ΤΟ ΕΝΦΙΑ ΤΟΥ ΝΑΥΛΟΝ

Γράφει η Ροδάνθη Κουμή
Πολλά συμβαίνουν στις μέρες μας. Πολλά και διάφορα που οι ιστορικοί του μέλλοντος θεωρώ θα έχουν να γράψουν τόμους.
Η Ελλάδα φλέγεται.
Η Ελλάδα κτυπιέται από παντού.
Η Ελλάδα αιμορραγεί.
Μας σφυροκοπούν οι Ευρωπαίοι ,μας σφυροκοπούν οι πρόσφυγες ,μας προκαλεί η Τουρκία και μέσα σε όλα αυτά έχουμε να πληρώσουμε και το ΕΝΦΙΑ της νάιλον σακούλας.
Ναι καλά διαβάσατε της νάιλον σακούλας.
Μέχρι τώρα ξέραμε ΕΝΦΙΑ κινητών, ακίνητων αλλά νάιλον σακούλας όχι.
Ε να λοιπόν που έγινε και αυτό στην Ελλάδα του σήμερα.
Συνέβη να ταξιδέψω σε ένα ορεινό χωριό της Κρήτης πρόσφατα για δουλεία.
Στην κεντρική πλατεία του χωριού κάτω από ένα γέρικο πλάτανο υπήρχε ένα καφενεδάκι.
Μια παρέα τριών ατόμων έπινε το καφεδάκι τους και συζητήσουν τις εξελίξεις στην χώρα μας.
Κάθισα ακριβώς απέναντι τους πίνοντας τον δικό μου καφέ και άκουγα με ενδιαφέρον την συζήτηση καθώς μου αρέσει να ακούω πάντα τους απλούς ανθρώπους.
Ένας κύριος από τους τρεις κρατούσε ένα χαρτί και το έδειχνε στους άλλους δύο.
«Βρε συ Παναγιώτη ξέρεις τι είναι να πληρώνεις ΕΝΦΙΑ;».
«Με κοροϊδεύεις Κωσταντή; Λες να μην ξέρω;».
«Όχι Παναγιώτη δεν ξέρεις! Ρίξε μια ματιά εδώ στο χαρτί που μου έδωσε ο λογιστής μου από την πόλη και θα καταλάβεις».
Παίρνει το χαρτί ο Παναγιώτης βάζει τα γυαλιά του και διαβάζει:
Φόρος ακίνητης περιουσίας: 4,5 ευρώ.
«Κωνσταντή εδώ διαβάζω ότι πρέπει να πληρώσεις ΕΝΦΙΑ 4,5 ευρώ. Που είναι το κακό; Λίγο είναι».
«Παρακάτω διάβασε σε παρακαλώ να δεις γιατί θα το πληρώσω ,εκεί είναι που έχει την σημασία».
Διαβάζει ο Παναγιώτης παρακάτω και όταν τελείωσε ξέσπασε στα γέλια.
«Το κατάλαβες τώρα Παναγιώτη;»,τον ρωτάει ο Κωνσταντής.
«Το κατάλαβα φίλε μου. Σου ζητούν να πληρώσεις ΕΝΦΙΑ στο κοτέτσι που έχεις στο χωράφι και το έχεις σκεπάσει με νάιλον σακούλα να μην βρέχονται οι κότες και ο κόκορας, καθώς μετράει ως ακίνητο. Αυτό είναι από τα άγραφα φίλε μου»!
«Και δεν σου είπα και το τελευταίο Παναγιώτη!.. Το νάιλον αυτό είναι χιλιοτρυπημένο, βρέχονται οι κότες, βρέχεται ο κόκορας και δεν έχω και να πάρω άλλο».
Αυτή είναι η Ελλάδα του σήμερα .
Αυτός είναι ο άδικος και ελεεινός φόρος που λέγεται ΕΝΦΙΑ.
Τα συμπεράσματα δικά σας.
ΥΣ. Η ιστορία είναι πέρα για πέρα αληθινή.

ΕΜΕΙΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ...

