Και επειδη όταν αρχίζεις και γερνάς, με νοσταλγία θυμάσαι τα νιάτα σου, ναι ημουν και εγώ κει εκείνο το βράδυ, αυτή την ιστορική στιγμή, σε αυτή την ιστορική φωτογραφία και αξίζει να ειπωθεί.
Γράφω τα λίγα που θυμάμαι απο εκείνη την νύχτα!
- Διορίστηκα στην πολιτική αεροπορία τον Δεκέμβρη του 1973 και μετά απο εξάμηνη εκπαίδευση τοποθετήθηκα. στον ανατολικό αερολιμένα Αθηνών στην διοίκηση, στο γραφείο αερολιμενικού ελέγχου, ή γραφείο κινήσεως. Στις 24/7/74 είχα νυχτερινή υπηρεσία στον ανατολικό αερολιμένα, είχε ανακοινωθεί ήδη οτι ο Καραμανλης επρόκειτο να αναχωρήσει απο το Παρίσι με προορισμό την Ελλάδα, προκειμένου να του ανατεθεί ο σχηματισμός κυβέρνησης με πολιτικούς. Ο Καραμανλής επρόκειτο να αναχωρήσει απο το Παρίσι στις 10.00 μμ με το lear jet του πρόεδρου τη Γαλλικής Δημοκρατίας δεδομένων των συνθηκών
- Ξεκίνησα κάπως νωρίς απο την Νέα Σμύρνη για το αεροδρόμιο καθ' όλο το μήκος της Λεωφόρου Συγγρού υπήρχε πλήθος κόσμου παρατεταγμένο, που φώναζαν, ρυθμικά τα συνθήματα ερχεται ερχεται, ερχεται, Καραμανλής, Καραμανλής. Όταν έφθασα στον αερολιμένα για να αναλάβω υπηρεσία, αντίκρισα εκατοντάδες κόσμου, μέσα και έξω απο το κτίριο υπήρχε αδιαχώρητο, οι αστυνομία με δυσκολία περιφρουρούσαν τις εισόδους του αερολιμένα και μόνο με την επίδειξη της υπηρεσιακής μου ταυτότητας μπόρεσα να περάσω στο γραφείο μου και να αναλάβω υπηρεσία. Μεσα στον χώρο του γραφείου στον προθάλαμο, στους διαδρόμους ήταν συνοστισμενοι όλοι, πρώην υπουργοί, πρώην βουλευτές και πολιτευτές της ΕΡΕ, της Ένωσης Κέντρου καθώς και διάφοροι οικονομικοί παράγοντες όλοι ανεξαιρέτως εκλιπαρούσαν και ζητούσαν να εισέλθουν μέσα στον χώρο σταθμευσης αεροσκαφών, προκείμενου να ειναι εκεί, μπροστά στην πόρτα του αεροσκάφους όταν θα ανοίξει και θα κατεβεί ο Καραμανλης. Όλοι προφανώς πίστευαν, πως θα τους θυμάται φυσικά αυτοί που αποφάσιζαν ποιος θα περάσει και ποιος όχι δεν ημουν εγώ αλλά οι προϊστάμενοι μου, οι άδειες δινόταν με φειδώ.
Όταν τελικά προσγειώθηκε το αεροσκάφος και οδηγήθηκε στην θέση σταθμευσης κανείς δεν μπόρεσε να συγκρατήσει όλους αυτούς τους παράγοντες, οι οποίοι με τη βια σχεδόν μπήκαν μέσα στην πίστα και έτρεξαν προς το αεροσκάφος, τότε όπως θα περίμενε κανείς άφησα και εγώ το γραφείο μου, και βρέθηκα κοντά στο αεροσκάφος. Όταν άνοιξε η πόρτα παρουσιάστηκε ο Καραμανλης, με Λαμπριά και Λιάπη, άρχισαν οι ζητωκραυγές, τα χειροκροτήματα, οι χειραψίες και όλα τα σχετικά. Ο Καραμανλής έκανε μια ολιγόλεπτη δήλωση και ακολούθως επιβιβάσθηκε με την συνοδεία του στα αυτοκίνητα και αναχώρησε για την εθνική αντιπροσωπεία. Αργότερα και αφού το αεροσκάφος ανεφοδιαστηκε, οι υπεύθυνοι προσκόμισαν στο γραφείο μου τα αεροναυτιλιακά έγγραφα του αεροσκάφους τα οποία σφράγισα, και υπέγραψα προκειμένου να αναχωρήσει για το Παρίσι.
Ήμουν νέος δεν έδινα και πολύ σημασία, θα έπρεπε όμως να είχα κρατήσει ένα αντίγραφο με το passenger manifest του αεροσκάφους με την υπογραφή μου, και το όνομα του Κωνσταντίνου Καραμανλή γιατί ήταν πράγματι μια ιστορική στιγμή.
Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής υπήρξε αδιαφιλονίκητα Ο Ηγέτης.
Ξηρουχάκης Μιχάλης
