Το θέμα των ημερών και της κουβέντας, όχι μόνο στην Κίσαμο, ειναι οι επενδύσεις στη Φαλάσαρνα και στο Λαφονήσι... δυο υπέροχες περιοχές που βρίσκονται στο μάτι του κυκλώνα τους τελευταίους μήνες και κατακρεουργούνται καθημερινά όχι απο τις απόψεις μας, αλλά απο την παραποίηση των ονομάτων των.
Δημοσιογράφοι απο τα Χανιά, απο την Κίσαμο, απο την Ελλάδα προσπαθούν να μας πουν γι' αυτές τις περιοχές δίχως να γνωρίζουν ούτε πως λέγονται, ούτε πως γράφονται.
Ελαφονήσι-Ελαφόνησος ..... Λαφονήσι.
Τα Φαλάσαρνα, η Φαλεσάρνα, .......η Φαλάσαρνα.
Θα μου πεις τώρα εδώ οι μισές επιγραφές απο τα Χανιά και μέσα ειναι ακαταλαβίστηκες και οι περισσότεροι ξένοι αναρωτιούνται που ειναι το Καστέλι και που ειναι η Κίσαμος, ή τι δουλειά έχει η Ελαφόνησος της νοτίου Πελοποννήσου, στην Κρήτη και στην Κίσαμο.
Από την αρχαιότητα σώζονται επιγραφικές και άλλες γραπτές πηγές, που αφορούν τη Φαλάσαρνα. Ο Ψευδοσκύλλακας (4ος αι. π.Χ., Περίπλους, 47), είναι ο πρώτος που αναφέρει για τη Φαλάσαρνα ότι απέχει μίας ημέρας ταξίδι από τη Λακεδαίμονα, βρίσκεται στο άκρο της Κρήτης και είναι η πρώτη πόλη εγκαθιδρυμένη προς την πλευρά που δύει ο ήλιος, ονομάζεται Φαλάσαρνα και έχει κλειστό λιμάνι. Ο Dionysius Calliphontis filius (Descriptio Graeciae, 118-122), γράφει ότι η Φαλάσαρνα βρίσκεται στην πλευρά που δύει ο ήλιος, έχει κλειστό λιμάνι και ιερό της Αρτέμιδας που την ονομάζουν Δίκτυννα. Επιπλέον γεωγραφικές αναφορές διαπιστώνονται στους Σταδιασμούς της Μεγάλης Θαλάσσης (336), στον Στράβωνα (Χ, 474), στον Πτολεμαίο (ΙΙΙ, 15, 2), και στον Στέφανο τον Βυζάντιο. Η Φαλάσαρνα αναγράφεται στον κατάλογο των κρητικών πόλεων που συνθηκολόγησαν με τον βασιλιά Ευμένη Β΄ της Περγάμου (170 π.Χ.). Τέλος, η Κνωσός και η Φαλάσαρνα υποστήριξαν στρατιωτικά τον βασιλιά Περσέα της Μακεδονίας στον πόλεμο εναντίον της Ρώμης (171-168 π.Χ.).
Θηλυκιά και όμορφη η Φαλάσαρνα και τότε και σήμερα, Νύμφη τότε, νύφη σήμερα
Του αγαπητού φίλου Κωστή Ντουντουλάκη έχει μαλλιάσει η γλώσσα του να γράφει και να ξαναγράφει για αυτές τις επιπολαιότητες, όχι μόνο των απλών πολιτών αλλά των δημοτικών αρχών και κρατικών φορέων που συνεχίζουν να λένε λάθος το Λαφονήσι.
Γράφει λοιπόν
Γράφει λοιπόν
Πολύ επιπόλαια παραφράζουν αυθαίρετα το πώς το αποκαλούν οι ντόπιοι επί αιώνες, όπως συμβαίνει και με πλείστες όσες άλλες καταγραφές ονομασιών χωριών και τόπων σε χάρτες, κείμενα κλπ.
Καταρχήν, δεν μπορεί επ' ουδενί να σταθεί νοηματικά η ονομασία «Ελαφονήσι» γιατί ούτε υπήρχαν ποτέ ελάφια στην Κρήτη, ούτε μοιάζει καθόλου με …ελάφι το σχήμα της ιστορικής νησίδας.