Γράφει η Ροδάνθη Κουμή
Ακούω διαρκώς ανθρώπους να βρίζουν άλλους ανθρώπους
Ακούω ρατσιστικές αναφορές στους ανθρώπους που ξεσηκώθηκαν από την γη τους γιατί καταστράφηκαν από τον πόλεμο.
Βλέπω τους υποκριτές του διαδικτύου να αναρτούν την φωτογραφία του μικρού Άιλαν που πνίγηκε και χάρη σε αυτή να βάζουν την μάσκα της καλοσύνης και της συμπόνιας.
Βλέπω τους ανθρώπους να ξεχνούν…
Να ξεχνούν πως και εκείνοι κάποτε εκδιώχθηκαν από τις πατρίδες τους και μετανάστευσαν σε άλλους τόπους.
Βέβαια ξεχνάνε τα δικά τους γιατί ‘έχουν’ αυτό το δικαίωμα.
Δεν συγχωράμε στους άλλους το δικαίωμα να ζήσουν, ειδικά ότι οι ‘άλλοι’ είναι από χώρες που δεν είναι κοντά στην κουλτούρα μας και στην θρησκευτική ιδεολογία μας.
Βλέπω τον ρατσισμό να ανθίζει και την συμπόνια των ανθρώπων να σαπίζει.
Κοιτάζω στα μάτια μια Ευρώπη των λαών και βλέπω μια Ευρώπη που μάχεται κατά των λαών. Μια Ευρώπη κλειστή, απρόσωπη και άχρωμη.
Εμείς οι Έλληνες κάνουμε το καθήκον μας. Σώζουμε όσο μπορούμε όλους εκείνους που ήρθαν στην πατρίδα μας για να συνεχίσουν το ταξίδι τους στο όνειρο.
Βέβαια και εμείς ρατσιστές είμαστε.
Ξεχάσαμε τις δικές μας μεταναστεύσεις.
Αλλά ευτυχώς δεν είμαστε όλοι!
Τώρα κλείνει τα σύνορα η Γερμανία
Κλείνουν σύνορα σιγά σιγά και άλλες χώρες της Ευρώπης.
Αφήνουν την Ελλάδα να βγάλει τα κάστανα από την φωτιά και από πάνω την κατηγορούν πως δεν επιβλέπει και τα σύνορα.
Ποια σύνορα;
Στα σύνορα μας πνίγονται Άνθρωποι.
Σας λέει κάτι αυτό αγαπητοί Ευρωπαίοι;
Σας λέει κάτι αυτό αγαπητοί άνθρωποι του καναπέ;
Σκεφτείτε μια στιγμή πως είναι να είναι η πατρίδα σας σε κατάσταση πολέμου;
Να έχετε μικρά παιδιά και να σας κοιτάζουν με τρόμο στα μάτια;
Τι θα κάνετε;
Α… ναι ξέχασα εσείς είστε άλλο.
Εκείνοι είναι βιαστές και δολοφόνοι.
Ενώ εμείς οι υπόλοιποι είμαστε βουτηγμένοι στην αγάπη.
Κουράστηκα με αυτούς που δεν κατανοούν πως όσο ζούμε στην ίδια σφαίρα είμαστε όλοι αδέρφια.

