Το δημοτικό σχολείο των Πλοκαμιανών-Κισάμου. Πριν από χρόνια έκλεισε. Σ' αυτό το σχολείο πήγαινα προσωπικά στις τρεις πρώτες τάξεις του δημοτικού και δύο πριν, με την επιθυμία και υποστήριξη του τότε δασκάλου, παρακολουθούσα τα άλλα παιδιά και ζωγράφιζα και μάθαινα. Ήταν ένας δάσκαλος και στις έξη τάξεις συγχρόνως, αλλά ήταν Δάσκαλος!! Τον έλεγαν Βασίλειο Περιβολάκη και η καρδιά του ήταν ένα περιβόλι, με αγάπη, με ευθύνη, με αγνή πρόθεση..... μας έμαθε να αγαπάμε την γνώση, την ζωή και την εντιμότητα. Οι περισσότεροι μαθητές του, με τα δεδομένα τότε του χωριού, πρόκοψαν. Λίγοι ήταν αυτοί που δεν έμαθαν, ειδικά, την ευθύνη. Σε εκείνα τα χρόνια που οι άνθρωποι του χωριού προσπαθούσαν να επιβιώσουν, ο δάσκαλος ήταν ο στυλοβάτης και στην γενιά του πατέρα μου και στην δική μου. Αυτό το κτίσμα το έκτισαν οι κάτοικοι αφιλοκερδώς πριν 90 χρόνια, χωρίς δομικές γνώσεις, χωρίς πολεοδομία και μηχανικούς και όμως είναι εδώ τώρα, με τα θεμέλια, της ενότητας, της προσεκτικής εργασίας, του οράματος, της αγνής πρόθεσης, της τότε συντήρησης, για το καλό όλων. Είναι εδώ, μετά την καταιγίδα, παρόλο που είναι στην πλαγιά με ένα τοίχο πολύ κοντά, για να μας θυμίζει ότι και στα κτίσματα, η αγάπη και συλλογικότητα, τα θρέφει και τα κάνει δυνατά.!!
Κ.Κοντάκη
