο χωριό της Ευρώπης και το 1ο της Ελλάδος, χάρις τις ιδέες και την αγάπη μερικών ανθρώπων. Μάλιστα κύριοι όπως το ακούτε είναι και δεν είναι και τίποτα σπουδαίο αν ένα σαββατοκύριακο το διαθέσετε για να τις επισκεφτείτε. Εκτός αν ντραπείτε και σεις όπως ντράπηκα και γω προσπαθώντας να κάνω μια μικρή σύγκριση, με τα δικά μας χωριά. Ένοιωσα μικρός και συνάμα ταπεινωμένος όταν προσπάθησα να αντιπαραθέσω - τοπικιστής γαρ- τις φυσικές ομορφιές μας Φαλάσαρνα – Ελαφονήσι – Μπάλος – Γραμβούσα, με τα έργα τους, βέβαια κατάλαβα το λάθος μου και κοκκινίζοντας προσπάθησα να διορθώσω την γκάφα μου.
Και τι δεν είδαν τα ματάκια μου, στις λίγες ώρες που περπάτησα στα στενά δρομάκια του ομορφότερου Χωριού της Ευρώπης, κατά αρχάς μέτρησα πάνω από 160 αναπαλαιωμένα παραδοσιακά κτίρια, είδα πάνω από 30 χιλιάδες τ.μ. κοινοχρήστων χώρων όμορφα αναπλασμένους. Φανταστείτε δεν είδα πουθενά ούτε μια αλουμινοκατασκευή. Τα δε χρώματα των σπιτιών με τρέλαναν λες και είναι βγαλμένα μέσα από τα Μινωικά χρόνια, τα καλώδια της ΔΕΗ είναι υπόγεια σε όλο τον οικισμό ακόμα υπάρχει καλωδιακή τηλεόραση σε πάρα πολλά κτίρια. Ας μην γράψω για πόσες παιδικές χαρές συνάντησα, γιατί θα γίνω κακός. Τέλος πάντων η αισθητική αναβάθμιση που έχει γίνει στις Αρχάνες είναι πρωτόγνωρη ακόμα και για τα ευρωπαϊκά δεδομένα, πόσο δε για τα εγχώρια ατροφικά ματάκια μου.
Ο ντόπιος ξεναγός μου, μάλλον κατάλαβε την αμηχανία μου βλέποντας να με λούζει κρύος ιδρώτας και μου σιγανοψυθίρισε. «Λύσαμε τα προβλήματα υποδομής και όλα αυτά μας έδωσαν την μεγάλη αυτή διάκριση που είναι τιμή για την Ελλάδα. Έτσι συναγωνιζόμαστε τα αγροτικά χωριά της Ευρώπης που έχουν προχωρήσει σε αναβάθμιση της ζωής των κατοίκων τους και την ανάπτυξη που όλοι οραματιζόμαστε για ένα καλύτερο αύριο. Για μας τους ίδιους και τα παιδιά μας».
- Άντε να φύγουμε είπα από μέσα μου γιατί δεν το αντέχω άλλο. Δεν πρόλαβα όμως να αποτελειώσω την σκέψη μου και να μπρός μου η Αρχαιολογική Συλλογή του Χωριού.
- Και μουσείο έχετε είπα και ξεροκατάπια τον αναθεματισμένο κόμπο που είχα στο λαιμό.
- Και μουσείο έχομε μου είπε, αλλά και Θερινό Δημοτικό Κινηματογράφο και στέκι νέας γενιάς και πνευματικό κέντρο και λαογραφικό μουσείο και δημοτικό γυμναστήριο. Και μην ξεχνάς ότι κάνουμε κάθε χρόνο Πανελλήνιο διαγωνισμό Κιθάρας με τον Καβάκο, φέρνουμε την Καμεράτα και την Ορχήστρα των Χρωμάτων και πολλές άλλες εκδηλώσεις. Σιγά - σιγά το ένα έφερε το άλλο και η αλυσίδα συμπληρώθηκε με πολύ σημαντικό αποτέλεσμα και με την βοήθεια βέβαια του ΥΠΕΧΩΔΕ και όλων των Υπουργείων της πολιτείας και της περιφέρειας Κρήτης, δεδομένου ότι είμαστε ένας δήμος που δεν έχει δικούς του πόρους και για κάθε τι που κάνουμε πρέπει να βρούμε χρηματοδότηση.
- Άντε να φύγουμε είπα, φωναχτά πλέον, να μην καλομάθω και ζητώ και γω από τα ίδια. Γρήγορα στην μιζέρια μας, είπα στην κυρά μου, που κοντοστάθηκε και κοίταξε ξοπίσω της με δέος, ενώ φεύγαμε καμιά δεκαριά φορές……μην πιστεύοντας ούτε αυτή στα μάτια της για τις ομορφιές του «Χωριού».
- Το ταξίδι της επιστροφής έγινε βασανιστικό, σε όλη την διαδρομή προσπαθούσα να βρω τα καλά και πετυχημένα δικά μας έργα, στο τέλος το πήρα απόφαση « για να μην ξανά-συγχυστώ να μην ξαναπάω πουθενά.