Ο ΗΓΕΤΗΣ ΠΕΘΑΝΕ

Γράφει η Ροδάνθη Κουμή

Άντε τώρα με την ψυχή στο στόμα να τρέχουμε εδώ και εκεί και να ψάχνουμε τον ηγέτη που θα μας βγάλει από το αδιέξοδο.
Πάγωσαν τα βλέμματα μας, κόπηκαν στα δυο οι ελπίδες μας, έγιναν κομμάτια που τα άρπαξε ο άνεμος και τα εξαφάνισε.
Σκεφτόμαστε σκυθρωποί και μουρμουρίζουμε μέσα τους.
Αλλά ο Ηγέτης αργεί να έρθει..
Αναρωτιόμαστε ποιον να ψηφίσουμε,αφού κανείς δεν μας κάνει.
Αναρωτιόμαστε ποιος θα μας σώσει.
Μα δεν υπάρχει σωτηρία σαν δεν είμαστε ελεύθεροι.
Δεν υπάρχει σωτηρία όταν είμαστε αλυσοδεμένοι στα χέρια των ξένων δυνάμεων.
Ζητείται Ηγέτης επειγόντως.
Οι γιαγιάδες και οι παππούδες πρώτη φορά δεν ξέρουν που να δώσουν την ψήφο τους.
Φανταστείτε πως και αυτοί είναι χαμένοι.
Ζήσαν τόσο μεγάλα γεγονότα,πάλεψαν στα μεγάλα γεγονότα και δεν ξέρουν και εκείνοι πια το σωστό.
Οι νέοι βρίζουν γιατί χάσανε τα νιάτα τους ,τις σπουδές τους, το όνειρο.
Σαν είσαι νέος θες να αρπάξεις ολάκερο το κόσμο και πάλι δεν σου φτάνει.
Τι θα αρπάξουν τώρα στην Ελλάδα;
Την απελπισία;
Την ξενιτιά;
Τι;
Ζητούν Ηγέτη οι νέοι, ζητούν Ηγέτη οι γερασμένοι, ζητούν Ηγέτη όλες οι γενιές μα ο ηγέτης δεν έρχεται από πουθενά.
Οι μεγάλοι ηγέτες πέθαναν!
Ο Νίτσε έλεγε πως: “Ο θεός πέθανε”, τον πέθαναν οι άνθρωποι.
Εγώ λέω πως: “Ο Ηγέτης πέθανε”.
Τον πέθαναν και αυτόν οι άνθρωποι.
Γιατί ακόμα και αν τον είχαμε πως θα οδηγούσε το καράβι της χώρας μας όταν αυτό είναι στο βυθό;
Σκέφτομαι αν ο κόσμος έχει νόημα να ψηφίσει.
Και λέω μέσα μου πως ΝΑΙ έχει νόημα.
Όχι για να βρει τον Ηγέτη τον σπουδαίο, τον μεγάλο που θα εναποθέσει όλες τις ελπίδες πάνω του, αλλά για να διώξει και τους τελευταίους διεφθαρμένους που υπάρχουν.
Αν έρθει η σωτηρία ήρθε!
Αν δεν έρθει: «Σωτηρία θα πει να λυτρωθείς από όλους τους σωτήρες όπως μας είπε ο μεγάλος Καζαντζάκης».
Έπειτα νομίζω ότι ο λαός μας θα βρει το δρόμο του!

Η ΚΑΠΑ ΤΟΥ ΚΡΗΤΙΚΟΥ ΚΑΙ Ο ΣΟΙΜΠΛΕ

Της Ροδάνθη Κουμή
Κάποτε συνάντησα ένα γέρο βοσκό σε ένα ορεινό χωριό της Κρήτης.
Την περισσότερη ζωή του την είχε περάσει στα βουνά μακριά από τους ανθρώπους.
Καθότανε σε ένα πεζούλι του χωριού κάτω από ένα σκιερό πλάτανο και με ένα μικρό αγκυλωτό μαχαιράκι, καθάριζε ένα αχλάδι.

Μου έκανε φοβερή εντύπωση που ενώ ήταν Αύγουστος, η ζεστή ήταν ανυπόφορη εκείνος φορούσε μια κάπα επάνω του.
-Ώρα καλή παππού.
-Ώρα καλή κοπελιά μου.
-Δεν ζεσταίνεσαι με αυτή την κάπα που φοράς;
-Ζεσταίνομαι. Μα τι να κάμω; Ετούτο εδώ που βλέπεις (εννοούσε την κάπα) τo φοράω εξήντα χρόνια.Ένα έγινε με το κορμί μου. Με αυτό κοιμάμαι, με αυτό ξυπνώ, με αυτό πολέμησα τον Γερμανό,με αυτό σκεπάστηκα τις κρύες νύκτες. Με αυτή αναθράφηκα. Βλέπεις εδώ μια τρύπα; Είναι από μια σφαίρα γερμανική που διαπέρασε την κάπα και βρήκε το μπράτσο μου. Ευτυχώς για εμένα, ήμουν νέος και άντεξα το βόλι.
-Παππού είσαι συναισθηματικά δεμένος με την κάπα;
-Είμαι συναισθηματικά δεμένος με τον αγώνα! Είμαι συναισθηματικά δεμένος με ετούτη την τρύπα στο μανίκι που βλέπεις. Ετούτη η τρύπα είναι η γεύση της Ελευθερίας ....

ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΚΥΡΙΟΙ

Γράφει η Ροδάνθη Κουμή
Ένας απλός πολίτης λογικά σκεπτόμενος από τις 25 Ιανουαρίου που εκλέχθηκε νέα κυβέρνηση στην Ελλάδα θα αναρωτιόταν αν τελικά ο πόλεμος που τις κάνουν είναι από τους “μέσα εταίρους” ή από τους “απέξω”.
Η λέξη χρεοκοπία έγινε η καραμέλα όλων των δημοσιογράφων. Από τις 25 Ιανουαρίου σύμφωνα με αυτούς, χρεοκοπούμε την κάθε ώρα,την κάθε μέρα την κάθε στιγμή.
Έχουν περάσει πέντε μήνες σχεδόν και οι συντάξεις πληρώνονται κανονικά,οι μισθοί μπαίνουν στις τράπεζες και τα ATM παραμένουν ανοικτά.
Την κατάσταση σοκ και πίεση των πολιτών την προκαλούν οι δημοσιογράφοι των εκάστοτε καναλιών που για δικό τους όφελος βαφτίζουν το αδηφάγο ΔΝΤ αδικημένο.
Αδικημένο που ενώ κατέχει σε χρήματα την δύναμη του πλανήτη αδυνατεί να εισπράξει από μια μικρή χώρα την δόση του.
Δημοσιογράφος επώνυμος σε μεγάλο εμβέλειας κανάλι πρότινος επιτέθηκε στην κυβέρνηση που μετέθεσε την δόση του ΔΝΤ στα τέλη Ιουνίου.
Μα καλά όλοι αυτοί υποτιμούν το μυαλό του Έλληνα;
Νομίζουν πως ο Έλληνας δεν έχει επιλέξει τον δρόμο του;
Όσο σκληρός και να ναι αυτός ο δρόμος, ο κάθε σκεπτόμενος πολίτης...

Η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ

Η συνείδηση είναι το βάθος του ανθρώπου. Η αγάπη είναι το πλάτος του».
(Νικηφόρος Βρεττάκος, 1912-1991,Ποιητής)
Γράφει η Ροδάνθη Κουμή*
«Να κοιμάσαι ήσυχα αυτό έχει σημασία».
«Να έχεις την συνείδηση σου καθαρή».
«Εκείνος που έχει συνείδηση γνωρίζει πως δεν πρέπει να κάνει κακό σε κανένα».
«Τι ευσυνείδητος άνθρωπος»!
Ακούμε καθημερινά αυτές τις φράσεις από τους ανθρώπους γύρω μας και ενώ ξέρουμε ότι η συνείδηση είναι ο ορισμός της καθαρότητας του εαυτού μας,ίσως να μην γνωρίζουμε πως έχει πολλούς ορισμούς.
Τι είναι  η συνείδηση και πως αυτή ορίζεται από τους φιλοσόφους , τους κβαντιστές και τους επιστήμονες;
Η ακριβής ετυμολογία προέρχεται από το απαρέμφατο συν-ειδέναι < οίδα = γνωρίζω, (σύν+οιδα) = γνωρίζω καλώς.Ο Μπαμπινιώτης στο λεξικό του,δίνει μια άλλη άποψη ότι προέρχεται από το απαρέμφατο συν-ειδ-έναι του ρήματος σύνοιδα = γνωρίζω καλά, ξέρω.
Από την εποχή του Καρτέσιου, ελάχιστα ζητήματα έχουν απασχολήσει τους φιλοσόφους τόσο έντονα όσο ο γρίφος της συνείδησης. Το «σκέφτομαι,άρα υπάρχω», που ο Καρτέσιος χρησιμοποίησε ως θεμέλιο της φιλοσοφίας του, αποτελούσε άμεση αναγνώριση του κεντρικού ρόλου της συνείδησης που αφορά τόσο την οντολογία (αυτό που υπάρχει) όσο και την επιστημολογία (τι γνωρίζουμε και πώς το γνωρίζουμε).
Η συνείδηση κάνει την παρατήρηση να δίνει αποτέλεσμα. Αυτή την άποψη δίνει η κβαντική επιστήμη. Αν κάποιο ον με συνείδηση δεν.....