Ασύλληπτο φίλε, δεν το χωράει ο νους. Το δελφίνι μας εκουζουλάθηκε έφυγε κι εκπορνεύτηκε, δεν κολυμπά μπλιό επαέ στον κόλπο.
Το πήραν και το πήγαν στο μεγαλύτερο μπορντέλο της περιοχής. Ήτανε όμορφο ναζιάρικο, γυαλιστερό κι όσο μεγάλωνε γινόταν και πιο ερωτεύσιμο και θελκτικό.
Περήφανο ήτανε και ζωηρό, αλλά τώρα έμαθα φίλε πως έχει εξωκοίλει και πως έχει τάσεις καταθλιπτικές.
Το πήρανε βίαια από τη γειτονία, μόνο και μόνο επειδή ήτανε όμορφο, νέο, δυνατό και το εκμεταλευτήκανε.
Για την κονόμα φίλε.
Και για τη ματαιοδοξία.
Ο κόλπος κλαίει φίλε.
Έχασε το καμάρι του και θολώσαν τα νερά τσι γειτονιάς.
Το μεγαλύτερο καμάρι της, θύμα βιασμού και εξευτελισμού.
Μπαίνει φίλε στο μπορντέλο ο κάθε μεθύστακας κι ο κάθε τελειωμένος, αγράμματος, καραγκιοζάκος και ζητά να πλαγιάσει με το δελφίνι μας. Απ όξω το μαγαζί λάμπει, μα από μέσα βρωμεί.
Το ποτίζανε ουσίες στην αρχή μέχρι να πάψει να αντιδρά στη βίαιη αλλαγή.
Το ζεριζώσανε από τη γειτονιά.
Εδά εσυνήθισε φίλε. Κολυμπά σε κάτι βρωμεσμένα νερά, του αλλάξανε κι όνομα γιατί-λέει-έπρεπε εκιά να φαίνεται αλλιώς στη μαρκίζα.
Πιο πουτανέ.
Το δελφίνι του κόλπου μας φίλε εκπορνεύτηκε, πίνει ουσίες και πλαγιάζει με όποιον έχει μαρούλι.
Ο κόλπος κλαίει φίλε...
Νικόλας Εμμ. Σεγρεδάκης
