"Διαρκούσης της δεκαετίας του 1930, η νεαρή κόρη ενός αγρότη από το Κάνσας των Η.Π.Α. περνούσε νύχτες ολόκληρες παρατηρώντας τις κινήσεις των πλανητών στο ουράνιο στερέωμα. Αργότερα ως δασκάλα στην Αγγλία συνδύασε την αφοσίωσή της στην αστρονομία με την αγάπη της για τα ομηρικά έπη. Αυτό την οδήγησε σε μια ανακάλυψη, που θα είχε παρασιωπηθεί, εάν η κόρη της, η δρ. Φλόρενς Γουντ, δεν είχε αξιολογήσει τις σημειώσεις της μητέρας της το 1991".
Έτσι ξεκινά ο πρόλογος της παρουσίασης από τη μεγάλη εφημερίδα του Λονδίνου «Φαϊνάνσιαλ Τάϊμς» του βιβλίου με τίτλο «Η Μυθική Ιλιάδα», έργου του ζεύγους Κέννεθ και Φλόρενς Γουντ, που κυκλοφόρησε στη Μεγάλη Βρεταννία πριν από λίγα χρόνια. Ο λόγος αφορά την Έντνα Λέι, μητέρα της δρος Φλόρενς Γουντ, η οποία μετά από έρευνες σαράντα τουλάχιστον ετών κατέληξε στο συμπέρασμα, ότι η Ιλιάδα εκ
τός από ηρωικό έπος είναι και το αρχαιότερο σύγγραμμα αστρονομίας στον κόσμο. Κατά την άποψή της οι περιγραφόμενες στην Ιλιάδα μάχες μεταξύ Αχαιών και Τρώων αντικατοπτρίζουν τις τροχιές αστέρων και αστερισμών, που φαίνονται σαν να μάχονται για μια πρωτοκαθεδρική θέση στον ουράνιο θόλο.Στα πέντε από τα εννέα συνολικά κεφάλαια του βιβλίου, που επιμελήθηκαν οι Γουντ, η ιστορική ακολουθία των γεγονότων του Τρωικού πολέμου συμβαδίζει κατά τρόπο παράδοξο (ίσως όμως όχι συμπτωματικό τελικά) με τις κινήσεις ουρανίων σωμάτων. Οι απλοί αστέρες εκλαμβανόμενοι ως πολεμιστές και οι αστερισμοί ως επιφανείς ήρωες ή τμήματα στρατού κινούνται με τέτοιο τρόπο, σαν να έχουν συγχρονισθεί μέσα στο γίγνεσθαι. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον αποκτά αυτή η εκδοχή εάν ληφθεί υπ’ όψιν το γεγονός ότι και ο υπεύθυνος του εκδοτικού οίκου Τζων Μιούρεϊ, που εξέδωσε το έργο, σημειώνει με έμφαση, ότι «τα στοιχεία που αναφέρονται περιγράφουν αστρικές κινήσεις χρονολογούμενες στην 9η χιλιετία π.0, πολύ πριν καταγραφεί η αστρονομία της Μεσοποταμίας και της Αιγύπτου». Συνεχίζει δε παρατηρώντας, ότι «ο Όμηρος υπήρξε πιθανότατα ο τελευταίος και ο πιο πλήρης ως προς τις γνώσεις του από μια μακρά παράδοση ραψωδών, που είχαν απομνημονεύσει όσα γνώριζαν. Μετά το τέλος της ζωής του το ελληνικό αλφάβητο διατήρησε τα έργα τους δια της καταγραφής. Εκείνο που επίσης άλλαξε ήταν η μελέτη του ουρανίου χάρτη, η οποία από απλή εμπειρική παρατήρηση εξελίχθηκε σε επιστήμη με την συνδρομή των μαθηματικών και της γεωμετρίας. Έτσι η αστρονομική υφή της Ιλιάδας λησμονήθηκε».
Στην τελική επιμελημένη μορφή του το βιβλίο περιλαμβάνει ένα μακρύ κατάλογο 650 αστέρων και 45 αστερισμών, τους οποίους κατά τους συγγραφείς ο Όμηρος
γνωρίζει και παρουσιάζει με ονόματα θεών και ηρώων. Οι κυριότεροι θεοί των αρχαίων Ελλήνων αντιστοιχούν στη Σελήνη (Ήρα) και στους ορατούς πλανήτες Αφροδίτη, Άρη, Δία, Ποσειδώνα και Κρόνο, ενώ ο Ερμής άλλοτε αντιστοιχεί στον ομώνυμο θεό και άλλοτε στο θεό Απόλλωνα.Περαιτέρω συγκρίσεις και συνθέσεις της Έντνας Λέι είναι αξιοπρόσεκτες. Σαν παραδείγματα η παράταξη του στρατού του Αχιλλέα, όπου ο ίδιος αντικατοπτρίζεται στον Μεγάλο Κύνα. Ομοίως σε άλλη φάση της πορείας των ουρανίων σωμάτων ο Έκτωρ (Ωρίων) αντιπαρατίθεται με τον Αχιλλέα (Μεγάλο Κύνα) και εν συνεχεία καταδιώκεται από τον τελευταίο και φονεύεται («πίπτοντας» προς τη Δύση) από την εκδικητική μανία του βασιλιά των Μυρμιδόνων για το θάνατο του Πατρόκλου
που ως Μικρός Κύων δεν είναι πλέον ορατός.
Οι θέσεις των πόλεων της Ελλάδας
Όμως και οι γεωδαιτικές σχέσεις των αρχαίων ελληνικών πόλεων έχουν ουράνιες αντιστοιχίες σύμφωνα με το εν λόγω σύγγραμμα. Παραδειγματικά: οι ομηρικές τοποθεσίες και πόλεις της Βοιωτίας αντιστοιχούν κατά εκπληκτικό τρόπο στα αστέρια του Δράκοντος, όπως επίσης και η Τροία με την ενδοχώρα ανατολικά της αντικατοπτρίζεται στον αστερισμό της Μεγάλης Άρκτου και η Πύλος με τη λοιπή Μεσσηνία, όπου το βασίλειο του Νέστορος, στον αστερισμό του Αιγόκερω.
Το πλήθος των παραλληλισμών μεταξύ των αστρικών τροχιών και της γήινης δραστηριότητος είναι οπωσδήποτε πολύ μεγάλο, για να αποδοθεί σε απλές συμπτώσεις. Όπως εύστοχα παρατηρεί ο αρθρογράφος των «Φαϊνάνσιαλ Τάϊμς» Κρίστιαν Τάιλερ, που έκανε ειδικό αφιέρωμα στις στήλες της εφημερίδος εν όψει της εκδόσεως του βιβλίου, «όλα φαίνονται πολύ τέλεια για να είναι αληθινά (...). Οι συγγραφείς της «Μυστικής Ιλιάδας» απορρίπτουν κάθε ένσταση ότι διαστρέβλωσαν το ομηρικό υλικό, για να το κάνουν να ταιριάζει στις πεποιθήσεις τους. Κάθε τους υπόθεση εξετάστηκε με βάση τα δεδομένα του πρωτοτύπου κειμένου και βρέθηκε απολύτως ταιριαστή».
Κατόπιν αυτών απομένει να μελετηθεί και να αξιολογηθεί η θεωρία αυτή, η οποία, εάν είναι ορθή, θα αποτελέσει το έναυσμα αξιωμάτων, όπως και του ιστορικού δόγματος ότι η επιστήμη της αστρονομίας γεννήθηκε στη Βαβυλώνα και από εκεί τη διδάχθηκαν οι Έλληνες φιλόσοφοι και επιστήμονες.
ΠΗΓΗ: http://www.davlos.gr/webfiles/yearspec.php?id=7632&kod=11358&page=9