Μια ερευνητική ματιά σε κάποιο έγκυρο Λεξικό της αρχαίας ελληνικής στο λήμμα λαφ-λαφύσσω, λάφυγμα/λάφυξις/λάφυγμα, σε συνδυασμό με την επικινδυνότητα της θαλάσσιας περιοχής και τα συνεχή ναυάγια, αρκεί για να βγει νόημα άρα και η μόνη λογική κι επιστημονική ετυμολόγηση της εδώ και αιώνες ονομασίας Λαφο-νήσι από τους κατοίκους των γύρω χωριών.
Στο εγκυρότερο όλων, οχτάτομο μνημειώδες “Λεξικόν της Ελληνικής Γλώσσης” των Liddell & Scott διαβάζουμε λοιπόν επί λέξη:
λαφύσσω: Μετά ποιού ήχου αναρροφώ, λάπτω*, καταβροχθίζω, απλήστως καταπίνω
*λάπτω: πίνω, ροφώ
λαφύστιος: λαίμαργος, αδηφάγος
λάφυγμα/λάφυξις: αδηφάγος προσβολή
Προφανές λοιπόν ότι ονομάστηκε έτσι επειδή στα γύρω του αβαθή ή και σε σχετικά βαθιά αλλά με απρόβλεπτους ύφαλους νερά του λαφύσσονται, δηλαδή καταβροχθίζονται, απλήστως καταπίνονται κατά καιρούς μικρά ψαροκάικα, μα και μερικά μεγάλα φορτηγά και άλλα πλεούμενα.
Έχει γράψει παλιότερα και ο κ. Κογχυλάκης γιατί επιβάλλεται να γράφεται και να ονομάζεται όπως επί αιώνες γινόταν, Λαφονήσι.
Καταρχήν, δεν μπορεί επ' ουδενί να σταθεί νοηματικά η ονομασία «Ελαφονήσι» γιατί ούτε υπήρχαν ποτέ ελάφια στην Κρήτη, ούτε μοιάζει καθόλου με …ελάφι το σχήμα της ιστορικής νησίδας.
Μια ερευνητική ματιά σε κάποιο έγκυρο Λεξικό της αρχαίας ελληνικής στο λήμμα λαφ-λαφύσσω, λάφυγμα/λάφυξις/λάφυγμα, σε συνδυασμό με την επικινδυνότητα της θαλάσσιας περιοχής και τα συνεχή ναυάγια, αρκεί για να βγει νόημα άρα και η μόνη λογική κι επιστημονική ετυμολόγηση της εδώ και αιώνες ονομασίας Λαφο-νήσι από τους κατοίκους των γύρω χωριών.
Στο εγκυρότερο όλων, οχτάτομο μνημειώδες “Λεξικόν της Ελληνικής Γλώσσης” των Liddell & Scott διαβάζουμε λοιπόν επί λέξη:
λαφύσσω: Μετά ποιού ήχου αναρροφώ, λάπτω*, καταβροχθίζω, απλήστως καταπίνω
*λάπτω: πίνω, ροφώ
λαφύστιος: λαίμαργος, αδηφάγος
λάφυγμα/λάφυξις: αδηφάγος προσβολή
Προφανές λοιπόν ότι ονομάστηκε έτσι επειδή στα γύρω του αβαθή ή και σε σχετικά βαθιά αλλά με απρόβλεπτους ύφαλους νερά του λαφύσσονται, δηλαδή καταβροχθίζονται, απλήστως καταπίνονται κατά καιρούς μικρά ψαροκάικα, μα και μερικά μεγάλα φορτηγά και άλλα πλεούμενα.
Έχει γράψει παλιότερα και ο κ. Κογχυλάκης γιατί επιβάλλεται να γράφεται και να ονομάζεται όπως επί αιώνες γινόταν, Λαφονήσι.
Καιρός λοιπόν να το καταλάβουμε όλοι, άτομα και ιδίως φορείς αυτοδιοίκησης και διακυβέρνησης, δημοσιογράφοι και κειμενογράφοι και να πάψουμε να επαναλαμβάνουμε τις ανόητες κι αυθαίρετες μετονομασίες τόσο σε αυτή την περίπτωση όσο και πολλές άλλες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου